11:25 Ik schrok. Nu kwam het er op aan. Ik durfde niet door te lopen. Ik deed net of ik ook stond te kijken tot hij weer doorliep. 11:31 Ik volgde hem. Hij leek sprekend op de foto. Hij keek vrolijk. 11:47 Ik had weer spijt van deze flauwekul. Waarom deed ik dit nou eigenlijk? Ik leek wel gek. Hij was twee keer zo oud, wat haalde ik me in mijn hoofd? 11:58 Ik liep nog steeds een flink stuk achter hem. Was ik verliefd? Raar, ik had hem alleen maar op MSN gesproken. Toch trok iets me naar hem toe. Waarom was ik anders hier vandaag naar toe gekomen? 12:07 Ik was op van de zenuwen. Mijn hart bonkte in mijn keel. Wat wilde ik nou? Bleef ik hem van een afstandje bekijken of ging ik er op af? 12:15 Op een open stuk kon ik het niet meer volhouden. Het ging wel erg opvallen. Ik had hem al een keer zien kijken. Een eindje verder stond hij weer stil. Ik zuchtte diep en liep op hem af. Schuin achter hem bleef ik staan. Ik ademde diep in en zette een stap naar voren.
‘Chef?’
Hij draaide zich met een ruk om en keek verbaasd, alsof hij zich betrapt voelde. Ik stak mijn hand uit.
‘Ik ben Kas.’
‘Chef. Zeg maar John,’ stamelde hij.
Hij pakte mijn hand en schudde kort. We lieten los en hij krabde een keer achter op zijn hoofd.
‘Wat een verrassing,’ zei hij. ‘Dit had jij vorige week al gepland zeker?’
Ik knikte.
Hij glimlachte. John wist zich even geen houding te geven.
‘Zullen we iets gaan drinken? Ik lust ook wel wat te eten eigenlijk.’
Ik knikte. We liepen naast elkaar richting het restaurant. Was ik nou toch verliefd op hem? Ik wist het niet. Hij was leuk, aardig. Hij begreep me. Ik keek een keer naar hem naast me. Hij voelde dat ik keek en glimlachte terug.
‘Leuke verrassing,’ zei hij.
Ik glimlachte.
Chef zat tegenover mij en nam voorzichtig een slok van zijn hete koffie. Hij keek naar me over zijn dampende kop heen. Hij blies een keer. Ik glimlachte maar.
‘Hoe gaat het met die vriend van je?’ Hij zocht een opening om ergens over te kunnen praten.
Ik haalde mijn schouders op. ‘Niet echt goed, denk ik.’
‘Denk je? Hoezo?’ vroeg hij murmelend net nadat hij een hap van zijn broodje had genomen.
‘Hij is naar Wassenaar, zijn opa is overleden. Gisteren was de begrafenis.’
‘Dat is inderdaad minder. Ik dacht even dat er tussen jullie iets niet goed ging.’
‘Juist wel. Misschien zelfs te goed.’
Ik dacht aan hem. Hoe zou het met hem zijn? Vanavond had hij de verjaardag van Vera.
‘Te goed?’ Hij lachte. ‘Kan dat?’
Ik grijnsde. Voelde me steeds meer op mijn gemak. ‘Vorig weekend zijn we een eind gaan fietsen samen.’
‘Leuk.’ John stak een sigaret op.
‘We zijn daarna samen in bad geweest.’
Zijn ogen werden groter. ‘Dat meen je niet.’
Mijn kruis groeide. Ik zag Arnoud weer voor me, ik voelde hem weer tegen me aan.
‘Het is een beetje uit de hand gelopen.’
‘Weer gezoend?’
‘En nog veel meer,’ glimlachte ik.
‘Gaaf, jongen.’
‘En hij blijft volhouden hetero te zijn.’
‘Raar, mag ik dat zeggen?’
Ik had nu helemaal mijn vertrouwen terug.
‘Hij zei naderhand dat hij armen om hem heen miste. Hij voelt zich vaak alleen. Maar ik denk wel eens dat er meer is, af en toe was hij zo afwezig nadat we in bad waren geweest. Alsof hem iets dwars zat.’
‘Dat kan natuurlijk,’ zei John en nam nog een slok.
‘Morgen zie ik hem weer, dan komt hij weer naar huis. Vanavond heeft hij daar nog een verjaardag van zijn ex-vriendin.’
‘Zou hij die missen?’
Ik haalde mijn schouders op. ‘Vast wel. Het is uitgegaan toen hij hierheen verhuisde.’
‘Geef hem maar de tijd, Kas, dat vertelt hij vanzelf wel een keer.’
Ik knikte naar hem toen hij opstond.
We hebben de hele dierentuin doorgelopen en zijn daarna op een bankje gaan zitten. Ik stortte mijn hart uit over Marco, Dwayne en vooral Arnoud. Hij luisterde alleen maar, stelde af en toe een vraag. Hij gaf me echt het gevoel dat hij me begreep. Was vol begrip. Voor ons werd druk geklommen en gesprongen. Apen zijn altijd leuk om naar te kijken. Ik zat vlak naast hem.
‘Waarom ben je me hier op komen zoeken?’ vroeg hij na een lange stilte.
‘Weet ik niet,’ zei ik, ‘ik wilde je een keer zien.’
Hij glimlachte. ‘En, valt het tegen?’
‘Nee,’ zei ik iets te snel.
‘Jij ook niet,’ zei hij glimlachend.
Aan het eind van de middag liepen we de dierentuin weer uit. John ging naar het station.
‘Ik loop wel even met je mee,’ zei ik.
‘Hoeft niet hoor,’ zei hij. ‘Waar heb je je fiets staan?’
‘Die haal ik straks wel op, zover is het niet.’
Hij haalde zijn schouders op en liep met mij naar het station.
‘Ik vond het een leuke dag,’ zei ik toen we op het perron stonden.
‘Ik ook.’
Ik keek hem aan en glimlachte. Waar was ik mee bezig? Ik stond vlak naast hem en keek een keer rond. Niemand in de buurt. Durfde ik? John keek me een keer aan alsof hij wist wat ik in gedachten had. Langzaam leunde ik tegen hem aan, steeds meer. Hij bleef staan waar hij stond. Ik zuchtte, mijn kop weer een centrifuge vol gedachten. Ik sloeg mijn arm om hem heen, ik voelde zijn arm over mijn rug. Ik keek hem aan en aarzelde. Hij keek alleen maar terug. Zijn trein zou over een kwartier vertrekken. De kans dat het drukker zou worden op het perron werd met de minuut groter. Het was nu of nooit. Ik kroop wat dichter tegen hem aan, sloeg mijn andere arm ook om hem heen. Ik keek hem aan en kuste hem. Hij kuste mijn voorhoofd. Ik wilde meer. Ik zocht zijn lippen met die van mij en zoende hem. Ik trok hem dichter tegen me aan en duwde mijn tong tegen zijn gesloten lippen. Hij aarzelde en gaf toen toe. Zijn armen lagen los om me heen. Ik duwde mijn harde kruis tegen zijn heup en speelde gehaast met zijn tong. Ik voelde een vochtige plek in mijn broek. Zijn hand gleed over mijn rug en mijn billen terwijl hij mijn tong beantwoordde. Ik drukte mijn vingers in zijn rug en zuchtte. Onze lippen lieten even los en we keken elkaar aan. Zijn hand gleed over mijn heup en kneep in mijn kruis. Ik kuste hem weer.
‘Dit moet jij helemaal niet willen, Kas.’
‘Waarom niet?’
‘En ik al helemaal niet,’ zei hij zacht.
‘Waarom niet?’
‘Denk eens na, Kas. Je weet goed wat ik bedoel.’
‘Wat maakt leeftijd nou uit?’
‘Veel.’
De trein stond al klaar. John maakte zich los en liep naar de achterste deur. Bij de deuropening bleef hij staan. Ik keek even naar de grond en richtte toen mijn hoofd op. Hij glimlachte en schudde zijn hoofd.
‘Je bent een rare.’
Ik lachte en haalde mijn schouders op. Ik legde mijn hand op zijn heup en gaf hem nog een kus. Ik voelde zijn hand tegen mijn arm. In de verte klonk een fluitje.
‘We zien elkaar online,’ zei John en stapte in.
‘Zeker weten.’
‘En zoek ondertussen iemand van jouw eigen leeftijd.’ Hij grijnsde.
Sissend sloten de deuren. De trein zette zich in beweging en ik kuste hem in de lucht. Hij knipoogde terug. Toen was hij weg.
Ik schrok wakker van het gepiep van mijn telefoon. Ik lag op de zijkant van mijn kussen, de telefoon lag vlak bij mijn oor. Ik sliep pas laat. Eerlijk gezegd had ik de halve nacht wakker gelegen. Ik had mezelf flink voor het blok gezet. John had gelijk. Het was stom om te doen. Toch had ik er geen spijt van. Mijn telefoon piepte nog steeds. Ik draaide me op mijn zij en nam op. Het eerste wat ik hoorde was gelach van Arnoud.
‘Bel ik je wakker?’
‘Hmmm.’
‘Het is half een, man.’
‘Is het al zo laat?’
‘Laat gemaakt vannacht?’
‘Kon niet slapen. Vertel ik je allemaal nog wel.’
‘Ik ben over een half uurtje thuis. Nog zin om te komen zwemmen of blijf je in bed vandaag?’
‘Ik hoor het regenen buiten.’
‘Nou en? Binnenbad, weet je nog wel?’
Ik glimlachte. ‘Hoe laat moet ik bij je zijn?’
‘Zie maar, ik ben er over een half uur.’
‘Ik zie je zo,’ zei ik en rekte me uit.
Ik sprong onder de douche. Arnoud had me weer energie gegeven. Ik wilde hem zien, kijken hoe het met hem ging. Vrolijk was ik niet. Ik was langzaam bezig een puinhoop van mezelf te maken. Marco was misschien wel de enige waar ik echt oprecht verliefd op was geweest. Nou ja, nog steeds was eigenlijk. En Dwayne. Dwayne? Wist ik dat wel zeker? Was Dwayne ook niet gewoon een jongen die voorbij kwam en die ik nodig had om Marco te verwerken? Begon ik niet een beetje wanhopig alles vast te pakken wat voorbij kwam? Arnoud? Hij was leuk, maar als ik Arnoud een paar maanden terug had ontmoet, voor het hele gedoe met Marco, was ik dan ook zo gek op hem geweest? Chef was helemaal een verhaal apart. Ik draaide de kraan dicht en pakte een handdoek. Ik wreef mezelf weer wakker, voeten op de grond. Ik was kwaad op mezelf. Ik propte snel wat te eten naar binnen en vertrok. Op de fiets piekerde ik verder. Ik moest eens wat nuchterder na gaan denken. Niet meer zo snel verliefd worden. Arnoud niet meer aanraken.
Arnoud grijnsde toen hij de deur opendeed.
‘Wat zie jij er uit?’
‘Niet naar vragen,’ antwoordde ik nors en trok mijn regenpak uit.
Hij trok zijn wenkbrauwen op en nam me mee naar de keuken. Hij trok de koelkast open en vulde twee glazen.
‘Meteen gaan zwemmen?’
Ik knikte. We liepen de kelder van het huis in en ik volgde hem naar het zwembad. Arnoud trok zijn shirt over zijn hoofd en gooide die samen met zijn sokken en zijn broek op een stoel die langs de kant stond. Ik legde mijn kleren op een stoel ernaast en haalde mijn zwembroek uit mijn tas.
‘Die heb je niet nodig, niemand die ons ziet,’ grijnsde hij.
Arnoud trok zijn boxershort naar beneden, stapte er uit en dook het water in. Op zijn rug zwom hij weg. Niet naar kijken.
‘Het water is lekker warm,’ lachte hij.
Ik liet mijn short zakken en liep langzaam naar de kant. Ik zag hem kijken. Ik dook voorover en zwom naar hem toe.
‘Zijn jouw ouders nog daar?’
Arnoud knikte. ‘Mijn moeder moet nog wat dingen regelen.’
‘Zit je hier de hele tijd alleen dan?’
‘De huishoudster zorgt dat er eten voor me klaar staat als ik thuis kom van school.’
Ik keek naar zijn gezicht. Dat lachte niet meer.
‘Hoe was het verder afgelopen week?’
‘Ging wel,’ zei hij kort. ‘Hoe was de dierentuin gisteren?’
‘Goed,’ zei ik zachtjes en dacht weer terug aan het perron.
‘Vertel,’ zei hij.
‘We hebben gewoon een gezellige dag gehad,’ zei ik.
‘Verder niets gebeurd?’
Ik haalde mijn schouders op. Arnoud glimlachte en stootte tegen mijn arm.
‘Vertel op, Kas.’
‘Ik ben met hem naar het station gelopen en daar heb ik met hem gezoend.’
‘Gaaf! Wie begon?’
‘Ik. Hij liet het een beetje over zich heenkomen. Hij zei vlak voor dat de trein vertrok dat ik iemand van mijn eigen leeftijd moest zoeken.’ Ik zweeg even. ‘En daar heeft hij natuurlijk gelijk in, denk ik.’
Arnoud keek me onderzoekend aan.
‘Veel liggen piekeren vannacht?’
Ik knikte. ‘Ik wordt tegenwoordig verliefd op alles wat beweegt, lijkt het wel. Het klopt niet.’
‘Behoefte aan een vriendje, dus?’
Ik knikte weer. ‘Hoe was de verjaardag van Vera?’
Tijd voor een ander onderwerp. Arnoud keek serieus voor zich uit.
‘Was heel gezellig, alle oude vrienden weer eens gezien.’
‘En?’
‘Niks “en”. Er is verder niets gebeurd tussen ons.’
‘Balen?’
‘Best wel.’
Hij keek me aan en zwom weg. Ik zwom er achter aan. Het water gleed langs mijn kruis, dit had ik nog nooit eerder meegemaakt. Het was nog ongelooflijk lekker ook.
‘En dus stapte ik vanmorgen weer op de trein en zit ik hier weer alleen.’
‘Je hebt mij toch?’ grapte ik.
‘Da’s waar,’ zei hij. ‘Ben ik je ook dankbaar voor.’
Hij zwom naar me toe en gaf me grinnikend een kus op mijn wang. Ik bloosde en zwom weg. Arnoud dreef op zijn rug en staarde naar het plafond. De helft van het zwembad was overdekt door een glazen koepel, de regen kletterde op het dak.
‘Wat een kutweer,’ mompelde Arnoud, ‘past precies bij vandaag.’
‘Is het zo erg?’
‘Niet dan?’
‘Weet niet.’
‘Jij down omdat je gisteren met Chef hebt gezoend en daar achteraf over zit te piekeren, ik omdat ik Vera weer heb gezien en nu weer alleen in dit huis zit voor de komende dagen.’
Ik keek hem aan over mijn schouder, ik hing met mijn armen op de kant. Arnoud zwom naar me toe.
‘Ik voel me alleen, Kas.’
Ik streek een keer lachend door zijn haar.
‘Agossie,’ grinnikte ik.
Hij duwde me.
‘Ik meen het, lul,’ zei hij lachend.
‘Weet ik ook wel,’ zei ik serieus.
‘Dank je,’ zei hij zacht en gaf me weer een kus op mijn wang.
Zijn hand raakte even mijn rug aan. Ik glimlachte een keer en bedacht me dat ik dit niet uit de hand moest laten lopen. Schuin beneden me zag ik Arnoud’s kruis in het water. Ik kreeg het warm. Zijn hand wreef een keer over mijn rug. Mijn voet raakte die van hem en ik keek hem aan. Mijn ogen konden hem niet meer loslaten. Dit ging ik verliezen. Hier was niets tegen bestand. Arnoud glimlachte.
‘Blijf je eten straks? Ik gooi een pizza in de oven.’
‘Mij best. Moet ik zo wel even naar huis bellen.’
‘Gaaf.’
‘Op één voorwaarde.’
Arnoud keek me verbaasd aan.
‘Dat je morgen bij mij thuis komt eten.’
Zijn ogen glunderden. ‘Deal.’
Hij stak zijn hand uit en we schudden ze om de afspraak vast te leggen. Hij trok me ineens naar zich toe en hield me even vast. Ik stond dicht tegen hem aan, ik voelde mijn pik tegen zijn been prikken. Ik kon het niet meer tegenhouden. Loslaten? Geen haar op mijn hoofd die daar aan dacht. Mijn hoofd tintelde.
Kort daarna heb ik naar huis gebeld. Mijn moeder was erg enthousiast dat Arnoud de volgende dag zou komen eten. Anders ikzelf wel. En Arnoud. Hij glimlachte breed toen hij hoorde dat het geregeld was. Hij droogde zich af en pakte zijn kleren.
‘Kom,’ zei hij, ‘even douchen.’
We liepen naakt naar de badkamer van zijn slaapkamer. We gingen samen onder de douche staan. We masseerden elkaars rug. We raakten allebei opgewonden maar deden er verder niets mee. In een boxershort liepen we de keuken in, Arnoud deed de pizza’s in de oven en een kwartier laten zaten we te eten. Hij grijnsde naar me.
‘Lekker?’
Ik knikte lachend met een volle mond.
‘Vertel nog eens verder,’ zei ik.
‘Vera?’
Ik knikte.
Hij zuchtte. ‘Het was echt heel gezellig. We hebben ook veel met elkaar zitten praten. Op het laatst zaten we met een paar bij elkaar in de woonkamer, Ik in de bank, Vera op de grond tegen mijn been aan. Mijn hand door haar haren, zij met haar hand langs de binnenkant van mijn been.’
‘En verder niets?’
‘Durfde ik niet. Geen idee of ze dat had gepikt.’
Hij zette de twee borden in de vaatwasser, smeet de klep dicht en liep de keuken uit zonder iets te zeggen. Ik zocht hem en zag dat hij naar het zwembad liep. Hij liet zijn boxer zakken en dook het water in. Ik bleef aan de kant staan kijken. Hij trok een baantje en kwam toen naar me toe gezwommen.
‘Sorry,’ mompelde hij toe hij weer de kant opklom.
‘Geeft toch niet,’ zei ik.
Hij keek me aan en haalde zijn schouders op. Hij liep weer weg, dit keer naar zijn kamer. Hij ging even onder de douche staan en droogde zich weer af. Hij plofte op bed en zuchtte. Ik ging naast hem zitten en wreef een keer over zijn rug. Hij liet zich op zijn zij vallen en staarde voor zich uit. Ik ging naast hem liggen en trok hem naar me toe.
‘He, kop op, Arnoud.’
Hij glimlachte. We kropen dicht tegen elkaar, Arnoud trok het dekbed over ons heen. Zo lagen we een tijdje te knuffelen, af en toe een kus.
‘Kun je niet blijven slapen,’ fluisterde hij.
‘Dat vinden ze nooit goed thuis.’
‘Jammer.’
‘Wat heb jij?’ vroeg ik lachend.
Hij had die blik weer in zijn ogen. Het klopte niet. Dit ging niet alleen om Vera. Hij zocht teveel contact met me.
‘Gewoon.’
‘Niks “gewoon”, Arnoud. Wat is er?’
‘Hoezo? Laat me nou maar.’
Ik duwde hem wat van me af en keek hem diep in zijn ogen.
‘Arnoud, wat is er?’
Hij haalde zijn schouders op.
‘Je kruipt tegen me aan en ligt met me te zoenen alsof ik je vriendje ben. En je blijft maar volhouden dat je helemaal hetero bent. Ergens klopt er iets niet.’
Hij draaide zijn hoofd weg en staarde naar het plafond.
‘Arnoud?’
‘Waarom zou dat niet kunnen?’ vroeg hij dwars.
‘Ik vind het op zijn zachtst gezegd nogal vreemd. Dat kun je niet ontkennen.’
‘Oké, misschien heb je wel gelijk.’ Hij zuchtte. ‘Je bent niet de eerste jongen.’
‘Huh?!’
‘Twee jaar geleden, met een neef van mij, paar jaar ouder dan ik.’
‘Waarom heb je dat nooit verteld?’
‘Omdat ik er slechte herinneringen aan heb.’
‘Hoezo?’
‘Hoezo? Omdat hij wel wou, en ik niet.’
‘Jezus.’
‘Ik geef toe, ik was lang nieuwsgierig. Heb hem misschien ook wel uitgedaagd. Ik logeerde daar een paar dagen.’
‘Wat is er gebeurd dan?’
‘Dat ga ik je niet vertellen. Later misschien. Maar hij ging door terwijl ik wilde stoppen, het ging me te ver. Hij dwong me.’
Hij draaide weer op zijn zij en kroop tegen me aan.
‘Maar waarom ik dan?’
‘Omdat ik jou vertrouwde. Ik wilde het zeker weten, wie ik was, ik wilde zeker weten dat het ook leuk kon zijn. Lekker kon zijn.’
Hij zuchtte weer. Ik keek naar zijn gezicht en zag zijn waterige ogen. Ik streek door zijn haar en trok hem dicht tegen mij aan. Toen brak hij. Snikkend kroop hij weg tegen me aan. Ik hield hem stevig vast en wiegde hem zachtjes heen en weer.
‘Alles is kut. Met niemand kon ik het er over hebben. Daar niet over, over Vera niet, ze verhuizen me van links naar rechts en ik moet maar mee. Maar een beetje meer aandacht, vergeet het maar. Onze Arnoud kan het allemaal zelf, het is toch zo’n grote jongen. Die neef was ook op de begrafenis, ik zag hem kijken, schijnheilig, met zijn vriendin naast hem. Alles kwam weer een keer opnieuw boven, als het al weg was geweest.’
‘Weet Vera dit?’
‘Nee,’ zei hij kort.
Hij kwam weer wat tot rust toen ik hem een kus op zijn haren drukte.
‘Sorry,’ fluisterde hij.
‘Waarom?’
‘Ik heb je gebruikt voor mezelf.’
‘Heeft het je geholpen?’
Hij knikte en snifte een keer.
‘Nou dan. En zo vervelend vond ik het nou ook weer niet.’
Hij glimlachte en sloot zijn ogen.
‘Dankjewel, Kas. Jij bent de eerste in jaren waar ik alles bij kwijt kan.’
‘Ssst,’ zei ik zachtjes en wiegde hem weer heen en weer.
Zijn ademhaling ging trager, zijn vingertoppen bewogen wat op mijn rug en vielen toen stil. Hij sliep. Ik bleef stil liggen, wilde hem niet wakker maken. Zijn gezicht kwam tot rust, niet meer zo gespannen. Ik was me bewust van zijn naakte huid tegen die van mij. Ik had nog een boxershort aan, maar hij lag naakt naast me. Zijn kruis lag ontspannen tussen ons in, bijna tegen mij aan. Ik moest toegeven, ik genoot. Dit voelde goed. Ik besefte me dat hij gewoon hetero was, en dat, nu alles eruit was, er ook nooit meer echt iets zou gebeuren tussen ons. Het kon me niet raken. Dit voelde al goed genoeg. Arnoud gromde wat en bewoog een beetje. Ik kuste zijn voorhoofd. Langzaam gingen zijn ogen open.
‘Je sliep,’ fluisterde ik.
Hij grijnsde, rekte zich een keer uit en sloeg zijn armen weer om me heen. Ik kreeg een kus.
‘Je bent te goed voor deze wereld.’
‘Ja, laat nou maar,’ zei ik en voelde me rood worden.
Hij gaf me nog een kus. Ik smolt en kuste terug. Ik draaide op mijn rug en hij draaide zich op mij. Mijn kruis groeide en zat klem. Arnoud grijnsde. Hij bewoog wat heen en weer.
‘Arnoud, niet doen,’ zei ik zacht.
‘Waarom niet?’
‘Daarom niet.’
Hij draaide weer van mij af en lag op zijn zij tegen me aan. Met zijn vinger trok hij lijntjes op mijn arm. Ik gniffelde.
‘Hou op,’lachte ik. ‘Dat kietelt. Ik moet zo ook weer naar huis.’
‘Kun je echt niet blijven?’
‘Dat pikken ze nooit huis. Ik moet echt weg.’
Hij haalde zijn schouders op en stond op. Ik zocht mijn kleren bij elkaar en trok ze weer aan. In de keuken keek ik naar buiten. Het regende niet meer. Gelukkig. Ik trok mijn jas aan en liep met Arnoud naar buiten. Bij mijn fiets gaf hij me nog een knuffel.
De dag erna was Arnoud nerveus. Ik moest er wel om lachen. Hij had mijn ouders nog nooit gezien. Hij genoot zichtbaar van de sfeer, gezellig samen eten. Ik besefte me dat hij dat thuis nooit vaak meemaakte. Diezelfde avond na het eten zaten we op mijn kamer. Een stuk kleiner dan die van hem, maar hij vond het allemaal geweldig. Hij lag half op mijn bed en keek de hele tijd rond.
‘Vrijdag moet je bij mij blijven slapen,’ zei hij ineens.
Ik glimlachte. Ik had er meteen zin in. Mijn moeder vond het prima. Ze vond het een aardige jongen, zoals moeders dat zo mooi konden zeggen. Ze vond het maar raar dat zijn ouders hem gewoon alleen thuis lieten zo vaak. Als laatste grapte ze dat het jammer was dat de roddels in het dorp geen werkelijk waren. Dat raakte me meer dan ik had gedacht. Hoopte ik het zelf ook niet? Ik keek uit naar de vrijdag, zijn ouders zouden pas in het weekend weer thuis komen. Ik lag die nacht nog lang wakker. Alweer. Ik keek er naar uit met hem te slapen, maar aan de andere kant vroeg ik me af wat er zou gebeuren. Deed ik er wel verstandig aan, moest ik niet wat meer afstand nemen? Hij wilde het zelf ook, dus dat was het probleem niet. Het zou pas een probleem worden als een van ons tweeën iemand anders zou leren kennen, hij een vriendin, of ik een vriend. Hoe zeer zou het doen? Ik wist het niet.
Het was een rustig weekje op school. Alles liep zoals het altijd liep. Arnoud en ik bij elkaar, Marco ontweek me als de beste. De week vloog voorbij. Die vrijdag fietste ik eerst naar huis om mijn schoolspullen thuis weg te brengen en om wat kleren op te halen. Arnoud reed met me mee. Mijn moeder keek ons glimlachend na toen we vertrokken.
‘Straks eerst even het zwembad in?’
‘Lekker,’ zei ik.
‘Doe ik vaak als eerste als ik thuis kom, even paar baantjes zwemmen.’
Ik glimlachte. Arnoud drukte in zijn jaszak op de afstandsbediening en opende de poort. We reden door en achter ons sloot de poort weer langzaam. Binnen gooiden we onze tassen in zijn kamer, trokken onze kleren uit en liepen met onze handdoeken naar de kelder. Ik raakte er aan gewend met Arnoud naakt door zijn huis te lopen. Al kon ik mijn ogen niet altijd thuis houden. Arnoud liep voor me, zijn bruine rug en billen hielden mijn ogen vast. Hij gooide zijn handdoek in een stoel en dook het water in. Ik sprong achter hem aan en probeerde hem bij te houden. Geen beginnen aan. Dat leverde een hoop flauwe grappen op van hem. We stoeiden wat en ik kreeg het voor elkaar hem onder water te duwen. Hij kwam lachend en proestend boven. Zo dolden we de rest van de middag door.
‘Honger?’ vroeg hij toen hij aan de kant hing.
‘Beetje,’ zei ik.
‘Zwem jij maar door, doe ik even iets in de oven. De werkster heeft een ovenschotel klaargezet.’
Binnen 5 minuten was hij weer terug. Hij sprong vlak naast me in het water.
‘Nog een half uurtje.’
Een half uur later zaten we in de keuken, een handdoek omgeslagen. Het was heerlijk. Arnoud had goede zin. Ik niet minder. Na nog een korte duik gingen we naar zijn slaapkamer en douchten. Hij zette de tv aan terwijl ik mijn boxer en T-shirt uit mijn tas haalde.
‘Niet doen,’ zei hij en dook naakt zijn bed in.
Ik glimlachte en kroop naast hem zijn grote bed in. We zaten een eindje van elkaar af naar de tv te kijken. Hij had van alles mee naar boven genomen, we hoefden het bed niet meer uit. Drinken, chips, alles binnen handbereik. Ik kroop diep onder het dekbed en nestelde me in bed. Arnoud lachte toen hij zag hoe ik mezelf helemaal in het dekbed wikkelde. Het werd snel laat. Arnoud deed de tv uit. Ik liep de badkamer in en poetste mijn tanden. Hij kwam naast me staan. Hij zei niets, glimlachte alleen maar. Terug in bed kroop ik weer onder het dekbed. Ik was moe, het was midden in de nacht. Arnoud deed het licht uit.
‘Welterusten,’ hoorde ik naast me.
‘Welterusten,’ zuchtte ik.
Even was het stil. Ineens ging het licht weer aan. Arnoud keek me aan.
‘Ben jij verliefd op mij?’
Ik keek hem aan en haalde mijn schouders op. ‘Je bent geen homo, waarom zou ik dat doen?’
Ik vond het een mooi antwoord. Ik had geen zin om het toe te geven. Arnoud grijnsde.
‘Dat is Marco ook niet.’
‘Misschien niet,’ zei ik grinnikend.
Arnoud lachte. ‘Maar we hebben het nu niet over Marco. Ben eens eerlijk.’
‘Af en toe heb ik moeite om van je af te blijven, zegt dat genoeg?’
Hij glimlachte verlegen. ‘Meen je dat nou?’
‘Daar vroeg je toch naar?’
‘En waarom doe je het dan niet?’
‘Omdat ik dit niet wil verknallen. Jij bent niet zo, dus kan het nooit wat worden. Maar verder wil ik je niet kwijt, dat heb ik pas al eens meegemaakt. Bovendien heb ik geen zin om verliefd te worden om daarna tegen een muur te lopen. Dat doet zeer. Weet jij alles van.’
‘Maar verliefd?’ vroeg hij plagend.
‘Arnoud, hou op.’
Ik wist het echt niet. Was ik het? Ik wilde met hem zoenen, nog wel meer ook. Maar was ik verliefd? Ik deed het licht uit en draaide me op mijn zij, rug naar hem toe.
‘Welterusten,’ zei ik om het af te sluiten.
‘Welterusten,’ hoorde ik hem zeggen.
Toen voelde ik zijn ademhaling tegen mijn wang. En daarna zijn lippen. Ik gniffelde en gaf in het donker een kus terug. Hij sloeg een arm om me heen en kroop dicht tegen me aan.
‘Ik wil niet alleen in slaap vallen,’ zei hij zacht.
Ik pakte zijn hand en kneep. Zijn zachte kruis drukte tegen mijn billen. De huid van zijn borst tegen mijn rug. Langzaam dreef ik weg, in slaap.
‘He, Kas!’
Ik schrok. Chef online. Die had ik sinds de dierentuin niet meer gesproken. Ik zat achter mijn computer. Het was zaterdagavond, Arnoud was thuis, zijn ouders zouden die avond thuis komen. Dwayne was ook online, maar hem had ik geblokkeerd. Ik had hem niets te melden. Hij ratelde iedere keer maar door over Edward en hoe goed het allemaal wel niet ging tussen hen.
‘Kas?’
‘Chef! Wil je mij nog kennen?’
‘Waarom niet?’
‘Nou….’
‘Omdat je me gekust hebt?’
‘Vond je het leuk dan? Kan het me niet voorstellen.’
‘Kas, ik ben niet van steen hoor.’
‘Vond je het wel leuk dan?’
‘Lekker zelfs.’
Ik was even stil. Dat deed me toch wel goed.
‘Maar het was belachelijk dat ik het deed.’
‘Waarom?’
‘Nou….’
‘Volgens mij ben jij heel erg toe aan een vriendje, of niet?’
Ik zuchtte. ‘Best wel.’
‘Niet te wanhopig zoeken, jongen, dat komt vanzelf wel.’
‘Het lijkt wel of ik op alles verliefd aan het worden ben. Ik lijk wel gek.’
‘Nee hoor, ben je niet.’
‘Nee, het is normaal zeker?’
‘Ha ha. Ik ben ook jong geweest hoor, ik weet wat het is.’
Ik glimlachte. Misschien had hij wel gelijk.
‘He, kop op jongen, komt allemaal wel goed. Ik moet nu weer gaan, ik spreek je snel.’
Chef sloot af. Ik dacht nog een keer na over wat hij had gezegd. Hij had dus hetzelfde vroeger. Het zal er wel bij horen. Ik kreeg een melding dat iemand me had toegevoegd. RuiterEmmen. Nieuwsgierig als ik was voegde ik hem toe. Hij was online. Meteen maar kijken wat het was.
‘Hey!’ typte ik.
‘Hey, ik zag jouw naam tussen de profielen.’
‘Hoe is het?’
‘Goed hoor. Waar kom je vandaan?’
‘In de buurt van Emmen, vlak bij jou dus.’
Dat vond ik even genoeg. Hij hoefde niet meteen alles te weten. Het gesprek kabbelde rustig verder, over hobby’s, leeftijd, hij was anderhalf jaar ouder dan ik. Op een gegeven moment kregen we het over uit de kast komen. Niemand wist het van hem. Ik vertelde mijn verhaal over Marco, zonder zijn naam te noemen, het gezeik op school en de roddels hier in het dorp.
‘Heet jij echt Kas, of is het een bijnaam?’
‘Nee, dat is mijn echte naam. En hoe heet jij eigenlijk?’
‘Ehh…’
‘Aparte naam, Ehh.’
Ik lachte, maar bij zijn antwoord zat ik stijf op mijn stoel.
‘Als ik dat zeg val je om. Volgens mij kennen we elkaar.’
© 2005 Oliver Kjelsson