Alle verhalen die hier geplaatst zijn, zijn eigen werk. Niets van deze verhalen mag gebruikt worden voor welk doel dan ook, zonder uitdrukkelijke toestemming van de schrijver. Vragen? Neem contact op met de schrijver.
Remco valt niet op, niet negatief en niet positief. Rustig, zo zou je hem het beste kunnen noemen. Dat hij homo is weet verder niemand. Dat hij verliefd is, dat is logisch. Welke jongen van 15 heeft nou geen geheime liefde?
Uitzicht (deel 1)
Ik lag op mijn bed en keek naar het plafond. Als ik mijn hoofd iets optilde kon ik naar buiten kijken, naar de flat die aan de overkant van de straat stond.
Uitzicht (deel 2)
Ik was gaan slapen met één besluit: ik moest Joris zo snel mogelijk uit mijn hoofd zetten.
Uitzicht (deel 3)
Ik kreeg het steeds warmer. Ik bekeek zijn hele profiel.
Uitzicht (deel 4)
Ik klikte verder. Dat wilde ik weten. Hoezo ‘wanneer kom je weer thuis’?
Uitzicht (deel 5)
Roos grijnsde nog steeds, haar arm lag half om me heen.
Uitzicht (deel 6)
Ik probeerde Freek te pakken te krijgen de volgende dag maar dat lukte me niet. Hij nam zijn telefoon niet op.
Uitzicht (deel 7)
Er was iets met hem. De opmerking van Roos echode door mijn hoofd. “Het zou zo maar eens kunnen.”
Uitzicht (deel 8)
Alleen maar een uitnodiging, meer niet. Ik klikte meteen op accepteren.
Uitzicht (deel 9)
Ik zat verdwaasd op mijn kamer. Kaj was weg en ik had spijt.
Uitzicht (deel 10)
‘Jeroen,’ probeerde ik, ‘ik wil naar huis. Ik heb koppijn.’
Uitzicht (deel 11)
Roos was op tijd. Dat had ik wel verwacht.
Uitzicht (deel 12)
Het was stil aan tafel, toen Colin terug kwam. Hij had een rare grijns op zijn gezicht.
Uitzicht (deel 13)
Colin fietste naast me, tevreden blik op zijn gezicht, alsof hij iets belangrijks gewonnen had.
Uitzicht (deel 14)
Ik stond met zweet in mijn handen voor zijn deur. Freek deed open met een brede glimlach.
Uitzicht (deel 15)
‘Nee, laat maar,’ zei ik twijfelend. Ik begon weer gespannen te kijken.
Uitzicht (deel 16)
‘Hoe lang is dit al?’ vroeg Jan nieuwsgierig verder.
Uitzicht (deel 17, slot)
‘Jan, laat los. Het is goed zo,’ zei ik. ‘Het is nu wel duidelijk.’