Ik keek lachend naar Kjeld. ‘Mooi man.’
Hij keek verlegen. Ik sloeg een arm om hem heen en gaf hem een kus op zijn wang.
‘Ik gun het je, echt waar.’
Hij haalde een keer lachend zijn schouders op, zijn ogen schitterden, hij glunderde.
‘Vertel op, waar ken je haar van?’
‘Ze is de dochter van die man waar ik mee handel.’
‘Ze zit ook in de konijnen?’
Hij lachte. ‘Ze heeft er ook een paar.’
‘Maar dan ken je haar al lang.’
‘Al zolang als ik met die beesten bezig ben. En ze zat vroeger ook bij mij op school.’
Ik keek even naar hem.
‘Zij wist van die pesterijen, ja,’ zei hij voor zich uit. ‘Ik weet wat je wilde vragen. Ze heeft zich altijd afzijdig gehouden, heeft er ook maar een klein deel van meegemaakt. Ze wist dat ik niet populair was, maar de meeste dingen heeft ze niet gezien. Dat gebeurde buiten school vaak.’
‘Daar hebben jullie het vast over gehad.’
‘Wat dacht je. Zo is het misschien wel begonnen zelfs. Ze zien me nog regelmatig door het dorp fietsen als ik naar haar vader toe ga. Laatst kreeg zij daar nog commentaar op zelfs. Ze zaten grappen te maken dat we verkering hadden, dat ze met een idioot omging, terwijl ik alleen maar voor haar vader kwam.’
‘Maar je zag haar ook regelmatig?’
‘Tuurlijk. We praatten gewoon, bij haar thuis. Laatst reed ik er naar toe, ik kwam haar onderweg tegen en we reden samen verder. Toen kwamen we de rest tegen, die riepen ons van alles na.’
‘Jezus. Lat dat jou ooit nog eens los?’
‘Niet zolang ik daar kom. Maar hoe ze reageerde Mark, echt gaaf. Ze stak haar middelvinger op en reed gewoon door. Thuis hadden we het er nog over, ze vertelde me dat ze er al vaker opmerkingen over maakten, maar dat het haar geen bal kon interesseren. Zij wist hoe ik was, die anderen niet, zei ze.’
‘Klinkt als een leuke meid.’
Kjeld knikte. ‘Ze vertelde me dat ze grappen maakten dat we verkering hadden. Toen ze dat zei keken we elkaar aan en ik wist niet wat er toen gebeurde.’
‘Nou?’ vroeg ik grijnzend.
‘Ik dacht dat mijn maag samen kneep, dat had ik nog nooit gevoeld.’
‘Nog nooit?’
‘Nou ja…’ Hij werd rood. ‘Eén keer, toen jij hier was om te vragen hoe het met me ging, na dat ongeluk, toen je me een kus gaf op mijn voorhoofd.’
Ik keek hem verbaasd aan.
‘Maar dit was toch anders,’ ging hij snel verder. ‘Alsof ik nu pas echt zag hoe ze lachte, haar ogen…’
Ik lachte, die was echt verliefd.
‘Maar hoe ze terug keek, Mark, precies hetzelfde als ik moet hebben gekeken.’
‘En nu?’
‘Ze heeft me vanmorgen al weer een keer gebeld. Ze is leuk.’
‘Nieuw afspraakje gemaakt?’
‘Durfde ik niet.’
‘Je moet er wel werk van maken, Kjeld.’
‘Rustig aan, Mark, dit is allemaal nieuw voor me. Ik weet niet hoe ik het aan moet pakken.’
‘Als je dit maar niet laat schieten.’
‘Ik heb vrijdag een konijn van mij achter gelaten, die ga ik morgen weer ophalen.’
‘Zwanger en wel?’
‘Zijn konijn, hoop ik,’ lachte hij.
‘En dan zie je haar weer?’
Hij glunderde weer. ‘Ze zei “tot morgen” tenminste.’
‘Gaaf man.’
Hij glunderde nog meer en zette het konijn weer terug. Even keek hij me nog een keer aan.
‘Ik zie het wel,’ zei hij, ‘ik weet echt niet wat ik moet doen.’
‘Gewoon meegaan met de situatie,’ zei ik. ‘Gewoon zien wat er gebeurt.’
‘Haar ouders zijn er toch bij.’
‘Dan zal het wel meevallen. Maar blijf contact met haar houden.’
‘Doe ik ook wel,’ zei hij beslist.
Ik lachte, stond op en liep met hem terug naar zijn huis.
‘Hou je mond tegen de rest, hè?’
‘Wat dacht je dan,’ zei ik. ‘Maar je moet me wel op de hoogte houden.’
‘Doe ik.’
‘Nog één vraag. Hoe heet ze?’
Hij straalde toen hij het zei. ‘Lilian.’
Goed, ik moest mijn mond houden, maar dat was moeilijk. Zondag zag ik Auke nog even, laat in de middag. Martijn was er bij, samen met Marloes en ze keken een beetje verbaasd dat Auke alweer met mij had afgesproken om bij elkaar te komen. Het ging opvallen blijkbaar. Ik was blij dat ik Auke nog even kon zien, maar ik zat met mijn gedachten toch ook bij Kjeld. Ik vroeg me af hoe het zou gaan, hij was die middag weer bij haar thuis. Maar ik mocht er niets over zeggen. Moeilijk. Ik vond het leuk voor hem. Heel erg leuk zelfs. Het was ook aan hem te merken. Hij was vrolijker en onzekerder tegelijkertijd. Ik kwam hem maandag op school weer tegen en vroeg meteen hoe het was gegaan.
‘Goed,’ zei hij droog.
‘Vertel op.’
We hebben een hele tijd zitten praten. Over van alles en nog wat. Meer niet eigenlijk. Volgens mij is ze net zo zenuwachtig als ik.’
Ik glimlachte maar trok mijn gezicht meteen strak met nog een snelle knipoog. Marloes kwam er aan.
‘Vrijdag weer naar de schuur,’ zei ze vrolijk.
‘Ja,’ zei ik. ‘Eindelijk zou ik bijna zeggen. Het zal wel druk zijn.’
‘Dat denk ik ook.’
Ik keek naar Kjeld. ‘Kom je ook?’
Hij haalde zijn schouders op. ‘Weet ik nog niet. Ik kijk wel.’
Ik had niet anders van hem verwacht. Ik vond dat hij er moest zijn, hij had ook aan het succes van ons protest meegewerkt. Maar Kjeld was Kjeld, hij besliste zelf wat hij deed. Als hij niet in het middelpunt wilde staan, dat gebeurde dat ook niet.
Jelle protesteerde. ‘Je moet er zijn.’
‘Ik zie wel, Jelle.’
‘Nee, je hoort me niet goed. Je MOET er zijn. Wij willen jou er bij hebben, wij willen MET jou vieren dat de schuur weer open is.’
Kjeld lachte. ‘Heb ik nog een keus?’
‘Nee. En als je er niet op tijd bent komen we je halen.’
Jelle liep lachend weg, Kjeld keek me onbeholpen aan.
‘Je zult wel moeten geloof ik. Maar het wordt vast gezellig Kjeld, je moet gewoon komen.’
Ik zag aan zijn houding dat hij toegaf.
‘Gaaf,’ zei ik zonder zijn antwoord af te wachten.
In de klas zat Jelle weer naast me.
‘Hij komt toch wel hè?’ vroeg hij vlak voor de les begon. ‘Hij moet het helemaal zelf weten, dat hij afstand wil houden, maar vrijdag kan hij dat niet maken.’
Ik grinnikte. ‘Ik lul hem wel om.’
‘We rekenen op je,’ zei hij spottend en lachend.
‘Heb jij Peter nog gesproken de laatste tijd?’ vroeg mijn moeder.
Ik slikte mijn hap eten door en keek haar aan. ‘Regelmatig.’
‘Mag ik zeggen dat ik blij ben hoe je er mee omgegaan bent de afgelopen vakantie in februari?’
‘Hoe bedoel je?’
‘We hebben een flinke discussie gehad, maar je hebt het er tijdens de vakantie niet meer over gehad.’
‘Ik vind het nog steeds jammer,’ zei ik.
Volhouden, niet laten merken dat er veel veranderd is.
‘Dat snappen we ook wel, maar je hebt genoeg andere dingen gezocht om je bezig te houden, je bent met Auke weg geweest een paar dagen, je hebt niet zitten mokken thuis.’
Ik glimlachte schamper. ‘Had je dat verwacht dan?’
‘Beetje, gezien de felheid die je eerst had.’
Ik haalde mijn schouders op. Waar wilde ze heen? Waarom begon ze er nu over?
‘We hebben nagedacht over de zomervakantie,’ zei ze ineens.
Aha, dat was het dus. Ik ging wat rechter zitten.
‘Wij zitten te denken aan Engeland dit jaar,’ zei ze.
‘Engeland?’ vroegen Evelyn en ik tegelijkertijd verbaasd.
‘Ja,’ mengde mijn vader zich in het gesprek. ‘Willen we al een hele tijd een keer naar toe.’
‘Niet terug naar Zwitserland?’ vroeg Evelyn.
‘We gaan altijd naar iets nieuws in de zomer,’ zei mijn moeder met een schuine blik naar mij.
Ze zat duidelijk mijn gezicht te peilen, wat ik er van dacht.
‘Is dat een vaste wet, om dat niet te doen?’ zei ik strak voor me uit.
Ik kende ze, daar weken ze niet van af. Ik kon gerust tegengas geven wat ik wilde, zonder gezicht te verliezen. Dat was wel veilig. We gingen toch naar Engeland. Gewoon zeiken, zoals ze van mij verwachtten, zonder gevaar. Ik hoefde niet terug, het zou een raar idee zijn om Peter weer te zien, een hele vakantie met Peter op te moeten trekken terwijl Auke hier zat. Ik kon hem moeilijk ontwijken als we daar zouden zijn, dan kregen we meteen vragen. Nee, dit was mooi opgelost zo. Geen moeilijke vragen, tegelijkertijd wist ik dat we toch niet zouden gaan.
‘Ik snap wel dat je weer terug wilt, Mark,’ begon mijn moeder.
‘Maar ik ook,’ zei Evelyn.
‘We willen toch echt weer iets nieuws gaan bekijken in de zomer,’ zei mijn vader.
Evelyn liet haar vork op haar bord vallen, keek boos voor zich uit. Mijn ouders keken een beetje verrast naar elkaar, ze hadden meer protesten van mij verwacht en niet van mijn zusje. Ik liet het maar zo. Als zij al moeilijk ging doen dan kon ik me maar beter rustig houden. Stel je voor dat ze toch van gedachten veranderden. Hoe moest ik dat aan Auke uitleggen, als ik weer drie weken naar Peter zou gaan? Ik kon maar beter mijn mond houden tegen hem hierover.
‘Ik vond het er leuk vorig jaar, ik wil gewoon terug,’ zei mijn zusje.
Ik besloot mijn mond weer te houden, zij mochten het uitvechten.
‘Wat vind jij, Mark?’ vroeg mijn vader.
‘Jullie weten hoe ik er over denk,’ zei ik.
Ik was kort, duidelijk, terwijl ik eigenlijk niets zei. Precies zoals ik het wilde. Ze lieten het er bij, ze praatten er verder niet over. Ook Evelyn hield zich stil. Ik vond het wel best. Wat mij betreft was er wel weer genoeg over gezegd. Ik kreeg het er ook benauwd van. Als ik ging laten merken dat ik liever niet ging dan kreeg ik vragen waar ik geen antwoord op had. Wat moest ik zeggen? Nee, het was wel goed zo eventjes.
Vrijdagavond belde Jelle me op.
‘We zijn er pas om 9 uur.’
‘Is ook goed,’ lachte ik.
‘Ik denk, ik bel je maar even, anders sta je daar ook maar te denken waar we blijven. Hoe laat ga jij?’
‘Weet ik niet. Ik ga eerst langs Kjeld, we komen samen. Het zal bij ons ook wel een uur of negen worden denk ik.’
‘Super. Zie je dan.’
Ik hing een beetje verbaasd op maar dacht er verder niet over na. Ik had er gewoon zin in, de schuur was lang genoeg dicht geweest, we konden er eindelijk weer naar toe. En Kjeld ging mee. Ik had nog even op hem in moeten praten, maar hij had toegegeven. Hij wilde wel graag dat ik hem op kwam halen, hij wilde me nog even zien voor dat we gingen. Ik vermoede dat hij nog wilde praten over iets, dus ik vertrok op tijd. Hij nam me mee naar zijn kamer.
‘Ik heb er zin in,’ zei ik.
‘Ik ook,’ glimlachte hij.
‘We gaan er een mooie avond van maken.’
‘Mark?’
Ik keek hem vragend aan. ‘Wat?’
‘Ik ga morgen met haar naar de film,’ zei hij voor zich uit.
Ik keek onderzoekend naar hem. Keek hij nou bezorgd? Ja, duidelijk, maar er glunderde ook iets. ‘Gaaf,’ zei ik toen enthousiast.
Hij glimlachte. ‘Ik ben nou al nerveus.’
‘Kan ik me voorstellen.’
Hij keek me vragend aan.
‘Ik weet niet wat je me wil gaan vragen, maar ik ga niet mee om jouw handje vast te houden,’ zei ik lachend.
‘Nee…’ lachte hij terug.
‘Dat doet zij maar,’ grijnsde ik.
‘Ja…’
‘Kjeld, relax. Je gaat gewoon met haar naar de film, drinkt daarna nog wat, gewoon gezellig praten.’
‘Maar waarover?’ vroeg hij paniekerig.
‘De film die jullie gezien hebben bijvoorbeeld? Weet ik veel. Waar praten jullie over als je daar bent?’
‘Konijnen. Mark, je kunt tijdens een date toch niet over het fokken met konijnen gaan praten de hele tijd?’
‘Waarom niet? Maar hebben jullie het nooit ergens anders over?’
‘Weet ik veel. Vaak wel. Maar ik weet niet waarover. Gewone onzindingen.’
‘Klinkt goed,’ zei ik.
‘Goed?’ Hij keek me verbaasd aan.
‘Ja, waarom niet? Gewoon gezellig ouwehoeren over dingen. Waarom moeten jullie ineens “omdat het een date is” een fatsoenlijk en inhoudelijk gesprek voeren? Dat is toch onzin?’
Hij lachte. ‘Misschien heb je gelijk.’
‘Tuurlijk heb ik gelijk,’ zei ik spottend.
Kjeld lachte. ‘Laatst hebben we het weer over die pesterijen gehad.’
‘Wat zei ze er over?’
‘Ze vond het belachelijk, ze vond dat ze me niet goed kenden.’
‘Ik vind haar nou al geweldig. En dan heb ik haar zelfs nog nooit gezien. Maar als jullie daar ineens op uit komen, praat daar gewoon over. Voor de film, na de film.’
‘En verder?’
‘Wat verder?’
‘Nou ja…’
‘Zoenen?’
‘Bijvoorbeeld.’
‘Mijn ervaring; het gebeurde gewoon, Kjeld. Niets gepland. Dat is misschien wel het domste wat je kunt doen. Ineens zie je het aan elkaar, voel je het. Het gaat bijna vanzelf. En hoe je moet zoenen? Dat merk je wel, kijk wat zij doet, doe wat je denkt dat je wilt doen. Niet teveel bij nadenken. Je moet het niet technisch maken. Gewoon een kus kan ook natuurlijk. Als er verder niets gebeurt en je gaat alweer naar huis, geef haar gewoon een kus. Dan weet ze hoe je er over denkt.’
‘Zoiets had ik zelf ook al bedacht.’
Ik glimlachte. ‘Je hebt mijn hulp helemaal niet nodig.’
‘Toch bedankt.’
Ik knikte een keer half buigend en lachte. ‘Zullen we eens gaan, het is al 9 uur geweest.’
‘Ja, we gaan.’
Kjeld en ik reden snel door de regen heen en vielen bijna de schuur binnen. Jelle keek lachend naar ons.
‘Waar bleven jullie nou? Lekker weer hè?’
‘Het is jeumigweer.’
‘Mooi dat jullie er zijn.’
Ik keek rond, zocht Auke. Ik wist dat hij zou komen. Hij stond bij de bar, ik liep snel naar hem toe, sloeg even tegen zijn rug toen ik naast hem stond. Hij glimlachte, raakte mijn voet even met die van hem aan en zette een flesje voor me neer.
‘Legaal,’ lachte hij.
‘Inderdaad. Ik ben aan jouw boek begonnen.’
‘Hoe vind je het?’
‘Zo ver ben ik nog niet, maar ik zit er al helemaal in.’
‘Je gaat het te gek vinden, weet ik zeker.’
Hij lachte naar me, ik moest mezelf tegenhouden om hem niet vast te pakken en te kussen. Hij zag hoe ik keek en knipperde met zijn ogen.
‘Op tijd weg,’ fluisterde hij.
‘Zeker weten,’ zei ik net zo zacht.
Ik keek even naar Jelle en Linda.
‘Wat blijven jullie lang beneden,’ zei ik spottend.
‘De zolder is dicht,’ zei Jelle teleurgesteld.
‘Dicht?’
Jeroen hing achter me over de bar heen. ‘Dicht. Niet brandveilig. De trap is niet goedgekeurd, als er iets gebeurt dan kom je boven niet meer weg. Eén van de eisen en voorwaarden om weer open te mogen gaan.’
‘Eén van de eisen?’
Hij lachte. ‘Er waren er nog meer, maar dat deden we al, we hebben alleen moeten beloven dat we dat vol zouden houden.’
‘Zoals?’
‘Geen sterke drank, toezicht op wie er binnen komt, dat soort dingen.’
Jeroen draaide zich weer om, Jelle haalde zijn schouders op.
‘En dus is zolderen verleden tijd.’
‘Jammer,’ zei Auke vlak naast mijn oor toen Jelle zich omdraaide, ‘ik had je eigenlijk willen vragen om effe mee te gaan.’
Ik lachte. ‘Daag me niet uit.’
Ik hoorde hem naast me grinniken. Ik keek naast me, staarde meteen in zijn ogen en smolt. Ik voelde die gloed weer, door mijn hele lichaam. Ik wilde nu naar buiten, ik wilde hem nu tegen me aan hebben. Ik leunde even tegen hem aan.
‘Ga mee naar buiten dan,’ fluisterde ik.
Auke keek even achter zich, naar Jeroen en grinnikte toen. ‘Ik ben bang dat we even hier moeten blijven.’
Voor ik een vraag terug kon stellen hoorde ik de muziek uit gaan. Jeroen kwam achter de bar vandaan.
‘Mag ik even de aandacht?’
Iedereen was stil, keek naar Jeroen.
‘Ik wil iedereen bedanken dat jullie er weer zijn vanavond. Ik ben blij dat de schuur weer open is en dat hij open blijft. Het enige dat er veranderd is, is dat de zolder gesloten is. Als er brand uitbreekt dan kun je daar niet op tijd weg. Jammer maar helaas, zoenen doe je voortaan maar ergens anders.’
Ik keek even lachend naar Jelle en Marloes. Van Marloes kreeg ik een uitgestoken tong terug.
‘Het is niet zomaar dat de schuur weer open is, daar hebben we flink wat moeite voor moeten doen,’ ging Jeroen verder. ‘Ik wil iedereen bedanken die in de regen en kou bij het bankje midden in het dorp een blikje cola is komen drinken, dat heeft echt veel gedaan. Maar ik wil Mark speciaal bedanken, het was tenslotte zijn idee om dat te gaan doen. Daarna is hij bij het gesprek met politie, gemeente en wat oude mensen uit het dorp geweest om uit te leggen waarom wij de schuur weer open wilden hebben.’
Jelle kwam naar voren met een pakje.
‘Mark,’ zei Jeroen terwijl hij het pakje overnam van Jelle, ‘kom eens naar voren. We hebben iets voor je gekocht, aardigheidje, maar het is ons bedankje voor wat je hebt gedaan.’
Ik zuchtte, nam het pakje in ontvangst en scheurde het papier eraf. Het was een T-shirt, met groot op de voorkant; “HELD”. Ik lachte, hield het een keer omhoog zodat iedereen het kon zien.
‘Aantrekken,’ hoorde ik iemand roepen.
Ik lachte weer, trok de rits van mijn trui open en klemde mijn trui tussen mijn benen. Ik trok het shirt over mijn andere T-shirt aan en deed mijn trui weer aan zonder dat ik hem dicht maakte. Er werd geklapt. Ik had het wel weer gezien. Jeroen gaf me nog een hand, ik liep langs hem af en ging naast Auke staan.
‘Dit wist jij hè?’
Hij glimlachte overdreven onschuldig. Meer kon ik niet zeggen, Jeroen ging weer verder.
‘Er is nog iemand,’ zei Jeroen, ‘die we speciaal willen bedanken. Er was nog iemand die avond, die ineens een opmerking maakte. Ik hoorde later van de agent en van mevrouw van Gelder dat die opmerking alles duidelijk maakte dat we niet zonder die schuur kunnen. Het gekke is dat het iemand is die hier niet eens zo vaak komt, maar toch vond dat hij het voor ons op moest nemen.’
Jelle gaf Jeroen weer een pakje, hetzelfde als dat voor mij.
‘Kjeld,’ zei Jeroen en liep naar hem toe, ‘bedankt. Ik weet dat je hier geen zin in hebt, maar ze klappen toch voor je.’
Auke floot naast me op zijn vingers, klapte daarna samen met iedereen. Kjeld kreeg een rode kop, haalde zenuwachtig het papier van het shirt af en hield het voor zich. Het was dezelfde kleur als die van mij, alleen bij hem stond er “VRIEND”. Ik lachte, Kjeld keek even naar mij en glimlachte. Het raakte hem, ik knipoogde een keer. Het shirt was groot genoeg, hij trok het over zijn trui aan. Ik liep naar hem toe, sloeg even een arm om hem heen en klopte op zijn schouder. Hij glunderde. Auke kwam naast me staan en trok Kjeld even tegen zich aan.
‘Mooi shirt,’ zei hij, ‘past helemaal bij jou.’
Kjeld glimlachte maar een keer. Jelle stond ineens naast me en stootte met zijn schouder tegen me aan.
‘Daarom was jij zo fel dat Kjeld moest komen vanavond?’
Jelle lachte. ‘Ja, och…’
‘Goed geheim gehouden.’
‘Goed hè? Daarom belde ik trouwens ook, ik moest zeker weten dat jullie allebei zouden komen vanavond, maar niet te vroeg. We moesten ze nog inpakken.’
Ik lachte. Jelle sloeg zijn arm om mijn nek.
‘Goed gedaan, jongen.’
Ik wilde nog wat zeggen maar Marloes pakte me vast en kuste me drie keer. Linda volgde. Veel meer mensen gaven me een hand. Ik vond het eigenlijk wel weer genoeg. De muziek stond weer aan, maar de laatste die naar me toe kwam was Sandra. Ze gaf me drie kussen, hield haar hand net iets te lang tegen mijn zij. Ik vond het allemaal wel best. Mijn nichtje kwam naar me toe, knuffelde me een keer. Haar buurjongen gaf me lachend een hand. Hoe heette die lul ook alweer? Hij draaide zich meteen weer om, liet ons alleen achter.
‘Gaat weer goed tussen jullie?’ vroeg ik.
‘Beetje. Ik weet het niet.’
Ik keek verbaasd.
‘Laat maar, vertel ik je nog wel een keer.’
Ze ging weer, haar buurjongen achterna. Ik zocht Kjeld, liep bijna tegen hem aan omdat hij mij ook opzocht.
‘Leuk shirt,’ lachte ik.
‘Hier wist jij niets van zeker?’
‘Wat denk je? We zijn er mooi ingeluisd.’
‘Ik vind het wel leuk van ze.’
‘Zeker weten. Leuk shirt om morgen aan te trekken, heb je meteen een leuk gespreksonderwerp.’
‘Grappig, Mark.’
Ik lachte, Kjeld lachte mee. Jeroen wenkte ons naar de bar. Hij zette twee flesjes voor ons neer.
‘Van de zaak,’ lachte hij. ‘Bedankt jongens, echt.’
We tilden onze flesjes op en tikten ze tegen elkaar, samen met die van Jeroen. Auke kwam bij ons staan, proostte mee. Martijn kwam er bij, binnen enkele tellen stonden we met de hele groep bij elkaar. Het was gezellig, er werd veel gelachen. Auke stond vlak bij me, leunend op de bar. Zonder dat het de rest opviel raakten we elkaar regelmatig aan. Het voelde raar. Ik wist dat ik niet zomaar kon gaan nadat ik zo in het middelpunt was gezet, maar ik wilde eigenlijk op tijd weg. Auke naast me ook, dat merkte ik. Een paar van zijn vrienden kwamen naar hem toe.
‘We gaan nog stappen vanavond, ga je mee?’
Auke haalde zijn schouders op. ‘Ik blijf hier, denk ik.’
‘Ga toch mee man,’ protesteerden ze.
‘Geen zin,’ zei Auke voor zich uit.
‘Flauwe zak. Jij gaat nooit meer mee. Kom op man, Melissa is er ook.’
Auke begon geïrriteerd te raken. ‘Hou daar nou onderhand eens over op. Als dat de reden is waarom ik mee moet dan ga ik al helemaal niet meer.’
Ze bonden wat in. ‘Natuurlijk niet, grapje man, doe effe rustig. Wij vinden het gewoon ongezellig dat je nooit meer mee gaat.’
‘Volgende keer misschien,’ zei Auke om te ontwijken.
Ze haalden hun schouders op en draaiden zich om. Auke keek strak, ik zag Martijn kijken met een verbaasde blik.
‘Ik snap hem echt niet,’ hoorde ik hem tegen Marloes zeggen.
‘Als hij het hier nou leuker vindt, laat hem,’ antwoordde ze.
Auke draaide zich met een ruk naar ze toe. ‘Juist. Dankjewel Marloes. Je zou eens mee moeten gaan, Martijn. Het is mijn manier van uitgaan niet. Veel zuipen, de bink uithangen en achter de wijven aan. Veel plezier, ik vind het hier gezelliger.’
Martijn hield verder zijn mond dicht, wist zich even geen houding te geven. Ik keek met een schuin oog naar Auke, hij keek kwaad. Ik bestelde nog twee flesjes, gaf een eentje aan hem en hield even mijn hand tegen zijn rug. Zijn gezicht ontspande weer. Hij glimlachte een keer naar me en nam een slok.
‘Dat ze me eens gewoon met rust laten,’ zei hij zacht.
Ik knikte alleen maar, ik snapte precies wat hij voelde. Zat ik daar zelf ook niet mee? Ik raakte zijn arm weer even aan en nam een slok. Hij keek even in mijn ogen en glimlachte. Martijn hield verder zijn mond erover. Jelle voelde de spanning en begon over de schuur, hoe gaaf het wel niet was dat die weer open was. Mooi, afleiding. Kjeld liep rond, genoot er toch wel van dat iedereen met hem praatte. Hij maakte het laat. Af en toe keken we elkaar aan en lachten. Het was een leuke verrassing geweest. Jeroen riep voor de laatste ronde. Snel bestelden we nog wat, iedereen stond met twee flesjes in zijn hand, eentje nog vol, de andere moest eerst nog leeg. Er werd gelachen om me heen, Jelle stond zich weer eens aan te stellen met een hoop flauwe verhalen terwijl Linda tegen hem aan hing. Langzaam liep de schuur leeg. Wij waren een van de laatste. Kjeld had zijn jas al aan. Hij kwam naar me toe, gaf me nog een hand en lachte. Ik pakte hem even vast.
‘Held,’ lachte hij.
‘Vriend,’ grinnikte ik.
Hij keek me glunderend aan.
‘Veel plezier morgen,’ zei ik zo zacht zodat niemand het hoorde.
Hij glunderde nu nog meer. Ik kneep hem nog een laatste keer tegen me aan en lachte. We vertrokken tegelijkertijd, Kjeld, Auke en ik. Kjeld sloeg bij zijn straat af, wij fietsen rustig door. Bij mijn huis stopten we. Ik zette mijn fiets in de schuur, Auke kwam meteen achter me aan naar binnen. Veel ruimte was er niet maar meer dan genoeg om elkaar vast te houden. Ik kreunde zachtjes toen hij me kuste. Hij bleef me kussen, tastte mijn gezicht en mijn nek af met zijn lippen. Ik lachte zachtjes, hoorde hem grinniken. Mijn handen graaiden door zijn haar en trok zijn gezicht naar achteren. Ik keek in zijn ogen en drukte een lange kus op zijn lippen. Zijn knijpende handen in mijn zij verslapten.
‘Ik wil met je naar bed,’ fluisterde ik, ‘tegen je aan liggen, bij je slapen.’
‘Hou op,’ zuchtte hij zachtjes.
Ik lachte. ‘Dat moeten we toch een keer kunnen regelen.’
‘Kunnen wij onze ouders niet een keer tegelijk op vakantie sturen?’ grinnikte hij.
‘Zullen Martijn en Marloes ook blij mee zijn.’
‘Alsof haar ouders haar bij hem laten slapen. Die zijn best streng, daar hoor ik Martijn genoeg over klagen.’
‘Is op zich ook niet gek natuurlijk.’
‘Nee, hij snapt het ook wel een beetje, maar hij baalt er wel van.’
Ik kuste hem weer, wilde hem even niet meer loslaten.
‘Morgen zin om de stad in te gaan? Naar de film of zo?’ vroeg hij ineens.
Ik dacht aan Kjeld. Ik kon het hem niet aan doen om hem tegen te komen met Lilian.
‘Ik heb niet zo’n zin in een film, weinig geld ook,’ loog ik. ‘Ik kan ook gewoon naar jou thuis toe komen.’
‘Martijn en Marloes zijn er waarschijnlijk ook, die kunnen er niet om lachen als wij er bij gaan zitten, mijn ouders zijn weg.’
Ik lachte. ‘Ik wil hun gezichten wel eens zien,’ grijnsde ik, ‘als ik ineens toevallig binnen kom lopen.’
‘Jij bent gemeen.’
Ik lachte. ‘Kom anders gewoon naar hier. Dan zien we wel wat we gaan doen.’
Met een laatste kus stemde hij in. ‘Zie je morgen,’ fluisterde hij.
‘Tot morgen Auke,’ kuste ik.
Auke zat in de ene bank, ik in de andere. We hadden een film opgezet en ik baalde aan de ene kant. Ik was blij dat hij er was, maar de gedachte dat Kjeld nu met Lilian in de bioscoop zat en Martijn thuis met Marloes weet ik veel wat aan het doen was maakte me jaloers. Evelyn zat mee te kijken, maar ze vond er geen bal aan. Mijn vader zat achter aan tafel te werken, waar mijn moeder was wist ik niet. Jelle belde me op.
‘Ha, Jelle. Ook weer wakker?’
Auke lachte naar me.
‘Nog plannen voor vanmiddag?’ klonk het in mijn telefoon.
‘Of ik nog plannen heb?’ vroeg ik met een blik naar Auke. Die haalde zijn schouders op. ‘Nee, niet echt, hoezo?’
‘Goed als ik langs kom?’
‘Mij best. Auke is hier ook. Neem je Linda mee?’
‘Die is de hele dag weg met haar ouders. Ik zie je zo.’
Ik stopte glimlachend mijn telefoon terug in mijn broekzak en keek naar Auke. ‘Jelle komt deze kant op.’
Hij glimlachte. ‘Leuk.’
Ik keek naar hem. ‘Sorry van de film.’
‘Maakt niet uit.’
Niet veel later kwam Jelle binnen. ‘Hé, Auke.’
Auke stak zijn hand op. Ik liep de keuken in om iets voor Jelle in te schenken. Hij plofte op mijn plek in de bank waardoor ik maar naast Auke ging zitten.
‘Sorry, zat jij hier?’
‘Nee, maakt niet uit,’ zei ik.
Mij hoorde je niet klagen. Nadeel was alleen dat ik niet tegen hem aan kon hangen. Hoe zou het nu met Kjeld gaan? Martijn en Marloes kennende waren die nu… Niet aan denken.
‘Is Kjeld er niet?’ vroeg Jelle.
Ik schudde mijn hoofd. ‘Die had wat te doen met die mensen waar hij mee handelt.’
‘Konijnenbusiness,’ lachte Jelle.
‘Zoiets.’
We verveelden ons. De film was saai, Jelle was er sowieso half in gevallen.
‘Even in het dorp gaan kijken?’ vroeg Jelle.
‘Voor ik iets kon zeggen stemde Auke al in. Ik vond het best. Afleiding, ik baalde een beetje van deze middag. Het was toch droog, beetje frisse wind, maar lekker genoeg om buiten te zijn. Jeroen zat met twee vrienden bij de cafetaria. Jelle ging er naast zitten, Auke en ik gingen naar binnen om wat te bestellen.
‘Sorry,’ zei ik, ‘we hadden beter de stad ik kunnen gaan.’
‘Maakt niet uit. Dit is ook leuk. Ik wilde alleen even weg bij jou thuis, ik voel me schuldig als jouw ouders er bij zitten. Ongemakkelijk.’
‘Gek.’
‘Zo ben ik,’ glimlachte hij.
Met een broodje liepen we weer naar buiten. Natuurlijk ging het weer over de schuur. Niet veel later kwamen Martijn en Marloes aan rijden. Auke lachte.
‘Pa en Ma alweer thuis?’ lachte hij.
‘Erg grappig, broer.’
‘Kleren op tijd weer aan?’ vroeg ik.
Ik kreeg meteen een duw van Marloes die naast me kwam zitten. ‘Wat denk jij wel niet van ons?’
‘Gewoon, dat jullie gezond zijn. Niks mis mee hoor.’
Ze lachte en duwde me weer een keer. Ik hing tegen Auke aan, zijn adem blies even in mijn oor. Daar was die gloed weer. Om weer recht te kunnen gaan zitten legde ik mijn hand even op zijn been en kneep. Ik hoorde hem glimlachen. Mijn telefoon piepte in mijn broekzak. Berichtje van Kjeld. Ik lachte toen ik het las, maar kon niets zeggen. Ook al begon Marloes nieuwsgierig te zeuren en keek Auke me vragend aan, ik hield mijn mond. Ik stopte mijn telefoon snel weer terug maar zag de tekst nog steeds voor me.
We hebben gezoend!
© 2007/2008 Oliver Kjelsson