Geen categorie

Alles ging weer een beetje zijn normale gang, gelukkig. Mensen hadden het af en toe nog wel over Hendrik en het ongeluk, maar dat werd al een stuk minder. Er stond een monumentje op de plaats van het ongeluk, dat was toch een soort afronding, zonder het te vergeten. Berusting. Ook Kjeld was er een stuk rustiger over. Hij was bang geweest in het begin, maar niemand die hem ook nog maar iets had laten blijken dat ze het hem kwalijk namen. Ook de vrienden [ verder lezen ]

‘Dus jij gaat?’ vroeg Marloes verbaasd in de pauze. Ik knikte naar haar. Ik had het Jelle nog op weg naar school verteld. Linda keek alleen maar naar me met een kleine glimlach. ‘Kjeld heeft gevraagd of ik mee ging.’ ‘Heb je die nog gezien dan?’ ging Marloes verder. ‘Gistermiddag.’ ‘Goed van je.’ Toen we terug naar binnen liepen pakte Linda mijn arm. ‘Knap van je.’ Ik haalde mijn schouders op. ‘Ik zie er anders flink tegen op. Maar als hij vraagt of ik mee [ verder lezen ]

Terug in Nederland ging ik meteen bellen. Daar wilde ik meer over weten. ‘Ha, Mark. Weer thuis?’ ‘Net over de grens. Vertel op.’ ‘Wat moet ik vertellen? We hebben gisteravond in de schuur wel sirenes gehoord, maar wisten wij veel dat het net buiten het dorp was. Marloes belde me vanmorgen op en vertelde het me. Daarna kwam mijn vader thuis, die had het ook al gehoord in het dorp.’ ‘Hoe is het gebeurd dan?’ ‘Geen idee. Ik heb wel twintig verschillende verhalen gehoord. Maar [ verder lezen ]

Ik werd wakker omdat Peter dat werd. Hij bewoog traag, ik voelde zijn huid langs die van mij glijden. Ik kreunde zachtjes toen hij mijn schouder kuste. ‘Hoe laat is het?’ ‘Vroeg, we hoeven er nog niet uit.’ Ik zuchtte, draaide me om en kroop weer tegen hem aan. Ik sloot mijn ogen weer, wilde nog niet bewegen. Ik lag lekker, zeker omdat ik tegen hem aan lag. Het was koud in de caravan en hij was lekker warm. Onze voeten speelden met elkaar. Ik [ verder lezen ]

Ik had het koud toen ik terug kwam. Marloes zag me binnen komen. ‘Hou me eens vast,’ zei ik zielig, ‘ik heb het koud.’ ‘Ben je gaan lopen?’ vroeg ze toen ze me stevig in haar armen had. ‘We hadden geen andere keus.’ Ik keek even rond, nam een slok van een flesje die Jeroen me gegeven had. Linda stond met een jongen te praten. Hm, die houding, zowel van haar als van hem. Dat ging Jelle niet leuk vinden. Ze keek even naar me, [ verder lezen ]

Ik had mijn pc al vroeg aanstaan. Nog geen Peter. Die had waarschijnlijk nog werk te doen thuis. Ongeduldig werkte ik me ondertussen door mijn huiswerk heen, maar ik kon mijn hoofd er niet bijhouden. Het was bijna half drie toen hij online kwam. Mijn huiswerk was allang gedaan. Meteen zette ik mijn webcam aan, hij deed hetzelfde. Hij lachte naar me, ik lachte terug. Kus in de lucht. Dat gezicht, ik kreeg er nooit genoeg van. ‘Hey,’ typte hij. ‘Hey, missed you.’ Hij glimlachte, [ verder lezen ]

Achteraf viel het me nog mee. Ze wisten nu wat er met me aan de hand was. Nou ja, voor een deel dan. Zolang ze maar dachten dat het met Ulrike te maken had was alles onder controle. Ik moest er alleen op letten dat ik “zij” en “haar” bleef zeggen en niet “hij” en “hem”. Dat wende ook wel weer. En zeker geen “Peter”, terwijl die naam de hele tijd door mijn hoofd spookte. Damn, wat miste ik hem. En hij mij ook, als [ verder lezen ]

Met tegenzin hielp ik mijn vader met het leeghalen van de auto. Het was een te gekke vakantie geweest, maar hij was nu toch echt voorbij. Over twee weken begon de school alweer. Daar wilde ik al helemaal niet aan denken. Ik zuchtte een keer en liet de bagage met een plof in de gang op de grond vallen. Nog twee, dan was eindelijk de auto leeg. ‘Tent hangen we morgen wel uit,’ zei mijn vader zonder dat ik er veel erg in had. ‘Gelukkig,’ [ verder lezen ]

Het was zeker geen verkeerd bandje wat na ons speelde. Ik stond er op mijn gemak naar te kijken. Paul was nergens meer te zien en ik had geen idee waar Agnes was. Er waren wat vriendinnen bij komen staan en ze ging even weg, zoals ze me met een kus op mijn wang verteld had. Winkelstraat in, dat kon niet missen. Eddy kwam bij me staan. ‘Zag ik dat net nou goed?’ Ik keek in zijn grijnzende gezicht en deed vrolijk mee. ‘Eindelijk,’ zei [ verder lezen ]

Paul had zich gewoon omgedraaid met een “tot morgen”. Ik zag nog net zijn droevige ogen. Ik heb er nog lang wakker van gelegen maar de wekker had me nu weer bruut wakker gemaakt. Ik dacht terug aan gisteravond, kreeg een glimlach van het optreden, maar een moeilijk gevoel van Paul en het afscheid. Ik had al ontbeten en begon mijn drumstel naar boven te sjouwen. Paul had er eigenlijk al moeten zijn, maar hij was er niet. Hij kwam helemaal niet opdagen. Ik fietste [ verder lezen ]