<3
Ik maakte er een foto van en stuurde die naar Thor. “Ha ha ha ha, een hartje. Inspiratie voor de gedichten waren op waarschijnlijk.”
Thor’s emoticon lachte. “Ze weet niet wat ze misloopt,” stuurde hij terug.
Ik stopte de kaart in mijn tas, liep de toiletten uit en terug de kantine in. Toch keek ik weer rond. Zat er nou iemand te kijken? Ik zag niets bijzonders. Hield het me toch weer bezig. Stiekem baalde ik, ik had een leuk weekend gehad, zeker die zaterdag met Thor, en de maandag was nog niet half op gang en ik zat al weer helemaal met die kaarten in mijn hoofd. Ik zag Jurn uit de gang komen.
‘Wie zoek je?’ vroeg hij.
‘Huh?’ zei ik half in gedachten. ‘Niemand.’
‘Ik zag je zo rondkijken.’
‘Niets bijzonders,’ zei ik ontwijkend, terwijl we naar de rest liepen.
‘Waar was jij zaterdag eigenlijk?’ vroeg Julian ineens.
‘Hoezo?’
‘Ik stond voor je deur, maar er was niemand thuis.’
‘We waren een dagje weg,’ antwoorde ik ontwijkend.
Hij geloofde me niet, zag ik. Niet verder over hebben, niet proberen uit te leggen. Hij liet het zitten.
Nou ja, even dan. Niet waar de rest bij was. Maar hij fietste wel met me mee naar huis.
‘Waar was jij zaterdag?’ vroeg hij toen we op mijn kamer waren.
‘Weg.’
‘Dat zag ik. Maar ik kwam jouw ouders daarna tegen in het winkelcentrum.’
Van binnen zuchtte ik. Ik was wel erg slecht in geheimen bewaren.
‘Kom op, Tim. Er is iets. Al een tijdje. Was je met Jasmine weg?’
‘Nee, gek, hoe kom je daar nou weer bij?’
Hij grijnsde. ‘Nou ja, jij en Jasmine de laatste tijd…’
‘Julian, kap daar eens mee. Er is niets tussen Jasmine en mij.’
Ik zei het fel, kwaad bijna. Hij schrok.
‘Oké, oké, sorry hoor.’
‘Laat maar, er is niets.’
Er hing even een korte, bijna gespannen stilte. Julian keek een beetje verveeld rond, wist even niet wat hij moest zeggen. Toen zag hij de kaarten liggen.
‘Wat is dat?’ zei hij nieuwsgierig terwijl hij opstond.
Hij was er sneller dan ik. Hij pakte de eerste die bovenop lag. Die met alleen het hartje. Hij lachte.
‘Hoe kom je daar aan?’
‘Gekregen,’ zei ik onnozel.
Hij pakte de volgende en las het.
‘Zijn deze van Jasmine?’
‘Nee.’
‘Van wie dan?’
‘Weet jij het, weet ik het. Ik heb geen idee.’
Hij lachte en bekeek ze allemaal.
‘Maar dat is dus de reden waarom ik de laatste tijd veel met Jasmine praat.’
‘Zij weet hier van?’
Ik haalde mijn schouders op. ‘Ik moest iets. Ik wil weten waar ze vandaan komen.’
‘Maar…’
‘Ze zitten af en toe in mijn jas, dus het moet iemand van school zijn.’
‘Lachen! Gaaf man.’
‘Ondertussen niet meer. Het zijn er nu al vijf, en ze laat niet weten wie ze is. Da’s toch raar?’
‘Maar wel gaaf.’
‘Wat heeft het voor nut? Ik bedoel… Ik denk wel dat ze me leuk vindt…’
‘Denk?’ onderbrak hij me lachend. ‘Die is tot over haar oren verliefd op je man!’
‘Maar waarom laat ze dan niet weten wie ze is?’
Julian dacht na terwijl hij naar een kaart in zijn hand keek. ‘Geen idee.’
‘Dat bedoel ik.’
‘Is er niemand die de laatste tijd vaak naar je kijkt?’
‘Denk je dat ik dat niet heb proberen te ontdekken? Maar nee, niemand. Niet dat mij opvalt in ieder geval. Of Jasmine.’
‘Is zij de enige die dit weet.’
‘En Huub. Ze heeft het hem maar verteld nadat iedereen begon te roddelen dat er iets tussen haar en mij aan de gang was,’ zei ik terwijl ik hem veelbetekenend aan keek.
Hij grijnsde. ‘Het viel gewoon op, Tim.’
‘Nou, daarom dus,’ zei ik met een handgebaar naar de kaarten.
‘Misschien een van die meisjes uit het zwembad.’
‘Die zitten niet bij ons op school.’
‘Nou en? Misschien geeft ze die wel mee aan iemand met de opdracht die in jouw jas te stoppen.’
‘Ja, maak het nog ingewikkelder.’
‘Kan toch?’
‘Lijkt me niet. Die kaarten begonnen al voordat we die meisjes leerden kennen.’
‘O ja…’ Ik zag hem denken. ‘Wie in onze klas…?’
‘Jasmine is al handschriften gaan onderzoeken.’
‘Echt?’
Ik grijnsde. ‘Yup. Waarschijnlijk niemand uit onze klas. Dus ga maar eens zoeken dan. Ze heeft foto’s gemaakt van aantekeningen, en van deze kaarten. Om te vergelijken.’
‘Vandaar toen die aantekeningen.’
‘Je snapt het.’
Julian lachte niet, hij dacht na.
‘Jullie hebben er een flink onderzoek van gemaakt.’
‘Wat dacht je dan?’ lachte ik.
‘Ze mag wel uitkijken dan.’
‘Dat mag ze zeker,’ zei ik strijdbaar.
Julian was stil. Ik probeerde zijn gezicht te lezen. Maakte hij zich nu zorgen? Was hij het toch? Ik kon het niet geloven. Hopen misschien. Ik glimlachte toen hij me aan keek. Ik kreeg het warm.
‘Maar jullie hebben dus geen idee?’
‘Helemaal niets.’
‘Kom je nog wel achter,’ zei hij resoluut.
Wat bedoelde hij daar nu weer mee?
‘Julian? Je houdt hier wel je mond over hé? Ook tegen de rest. Als dit rondgaat, dan gaat ze het nooit meer laten weten.’
‘Dat kunnen we niet hebben. We moeten er wel achter komen.’
‘Precies.’
Hij grijnsde. ‘Mooi man.’
Hij deed raar. Vanaf die middag dat hij het wist. Natuurlijk keek hij rond op school. Zou ik ook doen. Maar hij hield er gelukkig wel zijn mond over. Zelfs tegen Jasmine. Dat viel me weer mee. Maar hij deed raar. Voelde hij zich ontdekt? Was hij er van geschrokken dat ik Jasmine er bij had gehaald? Nee, ik moest nuchter blijven denken. Hij was waarschijnlijk gewoon jaloers.
Thor maakte me nerveus. Hij wilde mee gaan zwemmen, maar dat zag ik dus echt niet zitten met de andere jongens erbij. Dat snapte hij dan ook wel weer. Maar hij kwam wel mijn kant op. Ik was de avond ervoor al nerveus. Wat als ik iemand zou tegen komen in de stad? Waar moest ik hem mee naar toe nemen? Ik was er met mijn gedachten niet bij, Julian schreeuwde dat ik hem moest duwen, maar dat deed ik veel te laat. We donderden samen uit de buis van de glijbaan, ik viel over hem heen. Julian lachte, maar keek verbaasd.
‘Waar ben jij met jouw gedachten, man?’
‘Nergens,’ mompelde ik half.
Hij grijnsde. ‘Die kaarten zeker?’
Ik stond op, keek naar hem terwijl hij het water uit zijn gezicht veegde. Mooi lichaam. Hoe zou Thor er uit zien in het water? Eigenlijk was ik liever nu met hem hier geweest. Samen die buis in…
Julian sloeg tegen mijn schouder en lachte. ‘Kom.’
Ik knipperde een keer met mijn ogen, ging aan de kant voor Jurn, die vlak naast me in het water viel. Hij pakte mijn arm en trok zich omhoog. Hij lachte. We liepen met zijn vijven naar het grote bad. Ze waren er weer. Het viel me op dat ze uit onze buurt bleven. Behalve Lauren. Die ging achter Jurn aan, toen hij met grote kracht baantjes begon te trekken. Julian en Mats zochten de anderen op, ik zag aan hun gezicht dat ze op hun hoede waren. Beetje afstand houden. Niek dreef naast me en keek met me mee.
‘Gaan ze weer,’ grinnikte hij.
‘Ja,’ lachte ik. ‘Ze zwemt net zo goed als hij volgens mij.’
‘Ik heb het over Julian en Mats. Uitslovers.’
Ik lachte. ‘Ook dat.’
Niek schudde zijn hoofd. ‘Vergeefse moeite, dat zie je zo.’
Ik dacht aan de opmerking van Thor: “maak desnoods die Niek homo”. Volgens mij zouden die twee het best met elkaar kunnen vinden. Ik glimlachte, hij en ik, double date met Thor en Elske.
‘Wat lach je?’
‘Julian stelt zich gruwelijk aan.’
Niek lachte. ‘Zo gauw als er eentje in de buurt is. Dat bevalt me zo aan jou. Jij doet tenminste normaal.’
Die raakte me, die opmerking. Hij moest eens weten, natuurlijk bleef ik normaal doen als er meisjes in de buurt waren. Blijkbaar deed ik dat ook als Julian in mijn buurt was. Gelukkig maar. Niet opvallen. Alsjeblieft nog even niet.
Thor glimlachte toen hij de trap af kwam. Lieve lach. Ik was meteen de rest vergeten. Dit ging gewoon een leuke dag worden. Oké, hij was vrijer in dingen dan ik. Hij sloeg kort een arm om mijn middel en gaf me een kus.
‘Hey!’
‘Hey,’ lachte ik.
‘Waar gaan we heen?’
‘Stad in, denk ik.’
‘Cool.’
We liepen het station uit, slenterden daarna door de stad. Ik zag Guus lopen, hij kwam recht op ons af.
‘Hey,’ zei hij, half verlegen.
‘Hey,’ zeiden Thor en ik tegelijk.
‘Ken je hem?’ vroeg Thor toen Guus voorbij was.
‘Zit bij mij op school. Beetje een geek. Verhalen gaan dat hij gay is.’
Thor lachte. ‘Dat is ie wel ja.’
‘Ken je hem?’ vroeg ik half verschrikt.
‘Kennen, kennen… Heb er eens mee gedate.’
Ik schrok, maar moest ook lachen. ‘Echt?’
‘Uhu. Aardige gast wel. Hij kan alleen niet zoenen.’
Ik keek opzij, in de balorige blik van Thor. Dit moest ik even verwerken. Guus? Daten?
‘Waar heb je hem leren kennen dan?’
‘Zo’n goedkope datingapp. Echt erg eigenlijk.’
Ik lachte.
‘Nou ja, daar dus. Een keer mee afgesproken.’
‘Niks geworden dus.’
‘Neh… Wel aardige jongen verder hoor.’
‘Ik vraag me af wat hij nu denkt nadat hij ons is tegengekomen hier.’
‘Waarschijnlijk dat we aan het daten zijn,’ lachte Thor. ‘Zover zit hij er niet vanaf toch?’
‘Nee,’ zei ik half in gedachten.
Thor lachte en sloeg zijn arm om mijn middel. ‘Straks probeert hij je nog in te pikken.’
Ik grinnikte. ‘Wie weet. Ik benieuwd of hij er nog iets van zegt.’
‘Kom je mandag vanzelf achter. Zullen we iets gaan eten? Ik krijg wel zin in iets.’
‘Goed idee. Daar verderop zit wel een leuk zaakje.’
We gingen binnen zitten, echt super warm was het niet op het terras. Thor liep voor me, zocht een tafeltje uit. Hij griste de kaart voor mijn neus weg en grijnsde uitdagend. Ik probeerde ondersteboven mee te lezen, hing voorover. Weer die blik van hem, die ogen. We bestelden, ik had dorst. Toen de glazen gebracht werden nam ik meteen een flinke slok. Hij lachte om me.
‘Dorst?’
‘Beetje,’ glimlachte ik.
Thor keek rond. ‘Lekker rustig.’
‘Meestal wel hier.’
Hij speelde met een onderzettertje, liet het ronddraaiden. Ik probeerde het te pakken, maar hij was sneller. Voor ik het wist had hij mijn vingers vast. We staarden naar elkaar, glimlach. Nee, dat vond ik niet erg. Ik had het warm. We zeiden niets, bleven kijken, terwijl zijn vingers met die van mij speelden. We keken op toen de borden gebracht werden. Handen los, meteen zijn schoen tegen die van mij. Glimlach. Toch weer even zijn vingers tegen die van mij. Achter me hoorde ik de deur open en dicht gaan. Ik keek heel even om en wist meteen dat ik niet meer weg kon duiken. Geschrokken trok ik mijn hand terug.
‘Hey Tim,’ lachte Niek.
‘Hey,’ zei ik zo opgewekt mogelijk.
Elske glimlachte. Alsof het de normaalste zaak van de wereld was kwamen ze bij ons aan tafel zitten. Thor werd voorgesteld, hij keek me aan met een grijns. Gelukkig geen vragen waar ik hem van kende. Niek en Elske bestelden en bleven praten. Gezellig. Double date. Kon ik nou niets even geheim houden?
‘Nou, dat was Niek,’ zei ik balorig toen we buiten stonden.
‘Jammer dat ie niet gay is. Mooie jongen.’
Ik lachte.
‘Een verlies voor onze soort. Echt,’ zei Thor gespeeld serieus.
Lachend liepen we de straat uit.
‘Weten zij het van jou?’ vroeg hij ineens.
Ik schudde mijn hoofd. ‘Niemand.’
‘Helemaal niemand?’
‘Nee.’
Thor blies lucht tussen zijn lippen door. Hij dacht even na maar zei verder niets. Ongemerkt liepen we dezelfde richting uit, naar het station.
‘Volgende keer ga ik mee zwemmen. Ik wil die gast echt in een zwembroek zien,’ grinnikte hij.
‘Ziet er goed uit,’ lachte ik, ‘zeker weten.’
Hij stond vlak bij me, ik zocht naar een manier om nog dichter bij te komen maar dat ging vanzelf. Ik strekte mijn hand naast ons iets uit en voelde zijn vingers. Ik haakte mijn wijsvinger achter zijn pink. Hij keek me aan, kuste me. Zoenen, lang.
Maandagochtend trof ik Niek alleen, voor we de kantine in liepen.
‘Hey. Was gezellig zaterdag. Wie was dat nou eigenlijk?’ vroeg hij.
‘Kennis.’
Hij grinnikte en keek me vol ongeloof aan. ‘ Schei uit.’
‘Wat?’
‘Je had zijn hand vast toen we binnen kwamen.’
Ik schrok, en dat zag hij.
‘Ey, relax, maakt niet uit toch?’
‘Maar…’
‘Ik zeg niets tegen de rest.’
Daar werd ik wat rustiger van.
‘Nooit gedacht dat jij een vriendje zou hebben.’
‘Het is mijn vriendje ook niet.’
‘Niet?’
‘Denk ik.’
Niek keek verbaasd.
‘Ik weet niet wat we hebben. Tweede keer dat ik hem zag.’
Niek lachte. ‘Warm houden. Leuke jongen.’ Hij grijnsde. ‘Ik wist wel dat ik het je moest vragen als we alleen waren.’
Daarna liep hij bij me weg. Ik stond even alleen, keek de kantine rond toen ik doorgelopen was. Ik zag Guus meteen kijken. Ik glimlachte maar. Brede grijns terug. Ik zuchtte. Goed. Normaal doen nu. Niek stond al bij de rest, waar moest ik anders heen?
Ik liep alleen de supermarkt binnen. Ik was laat, de anderen zaten al lang buiten. Even snel een blikje halen en ik had zin in chocolade. Karamel zeezout. Daar had Thor me net een foto van gestuurd en hij had er bij gezet dat het hemels was. Het poortje draaide voor me open, geen mandje nodig. Guus stond wat plastic bij elkaar te proppen in een kar. Hij zag me en glimlachte.
‘Hey.’
‘Hey,’ zei ik, ‘hoe is het?’
‘Aan het werk.’
Ik lachte. ‘En verder?’
Hij lachte mee. ‘Verder wel goed hoor.’
‘Mooi.’
Het bleef even stil, maar doorlopen kon ik ook niet.
‘Hoe was het met Thor?’
‘Goed,’ zei ik half opgelucht, blij dat hij er over begon.
‘Hoe heb je hem leren kennen?’
‘Forum. Aan de praat geraakt en een keer afgesproken.’
‘Heeft hij nog iets over mij gezegd?’
‘Niet echt. Alleen dat jullie een keer gedate hadden.’
Hij glimlachte een beetje ongemakkelijk.
‘Meer niet. Hij zei dat je een aardige gast was.’
‘Hebben jullie iets?’
‘Nee,’ zei ik twijfelend.
Hij glimlachte. ‘Ik ken Thor. Er is vast iets gebeurd.’
Ik bloosde.
‘Ik wist het wel.’
‘Hoe lang ken je hem eigenlijk?’
‘Niet zo lang. Ik heb er ook maar één keer mee afgesproken.’
‘Geen klik?’
‘Jawel. Nee. Ik weet niet. Hij is anders dan ik.’
‘Anders?’
Hij haalde zijn schouders op. Stapelde wat dozen op het plastic. Hij keek me aan.
‘Ik weet niet. Hij is er veel vrijer in dan ik. Had ik ook wel kunnen weten. Iedereen in die app is zo.’
‘Iedereen? Zo? App?’
Hij aarzelde even. ‘Nah, datingapp. Gaat ze daar maar om één ding. Ik weet niet, ik kom er ook niet meer. Niet mijn ding.’
‘Korte avontuurtjes?’
Guus knikte. ‘Mij niet gezien.’
‘Nee, inderdaad.’
‘Weet de rest het ook van jou?’
‘Nee. Nou ja, Niek heeft me gezien met Thor, we zaten wat te eten, hij kwam binnenlopen met Elske.’
Guus lachte. ‘Goede gast. Die vertelt niets.’
‘Nee.’
‘Ik zie hem hier wel eens, als hij Elske op komt halen.’
‘Niek is oké.’
De bedrijfsleider kwam om de hoek zetten.
‘Ik moet weer verder,’ zei Guus met een schuine blik.
‘Ja, ik ook.’
Hij glimlachte. ‘Zie je.’
‘Zie je.’
Ik liep verder door de winkel, vond de chocolade al snel. Zelfde merk, zelfde reep. Blikje erbij en naar de kassa. Bij Elske uiteraard. Er stond nog iemand voor me. Ik dacht na. Guus was wel oké eigenlijk. Aardige jongen, niet zo wereldvreemd als hij soms over kwam. Toch eens met Niek over hebben.
‘Hey, je bent laat,’ lachte Elske toen ik aan de beurt was.
‘Ja,’ antwoordde ik nog half in gedachten.
‘Oh, die is lekker,’ zei ze toen ze mijn chocolade scande. ‘Had je die niet eentje voor mij mee kunnen nemen?’
Ik lachte en betaalde. ‘Vraag dat maar aan Niek.’
Ze glimlachte. Ik brak een stukje af en gaf het aan haar. ‘Alsjeblieft.’
Ik liep door en zwaaide. Ik pakte zelf ook een stukje. Daarna maakte ik er een foto van en stuurde die naar Thor. “Je hebt gelijk.”
Ik keek nog naar mijn telefoon toen ik bij ze kwam.
‘Zo, wat ben je laat,’ zei Julian.’
‘Ja,’ zei ik een beetje afwezig, ‘ik moest nog wat doen thuis.’
Ik keek op van mijn telefoon en lachte naar hem. Mijn telefoon trilde. Thor. “Zei ik je toch?” Ongemerkt glimlachte ik en stopte toen mijn telefoon terug in mijn zak. Thor. Ik dacht ineens aan wat Guus had gezegd. Zou Thor echt zo zijn? Beetje losbandig, maakte het hem allemaal niet zoveel uit?
‘Aarde voor Tim, komt er maar in, Tim.’
Ik schrok op van Julian zijn opmerking. ‘Hè? Wat?’
‘Jezus, waar zat jij met je gedachten? Ik zei dat het bijna weekend is. Morgen zwemmen.’
‘Ja,’ zei ik. ‘Uiteraard.’
Julian schudde zijn hoofd, ik zag Niek grijnzen.
‘Gaat Elske mee?’ vroeg ik.
‘Als ze klaar is met werken misschien.’
Ik dronk mijn blikje leeg en nam de laatste hap van de chocolade. Dat smaakte raar na die zoete troep van de Red Bull. Maar toch lekker. Net als Thor.
© 2018 Oliver