Geen categorie

‘Met Valentijn.’ Toen ik zag dat het mijn moeder was nam ik toch maar op. ‘Dag jongen. Waar ben je?’ ‘Ik ben even bij Ian, je weet wel, die jongen die me met die boodschappen had geholpen. Ik kwam hem tegen, heb hem even geholpen met de tassen.’ ‘Kom je zo wel naar huis?’ ‘Doe ik.’ ‘Fijn. Tot straks.’ Ik keek Ian aan die het mes langs de rand van de snijplank haalde en daarna in de gootsteen mikte. ‘Mijn moeder, waar ik bleef.’ Ian [ verder lezen ]

Martin keek me aan toen ik op maandag binnen kwam. ‘Niets?’ Ik schudde mijn hoofd. ‘Dan had ik je wel gebeld.’ Hij glimlachte. In de aula keken een hoop mensen mijn kant op. De conciërge had de Alert opgehangen achter het raam van zijn kantoortje bij de ingang zag ik. Dit had ik wel verwacht, ik was expres wat later gegaan om niet te lang in die aula te moeten blijven zitten. Geen zin in iedereen die maar wat zat te kijken. De eerste bel [ verder lezen ]

Ik bleef nog even beneden, was er bij toen mijn moeder mijn mentor belde en alles uitlegde. Ze keek me aan toen ze opgehangen had. ‘Sterkte,’ zei ze, terwijl ze nog naar haar telefoon keek. Ik glimlachte maar een keer. ‘Ik ga weer terug naar bed,’ zei ik nadat ik mijn kommetje leeg had en een kop thee. Ze knikte. Op de trap kwam ik mijn vader tegen. Hij zag me op mijn sokken en met mijn rugzak de trap op komen. Halverwege de trap [ verder lezen ]

Daar was hij weer! We zaten met zijn vieren in de Mac en ik zag hem meteen zitten. Luc, Sem, Colin, Emiel, hoe hij ook heette. Diederik en François liepen voorop en gingen best een stukje bij hem vandaan zitten helaas. Ik had wel een stoel te pakken waardoor ik hem kon zien zitten. Hetzelfde meisje weer bij hem. Vast zijn vriendin, maar wat nou als het gewoon een vriendin van hem was? “Een”, niet “de”. Het frustreerde me, ik kon niet naar hem toe, [ verder lezen ]

Na een kwartier waren ze weg. Geen idee hoe lang ze er al waren geweest. Ik hoorde Lilly de trap op komen, deur van haar kamer dichtdoen. Alles opvallend zachtjes. Er hing nog steeds een rare stilte in huis. Alles was stil, rustig, zelfs mijn moeder riep rustig onder aan de trap dat we gingen eten. Ik deed er automatisch aan mee, ging rustig de trap af, ging zitten zonder iets te zeggen. Lilly kwam vlak na mij naar beneden, ging zitten zonder iets te [ verder lezen ]

‘Hey Valentijn! Koffie?’ ‘Eh…’ ‘Bouwvakkers drinken koffie Valentijn.’ Ik zag hun vader lachen toen Ton het zei. Ik hing mijn jas over de rugleuning van een keukenstoel. ‘Hij kan ook niet bouwen,’ zei Martin. ‘Precies,’ zei ik, ‘dus doe maar thee.’ Hun moeder zette de waterkoker aan en keek me aan. ‘Welke smaak?’ ‘Gewone.’ ‘Toch nog een beetje bouwvakker,’ lachte ze. De tekening lag uitgestrekt op de keukentafel. Het werd me al snel duidelijk, ik zou vooral sjouwwerk doen. Van de pallet langs de garage [ verder lezen ]

‘Valentijn!’ Ik kreunde, lag net zo lekker. Ik stond op en liep naar de deur. Ik riep terug dat ik er aan kwam. Ik dronk het laatste beetje uit mijn glas en nam het mee naar beneden. Ik ging zitten. ‘Hey.’ Het was stil met zijn drieën. ‘Lilly er niet?’ vroeg ik zo gewoon mogelijk. ‘Nee.’ ‘Goh,’ zei ik spottend. Bestraffende blik van mijn vader. ‘Lekker rustig met eten.’ ‘Valentijn…’ Oké, ik moest het onderwerp laten rusten. Maar ik vond het niet erg dat ze [ verder lezen ]

Meteen toen de voordeur dicht klapte brak de hel los. Mijn vader stond meteen in de gang. Mijn moeder er schuin achter. ‘Waar kom jij vandaan?!’ ‘Maakt dat wat uit?’ ‘Het is half 11!’ ‘Nou en?’ ‘Sinds wanneer blijven wij gewoon weg als we gaan eten zonder iets te laten weten? En dan ook gewoon om half 11 eens een keer aan komen zetten!’ ‘Moet ik toch zelf weten? Wat maakt dat nou uit?!’ Het heen en weer schreeuwen was begonnen. Mijn moeder probeerde boos [ verder lezen ]

! Jij weet niet half Hoe blij ik ben Ik glimlachte toen ik hem in mijn jaszak voelde voor ik in de middagpauze naar buiten ging. Twee beertjes, tegen elkaar aan. Ik deed hem snel terug in mijn jaszak en ritste hem dicht. Toen pas zag ik Niek staan, nog geen twee meter van mij af. Ik schrok, bloosde. ‘Wat was dat?’ vroeg hij grijnzend. ‘Kaartje,’ antwoordde ik balorig. ‘Van wie? Stille aanbidder?’ Ik grinnikte. ‘Zoiets.’ ‘Vertel? Of moet ik raden?’ Ik lachte. ‘Dat raad [ verder lezen ]

Maskers af Ik weet het nu Vanavond gaan we Het diepe in Ik keek er nog een keer naar en glimlachte, deed de kaart terug in de envelop, likte hem dicht. Met zwetende handen stopte ik de kaart in zijn jaszak. Laatste pauze, geen raar moment creëren, als ik tenminste snel weg was na de les. Ik ging tevreden de kantine in, bijna de laatste les. Ik hoopte maar dat ik de goede zet had gemaakt. Julian hield me nog steeds in de gaten. Had [ verder lezen ]