Jaar: 2015

Ze waren vroeg weg, net na het ontbijt. Sarah zat op haar kamer, de deur open. Ik ging in de deuropening hangen. ‘Komt ie?’ Ze knikte. ‘Mooi.’ Ik duwde me van het kozijn af en draaide me om. ‘Stan?’ ‘Ja?’ ‘Waarom doe jij dit voor mij?’ ‘Omdat ik vind dat het kan, Sarah. Weet je nog wat ik een tijdje geleden zei? Pak je momenten.’ De deurbel ging. Ik liep naar de trap. ‘Daar zul je Emiel hebben.’ Ik keek nog een keer om. ‘Vandaag [ verder lezen ]

Loek was er gewoon niet. Lichte paniek, dat beviel me niet. De eerste twee lessen waren een ramp. Het kon natuurlijk zijn dat hij zich verslapen had, trein had gemist. Ik kon niet wachten tot de eerste pauze, kijken of hij er dan wel zou zijn. Ziggy keek me zorgelijk aan. ‘Bel hem maar,’ zei hij toen we in de eerste paar minuten van de pauze al snel tot de conclusie kwamen dat Loek er echt niet was. Mijn hart bonkte in mijn keel. Wat [ verder lezen ]

Ik trok mijn arm los. ‘Niets,’ zei ik dwars. ‘Kom op Stan. Je bent stil, afwezig, de dominee wil met je praten, af en toe sta je alleen met Ziggy te praten. Ik zie dat er wat is. Dat kun je niet ontkennen.’ ‘Niets wat ik niet aan kan.’ ‘Vertel nou. We zijn toch vrienden?’ ‘Jacco, laat me nou maar. Dit moet ik zelf oplossen.’ ‘Is het waar, wat ze denken?’ ‘Wat? Wie?’ ‘Op school. Dat jij met die Loek…’ ‘Wat?’ Ik begon te zweten. [ verder lezen ]

Ik schrok van hem. Ik had hem gewoon niet verwacht. ‘Hey,’ zei hij voorzichtig. ‘Hoi.’ Het bleef even stil, hij zat naast me en staarde voor zich uit. ‘Hoe gaat het?’ vroeg hij toen. ‘Het gaat. Met jou?’ ‘Gaat.’ Ik keek hem aan en glimlachte wrang. ‘En nou eerlijk?’ ‘Slecht.’ ‘Ik zie je nooit meer met jouw vriendin.’ ‘Da’s uit.’ Ik keek verbaasd. ‘Zij of jij?’ ‘Ik.’ Hij zuchtte. ‘Ik trok het niet meer.’ ‘Niet?’ Ik kon er niets aan doen, ik vroeg het spottend. [ verder lezen ]

Ik was eigenlijk verbaasd. Hoe langer ik er over nadacht, hoe gekker ik het vond. Er was niemand kwaad geworden. Tot daar aan toe, maar er werd me ook niets verboden. Ik kreeg alleen maar het advies om me aan de leer te houden. Geen verbod, geen gebod, alleen het advies. In hun woorden dan. Ik kon me wel indenken wat ze het liefste hadden en ook dat ze verwachtten dat ik me daar aan ging houden. Ik had Emiel nog een berichtje gestuurd, beetje [ verder lezen ]

Ik hobbelde de trap af, ze klonk vrij dwingend. Wat was dit? Ging dit nog over Emiel en het skaten? Mijn voorgevoel vertelde me niets goeds. ‘Hoi,’ zei ik toen ik in de kamer was, ‘wat is er?’ Ze zaten, allebei. ‘Stan,’ begon mijn moeder een beetje onhandig, ‘moet jij ons iets vertellen?’ ‘Jullie iets vertellen?’ ‘Over Emiel?’ ‘Wat is er met Emiel?’ Langzaam begon ik te zweten. Wisten ze wat er aan de hand was? Ik bleef mijn moeder aankijken toen ik in de [ verder lezen ]

Daar gingen we weer. Nette kleren aan, in de auto naar de kerk. Ik had wel vaker weinig zin, maar nu had ik er helemaal geen zin in. Het was de dag na het skaten met Emiel en daar zat ik nog helemaal vol van. Ik had nog steeds het gevoel om te moeten schakelen. We waren vroeg, we stonden nog buiten, mijn ouders praatten met anderen, toen Jacco aan kwam lopen. Braaf, viel me ineens op. Ouders naast elkaar voorop, hij met zijn zusje [ verder lezen ]

Het waren maar korte onderonsjes, die niet vaak voorkwamen. Vaak was Sarah erbij, en dan konden we het er uiteraard niet over hebben. Er waren ook ochtenden dat we alleen waren, maar dan zat de trein zo vol dat we het ook maar over iets anders hadden. Jammer misschien, maar Emiel was zo ook wel leuk om mee te maken. Sterker nog, ik ging steeds meer voor hem voelen. Het groeide tussen ons, vertrouwen, vriendschap. Ik heb er lang over na moeten denken, maar het [ verder lezen ]

Ik herkauwde zijn opmerking bijna. Hij had ons gezien? Ik keek hem verbaasd aan. Hij grijnsde nog steeds. ‘Je hebt wát?’ ‘Jullie zien zoenen.’ Ik keek verschrikt volgens mij. ‘Relax. Big deal.’ Hij lachte. ‘Moet je ook niet op het bankje gaan zitten waar ik meestal ga zitten.’ ‘Ik heb je nooit gezien.’ ‘Nee, jullie waren teveel met elkaar bezig,’ grinnikte hij. Daarna keek hij serieus. ‘Wat is er daarna gebeurd?’ ‘Heel verhaal,’ zei ik tegen de leegte in het gangpad. ‘Ruzie?’ Ik schudde mijn [ verder lezen ]

Wat kon ik anders dan teruglachen? Rode wangen nog van het haasten, heldere ogen en een ontwapenende glimlach. Hij zette zijn tas tussen zijn voeten en sloeg het boek open. Ik bleef naar zijn boek kijken, zijn handen. Ik ging met de mijne in mijn binnenzak en zette het geluid uit. Ik wilde horen waar hij naar luisterde. Ik kon het niet volgen, maar ik liet mijn muziek uit. Hij bukte voorover, zocht een schrijfblok en een pen. Zijn knie raakte die van mij en [ verder lezen ]