Vlucht (deel 3)

Ik lag nog lang na te denken over de kus die hij me gaf op mijn wang. Wat bedoelde hij er mee? Was het gewoon als bedankje en gaf hij het omdat ik hem ook op zijn voorhoofd had gekust? Had hij het gewoon opgevat als een geintje en grapte hij gewoon terug? Zo was het van mij ook misschien wel bedoeld. Nou ja, een beetje dan. Vooruit, ik deed het op een manier zodat hij het als geintje kon zien, maar ook anders. Eerlijk zijn, ik hoopte maar dat hij wist waarom ik het deed. Dat hij voelde dat ik om hem gaf. Dat ik hem leuk vond. De gedachte dat ik hem weer tegenover me zou zien bij het ontbijt zorgde er voor dat ik helemaal niet meer in slaap kon komen.

Hij zat al aan tafel toen ik op de stoel aan de andere kant van de tafel schoof. Hij grijnsde naar me.
‘Zo, al wakker?’ Hij zei het spottend.
‘Niet echt goed geslapen,’ mompelde ik, maar ik kon niet voorkomen dat ik glimlachte.
Hij lachte uitdagend naar me. De rest keek af en toe schuin naar ons. Ook de leiding. Mijn gezicht trok strak, ik baalde. De hele dag werd je in de gaten gehouden hier, door de medebewoners en door de begeleiders. Justin zag mijn gezicht en zei verder niets meer. Vragende blik op zijn gezicht. Ik moet zo snel mogelijk met hem praten, zonder iemand er bij, bedacht ik me. Ik pakte een boterham uit de zak en pakte de pot met jam. Zwijgend at ik het op, nam af en toe een slok thee. Teringzooi hier.

Meteen na het ontbijt moest Justin weg, gesprek met de therapeut. Kort voor de lunch was hij weer terug.
‘Zo, lang gesprek,’ zei ik droog toen hij bij het raam bij me kwam zitten.
‘Evaluatie van de afgelopen dagen.’
‘En?’
‘Ik krijg een nieuwe soort agressietraining.’ Hij staarde naar buiten.
‘Agressietraining? Moet jij dat nog trainen dan? Ik was anders al behoorlijk onder de indruk.’
Met een ruk keek hij kwaad mijn kant op. Hij zag me glimlachen en lachte toen mee.
‘Ik dacht even dat je het meende wat je zei.’
‘Tuurlijk niet.’
‘Nou, na het ontbijt vanmorgen twijfelde ik even. Wat heb jij vandaag?’
‘Ik lach naar jou, jij lacht naar mij. Meteen heeft de rest het in de gaten en zit te gluren. Ook de leiding zag ik onderzoekend kijken. Ik word nog eens gek hier. Was het jou niet opgevallen vanmorgen?’
‘Nee, niet echt.’
‘Kijk maar uit.’
‘Vanaf volgende week ben ik hier toch niet meer.’
‘Wat?’ Ik schrok.
‘Overdag dan. Training, weet je nog? Dat is buiten de deur.’
‘Ik schrok al.’
‘Je bent me nog niet kwijt hier,’ grijnsde hij. ‘Kom, we gaan eten.’
Samen stonden we op en zaten als eerste aan tafel.

Ik durfde niet. Ik had het lef niet om er met hem over te praten. Dit ging weer een slapeloze nacht worden. Ik was moe en al om 8 uur naar mijn kamer gegaan. Ik wilde slapen. Justin had me verbaasd aangekeken maar niets gezegd. Ik kon ook niet langer bij hem blijven zitten. Ik wist dat ik niets zou zeggen en zijn aanwezigheid maakte me alleen maar gek. Ik draaide in mijn bed maar van slapen kwam niets. Ik hoorde wat lawaai op de gang. Er werd geroepen door de leiding dat ze rustig aan moesten doen. Ik had gezegd dat ik me niet zo lekker voelde en dat ik vroeg naar bed wilde. Bezorgd hadden ze mee een paracetamol meegegeven. Ik heb hem maar doorgeslikt, misschien hielp dat. Ik was gebroken. Maar slapen lukte nog steeds niet. Uit verveling pakte ik het boek van Justin en begon er in te lezen. Misschien werd ik daar rustig van. Niet dus. Sterker nog, na drie bladzijden moest ik het uitlezen. Toen het licht uitging ben ik onder mijn dekbed met een zaklamp verder gaan lezen. Na middernacht had ik het uit en zuchtte. Mooi verhaal. Het had zo over mij en Justin kunnen gaan. Tenminste, dat hoopte ik. Het was een verhaal over twee jongens die ontdekken dat ze meer voor elkaar voelen dan alleen een gewone vriendschap. Starend naar het plafond zag ik Justin weer voor me. Wat een lef had die jongen om me dat te laten lezen. Zonder twijfel, daar bedoelde hij iets mee, anders lees je ook niet dat soort boeken. Leen je ze zeker niet zomaar uit. Respect. Ik zou het niet durven. Morgen zou de dag van de waarheid worden. Zeker weten.

Ik zocht een moment uit waarop ik even met hem alleen zou zijn. Onmogelijk, we hadden werktraining, om de samenwerking te stimuleren. Justin en ik zaten uiteraard niet bij elkaar in een groep. Daar hadden ze wel voor gezorgd. Er waren nieuwe kasten binnen gekomen en die mochten wij in elkaar zetten. Lompe bouwpakketten met onduidelijke handleiding. Leuke agressietraining voor Justin dacht ik en glimlachte. Ik zag hem verderop bezig. Af en toe keken we naar elkaar. Glimlach naar glimlach. Zou hij weten dat ik zijn boek gelezen had? Ergens moest ik hem alleen zien vandaag. Zelfs na het avondeten lukte me dat niet. Toen iedereen naar zijn kamer moest besloot ik maar dezelfde truc toe te passen. De wacht van die avond wilde me net naar mijn kamer sturen toen ik het boek omhoog hield. Ze knikte en liet me gaan. Ik klopte op zijn deur en deed hem open. Hij stond midden in zijn kamer en zag me binnenkomen. Ik sloot de deur en gaf hem lachend zijn boek. Hij grijnsde.
‘Mooi boek,’ zei ik.
‘Heb je het gelezen?’
‘Vannacht.’
Hij keek verlegen. ‘Vond je er van?’
Ik zette een stap dichterbij en keek hem aan. ‘Mooi,’ zei ik en gaf hem een kus op zijn wang.
‘Gelukkig,’ zei hij opgelucht.
Mijn hand raakte zijn arm en ik kuste hem nog een keer. Hij draaide zijn hoofd iets en keek me in mijn ogen aan. Zachtjes raakten onze lippen elkaar. Zijn hand trok me dichter tegen hem aan. Mijn mond raakte steeds weer die van hem. Ik voelde het puntje van zijn tong en gaf meteen die van mij. Even draaiden ze om elkaar heen. Toen hoorden we voetstappen op de gang en lieten elkaar meteen weer los. De deur zwaaide open en een streng gezicht keek om de hoek.
‘Deuren blijven open als we elkaar op de kamer bezoeken, dat weet je Mathijs.’
‘Sorry,’ zei ik en liep achter haar aan de gang op.
Justin keek naar me, ik kon niet beschrijven hoe hij keek. Stiekem, vrolijk, spottend en verliefd tegelijkertijd. Volgens mij had ik precies dezelfde blik. Ik wenste hem welterusten en liep mijn kamer binnen. Met een gelukkig gevoel liet ik me op bed vallen. Voor het eerst in twee dagen zou ik weer eens fatsoenlijk slapen. En goed ook.

Ik was op tijd wakker, dat wel. Ik kon niet wachten tot we de kamer uit mochten om te gaan ontbijten. Ik zat al fris gedouched op mijn bed te wachten tot het tijd was om op te staan. Ik hielp mee met het klaarzetten, dekte de tafel. Binnen een paar minuten kwam Justin de woonkamer in lopen en hielp me mee met de laatste dingen.
‘Hey, handsome,’ knipoogde hij toen de leiding even in de keuken was.
Ik grinnikte en raakte met mijn voet even zijn enkel aan. Verder konden we niet gaan, helaas. God, wat wilde ik die jongen graag vasthouden, mijn armen om hem heen, de huid van zijn wang tegen mijn gezicht, zijn handen op mijn rug. Hoewel hij naast me stond dwaalde ik even af met die gedachte. Ik schrok van een plotselinge korte kus in mijn nek waarna ik hem meteen langs me af zag schieten, terug naar de keuken. Dit ging nog een hele leuke tijd worden hier. Ik kreeg er ineens vertrouwen in dat we momenten genoeg zouden vinden om elkaar even aan te raken, elkaar te kunnen zoenen zonder dat iemand het zag. Het maakte me nog vrolijker dan ik al was.
‘Hier aarde,’ fluisterde Justin naast me in de keuken.
Ik keek even glimlachend opzij.
‘We moeten wel uitkijken vrees ik.’
‘Dat denk ik ook,’ antwoordde ik, ‘maar mag ik hier even van genieten?’
Hij wilde wat zeggen maar hoorde de rest van de jongens de kamer in komen. Hij glimlachte alleen maar. En hoe! Dat ging zo de hele dag door. Gek werd ik er van. Gek van blijdschap maar ook van frustratie. Alsof iedereen het rook en daarom in onze buurt bleef. We hadden geen moment om eens fatsoenlijk te praten. Ik zag aan Justin’s gezicht dat hij ook naar geschikte momenten zocht. En ze niet vond.

De volgende ochtend waren Justin en ik weer de eerste. Hij grijnsde naar me toen ik de kamer binnen kwam. Hij was net wat eerder. Hetzelfde als de dag ervoor, af en toe elkaar aanraken, deze keer kwam de vluchtige kus van mij. In de keuken gaf hij me ineens een pakje papier, klein opgevouwen.
‘Lees vanavond maar, niet verliezen.’
Ik stopte het meteen in mijn broekzak. Ik voelde het zitten tijdens het ontbijt. Het maakte me nieuwsgierig. Weinig kans om het te lezen, na het ontbijt moest er gewerkt worden, na de lunch was er sport gepland. Ik was even terug gegaan naar mijn kamer en had zijn brief verstopt. Die las ik later wel, helaas. Justin en ik kwamen tegenover elkaar te staan, aan de rand van het volleybalnet. Teamsport, maar gescheiden van elkaar. Daarna werd er nog een potje gevoetbald. Was ik nou gek of was dit een vooropgezet plan van de leiding? De therapeut stond aan de kant mee te kijken. Eerst een teamsport waarbij je de tegenstander niet aan kon raken en daarna een contactsport, zoals dat zo mooi kan heten. Af en toe schreef de therapeut wat op en hield iedereen goed in de gaten. Het ging er op, op het veld. Ik werd twee keer flink onderuit geschopt. Therapeut scheef maar door. Ook Justin beukte een keer flink tegen mijn schouder waardoor ik viel. Met een lach stak hij zijn hand uit en zette me weer op mijn voeten. Ik had het naar mijn zin. Vergat zelfs de brief af en toe. Na het sporten ging de uitgelaten groep joelend terug naar de kamers. Iedereen douchte voor het eten, waar we welgeteld 10 minuten voor kregen. Nog geen tijd om die brief te lezen. Ik dacht aan Justin, die nu ook onder de douche stond op zijn kamer. Ik probeerde me er een beeld van te vormen en dat lukte me aardig. Mijn kruis stond strak, geen tijd om er iets mee te doen. Of toch wel? Snel trok ik me naar een hoogtepunt en droogde me daarna razendsnel af. Half hijgend was ik net op tijd in de huiskamer voor het eten. Hij zat weer tegenover mij, spottende blik. Hij trok even vragend met zijn wenkbrauw. Ik schudde mijn hoofd. Hij lachte zonder geluid.

Eindelijk was het tijd om naar bed te gaan. We liepen naast elkaar door de gang en met een vriendschappelijke hand die even op mijn schouder lag en kneep, wenste hij me welterusten. Ik trok mijn kleren uit, pakte een schone boxershort en dook mijn bed in. Mijn hand zocht tussen de stapel boeken naast mijn bed naar de brief. Ik vouwde de twee vellen open en begon te lezen. Ik glimlachte. Hij had delen uit het boek overgeschreven. Ik wist bij ieder stuk wat hij bedoelde. Hij moest bij die stukken voelen wat ik voelde toen ik het voor de eerste keer las. Sommigen maakten me week. Hij had precies de stukken die mij het meeste raakten er uit gehaald. Wat zou er nu door zijn hoofd gaan? Hij lag nu een paar kamers verder in zijn bed, wetend dat ik nu lag te lezen. Ik zag hem zo voor me en las ondertussen verder. Ik glimlachte weer. De laatste paar zinnen waren van hemzelf, ik las ze een paar keer over.

Boeken hoeven niet altijd fantasie te zijn.
Laat me houden van de eerste die in mij gelooft.
Wat een ander ook zegt.

Ik slikte en wilde alleen maar dat het zou gebeuren. Ik geloofde in hem, wat een ander ook zei. Ik wilde van hem houden, wat een ander er ook van zou zeggen. Ik besefte dat hij ook de eerste was die in mij geloofde. Zou hij gehuild hebben toen hij het opschreef? Ik deed het nu in ieder geval wel.

Ik was laat voor het ontbijt. Justin zat al aan tafel. Nadat ik was gaan zitten zocht mijn schoen even die van hem. Onze blikken zeiden genoeg. Kort na het ontbijt zaten we in twee stoelen voor het raam. De rest was ver genoeg van ons verwijderd.
‘Mooie brief.’
‘Dank je. Ik wilde iets schrijven, maar ik wist niet wat.’
‘Het zei meer dan genoeg. Het raakte me.’
‘Dat was ook de bedoeling,’ zei hij spottend.
‘Mooie laatste zinnen.’
‘Die meen ik echt.’
‘Dat straalde er ook helemaal vanaf.’
‘Voel jij het ook zo?’
Ik knikte. ‘Geloof jij in mij?’
‘Waarom niet?’
‘Ik heb met het volle bewustzijn dope gesmokkeld. Auto-inbraken gepleegd, winkeldiefstal op mijn twaalfde, tasjesroof.’
‘Toch geloof ik in je.’
‘Knap. Je bent de eerste.’
‘Jij ook.’
We werden gestoord door de leiding. De auto voor Justin stond klaar. De eerste dag agressietraining. Ik miste hem die middag. En de volgende dagen ook. Het was saai zonder hem in de buurt. Maar het ging goed, hij kwam er iedere keer vrolijk van terug. Vaak zaten we, als hij terug kwam, nog even te praten voor we moesten gaan eten. De leiding zag het, maar tot mijn verbazing zeiden ze er niets van. Zelfs de therapeut zei er niets over. Het viel gewoon op. Zouden ze wat door hebben?

Ik was bijna jarig! Nog een paar dagen en dan was het zaterdag. 17 alweer. Eigenlijk maakte het me niet zoveel uit, mijn verjaardagen hadden nooit zoveel voorgesteld. In het internaat niet en vroeger thuis al helemaal niet. Dit jaar zag ik het helemaal zitten. Zoiets werd altijd gevierd met de hele groep. Die kon me gestolen worden, maar Justin was er bij. Ik wilde het samen met hem vieren. En nieuw jaar en een nieuw begin. Hierna moest alles anders worden, zeker als ik straks hier weg zou zijn. Justin kwam bij me zitten en hij keek niet vrolijk.
‘Mathijs, ik heb een probleempje.’
‘Probleempje?’
‘Ik kreeg net te horen dat ik op proefverlof mag.’
‘Da’s toch gaaf? Wanneer?’
‘Komend weekend,’ zei hij schuldbewust.
‘Mijn verjaardag,’ zei ik zachtjes.
‘Ik wil wel blijven, maar dan gaan ze hier wel vragen stellen. Ik kan geen nee zeggen, ik moet zogenaamd hartstikke blij zijn.’
‘Dat moet je ook zijn,’ verborg ik mijn teleurstelling.
‘Ik kan wel net doen of ik ziek ben.’
‘Doe normaal, bovendien lig je dan de hele dag ziek op bed. Schiet ook niet op.’
‘Kom je er toch gewoon bij liggen,’ grijnsde hij. ‘Mathijs, ik had er echt heel graag bij willen zijn.’
‘Een weekend naar huis, gek. Dat moet je niet laten schieten.’
Hij haalde een keer zijn schouders op. ‘Ben ik ook wel.’
‘Doen!’
‘Ik ga de hele dag aan je denken.’
‘Ik ook aan jou.’
Hij glimlachte.
‘Wanneer ga je?’
‘Vrijdagavond, zondagavond ben ik weer terug.’
‘Gaaf man, echt waar.’
‘In gedachten ben ik er bij.’
‘Ook ’s nachts?’ grinnikte ik.
‘Dan zeker.’ Het kwam er ondeugend uit. ‘Doe ik iedere nacht al.’
‘Op welke zij slaap jij eigenlijk?’
‘Op mijn linker,’ zei hij verbaasd, ‘hoezo?’
‘Slaap ik op mijn rechter, anders kijk je tegen mijn rug aan.’
Hij lachte en stond op. ‘Die verjaardag maak ik nog goed met je.’

Ik stond die zaterdag op met een kuthumeur. Daar konden geen slingers en geen slagroomtaart tegenop. Iedereen was vrolijk tegen mij. Kunst, zo vaak was er geen taart in huis en op dit soort dagen mocht er altijd wat meer. Ik liep met de doos terug naar de keuken. Er zat nog een klein stukje taart in.
‘Mag die in de koelkast?’ vroeg ik aan de leiding. ‘Heeft Justin morgen ook nog wat.’
‘Ik zal hem bij ons in de kamer in de koelkast zetten, anders is het morgen toch op, vrees ik.’
Ze nam de doos van mij over en liep er mee weg. Dat maakte me een beetje vrolijk. Had ik morgen toch nog een beetje verjaardag met hem. Ik speelde een potje tafelvoetbal met een jongen uit de groep toen ik door de leiding geroepen werd. Bezoek. Bezoek? Ik? Ze keek me geheimzinnig grijnzend aan toen ik verbaasd met haar mee liep naar de bezoekkamer. Ze hield de deur voor me open en ik zag Mieke zitten. Mijn mentor van het internaat. Ze lachte naar me en stak haar hand uit.
‘Gefeliciteerd, Matijs.’
‘Dank je wel,’ zei ik lachend en bedankte haar nog een keer voor een lekker luchtje voor onder de douche. ‘Wat een verrassing.’
Ze glimlachte. ‘Dat was ook de bedoeling. Hoe gaat het met je?’
‘Goed,’ antwoordde ik vrolijk en daar was ook geen woord van gelogen.
‘Je krijgt de groeten van de hele groep. En ik heb nog wat voor je.’
Ze haalde een envelop uit haar tas.
‘Kaart voor je. Iemand die niet wist dat je niet meer in het internaat zit voor een tijdje.’
Ik haalde de kaart uit de envelop en werd stil. Hij was me niet vergeten. Ik keek even op van de kaart naar Mieke en voelde mijn ogen vochtig worden. Ze knikte.
‘Rico,’ stamelde ik.
‘Ik hoop niet dat je boos wordt nu, maar ik heb wel even de politie gebeld. Ze weten nog steeds niet waar hij is. Zijn ouders waren blij dat hij in ieder geval aan jou weer eens wat laat horen.’
‘Wanneer is die kaart aangekomen?’
‘Eergisteren.’
‘Waarom blijft die lul nou ook ondergedoken. Dat kan hij toch niet volhouden?’
Ik keek naar de poststempel. ’s Hertogenbosch.
‘Den Bosch?’ zei ik verbaasd.
‘Dat zegt niets, daar wordt een groot deel van alle post in Brabant gestempeld. Bovendien kan hij ook met de trein er naar toe zijn gegaan om ons niet teveel prijs te geven van zijn verblijfplaats.’
Ik zuchtte. Het maakte me down en vrolijk tegelijk.
‘De lul,’ mompelde ik, maar het kwam uit mijn tenen.
Mieke lachte om de manier waarop ik het zei.
‘Gek eigenlijk, hij is degene eigenlijk waarom ik hier zit, maar toch geef ik nog steeds om hem.’
‘Is toch niet gek? Jullie hebben zoveel gedeeld met elkaar.’
Ik keek haat verbaasd aan.
‘Ja,’ lachte ze, ‘ik heb nooit positief over hem gepraat, weet ik ook wel. Maar je kent hem al zo lang, dat duw je niet zomaar weg. Al hoop ik wel dat je wat steviger in je schoenen staat als je hem ooit weer eens tegen komt.’
Ik glimlachte verlegen. Er werd op de deur geklopt.
‘Mathijs, nog meer bezoek voor je.’
Ik keek verbaasd maar Mieke glimlachte alleen maar. Ik keek naar de deur en zag tot mijn verbazing mijn pleegouders van een jaar terug binnenkomen. Ze feliciteerden me hartelijk.
‘Wat doen jullie hier?’ vroeg ik verbaasd en vrolijk.
‘Jou feliciteren,’ zei mijn pleegvader droog met een knipoog.
‘Je dacht toch niet dat we jou helemaal vergeten waren,’ zei mijn pleegmoeder met een kus op mijn wang.
Ik werd er stil van.
‘Dat jullie me nog willen zien,’ zei ik zachtjes.
‘Waarom niet?’
‘Nou…..’
‘Fouten maakt iedereen wel eens, Mathijs.’
‘Ik maak ze wel heel vaak.’
‘Hebben we weinig van gemerkt toen je bij ons woonde.’
‘Hoe gaat het met het nieuwe huis?’ vroeg ik om af te leiden.
‘Goed,’ trapten ze er in, ‘lekker rustig en lekker ruim. Plaats genoeg.’
‘Leuk,’ zei ik en meende het ook nog.
Mieke zat me lachend aan te kijken.
‘Jij wist hier van zeker?’
‘Hoe konden ze anders weten dat je hier zat?’
‘Dat is waar. Echt leuk, dank je wel.’
‘Ze zijn hier niet alleen voor jouw verjaardag, Mathijs.’
‘Hoe bedoel je?’
‘Ik heb veel gepraat met meneer van Dalen, de leiding hier en gekeken wat er met jou moest gaan gebeuren als je weer vrij komt. Ze zijn hier erg tevreden over je.’
‘Hier? Doe normaal. Die therapeut zit alleen maar te zeiken.’
‘Ik heb het ook niet over de therapeut, maar gewoon over de leiding hier. We waren het er allemaal over eens dat het niet goed zou zijn als je weer terug komt naar het internaat.’
Ik haalde mijn schouders op. ‘Wat dan?’
‘Heb je niet gehoord wat ik net zei?’ vroeg mijn pleegmoeder. ‘Plek zat in ons nieuwe huis.’
Ik keek verschrikt, eerst naar mijn pleegouders, daarna naar Mieke.
‘Ik? Weer terug bij jullie? Na alles wat er gebeurd is?’
‘We hebben veel overleg gehad, Mathijs,’ zei Mieke. ‘Ik heb ze alles over je verteld. Als het doorgaat zul je vreselijk in de gaten gehouden gaan worden, door mij, door hun, door justitie. Maar ik vind het de moeite om te proberen.’
‘We hebben een leuke tijd met je gehad, Mathijs. Deze kans willen we je geven.’
‘Jullie overvallen me een beetje,’ stamelde ik.
‘Denk er nog maar eens op je gemak over na. Je hoeft niet meteen te beslissen, maar het laatste woord is aan jou.’
Na wat kussen vertrokken ze weer. Ik pakte wat te drinken in de keuken en vertelde het hele verhaal aan de vrouw van de leiding.
‘Mooie kans, jongen,’ zei ze. ‘Verdien je.’
Ik knikte zachtjes. Ik kon niet wachten tot Justin terug was om het hem te vertellen. Toen ik dat dacht knakte ik en begon als een idioot te janken. Ze sloeg een arm om me heen en wreef over mijn rug.
‘Dat gaat jou helemaal lukken, weet ik zeker. Jou wel.’

Justin kreeg de kans niet om me te feliciteren. Ik vertelde meteen het hele verhaal. Hij lachte alleen maar om mijn enthousiasme. Het moet een onlogisch verhaal voor hem zijn geweest maar hij leefde helemaal met me mee.
‘Nieuwe ouders, wow,’ zei hij lachend, ‘daar kan mijn cadeau niet tegenop.’
Ik heb nog een stukje taart voor je bewaard,’ zei ik.
Samen zaten we aan tafel. Het was maar een klein stukje maar hij deelde het met me. De rest zat verderop.
‘Cadeau ligt onder je kussen,’ zei hij zacht, ‘hoeft de rest niet te zien.’
‘Hoe heb je dat daar gekregen?’
‘Ik moest mijn tas op mijn kamer zetten, ik heb gewoon tegen haar gezegd dat ik iets voor je had gekocht en of ik dat op jouw kamer mocht leggen omdat ik niet wilde dat de rest het zou zien dat ik iets speciaals voor je gekocht had.’
‘En dat pikte ze?’
‘Van mij wel. Ze moest er wel om lachen.’
‘Hoe was het thuis?’
‘Raar, om na zo’n lange tijd weer gewoon thuis te zijn. Verder ben ik nergens geweest, niemand gezien. Mijn ouders wilden me de hele tijd in hun buurt hebben. Mijn moeder is met me naar het winkelcentrum geweest toen ik iets voor je ging kopen. Djeez, ik heb de hele tijd aan je gedacht.’
‘Is lief,’ zei ik.
Ik voelde een zachte schop tegen mijn enkel.

Ik had de deur van mijn slaapkamer gesloten toen ik onder mijn kussen voelde. Ik haalde het er onderuit. Ik hoorde klop op mijn deur en stopte het weer snel onder mijn kussen.
‘Binnen,’ zei ik.
Justin’s hoofd keek om de hoek, lachend. Ik pakte het cadeautje weer en glimlachte. Ik pakte het uit en bekeek het boek.
‘Zelfde schrijver, vervolg op het eerste. Als je het uit hebt, mag ik het dan lenen?’ Hij grijnsde.
‘Tuurlijk,’ zei ik toen ik naar hem toe liep. Hij stak zijn hoofd wat verder naar binnen en ik gaf hem een lange kus. Even zaten onze voorhoofden tegen elkaar. Toen werd er tegen Justin geroepen dat hij al op zijn kamer had moeten zijn.

Binnen een paar dagen hadden we allebei het boek gelezen. Hoofdpersonen gelukkig, wij af en toe wat minder. We wilden zo graag een keer tijd voor onszelf, maar dat was bijna onmogelijk. Justin’s tijd zat er bijna op. Hij was uitgelaten dat hij kon gaan en voelde zich tegelijkertijd schuldig tegenover mij. Hij was zijn vertrek al een beetje aan het voorbereiden. Ikzelf ook. Alles met mijn pleegouders was geregeld, als ik vrij kwam kon ik meteen bij hen kunnen gaan wonen. Ik was gelukkig. Ik zag het helemaal zitten. Een nieuw begin. Ik zag allen als berg op tegen de laatste tijd zonder Justin hier. Hij beloofde me te zullen schrijven, me op te komen zoeken als dat mocht. Maar ik zou hem missen, dat was zeker. Nog maar een paar dagen. De groep was in een opgewonden stemming deze ochtend. We zouden op werkproject gaan. De hele dag uit dat gesticht weg, buiten zijn. Iedereen keek er al een tijdje naar uit. Justin en ik hadden zo onze bedenkingen. Meestal werd het een grote puinhoop met die groep van ons. Toen de tafel was afgeruimd en iedereen klaar zat om te vertrekken kwam de vrouw van de leiding de kamer binnen.
‘Jongens, even aandacht. De bus staat klaar, iedereen gaat zo meteen rustig naar buiten. Op twee van jullie na. Ik heb net even door de gang gelopen en twee kamers waren niet opgeruimd. Die blijven hier en mogen fijn hun kamer gaan schoonmaken.’
Iedereen keek rond, onderzoekend naar elkaar.
‘Justin en Mathijs,’ zei ze veelbetekenend terwijl ze naar ons keek.
‘Wat?’ riep ik kwaad.
‘De rest kan nu gaan,’ zei ze zonder op mijn reactie in te gaan.
‘Dat is niet eerlijk!’ riep ik.
Justin keek voor zich uit. Zat hij nou godverdomme zijn lach in te houden?
‘Hoezo een rotzooi?’
Ze keek me niet aan en hield voor de rest de deur open. Ik trok mijn jas weer uit en smeet die in een stoel. Ik was beledigd. Ze deed de deur weer dicht en draaide zich om.
‘Mijn kamer is opgeruimd,’ zei ik kwaad.
‘Begin er maar aan,’ zei ze, ‘ik zit in mijn kantoor. Ik heb nog een hoop papierwerk te doen dus daar kom ik de komende tijd niet uit.’
‘Maar mijn kamer IS opgeruimd,’ riep ik.
‘Des te meer tijd heb je voor andere dingen.’
Justin trok aan mijn arm. ‘Kom.’
Ze keek me nog een keer aan en glimlachte. ‘Alsof je zin had om met de groep mee te gaan.’
‘Daar gaat het niet om,’ zei ik kwaad.
‘Mathijs, dat weet ik ook wel. Maar het was de enige manier om je hier te houden. Maak je wel je bed weer even op, dat heb ik net overhoop moeten gooien.’ Ze lachte om mijn verbaasde gezicht. ‘Mathijs, jongen, ik heb jullie al een tijdje door. Het straalt er van af. Ik dacht dat ik je een plezier deed met een middagje alleen met Justin voordat hij weggaat. Ik kon zo gauw niets anders verzinnen, sorry. Nogmaals, ik zit in mijn kantoor en ik heb het druk, dus daar kom ik de komende tijd niet vandaan. Duidelijker kan ik niet zijn. Laat dit nooit aan iemand merken, dat gaat me mijn baan kosten. Nou, wegwezen jullie, naar jullie kamer.’
Justin trok aan mijn arm en nam me mee de gang op. Ik keek hem verbaasd aan, maar het idee ging me wel bevallen.
‘Ze heeft me pas geleden apart genomen en me gevraagd of we iets hadden met elkaar. Ik heb maar niet ontkend. Ze zou nog iets leuks voor ons regelen maar ik mocht helemaal niets tegen je zeggen.’
Samen schoten we in de lach. Hij trok me zijn kamer in en sloot de deur. Zijn armen gingen om me heen en we kusten elkaar lang. Zijn tong drong naar binnen en vocht met die van mij. Ik hield hem stevig vast. Ik wilde hem nooit meer loslaten. Hij streek zijn vingers door mijn haren. Ik zuchtte. Dit was een mooie verassing. Ik trok zijn shirt uit zijn broek en liet de huid van zijn rug onder mijn handen doorglijden. Zijn hand op mijn billen trok mijn kruis tegen die van hem. Hij was hard, net als ik. Hij trok mijn shirt over mijn hoofd, die van hem volgde snel. Met de voorhoofden tegen elkaar keken we in elkaars ogen.
‘Weten we zeker dat ze niet meer komt kijken?’
‘Hoe duidelijk kon ze zijn?’
‘Wet ik niet.’
‘Mathijs, relax. Ze heeft me beloofd dat we een te gekke dag zouden hebben. Die komt echt niet.’
‘Maar…..’
‘Ssst,’ brak hij me af met een wijsvinger op mijn mond.
Hij kuste me. Zijn tong likte mijn lippen, ik zoog hem zachtjes naar binnen. Ik voelde zijn vingers aan mijn riem prutsen. Knoopje, rits. Mijn broek zakte langzaam een stukje naar beneden. Met twee handen maakte ik die van hem los en duwde aan de broekrand zijn broek naar beneden. We lieten elkaar los en trokken ze verder uit. Zijn erectie was duidelijk te zien in zijn boxer. Hij pakte me weer vast en liet ons op zijn bed vallen. Hij lag op mij, ze zaten klem tussen ons in. Ik sloeg mijn benen om hem heen en zuchtte. Zoveel mogelijk huid van hem tegen die van mij.
‘Dit wilde ik al zo lang,’ kreunde ik.
Hij kuste me. ‘Ik wil je zien,’ fluisterde hij.
‘Hier ben ik,’ grinnikte ik.
Zijn hand pakte de rand van mijn onderbroek en trok er zachtjes aan.
‘Daar beneden, gek.’
Ik lachte terwijl hij op mijn bovenbenen ging zitten. Langzaam trok hij mijn broek naar beneden. Hij ging op zijn knieën staan en trok hem verder uit. Met mijn voeten werkte ik hem van mijn enkels af en schopte hem de kamer in. Hij glimlachte en kwam weer op me liggen. Hij kuste me. Ik antwoordde met een wilde tong. Mijn handen gleden onder zijn boxer over zijn billen.
‘Uit,’ fluisterde ik.
Hij kwam iets omhoog en trok zijn boxer uit. Mijn ogen staarden naar zijn kruis. Nog mooier dan ik me had voorgesteld, al die nachten alleen op mijn rechterzij in mijn bed. Voor hij weer kon gaan liggen pakte ik hem vast. Hij was warm en hard. Traag ging mijn hand op en neer.
‘Dit ga ik niet lang volhouden,’ kreunde hij.
‘Hoeft ook niet.’
Ik wilde zien hoe hij kwam, in mijn gedachten had ik het al zo vaak gezien. Hij ademde snel en pakte mijn harde pik. Samen trokken we elkaar, gehaast. Hij kwam eerder. Zijn warme zaad viel op mijn buik, ik zag alles vallen. Kort daarna kwam ik. Hij had een brede grijns op zijn gezicht, zittend op mijn bovenbenen keek hij hoe mijn zaad bij dat van hem neer kwam. Hij kwam naast me liggen en zoende me. Lang. Dicht tegen elkaar aan, elkaar stevig vasthoudend beleven we zo liggen. Af en toe kusten we elkaar, handen streelden ieder stukje huid.
‘Dit is lekker,’ zei hij.
‘Dit wil ik vaker,’ lachte ik zachtjes terug.
Zijn ogen bleven me aankijken, ik kon hem ook niet loslaten. Die lach op zijn mond. Ik kuste hem. Tegen mijn been werd hij weer hard. Zijn hand lag losjes om die van mij, die rustig groeide tussen zijn vingers. We kusten weer. Ik beet zachtjes in zijn schouder. Kuste zijn nek, zijn borst. Alles wilde ik nu hebben. Mijn mond dwaalde naar beneden. Ik kuste zijn eikel en zoog er zachtjes op. Zijn vingers klauwden in mijn haar. Traag ging ik met mijn hoofd op en neer. Hij ging verliggen. Niet lang daarna voelde ik zijn zachte lippen om mijn paal. Ik kreunde en zuchtte tegelijk. Met trage bewegingen gingen onze hoofden op en neer, in hetzelfde ritme. Ik werd gek. Een paar uur geleden had ik niet durven dromen dat ik dit snel mee ging maken. Zijn hand had de basis van mijn paal vast en trok me zachtjes. Ik voelde alles tintelen.
‘Ik kom bijna, Justin,’ hijgde ik zachtjes.
‘Ik ook.’
We trokken elkaar verder, steeds sneller. Ik voelde mijn zaad omhoog schieten. Zijn hand trok me traag verder af tot ik mijn ademhaling weer onder controle had. Toen kreunde hij en zag ik vlak voor mijn ogen zijn zaad naar buiten komen. Even ging mijn hand nog door, toen kroop ik dicht tegen hem aan.
‘Over een paar maanden kan dit veel vaker,’ grijnsde hij.
‘Zeker weten.’
We lagen op onze zij dicht tegen elkaar aan en doezelden wat.
We schrokken op van een korte klop op de deur.
‘Denken jullie er aan dat over een uur de rest terugkomt?’
‘Ja,’ riepen we allebei tegelijk.
‘O ja, en Mathijs?’ lachte ze. ‘Je moet jouw bed nog steeds opmaken.’
© 2006 Oliver Kjelsson