Oké, ik vond het spannend. Joep naast me ook. We reden het plein op en ik zag Adam al staan. Waar was Tessa? Ik was expres wat laat, maar dat plan mislukte dus.
‘Hey,’ zei ik toen we bij hem waren.
Ik had hem al zien kijken, hoe we aan kwamen lopen.
‘Hey,’ zei hij.
‘Dit is Adam,’ zei ik, ‘vriend van school.’ Ik keek naar Adam. ‘Dit is Joep.’
Ze glimlachten naar elkaar, gaven elkaar een hand. In de verte zag ik Tessa aan komen lopen, verwilderde blik.
‘Sorry dat ik wat later ben. Staat ineens mijn band plat. Gedoe, maar mijn vader heeft me gebracht, anders was ik helemaal te laat. Je moet me achterop naar huis brengen. Hey Joep.’
‘Geen probleem,’ zei ik terwijl ze hem een knuffel gaf.
Joep reageerde enthousiast, Adam bekeek het lachend.
‘Zullen we gaan? Zijn we nog op tijd?’ vroeg Tessa, nog steeds gestrest.
‘Ruim op tijd Tes, doe rustig,’ lachte ik. ‘En hoezo krijgt Joep wel een knuffel en ik niet?’
‘Ow, ja sorry,’ lachte ze.
Ze pakte me even vast. ‘Hey Adam,’ zei ze half langs mijn schouder.
‘Nou, rustig jij. We zijn nog gewoon op tijd, Joep en ik zijn er ook pas net. Film begint over een half uur pas.’
We liepen op ons gemak naar de bioscoop, gingen naar binnen. Adam en ik gingen wat te drinken halen. Joep en Tessa bleven achter.
‘Zo, gastheer,’ zei ik spottend. ‘Drankje halen voor Tessa.’
‘Bek dicht, Levy.’
Hij keek een keer om.
‘Eerste indruk?’ vroeg ik toch nieuwsgierig.
‘Mag ik een eerlijke vraag stellen?’
Ik kreeg het warm. Had hij het door?
‘Hoe oud is hij?’
‘Net zo oud als ik.’
‘Echt?’
‘Paar maanden verschil.’
‘Ik dacht even dat je een heel jong gastje aan de haak had geslagen.’
Ik lachte.
‘Leuke gast Levy, volgens mij.’
Ik glimlachte tevreden. Adam pakte twee bekers.
‘Kom, we gaan hem eens van Tessa verlossen.’
Ik lachte, liep met hem mee terug en gaf Joep zijn beker met een kus. Adam zag het en glimlachte. Tessa probeerde het gesprek op gang te houden. Ikzelf wist echt niet wat ik moest zeggen verder. Ik sloeg een beetje dicht. Nergens voor nodig, dat wist ik ook wel, maar toch. Joep bekeek het schijnbaar op zijn gemak. Ik wist wel beter. Ik merkte dat hij het wel tof vond dat Tessa erbij was. Dat was de vorige keer ook gezellig geweest.
‘Moeten jullie morgen werken?’ vroeg ze.
Joep knikte terwijl hij net een slok nam.
‘Vroeg?’
‘Nee,’ zei ik. ‘Om 11 uur gelukkig.’
‘Is hij bij de supermarkt net zoals op school?’ vroeg Adam aan Joep.
‘Ik weet niet hoe hij op school is?’
Hij vroeg het spottend. Adam lachte.
‘Lui, dat vooral.’
‘Nee,’ zei Joep, ‘dat kan ik niet zeggen.’
‘Daarom ben ik lui op school, te hard gewerkt.’
‘Niet overdrijven Levy,’ grijnsde Joep.
‘De zaal gaat open,’ zei Adam.
Ik zat tussen Joep en Tessa in, Adam zat naast Tessa. Joep hing half tegen me aan toen de film begonnen was, zijn vingers speelden met die van mij tussen ons in. Ik keek af en toe opzij, Adam zat diep onderuit, af en toe zeiden ze wat tegen elkaar en lachten. Op een gegeven moment zag ik Adam iets voorover hangen en naar ons kijken. Hij glimlachte toen hij merkte dat ik dat zag. Ik kneep Joep een keer in zijn hand, ik voelde zijn hoofd bewegen, hij keek me even kort aan. Hij keek ontspannen. Mooi zo, prima avond tot nu toe.
We bleven nog even in de foyer hangen na de film. Adam haalde nog wat te drinken, Joep liep met hem mee. Ik keek naar ze. Ze praatten terwijl ze wachtten, ze lachten.
‘Nou, gaat goed,’ zei Tessa tegen me.
‘Mooi dit.’
‘Je was hier echt nerveus over hè?’
‘Best wel. Ik was bang dat hij het door zou hebben of zo.’
‘Waarom? Ik zou het ook niet gedacht hebben.’
‘Dan nog.’
Ze kwamen druk pratend terug. Adam gaf Tessa haar drinken, Ik kreeg het van Joep. Hij grijnsde. Ik wilde wat vragen, maar hij leidde het meteen af. Tessa zei iets tegen hem, Adam stond naast mij.
‘Goeie film,’ zei ik.
‘Zeker. Tessa vond het wat minder geloof ik.’
‘Geen knappe acteurs, denk ik.’
Hij lachte. Joep keek naar me, kwam bij me staan. Half tussen mij en Tessa in.
‘Rijden we morgen samen?’
‘Eh, best. Hoezo?’
‘Vroeg ik me zomaar af.’
Hij keek even naar Adam en Tessa dus keek ik mee. Ze lachte om iets wat hij zei.
‘Zo eens gaan?’ vroeg ik.
‘Is goed,’ zei hij.
We liepen naar buiten.
‘Waar heb jij je fiets staan?’ vroeg Tessa.
‘Bij die van Joep.’
Ze zuchtte. ‘Nee, echt?’
Ik grijnsde. ‘Daarachter.’
‘Ik kan ook nog gewoon een bus pakken hè?’
‘Nee, maakt niet uit.’
‘Waar woon je?’ vroeg Adam.
‘Vlak bij mij,’ zei ik, ‘is niet ver om.’
‘Bij die tandartspraktijk,’ zei Tessa.
‘Daar kom ik langs. Kan je ook meenemen?’
Ze keek naar mij.
‘Als je er toch langs komt,’ zei ik. ‘Maar het maakt mij echt niet uit hoor.’
Ze keek naar Adam. ‘Is goed. Laten we die tortelduifjes alleen.’
Ik lachte.
‘Mijn fiets staat daar,’ zei Adam.
‘Oké,’ zei ze. ‘Ey, Levy, was leuk. Moeten we vaker doen.’ Ze knuffelde Joep. ‘Doei Joep. Was leuk.’
Adam stak zijn vuist uit naar Joep. ‘Zie je de volgende keer,’ zei hij vrolijk.
Joep glimlachte. ‘Tot de volgende. Doen we.’
We liepen door, Joep keek nog een keer achterom.
‘Was leuk,’ zei ik.
‘Aardige gast.’
‘Zeker.’
‘Tortelduifjes,’ zei hij spottend.
‘Ja, zo is ze.’
‘Alsof ze dat zelf niet zijn.’
‘Wat? Tessa en Adam? Echt niet.’
‘Niet?’
‘Waar wil jij heen?’
‘Volgens mij ziet hij haar wel zitten.’
‘Nee…’
‘Hij stelde meteen voor om haar naar huis te fietsen. En toen we net nog wat te drinken haalden had ik mijn glas en die van Tessa vast. Hij greep meteen in. “Deze is voor Levy,” zei hij. “Ik geef die wel aan Tessa”. Zegt me genoeg.’
Ik lachte. ‘Je ziet dingen die er niet zijn. Kwam je daarom bij me staan met die rare vraag over morgen meerijden?’
‘Uhu.’ Hij grijnsde. ‘Beetje naar elkaar sturen. Ik zeg niks meer. Maar niet verbaasd zijn. En als jij gelijk hebt koppel ik hem aan Eline.’
‘Ja Joep. Tuurlijk. Hebben ze daar zelf ook nog wat over te zeggen?’
Hij lachte. ‘Nee.’
Anthony was vroeg, hij zat al te wachten.
‘Hey, goedemorgen,’ zei ik toen Joep en ik binnen kwamen.
Martin keek om de hoek van de deur. ‘Ik heb hem de lijsten en alles al uitgelegd. Hij heeft al een kastje.’
‘Oké. Dan gaan we zo maar eens beginnen. Wie komen er vandaag?’
‘Mo en David komen ook nog, dus je hebt alle tijd om hem alles uit te leggen.’
‘Jij de zuivel, Joep?’
Hij keek me vernietigend aan. ‘Lul.’
Anthony keek verbaasd.
‘Afgelopen week kreeg hij wat yoghurt over zich heen.’
We lachten. Mo kwam binnen.
‘Goedemorgen.’
‘Hey Mo. Ik neem Anthony mee vandaag.’
‘Is goed. Joep en ik werken wel vandaag, of niet Joep?’
Joep lachte. Niet alleen om zijn grap, dat zag ik wel. Mo behandelde hem gewoon als Joep en daar was hij duidelijk blij mee.
‘Kom,’ zei ik.
We stonden in de winkel, na een half uur kwam David binnen. Hij zag me bezig met Anthony en zei niet veel. Ik liet Anthony verschillende dingen zien, ruimde samen met hem een kar leeg. Af en toe was hij een beetje onhandig, maar dat zou wel goedkomen. Verderop waren Joep en Mo bezig. Ze praatten, lachten. Mooi zo. Joep pakte een doos die zo te zien best zwaar was. Mo stond er meteen bij.
‘Laat mij maar.’
Ik zag Joep kijken met een strak gezicht. Mo was aan het regelen, wat Joep op zich best zelf kon. Ik liet ze maar, Ik was met Anthony bezig. Na een paar uur reed ik met Anthony een lege kar terug.
‘Kom, we gaan wat drinken.’
Joep en Mo zaten er al, David kwam achter ons aan.
‘Lukt het?’ vroeg Mo.
Anthony knikte. ‘Ja hoor.’
Joep was wat stil terwijl ik met de rest praatte en lachte. Mo dronk zijn bekertje leeg en stond weer op.
‘Ik ga mijn fruitjes doen. Lukt het zo verder Joep?’
Die keek hem aan. ‘Tuurlijk.’
‘Mooi. Daar gaan we weer,’ lachte hij.
Er was iets. Ik zette Anthony aan het werk, liep even naar Joep toe terwijl ik Anthony in de gaten kon houden.
‘Hey, alles goed?’ vroeg ik voorzichtig.
‘Jawel. Alleen behandelt Mo me als een meisje nu. Zware dingen over nemen, steeds vragen of het wel lukt.’
‘Op zich wel lief toch? Best wel zorgzaam.’
‘Jawel, hij is er ook heel relaxed over. Blijft me steeds “gast” noemen en zo. Maar hij blijft dingen uit mijn handen nemen. Ik krijg er jeuk van.’
Ik glimlachte, sloeg hem een keer op zijn schouder. ‘Het is goed bedoeld, Joep.’
‘Weet ik ook wel.’
Ik knipoogde en liep terug naar Anthony. Er stond nog één doos in. Ik haalde hem eruit, zette die op de grond.
‘Maak jij deze af? Haal ik vast een nieuwe kar. Als er iets is, Joep staat daar.’
‘Is goed.’
Ik rammelde de kar langs Joep.
‘Hou jij hem even in de gaten? Ik ga een nieuwe halen.’
Joep keek zijn kant op. ‘Is goed.’
In het magazijn kwam ik Mo tegen en David.
‘Wat doe jij hier?’ vroeg David.
‘Nieuwe kar halen.’
‘En waar is die nieuwe?’
‘Anthony? Die is het laatste aan het bijvullen.’
‘Die kun je niet alleen laten, dit is zijn eerste dag.’
‘Tweede. En Joep is er bij.’
‘Die werkt hier ook nog niet lang. Je moet bij hem blijven.’
Mo ontplofte. ‘Gast, waar bemoei jij je mee? Als Levy vindt dat Joep er bij kan blijven dan kan dat toch? Joep is niet gek hoor.’
‘Bemoei je er niet mee.’
‘Ik? Jij bemoeit je met dingen waar je niets mee te maken hebt. Levy werkt hem in, niet jij.’
Martin kwam kijken wat het tumult was.
‘Jongens?’
‘Hij moet ophouden,’ mopperde Mo. ‘Hij loopt alleen maar commentaar te hebben op iedereen terwijl hij zelf een half uur te laat komt.’
‘Levy laat Anthony meteen alleen, dat is gewoon dom.’
Martin keek naar mij.
‘Ik ging alvast een nieuwe kar halen, Joep is bij hem.’
‘Dus wat is het probleem?’
‘Niets,’ zei Mo. ‘Hij daar maakt problemen.’
David wou wat zeggen maar Martin hield hem tegen.
‘Levy werkt Anthony in en Joep is er gewoon bij. Klaar nu David.’
David pakte geërgerd een kar en duwde die hard door de klapdeuren heen.
‘Rustig man,’ riep Mo, ‘kan een klant achter staan.’
‘Mo…’ zei Martin rustig.
‘Is toch zo. Ik wordt niet goed van die gast. Alleen maar zeiken.’
‘Het is goed zo Mo,’ zei ik. ‘Laat gaan.’
Ik liep weer terug, zag David bij Anthony staan. Joep keek met een schuin oog naar ze.
‘Heeft Levy mij zo uitgelegd,’ hoorde ik Anthony zelfverzekerd zeggen.
‘Dat doet ie dan verkeerd.’
‘Maakt toch niet uit? Als het maar op volgorde staat.’
‘Als je dat oude spul naar rechts schuift, dan kun je er makkelijker bij en maak je geen fouten.’
‘Best,’ zei Anthony nuchter.
David keek me strak aan. ‘Wel goed uitleggen.’
En weg was hij. Ik keek naar Anthony en grijnsde. ‘Dat maakt dus niets uit hè? Of je het zus doet of zo.’
‘Ja toch? Als het maar op volgorde staat als je klaar bent.’
‘Zo is dat. Wat jij het handigste vindt.’
‘Wie is dat eigenlijk?’
‘David. Werkt hier al best lang.’
Anthony haalde zijn schouders op en keek naar de kar. ‘Wat nu?’
‘Volgende gangpad. Kom.’
Joep keek en knipoogde naar me.
Toen we klaar waren liep ik terug het magazijn in. Anthony keek met het laatste van Mo mee. Die wist beter hoe het zat met de versafdeling dan ik. Joep liep met me mee. Achter de klapdeuren hoorden we Martin en David.
‘Nee. Luister David, Levy werkt Anthony in. Sorry, maar jij bent er af en toe niet, vanmorgen was je ook een half uur te laat. Had ik hem hier dan een half uur moeten laten zitten? Dus bemoei je er niet mee, Levy is nu zijn buddy en ik vind dat hij dat goed doet.’
Joep keek me aan en grijnsde.
‘Hij moet één verhaal horen en dat is dat van Levy.’
David keek straks, boos bijna.
‘Hey jongens,’ zei Martin toen hij ons zag. ‘Klaar?’
‘Helemaal,’ zei ik.
‘Waar is Anthony?’
‘Die is de laatste dingen aan het doen met Mo bij de groenten. Weet Mo beter dan ik.’
Ik zag David kijken.
‘Slim,’ zei Martin met een glimlach.
David draaide zich om, mompelde iets en pakte zijn jas. Weg. Ik keek naar Martin maar die glimlachte alleen maar naar me. Anthony en Mo kwamen binnen. Ze lachten.
‘Ik heb een nieuwe fruitman,’ zei Mo, ‘hij heeft er meer verstand van dan jij.’
Ik lachte. Anthony lachte mee. Achter me stond Joep te stoeien met een kar. Mo schoot naar voren en hielp hem meteen mee. Joep liet het gelaten gebeuren. Hij liep met Anthony het kantoor van Martin binnen. Mo wilde ook zijn lijst in gaan vullen, maar ik hield hem tegen.
‘Mo.’
‘Wat?’
‘Laat Joep het gewoon zelf doen.’
‘Ja, maar weet je…’
‘Het is een jongen Mo. Wil hij zelf kunnen.’
Hij dacht na.
‘Hoe zou jij het vinden als ik steeds dingen uit je handen haal en zeg dat ik het wel even zal doen, alsof jij het niet kunt.’
‘Dat doe je niet. Jij bent David niet.’
‘Jij ook niet Mo. Ik weet dat je het goed bedoelt, maar laat hem niet voelen alsof hij hulp nodig heeft. Alsof hij niet helemaal een jongen is.’
Hij knikte. ‘Weet je. Ik vind het knap hoe hij dat doet. Ik heb helemaal niets gemerkt, als die tijd niet.’
‘Dat is het zeker. Doet ie goed.’
‘Ja man.’
‘Kom, we gaan aftekenen.’
Anthony en Joep kwam net naar buiten. Mo wilde het meteen rechtzetten. Hij duwde Joep, half terug de deur in.
‘Laat me er eens door man,’ lachte hij.
Joep grijnsde, duwde terug. Mo werd voor hij er erg in had met zijn rug tegen de wand gehoekt.
‘Wow.’
‘Uitkijken Mo,’ lachte Joep, ‘Ik ben niet groot, maar wel snel.’
Hij genoot.
Joep ging met me mee naar huis.
‘Hey jongens,’ zei mijn moeder. ‘Lekker gewerkt?’
‘Nee,’ zei ik.
‘Ja hoor,’ zei Joep tegelijk.
Ze keek verbaasd.
‘Die David liep weer de halve dag te zeiken om van alles. Martin heeft hem nog goed op zijn nummer gezet voor hij naar huis ging.’
‘O?’
‘Ja,’ zei ik terwijl ik even naar Joep keek, ‘hij had commentaar op hoe ik die nieuwe inwerkte. Mo kwaad op hem, hij chagrijnig, niet gezellig. Maar Martin heeft hem mooi rechtgezet.’
‘Maar verder wel goed,’ zei ze half lachend naar Joep.
‘Ja hoor,’ zei hij. ‘Goeie dag geweest.’
Op mijn kamer kroop hij weer tegen me aan. Hij kreunde tevreden toen hij met zijn rug tegen mijn borst zat en ik mijn handen op zijn buik legde. Ik kuste voorzichtig zijn nek.
‘Je bent lief, Levy.’
‘Jij ook.’
Hij gniffelde. ‘Nee, echt Levy, ik meen het.’
‘Ik ook.’
‘Ik vertrouw je.’
‘Gelukkig.’
‘Ik had dit een paar weken geleden echt niet gedacht.’
‘Wat?’
‘Dit. Wij.’
‘Ik ook niet. Ik was echt verbaasd vorige week.’
Hij lachte zachtjes. ‘Ik ook.’
Hij draaide half en kuste me.
‘Ik kon het niet tegen houden. Ik weet niet, hoe jij daar op mijn bed lag… Ik werd balorig en vond het niet eerlijk tegelijk. Jij lag daar zonder kleren aan en ik… Ik was echt nerveus hoor. Maar ik moest gewoon. En ik vertrouwde je wel. Ik wist dat als ik stop zou zeggen dat je dat meteen zou doen. En toen ik dingen bij jou deed, en jij… Ik voelde bijna dat je mij snapte. Alsof jij precies wist wat wel kon en wat niet. Ik hoefde niet één keer stop te zeggen.’
Hij keek me aan en kuste me.
‘Ik voelde me echt op mijn gemak bijna. Voor zover dan. En toen wist ik dat het kon.’ Hij glimlachte. ‘Jij. Mijn vriendje. En ik van jou.’
Ik duwde mijn neus in zijn nek en wreef ermee langs zijn kin. Hij pakte mijn wangen en staarde in mijn ogen. Kuste me.
‘Nooit gedacht dat ik dat ooit zou durven.’
Ik glimlachte, kuste hem. Toen duwde hij me achterover.
Joep bleef eten. Noah vond het wel gezellig. Weer eens wat anders dan met zijn vieren aan tafel. Mijn moeder deed een beetje zorgzaam, maar dat is ze altijd wel als vrienden van mij of Noah bleven eten. Ik moest er maar niet teveel op letten. Af en toe keken Joep en ik elkaar aan en grijnsden. Half balorig, half verliefd. Want dat was ik. Ik genoot van deze avond. Al zag ik af en toe mijn moeder kijken.
© 2021 Oliver
Ik ben altijd nieuwsgierig naar jullie reacties. Klik op de link en laat eens een berichtje achter op het forum of facebook!