Jaar: 2015

Het was stil in de tuin. Albert zat naast me. ‘Jij wist het?’ vroeg ik zachtjes. Hij knikte. Verder bleef het stil. ‘Ik heb een jaar in revalidatie gezeten,’ zei Loïc ineens uit zichzelf. ‘Operatie, revalidatie, weer operatie. En ik moest beslissen waar ik heen moest. Opa en Oma in Straatsburg, of hier naar toe. Mijn Opa en Oma zijn al oud, dat vond ik geen optie. En mijn oom en tante hier… We kwamen hier vaak. Ik ken het hier al lang. Daardoor spreek [ verder lezen ]

Erg lang duurde het niet. Loïc duwde zich van me af en keek me aan met waterige ogen. ‘Sorry.’ ‘Geeft niet,’ stamelde ik. ‘Denk ik.’ Loïc maakte zich los, dronk de laatste slok water uit zijn glas op de bar en stond op. ‘Ik ga naar huis, Sorry. Ik had dit niet moeten doen.’ Voor ik kon reageren liep hij al weg. Ik keek verschrikt naar Kelvin, die op zijn zachtst gezegd erg verbaasd keek. Patrick niet minder. Ik liep achter Loïc aan, naar de [ verder lezen ]

‘Hey, Loïc,’ stamelde ik. Hij grijnsde. Hij keek even naar Kelvin, die me nog steeds vast had. ‘Ik wist niet dat jij…’ Ik wilde wat terug zeggen, het uitleggen, maar een andere jongen trok aan zijn schouder. ‘Loïc, kom op nou. We gaan.’ Loïc keek verontschuldigend. ‘Mijn neef. We gaan naar een andere kroeg. Al een half uur geleden. Ik wilde hem meenemen naar hier, wilde hier eens naar toe, maar nu wil hij weer achter de meiden aan.’ Ik glimlachte en knikte. ‘Maar leuk [ verder lezen ]

Ik moest er nog even over nadenken. Ik kreeg het al benauwd bij het idee. ‘Kom op man, ga gewoon mee.’ ‘Ik weet nog niet hoor.’ ‘Waarom niet?’ ‘Weet ik veel. Voelt ongemakkelijk.’ ‘Ga je nou meedoen aan die vooroordelen? Ze doen niks hoor.’ Daar had hij me klem. Hij had wel gelijk. Maar ik zei niet meteen ja. Daar wilde ik toch nog even een nachtje over slapen. ‘En, wat vonden jullie van het museum?’ We protesteerden wat, de leraar vroeg het ook wel [ verder lezen ]

Door hem naast Rashid te zetten had onze klassenleraar een slimme zet gedaan. Rashid sprak vloeiend Frans, waar Loïc gretig gebruik van maakte. Als hij het nodig had tenminste, verder blijf hij vooral gesloten. Dat viel bij een hoop meisjes tegen. De interesse was er al toen bekend werd dat er een jongen uit Frankrijk in onze klas zou komen, toen bleek dat hij er ook nog eens goed uit zag waren ze helemaal niet meer te houden. Dat hij problemen had met zijn been [ verder lezen ]

‘Dames, mag ik even?’ Ze draaiden zich met een rood hoofd weer naar voren. ‘Zo jammer, scheikunde is juist zo’n mooi en interessant vak.’ De klas lachte. Meneer Ansems glimlachte. Hij was een van de favoriete leraren, wist altijd een leuke sfeer te maken in de klas. Naast me keek Gert naar me en trok even zijn wenkbrauwen omhoog. Het waren Femke en Mariska geweest, die zaten te praten. Ik wist hoe hij over Mariska dacht. Hij had al weken, misschien wel maanden, last van [ verder lezen ]

‘Hey, Jort,’ probeerde ik niks te laten merken, ‘zeg het ee…’ ‘Wat ben jij een lul.’ ‘Pardon?’ ‘Jij bent de vriend van die lul die Oom Oscar heeft doodgereden.’ ‘Ik wàs de vriend. Godzijdank niet meer.’ ‘Dan nog.’ ‘Mag ik even vragen wat er allemaal gebeurd is?’ ‘We begonnen ons af te vragen waar je was. Friso had het niet meer over jou, niet meer over klimmen. Pa en ma gingen vragen stellen, ze vroegen of jullie ruzie hadden.’ ‘En? Wat zei Friso?’ ‘Dat hij [ verder lezen ]

Friso was niet te stoppen, hij ratelde maar door. ‘Dan hoeven we niet meer zo geheimzinnig te doen. Kan ik hier gewoon blijven slapen zonder te hoeven liegen over iets.’ Ik lachte uitdagend. ‘En dat gaan zo zomaar goed vinden?’ ‘Ze zullen wel moeten,’ zei hij dwars. Ik ging zitten, Friso stuntelde even met zijn been en hing in de hoek van de bank. ‘Friso, even rustig nu.’ Hij keek me niet begrijpend aan. ‘Je bent omgeslagen als een blad aan een boom. Tot een [ verder lezen ]

Hessel keek bezorgd toen hij de deur voor me open deed. ‘Kom binnen. Vertel op. Hoe weet die vent dat nou weer?’ Ik plofte in de bank, nam een flinke slok van het biertje dat hij voor me had neergezet. ‘Die man die Daniël toen met zijn zatte kloten heeft aangereden is een oom van Friso. Broer van zijn moeder.’ Hessel liet zich achterover tegen de rugleuning van de stoel vallen. ‘Toeval bestaat niet, zeggen ze wel eens.’ ‘Laat die lul me nou nooit met [ verder lezen ]

Nerveus. Een ander woord had ik er niet voor. Ik was nerveus. Bloednerveus. Jort zou naar mij toe komen. Zonder dat Friso het mocht weten. Hij had niet gezegd hoe laat hij zou komen en ik had er ook niet naar gevraagd. Daar had ik nu spijt van. Wachten is erg, maar helemaal als je niet weet hoe lang je nog moet wachten. Ik ijsbeerde onrustig door mijn huis. Tot overmaat van ramp belde Friso me ook nog op. ‘Ik verveelde me,’ grinnikte hij balorig. [ verder lezen ]