Jaar: 2015

Marieke gaf me een kus, toen ze binnen kwam. ‘Is hij er niet?’ vroeg ze toen ze was gaan zitten. ‘Nee,’ riep ik vanuit de keuken, ‘er waren wat problemen op zijn werk. Hij kon echt niet weg.’ Ik zette de mokken op tafel en ging tegenover haar zitten. ‘Jammer,’ zei ze. ‘Morgen is hij er toch wel?’ ‘Natuurlijk. We hebben allebei vrij genomen.’ ‘Grote dag morgen.’ Ze keek me onderzoekend aan over haar mok voor ze een slok nam. Ik knikte. Grote dag morgen. [ verder lezen ]

Goed, ik heb het verkloot. Het is allemaal mijn schuld. Het zal ook wel. Niemand die kijkt naar wat ze met me gedaan hebben. Al die pesterijen, al dat gezeik. Op school, in de buurt. Ik zeg er niets meer over. Ze doen maar. Ik blijf gewoon mijzelf. Mij krijgen ze niet gek. Zij niet, mijn moeder niet. Marieke niet. Niemand, hoor je? Niemand. Mijn moeder zucht maar dat ze niet weet wat ze met me aan moet. Alsof ik dat wel weet. Ze kan [ verder lezen ]

Ik was al weer vroeg wakker. Luc sliep nog naast me, dicht tegen me aan. Ik keek op mijn horloge, 8 uur. Ik sloot mijn ogen en draaide me op mijn rug. Luc kreunde een keer zachtjes en bewoog wat. Ik keek naar hem maar hij sliep rustig door. Ik lag te denken aan het gesprek van gisteravond. Het zat me nog niet helemaal lekker. Luc’s arm lag over me heen, zijn vingers bewogen een beetje. Ik hoorde hem zuchten en wist dat hij wakker [ verder lezen ]

Ik schrok en bleef even stil. ‘Maarten?’ hoorde ik Sven vragen door de telefoon. ‘Hoezo, kwijt?’ ‘Hij neemt al een aantal dagen de telefoon niet op. Ik ben net bij hem thuis geweest en daar lag de post van een paar dagen in de brievenbus. Kom nou maar hier heen, ik leg je straks alles wel verder uit.’ ‘Is goed,’ zei ik zacht. ‘Rij je voorzichtig Maarten?’ ‘Doe ik, tot zo.’ Ik hing op en staarde voor me uit. Ik snapte er niets van. Als [ verder lezen ]

Ik gaf hem nog een kus. ‘Je weet wat dat betekent, Luc.’ Hij glimlachte en knikte. ‘Ik twijfel niet aan je, Maarten, ze mogen het weten.’ Ik dacht even heel snel na. Zag ik het zelf wel zitten? ‘Gooien we het hem niet zomaar voor zijn voeten dan? Wil je het niet eerst zelf vertellen?’ ‘Nee, waarom? Ik heb hem eergisteren nog gesproken aan de telefoon. Hij had me vorige week donderdag gebeld, en vroeg nu waar ik toen was. Ik heb toen verteld dat [ verder lezen ]

‘Weet je dit heel zeker?’ ‘Zeik niet,’ gniffelde Luc. Alles ging snel nu. Hij trok aan mijn shirt die hij over mijn hoofd trok. Ik trok zijn shirt snel uit, onze boxershorts volgden snel daarna. ‘Niet loslaten nu, Maarten, niet loslaten,’ zuchtte hij. Álsof ik dat van plan was. Ik voelde zijn hand naar mijn kruis grijpen, ik voelde dat die van hem net zo hard was als die van mij. Hij liet mijn mond los en dwaalde af naar beneden. Hij nam geen omweg, [ verder lezen ]

Ik heb het briefje nog een paar keer gelezen. Mijn hoofd was weer helemaal op hol. Ik had naar de datum gekeken, het concert was op een donderdag, maar ik regelde voor die vrijdag wel een dag vrij. Ik belde hem meteen op. ‘Mooie verrassing,’ lachte ik toen hij had opgenomen. Ik hoorde hem grinniken aan de andere kant van de lijn. ‘Kun je?’ ‘Natuurlijk kan ik. Ik neem de volgende dag wel vrij.’ ‘Ik ook. Gaan we weer eens ouderwets doorzakken. Kan ik blijven [ verder lezen ]

Hij draaide zich om en keek verbaasd. ‘Maarten!’ Ik grijnsde. ‘Hoe is het?’ ‘Goed,’ zei ik, ‘ik woon tegenwoordig weer hier. En jij?’ ‘Hmm, gaat wel,’ zei hij. ‘Klinkt niet echt goed.’ ‘Doet er niet toe, laat maar.’ Hij deed wat afstandelijk, alsof het niet uitkwam dat hij me tegenkwam. Geert kwam terug met twee bekers bier. Hij knikte een keer naar Luc. Ik stelde ze aan elkaar voor en ze gaven elkaar een hand. Geert zal de naam wel herkend hebben want hij bleef [ verder lezen ]

Met een harde knal gooide ik de deur dicht. Ik had het helemaal gehad. Ik wilde weg, naar huis. En dat ging ik ook doen. Mijn werkdag zat er op. Binnenkort helemaal. Er kwam een reorganisatie en mijn hele afdeling werd opgedoekt. Een paar mensen kon op een andere afdeling blijven, maar lang niet allemaal. Ik werkte er pas een paar jaar dus was ik ook een van de eerste die kon vertrekken. En om eerlijk te zijn konden ze mij ook beter de laan [ verder lezen ]