Jaar: 2015

Kevin Hugo keek me lachend aan. ‘Gaat goed met je sinds dat bezoek, is het niet?’ ‘Best wel,’ zei ik. Het was ook zo. Op een of andere manier had ik ongemerkt een knoop doorgehakt. Marcel was nu niet meer dan een goede vriend. Ik had hem een hele week met Jonas gezien en wist dat hij er gelukkig mee was. Ik kon me er eindelijk bij neerleggen. Tussen mij en Phil ging het ook super. Vooral nu dat idee over het restaurant in Miami [ verder lezen ]

Bart lachte toen ik bij hem binnenliep. ‘Die blik bevalt me niks. Vertel op, wat is er allemaal gebeurd in Engeland?’ Ik grijnsde en liep de kamer in. Marion kwam ook binnen en keek me aan. ‘Hier op bezoek, zo net na het weekend Engeland en zonder Jonas? Vertel het maar eens.’ ‘Het was een gezellig weekend,’ zei ik droog. ‘Dat neem ik aan,’ lachte Bart achterdochtig. ‘Nee, echt waar.’ ‘Dat geloven we meteen,’ zei Marion. ‘Maar verder?’ ‘Niet veel.’ ‘Niet veel? Heerlijk vaag antwoord, [ verder lezen ]

‘Jezus, Kevin,’ zuchtte ik terwijl ik hem nog steeds stevig vasthield. ‘Ik ben blij je weer te zien, Marcel,’ zei hij zachtjes naast mijn oor. Ik kneep mijn armen een keer bij elkaar. Hij lachte. Hij pakte mijn armen en hield me even op een afstandje om me te bekijken. ‘Het gaat goed met je, zie ik.’ Ik glimlachte. ‘Wat ouder geworden.’ ‘Zie je niets van.’ ‘Nee, die bruine kop van jou.’ ‘Dat is een voordeel van varen,’ grijnsde hij. We stonden nog steeds dicht [ verder lezen ]

‘Jonas, jij nog een glas?’ vroeg Bart. ‘Lekker, Marcel rijdt toch vanavond.’ Ik lachte schamper. We zaten bij Bart en Marion in de tuin, Willem en Corina waren er ook. We zaten nog wat na te praten over het weekje Texel. Er werd flink gelachen. Ik stond tegelijk met Bart op om mee te helpen met de glazen. In de keuken vulden we ze en zetten de flessen terug in de koelkast. ‘Ik heb Kevin een mail gestuurd,’ zei ik. ‘Ik wilde er al niet [ verder lezen ]

Kevin Ik duwde de deur van mijn hut achter me in het slot en ging op bed liggen. Ik had net wat mailtjes verstuurd naar het thuisfront en had nog een kwartier. Zoals bijna iedere dag ging ik nog naar de personeelsbar. Straks, nu nog even niet. Iedere keer als ik mail verstuurde en daarna de computer afsloot, had ik het gevoel of ik alle banden weer verbrak. Zou dat ooit overgaan? Het gaf me altijd weer een goed gevoel in mijn eigen taal mijn [ verder lezen ]

Ik zat alweer rechtop toen ik Bart en Marion hoorde roepen. Ik stond op en liep hun richting in. Ik had het koud, het regende nog steeds. Mijn broek was doorweekt maar mijn regenjack had het water goed buiten kunnen houden. ‘Daar is ie,’ hoorde ik Marion zeggen. Ze kwamen nog dichterbij. ‘Marcel, gek, kom mee naar de auto.’ Marion pakte me vast en omhelsde me. Ik huilde weer. Ze pakte mijn hoofd tussen haar handen en kuste me. ‘Jezus, wat zie je er uit.’ [ verder lezen ]

Kevin was weg. Ik zat alleen in de bank en keek naar buiten. Ik voelde me verlaten. Ik voelde me alleen en dat zorgde ervoor dat ik een paniekaanval kreeg. Ik zoog mijn longen vol lucht en zuchtte. Ik dacht terug aan ons gesprek. We praatten terwijl we allebei naar de brief van de rederij keken. Hij twijfelde of hij wel wilde gaan. Nu het zo dichtbij kwam werd hij onzeker. Zoals zo vaak met dit soort dingen. Zijn onverschilligheid was meestal een masker, een [ verder lezen ]

Kevin lag op de bank, zijn hoofd op mijn schoot. Ik boog voorover en pakte zijn koffie van tafel. ‘Hier, luiwammes.’ Hij gniffelde, nam een slok en zette de warme kop op mijn knie. Ik kietelde een keer achter zijn oor. Hij lachte. ‘Zin in vanavond?’ ‘Hm, gaat wel. Ik hoop alleen dat Willem mijn fijne ex-collega niet heeft uitgenodigd.’ ‘Ha, you wish. Die zal er vast zijn.’ ‘Ik vrees het ook. Gaat hij weer zagen dat hij het zo jammer vind dat ik homo [ verder lezen ]

Wat er allemaal aan vooraf ging……… Het begon allemaal een jaar of twee geleden. Ik had een feestje waar ik eigenlijk helemaal geen zin in had. Verjaardag van Willem, een vriend van mij. Veel mensen, kleine woonkamer, het ene sterke verhaal na het andere. Vreselijk. Maar het zou wel loslopen. Meestal werd het vanzelf toch wel gezellig, met de juiste mensen om je heen. De rest van de vriendenkring was er al toen ik binnen kwam lopen. Ik grijnsde naar Bart, die stond me met [ verder lezen ]

17:45 Ik lag op mijn bed naar het plafond te staren. Ik was net thuis. Michiel zou deze avond naar mij toe komen. Hij had gevloekt, geroepen dat Marco terug moest komen. Die kwam dus niet. 17:49 Eikel. Waarom deed ie nou zo moeilijk? Ik zuchtte. 17:52 Zijn moeder had me nog gevraagd of ik bleef eten. Mooi niet dus. Geen goed idee. Marco zou dan ook aan tafel zitten, dat was een puinhoop geworden. Ze moest me wel gelijk geven. Ze zei nog dat [ verder lezen ]