Geen categorie

‘Hey!’Ik glimlachte toen ik mijn fiets naast hem stopte. ‘Hey.’Ik kreeg meteen een knuffel. ‘Leuk dat je er bent.’‘Ik zet even mijn fiets beneden.’‘De mijne staat er al, ik loop wel even mee.’Ik zag een half leeg rek en duwde mijn fiets die kant op.Hij trok aan mijn arm. ‘Kom, de mijne staat daar.’Ik liep achter hem aan. Wat maakte dat nou weer uit? Ik zette mijn fiets naast die van hem in het rek. Samen liepen we naar boven, hij liep de winkelstraat in. [ verder lezen ]

‘Ik heb je!’Ik hoorde gelach bij mijn oor, armen om me heen, terwijl ik op mijn buik op de grond lag. Ik had hier zo geen zin in. Ondertussen stuiterde er een bal tegen mijn hoofd aan. Ik zuchtte, bleef gemaakt lachen. Man, wat waren ze druk. Ze kwam ook altijd naar me toe als we elkaar zagen. Dat kwam niet eens zo vaak voor, maar als we elkaar zagen dan was ik de lul. Ik keek omhoog en zag mijn broertje zitten, blik op [ verder lezen ]

‘Ik heb honger.’Ik keek lachend naast me bij de kluisjes. Martin zei het ook wel heel erg zielig.‘Dan moet je eten,’ zei ik. ‘Lekkere boterhammetjes.’Hij keek me afkeurend aan. Daarna keek hij langs me af naar Ian, die aan de andere kant naast me stond.‘Is hij wel normaal?’‘Hij doet zijn best,’ zei Ian droog met een grijns.‘Vette hap, Valentijn. Gewoon lekker eten.’‘Straks de stad in?’ vroeg ik.Ik had er wel weer eens zin in. Tijdje geleden alweer.Martin lachte. ‘Kijk, zo ken ik je weer.’‘Dan gaan [ verder lezen ]

De week erna hing Ian tegen me aan bij de kluisjes.‘Valentijn, ik ga je iets vragen maar ik heb er helemaal geen zin in.’Ik keek nieuwgierig.‘Komend weekend moet ik echt weer een keer mee naar opa en oma. Papa vroeg of je mee gaat zaterdag.’Ik glimlachte. ‘Echt?’Hij grijnsde. ‘Je hoort er bij, zei hij.’Ik bloosde bijna. ‘Is goed.’‘Fijn. Al zal ik je wel officieel voor moeten stellen.’‘Kan ik nog nee zeggen?’‘Nee, papa heeft ze ook al verteld over jou.’‘Dit voelt wel raar.’Ian haalde zijn schouders [ verder lezen ]

De volgende dag op school was ik toch op mijn hoede. Geen idee of ze nog iets zouden zeggen. Ze hadden er een nachtje over kunnen slapen tenslotte. Maar ze zeiden er niets over, gewoon een ochtend aan tafel, gesprekken over niets, alles behalve dat. Alsof er niets gebeurd was. In de middagpauze wenkte Pepijn ons.‘Martin, zijn er nog dingen die we moeten doen?’‘Hoe bedoel je?’‘Die veranda?’Martin lachte. ‘O, dat. Ehhh, nee? Doen wij allemaal. Eventueel tuinmeubels aan de kant alvast, dat is wel handig.’‘Moest [ verder lezen ]

Mijn vader keek strak, wilde niet laten merken dat hij toch nieuwsgierig was. Ik zuchtte.‘Het is mijn schuld dat ze gevochten heeft.’‘Wat is dat voor onzin?’‘Nee, die ene jongen uit dat clubje die weet ik wie ik ben, die heeft haar verteld dat ik een vriendje heb. Toen Lilly dat hoorde is ze door het lint gegaan.’‘Omdat jij homo bent?’ Mijn vader keek nog kwader dan toen hij met Lilly binnen kwam.Ik schudde mijn hoofd. ‘Nee, omdat ze er grappen over maakten. Die Cheyenne stond [ verder lezen ]

‘Nou,’ zei ik droog, de volgende dag bij mijn kluisje, ‘ze had ons dus wel door.’ ‘Wie, jouw moeder?’ Ik knikte. Ian keek een beetje zorgelijk. ‘Damn.’ ‘Heel gesprek gisteravond.’ ‘Problemen?’ ‘Nee,’ glimlachte ik. ‘Maar ze zijn nogal…. Nou ja, zweverig. Dus dat werd ook een heel gesprek over “hoe ik me voel” en dat soort dingen.’ Ian grinnikte. ‘En? Hoe voel je je?’ Ik glimlachte breed, keek hem recht in zijn ogen. ‘Blij.’ En dat was ik ook. Ik wilde na school ook meteen [ verder lezen ]

‘Oké, er is meer,’ gaf ik maar meteen toe. ‘Sinds wanneer?’ ‘Eergister, zaterdag. Vrijdag eigenlijk al.’ Hij glimlachte. ‘Damn.’ ‘Martin, ik…’ ‘Ik vroeg het me al langer af Valentijn. Hoe jullie met elkaar omgingen, naar elkaar keken.’ Ik bloosde weer. Wist niet wat ik moest zeggen. ‘Hé, het is oké hè?’ Ik keek hem met een ruk aan. We glimlachten. ‘Dank je.’ ‘Weet nog niemand zeker?’ ‘Nee.’ ‘Pepijn waarschijnlijk, die zat ook wel erg te kloten vandaag.’ Ik knikte. We lachten tegelijk. ‘Als dit bekend [ verder lezen ]

Ik weet niet hoe lang we daar tegen de muur van de keuken gestaan hebben. In ieder geval tot mijn telefoon trilde omdat mijn moeder wilde weten waar ik bleef. Ian grinnikte erom, tot hij zag hoe laat het was. ‘Ik moet zo de stad in, anders ben ik te laat.’ ‘Ik moet ook naar huis.’ Met een kus duwde ik me van hem af. Langzaam liepen we naar de deur, voor hij die open deed hield hij me nog even vast. Ik wilde niet [ verder lezen ]

‘Okidoki jongens.’ Roel keek tevreden. Dat was nog snel gegaan. De bewoners waren dik tevreden over het eindresultaat, “en zo lekker snel ook”. Roel regelde alles verder, Martin en ik begonnen de spullen alvast naar de bus te sjouwen. We waren een beetje aan het kloten, de hele stoep stond vol met spullen, met een hoop flauwe grappen en gelach gaf ik hem dingen aan die hij opruimde in de bus. ‘Hey,’ hoorde ik achter me. Ik keek om en zag Pepijn en Ian bij [ verder lezen ]