Ik was verdwaasd, bleef denken aan dat moment op het bankje in het park. Ik moest verder niet zeuren, Joep was duidelijk en begripvol. Oké, we hadden daarna nog een keer gezoend, toen hij een avond bij mij was geweest, bij de deur toen hij weer naar huis ging. Het was ook gewoon te lekker om niet te doen. Maar het was oké, we snapten elkaar, het was een soort verbond, balorig bijna, we konden dit samen doen, zonder de druk van een relatie. Want zo voelde hij dat wel. Er gebeurde verder ook niets, niet dicht tegen elkaar aan, hooguit een hand in de nek, een hand tegen de wang. Joep luisterde naar me, als ik het had over mijn twijfel over Melle. Ik had Joep zelfs toegegeven hoe ik over hem dacht. Wat ik voelde. Joep voelde gewoon vertrouwd, en hij was gewoon lief en gezellig. Grappig. Mooi. Alles. Maar Joep was duidelijk en dat snapte ik ook wel. De komende tijd kon hij dat echt niet, hij moest eerst andere dingen op orde hebben. Stiekem hoopte ik dat ik langzaam zijn vertrouwen kon winnen, maar hij was duidelijk. Dat geduld had ik wel.
En toch zat ik nu in de trein. Naar Melle. Hij was verhuisd, het huis was eerder klaar. De container was gekomen en hij had al zijn spullen weer terug. Ik moest komen kijken van hem. Het was een flink eind weg, dus ik zou het hele weekend blijven. Bovendien moest ik zaterdagochtend eerst nog werken, ik kon er pas laat aan het einde van de middag zijn. Noah was pissig dat hij niet mee mocht. Dat snapte ik dan ook wel weer. Als ik thuis vertelde hoe het met Melle ging vroeg hij altijd meteen hoe het met Mirthe ging. Ik kon er wel om lachen. Ik rekte me uit en keek naar buiten. Bijna op de helft. Straks nog één keertje overstappen, daarna nog een rit van ongeveer een uur. Melle zou me ophalen van het station. Joep had me nog een appje gestuurd met een foto van het magazijn.
“Het is niet veel meer vanmiddag. Succes vandaag!”
Dikke smiley er bij, met een kus. Daarna nog één berichtje.
“Ik wil daarna alle details!”
Ik glimlachte, nam een slok van mijn waterflesje en stopte hem toen terug in mijn rugzak. Straks vier minuten voor een sprintje van spoor 10 naar spoor 6.
Niet veel later zat ik tevreden in de volgende trein. Het was niet echt druk, en dat hardlopen was eigenlijk niet nodig geweest. Tijd zat. Ik appte Melle dat ik in de laatste trein zat en dat ik nog steeds op tijd was. Hij stuurde meteen iets terug.
“Tot straks! XXX”
Ik gaapte. Het was een lange dag zo. Vroeg opgestaan, paar uurtjes gewerkt, daarna meteen terug naar huis, douchen, snel iets eten en op weg naar het station. Ik keek op mijn telefoon hoe laat het was. Nog een kwartiertje.
Hij stond voor het station, brede grijns. Ik had me de dagen ervoor af zitten vragen hoe het zou zijn, maar die grijns zei me genoeg. Hij was vrolijker dan in het weekend met de reünie van mijn ouders, dat kon ik meteen zien.
‘Hey,’ lachte ik.
‘Goede reis gehad?’
‘Ik ben redelijk kapot om eerlijk te zijn. Drie uur in de trein, vanmorgen nog gewerkt.’
‘Goed je weer te zien, man.’
‘Zeker wel.’
‘Spring achterop.’
Ik hing mijn rugzak over mijn schouders en liep achter zijn fiets aan.
‘Het is maar een kort stukje.’
Hij reed snel, door de binnenstad heen en stopte aan de rand van de binnenstad bij een huis. Groot, oud, drukke straat.
‘Is dit het?’
‘Uhu.’
‘Damn, groot.’
Hij glimlachte, deed een klein deurtje open waarna we door een smalle donkere gang tussen twee huizen door liepen. Achteraan was een poortje, die hij met zijn voorwiel open duwde. We kwamen in een grote tuin, wat me meteen opviel was dat het er stil en rustig was, terwijl aan de voorkant genoeg verkeer reed. Hij duwde de fiets in een houten schuur. Degelijke fiets, rek voorop.
‘Had je die in Amerika, die fiets?’
Hij lachte. ‘Nee, hier gekocht.’ Hij wees naar een mountainbike. ‘Die komt daar vandaan. Deze is lekker Nederlands, lomp en kan tegen een stootje hier in de stad en op school.’
De twee tuindeuren van de serre stonden open. Ik zag zijn moeder naar buiten komen.
‘Hé Levy! Leuk je weer te zien. Hoe is het thuis?’
‘Goed hoor,’ glimlachte ik.
‘We moeten snel weer eens op bezoek. Nu we hier een beetje gesetteld zijn gaan we iedereen weer eens af.’
‘Leuk,’ zei ik.
Melle wenkte me, ik volgde. Mooie oude trap, hij had een flinke kamer. Ik keek naar boven.
‘Hoog plafond.’
‘Ja, inclusief echo als een idioot, beetje harde muziek aan en mijn moeder begint al meteen te roepen.’
Ik lachte.
‘Beetje gehorig hier is het wel.’
‘Maar wel mooi.’
Hij grijnsde en gebaarde naar een luie stoel.
‘Hoe is het?’ vroeg ik.
‘Best.’
‘School?’
‘Ja, dat is wel oké. Kwam zelfs nog twee jongens tegen die ik nog kende van de lagere school.’
‘Nice.’
‘Zeker wel. Beetje gek is het allemaal wel, iedereen reageerde een beetje raar. Sommigen bekeken me meteen als een arrogante gast, “want die komt uit Amerika”, anderen keken meteen tegen me op, “want die komt uit Amerika”.’ Hij lachte. ‘Met de naam Melle. Wat denken ze zelf?’
‘Wat vond jij van Trump?’ vroeg ik grijnzend.
Hij lachte. ‘Dat soort vragen ja.’
‘Lijkt me irritant.’
Hij keek serieus. ‘Het is me echt meegevallen allemaal. Ik keek er best wel tegenop. Eigenlijk ging het nu veel beter dan toen ik daar als nieuwe binnen kwam. Echt relaxed.’
‘Da’s mooi.’
‘En bij jou? Hoe is het met die jongen?’
Ik zuchtte. ‘Goed.’
‘Dat klinkt anders,’ lachte hij schamper.
‘Ja, het is raar allemaal.’
‘Vertel.’
‘Hij heeft met zoveel dingen te dealen, echt niet normaal. Hij zou volgens mij best een relatie willen, maar dat lukt hem niet. Durft hij niet. Hij heeft echt issues met zijn lichaam.’
‘Schaamte?’
‘Zoiets, denk ik. Net als dat zwembad, hij heeft iets niet, en op een andere plaats weer dingen die hij niet wil hebben. Hij wil in alles een jongen zijn, omdat hij dat gewoon is. Maar zijn lichaam niet. Dus als het ook maar een beetje intiem wordt, slaat hij dicht.’
‘Terwijl hij dat eigenlijk best wel wil.’
‘Precies.’
‘Met jou?’
‘Geen idee.’
‘En jij?’
‘Als er niets aan de hand was geweest, zeker wel. Maar nu? Ik wil ook niet dat hij zich ongemakkelijk voelt. Dus is het gewoon een hele goede vriend van mij geworden. En dat is ook prima.’
Melle glimlachte. ‘Verder niets?’
‘We hebben gezoend. Twee keer. Heel voorzichtig.’
‘Gaaf. Die voelt echt wel iets voor jou hoor.’
‘Tot op een bepaalde hoogte, meer wil hij niet.’
‘Ik weet zeker dat als hij die issues niet had, dan hadden jullie allang een relatie.’
‘Misschien.’
‘Ik denk van wel.’
‘Bij jou nog leuke jongens op school?’
Hij blies lucht tussen zijn lippen door. ‘Er is één jongen…’
Ik lachte.
‘Man, wat een lekker ding. En het erge is, het is een goede vriend van één van die jongens die ik nog kende van de lagere school. Dus ik hang best wel vaak met hem, samen met de rest.’
‘Kwelling?’
‘Ja.’ Hij grijnsde. ‘Nee, genieten ook vooral.’
‘Kan ik me voorstellen. Weten ze dat je op jongens valt?’
Melle schudde zijn hoofd. ‘Nee, dat vertel ik nog wel een keer. Even nog niet.’
Ik glimlachte, begreep hem wel. Melle pakte zijn telefoon, bladerde en liet toen een foto zien.
‘Dit is hem.’
‘Nice.’ Ik lachte. ‘Ik snap het genieten wel.’
Zonder het te vragen liet ik hem een foto zien van Joep, die hij me diezelfde dag gestuurd had vanuit het magazijn. Selfie, met volle kar op de achtergrond, brede lach.
‘Wow, Levy. Mooie jongen.’
‘Dat is hij zeker.’
‘Je zou het niet zeggen, dat hij eh… trans is, zeg maar.’
‘Nee, helemaal niet.’
‘Ik zou het wel weten inderdaad.’
‘Ja, maar goed, er zit meer aan vast. Dus nog even niet.’
‘Mirthe pakt het allemaal wat sneller aan geloof ik. Die heeft een vriendje tegenwoordig.’
‘Echt?’
‘Ja, pa en ma zijn er wat minder blij mee geloof ik, maar hij is wel oké.’
‘Ik zal het Noah maar niet vertellen.’
Melle lachte. ‘Ik had toch gelijk toen?’
‘Hij blijft steeds vragen hoe het met jullie gaat, en vooral met Mirthe.’
‘Volgens mij appen ze best wel vaak.’
‘Niet vaak genoeg, als ze hier een vriendje heeft.’
‘Dan nog. We wonen ook wel heel erg ver bij elkaar vandaan. Zou niet werken tussen die twee.’
‘Da’s ook waar. Maar als ze appen, weet Noah dan ook dat ze een vriendje heeft?’
‘Geen idee, dat vertelt ze me allemaal niet.’
Melle keek op toen zijn vader riep.
‘We gaan eten,’ zei hij terwijl hij op stond.
Het was gezellig, aan tafel en daarna. Melle en ik gingen halverwege de avond naar zijn kamer om een film te gaan kijken. We gingen laat slapen. Beetje spannend vond ik het wel. Ik dacht aan die middag na het zwemmen, en nu zou ik weer bij hem in bed liggen. Hij had een breed tweepersoonsbed, dus het was wel duidelijk dat het geen luchtbedje op de grond ging worden. Voor ik het wist stond hij in boxer naast het bed, met mij erachter. Hij kroop het bed in, keek naar me hoe ik mijn broek uit trok. Hij glimlachte. Ik ging naast hem liggen, trok het dekbed verder over me heen. Hij zuchtte, stapte uit bed en deed het licht op zijn kamer uit. Er brandde nog één lampje, vlak naast het bed. Ik keek hoe hij terug liep, hoe hij weer naast me kwam liggen. We lagen op onze zij, gezicht naar elkaar toe.
‘Heeft Joep wel eens bij jou geslapen?’
‘Nee. We wonen ook niet zo ver bij elkaar vandaan. Maar dan nog, ik denk niet dat hij dat zo snel zou doen.’
‘Nee.’
‘En die jongen van school?’
‘Thimo? Eén keer, vorige week. Feestje, iedereen bleef slapen.’
Ik grinnikte. ‘Genieten?’
‘Goddelijk lichaam, echt. Lag vrij snel in zijn slaapzak helaas.’
‘Niet erbij gekropen?’
‘Nee, gek, al had ik dat graag gedaan. Jij niet met Joep dan?’
‘Zeker wel.’
‘Gewoon dicht tegen elkaar aan kruipen.’
Ik kreunde lachend. Melle lachte mee terwijl hij me aankeek. Door het praten schoven we iets dichter naar elkaar toe. Ik voelde zijn knie tegen die van mij. Ik zag zijn ogen kijken, ik strekte mijn been en vond zijn voet. Ik duwde mijn voorhoofd tegen zijn hoofd. Daarna lagen we helemaal tegen elkaar aan. Melle duwde zijn gezicht in mijn nek. Zijn hand wreef over mijn rug naar beneden, kneep in mijn bil. Ik duwde me iets van hem af, trok mijn boxer uit. Hij volgde snel en daarna leek het alsof we haast hadden. Hij trok me meteen weer naar zich toe, ik voelde hem hard tegen me aan. Hij zuchtte. Ik sloeg mijn been om hem heen, om hem dicht tegen me aan te kunnen houden. Hij duwde. Het ging veel te snel, niet veel later kwam ik al waardoor hij het ook liet gaan. Hij keek me glimlachend aan, kroop weer met zijn hoofd in mijn nek. Boven ons zocht zijn hand naar het lampje. Daarna was het donker.
‘Ik wil tegen jou aan slapen,’ mompelde hij.
Ik gniffelde en hield hem stevig vast. Hij kust mijn nek en bleef daarna stil liggen met een zucht. Ik dacht aan Joep. En was blij dat Melle niet wilde zoenen.
In onze slaap waren we half van elkaar af gedraaid. Ik werd vroeg wakker toen hij tegen mijn rug aan kroop. Hij sloeg zijn arm om me heen, ik had geen idee of hij wakker was of dat hij dit in zijn slaap deed. Het was half donker in zijn kamer door de dichte gordijnen. Ik pakte zijn hand en drukte die tegen mijn borst, hield hem vast. Hij bewoog wat achter mij, kuste mijn schouder. Ik voelde hem tegen mijn billen aan, hard.
‘Goeiemorgen,’ fluisterde hij.
‘Môgge,’ mompelde ik.
Ik dommelde weer half in slaap, compleet ontspannen. Ik hoorde aan zijn ademhaling dat hij hetzelfde deed. Zijn vingers bewogen eerst langzaam, daarna lagen ze stil. Ik gaapte een keer toen ik weer meer wakker werd. Melle duwde het dekbed weg, kroop over me heen. Hij trok de gordijnen een beetje open waardoor het een stukje lichter werd in zijn kamer. Ik keek naar hem, hoe hij daar stond, totaal ontspannen. Hij keek naar mij en glimlachte. Hij kroop weer op bed en ging op mijn benen zitten. Hij zette zijn handen naast mijn hoofd en boog voorover. Hij kuste me, we zoenden. Toch maar wel. Hij pakte me vast, trok me langzaam. Achter zijn hand zag ik hem groeien. Ik kon er niet vanaf blijven. Daarna wilde ik maar één ding. Weer tegen hem aan kruipen, ogen dicht. Hij gniffelde toen ik tegen hem aan wegkroop en even later het dekbed voldaan over ons heen trok. Ik viel weer in slaap. Ik werd een uurtje later wakker, toen hij zachtjes door mijn haar kroelde. Traag deed ik mijn ogen open, glimlachte naar zijn gezicht.
‘Hey.’
‘We moeten zo opstaan denk ik.’
‘Echt?’
‘Iets met ontbijt.’
‘Hm.’
‘Ik ga even douchen. Ga je mee?’
‘Krijgen we daar geen vragen over?’
‘Zo te horen zijn ze al beneden. Als we snel zijn. En anders doen ze niet zo moeilijk hoor.’
Hij stond op, trok me mee het bed uit. We douchten samen, rustig, elkaar wassend. Daarna slopen we terug naar zijn slaapkamer. Hij stond voor zijn kast, had zijn handdoek al laten vallen. Ik staarde naar hem.
‘Wat denk je,’ lachte hij toen hij zich weer omdraaide.
‘Geen idee.’
‘Tuurlijk. Wat denk je?’
‘Wat dit was. Wat hier na komt.’ Ik dacht na. ‘En dat je mooi bent,’ grijnsde ik er achteraan.
‘Dit was gaaf Levy. Ik weet niet wat hier na komt.’
‘Ik ook niet.’
‘Als je dichterbij had gewoond… Het is bijna drie uur met de trein, jij werkt, ik ga straks weer wedstrijden sporten.’
‘Wat doe je?’
Hij trok staand zijn broek aan. ‘Tennis.’
Ik rommelde in mijn rugzak, trok er een nieuwe onderbroek en poloshirt uit. Ik bleef staan, trok langzaam het shirt over mijn hoofd.
‘Maar… Weet je wat ik net dacht?’
Ik keek hem aan. ‘Wat?’
‘Toen we net half slapend tegen elkaar aan lagen. Dat was lekker Levy. Gewoon samen liggen.’
Ik glimlachte.
‘Is dat niet langzaam de manier om Joep op zijn gemak te laten wennen? Gewoon, iets van kleren aan, dekbed eroverheen.’
Ik haalde mijn schouders op. Melle kwam naar me toe, kneep even in mijn schouder en liet toen zijn hand lang mijn arm glijden.
Aan het begin van de middag zat ik weer in de trein terug naar huis. Opnieuw verdwaasd. Had ik spijt? Nee, zeker niet. Het was een gaaf weekend, en zeker een gave nacht. Melle had me grijnzend vastgepakt op het perron, voor ik de trein instapte. Kus in mijn nek. Nee, ik had er zeker geen spijt van. Maar hij had ook wel gelijk, we woonden gruwelijk ver uit elkaar, ik was net vijf minuten onderweg en ik wilde nu al meteen thuis zijn. Dat ging nog drie uur duren. En ik had nog andere vaste dingen in het weekend. En als ik heel eerlijk was: Joep was leuker. Ik wist eigenlijk niet eens waar dat nou in zat, maar ik voelde het wel zo. Mijn telefoon piepte. Ik verwachtte dat het een appje van Melle was maar het was van Tessa.
“Waar ben je?”
“In de trein.”
“Kun je bellen?”
“Nee, mensen om me heen.”
“Hoe was het?”
“Leuk,” typte ik.
Ik maakte snel een selfie waar ik mijn tong uitstak en stuurde die er achteraan. Ik kreeg vrij snel een foto terug, van haar middelvinger. Ik lachte.
“Het was lekker Tess. En verwarrend.”
“Niet goed?”
“Ik spreek je morgen wel.”
“Ging het niet goed?”
“Jawel. Maar dingen.”
“Zoals?”
“Afstand, hij woont ver weg.”
“Klopt.”
“En Joep.”
“Die is leuker?”
“Yup. Maar ik zie je morgen. Nou even geen zin.”
Ik wilde mijn telefoon weer wegstoppen maar hij piepte nog een keer. Ik zuchtte, die ging me niet loslaten nu. Ik keek, maar het was van Joep.
“Hoe was het?”
“Leuk,” typte ik met een knipoog.
“Hoe laat ben je thuis? Ik wil alles weten.”
Ik vond een briefje op tafel. Ze waren naar Justus, de studievriend van mijn vader. Ik grijnsde toen ik het zag, Noah had een leuke middag met Job en Lara. Stoeien en voetballen, daar kwam hij niet onderuit. Dat werd voor mij een pizza uit de vriezer, zoals mijn moeder ook voorstelde op het briefje. De deurbel ging. Joep. Ik glimlachte, liet hem binnen.
‘Wat drinken?’
‘Cola, lekker. Hoe was het?’
Ik keek naar zijn uitdagende grijns.
‘Gezellig,’ grinnikte ik.
‘Details, nu.’
‘Hij heeft een groot bed, en we konden onze handen niet thuis houden toen we gingen slapen. Gisteravond niet, en vanmorgen weer niet.’
Joep lachte. ‘Man, goed bezig. En nu verder?’
‘Niks denk ik.’
‘Niet?’
‘Joep, hij woont erg ver weg. Ik ben net meer dan drie uur onderweg geweest.’
‘Jammer?’
‘Weet ik niet.’ Ik dacht na. ‘Misschien wel. Maar we zouden elkaar gewoon weinig zien.’
‘Jammer. Ik gunde je het wel.’
Hij staarde ineens voor zich uit. Beetje strak gezicht.
‘Wat denk je nu?’ vroeg ik voorzichtig.
‘Niks eigenlijk. Ik ben jaloers.’
© 2021 Oliver
Ik ben altijd nieuwsgierig naar jullie reacties. Klik op de link en laat eens een berichtje achter op het forum of facebook!