Ik klikte verder. Dat wilde ik weten. Hoezo ‘wanneer kom je weer thuis’? Hij had nog niet op het berichtje gereageerd zag ik. Bij die vriend van hem stond nog geen antwoord. Damn, nu wist ik nog niets. Morgen nog maar een keer kijken, of nadat Freek weg was. O ja, Freek kwam langs. Ik keek mijn kamer rond en vond dat het zo wel kon. Opruimen was niet nodig. Ik rekte me uit, wiste de geschiedenis van mijn internet en liet de computer aan staan. Die schoot vanzelf wel op stand-by. Alles klaar en veilig voor Freek.
Na het eten duurde het nog even voordat Freek er was. Ik zat op mijn kamer, keek naar de flat en zag licht branden in de kamer van Kaj. Ik kon het niet laten, ik moest toch weer even kijken. Ik zag het rare berichtje weer en klikte op de naam van degene die het gepost had. Kaj had gereageerd! Ik grijnsde, nog geen drie minuten geleden. Hij zat nu dus achter zijn pc. Zijn antwoord maakte het alleen maar geheimzinniger.
Volgende week ben ik er weer!!
Wat had dit te betekenen? Ik keek weer naar buiten. Woonde hij daar maar tijdelijk dan? Lichte paniek. Nee toch? Zou hij hier maar tijdelijk logeren? Ik dacht na, rekende terug. Ik had hem drie weken geleden voor het eerst gezien. Waarom zou iemand nou vier weken in een andere stad gaan wonen? Ik schrok op van de deurbel beneden. Snel sloot ik af, duwde mijn stoel terug naar het bureau en liep de trap af. Mijn moeder had de deur al open gemaakt voor hem. Freek keek schuin naar boven en lachte naar me.
‘Hoi.’
‘Hoi. Iets drinken?’ vroeg ik terwijl ik langs hem af liep naar de keuken.
Ik wachtte zijn antwoord niet af, wist zo ook wel wat hij wilde. Hij liep voor me de trap op. Ik zag zijn benen, zijn kont in die spijkerbroek en dacht aan Kaj voor me op de fiets. Waarom wond dit me dan niet op? Omdat het Freek was. Maar wat was dat dan? Hij had ook gewoon van alles tussen zijn benen hangen. Bij Joris en Kaj was ik er razend nieuwsgierig naar. Maar bij Freek? Terwijl ik daar, dom gezegd, net zoveel plezier mee zou kunnen hebben. Ophouden nou, niet aan denken. Straks ging ik nog verliefd worden op Freek. Dat kon ik er niet bij hebben. Ik glimlachte. Onzin. Ik ging nooit verliefd worden op Freek. Freek was gewoon Freek. Punt. Hij plofte op mijn bed, zat meteen onderuit, zijn hoofd bijna geknakt tegen de muur. Ik pakte mijn bureaustoel en zag hem zitten. Onnadenkend krabde hij in zijn kruis. Even zag ik de contouren van alles. Snel keek ik kort naar buiten, bij Kaj brandde nog licht.
‘Vertel, hoe was het met Roos vanmiddag?’
‘Heb ik je al verteld. Was gezellig.’
‘Gezellig?’ Freek lachte. ‘Op wat voor manier gezellig?’
Ik schudde mijn hoofd maar lachte wel terug. ‘Gewoon gezellig. Meer niet. En ze gaat een Nokia kopen.’
‘Jullie hebben echt een telefoon uit staan zoeken?’
‘Ja. Wat dacht je dan? En we hebben op het terras gezeten.’
‘O ja, samen nog even wat drinken.’
‘Freek. Vergeet het. Roos en ik hebben gewoon nog wat zitten drinken, meer niet.’
‘Dat vind jij. Maar denkt zij daar ook zo over?’
‘Jaloers?’
‘Roos? Nee.’
‘Wie dan wel?’
Hij keek naar me en glimlachte. ‘Je houdt je bek hè?’
‘Natuurlijk.’
Hij ging rechtop zitten, ellebogen op zijn benen alsof het een samenzwering moest zijn. Hij praatte zacht. ‘Rianne.’
‘Rianne?’ vroeg ik verbaasd.
‘Ja, vind je dat gek?’
‘Nee, denk ik. Maar ik heb even geen idee wie Rianne is.’
Hij lachte. ‘Ze was er bij donderdag.’
‘Laat me raden, je zat naast haar op het terras.’
Hij grijnsde.
‘Was dat eigenlijk wel toeval, dat we die tegen kwamen?’
Hij schudde zijn hoofd. ‘Volgens mij niet. Joris en Senna… Het is nog niets, maar ik heb gehoord dat ze wist dat wij de stad in zouden gaan. Dat ze er waren in de Mac had Senna zo geregeld. Jeroen vertelde het me. En als Senna er is, dan is Rianne er ook. Daarom wou ik mee.’
Dat ik dat niet door had. Ik had er niets van gemerkt.
‘En ik dacht dat je het niet zag zitten dat we gingen shoppen.’
‘Nou, zo erg vond ik het niet,’ grijnsde hij.
‘Waarom heb je me dat nooit verteld?’
Hij keek bijna schuldig. ‘Ik kende haar alleen nog maar van gezicht. Meer niet. Dit was mijn kans om meer van haar te weten te komen.’
‘En?’
Hij glunderde bijna. ‘Ze is leuk, Rem.’
Ik dacht aan wat Roos gezegd had die middag. Was het Rianne? Als dat zo was dan kon het nog leuk worden.
‘En nu?’ vroeg ik.
‘In de buurt blijven van Joris. Want hij en Senna… Dat is een kwestie van tijd. Dat gaat nog wat worden, geloof me. En als we dan met zijn allen weer eens de stad in gaan, dan is zij er vanzelf bij. Let maar op.’
Ik glimlachte. ‘Ik hoop voor je dat je gelijk hebt.’
‘Dank je.’
Ja bedankt. Fijn. Ik had net uitgesproken dat ik hoopte dat Joris een vriendin zou hebben. Hoewel… Dat maakte het allemaal wel duidelijk. Misschien had ik dat confronterende feit wel nodig om hem echt uit mijn hoofd te zetten. Ik keek voor me uit naar de voeten van Freek, met zijn sportschoenen.
‘Waar denk je aan?’
Ik keek op en haalde mijn schouders op.
‘Roos?’
‘Hou daar nou eens over op.’ Het ging me irriteren en dat was te horen aan mijn stem.
Freek keek verbaasd.
‘Freek, echt. Er niets tussen ons en dat wil ik ook helemaal niet.’
‘Oké.’
‘Dank je.’
Hij grijnsde. ‘Wie dan wel?’
‘Niemand, Freek, niemand.’
Ik baalde altijd als ik moest liegen. Hoe zou hij reageren als ik Kaj zou noemen? Of nog erger, Joris? Hij zou het niet snappen waarschijnlijk.
‘Lijkt me saai.’
‘Huh?’
‘Ja, saai. Je vindt toch wel iemand leuk?’
‘Weet niet. Niet echt speciaal.’
‘Je moet toch ergens aan denken als je, ehh…’ Hij keek balorig en maakte met zijn hand een rukgebaar.
Ik lachte. ‘Maak je geen zorgen, Freek.’
Ik keek in zijn pretogen en zag bijna voor me hoe hij het deed.
‘Dus toch, er is iemand.’
‘Ja, mezelf,’ grinnikte ik. ‘Het mooiste wat er is.’
Freek schaterde. ‘Homo.’
Ik grijnsde naar hem. Maar hij moest eens weten.
‘Je zit weer te denken.’
Ik keek op en glimlachte. Freek schudde zijn hoofd. ‘Ik snap niet wat er nou zo geheimzinnig aan is.’
‘Vergeet het.’ Ik knikte naar zijn lege glas. ‘Nog eentje?’
Hij knikte.
‘Ben zo terug,’ zei ik en vluchtte de kamer uit. ‘Zoek vast een game uit.’
Niet veel later kwam ik terug, Freek zat op de grond.
‘Deze doen?’
‘Mij best.’
Freek schoof naar achteren, en ging tegen de rand van mijn bed zitten. Ik pakte mijn controller en duwde hem een stukje opzij. Freek lachte en begon. Het bleef een tijdje stil, alle twee geconcentreerd. Voor het begin van de tweede ronde nam hij een slok. Ik begon en bleef naar de tv kijken.
‘Heeft Roos nog iets gezegd over Rianne?’
We bleven naar de tv kijken.
‘Nee, hoezo?’
‘Ik zag haar de hele tijd naar ons kijken op het terras.’
‘O? Mij niet opgevallen.’
‘Volgens mij hebben die meiden het er de hele tijd over.’
‘Wij ook toch?’
Freek keek even snel opzij en lachte.
‘Wij zijn net zo erg Freek. Zo, zie je daar nog maar eens uit te redden.’
Zijn duimen gingen snel over de knopjes heen.
‘Ik weet het,’ zei hij geconcentreerd. ‘Wij zijn net zo erg.’
Ik werd beschoten en kon er niet aan ontkomen.
Freek lachte. ‘Zei je wat?’
‘Lul.’
‘Die krijgt er jeuk van, ja.’
Ik grinnikte en schoot terug. ‘Krabben dan.’
‘Momentje, eerst jou inmaken.’
Ik schoot en zag zijn figuurtje vallen.
‘Zei je wat?’
Hij lachte en gaf me een douw. ‘Lul.’
‘Krab ze.’
Het was laat toen Freek weer naar huis ging. Rianne was nog vaak voorbij gekomen in onze gesprekken. Ik keek hem na en glimlachte. Hij zat met hetzelfde probleem als ik. Alleen maakte hij veel meer kans dan ik, daar kon ik wel van uit gaan. Voor ik de deur dicht deed keek ik naar de overkant. Bij Kaj was het licht nog aan. Met een zucht deed ik de deur dicht. Ik liep de woonkamer in en zag mijn ouders onderuit in de bank, dicht tegen elkaar aan naar een film kijken.
‘Ik ga slapen.’
Mijn moeder keek omhoog, haar hoofd half naar achteren gedraaid om mij te zien.
‘Welterusten jongen.’
Mijn vader glimlachte. ‘Slaap ze.’
Ik glimlachte terug en sloop weer naar boven. Geen zin om te douchen, dat deed ik morgen wel. Ik duwde met mijn hand tegen de muis op mijn bureau, het scherm lichtte meteen op. Nog even kijken. Kaj had weer een bericht.
Wanneer komt je vader thuis?
Vader thuis? Ik klikte verder.
Vrijdagavond landt ie. Ik ga zaterdag naar huis.
Dus hij woonde eigenlijk bij zijn vader? Wat dit dan wel zijn moeder? Ja, dat moest, want ze noemde hem haar zoon, bij die foto. Gescheiden waarschijnlijk. Ik snapte er verder nog niet veel van. Ik schoof mijn gordijn wat opzij. Het licht was uit. Ik sloot mijn computer af, maakte de riem van mijn broek al los. Slapen, bed in. Ik wilde bij Kaj zijn. Ik deed het licht uit nadat ik alles uit had en een boxer aangetrokken. In het flauwe licht van de straatlantarens dat door de gordijnen scheen kroop ik onder mijn dekbed. Kaj was er al. Hij pakte me meteen vast en kuste me. Zijn hand kneep in mijn nek. Ik kuste terug, mijn lippen gleden over zijn wang, het puntje van mijn tong gleed mee. Ik speelde zachtjes met zijn ballen, en duwde tegen hem aan. Ik reed op hem, mijn adem stootte tegen zijn wang tijdens het zoenen. Hij lag onder me, zijn vingers drukten in mijn schouder. Ik was keihard en wist dat er niet ver meer vanaf zat. Kaj duwde tegen mijn schouder en draaide me op mijn rug. Hij zat op me, keek naar beneden in mijn ogen en glimlachte. Hij trok me af. Ik hijgde, sloot mijn ogen en voelde onze ontladingen op mijn buik vallen. Hij liet zich voorover vallen en gaf me een kus die overging in een trage zoen. Langzaam kwamen we tot rust. Mijn hand zocht naar het pakje met de papieren zakdoekjes. Ik veegde alles weg, trok mijn boxer terug op mijn heupen en draaide me op mijn zij, diep onder mijn dekbed. Kaj lag achter me, zijn arm lag over me heen, zijn hand op mijn buik. Zijn vingers speelden met mijn schaamhaar en lieten even een paar keer mijn voorhuid half over mijn eikel glijden. Ik grinnikte, het kietelde. Daarna lag hij stil. Na een kus achter op mijn schouder viel ik in slaap.
Het was vroeg, maar dit was de laatste week dat ik Kaj kon zien in de ochtend. Hij zag er slaperig uit, zoals altijd. Half achter mijn gordijn genoot ik van het uitzicht, mijn hand speelde met mijn half harde ochtenderectie. Hij zakte naar beneden. Ik was echt nog niet wakker. Mijn schouder hing tegen het kozijn, Ik duwde mijn boxer wat naar benden en trok hem weer hard. Het licht van buiten scheen er op. Ik wou stiekem dat hij om keek, mij zag staan. Maar hij was de hoek al om, hij was weg. Ik bleef staan, de bus kon ieder moment voorbij komen. Hij was laat, ik was al bang dat hij er niet zou zijn of zijn bus zou missen. De bus reed langzaam, ik zag hem zitten. Hij keek de straat in, naar onze rij huizen. Balorig als ik was zwaaide ik. Hij kon me toch niet zien. Ik keek naar mijn bed. Ik kon nog een half uur slapen als ik wilde. Ik verzette de tijd op mijn wekker, trok het dekbed over me heen en trok mijn benen op. Ik voelde de warmte van mijn lul ertussen. Hij was nog hard, ik hield hem met mijn hand tegen mijn been aan. Snel trok ik me af, ving het op met mijn hand en likte het er af. Het gloeide onder mijn dekbed. Ik draaide me er in, arm om me heen. Kaj hield me vast, streelde me met zijn hand door mijn haar in slaap. Met de smaak van zijn zaad doezelde ik weg.
Dit was een slecht idee. Een half uur later haalde de wekker me uit een diepe slaap. Een heerlijk diepe slaap. Ik had liggen dromen over hem. We stonden op straat, hij praatte tegen mij en lachte. Zijn gezicht, zo mooi. Hij zette een stap naar me toe en pakte mijn hand. Meer niet, want toen kwam mijn wekker. Met tegenzin stapte ik uit mijn bed. Mijn mond voelde raar. Ik liep naar de badkamer, ging even kort onder de douche terwijl ik mijn tanden poetste. Met een zucht liet ik mijn rugzak op de grond vallen in de keuken en ging aan de tafel zitten.
‘Nog niet wakker?’
Ik schudde mijn hoofd. Mijn moeder lachte.
‘Wat ging jouw wekker vroeg?’
Ik haalde mijn schouders op.
‘Om vijf voor zeven al.’
‘Verkeer gezet denk ik.’
‘Dat doe je dan vaker de laatste tijd.’
‘Ja, vorige week wou ik nog even wat nakijken voor ik naar school ging.’
Waar haalde ik het vandaan? Nou ja, zij was ook nog niet helemaal wakker want ze nam het meteen aan. Ik kauwde, nam een slok melk en zweeg. Toen het tijd was pakte ik mijn schoenen en mijn jas.
‘Doei.’
‘Tot vanmiddag.’
Ik stak nog een keer mijn hand op en ging. Op straat keek ik nog een keer naar de flat. Kaj. Nog een week. En hij kende mij nog niet eens. Het was weer eens hopeloos, zoals altijd. Dat was het geweest met Joris, met die jongen toen in de eerste klas van deze school, Ludwig. Toen wist ik nog niet eens wat er met me aan de hand was, ik vond het gewoon een hele leuke jongen. Toen kon ik het nog geen plaats geven, ik wou gewoon dat hij een goede vriend van mij zou worden. Maar ik snapte al snel hoe het in elkaar zat. Hij ook, hij was verder dan ik. Alleen had hij het altijd over meiden. Hij had al gezoend en wat ‘heen en weer gevoeld’ zoals hij dat noemde. “Met deze hier,” had hij gelachen terwijl hij zijn kruis had vastgepakt en de bult mijn kant op hield. Ik had alleen maar mee gelachen. Na het eerste jaar was hij weg, naar een andere school. Te weinig geleerd, teveel met andere dingen bezig. Ik snapte naderhand pas wat ik voor hem voelde. Spijt had ik gehad. Volgens mij was hij zo veel met seks bezig in zijn hoofd dat ik er nog wel iets mee had kunnen doen. Al was het maar samen aftrekken geweest. Ik dacht nog vaak aan hem in de tijden erna. Er waren nog meer jongens geweest, maar toen wist ik wat ik voelde en durfde daardoor een stuk minder. Julian, Gerard, Koen… Met als laatste Joris en Kaj. Joris zat wel heel erg diep. Tot ik Kaj zag dan. Ik was altijd wel verliefd. Freek had gelijk, zonder dat was het maar saai. Ik zag hem al staan en liep naar hem toe.
‘Je ziet er weer vrolijk uit Remco.’
‘Nee, jij bent fris. Ik heb slecht geslapen.’
‘Hoe komt het?’
‘Ik was vroeg wakker, heb me nog een keer omgedraaid. Had ik niet moeten doen.’
Freek lachte. ‘Vroeg wakker? Dat gebeurt mij nou nooit gelukkig.’
Ik schrok van een klap tegen mijn rug.
‘Ha, die Rem.’
‘Ook goedemorgen, Joris. Alles goed?’
‘Zeker wel.’
‘Wat sta je te grijnzen?’ vroeg Freek.
‘Gisteravond een hele tijd met Senna op MSN gezeten.’
‘Klinkt goed,’ zei ik. ‘Wordt al wat.’
‘Jij met Roos ging ook goed, hoorde ik.’
Ik zag Freek grijnzen.
‘We zijn gewoon alleen maar de stad in geweest.’ Toen drong het tot me door. ‘Hoe weet jij dat?’
‘Vertelde Senna mij.’
‘Wat heeft ze verteld dan? Heeft ze Roos nog gebeld of zo?’
‘Natuurlijk, die vertellen elkaar altijd alles.’
‘Ik weet niet wat jij allemaal gehoord hebt, maar er is verder niets hoor.’
‘Nee, maar het was leuk toch?’
‘Dat wel ja,’ lachte ik.
‘Volgens Senna wordt dat nog wel wat tussen jullie.’
‘Joris, doe normaal.’
Freek keek naar Joris en haalde zijn schouders op. Joris grijnsde.
‘Geeft niets, Rem.’
Ik schudde mijn hoofd en wilde naar binnen lopen.
‘Rem!’ riep hij me terug. ‘We gaan donderdagmiddag weer de stad in. Ga je mee?’
Freek lachte.
‘Ja hoor,’ zei ik, ‘best. Ga je ook mee, Freek?’
Ik lachte om zijn gezicht. Hij lachte, maar toen zijn gezicht uit het blikveld van Joris was keek hij me even vernietigend aan.
Het groepje was weer groter in de pauzes. Wij, met vijf jongens natuurlijk, maar nu dan ook met Senna, Roos en Rianne. En de vierde vriendin die er toen bij was. Pas op dinsdag kwam ik er achter dat ze Ankie heette. Ik betrapte me er op dat ik naar Jan en Jeroen zat te kijken. Wie van de twee? Ik schrok van mezelf. En bij wie van de twee zou Roos dan…? Ik ging alleen achter blijven in dit groepje. Damn. Maar tot nu toe was er niets aan de hand. Roos bleef bij mij in de buurt. Niets klefs, gewoon gezellig. Dat was het ook. Gewoon een gezellige groep bij elkaar. Voor de buitenstaanders dan. Ik wist wel beter. Ik zag het om elkaar bewegen, dansen bijna, van Joris en Senna en van Freek en Rianne. Het ging langzaam. Tergend traag. Iedere dag een klein stapje. Ook ik en Roos werden met een schuin oog in de gaten gehouden. Ik trok me er niets van aan, en volgens mij zij ook niet. Anders speelde ze het wel heel erg goed. Het zorgde er wel voor dat ik me totaal op mijn gemak voelde. Wat dat betreft dan. Maar het idee dat ik als enige alleen over zou blijven knaagde. En flink ook.
Toch dacht ik er niet aan toen we op donderdag de stad in gingen. Na wat protesten van Jan gingen we uiteindelijk toch gewoon eerst de Mc Donalds in. Er werd gelachen, flauwekul uitgehaald. En geshopt. Uiteraard, er waren meiden bij. In de H&M zette Roos mij een zonnebril op. Belachelijk groot ding. Ze griste haar telefoon uit haar broekzak en duwde me van zich af. Ik lachte en maakte een rare pose. Ze drukte af en keek.
‘Gelukt. Je staat er goed op. Staat je leuk trouwens, die bril.’
‘Echt niet. Raar ding.’
Ze lachte.
‘Wacht eens.’ Ik keek naar haar broekzak waar de telefoon weer in verdween. ‘Je hebt hem al!’
Ze grijnsde. ‘Gisteren was ie binnen.’
‘Internet?’
Ze knikte en legde hem in mijn uitgestoken hand.
‘Mooi ding. Goede keus geweest.’
Ze griste hem weer terug. ‘Als je nu had gezegd dat het een stom ding is…’
Ik lachte, ze pakte mijn arm en trok me mee. ‘De rest is daar.’
‘Wel bij ons blijven, tortelduifjes,’ zei Senna toen we weer bij de rest waren.
Roos kneep in haar arm. ‘Bek dicht.’
Senna lachte.
‘Blijf jij nou maar in de buurt van Joris, die staat al bijna buiten.’
Senna keek naar de uitgang en liep er naar toe.
‘Duidelijk,’ zei Roos droog voor zich uit.
Ik lachte, ze keek naar me, knipoogde en lachte toen mee. We volgden de rest, we gingen nog even het terras op. Het verdelen van de stoelen ging als vanzelf, Joris en Senna naast elkaar, Freek zorgde er voor dat hij naast Rianne kwam te zitten. Daar hoefde hij weinig moeite voor te doen, dat deed zij zelf wel. Zou hij nou nog niets door hebben? Roos pakte de stoel naast mij. Ik zat ontspannen onderuit, lachte om Jan zijn grappen. Leuke jongen. Nee, nee, niet op die manier. Gewoon een leuke jongen. Speelde regelmatig een beetje de clown. Ik boog voorover, pakte mijn glas en bleef ineens stil zitten. Daar liep Kaj! Hij was alleen. De rest lachte om Jan, ik staarde naar Kaj. Door het lachen op ons terras keek hij even onze kant op. Onze blikken kruisten elkaar. Ik knipperde met mijn ogen, keek even naar Jan. Ik had geen idee wat hij had gezegd, maar ik lachte. Meteen daarna keek ik naar Kaj, die keek nog even om naar ons en liep toen door. Of keek hij nou naar mij? Hij verdween om de hoek en ik nam de slok die ik een tijdje daarvoor al wilde nemen. Ik keek even de groep rond. Had iemand het in de gaten gehad? Ik kreeg niet het idee.
‘Remco, ga je ook mee?’
Ik keek op, naar Joris. ‘Wat?’
‘We willen gaan stappen zaterdag. Ga je mee?’
Freek keek afwachtend naar me, die wilde dat ik mee ging, dat was wel duidelijk. Waarschijnlijk ook om onze ouders zo ver te krijgen dat we mochten gaan.
‘Kom ik ergens binnen dan?’
‘Welja,’ zei Joris. ‘je ziet er gerust 16 uit. Bovendien gaan we naar de kroeg, geen portiers die iedereen controleren.’
‘Mij best. Moet wel thuis even overleggen denk ik.’
Freek lachte. ‘Dat regelen we samen wel.’
Ik grijnsde. ‘Van zijn ouders mag het ook,’ zei ik overdreven verontwaardigd.
‘Zoiets.’
‘Jullie doen dat net zoals wij,’ zei Roos lachend.
‘Wie niet?’
‘Ik ga ook wel mee denk ik, maar ik moet wel op tijd thuis zijn.’
‘Zo laat zal ik het ook niet mogen maken denk ik.’
‘Maakt niet uit. We gaan het leuk maken.’
We keken even naar elkaar en glimlachten. Ik wist even niet wat ik van haar moest denken.
Mijn ouders vonden het goed, tot mijn grote verbazing. Maar goed, Freek mocht ook van zijn ouders, dus ze wilden niet moeilijk doen. Ik was zaterdagmiddag al voor de derde keer voor mijn kast gaan staan. Wat moest ik aantrekken? Ik leek wel een meid. Mijn nieuwe poloshirt dan maar. Gewoon een spijkerbroek, ik had ook niet anders. Mij gewone schoenen ook. Wat maakte het ook eigenlijk uit. Ik legde het alvast klaar op mijn bed. Het was pas twee uur in de middag. Ik moest lachen om mezelf. Waarom deed ik er zo nerveus over? Ik was wel eens tot laat in de stad geweest, maar dat was tijdens de kermis in de zomer. Voor mijn gevoel was dat toch anders. Ik keek weer naar buiten. Vandaag ging Kaj naar huis en ik bleef het toch in de gaten houden. Er bewoog niets bij zijn flat. Voor de rest kwam er af en toe iemand uit een voordeur. Zaterdag, boodschappendag. Veel mensen die er woonden werkten de hele week. Alsof ik het wist, de deur ging open bij hem. Hij kwam als eerste naar buiten. Twee grote tassen bij zich. Zijn moeder kwam achter hem aan. Ze nam een tas van hem over, hij had een rugzakje en een laptoptas over zijn schouder, met een van de twee grote tassen in de hand. Ik bekeek het met gemengde gevoelens. Ze verdwenen de trappenhal in. Mijn telefoon piepte. Sms’je van Freek. “Hoe laat ben je hier?” Ik typte snel een berichtje terug. Kaj kwam beneden de hal uit gelopen. Samen stopten ze alles in de kofferbak. Hij stapte naast haar in. Ik keek ze na, totdat ze uit mijn zicht verdwenen. Hij was weg. Terug naar huis. Mijn telefoon piepte weer. “Oké zie je dan. Wordt een mooie avond!!” Ik zuchtte. Die had nu al goede zin. Vond ik ook niet gek. Stappen met Rianne. Zijn uitzicht op een mooie tijd zag er een stuk beter uit dan die van mij. Ik keek weer naar buiten, naar de flat. Nee, mijn uitzicht ging een stuk saaier worden.
Freek was niet dezelfde toen ik bij hem binnen kwam. Hij was op zijn zachtst gezegd nerveus. Ik kon er wel om lachen.
‘Wat doe je nou moeilijk? Alsof jij niet weet wat het is om een vriendin te hebben. Als ik nou nerveus zou zijn, ik heb nog nooit iets gehad met een meisje.’
‘Ben jij niet nerveus dan?’
‘Nee, waarom zou ik?’
‘Omdat Roos er ook is.’
Ik lachte. ‘Daar hoef ik niet nerveus om te zijn.’
Hij grijnsde. ‘Goede instelling. Er gewoon van uit gaan dat er deze avond toch niets gaat gebeuren. Langzaam opbouwen.’
‘Zou jij ook moeten doen.’
‘Ik heb meer informatie.’
‘Over Roos?’
‘Nee, sorry,’ lachte hij. ‘Over Rianne.’
Ik was nieuwsgierig. ‘Vertel.’
‘Joris wist me te vertellen dat ze me wel heel erg leuk vond.’
‘Mooi man.’
Hij glimlachte glunderend.
‘Kwestie van tijd dus?’
Hij zweeg maar zijn gezicht sprak boekdelen.
‘En hoe zit het nu tussen Joris en Senna?’
‘Volgens mij hebben die al iets samen.’
Mijn mond viel een stukje open. ‘Wat?!’
‘Ja, ze zijn donderdag samen naar huis gereden.’ Meer zei hij niet maar zijn ogen glinsterden.
Berusting nu. Niet gaan balen. Ik wist het tenslotte eigenlijk al. Ik antwoordde met een balorige blik.
‘We zullen zien vanavond,’ zei ik.
‘Zo eens gaan?’
Ik knikte. Freek zocht zijn schoenen en griste daarna zijn jas van de kapstok.
‘We zijn weg!’
Zijn ouders riepen vanuit de woonkamer wat terug. Freek grijnsde naar me en ging daarna met me naar buiten. Druk pratend reed hij naast me.
‘Waar hebben we eigenlijk afgesproken?’ vroeg ik toen we door de stad liepen.
‘Voor de deur bij Henk.’
Ik glimlachte. “Bij Henk” was het terras waar we op donderdag zaten. Veel jongeren van onze leeftijd. Altijd gezellig. Joris en Senna stonden er al. Samen met Roos. Niet veel later hoorde ik Jeroen en Jan lachen. Ze liepen net het terras op.
‘Naar binnen?’ vroeg Jeroen.
‘Even wachten nog,’ zei Roos, ‘Ankie en Rianne moeten nog komen.’
Senna hing tegen Joris aan, zijn arm had hij om haar heen geslagen, zij had haar hand op zijn heup. Freek zag me kijken.
‘Zei het je,’ zei hij zacht, toen hij vlak naast me stond.
Ik grijnsde. Stom, ik kon het hebben.
‘Zul je ze hebben,’ zei Joris met zijn blik op de overkant van het plein. Rianne zwaaide. Ze was vrolijk. Freek zwaaide terug. Net als Senna.
‘Kom,’ zei Roos toen we met zijn alleen bij elkaar stonden, ‘we gaan naar binnen.’
Er stond wel iemand van de kroeg bij de deur, maar die liet ons gewoon doorlopen. Voor ik er erg in had stond ik met een glas bier in mijn handen. Het was er druk, mensen stonden dicht tegen elkaar. De muziek stond hard, maar dat vond ik niet erg. Joris stond met zijn rug tegen de muur, Senna met haar rug tegen hem aan. Hij praatte met Jeroen naast hem. Zijn hand lag op haar buik, zijn duim wreef een beetje heen en weer. Freek stond aan de andere kant van hem, te praten met Rianne. Ze hingen wel dicht tegen elkaar aan. Dat was op zich ook weer niet zo gek, want als je elkaar wilde verstaan boven de muziek dan moest je dat wel doen. Roos pakte me bij mijn arm en praatte tegen mijn oor. Ik voelde haar ademhaling.
‘Waar is Jan gebleven?’
Ik keek rond. ‘Geen idee. Jan kent iedereen. Die zal wel een bekende zijn tegen gekomen.’
Ze lachte. ‘Nog iets drinken?’
‘Ik haal wel.’
‘Jij hebt net al gehaald.’
‘Nou en?’
Ze zuchtte. ‘Niet zo ouderwets jij. Meisjes van tegenwoordig hebben ook geld.’
Ik lachte en zag haar met een brede glimlach naar de bar lopen. Ik kreeg een duw tegen mijn rug. Ik draaide me om en zag Joris grijnzen.
‘Wat?’
Senna lachte en liep weg.
‘Jij en Roos,’ zei Joris.
‘Ben je gek.’
‘Ik zie het toch? Senna ook trouwens, die zegt het ook.’
Ik keek om en zag Senna bij Roos staan, aan de bar. Roos bestelde en kreeg vier glazen voor haar neergezet. Senna pakte er twee, Roos nam mijn glas mee. Senna zei nog iets, Roos lachte. Ging dat over mij?
‘Wat jij wil,’ ging Joris verder. ‘Ik zeg je alleen…’
Ik hield mijn hand op. ‘Ik wil het niet weten.’
Hij hield verder zijn mond, ze waren al weer bij ons. Senna gaf Joris zijn glas en een kus. Roos stootte me aan met het koude natte glas tegen mijn arm. Ik schrok er een beetje van.
‘Koud,’ zei ik.
Ze lachte. ‘Dat hoort zo, zeggen ze.’
Ik glimlachte. ‘Ze zeggen zoveel,’ zei ik er achteraan.
Roos keek onderzoekend. ‘Wat bedoel je?’
‘Niks.’
Ze geloofde me niet, zag ik aan haar blik. Ze pakte mijn arm en trok me naar zich toe.
‘Vertel eens.’
‘Niks. Laat maar.’
Ik kon het haar toch niet zeggen? Zij wist waarschijnlijk van niets. Of was het waar wat Joris zei? Wist Senna echt meer, wilde Roos iets met mij? Als dat zo was dan moest ik uitkijken of ik ging haar flink teleurstellen. En als er niets was, dan kon ik er maar beter gewoon niet over beginnen. Dan zette ik mezelf misschien wel flink voor joker.
‘Mag ik raden?’
Ik keek op. ‘Raden?’
‘Ja, wat jij denkt.’
Ik haalde mijn schouders op. Ik voelde Joris en Senna staren. Toen ik terug wilde kijken zag ik dat ook Freek ons in de gaten hield. Roos trok me aan mijn arm. Ik volgde haar, ze nam me mee naar een hoekje in de kroeg, wat verder weg van de rest.
‘Nou, vertel.’
‘Je zou raden, zei je.’
Ze lachte. ‘Wie is er bij je geweest, Joris of Senna?’
‘Joris.’
Ze schudde haar hoofd. ‘Senna zit bij mij ook al de hele tijd te vissen over wat ik van je vind.’
‘Tegen mij zei Joris dat ze dat zeker wist zelfs.’
‘Senna denkt dat ze alles weet.’
‘Maar dat weet ze niet?’
‘Nee, echt niet.’
Ik grijnsde.
Roos keek strak. ‘Ik weet ook niet wat ze zich in hun hoofd halen.’
‘Nee, inderdaad.’
‘Alsof ik ooit een kans zou maken bij jou, als ik dat al zou willen.’
‘Hoe bedoel je?’
Ze keek me nog eens aan. ‘Zoals ik het zeg.’
‘Waarom denk je dat?’
‘Jij bent homo hè?’
Ik verslikte me bijna in mijn bier. Ze lachte, zag mijn rode gezicht.
‘Ik wist het. De manier hoe je naar die jongen keek donderdag, toen we op het terras zaten.’
‘Maar…’ Mijn god, wat moest ik zeggen?
Ze trok me nog dichter tegen zich aan. ‘Geeft niets, ik zie dat soort dingen.’
‘Maar…’
‘Heb ik gelijk of niet?’
Of ik wilde of niet, ik knikte. Ze lachte, kneep in mijn arm.
‘Hoe zie je dat?’
‘Ik zie dat gewoon.’ Ze nam een flinke slok van haar glas. ‘Niet zo moeilijk. Voor mij dan.’ Ze kwam met haar gezicht nog dichter bij dat van mij en praatte vlak naast mijn oor verder. ‘Maar dat komt vooral omdat ik zelf een pot ben.’
Mijn mond zakte open, ik trok mijn hoofd wat terug om haar in het gezicht te kijken. Ik zag een breed grijnzend gezicht.
Ze knipoogde. ‘Niet verder vertellen.’
Daarna schoot ik in de lach. Ik sloeg mijn arm om haar heen en hield haar even dicht tegen me aan.
Joris en Freek stonden goedkeurend te kijken.
© 2010 Oliver Kjelsson