Geen categorie

In de Mazzo had ik je willen zeggen Wat jij betekent Julian keek over zijn schouder naar mij, ik stond achter hem, keek mee. ‘Tim, ze was gewoon in de Mazzo vrijdag!’ ‘Jezus,’ zei ik, ‘dit wordt nu echt weird.’ ‘Nogal.’ ‘Wie waren er allemaal?’ vroeg ik. ‘Ehh…” Julian grijnsde. ‘Ik heb niet echt opgelet vrijdag.’ Ik grinnikte. ‘Joh, nee?’ Hij lachte. ‘Bijna de hele klas was er.’ ‘Julian,’ zei ik nadenkend, ‘ik vind dit niet leuk meer. Dit moet een grap zijn. Ik heb [ verder lezen ]

  Trillende handen Knikkende knieën. Toch wil ik het je zeggen Ooit Ik keek er naar. Snapte het niet. Ooit? Wanneer dan? Hoe erg kon het zijn om als meisje tegen een jongen te zeggen dat ze hem leuk vond? Wat was er met haar aan de hand? Was het zo’n erg geheim? Ik lachte schamper. Dan had ze nog niet van mijn geheim gehoord. Eens kijken hoe ze dat dan wel niet op zou moeten lossen. Ik keek in de spiegel, deed mijn shirt [ verder lezen ]

<3 Ik maakte er een foto van en stuurde die naar Thor. “Ha ha ha ha, een hartje. Inspiratie voor de gedichten waren op waarschijnlijk.” Thor’s emoticon lachte. “Ze weet niet wat ze misloopt,” stuurde hij terug. Ik stopte de kaart in mijn tas, liep de toiletten uit en terug de kantine in. Toch keek ik weer rond. Zat er nou iemand te kijken? Ik zag niets bijzonders. Hield het me toch weer bezig. Stiekem baalde ik, ik had een leuk weekend gehad, zeker die [ verder lezen ]

Niets anders kan mij raken Naar jou kijk ik het liefst ‘Thor, ik ben er klaar mee.’ Hij lachte. ‘Weer een kaart?’ Ik knikte, hield de kaart voor me omhoog. ‘Lief beertje.’ ‘Zonder naam,’ spotte ik. ‘Wat raar, hoe lang wil ze dat nog volhouden?’ ‘Geen idee, maar ze zijn toch echt voor mij. Deze keer stond mijn naam op de envelop.’ ‘Ik ben bijna jaloers.’ Ik lachte naar mijn scherm, zag hem verlegen kijken. Ik kreeg het warm. Wat bedoelde hij nou? ‘Je mag [ verder lezen ]

Rode rozen, blauwe lucht Samen met jou, wil ik op de vlucht ‘Ben je daar eindelijk?’ Ze stonden op me te wachten, bij de ingang. Julian lachte, stond demonstratief op zijn telefoon te kijken. Zoveel te laat was ik niet. Hooguit een paar minuten. Dat kwam door die kaart ja. Ik had er een gewoonte van gemaakt om af en toe mijn jas te controleren. In de middagpauze zat hij er nog niet in. Ik moest haar toch een keer kunnen betrappen. Stiekem, in mijn [ verder lezen ]

Uiteindelijk durf ik Jou te zeggen wat ik voor je voel Nee hè? Ik voelde hem al zitten toen ik mijn jas aan trok. Thuis keek ik pas, dat ging ik mooi niet doen met de jongens er bij. Weer een beertje, twee deze keer, hartjes eromheen. Weer geen afzender. Ik zuchtte. Oké, ik vond het ook leuk. Maar wie was dit? Mijn verdenking zat nog steeds bij dat groepje rond Jasmine. Maar waarom kwam ze dan niet gewoon? Aan de andere kant vond ik [ verder lezen ]

Je weet niet wie ik ben Maar jij bent het voor mij. Ik krabde op mijn hoofd, bekeek de kaart nog een keer. Beertje voorop, hartje in zijn pootjes. Wat moest ik hier nu weer mee? Geen afzender. Hij zat ineens in mijn jaszak toen ik mijn jas thuis uittrok. Die moest er vandaag in gestopt zijn. Anders had ik hem vanmorgen wel gevoeld toen ik naar school ging. Bovendien, het was Valentijnsdag, dus wat kon dit anders zijn? Ik stopte hem terug in de [ verder lezen ]

‘Blijf je slapen?’ vroeg Owen. ‘Vrijdag? Denk het wel. Anders moet ik wel heel snel weer weg, met de laatste trein.’ ‘Even kijken hoe we dat gaan regelen, Daan vroeg het ook al.’ ‘Als ik een matrasje mee moet nemen, dan hoor ik het wel.’ ‘Komt goed, zei je morgen.’ Sem stond te wachten, Ik sprong achterop. Hij liep daarna mee naar mijn perron. Sem nam voortaan zijn fiets mee, als ik weg was nam hij de trap aan de achterkant, dan was hij zo [ verder lezen ]

Sem kwam aanlopen de volgende ochtend, keek toch een beetje afwachtend. ‘Hey, Sem,’ zei ik toen hij dichterbij kwam, ‘goedemorgen.’ Hij kwam naar me toe. ‘Morgen,’ zei hij timide. Daphne glimlachte, Owen zei goedemorgen. Khalid knikte lachend. ‘Nog niet wakker Sem?’ ‘Beetje,’ antwoordde hij zachtjes. Khalid lachte. ‘Khalid,’ zei ik, ‘laat ons met rust. Niet iedereen is meteen zo wakker als jij.’ Ik keek naar Sem en knipoogde grijnzend. Hij glimlachte. Daphne sloeg haar arm om mijn nek en trok me bijna omver. ‘Wakker worden [ verder lezen ]

‘Ik was nooit op de voorgrond,’ begon hij uit zichzelf. We zaten alleen op een bankje, niemand in de buurt. ‘Dat hoeft toch ook niet?’ zei ik. ‘Nee.’ ‘Hoe is het begonnen? Zomaar?’ ‘Nee.’ ‘Hoe zijn ze er achter gekomen?’ raadde ik. ‘Je bent homo toch, of niet?’ Hij knikte twijfelend. ‘Ik had het iemand in vertrouwen verteld. En die lulde het door.’ ‘Jezus.’ ‘Ik had geen antwoorden meer. Jij wel.’ ‘Nou… Zo makkelijk vond ik het ook niet hoor. Ik zweette me kapot toen [ verder lezen ]