‘Ik heb honger.’
Ik keek lachend naast me bij de kluisjes. Martin zei het ook wel heel erg zielig.
‘Dan moet je eten,’ zei ik. ‘Lekkere boterhammetjes.’
Hij keek me afkeurend aan. Daarna keek hij langs me af naar Ian, die aan de andere kant naast me stond.
‘Is hij wel normaal?’
‘Hij doet zijn best,’ zei Ian droog met een grijns.
‘Vette hap, Valentijn. Gewoon lekker eten.’
‘Straks de stad in?’ vroeg ik.
Ik had er wel weer eens zin in. Tijdje geleden alweer.
Martin lachte. ‘Kijk, zo ken ik je weer.’
‘Dan gaan we straks.’
Bij zijn fiets keek Ian op zijn telefoon.
‘Tijn, ik moet heel even langs thuis, ik ben iets later.’
‘Is goed,’ zei ik.
‘Duurt niet lang, half uurtje denk ik. Julia wordt met de auto door de moeder van een vriendinnetje opgehaald.’
‘Zie ik je straks.’
Ik gaf hem een kus, daarna reed hij weg. Martin en Pepijn waren al gegaan. Als ik doortrapte kon ik ze misschien nog wel inhalen, maar ik zag ze daar wel.
Tot mijn verbazing waren ze er nog niet toen ik de Mac binnenliep. Ik keek op mijn telefoon en zag dat Martin me een berichtje gestuurd had.
“Effe nog een winkel in. Doe maar alle menu’s, we zijn er zo!”
Ik lachte en stuurde een middelvinger terug. Achter me kwamen Diederik en François binnen.
‘Hey,’ zei ik verrast.
‘Hey.’
We haalden onze bestelling op en liepen naar een tafel. Genoeg vrije tafels eromheen voor de rest.
‘Hoe is het?’
‘Goed. Thuis ook. Lilly is een wereld van verschil. Lekker eigenwijs nog hoor, maar het gaat echt beter.’
‘Mooi,’ zei François. ‘Had je niet meer verwacht denk ik.’
‘Nee, af en toe niet. Maar ze ziet die vriendin niet meer. En ze heeft een vriendje tegenwoordig.’
‘Wat?’ Diederik lachte.
‘Jazeker, en hij kan haar aan.’
We grijnsden naar elkaar. De jongen kwam binnenlopen, met zijn vriendin. Ik keek hem toch na, hij bleef mooi. Ik zag François ook kijken.
‘Dat is haar vriend hoor,’ zeiden we bijna tegelijk.
We lachten.
‘Maar,’ zei hij ineens, ‘jij hebt dus eigenlijk de hele tijd naar hem zitten kijken, en niet naar haar, of wel?’
Ik grinnikte. ‘Nee, niet naar haar nee.’
Diederik schudde zijn hoofd. ‘Dat is toch geen homo, dat zie je zo.’
Ik lachte verbaasd.
‘Had het van jou ook niet verwacht.’
‘Zo zie je maar,’ grijnsde ik.
‘Ik was echt verbaasd hè?’ zei François.
Ik glimlachte. ‘Sorry.’
‘Nee, gek, maakt allemaal niet uit, maar ik was gewoon verbaasd. Had het gewoon niet verwacht. Nooit iets aan je gemerkt.’
‘Straks is hij nog verliefd op je geweest,’ grapte Diederik naar François.
‘Dan had hij dat wel gemerkt hoor,’ zei ik terwijl ik nog een hap nam.
‘Waar is Ian eigenlijk?’ ontweek François.
‘Even naar huis, die komt straks.’
‘Gaat wel goed tussen jullie toch?’
‘Zeker wel,’ zei ik trots.
‘Gaaf.’
‘Ja,’ vulde Diederik aan. ‘Ik ben eerlijk, ik moet er niet aan denken, maar goed.’
‘Ieder zijn ding toch?’
Hij knikte en glimlachte.
‘Zeg, waar zijn mijn menu’s?’ hoorde ik ineen achter me.
Pepijn lachte.
‘Hey,’ zei ik terwijl ik mijn rugzak van de stoel naast me haalde, ‘ik had jullie niet zien binnen komen.’
Martin gaf me een duw. ‘Nee, ik moest eerst zelf nog wat bestellen. Bedankt Valentijn.’
Hij ging zitten en keek naar Diederik en François.
‘Hey, jongens,’ zei hij vrolijk.
Er werd gepraat, gelachen. Zoals we altijd in de Mac hadden gezeten. Niet veel later kwam Rogier binnen, met twee meisjes.
‘Pepijn,’ vroeg Martin, ‘hoe zit dat eigenlijk met Rogier, Karina en Yara?’
‘Wat?’
‘Is dat zijn harem, of kan ie niet kiezen?’
Pepijn hield zijn armen omhoog, alsof hij het ook niet wist. Martin grijnsde. Ze kwamen naar onze tafel toe. Ander onderwerp.
In het begin viel het me niet op, maar Diederik en François werden stiller. Langzaam begon ik het te snappen. Ze voelden zich niet meer op hun gemak. Deden onhandig. Martin deed ook anders toen Rogier en de twee meiden bij ons waren komen zitten. Minder “toffe jongens onder elkaar”. Minder lompe grappen. Nog even en hij ging de charmeur uithangen. Ian had besteld zag ik. Hij knipoogde serieus toen ik hem bij de balie zag staan. Hij aaide even over mijn rug, kuste kort van achter me mijn wang toen hij naar ons toe was gelopen. Martin stond op.
‘Pepijn schuif eens op, op die bank.’
Hij plofte naast hem neer, schoof zijn eten naar zich toe en maakte een gebaar naar zijn stoel terwijl hij Ian aan keek. Ian glimlachte en ging naast me zitten. Martin keek naar Karina naast zich.
‘Klein stukje opschuiven, ik zit wel heel erg klem zo.’
‘Knus toch?’ lachte Rogier.
‘Ik wil jou niet jaloers maken jongen,’ grijnsde Martin.
Iedereen lachte. Diederik en François tegenover me glimlachten voorzichtig. Ian pikte wat frietjes van mij en gaf me een kus op mijn wang. Hij deed weer aanhankelijk. Ik zag de jongen kijken. Hij stond op met zijn vriendin en ging naar buiten. Bloosde hij nou? Had hij nou ineens door waarom ik vaak had zitten kijken? Ik grijnsde en kneep even in het been van Ian. François en Diederik stonden op.
‘Tot morgen jongens.’
‘Gaan jullie nu al?’ vroeg Ian.
‘Ja, nog even de stad in.’
‘Oké, tot morgen jongens.’
‘Tot morgen,’ zeiden ze vrolijk tegen hem terug.
Martin stak zijn vuist naar voren die ze beantwoordden met hun vuist terug. Toen ze bijna bij de uitgang waren zag ik het vest van Diederik liggen. Ik griste hem van de bank en liep achter ze aan.
‘Diederik!’
Hij draaide zich om en lachte toen hij zijn vest zag.
‘Dank je.’
‘Zie je morgen. Was gezellig weer eens,’ kon ik toch niet nalaten om te zeggen.
Ze keken vrolijk. ‘Zeker, zie je morgen!’
Toen ik terug naar de tafel liep kwam ik Rogier, Karina en Yara tegen.
‘Tot morgen, Valentijn.’
‘Yo, tot morgen!’
Ik ging weer naast Ian zitten, nam een slok cola.
‘Ze deden eindelijk gewoon normaal tegen jullie,’ zei Martin.
‘Ja,’ zei ik. ‘Mooi toch?’
‘Zeker. Het heeft even geduurd voor ze jullie normaal vonden.’
Ik schudde mijn hoofd. ‘Ik heb er gewoon met ze over zitten praten voordat jullie er waren. Ze vinden het wel oké hoor, dat is het niet denk ik.’
‘Wat dan wel?’
‘Gewoon, de sfeer onderling. Merkte je dat net niet? Toen Rogier en die twee meiden er bij kwamen zitten sloegen ze dicht.’
Martin keek verbaasd. ‘Zou het?’
Ik haalde mijn schouders op. ‘Denk het.’
Hij stond op. ‘Ik ga nog wat halen.’
‘Neem voor mij een paar menu’s mee.’
‘Het is goed met je, pik,’ lachte hij.
Pepijn liep met hem mee.
‘Je kunt wel eens gelijk hebben,’ zei Ian. ‘Bijna verlegen of zo. Ze waren wel stil inderdaad.’
‘Ja. Jij ook trouwens.’
‘Hm.’
‘Wat is er?’
‘Julia had net een cadeautje voor me. Met handenarbeid had ze een hartje in elkaar geknutseld voor mij. Omdat ik altijd lief voor haar ben en omdat ik mama mis.’
‘Wat lief.’
‘Ja, maar die kwam wel even binnen zeg maar.’
Hij keek naar me en glimlachte serieus. Ik sloeg mijn arm om hem heen en knuffelde hem even. Kus op zijn wang. Hij lachte toen Martin een grote doos kipnuggets midden op tafel zette.
‘Eten jongens.’
Ian lachte. ‘Lekker Martin, goed bezig.’
Het momentje was weer voorbij. Ian wilde even zorgeloze gezelligheid. Even weer niets aan de hand.
We reden samen naar huis. Het hartje lag op tafel. Ik pakte het even vast en glimlachte.
‘Lief.’
‘Ja. Schatje is ze.’
Hij nam het mee naar boven en zette het op zijn kamer tegen zijn wekker aan. Hij pakte me vast en sloeg zijn armen om me heen. We vielen op zijn bed, hij kuste me en kroop dicht tegen me aan. Dit was duidelijk geen “ik heb gewoon zin in seks knuffel”. Ik kuste zijn voorhoofd, aaide een keer door zijn haar heen. Hij ontspande. Zo bleven we liggen totdat Julia thuis kwam.
Ik keek nog een beetje verbaasd achterom naar het grote pakket in de achtertuin toen ik binnen kwam. Ik zag mijn vader grijnzen.
‘Wat is dat?’
‘Verassing,’ was het droge antwoord.
Ik liep lachend verder de kamer in.
‘Hey Lilly, hey Jesse.’
Ik hing mijn jas op, pakte een glas uit de kast.
‘En wat voor verrassing?’
‘Ja, als ik dat nu al zeg is het geen verrassing meer. Voor op het terras achter in de tuin.’
Ik keek nog een keer naar Lilly, maar die keek me net zo vragend aan.
‘Moet ik Martin er bij vragen, of lukt het je zelf?’
‘Jij kunt morgen helpen. Dat lukt ons wel.’
‘Pap, doe niet zo flauw, zeg nou gewoon wat het is.’
‘Gewoon helpen, dan zie je het vanzelf.’
Ik schudde mijn hoofd en lachte. ‘Ik zal mijn werkkleding klaarleggen.’
‘Kun je doen. Ik zou er een zwembroek bij leggen.’
Ik zag Lilly opveren, ik keek mijn vader aan.
‘Is het een zwembad?’
Hij lachte.
‘Echt?’ Dat kwam van de bank.
Ik glimlachte. ‘Vet.’
‘Ik ben morgenmiddag vrij, dus als je na school mee kunt helpen zit het zaterdag vol met water.’
‘Deal,’ lachte ik.
Ian kwam helpen. Met zijn drieën zetten we het hele ding in elkaar. Zo vaak hadden mijn vader en Ian elkaar nog niet gezien, maar ze maakten al snel grappen tegen elkaar. Aan het einde van de middag was het klaar. We ruimden alle rommel eromheen op en keken er nog een keer naar.
‘Mooi ding, pap.’
Hij knikte en lachte. ‘We gaan wat drinken.’
Ik klapte wat stoelen uit, mijn vader liep naar binnen.
‘Mooi ding,’ zei Ian.
‘Kan niet wachten om hem uit te proberen.’
Mijn vader kwam terug met een paar glazen. Mijn moeder kwam ook kijken.
‘Het is wel groot hè? Wel mooi geworden.’
‘Zeker wel,’ zei mijn vader tevreden. ‘Nou, proost jongens, bedankt voor de hulp.’
We lachten.
‘Vanavond de slang erin. Morgen wordt het lekker warm dus dat komt goed uit.’
‘Lekker,’ zei ik.
‘Kom je hem mee inwijden Ian? Heb je wel verdiend.’
Ian glimlachte. ‘Lekker. Moet ik wel mijn zwembroek stiekem mee nemen, als Julia ziet dat ik ga zwemmen krijg ik ruzie denk ik.’
Mijn moeder was net iets eerder dan ik. ‘Als ze mee wil komen…’
Ian keek me vragend aan. Ik lachte. ‘Waarom niet.’
‘Ik zal het eens overleggen.’
We keken elkaar nog en keer aan, en knipoogden tegelijk.
Ik liep de trap af toen Ian aanbelde. Julia keek afwachtend, voorzichtig, toen ze met Ian ons huis in liep. Hij had me nog een berichtje gestuurd dat ze mee zou komen. Toen ze met ons de tuin in liep keek ze nog voorzichtiger. Mijn moeder was meteen vrolijk tegen haar, mijn vader glimlachte. Ze kregen wel een hand. Maar Julia keek meer naar het zwembad. Lilly was met flink kabaal aan het stoeien met Jesse. Zijn hoofd ging net zo vaak onder water als dat van haar. Julia bekeek het van een afstandje. Het was allemaal een beetje imponerend.
‘Willen jullie wat drinken?’
Dat wilde ze wel. Even kat uit de boom kijken.
Na een half uurtje stonden Ian en ik op en trokken ons shirt uit.
‘Ga je mee?’ vroeg Ian aan zijn zusje.
Lilly klom net het water uit.
‘Het is nog best koud, Valentijn,’ klaagde ze.
‘Watje,’ zei Jesse spottend.
‘Jij klaagde zelf harder dan ik, je bent zelf een watje.’
Ik lachte. Ze grijnsde naar me, keek toen naar Julia.
‘Julia dit is mijn zusje, Lilly.’
‘Hoi,’ zei Lilly vrolijk en stak haar hand uit.
Julia glimlachte en gaf een hand.
‘En dat is Jesse.’
Jesse klom het bad uit. ‘Hoi.’
Hij liep achter Lilly aan, ik keek hem na. Ik wou dat ik zo’n figuur had. Geen idee welke sport hij deed, maar afgetraind was hij wel. Ian keek ook maar tilde toen Julia op.
‘In één keer erin?’ lachte hij.
Julia protesteerde lachend en liet zich in het water gooien. Ian ging er achteraan, daarna ik. Oké, Lilly had gelijk. Het was nog best koud. Ian griste het sponsballetje dat op het water dreef en gooide die naar Julia.
‘Vangen. Zorgen dat Valentijn hem niet te pakken krijgt.’
Ze lachte, gooide hem terug. Niet veel later kwamen Lilly en Jesse zich er mee bemoeien. Iedereen tegen Valentijn. Julia ontdooide en lachte. Nadat Jesse haar een keer op had getild en in het water liet vallen lachte ze helemaal. Ze hing meteen om zijn nek. Nog een keer. Ik zag Ian kijken. Hij glimlachte en dreef naar me toe. Julia zwom weer naar Jesse.
‘Die heeft een nieuw kameraadje gevonden,’ lachte ik.
‘Ze heeft smaak, moet ik zeggen,’ grinnikte hij.
Ik grijnsde, gaf hem een kus. ‘Mijn zus en ik hebben verstand van knappe jongens.’
Lilly en Jesse hielpen Julia om op een opblaasbaar kussen te blijven zitten. Wat niet echt lukte.
Lilly klom het water uit. ‘Wacht, ik weet iets beters.’
‘Wat ga je doen?’ vroeg ik.
‘Even iets zoeken. Vindt ze vast leuk.’
Ze ging naar binnen en bleef een tijdje weg. Jesse keek me ook al een keer vragend aan, maar ik had geen idee. Na een kwartier kwam ze terug. Met een grote knalgele opblaasbare stoel in de vorm van een badeend. Ik lachte. Die hadden we ooit eens gekocht op vakantie, twee jaar terug. Ze gooide hem het water in.
‘Ik hou hem vast, klim er maar op.’
Julia lachte toen ze in de stoel zat en rondjes draaide.
‘Ik ga nog wat te drinken pakken,’ zei ik en klom het water uit. ‘Jullie ook iets?’
Ze volgden, Lilly pakte de eend mee. Julia lag erop, lekker onderuit in de zon. Lilly pakte de zonnebril van Jesse en zette die bij Julia op haar neus. Ze lachte. Ian lachte, maakte er een foto van en stuurde die naar zijn vader.
We hingen aan de rand, in het water. Julia lag nog te zonnen in de eend. Lilly en Jesse lagen op een ligstoel. Ian gaf me een kus en hing tegen me aan. Zijn hand gleed over mijn buik.
‘Je raadt nooit waar ik zin in heb,’ zei hij terwijl hij me in mijn kruis kneep.
Ik kneep terug en voelde hem groeien.
‘Ik kan het wel raden geloof ik,’ grinnikte ik.
‘Valentijn, hou op.’
‘Jij begon.’
Hij kneep nog een keer en lachte. Hij bleef met zijn rug tegen me aan hangen, trok mijn handen om hem heen, op zijn buik.
‘Ik vind dit mooi, Valentijn.’
‘Wat?’
‘Dit. Vandaag. Jij, ik, onze zusjes…’
‘Is ook mooi.’
Hij draaide zich om, drukte zich weer tegen me aan. Hij kuste me, lang.
‘Ik hou van je Tijn.’
Ik kreunde tevreden terwijl zijn lippen nog tegen de mijne zaten.
‘Kun je niet blijven slapen vanavond?’
Ik grinnikte.
Mijn moeder riep. ‘Valentijn!’
Een beetje geschrokken keek ik op.
Ze glimlachte. ‘Bezoek.’
Achter haar kwam Martin de keuken uit lopen. Hij grijnsde toen Ian zo onopvallend mogelijk zijn armen van mijn schouders haalde.
‘Ey!’ lachte ik.
‘Ik dacht, ik ben in de buurt, ik kom eens kijken. Mooi ding man.’
‘Zeker wel. En lekker. Duik erin.’
‘In mijn werkbroek zeker?’
‘Zwembroek lenen?’
‘Nee, volgende keer.’
Ik klom het water uit, Ian volgde. ‘Wat drinken?’
‘Altijd lekker,’ lachte Martin.
‘Nog aan het werk geweest?’
‘Ja, met Roel even inmeten, voor die klus volgende week.’
Hij pakte zijn glas en dronk hem in één keer leeg.
‘Dorst?’
‘Nogal. Kast van een huis die mensen, maar iets te drinken aanbieden ho maar.’
Mijn vader lachte. Martin keek nog even over zijn schouder.
‘Ik zou dat mooi afwerken met hout, mooie rand eromheen…’
‘En jij weet daar zeker wel iemand voor?’ grapte mijn vader.
‘Ik weet toevallig een goed adresje als u er eentje zoekt.’
We lachten.
‘Het mooie van dit ding is juist dat ik hem ook weer kan afbreken als het seizoen voorbij is.’
‘Kan. Met haaksluitingen.’
Mijn vader stond op. ‘Ik zal er over nadenken Martin.’
Lilly was met Jesse weer het water ingedoken. Julia ging mee. Ze stoeiden.
‘Lilly is echt veranderd hè?’ zei Martin.
‘En hoe. En Jesse houdt haar ook zo volgens mij.’
Ian keek alleen maar en glimlachte.
Ik was met Ian meegegaan, zijn vader had een barbecue klaar staan. Julia was uitgelaten en vertelde honderduit over Lilly en Jesse. En de badeend. Ian glimlachte en keek tevreden.
‘Nou, jouw zus heeft indruk gemaakt,’ zei Ian’s vader toen Julia naar bed was.
‘Op mij ook,’ zei ik.
‘Het was een mooie dag,’ zei Ian serieus.
‘Dat is mooi jongen.’ Hij stond op. ‘Misschien heel ongezellig, maar ik ga naar bed. Terusten jongens.’
Ian haalde nog wat te drinken, zette de glazen op tafel en ging op mijn benen zitten. Hij trok mijn hoofd naar zich toe. We zoenden. Hij trok aan mij shirt. Trok zijn shirt uit. Trok aan de rand van mijn broek, wurmde zijn hand naar binnen.
‘Ian…’
‘Dit wil ik de hele dag al.’
‘We zitten buiten gek.’
‘Dit stuk van de tuin heeft geen inkijk.’
Toen hij dat zei zat mijn broek al een stuk lager, samen met die van hem en had hij me al vast. Ik had maar één houvast nodig. Niet veel later kreunde hij. Hij kuste me.
‘Mooie dag geweest Tijn. Jou laat ik nooit meer gaan.’
Op vrijdagmiddag reed ik naar Martin. Hij keek een beetje nerveus bij een flinke stapel hout.
‘Hey.’
‘Hey,’ was het korte antwoord.
Roel lachte. ‘Hé, Valentijn.’
Hij dolde wat met me, maar Martin bleef serieus kijken.
‘Flinke stapel,’ zei ik.
‘Het wordt ook een flink ding. Vrijstaand huis, je zult het morgen wel zien. De veranda en overkapping gaan de hoek om. Het zal mij benieuwen.’
‘Komt goed, broertje,’ zei Roel.
‘Ik hoop het.’
Roel keek naar hem en sloeg zijn arm om zijn schouder. ‘Niet zo stressen Martin. Komt helemaal goed.’
‘Uhu.’
‘Jij hebt de tekening gemaakt en het ontwerp, dus er kan niets misgaan.’
‘Ja ja…’
‘Ey, je weet wat pa gezegd heeft.’
‘Hm.’
Roel keek me grijnzend aan. ‘Hij had het zelf niet beter kunnen doen, dat zei hij. Dus. Zeg jij ook eens dat hij niet zo moet stressen.’
Martin grijnsde nu toch.
‘En pa en Ton gaan mee, dus we zijn met zijn vijven. Komt helemaal goed. Kom, we gaan die kar eens volgooien.’
Na een uur zaten we met zijn tweeën achter in de tuin. Martin lachte alweer.
‘Gaat goedkomen,’ zei ik.
‘Jawel.’
‘Ik heb er zin in morgen.’
Hij glimlachte. ‘Ik ook.’
‘Ik ben wel benieuwd, je hebt me net de tekening laten zien en het ziet er mooi uit. Heb je goed voor elkaar.’
‘Jawel. Jij ook.’
‘Ik?’
‘Vorige week, jij en Ian. Zag er leuk uit.’
Ik glimlachte.
‘Valt gewoon op. Op school ook. Jullie zijn zo op elkaar ingespeeld, bijna eng.’
Ik lachte.
‘Ik meen het Valentijn. En knap hoe hij dat allemaal doet, met zijn zusje en zo. Respect.’
‘Dat ziet hij zelf maar half, wat hij allemaal doet.’
Ik dacht na. Zonder dat ik er erg in had was alles eigenlijk anders. In een paar maanden tijd. Ian had zijn masker laten vallen dat ene weekend toen ik bij hem was blijven slapen. In het begin stond hij voor me klaar, nu was het ook andersom. Sterke, vrolijke en zelfverzekerde Ian durfde ineens ook over zichzelf te praten. En dat voelde goed. We deden het samen.
‘Je merkt nooit iets aan hem. Praat hij er wel eens over?’
Ik knikte. ‘In het begin niet, maar nu wel. We snappen elkaar.’
‘Dat is mooi man. En goede seks neem ik aan?’
‘Tuurlijk.’
‘Perfect toch?’
Ik lachte. ‘Zeker. Perfect.’
© 2020 Oliver