Ik trapte flink door. Ik was nog op tijd zonder het gevaar van vragen. Ik dacht aan Stijn en aan Ruben en glimlachte. Ruben was lief. Ruben snapte me. Hij wel. Mijn ouders zouden dat nooit doen. Dan maar geen voorbeeldzoon. Ruben gaf me het gevoel dat hij Stijn accepteerde. Dat vond ik belangrijker dan mijn ouders. Stijn vond hem lief gelukkig. Dat was toch het belangrijkste. De rest kon me gestolen worden. Ik zong mijn tijd wel uit. Straks na school studeren en op kamers. Het duurde nog wel even, maar volgens mij ging me dat wel lukken. Nog even meespelen, daarna kon ik doen wat ik wilde. En dat ging ik ook zeker doen.
Stijn was enthousiast. Na school zaten we in het winkelcentrum op het muurtje.
‘Ga je mee?’ vroeg hij.
‘Waarheen?’
‘Zie je wel.’
‘Waarheen?’ zeurde ik.
‘Zie je wel,’ zei hij lachend en op dezelfde manier zeurderig.
Hij had zijn fiets bij. We reden naast elkaar. Ik had al snel door dat we naar zijn wijk fietsten. Hij reed een gangetje tussen twee huizen in en trapte een poort open. Ik keek in een wildernis van een tuin.
‘Ja, moeten we een keer wat aan doen,’ zei hij toen hij me zag kijken.
Mijn fiets viel tegen die van hem, tegen het schuurtje aan. Hij deed de achterdeur open en liep met me de keuken in. Het was een puinhoop. Ongewassen zooi op het aanrecht, lege bierblikjes.
‘Is toch nog even fout gegaan vanmorgen blijkbaar. Hij is vandaag naar de kliniek gegaan.’
Mijn mond viel open. Stijn glimlachte breed, ondanks de puinhoop.
‘Welkom in mijn huis,’ grijnsde hij.
Ik kon er nog niet bij lachen, ik was teveel onder de indruk.
‘Ik ga morgen wel opruimen.’
‘Zal ik je helpen?’
‘Mag. Maar nu niet.’
‘Nu niet?’
Hij grijnsde en trok me de gang in.
‘Hij is echt weg.’
‘Hoe bedoel je?’
‘We hebben gisteren zijn tas gepakt en in de gang gezet. Die is weg, met zijn jas.’
Hij pakte de telefoon en belde iemand.
‘Hoi.’ ‘Ja.’ ‘Puinhoop. Overal blikjes.’ ‘Ow, dat heb je gezien?’ ‘Nee, hoeft niet. Doe ik zelf wel.’ ‘Ja.’ ‘Hoe ging het?’ ‘Ja, dat zal wel.’ ‘Afgesloten? Voor hoe lang?’ ‘Jezus. Ook geen bezoek?’ ‘Nee, is misschien ook wel goed.’ ‘Ja, doe ik. Dank je.’
Hij hing op en keek naar me. Strak.
‘Gaat het?’
Stijn haalde zijn schouders op. ‘Jawel. Dat was mijn tante. Heeft hem weggebracht vandaag. Ze hebben hem in een gesloten afdeling geplaatst, voor minimaal een maand. Geen bezoek.’
Dat laatste kwam er wrang uit. Ik stak mijn hand uit en streelde zijn arm.
‘Maar goed ook, misschien,’ zei hij er achteraan. ‘Anders werkt het toch niet.’
Ik pakte hem vast en kuste zijn wang. Stijn pakte me meteen vast en zoende. Zijn tong likte langs mijn tanden. Hij zette een stap naar de trap. En nog een. Ik schuifelde met hem mee, zoenend en wel. We moesten stoppen met zoenen om boven te komen. Hij deed een kamerdeur open en ging naar binnen. Ik was verbaasd. Het was de enige redelijk schone kamer in het huis. Voor zover een kamer van een jongen van mijn leeftijd opgeruimd kon zijn. Stijn pakte me weer vast en trok me op zijn bed. Hij trok mijn shirt over mijn hoofd en wurmde aan de knoop van mijn broek.
‘Niks buiten. Geen kans betrapt te worden.’ Hij keek me aan. ‘Hier ga ik eens flink de tijd voor nemen.’
Het opruimen stelden we uit tot zaterdag. Dan hadden we de hele dag de tijd. Stijn had al wel het een en ander opgeruimd, maar de grote beurt was zaterdag. Hij en ik samen. Aan het einde van de middag was alle rotzooi weg. We zaten samen tevreden in de bank. En fles rum en cola op tafel.
‘Blijf je eten?’
Ik haalde mijn schouders op. ‘Mij best. Even bellen naar huis.’
Ik belde expres het mobiele nummer van mijn moeder. Geen gedoe.
‘Nee, we zitten met zijn allen nog in de stad. We willen hier eten en daarna uitgaan.’
Stijn grijnsde.
‘Zien we je nog?’ vroeg mijn moeder.
‘Ik denk het niet. Zal wel laat worden.’
‘Oké. Veel plezier.’
We hingen op. Ze klonk niet enthousiast. Dat werd een snedige opmerking van mijn vader. Dat wist ik, dat wist zij.
‘Geregeld,’ zei ik overdreven vrolijk.
Stijn gaf me een kus. ‘Gaan we stappen? Zei je dat nou net?’
‘Zin in?’
‘Waarheen?’
‘Dat maandelijkse homofeest is er weer. Moet je een keer gezien hebben.’
Stijn haalde zijn schouders op.
‘Kom op man, is best leuk.’ Ik keek naar hem. ‘Ik betaal.’
‘Rich Boy.’
Stijn kookte. En lekker. Hij kon het beter dan ik. Nou ja, ik kookte eigenlijk nooit. We zaten samen aan tafel.
‘Je zit op zijn plek,’ zei hij ineens.
‘Zijn plek?’
‘Ja, daar zit hij altijd. Nooit in de bank of zo. Altijd aan tafel. Ellebogen en armen erop.’
Hij slikte een zin in, merkte ik.
‘Blik bier voor zijn neus,’ zei hij er toen toch achteraan.
Ik zocht met mijn voet de zijne.
‘Ik hoop maar dat het goed gaat daar.’
Ik probeerde bemoedigend te glimlachen. ‘Ik ook.’
Stijn zuchtte.
‘Mis je hem?’
Hij haalde zijn schouders op en knikte toen.
‘Op een of andere manier wel ja. Ook al is het hier een puinhoop. Hij blijft mijn vader. Echt, als ie niet drinkt is het best een geschikte vent. Maar ja…’
Ineens stond hij op en ruimde de tafel af. Stoïcijns gezicht. Ik hielp hem mee. Hij zette de vaat behoorlijk hard in de wasbak.
‘Gaat het?’ vroeg ik voorzichtig.
‘Jawel. Ik ben blij dat je hier bent.’
‘Heb je wel zin om te gaan stappen vanavond?’
Hij glimlachte weer. ‘Met jou wel.’
We waren vroeg. Langzaam liep de zaal vol. Stijn keek rond.
‘Leuk,’ zei hij na een tijdje.
‘Ja hè?’
‘Hier komt echt van alles hè?’
‘Homo’s in alle kleuren en maten,’ lachte ik.
Hij kuste me lachend.
‘Hier kan dat gewoon,’ zei hij.
‘Ja, als het hier al niet meer kan.’
Stijn lachte en kuste me nog een keer. Met mijn rug hangend tegen de bar zoenden we. Traag, niet te lang.
‘Ken je hier nog mensen?’
‘Een paar. Geen idee of ze komen.’
Hij lachte. ‘Ow, die jongen uit jouw tuin zeker?’
Ik grinnikte. ‘Ja, die ook.’
‘Ik wil hem wel eens zien,’ zei hij plagerig.
‘Stijn, hou op.’
‘Gewoon, even keuren. Kijken met wat voor jongens jij seks hebt.’
‘Gaan we balorig doen?’
Stijn lachte.
‘Nou doe je best,’ zei ik, ‘daar zul je hem hebben.’
Ralf zag me, zwaaide en liep naar me toe.
‘Hey,’ zei hij.
‘Hoi, hoe is ie?’
‘Ja goed hoor.’
‘Dit is Stijn,’ zei ik. ‘Stijn, dit is Ralf.’
Ze glimlachten naar elkaar.
‘Wat drinken?’ vroeg Ralf.
‘Lekker,’ zei ik.
‘Jij ook?’ vroeg hij aan Stijn.
Stijn knikte. ‘Dank je.’
Ralf bestelde, Stijn keek me grijnzend aan. Ik kon mijn lach bijna niet houden.
‘Proost jongens.’
We tilden onze plastic beker op en namen een eerste slok.
‘Nog niet echt druk hè?’
‘Komt wel,’ zei ik.
‘Ben je hier al lang?’
‘We zijn hier een half uurtje binnen denk ik.’
‘We?’
‘Ja.’
‘Je bent hem hier niet tegen gekomen, maar je hebt hem gewoon meegenomen?’
Ik lachte. ‘Ja. Jongen van school.’
‘Cool.’
Stijn stond rond te kijken. Zijn hand raakte die van mij, zijn vingers speelden met me. Ik keek even naar hem en glimlachte. Ralf zag het en grijnsde.
‘Dik aan, zie ik wel.’
‘Zeker weten,’ zei ik meteen trots.
Dat hij het maar wist. Zijn vrienden kwamen er bij staan. Ze namen hem mee naar de dansvloer. Stijn bestelde twee bier. Ik nam een slok en keek naar Ralf en zijn vrienden.
‘Dus daar heb jij mee….?’
Ik keek opzij en grijnsde. ‘Ja, sorry.’
Stijn haalde zijn schouders op.
‘Wat?’
‘Mijn smaak is het niet.’
Ik lachte, Stijn lachte gelukkig mee.
‘Moet je daar kijken,’ zei hij ineens.
‘Waar?’
Hij knikte een richting op. ‘Herken je hem?’
‘Wie?’
‘Met dat gele shirt.’
‘Oranje horloge?’
Hij lachte. ‘Ja, die. Ken je hem?’
‘Nee?’
‘Eén van de vaste hoertjes.’
‘Meen je niet.’
‘Jazeker wel. Raar gastje. Doet alles.’
‘Alles?’
‘Ja hoor, en voor weinig. Die laat zich zo neuken, door iedereen.’
Ik keek nog een keer naar hem.
‘Sletje,’ zei Stijn naast me. ‘Dat laat ik dus echt nooit doen.’
‘Wat?’
‘Me neuken.’
Ik lachte om de nuchtere manier waarop hij het zei.
‘Ik meen het.’
‘Weet ik,’ zei ik.
Ik keek hem aan, hij lachte ook.
‘Ben niet verbaasd als je die nog tegen komt op de toiletten hier, met zijn broek op de enkels.’
‘Ik zal opletten.’
Stijn lachte en schudde zijn hoofd. ‘Jij nog bier?’
Stijn kon dansen. En hoe. Hij viel op. Ook niet gek met dat rode haar, maar dan nog. Hij kon dansen. Ik bleef bij hem in de buurt, maar wat ik deed sloeg ineens nergens meer op leek het wel. Het interesseerde me niet, ik was met Stijn aan het dansen en ik genoot. Ik zag Ralf kijken. Onze blikken kruisten elkaar. Ik grijnsde, hij lachte terug. Stijn trok me tegen zich aan. Samen schuurden we op de dansvloer. Ik zag mensen kijken, Ralf vooral. Stijn kuste mijn nek. Ik kneep mijn vingers zachtjes in zijn rug. Zijn kruis wreef, ik duwde terug. Hij kuste mijn nek weer.
‘Hou op,’ grinnikte ik in zijn oor, ‘anders wil ik je hier meteen.’
‘Geduld jij. Vanavond.’
‘Hou ik je aan.’
Stijn liet me lachend los en danste verder, vlak bij me. Ik genoot. Dit voelde zo goed. Ralf keek nog steeds. Een stukje verder zag ik nog iemand kijken die ik meteen herkende. Wijnand. Hij keek iets minder vrolijk. Kut. Daar voelde ik me schuldig over.
Wat haalde ik me in mijn hoofd? Goed, we hadden gezoend, maar om er dan maar meteen vanuit te gaan dat hij ook verliefd op me was en daarom hier naar toe gekomen was. Beetje arrogant, Jarno. Ik vermande me. Maar ik wilde nog wel even met hem praten. Dat lukte me een half uurtje later, toen Stijn en ik wat gingen drinken. Wijnand bleef op een afstandje. Ik deed alsof ik hem voor het eerst die avond zag en keek blij verrast. Ik wenkte hem.
‘Hé, jij ook weer hier?’
‘Ja,’ zei Wijnand.
Stijn kwam er bij staan en gaf me mijn bier. Hij stak zijn hand uit.
‘Stijn.’
‘Wijnand.’
‘Wil je ook wat drinken?’
‘Ja, lekker.’
Stijn gaf hem zijn beker. ‘Hier. Ik haal wel een nieuwe.’
En weg was hij weer.
‘Vriendje?’ vroeg Wijnand.
Ik aarzelde.
‘Ik heb jullie net zien dansen,’ zei hij veelbetekenend.
‘Ja, sinds een weekje of wat,’ zei ik.
‘Leuk.’
Hij meende het. Dat merkte ik. Maar hij klonk ook een beetje jaloers. Dit voelde ongemakkelijk.
‘Ja,’ zei ik maar.
‘Gaaf voor je.’
‘Dank je.’
We stonden een beetje ongemakkelijk naar elkaar te kijken. Stijn kwam er weer aan en nam een slok.
‘En waar kennen jullie elkaar van?’
‘Van hier,’ zei ik.
‘Ja,’ zei Wijnand.
We glimlachten. Wijnand keek rond, dronk zijn bier op.
‘Dansen?’ vroeg ik om maar iets te zeggen te hebben.
Ik zag aan zijn gezicht dat hij daar geen zin in had. Ralf kwam er bij staan.
‘Hey, jij ook weer hier?’
‘Ja,’ zei Wijnand een beetje opgelucht.
Ik was het ook wel. Het voelde allemaal ongemakkelijk.
‘Ik ga wat eten,’ zei Ralf, ‘gaan jullie mee?’
‘Neuh,’ zei Stijn droog.
Wijnand reageerde bijna opgelucht. Samen gingen ze naar de foyer.
‘Aardige jongen,’ zei Stijn.
‘Wie?’
‘Wijnand. Niet die Ralf. Die staat je met zijn ogen te scannen. Inschatten wat je in je broek hebt zitten.’
Ik lachte.
‘Ik ben blij dat ik bij je ben vanavond.’
‘Ik ook.’
‘Anders had ik aan die Wijnand nog een flinke concurrent gehad denk ik.’
‘Wat?’
‘Ja. Leuke jongen, ik vind hem wel bij je passen.’
‘Ik heb jou nu,’ zei ik.
‘Dank je. Maar dan nog. Als je mij niet had gehad, dan was het tussen jullie wel iets geworden.’
‘Hoe kom je daar nu weer bij?’
‘Dat zie ik. Voel ik. Hoe hij naar je keek… is er de vorige keer wat gebeurd of zo?’
Ik bloosde. ‘Nou…’
Stijn grijnsde. ‘Gezoend?’
Ik knikte, voelde me betrapt. ‘Maar dat was vooral omdat Ralf achter hem aanzat. Hij was voor de eerste keer hier, ik gunde het Ralf niet.’
‘Jaloerse nicht die je bent,’ lachte hij.
‘Zeg!’
Stijn lachte nu nog harder. ‘Je bent lief. Beschermend. Daarom deed je het toch?’
‘Ja.’
‘En omdat het gewoon lekker is, zoenen.’
‘Zeg!’
‘Geef toe,’ fluisterde hij ineens bij mijn oor, ‘het is toch zo?’
Meteen waren zijn lippen op mijn mond. Ik proefde bier, voelde zijn tong die de mijne streelde. Ik kneep in zijn kont. Daarna liet hij me los. Hij duwde nog even zijn kruis tegen me aan. Hij was stijf.
‘Zullen we zo gaan?’ vroeg hij. ‘Ik wil naar huis.’
Ik grijnsde. Ik wist wel waarom.
In de foyer zag ik Ralf weer, met Wijnand. Ik groette ze.
‘Ga je alweer?’ vroeg Ralf.
‘Ja, mooi geweest.’
Ik kreeg een knuffel en een kus van hem. Wijnand stond naast hem en deed hetzelfde.
‘Tot de volgende keer,’ zei hij.
‘Ja,’ zei ik. ‘We zien elkaar wel weer.’
Hij keek even diep in mijn ogen. ‘Zeker weten.’
Stijn gaf hij een hand.
We reden naar zijn huis
‘Blijf je slapen?’
‘Dan moet ik wel even bellen.’
‘Nu nog? Zijn ze nog wakker?’
‘Denk het niet. Ik sms wel.’
Ik stuurde al fietsend een berichtje naar mijn moeders telefoon. Dat zag ze de volgende ochtend wel. Ik bleef gewoon bij een klasgenoot nadrinken en slapen, niks mis mee toch? Bij Stijn thuis gingen we meteen slapen.
‘Eerst douchen,’ zei Stijn.
Hij trok op zijn kamer zijn kleren uit en liep naar de douchecel. Ik volgde hem snel. Stijn draaide de kraan open en liet het water warm worden.
‘Kan effe duren,’ zei hij grijnzend.
Hij liet me alleen achter, ik hoorde hem de trap af denderen en niet veel later weer oplopen. Hij had twee blikjes bij zich. Cola mix met rum. Hij grijnsde toen hij de deur weer achter zich dichtdeed en er met zijn rug tegenaan ging leunen.
‘Lekker?’
Ik knikte.
‘Kom maar pakken dan.’
Ik bleef even staan. Stijn stond naakt, op zijn gemak, terug te kijken. Ik bekeek hem, zette toen een stap dichterbij. Hij hield ze lachend achter zijn rug. Ik sloeg mijn armen om hem heen, kuste hem en wurmde een blikje tussen zijn vingers vandaan. Ik trok hem open, nam een slok en gaf hem nog een kus.
‘Douchen.’
Hij duwde me naar achteren, trok achter me het douchegordijn aan de kant en duwde me verder, onder het vallende water. We douchten zoenend, voelend. Stijn speelde met mijn piemel, duwde mijn huid over mijn eikel en weer terug. Hij zoende me, zonder dat onze lippen helemaal aansloten. Hij likte mijn gezicht. Mijn nek. Mijn oksel. Ik stond met mijn handen boven mijn hoofd, rug tegen de muur, zijn vingers klemden om mijn polsen. Als ik wilde kwam ik zo los, maar dat wilde ik niet. Toch wel, het kietelde. Hij liet me ook los, zijn tong treiterde in mijn navel. Ik kreunde, wilde dat hij lager ging. Dat deed hij ook. Traag zoog hij hem naar binnen, zijn tong draaide er omheen. Ineens liet hij me uit zijn mond glijden en kuste me.
‘Zo, leuk geweest weer.’
‘Huh?’
Lachend nam hij een slok uit zijn blikje. ‘Straks in bed, jongen, straks in bed.’
‘Vooruit dan,’ zei ik terwijl ik zijn erectie vastpakte.
‘Oké, oké,’ protesteerde hij terwijl hij de kraan dichtdraaide, ‘afdrogen.’
Ik lachte, gaf hem een kus en schoof het gordijn opzij. Hij gooide een handdoek naar me en pakte er zelf ook een.
Stijn nam een slok en zette het blikje op het tafeltje naast zijn bed. Hij trok het dekbed naar het voeteneind.
‘Sorry, mijn bed is wat smaller dan dat van jou.’
‘Nou en? Lekker knus.’
Ik zette mijn blikje naast dat van hem. Hij pakte me vast en gaf me een kus. Samen vielen we op zijn bed. Hij trok het dekbed over ons heen, in de schemer van het licht dat door zijn dekbed kwam keken we elkaar aan.
‘Was leuk, dat stappen,’ zei hij zachtjes.
‘Vond ik ook.’
Hij kreunde, trok me tegen zich aan en begon te zoenen. Zijn hand gleed over mijn heup.
‘Je bent nog hard.’
‘Opnieuw.’
Hij gniffelde.
‘Jij ook.’
‘Opnieuw,’ grinnikte hij.
Ik wurmde me uit zijn omhelzing en dook naar beneden. Ik wilde hem in mijn mond hebben. Ik pijpte hem traag, zijn eikel bleef in mijn mond. Ik draaide cirkeltjes met mijn tong om de rand van zijn eikel. Zijn handen knepen op mijn hoofd. Ik likte zijn ballen, en een stukje lager, net onder zijn balzak. Nu kreunde hij harder. Ineens trok hij me terug, en kuste me. Hij duwde me omhoog, ging zitten en trok me weer tegen zich aan. Tussen ons in greep hij ze bij elkaar en trok ons af. Ik keek. Ik genoot. Ik boog voorover, duwde hem op zijn rug. Hij bleef ons vasthouden, tot ik echt helemaal op hem ging liggen. Zijn hand gleed tussen ons uit. Ik reed op hem, kuste zijn hals. Hij pakte me vast en draaide ons om. Hij lag nu bovenop en ging zitten. Hij bewoog heen en weer, tot ik tussen zijn billen klem zat. Hij reed heen en weer, zijn handen op mijn borst. Hij kreunde, kneep zijn billen bij elkaar. Hij zat ineens stil en staarde naar me.
‘Condoom pakken?’
‘Huh?’
‘Ik wil je in me hebben.’
‘Dat deed je toch nooit?’
‘Daar niet. Maar met jou…’
Het gloeide door me heen.
‘Nou?’
‘Doe maar,’ grinnikte ik.
Hij had ze opvallend snel te pakken. Ik werd zenuwachtig. Mijn erectie zakte een stukje in. Stijn glimlachte, bukte en zoog hem weer hard. Daarna prutste hij met het condoom. Hij pakte glijmiddel en smeerde het er overheen. Zijn hand verdween achter hem, ik kon wel raden wat hij aan het doen was. Hij kreunde. Daarna pakte hij een handdoek onder het bed vandaan, veegde zijn hand af en pakte mijn pik vast. Hij ging wat omhoog, ik voelde al snel dat hij tegen mijn eikel duwde. Hij kneep zijn ogen dicht en duwde harder. Ik voelde weerstand. Langzaam voelde ik meer. Het was strak, maar even later was mijn eikel warm omgeven door hem. Hij zuchtte, wachtte even en duwde toen verder.
‘Jezus, Jarno,’ kreunde hij.
‘Gaat het?’
Hij knikte. Hij zakte verder tot ik er voor mijn gevoel helemaal in zat. Hij bleef even zitten en ging toen een klein stukje omhoog. En weer terug. Ik werd er geil van, en daar werd ik weer harder van. Hij keek naar me en glimlachte.
‘Lekker?’
Ik knikte. Hij ging nu sneller. Nog steeds langzaam, maar hij bleef nu op en neer gaan.
‘Omdraaien?’
‘Als het lukt,’ zei ik.
Hij ging achterover hangen. Dat ging fout. Ik gleed uit hem. We lachten. Hij lag op zijn rug, zijn benen om me heen.
‘Kom maar.’
Hij pakte mijn piemel en richtte mijn eikel. Ik duwde. Na nog wat meer kracht te zetten gleed mijn eikel terug naar binnen. Stijn zuchtte en liet zijn hoofd achterover vallen. Ik boog naar voren, duwde dieper en kuste hem. Hij opende zijn ogen en kuste me terug. Zijn arm sloeg om me heen. Ik begon traag te stoten. Steeds sneller. Niet te snel, maar gewoon lekker heen en weer. Hij kneep me dicht tegen zich aan. Hij was warm van binnen.
‘Je bent heet,’ zei hij, ‘dat voel ik.’
‘Jij ook.’
Hij glimlachte.
‘Dit is te lekker,’ kreunde ik.
Hij kneep zijn spieren samen. Ik leunde op mijn armen, keek naar hem.
‘Niet doen,’ zuchtte ik, ‘dan kom ik veel te snel.’
Hij probeerde weer te ontspannen. Zijn voeten duwden op mijn billen, gestaag ritme. Nu hij helemaal ontspannen was ging het soepel. Het tintelde.
‘Stijn…’
‘Als je het niet meer kunt houden…’
‘Nee.’
‘Doen dan.’
Ik versnelde even, maar toen kwam ik al. Met iedere stoot spoot ik een nieuwe straal zaad in het condoom. Daarna viel ik op hem en zuchtte. Stijn streelde me. Ik voelde me uit hem glippen. Stijn zocht met zijn hand, stroopte het van me af en liet het naast het bed vallen. Zijn hand speelde met mijn half geslonken piemel.
‘Dit was lekker, Jarno.’
Ik glimlachte, maar dat kon hij niet zien. Mijn wang lag op zijn borst, ik ademde nog steeds zwaar.
‘Uhu,’ mompelde ik.
Hij lachte. Ik zocht met mijn hand en trok hem af.
‘Wil jij ook?’
‘Doe zo maar.’
Ik maakte er werk van. Ik trok hem, likte, zoog. Stijn kreunde, net op tijd keek ik om hem te zien ontladen op zijn buik. Lang kijken mocht ik niet. Stijn trok me tegen zich aan, trok het dekbed over ons heen en nestelde zich tegen me aan.
‘En jij blijft lekker hier,’ zei hij tevreden.
‘In een gewoon bed.’
‘In een gewoon bed. Niemand die ons kan storen.’
Ik zakte in. Drukke dag gehad, stappen, gedronken, seks… Mijn ogen gleden dicht. Die van Stijn ook. Ik wilde nu alleen nog maar slapen. Dicht tegen hem aan. Hij kreunde tevreden, met een kus op mijn voorhoofd. Hij wilde ook niets anders.
Ik werd wakker van Stijn die draaide. Hij stond op uit bed, ik deed alsof ik nog sliep. Ik kreeg een aai door mijn haar, daarna hoorde ik het toilet. Hij ging de trap af, hij rommelde in de keuken. Niet veel later was hij terug. Voorzichtig kroop hij tegen me aan, sloeg een arm om me heen en kuste mijn schouder. Lepeltje lepeltje. Zijn zachte pik lag tegen mijn bil. Zijn hand gleed over mijn buik, zijn vingers stopten bij mijn ballen. Ze speelden ermee, maar heel voorzichtig. Ik kreunde. Daarna draaide ik me om en gaf hem een kus.
‘Goeiemorgen,’ kraakte ik.
Stijn glimlachte. ‘Goeiemorgen.’
Ik deed mijn ogen weer dicht en hield hem vast.
‘Nog niet opstaan,’ zei ik zacht.
Ik ging ‘s middags naar huis. Mijn telefoon had een paar keer gepiept, maar daar had ik niet op gereageerd. Ik kon wel raden wie dat was. Ik gokte erop dat ze naar Ruben zouden gaan, dan had ik nog even tijd alleen thuis. Stijn en ik hadden eerst samen zitten ontbijten, hij had afbakbroodjes in de oven gedaan. Voeten tegen en op elkaar, aan tafel. Daarna samen elkaar gepijpt onder de douche. Ik kon even geen genoeg van die jongen krijgen. Hij duidelijk ook niet van mij. Voor ik ging hadden we nog plannen gemaakt. Na school zou ik naar zijn huis komen. Dat gingen we zo iedere dag doen. Samen zijn. Maar nu ging ik naar huis. Op tijd thuis voor het eten. Als ik dat niet zou doen dan had ik echt een probleem. Ik kreeg het benauwd toen ik de auto voor de garage zag staan. Ze waren dus niet naar Ruben. Ik zette mijn fiets binnen en wilde naar mijn kamer. Dat ging niet door. De deur naar de huiskamer stond open.
‘Jarno?’ hoorde ik mijn vader roepen toen ik de deur van de garage naar de hal dichtdeed.
‘Ja?’
‘Kom je even hierheen?’
‘Even mijn schoenen uit,’ zei ik.
Het bleef stil. Ik deed mijn schoenen uit op mijn kamer en zuchtte. Ik moest wel. Geen idee wat me te wachten stond. Ik liep naar de woonkamer. Ze zaten in de bank.
‘Waar kom jij vandaan?’
‘Van een jongen van school,’ zei ik, ‘ik heb nog gesms’t.’
‘Hoe kom je er ineens bij om niet thuis te komen zonder vooraf te bellen?’
‘We gingen na het stappen nog wat drinken bij een jongen thuis. Ik kon blijven slapen. Ik wilde niet bellen, want jullie sliepen waarschijnlijk al. Toen heb ik maar een berichtje gestuurd.’
‘Gelul!’
‘Nee, echt waar. Toen ik daar was kregen we pas het idee te blijven slapen.’
‘Geef maar een telefoonnummer van die ouders. Dan ga ik bellen.’
‘Die waren niet thuis.’
‘Dan bel ik die jongen zelf wel.’
Ik aarzelde.
‘Je bent bij die jongen geweest hè? Helemaal niet met een stel vrienden van school. Toch?’
Ik zei niets.
‘Geef maar toe, Jarno. Je bent bij die jongen geweest. Of was het die Ralf? Nee, die jongen die hier laatst was hè? Gatverdamme, uit mijn ogen, naar je kamer. Ik wil niet weten wat er gebeurd is.’
Het knakte in mijn hoofd. Woest draaide ik me om.
‘Stijn ja! En we hebben seks gehad ja!’ Ik schreeuwde. ‘En het was nog lekker ook. Daar ga jij helemaal niets aan veranderen!’
Met een klap smeet ik de deur dicht. Binnen drie stappen was ik in mijn kamer. Nog een deur die ik dichtsmeet. Die ging achter me aankomen wist ik. Ik zette me schrap, maar tot mijn verbazing kwam er niemand achter me aan. Ik liet me op bed vallen.
En half uur later riep mijn moeder. Eten. Ik schuifelde terug de kamer in, voor een zwijgzame maaltijd. Er werd niets gezegd, de sfeer was beneden alle peil. Pas toen alles op was begon hij weer.
‘Ik had het je nog zo verboden,’ zei hij geforceerd rustig.
‘Ik mocht het hier niet in huis,’ zei ik.
‘Ik wil het gewoon niet hebben.’
‘Ik ben gewoon zo. Punt. Daar kan ik niets aan veranderen, jullie ook niet.’ Ik wilde zeggen “en jij al helemaal niet”, maar dat slikte ik op tijd in.
Mijn vader schudde alleen maar zijn hoofd.
‘Waar heb ik dit aan verdiend?’ Hij zuchtte. ‘Ik kan je buiten de deur niet tegenhouden, maar man, wat zal ik blij zijn als jij op kamers gaat.’
‘Ik ook,’ zei ik. ‘Zeg maar wanneer.’
Zijn ogen schoten vuur.
‘Sorry,’ zei ik maar alvast.
‘Als je gaat studeren ga je op kamers, geen moment eerder. Ik heb ook nog zoiets als een verantwoordelijkheid in jouw opvoeding.’
Ik zuchtte.
‘Je kunt nou wel zuchten, maar de komende anderhalf jaar ga jij je nog gewoon aan de regels van dit huis houden.’
Ging ik nog wat zeggen? Beter van niet. Ik keek naar mijn moeder maar die zei niets. Wat dacht zij er eigenlijk van?
‘Ga je je daar aan houden?’ vroeg mijn vader dwingend.
‘Kan ik anders?’
‘Nee,’ zei hij triomfantelijk.
‘Dat zijn nou eenmaal de regels hier in huis,’ zei mijn moeder.
De manier waarop ze het zei. Het klikte in mijn hoofd. Ze gaf me gelijk! Die nadruk in haar zin op “hier in huis”.
‘Oké,’ zei ik.
Ik kon er wel mee leven. Geen Stijn in huis. Maar voor de rest? Ik zag er wel een mooie deal in. Ik hield me in huis aan de regels, maar dan hadden zij niets te zeggen over wat ik verder deed.
‘Ik hou me aan de regels hier.’
Dat viel best te doen tot ik op kamers zat.
‘Maar daarbuiten leef ik mijn eigen leven. Ik beloof jullie dat jullie er niets van zullen merken, geen last van zullen hebben. Niets van zullen zien.’
Zag ik mijn moeder nou knikken?
‘Ik kan gaan stappen in het weekend, en bij vrienden blijven slapen.’
Mijn vader keek strak naar me, toen ik die laatste zin nadrukkelijk uitsprak. Maar hij zei niets.
‘Afgesproken,’ zei ik en stond op.
Ik liep rustig naar mijn kamer. Mijn moeder zou nog wel langskomen later. Ik ging op bed liggen en staarde naar boven. Was dit een deal? Zolang Stijn zijn vader in die kliniek zat hadden we in ieder geval de ruimte. Wat er daarna gebeurde zagen we dan wel weer. Hoeveel jongens en meisjes van mijn leeftijd konden ieder weekend bij elkaar slapen tenslotte. We creëerden onze momentjes wel. Tot ik op kamers zou gaan. Eigenlijk vonden mijn ouders het volgens mij wel goed, deze afspraak. Volgens mij hadden ze overlegd. Het was niet wat mijn vader gehoopt had, wat zijn voorbeeldzoon zou doen met zijn leven. Maar hij had zich er volgens mij bij neergelegd. Ik glimlachte. Wie zwijgt, stemt toe toch?
© 2011 Oliver Kjelsson
Blijft het hierbij? Lees hoe het verder gaat met Jarno in “Uit beeld”.