Jaar: 2015

Hij sliep onrustig. Draaide de hele tijd. Even later deed hij zijn ogen weer open. ‘Gaat het?’ ‘Beetje.’ ‘Waarom was je nou ineens weg?’ ‘Ik had het zo gehad,’ zuchtte hij, ‘die werkgroep van de kerk, dat gecontroleer van mijn ouders. Ik werd gek. Vandaag op school moest ik bij de mentor komen, die wist blijkbaar ondertussen ook van mijn “probleem”. Hadden mijn ouders verteld. Toen knakte er iets. Op het station ben ik weggegaan, terug de stad in. Nadenken.’ ‘En?’ ‘Weet ik niet. Er [ verder lezen ]

Dit kon niet waar zijn. Hoe? Waarom zat ik me daar druk over te maken? Wat maakte het uit hoe ze het gezien hadden? Ze hadden het gewoon gezien, daar ging het om. Wat moest Ward nu meemaken? Hij mocht de deur niet meer uit. Morgen niet naar school? Dat konden ze toch niet maken? Ik zag het al helemaal voor me, Ward klein in elkaar gedoken, zijn ouders tegen hem in met donderpreken. ‘Die Mathijs is niet goed voor je, hij bederft je…’ Kut, [ verder lezen ]

Ward fietste door, ik remde af. Ward keek nog even om, ik kon nog net knipogen. ‘Wat doe jij hier?’ vroeg ik toen ik me omdraaide. ‘Het gaat goed met me, dank je. En met jou?’ Ik glimlachte. ‘Goed.’ Hij grijnsde, dezelfde grijns als altijd. Bondgenoten. ‘Hoe heb je me in godsnaam gevonden?’ ‘Ik heb een jongen uit jouw internaat gevraagd of ie aan jouw adres kon komen. Meteen nerveus, dat kon hij niet zomaar vragen aan de leiding. Ik heb gezegd dat hij maar [ verder lezen ]

Zijn lichaam trilde een beetje. Dit was volgens mij de eerste keer dat hij iemand zoende. Niet slecht voor een eerste keer. Zijn hand lag nog op mijn been, af en toe kneep hij. Zijn tong draaide traag rondjes. Met die van mij hield ik hem tegen en speelde met hem. Hij gniffelde en speelde het spel mee. Ik voelde de spanning in mijn broek. Dat lieten we maar zo. Daar moest ik vandaag niet met hem aan beginnen. Mijn ene hand lag achter tegen [ verder lezen ]

Ik maakte me zorgen. Om mezelf. Om Ward. Hij keek me met een angstige blik aan toen de agent mij meenam naar een andere kamer. ‘Mathijs? Wat gaat er gebeuren?’ ‘Niets,’ zei ik zo gewoon mogelijk. ‘Gewoon doen wat ze vragen, gewoon vertellen wat er gebeurd is.’ ‘Mond houden,’ zei de agent en trok me aan mijn mouw de kamer uit. Het laatste wat ik zag voor de deur dichtging was het verwarde gezicht van Ward. ‘Goed,’ zei de agent, ‘we gaan het verhaal nog [ verder lezen ]

Justin spookte de hele avond en nacht nog door mijn hoofd. Tijdens het eten werd er niet veel gezegd. Mijn pleegvader vroeg wijselijk niets, ook al was ik veel vroeger thuis dan de bedoeling was. Hij zal wel gewaarschuwd zijn door haar. Gelukkig maar, ik had ook absoluut geen zin om er over te praten. Ik lag vroeg in mijn bed, maar sliep pas laat. Justin, Justin, Justin. Het deed zeer. Tuurlijk, het was het beste zo waarschijnlijk, hij woonde ook wel erg ver weg. [ verder lezen ]

‘Hoe is het?’ Justin stelde de vraag nadat hij me een kus gegeven had. ‘Goed,’ zei ik en gaf hem een kus terug, ‘de laatste loodjes hier.’ We zaten in de bezoekkamer, Justin was al twee maanden weg. Ik was blij verrast dat hij me op kwam zoeken. We hadden, vlak voor hij wegging, afgesproken dat we elkaar zo snel mogelijk zouden opzoeken als ik vrij zou komen. Hij kon het toch niet laten en had een bezoek aangevraagd. Daar zaten we dan, tegenover elkaar, [ verder lezen ]

Ik lag nog lang na te denken over de kus die hij me gaf op mijn wang. Wat bedoelde hij er mee? Was het gewoon als bedankje en gaf hij het omdat ik hem ook op zijn voorhoofd had gekust? Had hij het gewoon opgevat als een geintje en grapte hij gewoon terug? Zo was het van mij ook misschien wel bedoeld. Nou ja, een beetje dan. Vooruit, ik deed het op een manier zodat hij het als geintje kon zien, maar ook anders. Eerlijk [ verder lezen ]

‘Waar ben je mee bezig, Mathijs?’ vroeg ze streng. ‘Sorry,’ mompelde ik toen ik ging zitten. ‘Daar ben ik anders ook wel benieuwd naar. De laatste keer dat ik je zag was voor winkeldiefstal, maar het blijkt dat je jouw werkterrein een beetje verlegd hebt.’ Hij ging zitten. Ik moest het hele verhaal weer opnieuw vertellen. De autokraken en tasjes liet ik achterwege. ‘Met wie deed je dit?’ vroeg mijnheer van Dalen. Ik keek schuin naar een plek voor me op zijn bureau. ‘Mag ik [ verder lezen ]

‘Godverdomme, lopen!’ Ik schrok van zijn stem en keek over mijn schouders. Een man in een lange regenjas kwam in de verte naar ons toe gerend. Ik griste de laptoptas van de achterbank en rende achter Rico aan. Bij het weglopen knarste het glas van de autoruit onder mijn schoen. We kenden de weg hier, niemand die ons klem kon lopen. Twee straten verder durfden we even stil te gaan staan en om te kijken. Niemand die ons meer volgde. We grijnsden naar elkaar en [ verder lezen ]