Maand: november 2015

Ik veegde de witte klodders uit zijn mondhoeken. Het was zelfs op zijn wang terecht gekomen. Hij glimlachte naar me zoals alleen hij dat kon, en alleen tegen mij. ‘Lief,’ zei hij mompelend. Ik glimlachte een keer en gaf hem een kus. Zijn hand graaide naar mijn hoofd, hij trok me met mijn nek dichter tegen hem aan. Ik kreeg een kus, en wat voor eentje. Mijn wang was behoorlijk nat. ‘Gekkie,’ grinnikte ik. Ik hield van hem. Altijd gedaan. En hij van mij. Ik [ verder lezen ]

‘Jan, laat los. Het is goed zo,’ zei ik. ‘Het is nu wel duidelijk.’ Jan liet zijn kraag langzaam los. Hij gaf nog een laatste duwtje. Daarna keek hij hem niet meer aan. Joris keek nog een keer naar me en liep toen naar binnen. ‘Kut, wat ben jij begripvol.’ Ik keek naar Jan en haalde mijn schouders op. ‘Het laatste wat ik wil is dat dit hele gedoe de groep uit elkaar drijft.’ ‘Dat is nou precies wat ik Joris probeer duidelijk te maken.’ [ verder lezen ]

‘Hoe lang is dit al?’ vroeg Jan nieuwsgierig verder. Hij klonk oprecht geïnteresseerd, niet op zoek naar sensatie. ‘Al een tijdje, nadat ik een paar keer met jullie ben gaan stappen.’ Jan schudde zijn hoofd. ‘Ik kan er echt nog niet met mijn verstand bij. Ik ken je al zo lang, ik heb goddomme dat hele pesten toen meegemaakt. En ik heb nooit geweten waarom.’ ‘Je was er ook niet bij, bij dat pesten, dat gebeurde op mijn school.’ ‘Maar dan nog. Je hebt nooit [ verder lezen ]

‘Nee, laat maar,’ zei ik twijfelend. Ik begon weer gespannen te kijken. ‘Remco, wat is er?’ ‘Niks,’ ontweek ik. ‘Ik ga maar naar bed.’ Ik wilde opstaan en baalde van mezelf. Twijfelend liep ik naar de keuken en zette mijn glas in de vaatwasser. ‘Truste,’ zei ik. Ze keken allebei om. Ik kon niet bepalen hoe ze keken. Bezorgd? Spottend? ‘Is er iets met Freek? Ruzie of zo?’ ‘Nee, hoe kom je er bij?’ ‘Nou ja, we zien hem bijna nooit meer.’ ‘Hij heeft een [ verder lezen ]

Ik stond met zweet in mijn handen voor zijn deur. Freek deed open met een brede glimlach. ‘Hé, loverboy,’ lachte hij. Ik glimlachte terug. Tot zover had hij wel gelijk. ‘Kom binnen, ik wil alles horen.’ Ik deed mijn jas uit, had een houding alsof er niets aan de hand was. Ik werd vrolijk begroet door zijn ouders. ‘Hoi, Remco, dat is een tijdje geleden. Wat hoorde ik van Freek? Leuk jongen. En een vriendin van Rianne, dat maakt het alleen maar leuker.’ ‘Ja,’ antwoordde [ verder lezen ]

Colin fietste naast me, tevreden blik op zijn gezicht, alsof hij iets belangrijks gewonnen had. ‘Vertel nou,’ zeurde ik. ‘Ik mag niks zeggen,’ plaagde hij. ‘Nou!’ Hij keek naar me en lachte. ‘Ach, het maakt ook niet uit. Roos belt of sms’t toch nog wel vanavond. Ankie is gay, daar is niets bisexueels aan. Eén keer raden wie ze erg leuk vindt.’ ‘Roos?’ Colin knikte. ‘Al maanden.’ ‘Heb je haar verteld dat Roos hetzelfde voor haar voelt?’ Hij keek schuldig. ‘Ik moest wel. Nou ja… [ verder lezen ]

Het was stil aan tafel, toen Colin terug kwam. Hij had een rare grijns op zijn gezicht. Toen hij de glazen op tafel had gezet en was gaan zitten keek hij weer neutraal. ‘Proost,’ zei hij en tilde zijn glas op naar me. Ik glimlachte en nam een slok. Ik snapte niet waar hij mee bezig was. Hij had eigenlijk wel een punt. Het zou niet uit moeten maken. Maar toch, ik voelde me niet op mijn gemak. Ze zat bij mij op school, kende [ verder lezen ]

Roos was op tijd. Dat had ik wel verwacht. Ze kwam grijnzend naar me toe gelopen en gaf me een kus. Ik wist waarom. Natuurlijk had ik haar nog gebeld. Op de fiets al, toen ik van Colin naar huis fietste. ‘Ik ben jaloers op je,’ zei ze. ‘Jaloers?’ Ze knikte. ‘Dat wil ik ook.’ Ik pakte haar vast en knuffelde haar. ‘Komt goed.’ ‘Vast wel.’ Jeroen kwam aan lopen. Hij keek naar me, knipoogde en lachte. Even schoot zijn blik naar Roos en keek [ verder lezen ]

‘Jeroen,’ probeerde ik, ‘ik wil naar huis. Ik heb koppijn.’ ‘Wat flik jij nou man?’ Hij was echt kwaad. Ik wilde wat zeggen maar daar gaf hij me de kans niet voor. ‘Als jij ooit uit laat lekken dat Colin homo is, sla ik je helemaal verrot.’ ‘Wat?’ Mijn mond viel open. ‘Weet jij dat?’ Jeroen knikte. ‘Al jaren. En dat was niet makkelijk voor hem.’ ‘Weten Jan en Joris dat ook?’ ‘Nee. Niemand. Behalve ik.’ Hij keek me strak aan. ‘Valt me van je [ verder lezen ]

Ik zat verdwaasd op mijn kamer. Kaj was weg en ik had spijt. Waarom had ik niet gewoon alles door laten gaan? Hij had me begrepen, gaf me eigenlijk ook wel gelijk. “Even goede vrienden verder”. Daar was ik wel blij mee. Maar hij was nu wel weg. Goed, dat kwam ook omdat het al laat was, maar als ik hem niet had tegen gehouden dan hadden we een uur erg leuke dingen kunnen doen in plaats van het uur dat we hadden zitten praten. [ verder lezen ]