Alleen maar een uitnodiging, meer niet. Ik klikte meteen op accepteren. Ik snapte het niet. Hoe had hij mij gevonden? Ik ging door naar zijn profiel, maar daar stond niets nieuws. Terwijl ik naar het scherm bleef kijken pakte mijn hand mijn telefoon. Half kijkend naar mijn computer en met een half oog naar mijn telefoon stuurde ik een berichtje naar Roos.
Waar ben je?
Ik kreeg binnen een minuut een breedlachende smiley terug. Thuis.
Ik glimlachte en belde haar.
‘Wat is er?’ vroeg ze meteen lachend.
‘Dit raadt je nooit.’
‘Dan vertel het zo maar,’ grinnikte ze.
‘Kaj heeft me toegevoegd op Hyves.’
‘Heb je hem gesproken dan?’
‘Nee.’
‘Leuk. Hij zal jouw naam wel hebben onthouden van die keer in de bus.’
‘Ik heb toen mijn naam helemaal niet genoemd.’
‘Nou wordt het spannend,’ lachte ze.
‘Ik snap het niet. Hoe kan hij het nou weten?’
‘Er is maar één oplossing, Remco. En daar ga jij heel blij van worden denk ik zo.’
Ik kon nog steeds niet helder denken.
‘Denk eens na,’ grinnikte ze om mijn stilte. ‘Hoe heb jij hem gevonden?’
‘Door sneaky zijn naam bij de deurbel op te sporen.’
‘Joh… Nog niet bij je opgekomen dat hij misschien hetzelfde heeft gedaan?’
‘Maar waarom zou hij dat doen?’
Nu lachte ze echt hard. ‘Om dezelfde reden misschien?’
Ik dacht na.
‘Tenminste, dat zou een reden kunnen zijn,’ ging ze verder. ‘Maar hoe dan ook, hij vindt je interessant genoeg om je op te sporen op internet.’
Ik grijnsde. ‘Ik vreet mijn schoenen op als het waar is.’
‘Ik zal de peper en zout alvast klaarzetten. Ik vraag me alleen af waarom ie dat nu pas doet. Is hij dit weekend weer bij zijn moeder?’
‘Ja, ik heb hem gezien. En hij mij ook. Hij zwaaide.’
‘Wanneer?’
‘Gisteravond. En vanmiddag.’
‘Welja! En dan bel je mij niet even?’
‘Ja, sorry. Je was niet op MSN.’
‘Ben ik erg weinig. Ankie doet er ook niet veel mee merkte ik. Maar goed, stuur hem een berichtje op Hyves, doe onschuldig, alsof je verbaasd bent.’
‘Ben ik ook.’
‘Ja, maar laat niet merken dat je al wist van zijn profiel. Hij heeft deze zet gedaan, dan laat hem ook maar eerst uitleggen.’
Ik grinnikte. ‘Zal ik doen.’
‘Mooi. En hou me op de hoogte hè?’
‘Doe ik.’
‘Succes,’ lachte ze als afscheid.
Ik legde mijn telefoon weer naast mijn toetsenbord en bekeek zijn profiel nog een keer. Berichtje op zijn profiel zetten of een privéberichtje? Dat laatste dan maar. Mijn vingers tikten op de toetsen, toen ik klaar was bekeek ik het nog even.
Hey. Wat leuk je hier tegen te komen. Hoe heb je me ooit kunnen vinden?
Ik knikte en klikte op verzenden. En nou maar afwachten wat hij me te vertellen had. Maar veelbelovend was het zeker. Dit ging helemaal goed komen.
Uit verveling, en om de zenuwen weg te drukken, bleef ik nog even op Hyves rondkijken. Joris was nog steeds gelukkig met Senna, en Roos had een paar nieuwe foto’s sinds de laatste keer dat ik gekeken had. Dat was al een tijdje terug. Ik klikte er op en glimlachte. Het was een foto van haar met Ankie, samen op de bank, Roos met een trui van Ankie aan. Ze lachten naar de camera van een telefoon, die duidelijk een beetje scheef ergens tegenaan stond. Tussen hun in een grote kom met waarschijnlijk chips, schouders tegen elkaar. Het filmavondje toen het zo regende, wist ik. Roos alleen met Ankie. Ik was jaloers, zeker als ik naar die foto keek. Dat wilde ik ook. Misschien kwam het er binnenkort wel van. Nog maar eens kijken of hij al weer gereageerd had. Nee, mijn inbox was nog steeds leeg. Ik bladerde door mijn vriendenlijst en zag de naam van Colin. Ik klikte door en zag dat er niets veranderd was. Het bleven wel leuke foto’s om naar te kijken. Zijn gezicht, zijn lach. Hij keek vrolijker, nee vrijer op die foto’s. Vakantiefoto’s, helemaal op zijn gemak. Anders dan in de kroeg. Hij werd er alleen maar mooier door. Ik had het idee hier de echte Colin te zien, waar ik die ene avond aan de bar maar af en toe een glimp van had kunnen opvangen. Ik zuchtte glimlachend en bleef naar één foto kijken. Ik had hem allang opgeslagen maar ik kon er geen genoeg van krijgen. Een foto dichtbij, hij zat aan een tafel. Of het nou een terras was, of een tafel bij een tent, ik had geen idee. Achtergrond was wat wazig, zijn gezicht haarscherp. Daar wilde ik wel eens het origineel van willen hebben, niet het aangepaste formaat voor op Hyves. Hij keek recht in de camera, schuin voor hem, met een blik die zei: “maak maar”. Mijn god, wat was hij mooi. Zijn gezicht, zijn glimlach, zijn ogen. Nu ik het wist kon ik het zien, er zat een beugel onder zijn lippen. Zucht. Hij was mooi. En lief. Er schoot een blokje omhoog in de rechter onderhoek van mijn beeldscherm. Nieuw bericht. Kaj. Ik keek meteen.
Ik jou vinden? Leg eerst maar eens uit hoe je mij gevonden hebt.
Er stond een breed lachende smiley bij. Ik typte meteen wat terug.
Ik jou?
Wat bedoelde hij daar nou weer mee? Ik begon wat te zweten. Niet veel later kwam er een berichtje terug.
Wat is je MSN? Dat werkt fijner dan Hyves.
Ik typte mijn msnadres terug en wachtte. Binnen een minuut had ik hem online.
“Je hebt het echt niet door hè?” typte hij.
“Nee, niet echt.”
“Ik heb voor een maandje een Gold-profiel. Dan kun je zien wie jouw profiel allemaal bekijken.”
Mijn kaken werden rood.
“Ik zag dat er al een tijdje iemand mijn profiel bekeek, maar ik had geen idee wie. Je weet wel, die melding van de mysteryguest links onder.”
Wat moest ik zeggen? Ik sloeg dicht, half in paniek.
“Dat Gold op Hyves kost bijna niets, maar wel erg leuk.” Zijn emoticon lachte. “Ik herkende je meteen, je kijkt best vaak.”
“Ja, gewoon nieuwsgierig,” typte ik maar.
“Hoe heb je me gevonden?”
“Naamplaatje bij de bellen. Ik vond de Hyves van jouw moeder, daarna was het niet zo moeilijk meer.” Ik typte door. “We hadden elkaar gezien in de bus, ik vroeg me af waar je op school zat.”
Daar blufte ik. Zoals ik hem begreep had hij het nog niet zo lang geleden ontdekt, dat ik op zijn profiel kwam. Dat ik al veel langer keek dat wist hij volgens mij niet. Hij ging er verder ook niet op in, gelukkig.
“Lachen dit,” typte hij. “Leuk profiel heb je.”
“Dank je. Jij ook.”
“Je speelt veel games zie ik.”
“Best veel. Jij ook?”
Er ging een gesprek heen en weer waarbij ik er achter kwam dat hij er best veel vanaf wist. Dat ging zo de hele avond door. Ik daagde hem uit een online game te spelen. De tijd vloog. Mijn moeder stak haar hoofd een keer om de deur om te zeggen dat ze gingen slapen. Ik keek naar de klok. Was het al zo laat? Ik knikte maar een keer, mompelde welterusten en bleef naar de voortgang op het scherm kijken. Ze glimlachte en verdween. Ik kon Kaj maar met moeite bijhouden, maar het lukte me wel. Rond een uur of drie sloten we af. Ik had een te gekke avond en nacht gehad.
“Stom eigenlijk,” typte hij, “Zitten we allebei thuis op de pc terwijl we in dezelfde straat zitten.”
“Ja,” schreef ik lachend terug, “raar.”
Het was even stil.
“Jouw licht is nog aan,” las ik toen.
Ik grijnsde, liep naar mijn raam en keek naar de flat. Ik zag zijn silhouet staan, achter het glas. Ik zwaaide, hij zwaaide terug. Ik zag het raam weer donkerder worden, hij liet de lamellen terug vallen. Ik draaide me om en zag dat hij alweer wat typte.
“Slaap ze!”
“Jij ook!” typte ik terug.
Daarna was hij offline. Ik krabde een keer op mijn hoofd en sloot mijn computer af. Ik keek nog even naar buiten maar alles was donker. Behalve bij Kaj, maar hij keek niet meer naar buiten. Ik maakte mijn broekriem los, hielp mijn broek om verder van mijn benen te zakken en gooide hem daarna op mijn stoel. Ik trok mijn shirt over mijn hoofd, gooide die over de rugleuning en mikte mijn boxer er achteraan. Op mijn sokken keek ik nog een keer naar buiten. De hele flat was donker. Ik ging wat meer naar voren staan, de gordijnen achter me half dicht. Bij Kaj brandde nog licht. Ik bleef even staan en zag het donker worden bij hem. Ik draaide me om, trok de gordijnen dicht en liep naar mijn bed. Ik kroop onder het dekbed en deed het licht uit. Meteen was hij bij me. Kaj pakte me vast, kuste me en ik kuste gretig terug. Hij grijnsde. Al mijn schaamte om de ontdekking dat ik hem gevonden had op Hyves op een rare manier was weg. Ik wilde hem alleen nog maar dicht tegen me aan, warm, hard, gretig. Ik trok ons snel naar een climax, die toch nog even op zich liet wachten. Maar toen hij kwam, kwam hij ook bij ons allebei en viel ons zaad met een boog op mijn borst. Ik kreunde, iets te hard zelfs. Zouden mijn ouders dat gehoord hebben? Nee, die sliepen al. Grinnikend trok ik Kaj dichter tegen me aan en sloot mijn ogen.
Ik had slecht geslapen. Kaj spookte door mijn hoofd. Wat wilde hij nou eigenlijk? Stom van mij om zijn profiel zo vaak te bekijken. Ik had me mooi verraden. Wat moest hij wel niet van mij denken? Nog een geluk dat hij dat pas net gedaan had en niet een maand of wat geleden. Dan was ik helemaal door de mand gevallen. De hele nacht had ik zo liggen piekeren totdat ik uiteindelijk toch in slaap was gevallen. Erg vrolijk was ik niet toen mijn moeder me riep of ik een ontbijtje wilde. Langzaam kwam tijdens het kauwen het besef wat ik eigenlijk gedaan had. Ik had met hem zitten praten en lachen op MSN, ik had een hele tijd met hem zitten gamen. Hij vond me gewoon leuk! Wat zeurde ik nou? Mijn ouders keken verbaasd dat mijn humeur zo snel kon omslaan. Ik begon ineens terug te praten tegen ze, en nog vrolijk ook. Al was ik ook ongeduldig. Ik wilde mijn computer opstarten, kijken of hij er weer was. Ik leek wel gek, maar van die gedachte werd ik alleen maar vrolijker. Terug op mijn kamer zette ik mijn pc aan en liet die verder het werk doen. Ondertussen deed ik mijn gordijnen open en keek naar Kaj zijn kamer. Alles was nog dicht. Nadat ik mijn MSN aanzette sprong er meteen een schermpje omhoog.
“Goedemiddag!”
Ik grijnsde. “Het is nog ochtend hoor, Roos.”
“Nou ja, bijna middag. Heb je hem nog een berichtje gestuurd?”
“Ja.”
“En?”
Ik lachte. “Ik heb tot diep in de nacht zitten gamen met hem.”
Ik kreeg geen antwoord meer, mijn telefoon ging over.
‘Vertel op,’ zei ze meteen. ‘is hij bij jou thuis geweest?’
‘Nee, gek. Online, hij thuis achter de pc en ik hier.’
‘Thuis? Ik dacht dat hij bij jou in de straat was dit weekend.’
‘Ja, oké, dat bedoelde ik ook.’
‘Ook raar, zit je allebei in dezelfde straat…’
‘Ja, dat zei hij ook al. Maar goed, het was leuk, we hebben best veel zitten lachen op MSN.’
‘Hoe had hij je nou gevonden?’
‘Nou,’ zei ik, ‘hij heeft een tijdje een Gold-account, hij kan zien wie op zijn profiel zit te kijken.’
Roos lachte. Hard. ‘Nee! Dat meen je niet! O, wat erg.’
‘Lach me niet uit.’
‘Je moet toegeven dat het wel leuk is. Maar hoe reageerde hij er op?’
‘Geen idee, ik heb gezegd dat ik hem na de bushalte opgezocht had via de naamplaatjes, omdat ik wilde weten op wat voor school hij zat.’
‘Wat een kutsmoes, Remco,’ lachte ze. ‘Maar hij zei er verder niets van? Hij vond het niet erg of gek ofzo?’
‘Wat denk je zelf, als hij vraagt je toe te voegen op MSN en tot ver na middernacht met je gaat zitten gamen?’
‘Veelbelovend, Remco. Als hij het gek had gevonden of niet leuk dan had hij het wel laten merken.’
‘Dat denk ik ook.’
‘En wat nu?’
‘Nu?’ Ik grijnsde. ‘Nu hopen dat hij weer online komt. Als ik ineens heel stil ben dan weet je hoe het komt.’
Roos lachte.
‘Ik heb jouw nieuwe foto’s gezien op je profiel. Leuke foto van jullie op de bank.’
Ik hoorde haar glimlachen. ‘Zij heeft hem ook op haar profiel staan.’
‘Oe…’ lachte ik.
‘Zou het wat betekenen denk je?’ Dat klonk serieus.
‘Geen idee, Roos. Ze vond het in ieder geval een hele leuke avond, dat is wel duidelijk.’
‘Ja, maar…’
‘Maar wat?’
‘Gewoon. Ik was eigenlijk wel een beetje verbaasd dat ze die foto op haar Hyves heeft gezet.’
‘Het was toch ook gewoon een leuke avond?’
‘Jawel.’
‘Nou dan?’ Ik liep nog een keer naar mijn raam en keek naar buiten. ‘Ik weet ook niet of Ankie daar meer mee bedoelt hoor, maar ze vind je in ieder geval leuk genoeg om een foto op haar profiel te zetten.’
‘Dat in ieder geval.’
‘En anders had ze je ook niet gevraagd of je bij haar die film kwam kijken.’
‘Ja.’
Dat klonk twijfelend.
‘Roos,’ lachte ik, ‘wat wil je nou?’
‘Haar.’
Ik lachte.
‘Niet leuk, ik meen het.’
‘Snap ik, weet ik. Heb je toen niets aan haar gemerkt?’
‘Weet ik niet meer. Ik wil alles zien als een hint dat ze wel iets met me wil. Maar dat is ook onzin natuurlijk. Dat denk ik alleen maar omdat ik zelf zo graag wil.’
‘Dat klinkt wel erg herkenbaar,’ grinnikte ik.
‘Erg zijn wij hè?’
Ik lachte.
‘Maar jij hebt niet te klagen. Jij hebt jezelf compleet verraden via dat profiel en hij zoekt je zelfs op. Hij had ook niets kunnen zeggen. Ik vind dat toch wel wat zeggen hoor.’
Alsof hij het wist, ik zag hem online komen. Ik schrok er een beetje van.
‘Roos,’ zei ik, ‘hij komt online.’
‘Typen dan, gek! Ik spreek je later wel weer.’
Ik lachte. ‘Zal ik doen.’
‘Rem?’
‘Ja?’
‘Bedankt.’
“Hey, alweer wakker,” verscheen er in beeld.
‘Waarvoor?’ vroeg ik verbaasd aan mijn telefoon.
“Uurtje ongeveer,” typte ik.
‘Gewoon. Even er over praten. Lucht wel eens op. Maar ik hoor de toetsen van je computer, ik hang op.’
‘Is goed. Ik spreek je morgen.’
Ze lachte en hing op. Ik keek weer naar mijn scherm. Hij had alweer twee regels getypt.
“Ik net een kwartier.”
“Lekker geslapen? Ik zag dat jouw gordijnen al open waren.”
Ik glimlachte. Dat hij daar naar gekeken had. Dit kon toch eigenlijk bijna niet anders? Hij moest wel homo zijn.
“Ik ga even douchen,” las ik.
“Oké. Zie ik je straks wel.”
Hij stuurde een smiley met opgestoken duim terug. Daarna was hij offline. Ik hing achterover in mijn stoel. Wat was dit? Hij kwam eventjes online om hallo te zeggen omdat hij had gezien dat mijn gordijnen open waren? Om daarna meteen te gaan douchen? Ik zag het trouwens voor me. Dat kon ik zelf ook wel eens gaan doen. Ik had nog steeds mijn T-shirt en boxer aan met een badjas. Ik liet de badjas van mijn schouders glijden en liep naar de badkamer. Daar gooide ik mijn shirt en boxer in de wasmand en draaide de kraan open. Ik liet het warme water over me heen stromen. Hij stond nu ook onder de douche. Zou hij nu? Ik voelde mezelf hard worden, met schuim in mijn handen maakte ik hem verder hard en trok me af. Ik sloot mijn ogen, zag zijn gezicht voor me en maakte een voorstelling van zijn lichaam. Zijn voorhuid gleed over zijn eikel heen en weer, zijn mond stond een stukje open terwijl het water over zijn gezicht stroomde. Hij hijgde, maar dat was niet zo gek. Dat deed ik ook. Ik zag hem onder de douche staan, ogen dicht. Zijn mond, zijn lippen. Zijn hand die snel heen en weer ging, zijn eikel die verdween en weer tevoorschijn kwam. Hij kreunde zachtjes mijn naam. Ik zag zijn zaad weg schieten in twee keer, daarna liep zijn zaad over zijn hand. Ik trok nog sneller door. Het tintelde al. Hij stond na te hijgen met zijn ogen dicht en ik voelde mijn zaad komen. Ik explodeerde.
Nadat ik me afgedroogd had trok ik op mijn slaapkamer mijn badjas weer aan en ging achter mijn bureau zitten. Mijn jas viel half open, ik zag dat alles weer ontspannen was en rustig op mijn linker been lag. Ik schoof met mijn muis en zag dat ik MSN niet had afgesloten. Kaj was al weer terug.
“In slaap gevallen?”
“Of ook gaan douchen?”
Ik glimlachte. “Ja, ook maar even gedaan.”
“Was het lekker?”
Ik grijnsde. “Zeker weten.”
Kaj stuurde alleen maar een smiley terug die veelbetekenend met zijn wenkbrauwen bewoog.
“Bij jou ook?” typte ik.
“Heerlijk zelfs.”
Ik lachte alleen maar.
“Ik moet zo weg. Familiebezoek. Zie je later!”
Ik was verbaasd om de plotselinge mededeling. Ik typte nog iets terug maar toen was hij al weg. Raar. Ging ik Roos nog een keer bellen? Nee, die zag ik de volgende dag op school wel weer. Zoveel was er nu toch nog niet gebeurd. Haar naam stond op ‘afwezig’ in MSN. Ik typte een kort berichtje om te vertellen dat hij alweer weg was en zette MSN uit. Ik gaapte. Ik was nog steeds niet helemaal wakker. Ik trok mijn agenda uit mijn tas en keek wat er nog te doen viel. Paar vakken maar. Zuchtend ging ik aan het werk. Af en toe gluurde ik naar buiten en baalde er van dat ik Kaj niet meer zag. Ik kon moeilijk de hele tijd naar buiten blijven kijken, dat snapte ik ook wel, maar ik had hem graag nog even gezien. Hij had mij waarschijnlijk wel zien zitten, ik had alle gordijnen voor hem open geschoven en mijn licht aan. Ik stond op, mijn badjas viel een stukje open. Ik speurde de parkeerplaats af maar ik zag de auto van zijn moeder nergens staan.
Roos lachte om mijn grijns de volgende ochtend.
‘Je moet dat wel warm houden hoor,’ zei ze toen we even alleen waren.
‘Ja, natuurlijk.’
‘Ik ben zo jaloers op je.’
Ik glimlachte. ‘Ik ben er ook wel blij mee.’
‘Echt?’ vroeg ze spottend.
‘Ja hoor, toch wel.’
‘Ik ken hem verder niet hoor, maar ik vind het toch jammer voor Colin.’
‘Hoe bedoel je?’
‘Leuke jongen, homo. Hij was best blij met je geweest.’
Ik schrok. ‘Hoe weet jij dat?’
Ze lachte. ‘Grapje Rem. Maar ik zag het al helemaal voor me gewoon.’
Ik glimlachte maar. Ik wilde nog wat vragen maar Jeroen kwam bij ons staan.
‘Goed weekend gehad?’
Ik knikte. ‘Ja hoor. Jij?’
‘Goed. Was alleen een beetje rustig.’
‘Ik weet wat je bedoelt. Daar had ik ook last van.’
Jeroen bleef even stil. ‘Je krijgt de groeten van Colin,’ zei hij toen.
Ik negeerde de blik van Roos en bleef Jeroen aankijken. ‘Van Colin? Heb je hem nog gezien?’
‘Zaterdag.’ Hij glimlachte. ‘Ik mocht het niet vergeten.’
Daar ging ik verlegen van kijken. ‘Doe hem zeker de groeten terug. Zeg dat hij vaker online moet komen.’
Jeroen grijnsde. ‘Doe ik.’
Roos bleef schuin omhoog kijken, met een brede glimlach. Ik kon niet anders dan mee lachen.
Het was wel duidelijk dat Jeroen hem nog gebeld had. Ik bekeek mijn Hyves en zag dat er een berichtje van Colin was. Het was kort, maar duidelijk: MSN? Daaronder zijn mailadres. Mijn handen waren wat klam, dit werd spannend. Ik logde in op MSN en voegde hem toe in mijn lijst. Colin was er al.
“Hoi,” typte ik na een halve minuut.
“Hoi” was alles wat er terug kwam.
“Hoe gaat ie, leuk weekend gehad?”
“Ja, gaat wel hoor. Gewoon.”
Ik glimlachte. “Gewoon?”
“Niets bijzonders. Jij nog leuke dingen gedaan?”
“Niet echt,” typte ik terug, “beetje veel niets zitten doen en wat huiswerk.”
Hij gaf me een lachende smiley terug. “Altijd leuk toch?”
“Altijd. Nou, geweldig.”
“Nee, niet echt.” Hij stuurde een smiley mee.
“Jeroen heeft me de groeten gedaan.”
“O, ja. Mooi.”
“Was lief van je.”
Waarom gebruikte ik dat woord nou weer! Lief? Hoe kwam ik er op?
“Graag gedaan. We moeten ook binnenkort weer snel eens uitgaan.”
“Mee eens. Ik zal het voorstellen.”
“Ja, leuk.”
“En anders gaan wij toch?”
Meteen trokken mijn schouderbladen samen. Ik moest eens uit gaan kijken met mijn opmerkingen. Als hij dit vertelde tegen Jeroen dan moest ik echt uit gaan kijken.
“We kijken wel,” typte hij terug. Met een breed lachende smiley.
Zucht, dat ging goed geloof ik. Ik had hem niet meteen de stuipen op het lijf gejaagd.
“Ik moet weer gaan,” ging hij verder.
“Oké. Zie je!”
Het gezichtje op het scherm glimlachte en daarna was hij weg. Ik zuchtte. Ik moest toch uitkijken met hem. Geen rare dingen doen. Hij was veel te verlegen en ik wist waarom.
Niet veel later kwam Kaj online.
“Ik verveel me.”
Ik lachte. “Kan ik je helpen?”
Zijn antwoord was kot maar krachtig. “Game?”
“Is goed. Even opstarten.”
Ik klikte op de link in mijn favorietenlijst.
“Het is dat ik niet thuis ben, anders had ik je uitgenodigd om hier een game te doen, maar ik heb hier niets staan.”
Ik glimlachte en kreeg het al warm van het idee.
“Je kunt ook hierheen komen,” typte ik voor ik er erg in had.
“Is goed! Nu meteen?”
“Mij best.” Ik slikte.
“Cool. Kom er aan.”
“Tot zo,” typte ik snel.
Hij sloot af, ik keek even mijn kamer rond en werd toen actief. Ik ruimde wat dingen op. Ook op mijn computer. Historie van mijn internet wissen, even nakijken wat ik allemaal geopend had de laatste tijd. Daarna hobbelde ik de trap af.
‘Ik krijg zo bezoek,’ zei ik.
‘O, leuk. Wie?’
‘Jongen van hier tegenover. Ik ken hem van de bushalte, hij komt gamen.’
Ze glimlachte. ‘Is goed jongen.’
Ik had niet anders verwacht. Ik had niets meer te doen, ideaal om na te denken en nerveus te worden. Gelukkig ging de deurbel al snel. Dat gaf me klamme handen, maar de ontwapenende grijns van Kaj maakte veel goed.
‘Iets drinken?’ vroeg ik een beetje onnozel toen hij binnen stond.
‘Lekker.’
‘Loop maar even mee.’
Ik nam hem mee de open keuken in.
‘Dit is Kaj,’ zei ik toen mijn ouders hun hoofd omdraaiden.
‘Hallo,’ zei Kaj vrolijk en liep naar ze toe om ze een hand te geven.
‘Wat wil je?’ vroeg ik.
‘Maakt niet zoveel uit,’ zei hij toen hij weer bij me stond, ‘wat pak jij?’
Ik griste een fles uit het rek in de deur. ‘Cola.’
‘Prima.’
Ik vulde twee glazen, gaf er eentje aan hem en wenkte met mijn hoofd. ‘Kom.’
Hij volgde me, ik duwde met mijn schouder de deur van mijn slaapkamer verder open en zette mijn glas op mijn bureau. Kaj deed hetzelfde en liep toen naar het raam.
‘Leuk uitzicht heb je,’ grinnikte hij.
‘Ja, vooral als ik naar rechts kijk.’
Hij lachte. ‘Je ziet precies mijn kamer tussen de bomen door.’
‘Ja, als je een verdieping hoger had gezeten dan had ik je niet kunnen zien.’
Hij draaide zich weer om en glimlachte. ‘Leuk huis.’
Zijn ogen dwaalden af naar mijn spelcomputer.
‘Zoek er maar eentje uit,’ wees ik naar de spellen die er naast lagen.
Hij ging er op zijn hurken bij zitten. Hij tilde één voor één de doosjes op en reikte toen zijn hand naar me uit. ‘Deze?’
Ik knikte. ‘Is goed.’
Ik bleef staan, hij zette de tv aan en griste een controller van de grond. Ik pakte de andere, ging op de grond met mijn rug tegen mijn bed aan zitten en hoopte dat hij naast me kwam zitten. Dat deed hij. Nog vrij dichtbij ook zelfs. Dit ging een lange avond worden.
Na een uur was er nog niet veel gezegd. Maar ik had me wel in laten maken. Ik had teveel naar zijn handen gekeken, naar zijn benen gestrekt voor zich uit, naar zijn kruis. Dat zorgde er voor dat ik nu weer verloor.
‘Beetje wakker blijven,’ hoorde ik hem lachen.
Ik keek op en glimlachte verlegen. Hij keek naar me. Ik voelde me betrapt.
‘Vorige keer online speelde je beter.’
‘Ik weet het. Niet helemaal wakker meer denk ik.’
Hij glimlachte en rekte zich uit. O ja, zijn shirt trok met zijn armen wat mee omhoog, ik zag een stukje van zijn buik, net boven de rand van zijn boxer. Man, deed hij dat expres of zo? Hij stond op, pakte zijn glas van mijn bureau en nam de laatste slok. Hij ging weer bij het raam staan.
‘Eigenlijk ook raar dit,’ zei hij ineens. ‘Ik ben hier niet zo vaak, we komen elkaar een keer tegen bij de bushalte en dan zitten we samen te gamen. Als ik je niet ontmaskerd had op Hyves was dit nooit gebeurd.’
‘Ja,’ zei ik maar. ‘Waar zo’n profiel al niet goed voor is. Het was eigenlijk gewoon toeval.’
Hij draaide zich om en keek me spottend aan.
‘Wat?’
‘Dat Goldaccount heb ik al langer.’
‘Hoe bedoel je?’
Hij glimlachte. ‘Je komt al een tijdje op mijn profiel. En ik heb je al vaker zien kijken. Ik zag zelfs een keer toen ik naar school ging jouw gordijnen bewegen.’
Wat moest ik nu zeggen? Ik zat nog steeds op de grond, mijn mond vol tanden. Hij kwam weer naar me toe en glimlachte. Ik wist even niet of dat nou goed of slecht was.
‘Geeft niet,’ zei hij toen. ‘Ik hield jou ook al een tijdje in de gaten.’
Ik probeerde te glimlachen. Hij keek terug. Ik zag een nerveus trekje rond zijn mondhoek.
‘Ben jij ehhh…?’ vroeg hij voorzichtig.
Ik wilde eigenlijk vragen wat hij bedoelde maar ik vond dat ik dat niet kon zeggen. Dat zou nergens op slaan.
‘Jij?’ vroeg ik.
Hij glimlachte. ‘Zou ik ook gezegd hebben.’
Ik glimlachte mee. Hij keek naar me en knikte.
‘En?’ vroeg hij.
Ik knikte. Dat zorgde voor een brede glimlach op zijn gezicht. Hij ging weer naast me zitten en pakte de controller van de grond. Hij staarde naar het scherm, maar deed er verder niets mee.
‘Had ik het toch goed ingeschat,’ zei hij toen.
‘Ik kon het echt niet raden van je.’
‘Je keek zo vaak, van achter het raam hier. Het viel me gewoon op. En dan nog Hyves. Het kon eigenlijk niet anders.’
Mijn hoofd tolde. Hier zat ik, naast een jongen die ook homo was. Kon het idealer? Maar ik sloeg compleet dicht. Hoe vaak had ik niet gefantaseerd over zoiets? Naar elkaar lachen, elkaar een kus geven, dan zoenen en binnen vijf minuten had ik zijn broek uit en had ik hem in mijn mond. Zo simpel. En nu? Ik werd gek, durfde niets meer.
‘Wel eens een vriendje gehad?’
‘Ik?’ vroeg ik, half opschrikkend uit mijn gedachten. ‘Nee. En jij?’
‘Jawel. Nog steeds.’ Hij zweeg even. ‘Maar die zie ik nu dus erg weinig.’
‘Hoe heb je die leren kennen?’
Ik keek naar hem, hij grijnsde.
‘Website, met profielen. Voor homo’s. Hij woont vlak bij mij in de buurt. Een keer afgesproken, en toen kwam het er van.’
‘Lijkt me ook raar.’
Hij lachte. ‘Nee hoor. Gaaf juist.’
Ik glimlachte maar van binnen stak het. Ik had even de hoop gehad dat hij mij ook meer dan leuk vond. Maar hij was nu wel heel erg duidelijk. Ik stond op en pakte zijn lege glas.
‘Nog eentje?’
‘Graag. Even meelopen?’
Ik schudde mijn hoofd. ‘Nee, hoeft niet.’
Ik keek nog een keer toen ik al in de deuropening stond. Hoe hij keek, hoe hij daar zat. Hij trok één been op, mijn ogen trokken naar zijn broek. Hij krabde een keer. Alsof hij zag waar ik naar keek. In gedachten schonk ik de glazen vol. Hij was mooi. Maar bezet. Dat had ik weer. Ik slenterde met gemengde gevoelens de trap weer op. Ik gaf hem zijn glas, toen ik op de grond ging zitten voelde ik zijn been tegen de mijne. De gedachten alleen al wonden me op. Hij moet het gezien hebben in mijn ogen, want hij keek me met een brede grijns aan. Hij zette zijn glas op het kastje en pakte de controller.
‘Nog een rondje?’
‘Is goed,’ zei ik half opgelucht.
Hij begon weer, zijn vingers drukten snel. Met één verschil. Zijn schouder hing tegen die van mij. Ik duwde zachtjes terug. Voor ik er erg in had hangen we tegen elkaar, wreven onze schouders en ging het spel steeds langzamer. Hij legde zijn controller op zijn benen en keek naar me. Ik wist niet wat ik moest zeggen maar hij zorgde er wel voor.
‘Eigenlijk werkt het voor geen meter, nu ik die weken hier ben. Ik zie hem bijna nooit.’
‘Dat is lullig ja,’ slikte ik.
Begon hij me nou te versieren?
‘En bij hem thuis weten ze van niets, dus moet het allemaal nog stiekem ook.’
Zijn been duwde. Ja, hij probeerde het. Wat moest ik doen? Gewoon er voor gaan? Hij had dan wel een vriendje, maar zo goed ging dat niet. Dit was nu of nooit.
‘Ik heb al een paar keer voorgesteld om hem in het weekend mee te nemen naar hier, maar dat kan dus niet. Mijn moeder vindt het maar raar.’
‘Ze kent hem?’
‘Van naam. Maar ze weet er van. Weten jouw ouders het?’
Ik schudde mijn hoofd.
‘Komt wel. Heeft bij mij ook even geduurd.’
‘Tsja, ik zie wel.’
‘Je bent leuk,’ zei hij ineens vanuit het niets.
Ik glimlachte en keek opzij, meteen recht in zijn ogen. Hij boog naar me toe en kuste me. Daarna ging het snel. We zoenden, zijn hand wreef over mijn rug. Ik pakte hem vast in zijn nek en liet het gebeuren. Ik voelde zijn hand traag over mijn been gaan en voor ik er erg in had kneedde hij mijn erectie, die wel een poging leek te doen om uit mijn broek te springen. Ik sidderde. Zijn vriend schoot door me heen. Dit was raar. Ik liet mijn lippen langzaam van zijn mond glijden en duwde hem iets van me af.
‘Niet doen,’ zei ik. ‘Je hebt een vriend, gek.’
© 2010 Oliver Kjelsson