Wijnand draaide zich om en glimlachte. Hij begon te zoenen. Ik draaide op mijn rug en zoende terug. Zijn hand gleed over mijn boxer.
‘Wijn, kom op, dit kunnen we niet maken.’
‘Hij slaapt.’
‘Dan nog.’
Wijnand hield niet op. Ik grinnikte. Het wond me wel op, het idee alleen al. Toch stopte ik hem.
‘Kappen nou.’
Wijnand speelde alsof hij teleurgesteld was, dat hij het flauw van me vond. Daarna draaide hij zich weer op zijn zij, ik ging achter tegen hem aan liggen. Plagerig stopte ik mijn hand in zijn boxer. Zo bleven we liggen. Achter me snurkte Jurre rustig door.
Dit was raar. Niet zozeer dat Jurre vlak achter me lag, dat was eerder gebeurd, al wist Wijnand daar niets van. Leek me toen beter om niet te vertellen, hij zou er van alles bij denken. Ook niet helemaal onterecht, Jurre had toen wel wat geprobeerd. En nu lagen we hier met zijn drieën, en het was Wijnand’s idee. Ik liet Wijnand los en draaide me om. Onrust. Meteen lag ik oog in oog met Jurre. Al had hij ze dicht. Ik moest gaan slapen. Jurre draaide wat, tot hij op zijn rug lag. Zijn voet raakte de mijne en bleef liggen. Zijn teen wreef. Of ik wilde of niet, mijn voet speelde terug. Jurre hapte een keer naar lucht en draaide toen met zijn rug naar me toe. Zijn voet was weg. Achter me kroop Wijnand tegen me aan, zijn hand wreef over mijn buik. Daarna was het stil.
Wijnand was als eerste wakker. Daar kwam ik pas achter toen ik de deur hoorde. De kamer begon net naar koffie te ruiken. Wijnand was weg. Douche of toilet waarschijnlijk. Jurre sliep nog. Ik was moe, ik had nog lang na liggen denken. Ik lag op mijn zij, zag zijn gezicht. Helemaal ontspannen was hij niet. Zo leek het tenminste. Beetje gespannen trekje om zijn mond. Mijn ogen zakten weer dicht. Ergens ver weg kwam Wijnand weer terug de kamer in. Niet veel later voelde ik een hand op mijn schouder en een kus op mijn wang.
‘Goeiemorgen.’
Ik kreunde zachtjes.
‘Je bent wel wakker,’ grinnikte hij. ‘Je bewoog toen ik binnen kwam.’
‘Hm,’ protesteerde ik.
Wijnand liet me los, sprong van het bed. Ik hoorde hem bezig met het koffieapparaat. Ik draaide me om en zag hem naar me toe komen met twee mokken. Ik glimlachte.
‘Dank je.’
Wijnand ging bij mijn voeten zitten. Hij keek naar Jurre en glimlachte.
‘Hij is lief als hij slaapt.’
‘Met een hoop zorgen in zijn kop,’ zei ik met een blik opzij.
Wijnand zat met opgetrokken benen, zijn mok op zijn knie. Hij blies er in.
‘Goed geslapen?’
‘Ging wel,’ zei ik, ‘beetje krap.’
‘Dat gezicht van jou toen ik zei dat Jurre wel kon blijven liggen,’ grinnikte hij.
‘Ik dacht even dat je een trio ging voorstellen.’
Wijnand blies weer, keek me balorig aan over de rand van zijn mok. Mijn mond viel open.
‘Je maakt een geintje.’
Wijnand haalde zijn schouders op. ‘Ik vond het zo kut voor hem gisteren. Volgens mij had hij heel erg een knuffel nodig.’
‘Een knuffel?’ vroeg ik spottend.
‘Nou ja… Zoiets.’
‘Als we dat hadden gedaan, waar was het dan opgehouden?’
Hij haalde zijn schouders op, nam nog een slok. Ik keek naast me, Jurre sliep gewoon door. Zo gewoon zag het er niet uit. Hij worstelde, leek het.
‘En toch dacht ik toen dat Floris homo zou zijn, en hij niet.’
Ik glimlachte, keek weer terug naar Wijnand. Hij keek nog naar Jurre.
‘Weet jij wat er hiernaast gebeurd is toen?’
‘Beetje, niet alles. Vertelde hij me een tijdje geleden. Beetje voelen, dat soort dingen.’
‘Meer niet?’
Ik knikte veelbetekenend. ‘Jawel.’
Wijnand grijnsde. ‘En dan dit. Jammer zoiets.’
Jurre kreunde een keer. Hij draaide, zuchtte een keer. Langzaam gingen zijn ogen een stukje open.
‘Hé, goedemorgen,’ zei Wijnand.
Meer dan een protesterende kreun kwam er niet uit. ‘Hm-m. Hm.’
Ik keek naast me en lachte. Jurre lag op zijn buik, hoofd op zijn arm. Met één oog keek hij me vernietigend aan. ‘Lach niet.’
Ik aaide een keer door zijn haar.
‘Wil je koffie?’
‘Nee.’
‘Slapen?’
‘Ik wil niet wakker worden vandaag.’
Ik aaide nog een keer door zijn haar. ‘Slecht geslapen?’
‘Hm.’
‘Floris?’
‘Hm-m.’
Jurre draaide zich weer om en bleef op zijn zij liggen. Wijnand keek naar me. Jurre bewoog weer. Hij draaide weer op zijn andere zij, zijn gezicht nu naar me toe, zijn ogen half open. Ik ging weer onderuit liggen, sloeg even mijn arm om hem heen.
‘Rustig wakker worden,’ zei ik.
Hij glimlachte, draaide zijn hoofd wat verder in het kussen. Wijnand zette zijn mok op de grond.
‘Gewoon koffie erin en opstaan,’ plaagde hij lachend.
‘Nee,’ zei Jurre.
Wijnand greep onder het dekbed zijn voet vast. Jurre slaakte een protesterende kreet en trok zijn voet terug. Hij lachte en draaide zich op zijn buik. Wijnand had zijn voet weer te pakken. Jurre probeerde zijn been weer los te trekken maar Wijnand had hem goed vast. Het werd een kleine stoeipartij. Het dekbed zat gedraaid tussen ons in. Jurre greep hem vast en probeerde het over zich heen te trekken.
‘Laat me nou gewoon slapen,’ lachte hij.
‘Oké,’ zei Wijnand. ‘Jij je zin.’
Jurre lag tussen ons in, Wijnand lag achter hem. Het bleef even rustig. Daarna prikte hij Jurre in zijn zij.
‘Lekker slapen, toe maar.’
Nog een prik. Jurre morde wat. Wijnand keek over me heen en grijnsde. Ineens trok hij het dekbed weg.
‘Lekker slapen,’ zei hij treiterend.
‘Jullie zijn erg,’ lachte Jurre.
‘Nee hoor,’ zei Wijnand, ‘als jij lekker wil slapen dan mag dat hoor.’
Hij schoof wat op, sloeg een arm om Jurre heen en pakte mijn arm. Hij trok lichtjes. Jurre lag bijna klem tussen ons in, er was niet veel ruimte. Op zijn zij, zijn gezicht mijn kant op. Hij keek me aan, glimlachte, licht verbaasd over wat er gebeurde. Dat was ik ook. Ik speelde het spelletje van Wijnand gewoon mee. Ik aaide Jurre een keer door zijn haar en kuste zachtjes zijn voorhoofd.
‘Lekker slapen,’ zei ik zachtjes.
Wijnand leunde met zijn hoofd op zijn hand, elleboog in het kussen. Hij grijnsde. Hij had het kussen voor zichzelf, Jurre lag op die van mij, ik nog net op de rand. Ik voelde zijn adem op mijn gezicht. Wijnand strekte zijn arm weer over hem heen en streelde mijn schouder. Jurre had zijn hand onder zijn wang gelegd. Wijnand maakte een kusgebaar naar me. Dat deed ik terug. Hij boog zich verder over Jurre heen, boven hem kwamen we elkaar tegen en kusten. Dat werd voorzichtig zoenen. Goed, ik liet me meeslepen. Ik had de avond ervoor al zin, en dat was nog niet gestild. Nu was de spanning hoog en dat hielp niet mee om nuchter te denken.
‘Jongens,’ zei Jurre, ‘ik word jaloers zo.’
Ik wist niet wat ik moest zeggen. Wijnand zei ook niets, maar hij kwam wat dichter naar me toe. Jurre lag nu tegen me aan. Mijn voet raakte die van hem, ik speelde met zijn tenen. Dat deed hij terug. Ik trok één been op, mijn voet gleed langs zijn kuit. Hij keek me weer aan, mijn hoofd lag vlak voor hem op het kussen. Wijnand liet zijn hand van mij af glijden waardoor die op de buik van Jurre terecht kwam. Ik keek even naar beneden. Wat ik al dacht, zijn boxer vulde zich, net als die van mij. Ik kon mezelf niet tegenhouden, ik duwde mijn neus tegen die van hem en kuste hem voorzichtig. Zijn arm bewoog, streelde mijn zij en ging toen over mijn rug. Hij kuste me terug. Kon ik met hem zoenen? Waar lag de grens? Ik kreeg nog een kus. Wijnand streelde zijn buik nog en mijn neus wreef langs zijn wang. Nog een kus, maar nu bleven onze lippen licht tegen elkaar. Hij hapte. En nog een keer. Ik voelde het puntje van zijn tong en liet hem toe. We zoenden, eerst traag, maar Jurre was niet meer te houden. Hij trok me tegen zich aan, de hand van Wijnand zat klem tussen ons in. Mijn been gleed tussen die van hem, mijn voet tegen zijn kuit. Ik graaide achter hem naar Wijnand, vond zijn gezicht en kneep in zijn haar. Zijn hand gleed tussen onze boxers. Ik voelde hem wurmen, zijn vingers onder de elastische rand van de boxer van Jurre. Hij had beet, ik voelde dat Jurre even verstarde. Hij kreunde zachtjes in mijn mond. Ik gleed met mijn hand over zijn zij, ik probeerde zijn boxer wat weg te duwen. Dat lukte. Daarna greep ik naar Wijnand. Hij was hard, ik masseerde zijn eikel met de stof van zijn boxer. Hij had zijn lippen op de schouder van Jurre gedrukt, dat ging een plek worden. Hij liet de pik van Jurre los, duwde zijn boxer verder weg en greep toen in mijn kruis. Jurre zoende door, wild. Dat had zijn effect op Wijnand en mij. Ik duwde mijn boxer weg, trappelde met mijn benen om hem via mijn voet op de grond te laten vallen. Dat merkte Jurre, hij deed hetzelfde. Zijn boxer bleef om een enkel zitten, maar hij zat niet meer in de weg. Wijnand duwde met zijn bekken Jurre dichter tegen me aan. Jurre keek en zag hoe Wijnand ons allebei vastpakte. Hij was heet en hard. Hij lekte voorvocht. Wijnand verdeelde het over mijn eikel. Ik kreunde, die werd gesmoord door de mond van Jurre. Ik zoende maar kort, ik wilde kijken. Ik kuste hem, kuste daarna zijn nek en keek tussen ons in. Hij zag er uit zoals hij voelde, hard, dik, niet te lang. Eigenlijk net zoals die van mij. Wijnand trok ons langzaam af, speelde een beetje met ons. Af en toe had hij ze allebei vast, dan weer alleen die van Jurre of die van mij. Ik trok aan zijn boxer. Hij was de enige die hem nog aan had. Hij liet ons los, ging half zitten om hem verder uit te trekken. Ik pakte Jurre zijn piemel vast, bekeek hem, liet zijn huid over zijn eikel glijden en weer terug.
‘Jezus, Jarno…’
‘Niets zeggen nu,’ zei ik.
Ik wilde niet dat we er nu over na gingen denken. Geen overleg. Wijnand kroop weer tegen zijn rug aan, keek naar me en wilde me zoenen. Dat wilde ik ook. Mijn lichaam drukte hard tegen Jurre, Hij reed op zijn zij tegen me aan. Ik voelde zijn erectie langs die van mij glijden. Wijnand zoende traag, terwijl Jurre toch hard duwde. Daardoor versnelde ik het tempo van de zoen, waar Wijnand gretig op in ging. Jurre kneep in mijn bil. Hij duwde, trok met zijn hand op mijn bil. Hij wilde klem zitten, wrijving. Die kreeg hij, ik hielp wel mee. Wijnand liet me los, gaf me nog een laatste kus en grijnsde. Ik legde mijn hoofd weer op het kussen, mijn voorhoofd tegen dat van Jurre. Jurre liet mijn bil los, graaide achter zich en pakte de heup van Wijnand. Jurre zat klem, met waarschijnlijk Wijnand tussen zijn billen. Ik kuste hem, daarna Wijnand, daarna Jurre weer. Ik wilde meer. Ik liet hem los, kuste zijn schouders en daarna zijn schouder. Ik likte aan zijn tepel, kuste zijn buik. Jurre had mijn haar al vast. Daar was hij, vlak voor me, glimmend van zijn vocht. Of was dat van mij? Traag zoog ik hem een stukje naar binnen. Wijnand zag het. Hij liet Jurre los, draaide hem op zijn rug. Hij trok aan mijn hoofd, kuste me. Samen likten we half zoenend aan zijn eikel. Jurre lag met zijn mond half open naar het plafond te staren. Daarna keek hij naar wat wij aan het doen waren. Hij kreunde. Wijnand likte langs de basis van zijn piemel, ik zoog aan de zijkant van zijn eikel. Af en toe vonden onze lippen elkaar, met zijn harde pik er tussen. Ik likte, zoog. Ik had mijn hand tussen zijn benen, zijn ballen in mijn hand. Mijn andere hand streelde zijn buik. Jurre pakte die met twee handen vast. Hij kneep. Hij kromde zijn rug, buik omhoog. Hij ademde zwaar. Wijnand merkte het. Hij trok zijn hoofd terug, pakte hem met zijn hand vast. Hij trok hem traag af, ging steeds sneller. Ik keek naar het gezicht van Jurre. Hij lag met zijn achterhoofd op het kussen. Ik boog naar hem toe, zoende hem. Hij sloeg zijn armen om me heen en zoende terug. Ik reed tegen zijn heup aan. Ineens hield zijn tong stil. Ik tilde mijn hoofd iets op, hij kreunde hard. Hij kneep zijn ogen dicht, ik keek nog net op tijd om zijn zaad te zien spuiten. Hij gaf veel. Meer dan Wijnand meestal. Zijn buik ging op en neer. Ik voelde zijn vingers duwen in mijn rug. Ik voelde zijn nagels. Wijnand zijn hand vertraagde en liet hem toen los. Hij kroop over Jurre heen en kwam op me zitten. Zijn ballen raakten die van mij, zijn piemel stak omhoog, de mijne lag op mijn buik. Hij begon me af te trekken. Jurre keek, half op zijn zij. Hij streelde mijn buik, pakte toen Wijnand zijn piemel vast. Hij boog hem wat naar voren, wreef onze eikels tegen elkaar aan. Wijnand liet los, Jurre pakte ze in één hand. Hij kuste de eikel van Wijnand, maar zoog mij even een flink stuk zijn mond in. Daarna had hij ons weer samen vast. Wijnand boog wat naar voren. Hij reed mee. Ik keek en zag hoe Wijnand klaar kwam. Hij spoot op mijn buik, de derde golf liep over mijn pik. Het was warm, heet. Jurre liet hem los en trok mij verder af, glad door het zaad van Wijnand. Jurre ging zitten en trok me rustig verder. Wijnand likte aan mijn eikel. Jurre zijn piemel werd langzaam zachter, hij lag op zijn bovenbeen, een laatste druppel hing er nog aan. Hij kon trekken, en hoe. Het duurde niet lang of ik voelde de tinteling komen. Ik spande mijn benen, kreunde en kwam. Wijnand had zijn tong tegen mijn eikel gedrukt, mijn zaad liep er langs. Jurre liet mijn huid helemaal over mijn eikel gaan en kneep de laatste druppels eruit. Wijnand likte en kuste Jurre. Die grijnsde alleen maar. Er kwam weer rust. Jurre ging weer liggen met een zucht, Wijnand zocht zijn plek weer achter hem op. Jurre keek naar me, glimlachte. Wijnand nam het dekbed mee en gooide dat over ons heen. Hij legde zijn arm om Jurre heen, kroop tegen hem aan en sloot zijn ogen. Jurre hield zijn ogen open en keek me diep in de mijne aan. Ik kreeg een voorzichtige kus. Zijn hand speelde met mijn zachter wordende piemel. Hij glimlachte en kuste me nog een keer. Ik kuste terug, likte langs zijn lippen en trok toen mijn hoofd een stukje terug. Ik aaide over zijn wang. Hij deed zijn ogen dicht en bleef stil liggen. Mijn pik in zijn hand. Ik zocht met mijn hand naar Wijnand, pakte zijn arm. Gek of niet, maar ik wilde slapen.
Jurre was halverwege de ochtend gegaan. Koffie, klein ontbijtje. En een kus aan ons allebei. Het was raar geweest, onverwacht. Had ik er spijt van? Helemaal niet. Het enige wat knaagde was dat ik na die ene nacht met Jurre altijd wel een beetje nieuwsgierig was geweest naar hoe het zou zijn met hem. Dat wist ik nu. Zonder het schuldgevoel dat me er altijd van weerhouden had het te doen. Wijnand was er gewoon bij geweest. Hij had het zelfs aangeslingerd. Wijnand was aanhankelijk toen Jurre weg was. Zoenen, vasthouden, aanraken wanneer hij maar kon. Ik had hetzelfde. Dat resulteerde in nog een keer seks, kort nadat Jurre weg was, in het bed wat volgens mij nog steeds rook naar Jurre. Het was misschien gek, maar de seks was anders nadat we het met Jurre gedaan hadden. Spannender weer. En volgens mij hadden we er heel erg behoefte aan om te laten zien en om te voelen dat wij elkaar toch het belangrijkste vonden. Ik had Wijnand zijn blik wel gezien, toen het begon met Jurre. Begeerte. Dat was zijn blik. Ik was druk geweest om Jurre bij me te houden, ik wilde met hem zoenen om zeker te weten dat Wijnand er niet met hem vandoor zou zijn gedaan in bed. Dat ik meer toeschouwer zou zijn. Begeerte van mij kant ja. Hypocriet dus ook. Goed, we hadden het prima opgelost door hem samen te pijpen. Maar iets van een strijd had ik wel gevoeld. Wijnand niet volgens mij, hij vond het gewoon één avontuur. Mij zat het niet helemaal lekker in het begin, ik wist niet waar Wijnand op uit was, daarom probeerde ik hem voor te blijven. Maar één ding was ook wel duidelijk, ik had er gewoon zin in. Na die ene nacht waarbij Jurre mij had vastgepakt en had willen trekken, had willen zoenen, wilde ik dat een keer afmaken. Dat Wijnand daar bij was zorgde er alleen maar voor dat ik geen schuldgevoel had. Maar mijn focus had op Jurre gelegen. Zonder twijfel. Betekende dat dan dat ik Jurre interessanter vond dan Wijnand? Nee, ik hield van Wijnand, wilde hem ook niet kwijt. Maar dat gevoel van iets nieuws… Het maakte me gek. Die honger was nu wel even gestild. En die seks daarna met Wijnand één op één maakte het alleen maar compleet.
‘Je meende het dus echt,’ zei ik toen we zaten te eten.
We hadden samen gedoucht, en hadden tosti’s gemaakt.
‘Het gebeurde,’ zei Wijnand. ‘Geen idee waarom. Toen hij zo lag te slapen… Ik weet niet. Het idee flitste door mij heen en ik zag niet waarom we het niet konden doen.’
‘Spijt van?’
‘Nee. Jij?’
‘Nee.’
‘Ik hoop alleen dat hij wel weet dat het bij deze keer blijft.’
‘Volgens mij had hij dat wel door. Zeker toen ik hem uitliet. Het was de situatie.’
Dat hij me nog een keer kuste en kort zoende vertelde ik maar niet. Ik had hem toen gezegd dat het voor één keer was waarschijnlijk. Dat begreep hij, maar hij bedankte me wel.
‘Mooi zo.’
Hij keek me aan en grijnsde. ‘Nooit gedacht dat we dat zouden doen, maar het voelde wel goed eigenlijk.’
Ik knikte. Ineens boog hij naar me toe en gaf me een vette kus, van de tosti.
‘Ik hou van je,’ zei hij.
Ik kuste hem meteen terug. ‘Ik ook van jou.’
Hij keek op zijn horloge. ‘Ga je nog naar Ruben vandaag?’
‘Ik denk het. Ga jij nog naar jouw ouders?’
Hij schudde zijn hoofd.
‘Als jij blijft dan blijf ik ook. Dan ga ik maandag wel. Of ga je mee?’
‘Ik moet nog een essay schrijven. Dus ik ga me straks wel opsluiten op mijn kamer als je het niet erg vindt.’
‘Nee hoor.’
‘Als ik dat hier doe komt er waarschijnlijk niets van terecht.’ Hij lachte. ‘Dan kan ik toch niet van je afblijven.’
Natuurlijk was het raar om Jurre maandag weer te zien. Hij had zijn kleren aan uiteraard, maar het enige wat ik voor me zag was zijn lichaam, zijn buik, zijn harde pik. Hoe hij mooi en naakt door mijn kamer had gelopen. Hij keek onwennig toen ik naar hem toe liep. Floris was nergens te bekennen.
‘Hé,’ zei hij rustig.
Het klonk verlegen.
‘Hé,’ zei ik. ‘Nog heel thuisgekomen?’ grijnsde ik er achteraan.
‘Ja, dat wel.’
Ik glimlachte.
‘Ik was verbaasd.’
‘Ik ook. Wijnand ook.’
Nu glimlachte hij.
‘Het gebeurde. Niet dat het je helpt om Floris te vergeten waarschijnlijk.’
‘Nee, dat lukt nooit. Maar het was lekker.’
‘ Jammer dat hij er niet bij was.’
Jurre lachte. ‘Dat had hij nooit gedaan volgens mij.’
‘Niet? Bovendien hadden jullie dan op Wijnand’s kamer gelegen.’
‘Alsof daar dan wel wat gebeurd was.’
‘In een eenpersoons bed,’ zei ik er achteraan.
‘Hou op, het idee alleen al.’
‘Waar is hij eigenlijk?’
‘Hij is wat later vandaag, hij heeft me gebeld.’
‘Vanmorgen?’
Hij schudde zijn hoofd en grijnsde. ‘Zaterdagmiddag. Hij wilde weten hoe het verder geweest was.’
‘Hij had toch niets door hoop ik?’
‘Nee. Gelukkig niet. Volgens mij belde hij om toch nog iets van excuus te maken, omdat hij toch weg was gegaan.’
‘Hij blijft raar.’
‘Maar wel lief.’
Ik lachte.
‘En mooi.’
‘Tsja…’
‘En hij wint het in ieder geval op één gebied van jullie.’
‘Ow?’
Hij maakte een afstandsgebaar met zijn vingers. ‘Echt. Dat winnen jullie nooit.’
‘Ik wil het niet weten.’
Jurre lachte.
Ik zag Floris in de middagpauze. Gelukkig geen Wijnand of Jurre in de buurt. Nog niet, in ieder geval.
‘Hey,’ zei ik toen ik hem inhaalde in de gang, ‘je hebt wat gemist vrijdag.’
Hij keek om en glimlachte.
‘Hé, Jarno. Was het nog gezellig ja?’
Dat wist hij al, hij had Jurre nog gesproken maar dat liet hij mij niet merken.
‘Zeker. Jammer dat je weg was.’
Hij glimlachte een keer.
‘Waarom ging je eigenlijk?’
‘Ik moest vroeg op zaterdag.’
‘Eerst zei je dat je wilde blijven slapen.’
‘Ja.’
Ik pakte zijn arm en hield hem tegen.
‘Wat is dat tussen jou en Jurre?’
‘Hoe bedoel je?’
‘Kom op man, er is iets. Dat kun je zo zien aan jullie. Hoe jullie tegen elkaar zaten tijdens die film…’
‘Er is niets.’
‘Nee, dat zag ik,’ zei ik spottend.
Floris keek me getergd aan.
‘Floris,’ zei ik, ‘er is iets. Hoe jullie om elkaar heen draaien, hoe jullie tegen elkaar aan lagen vrijdag. En toen ging je toch ineens weg. Jurre baalde als een idioot.’
‘Echt?’ Hij was echt verrast.
‘Floris, kom op. Als er iets duidelijk is… Dat kun je toch niet ontkennen.’
‘Ik weet het,’ zuchtte hij.
‘Doe er iets mee, Floris.’
Hij wilde doorlopen. ‘Zo simpel is het niet, Jarno.’
‘Ik mag me er niet mee bemoeien, ik weet het.’
‘Daarom.’
‘Maar als je wil praten… Ik ben er.’
‘Weet ik,’ zei hij terwijl hij doorliep, ‘weet ik.’
Jurre reed met me mee naar het station. Ik vertelde maar niet dat ik Floris gesproken had. Ik had een beetje geschud met Floris, hij was aan zet nu.
‘Floris ontweek me de hele dag,’ zei Jurre op het perron.
‘Zou hij zich schuldig voelen, dat ie toch is gegaan vrijdag?’
Jurre lachte. ‘Spijt zou hij er in ieder geval van moeten hebben.’
Ik grijnsde.
‘Maar verder, hij zoekt het maar uit.’
‘Hoe bedoel je?’
‘Ik ga er geen tijd meer in steken.’
‘Niet?’
‘Jarno, kom op. Ik blijf niet tegen die muur aan lopen.’
‘Jammer,’ kon ik niet nalaten om te zeggen.
Hij lachte ongelovig. ‘Jammer?’
‘Ja. Ik vond jullie wel leuk bij elkaar.’
‘Nou, fantastisch.’
‘Nee, ik bedoel, jullie pasten wel bij elkaar. Vond ik.’
‘Nou, misschien als hij eens wakker wordt of de ballen heeft. Maar ik ga er niet meer op hopen.’
‘Binnenkort gaan we weer eens stappen, je zou eens mee moeten gaan.’
‘Gay feestje bedoel je?’
‘Ja.’
‘Is dat leuk?’
‘Daar hebben Wijnand en ik elkaar leren kennen tenminste.’
Hij glimlachte. ‘Nice.’
‘Dus, je moet maar eens meegaan. Zal Wijnand vast gezellig vinden. Slaapplaats regelen we wel.’
‘Spreken we nog wel af. Daar is jouw trein.’
‘Ja, ik zie je morgen.’
Hij pakte me even vast.
‘En als Floris ineens toch toenadering zoekt, geen nee zeggen.’
Jurre lachte. ‘Zo gek ben ik nou ook weer niet.’
Hij drukte kort heel snel een kus op mijn wang. Ik glimlachte en liet hem los.
‘Ja-o!’
‘Ruben!’
‘Ja!’
Hij lachte. In de verte keek Lisanne en knipoogde. Ze kwam naar ons toe. Ruben had me al vast.
‘We hebben je gemist zaterdag.’
‘Ik merk het. Ik had veel te doen, sorry. Heel verhaal.’
‘Je hoeft je niet te verantwoorden hoor.’
‘Nee, weet ik. Maar het kwam er even niet van. Daarom ben ik er vandaag.’
‘Hij kan geen kalender lezen, hem maakt het niet zoveel uit.’
Ik glimlachte.
‘Alles goed toch wel?’
‘Uitstekend zelfs. Met mij dan.’
‘Met Wijnand niet dan?’
‘O jawel hoor. Andere jongen die we kennen.’
Ruben trok aan mijn arm. Ik keek naar hem en kreeg meteen een klap.
‘Zeg!’
Hij schrok een beetje. ‘Ja.’
Ik glimlachte en gaf hem een kus. Ik kreeg er meteen eentje terug.
‘Hij en een andere jongen zijn vrijdag blijven eten en we hebben een film zitten kijken. Hij vindt die jongen leuk, alleen andersom wil het niet echt loskomen.’
‘Zoiets kun je niet dwingen toch?’
‘Nee, maar er is wel eens wat gebeurd tussen die twee. En ze zaten best klef tegen elkaar aan. Maar dan gaat die gast toch ineens gewoon naar huis, terwijl we afgesproken hadden dat ze zouden blijven slapen.’
Lisanne glimlachte. ‘Koudwatervrees?’
‘Geen idee hoe je het moet noemen. Geen idee wat het is. Ik heb hem vandaag nog gesproken, maar een antwoord komt er niet uit.’
‘Jarno is aan het koppelen?’
‘Een beetje.’
‘Niet doen, stoppen ermee. Werkt negen van de tien keer averechts. Koppelen is leuk als je twee mensen aan elkaar moet voorstellen, maar als ze elkaar al kennen, zelfs al wat gehad hebben, dan moet je je er niet mee bemoeien. Negeren, dat werkt vaak nog het beste.’
‘Ik zal het onthouden, tante Lisanne.’
Ze stond lachend op. ‘Snotneus.’
‘Ja!’
We lachten, Ruben lachte mee.
Ik keek op mijn horloge. Tijd genoeg. De bus kon ieder moment komen, en dan had ik nog tijd genoeg voor de trein. Ik zag hem al aankomen, hij was vroeg. Ik stapte in, hield mijn kaart tegen de lezer en ging zitten. De bus kwam net in beweging toen hij ineens weer stopte. De chauffeur deed de deur weer open, er kwam nog iemand aanrennen waarschijnlijk. Ik keek naar buiten, tot de bus weer begon te rijden. Ik keek terug de bus in en keek recht in het gezicht van Stijn. Hij hijgde nog.
© 2012 Oliver Kjelsson