Ik liet me met een tevreden zucht op mijn nieuwe bank vallen. Mijn ouders, mijn broer en mijn zus waren net weg. Net als twee goede vrienden van mij. Het aanrecht stond vol met mokken en glazen. Straks de vaatwasser in, nu even niet. Ik keek rond. Meer dan tevreden. Het liefst was ik thuis gebleven, maar ik had nog een verjaardag die avond. Ook gezellig, maar toch. Ik had er naar uitgekeken om eindelijk mijn eigen huis te hebben, ik wilde deze eerste avond het liefst onderuit op mijn bank voor de tv blijven hangen. Biertje erbij, lekker dom niets doen. Ik sloeg me op mijn knieën en stond op. Mijn vader had zijn boormachine laten staan zag ik. Die bracht ik deze week wel weer terug. Ik ruimde de mokken en glazen op, de vaatwasser in en trok de koelkast open. Ik glimlachte, afgesloten bakje met eten in het midden. Mijn moeder. Ik nam een slok uit de fles cola en zette die weer terug in de deur. Straks die bak de magnetron in, nu eerst douchen.
Nieuw, alles nieuw. Bijna zonde om te gebruiken. Mijn kleren lagen al op bed, ik was naakt naar de badkamer gelopen. Dat kon thuis niet. Ik keek rond en draaide de kraan open. Trots. Alles nieuw. Het was ook een oude bouwval geweest. Mijn vader had me overgehaald, die zag het wel zitten. Achteraf gezien had hij gelijk, maar goed, hij was dan ook super handig. Ik zuchtte nog een keer, drukke dag met een hoop gesjouw. Stiekem was ik best wel moe. Ik bleef lekker lang onder het water staan, langzaam kwam ik tot rust. Na ruim een kwartier draaide ik de kraan dicht, stapte achter de glazen wand vandaan en griste de handdoek van het haakje. Ik zag mezelf in de grote spiegel boven de wastafel, droogde me af en liep terug naar mijn slaapkamer. Ik pakte nieuwe kleren uit de kast. Mijn maag knorde.
Nadat ik gegeten had bleef ik met een mok koffie zitten, afstandsbediening in mijn hand. Ik ging pas na half tien de deur uit. Iedereen was er al.
‘Hé, Teun, ben je daar eindelijk?’
Ik lachte naar Max.
‘In slaap gevallen?’
Ik schudde mijn hoofd. ‘Nog even wat dingen opruimen. En douchen,’ zei ik lachend plukkend aan mijn shirt.
‘Heb ik ook gedaan ja,’ lachte Max. ‘Het was warm genoeg. Maar het is mooi geworden.’
‘Zeker weten.’
Ik kreeg een flesje bier in mijn handen gedrukt.
‘Proost.’
‘Op jouw verjaardag, kerel.’
Ivar knipoogde. Ik keek hem na, hij liep naar de achteren, waar een barbecue in de tuin stond. Simone gaf hem een kus. Ja, daar was ik allang overheen, al was ik jaren verliefd op hem geweest. Er was ook wel eens wat gebeurd tussen ons, maar dan was hij altijd dronken. En zoveel was het nou ook weer niet, beetje voelen, een kus in zijn nek. Ik werd uit mijn gedachten gehaald door Eugenie.
‘Verhuisd vandaag, hoorde ik.’
Ik knikte.
‘Alles klaar?’
‘Ingericht en wel,’ lachte ik.
‘Foto’s!’
Ik pakte mijn telefoon en liet de foto’s met een streek van mijn vinger voorbij komen op het schermpje. Ze stond dicht tegen me aan, om de schitteringen op het scherm te ontwijken.
‘Mooi man,’ zei ze met een stomp tegen mijn arm. ‘Echt gaaf.’
‘Ik ben er ook trots op.’
‘Mag je zeker zijn. Housewarming?’
‘Binnenkort, meteen mijn verjaardag.’
Ze lachte, hing even tegen me aan. Van haar kon ik het hebben. Ik keek eens rond. Best druk met mensen. De meeste kende ik wel, sommigen alleen van gezicht. Ik gaapte. Nog maar een biertje. En een hamburger.
Ivar stond bij de barbecue.
‘Lekker,’ zei ik.
‘Daar staan bordjes en shit, zelf pakken.’
‘Mooie gastheer ben je.’
‘Ey, ik heb het klaargezet, gekocht, betaald, ik vond het gastheer genoeg.’
Ik grijnsde. ‘Gelijk heb je. Jij ook eentje?’
‘Hm, als je het aanbiedt…’
We lachten, ik prikte twee hamburgers op twee bordjes en gaf er eentje aan hem. Hij knipoogde weer. Oké, dat vond ik nog steeds lekker als hij dat deed.
‘Eigen huis,’ zei hij.
‘Appartementje.’
‘Maakt niet uit. Eindelijk toch? Gewoon uitnodigen wie je wil, doen waar je zin in hebt.’
Ik glimlachte. ‘Inderdaad.’
Doen waar ik zin in had inderdaad. Dat kon thuis niet altijd. Begrijp me niet verkeerd, ik had genoeg vrijheid thuis, maar er zijn nou eenmaal dingen waarvan je niet wil dat jouw ouders het weten. Ik dacht terug aan die keren dat Ivar bij mij bleef slapen, na een avond stappen. Eén keer hadden we samen gedoucht, maar toen waren mijn ouders niet thuis. Het stond nog steeds in mijn geheugen gegrift. Het begon lacherig, we hadden genoeg op. Maar ik gloeide van binnen. Hij stond in zijn boxer bij de wastafel zijn tanden te poetsen. Goddelijk lichaam vond ik, maar dat kwam ook vooral omdat het gewoon zijn lichaam was. Ik had een zwak voor die gast en dat wist hij. Ik wilde nog even douchen en hij zei dat ik dat dan gewoon moest doen, met een uitdagende blik naar mijn boxer. Ik twijfelde nog even maar deed het toen toch. Hij grijnsde, zeker toen hij mijn halve stijve zag. Ik had gedronken, het interesseerde me niet. Nou ja, het interesseerde me wel, maar ik vond het prima om hem uit te dagen. Ik trok het douchegordijn achter me dicht en draaide de kraan open. Ik hoorde hem lachen, zeggen dat het flauw was om dat gordijn dicht te doen. Meteen daarna trok hij hem weer open, trok zijn boxer uit en kwam er bij staan. Daar werd ik compleet hard van, hij niet. Hij was mooi, hoe hij achterover zijn mond vol liet lopen met water en de tandpasta wegspoelde. Zonder er bij na te denken gleed ik met mijn vinger langs zijn eikel, omhoog naar zijn buik. Hij verstijfde, op de goede manier. Ik hoorde hem grinnikend gorgelen, ik zag zijn piemel dikker worden, langer, tot hij vooruit stond. Ik pakte hem vast, trok hem voorzichtig af. Ik keek weer omhoog, in zijn ogen. Ik wilde hem kussen maar hij draaide zijn hoofd wat weg. Mijn lippen drukten in zijn nek en dat vond hij blijkbaar prima. Hij kreunde zachtjes, legde een hand tegen mijn rug. Ik ging tegen hem aanhangen, drukte mijn stijve tegen zijn heup, vlak naast die van hem. Ik duwde, reed half tegen hem aan. Zijn vingers drukten in mijn rug, even kort in mijn bil. Daarna duwde hij me een stukje van zich af. We moesten stoppen, anders kwam hij klaar, vond hij. Ik zag het probleem niet en dat zei ik ook. Hij lachte met een “doe je best”. Duidelijk, hij dus niet. Ik greep tussen ons in en trok me langzaam af. Hij draaide me om, klemde zijn armen om mijn borst, zijn neus tegen mijn schouder. Ik voelde zijn stijve tegen mijn billen. Ik moest niet doordrammen nu, dat wist ik wel. Hier lag zijn grens. Maar ik ging klaarkomen, met hem erbij. Stiekeme hoop dat hem dat toch over de streep zou trekken. Ik zuchtte, voelde mijn orgasme komen en kwam kreunend klaar, een beetje door mijn knieën zakkend, mijn billen strak tegen hem aan geduwd. Zijn hand streelde mijn buik. Ik zuchtte weer, hing tegen hem aan. Langzaam kwam ik weer tot mijn positieven en besefte wat er gebeurd was. Spijt? Absoluut niet! En ik wilde meer. Ik graaide achter me, kneep in zijn piemel, die nog steeds hard was. Hij pakte mijn hand en haalde hem zachtjes er van af. Ik draaide me om, keek hem aan. Hij glimlachte en schudde zijn hoofd. Het was goed zo, zei hij. Ik spoelde me af, pakte een handdoek en droogde me af. Hij bleef nog even staan. Ik telde mijn zegeningen en ging mijn tanden poetsen. Meer zat er niet in. Behalve dan dat hij onder de douche bleef staan, zijn rug naar me toe. Ik kon wel raden waar hij mee bezig was. Ik zag zijn arm op en neer gaan, hij gooide zijn hoofd achterover, ogen dicht. Ik zette twee stappen en zag nog net zijn huid van zijn eikel glijden. Hij kreunde, ik zag hem klaarkomen. Zijn hoofd bewoog, ik stapte weer terug naar de wastafel voor hij zijn ogen open deed. Dit ging ik nooit meer vergeten. Hij bleef nog even staan, deed daarna de kraan dicht en draaide zich om. Hij keek uitdagend, grijnzend. Ik kon alleen maar naar beneden kijken, zijn half harde, nog flink dikke piemel. We gingen in bed liggen, hij deed een boxer aan, dus ik ook. Dat was het. Mooi. Om nooit te vergeten. Het gaf me hoop, hoop op meer en een volgend moment, als die kwam. En dat maakte me droevig. Dat kwam misschien wel nooit meer.
Dat kwam ook nooit meer. Oké, we bleven speciaal voor elkaar, toen hij Simone leerde kennen was ik de eerste die haar te zien kreeg. Bevestiging, hij wilde mijn goedkeuring. Toen was ik hem voorgoed kwijt, wist ik. Wat dat betrof dan. Hij bleef een hele goede vriend van mij. Ze woonden al weer een tijdje samen en langzaam groeiden we wat uit elkaar. Vroeger zaten we avond aan avond bij elkaar, dat was nu een stuk minder. Maar speciaal bleef hij.
Ik legde het plastic bordje op een tafeltje en pakte mijn flesje. Flinke slok.
‘Waar zat je met je gedachten?’
Ik haalde mijn schouders op. ‘Overal en nergens.’
Hij lachte. ‘Iemand nieuws leren kennen?’
‘Nee,’ ontweek ik.
Die was er wel, maar dat hoefde hij niet te weten. Nog niet.
‘Als je maar uitkijkt met die mafketels op internet.’
‘Ja ja.’
Ik wist waar hij op doelde. Ik was ook wel voorzichtig, niets was wat het leek op internet. Goed, ik had iemand nieuws leren kennen online, bij stom toeval op een forum waar we op elkaars reacties reageerden. Geen datingsite of chatbox. Elijah was oprecht, leuke aardige gast. Intelligent, goede gesprekken. Maar ik was op mijn hoede, door schade en schande wijs geworden. Ik wist wel waar Ivar op doelde. Die ene gast vergat ik nooit meer. Karel heette hij, zo noemde hij zich tenminste. Leren kennen in een chatbox, de tweede keer dat ik hem sprak hadden we afgesproken in de stad, om wat te gaan drinken. Hij wist nog een leuke bar ergens anders, in een andere stad. Hij had een auto, geen probleem. Aparte tent, hij kende er iedereen. Later snapte ik de blikken naar mij. Nadat ik genoeg op had waren we in een darkroom beland, en nadat ik hem afgetrokken en gepijpt had was de gezelligheid ineens over. Hij wilde meer, mij mee naar huis nemen, maar dat zag ik niet zitten. Niet veel later was hij een andere gast aan het versieren aan de bar en kon ik alleen naar huis. Geen treinen meer, voor een taxi op die afstand had ik geen geld. Liftend naar huis, het was al bijna licht toen ik thuiskwam. Mijn ouders waren in alle staten, die waren wakker van mij geworden. Ik kon het niet uitleggen, heb een of andere vage smoes opgehangen dat ik bij Ivar was blijven hangen en de tijd vergeten met drinken en gamen bij hem thuis. Toen ik de dag erna Ivar belde met het hele verhaal en de vraag of hij me wilde dekken als er vragen over kwamen begon hij heel erg hard te lachen. Goed, het was op een of andere manier ook wel komisch misschien, maar de eerste keer dat ik hem weer zag heeft hij me de huid vol gescholden dat ik beter uit moest kijken. Volgens hem had er net zo goed iets in mijn drankje hebben kunnen zitten en had ik de volgende dag ergens in de berm wakker kunnen worden met een bloedende reet.
Nee, zo was Elijah vast niet, maar na die ene ervaring deed ik rustig aan. Ik had foto’s van hem, hij van mij, en het zag er allemaal betrouwbaar uit. Maar even rustig nog. Zo dacht hij er gelukkig ook over. We hadden vooral contact via mail in het begin, later hadden we zelfs een paar keer gebeld. Leuke gast, betrouwbaar. Maar toch.
Ivar lachte en klopte op mijn schouder. Ik nam nog een slok en keer teleurgesteld naar mijn lege flesje.
‘Nog eentje?’ vroeg hij.
‘Ja, lekker.’
‘Daar staat het, ik lust er ook nog wel eentje.’
Ik lachte. ‘Lul.’
Hij grijnsde. ‘Weet jij alles van.’
Ik slikte. Bedoelde hij daar nou nog iets mee? Vast niet. Hij en Simone waren gelukkig, zo blij met elkaar dat het wel eens klef werd. In de schuur trok ik het oude koelkastje open en haalde er twee flesjes uit. Drie. Max stond ineens achter me.
‘Nog maar eentje?’
‘Pak aan,’ zei ik met gestrekte arm omhoog, zittend op mijn hurken.
Hij keek me aan. ‘Moe?’
‘Meer dan ik dacht ja. Na deze ga ik eens naar huis.’
Drie kwartier later trapte ik door de stad. Ik was moe maar ik had nog geen zin om te gaan slapen. Nog even de computer aan. Ik had Elijah beloofd te vertellen hoe het was gegaan. Daar had ik zin in. Door heel dat verhuisgedoe had ik hem al meer dan een week niet gesproken, af en toe een kort berichtje via WhatsApp, een foto af en toe van de voortgang. Mijn computer had niet veel aangestaan de afgelopen weken. Ik moest toegeven, ik miste hem. In vrij korte tijd was hij veel voor me gaan betekenen. Dat verontrustte me ook wel. Ik moest me niet te veel wijsmaken, uit blijven kijken.
Geen rem erop, toen ik hem online had. Hij stelde meteen voor even te bellen, wat ik graag deed. Even niet nadenken, met bellen kon niet fout gaan. Bellen via Skype, draadloze koptelefoon op.
‘Ha! Lang geleden kerel,’ lachte ik.
‘Veel te lang.’
‘Zeker, sorry. Drukke dagen.’
‘Het wordt wel mooi, aan de foto’s te zien.’
‘Ik ben meer dan tevreden. Ik stuur morgen nog wel wat foto’s hoe het ingericht is. Nu geen zin meer in.’
‘Heeft geen haast. Ben je nog weggeweest vanavond?’
‘Verjaardag van goede vriend van mij.’
‘Gezellig?’
‘Zeker wel. Ben wel blij dat ik weer thuis ben. Gewoon even alleen in mijn eigen huis.’
‘Genieten toch? Dat had ik een jaar geleden ook toen ik op mezelf ging wonen.’
Ik liep ondertussen naar de koelkast en trok nog een biertje open.
‘Proost.’
‘Dank je,’ lachte ik. ‘Hoor je dat?’
‘Ik hoor alles.’
Ik lachte en liep door mijn huis. Gewoon om alles weer even te bekijken. Keuken, badkamer…
‘Wat klink je hol?’
Ik lachte. ‘Ik was even in de badkamer.’
‘Mooi, krijg ik een rondleiding?’
‘Als je wil.’
‘Doe maar, beschrijf alles.’
‘Nou,’ galmde ik een beetje, ‘dit is de badkamer. Wastafel, inloopdouche met zo’n glazen wand, wasmachine en droger.’
‘Toe maar.’
Ik grinnikte. ‘Alles met thermostaatkranen uiteraard.’
‘Wat een luxe. En verder?’
‘Niets eigenlijk, toilet is apart.’
‘Slaapkamer?’
‘Je wil dat ik je meeneem naar de slaapkamer?’
‘Hmm,’ kreunde Elijah overdreven, lachend.
Ik lachte en liep mijn slaapkamer binnen. ‘Nou, welkom. Groot tweepersoons bed, nachtkastjes ernaast, tv er tegenover, grote kastenwand…’
‘Klinkt goed.’
Het was warm. Wat maakte het ook uit, hij zag me toch niet. Terwijl ik doorpraatte trok ik mijn broek uit, mijn shirt over mijn hoofd, zette snel mijn koptelefoon weer op en trok mijn boxer uit.
‘Ben je je nou aan het uitkleden?’
‘Jij hoort echt alles, is het niet?’
Hij grinnikte. ‘Spannend.’
Ik pakte een andere boxer uit de kast, een wijde, en trok die aan.
‘Zeg, sta je nou naakt met mij te praten?’
‘Eventjes,’ lachte ik, ‘ik heb alweer wat anders aan, geen paniek.’
‘Geen paniek, ik vond het wel wat hebben.’
‘Teaser, ga je me uitdagen?’
Hij lachte. ‘Zeg! Jij bent degene die zich uit staat te kleden, ik niet.’
‘Doe je best,’ daagde ik uit.
‘Andere keer.’
‘Tssk, watje.’
‘Alsof ik wat kon zien.’
‘Heb je ook weer gelijk in.’ Ik gaapte.
‘Moe?’
‘Beetje. Flink bezig geweest vandaag.’
‘Kan ik me voorstellen. Ik ga zo ook slapen.’
‘Dan wens ik je welterusten, als je het niet erg vindt.’
‘Na dat strippen van je? Ik ga goed slapen Teun.’
Ik glimlachte hoorbaar.
‘Spreek je!’
‘Is goed,’ zei ik.
Ik hoorde het geluidje dat hij afsloot. Ik liep terug naar mijn laptop, zag dat hij offline was en sloot af. Ik legde mijn koptelefoon op tafel, deed lichten uit en dook mijn bed in. Alleen. Maar met Elijah in mijn gedachten.
Ja, ik had best een dreun opgelopen met die Karel. Ivar had gelijk, voor hetzelfde geld had die gek wat in mijn bier gedaan. Niet meer aan denken, het was redelijk goed afgelopen allemaal. Maar het had er wel voor gezorgd dat ik een paar maanden wegbleef van dat soort chatboxen. Afspreken, zomaar uit het niets, deed ik al helemaal niet meer. Ik had mijn les wel geleerd. Jammer eigenlijk, want ik had er ook best leuke ontmoetingen aan overgehouden. Gewoon gezellige middagen of avonden. Meer dan wat aanraken, plukken en kort zoenen was er nooit gebeurd. Karel was wel apart. Leuke vent, ik was eigenlijk wel een beetje verliefd geweest. Maar goed, dat was geweest, verleden tijd. Leermomentje. Iedereen moet af en toe wat doms doen in zijn leven toch? Maar nu had ik Elijah leren kennen. Niet op zo’n site waar ze op elkaar jagen, gewoon een gezellig contact. Hij was homo, dat wist ik. Oprecht, gestudeerd, jaartje ouder dan ik. Ik vertrouwde hem wel. Goed, dat deed ik toen met Karel ook. Maar daar had ik van geleerd en ik lette veel beter op. Ik moest niet zeuren, Elijah was oké. Ik moest toch ook dingen op gevoel kunnen blijven doen?
Dat deed ik dan ook maar. De volgende dag belde ik weer met hem.
‘En?’ vroeg hij, ‘Hoe sliep het de eerste nacht in je nieuwe huis?’
‘Goed,’ lachte ik. ‘Alleen.’
‘ Ahhhhw…’
‘Nee, zo bedoel ik het niet. Geen gedoe met wachten op de badkamer ‘s ochtends, stilte in huis als je opstaat. Best lekker.’
‘Ik snap je wel.’
‘Nou ja, oké… Ik lag ook alleen ja.’
Ik hoorde hem grinniken. ‘Moeten we toch een keer afspreken.’
Dat verbaasde me. Hij had eerder wel eens gezegd dat hij dat niet zo snel deed. Dit betekende wat.
‘Meen je dat?’ vroeg ik verbaasd, iets te afwijzend misschien.
‘Nou ja, het hoeft niet als je niet wil,’ klonk het een beetje teleurgesteld.
‘Nee, nee,’ antwoordde ik snel, ‘moeten we zeker een keer doen.’
‘Een keer?’ Dat klonk afwachtend.
‘Ja, moeten we zeker een keer doen.’
‘Zullen we een datum prikken?’
Dit ging wel erg snel ineens.
‘Een datum, een datum… Ik heb mijn agenda wel zo’n beetje in mijn hoofd zitten.’
‘Komend weekend? Zaterdag?’
‘Zaterdag? Eh… Ja… Prima.’
‘Leuk. Kom je naar hier?’ Hij vroeg het alsof het de normaalste zaak van de wereld was.
‘Is goed.’
Ik hoorde hem lachen. ‘Ik overval je.’
‘Ja, beetje wel,’ gaf ik toe. ‘Jij was niet zo van het snel afspreken.’
‘Jij ook niet. Maar we spreken elkaar al een maandje of wat, het lijkt me gewoon leuk om een terrasje of zo te doen.’
Ik dacht even niet meer na. Stiekem wilde ik dit ook al een tijdje.
‘Ja, leuk, doen we,’ zei ik enthousiast.
‘We spreken nog wel af hoe laat en zo.’
‘Is goed.’
We lachten, praatten nog even verder. Vlak voor we afsloten was het even stil.
‘Teun?’
‘Ja?’
‘Ik heb er zin in. Zaterdag.’
Ik glimlachte. ‘Ik ook,’ antwoordde ik toen net zo serieus.
‘Je gaat?’ vroeg Ivar door de telefoon.
‘Ja, morgen.’
‘Is hij te vertrouwen?’
‘Zeker wel, het is gewoon een leuke gast.’
‘Dat dacht je toen van die gek ook.’
‘Dit is anders.’
‘Niets is precies wat het lijkt op internet, Teun.’
‘Weet ik, weet ik, maar hoe kan ik er anders achter komen of het klopt?’
Ik hoorde hem lachen. ‘Je hebt ook gelijk.’
‘Maar oké, daarom bel ik je wel. Ik wil dat je weet wat ik doe en waar ik ben morgen. Ik tekst je nog wel als ik weer veilig thuis ben.’
‘Hoe heet hij?’
‘Elijah.’
‘Heb je nog meer gegevens? Foto?’
‘Momentje.’
Ik verstuurde een foto, waar Ivar meteen op reageerde.
‘Mooie jongen.’
Ik glimlachte.
‘Teun?’
‘Ja?’
‘Veel plezier morgen.’
Natuurlijk was ik nerveus. Ik zat in de trein, dat leek me handiger met drinken. Ik staarde naar buiten, diep in gedachten. Ik had hem nog een paar keer gesproken en het was gewoon leuk geweest. Zoals altijd. Ik moest er niet zo over piekeren. Het ging gewoon een leuke dag worden. Maar niets was zoals het leek. Ik had niet voor niets voor de zekerheid Ivar ingelicht. Ik moest dat gebeuren met Karel maar eens uit mijn hoofd zetten. Niet iedereen was zo. Dit ging gewoon een leuke dag worden. Ik was blij dat ik de knoop had doorgehakt. Eerste keer weer eens daten na die mafketel. Ik had er zin in. Ik stuurde Elijah een berichtje dat ik in de trein zat en hoe laat ik er zou zijn. Nog een half uurtje.
Een minuut of tien voor aankomst belde hij me.
‘Ben je er bijna?’
‘Minuut of tien nog,’ antwoordde ik terwijl ik op mijn horloge keek.
‘Mooi. Zie ik je zo.’
‘Ben je er al dan?’
‘Ja, net. Ik sta voor het station.’
‘Is goed. We herkennen elkaar wel denk ik.’
Hij glimlachte hoorde ik. ‘Je ziet me vanzelf. Ik heb mijn hond bij me.’
‘Oké, tot zo!’
Even dacht ik dat hij belde om het af te blazen, maar hij was er gewoon al. Hond? Ik keek verbaasd naar buiten. Hij had me nog nooit verteld over een hond. En hij had hem meegenomen. Ik had helemaal niets met honden. Ik zuchtte. Niets was wat het leek, hij bleek een hond te hebben. De trein minderde vaart, ik rekte me uit en stond op. Het was niet druk, eindpunt van de trein. Ik stapte het perron op en liep naar de uitgang. Ik moest even rondkijken, maar toen zag ik hem staan. Hij keek op zijn gemak voor zich uit over het plein. Ik lachte, zwaaide, maar hij zag me niet. Ik liep naar hem toe, toen ik dichterbij kwam zag ik zijn hond naast hem zitten. Binnen twee stappen zag ik dat niets was zoals het leek en waarom hij niet terugzwaaide.
Het was een blindengeleidehond.
© 2014 Oliver Kjelsson