Jeumig (deel 15)

PDF 📄

‘Hey.’
Ik schrok. Ik had hem al weken niet meer online gehad.
‘Hey. Lang geleden.’
Hij klikte zijn webcam aan en ik zag hem glimlachen.
‘Ik moest aan je denken, eigenlijk zou je nou hier moeten zijn.’
‘Ja,’ typte ik terug.
‘Je hebt nou toch een week vakantie?’
‘Goed onthouden,’ glimlachte ik en zette ook mijn cam aan.
Ik keek naar hem, glimlachte en genoot van zijn glimlach terug. Goede herinneringen kwamen boven.
‘Jammer dat je hier niet bent, er ligt veel sneeuw en het is prima weer.’
‘Ik weet het. Vorige week begon mijn moeder er nog over, maar ze wilden me echt niet laten gaan.’
‘Was je anders wel gekomen?’ Hij keek hoopvol.
Ik haalde mijn schouders op. ‘Weet ik niet.’
‘Het zou te gek zijn geweest.’
‘Ik leer ooit nog wel eens skiën.’
‘Hoe is het verder met je?’
‘Goed. En met jou?’
‘Ik mis je,’ viel hij met de deur in huis. ‘Nog iedere dag.’
Ik wist even niet wat ik moest zeggen. Miste ik hem? Als ik terug dacht aan de tijd dat ik daar was, in de zomer en in de herfst, dan kreeg ik wel een melancholiek gevoel over me. Het was ook gaaf geweest. Had dat van mij langer mogen duren? Zeker wel. Het had van mij door mogen gaan, het had niet hoeven stoppen. Maar het kon niet anders. Betekende dat ook dat ik het miste? Dat ik hem miste? Misschien, een beetje.
‘Ik mis het ook en beetje,’ typte ik maar en voelde me meteen schuldig tegenover Auke.
Ik zag hem kijken en glimlachen. Ik lachte niet, keek bedrukt voor me uit.
‘Ik snap het wel,’ zei hij. ‘Hoe is het met die ene jongen?’
‘Goed,’ typte ik terug en voelde me meteen schuldig tegenover Peter.
Hij glimlachte nog steeds. ‘Hebben jullie nu iets met elkaar?’
Ik knikte en glunderde, ook al wilde ik dat niet. Ik vond het lullig voor hem.
‘Leuk.’
‘Zeker,’ zei ik.
‘Heb je een foto van hem?’
Ik lachte. ‘Moment.’
Ik zocht de foto van mij en Auke toen we op het bankje zaten, tijdens onze kleine demonstratie. Ik stuurde hem door en wachtte nieuwsgierig op zijn reactie. Ik zag hem lachen.
‘Leuke foto.’
Ik lachte mee. Het was ook een geinige foto. Auke en ik zaten dicht tegen elkaar, ik een stukje hoger op de leuning en voorovergebogen, mijn hoofd vlak boven die van hem. We lachten.
‘Leuke jongen ook,’ kwam erachteraan.
‘Dank je.’
‘Hoe heet hij?’
‘Auke.’
‘Net zo oud als jij?’
Ik schudde mijn hoofd. ‘Anderhalf jaar ouder.’
‘Is hij 17?’
Ik knikte. ‘Ja. Paar maanden.’
‘Wow. En niemand weet iets?’
‘Nee. Alleen Kjeld. Die vriend waar ik je wel eens over verteld heb, die het ook wist van ons.’
Ik stuurde de foto van mij en Kjeld, op dezelfde avond.
‘Dat is hem,’ typte ik meteen daarna.
‘Wow? Lekker ding.’
Ik keek er nog een keer naar. Hij stond op de foto precies zoals hij was. Ontwapenend. Gevoelige jongen. Alleen kon je op deze foto niet zien dat hij zo vaak piekerde, hij lachte nu.
‘Vind je?’ lachte ik.
‘Jij niet dan? Hij is echt leuk. Is hij homo?’
Ik schudde lachend mijn hoofd. ‘Nee, dat is hij niet.’
‘Geloof ik niets van. Hij straalt het uit.’
‘Vergeet het.’
‘Heb je het er ooit met hem over gehad?’
‘Wat denk je? Als ik hem verteld heb over ons, als hij mij en Auke heeft zien zoenen? Dan heb ik er wel met hem over gepraat, ja. En gevraagd of hij ook zo was. Veel mensen denken dat, vandaar. En, nee, hij is niet zo.’
‘Oké, ik geloof je.’
‘Goed zo.’
‘Maar als hij het toch blijkt te zijn wil ik zijn nummer.’
Ik keek naar hem en we schoten tegelijk in de lach.
‘Wat ga je deze week nog allemaal doen?’
‘Veel werken,’ zuchtte hij, ‘het is redelijk druk. Ik had jouw hulp goed kunnen gebruiken.’
‘Ja,’ zei ik maar. Wat moest ik daar nou mee?
‘En jij? Wat ga jij doen?’
‘Morgen ga ik naar Auke.’
‘Alleen thuis zeker?’
‘Uhuh,’ grijnsde ik.
Ik zag zijn gezicht een beetje strak trekken. Hij was jaloers, dat zag ik wel.
‘Ik wou dat ik hier iemand had, in het dorp of op school.’
‘Je komt vast wel een keer iemand tegen.’
‘Hier?’ Hij keek me spottend aan.
‘Waarom niet? Je weet het maar nooit.’
‘Ik geloof er niets van.’
‘Ik heb jaren gedacht dat ik de enige was. Toen kwam ik jou ineens tegen. Auke kende ik al jaren, nooit geweten dat hij ook zo zou zijn.’
‘Da’s waar.’
‘Zie je? Je weet het nooit.’
Hij glimlachte, keek gelukkig een stukje vrolijker. ‘Maar ik mis het. Gewoon, het gevoel. Dat er iemand is.’
‘Is ook een gaaf gevoel.’
‘Gaaf?’
Ik glimlachte. ‘Nederlands woord. Een super gevoel.’
‘Ja, dat is het. Weet je, toen jij er over begon dat het allemaal geen nut had omdat we elkaar nooit konden zien, dat je misschien pas komende zomer weer zou kunnen komen vond ik dat je gelijk had. Echt waar. Maar naderhand kwam ik er achter wat dat gevoel was. Ik miste je meer dan ooit. Ook al konden we niet bij elkaar zijn. Ik wilde je terug hebben. Gewoon als mijn vriendje. Eerst was ik misschien alleen, maar daarna voelde ik me ook alleen. Dat is het. Ik voel me alleen. Nog steeds.’
Ik zweeg. Kon ook niets meer zeggen.
‘Maar je hebt gelijk hoor. We zagen elkaar ook nooit, we moesten verder. Als we bij elkaar waren gebleven was er ook geen kans om iemand nieuws te leren kennen. Alleen is het jou wel gelukt en mij niet.’
‘Dat komt toch wel een keer?’
‘Maar wanneer, Mark?’
‘Is er geen leuke jongen bij jou in de buurt, of op school?’
Het was even stil, ik zag hem kijken. ‘Jawel,’ typte hij toen.
‘Vertel,’ grijnsde ik.
Hij begon te glunderen. ‘Een jongen bij mij op school.’
‘Hoe heet hij?’
‘Claudio.’
‘Ik wil een foto zien,’ grinnikte ik.
Ik zag hem lachen, niet veel later stuurde hij een foto. Het was een klassenfoto.
‘Hij zit naast me, rood met wit shirt.’
‘Zo te zien een leuke jongen.’
‘Wacht,’ typte hij.
Niet veel later kwam er nog een foto. Portretfoto, aan het shirt gezien dezelfde dag genomen. Donkerblond haar, bruine ogen, vrolijke lach.
‘Mooie jongen,’ zei ik gemeend.
‘Hij is echt leuk, geloof me. Hij is ondertussen een goede vriend van mij geworden. Hij heeft humor.’
‘Klinkt goed. Maar heb je geen idee of hij homo is?’
‘Hij laat niets merken. Maar dat doe ik ook niet.’
‘Voorzichtig opbouwen. Maar het is een mooie jongen.’
‘Hij is zeker mooi. Mooie pik ook.’
Ik keek op. ‘Hoe weet jij dat nou weer?’
‘Douchen na sporten. Hij is heerlijk om te zien.’
‘Ik geloof je,’ grijnsde ik.
‘Kijk zelf maar,’ las ik en zag dat er weer een foto gestuurd werd.
Ik opende de foto en zag die jongen weer staan, spiernaakt, in een kleedkamer. De foto was scheef, zijn voeten waren nog net in beeld, boven hem zag ik een heel stuk plafond. Er stonden meer jongens op, op de achtergrond, half aangekleed, of een handdoek om zich heen geslagen of naakt. Claudio stond in het midden, liep op de camera af.
‘Hoe heb je die genomen?’ vroeg ik meteen toen ik de foto zag.
Peter lachte. ‘Mijn telefoon, gewoon naast me in mijn hand. Ik had hem aangezet in mijn tas, daarna er uit gepakt en gewoon naast me in mijn hand gehouden, scherm naar mijn been. Ik keek hem ook niet aan, praatte met de jongen naast me. Het was een gelukstreffer.’
Ik lachte, keek nog een keer. Hij was goed gebouwd, handdoek in zijn hand, net naast zijn heup, mooie stevige benen en inderdaad een prachtig kruis.
‘Verlegen is hij niet.’
‘Nee,’ lachte Peter. ‘Dat doet ook niet iedereen. De meeste hebben hun handdoek omgeslagen en wisselen die snel voor hun onderbroek met de rug naar iedereen toe. Hij doet het ook niet altijd zo hoor, maar ik zag hem uit de douche komen en wist dat ik snel moest zijn. Meestal houdt hij hem er wel voor, maar niet de hele tijd.’
‘Hij weet hier zeker niets van?’
‘Nee, natuurlijk niet.’
We lachten. Langzaam werd het later. We praatten nog over school, over het pension en de camping, gewone dingen. Aan het eind van de middag moest hij afsluiten.
‘Ik ben blij je gesproken te hebben,’ zei ik.
‘Ik ook.’
‘Ik was bang dat je echt boos op me zou zijn.’
‘Nee, natuurlijk niet. Maar ik miste je gewoon, kon er niet goed tegen toen ik hoorde van die andere jongen.’
Ik glimlachte begrijpend. ‘Maak werk van die Claudio. Hij is leuk.’
‘En jij van Auke. Veel plezier morgen.’
Hij zwaaide, we kusten de lucht naar elkaar, daarna was hij weg. Ik keek nog een keer naar de foto’s van Claudio. Vooral die in de kleedkamer. Hij was mooi, Peter had gelijk. Overal mooi, Peter had zeker gelijk. Ik voelde een tinteling tussen mijn benen, zag hem met Peter voor me, naakt bij elkaar. Raar dat hij me die foto opstuurde. Hij had ook foto’s van mij. Zou hij die ook aan anderen hebben laten zien?

Ik was de volgende dag op tijd wakker. Uitgebreid douchen, ik zocht leuke kleren uit in de kast. Ik zag het poloshirt liggen van het pension en dacht weer aan Peter. Ik had ‘s nachts nog lang aan die foto van Claudio liggen denken. Mooie jongen. Maar dat was Auke ook, en daar ging ik straks naar toe. Ik had er zin in. Gewoon met hem alleen. Zijn ouders waren werken, net als die van mij, Martijn ging weg, met Marloes, wat anders. Ik ontbijtte, bladerde wat door de krant en zapte even door de kanalen op tv. Ik was vroeg opgestaan, onrustig. De tijd kroop voorbij tot het eindelijk tijd was om te gaan. Ik trok mijn jas aan en pakte mijn fiets. Het was koud, maar droog, er scheen zelfs een zon tussen de wolken door. Mooi helder weer voor februari. Auke zag me aankomen, hij liep naar de keuken waar ik even later binnen stapte. Ik maakte mijn jas los, gaf hem een kus terug. Toen ik mijn jas uit had pakte ik hem vast, trok hem tegen me aan. Hij liet het gebeuren, legde even later zijn handen op mijn heupen en kneep zacht terwijl we zoenden. Zijn voet in zijn sok gleed even kort langs mijn been. Hij rook lekker.
‘Iets drinken?’ vroeg hij iets later nerveus terwijl hij me los liet.
‘Lekker.’
‘Koffie, thee of iets fris?’
‘Thee, graag.’
Hij deed water in een waterkoker, pakte voor zichzelf de kan van het koffieapparaat.
‘Wat heb jij allemaal gedaan afgelopen weekend?’ vroeg hij terwijl hij bezig was.
‘Niet veel,’ zei ik, ‘beetje achter de computer gezeten.’
‘Spelletjes en MSN,’ lachte hij.
‘Zoiets. En jij?’
‘Beetje hetzelfde,’ zei hij en zette twee mokken op tafel. ‘En veel aan vandaag gedacht.’
Hij ging tegenover me zitten, keek me even aan maar ontweek mijn blik een beetje.
‘Hoe bedoel je?’
Hij haalde zijn schouders op. ‘Gewoon. Jij, ik, alleen thuis voor de rest van de dag.’
‘Mooi toch,’ zei ik balorig.
‘Tuurlijk,’ zei hij snel.
‘Auke? Wat is er?’
Hij haalde zijn schouders op.
‘Nerveus?’
‘Zoiets.’
‘Niet nerveus zijn. Maar waarom dan? Gaat het je te snel?’
‘Beetje.’
‘Wat we laatst hier in de keuken deden, ging je dat te ver?’
‘Nee, eigenlijk niet. Maar jij bent veel verder.’
‘Hé, als je vandaag naar buiten wilt, mij best. Gaan we iets leuks doen, de stad in of zo. Maakt mij niet uit. Ik wil gewoon bij je zijn vandaag, meer niet.’
‘Dat is het niet. Maar jij durft veel meer, ik ben bang dat ik, weet ik veel, een beetje saai voor je ben.’
Ik lachte. ‘Hoe kom je daar nou weer bij?’
‘Gewoon, ik weet niet. Wat jij hier in de keuken deed, ik schrok er een beetje van, je deed alsof het de normaalste zaak van de wereld was, terwijl ik het heel speciaal vond.’
‘Dat vond ik ook, Auke. Zo normaal vond ik het niet hoor. Ik had vooraf ook niet verwacht dat we dat zouden doen. Het gebeurde gewoon.’ Ik keek hem aan. ‘En ik vond het super.’
‘Ik ook.’
Ik glimlachte. ‘Zullen we zo een eind gaan fietsen dan?’
‘Ik moet eigenlijk nog een boek halen voor school. Maar dat kan later deze week ook wel.’
Ik snapte de hint. ‘Waar? In de stad?’
Hij knikte.
‘Vandaag doen?’
‘Is goed,’ zei hij nonchalant maar ik zag de opluchting.
‘Doen we,’ zei ik. ‘Drinken we daarna nog ergens iets, of gaan we naar de film.’
‘Als jij dat wilt hoor,’ zei hij meteen verontschuldigend.
‘Het maakt me echt niet uit.’
Hij dronk het laatste uit zijn mok. ‘Nog eentje, of zullen we zo gaan?’
‘We drinken daar wel weer wat.’
Hij glimlachte en stond op. Ik dronk mijn mok verder leeg en schoof mijn stoel naar achteren. Ik zette de mok op het aanrecht, Auke had zijn jas al aan. Ik trok hem naar me toe, stak mijn handen onder zijn jas en kuste hem. Hij glimlachte, kuste me terug. Ik streelde zijn rug onder zijn jas, drukte mijn lippen op de zijne. Hij bewoog ze, opende ze langzaam en liet me toe. Hij smaakte naar koffie, maar dat kon me niet interesseren. We zoenden, langzaam. Ik genoot, en hij ook. Hij was een stuk meer ontspannen vergeleken met een half uur ervoor. Hij was ook een stuk minder afwachtend, hield me stevig vast, ging steeds wilder zoenen. Ik had zijn trui ondertussen stevig vast, drukte mijn hele lichaam tegen hem aan. Ik voelde zijn kruis, hard, tegen de mijne. Ik kon het niet laten, ik bewoog mijn heupen, liet ze tegen elkaar aan wrijven. Hij kreunde, wreef terug, trok met zijn handen op mijn billen me dichter tegen zich aan. Ik ademde zwaar, duwde hard terug. Hij werd trager in zijn bewegingen, trok langzaam terug. Ik kuste hem nog een keer, streek door zijn haar en glimlachte.
‘Gaan?’
Ik knikte, pakte mijn jas. Hij stond op me te wachten. Ik ritste mijn jas dicht, zag hoe hij zijn sleutels pakte. Bij de deur draaide ik me om en kuste hem nog een keer. Hij grinnikte en duwde me zachtjes naar de deur.
‘Auke?’
‘Ja?’
‘Weer een beetje rustig? Niet meer zo nerveus?’
Hij knikte. ‘Het gaat weer,’ zei hij lachend. ‘We gaan.’
‘Dan zou ik even je schoenen aan doen als ik jou was,’ grijnsde ik.

We reden naast elkaar naar de stad, hij was vrolijk. Ik kreeg het idee dat ik de werkelijke Auke een beetje beter leerde kennen. Af en toe keek hij onderweg naar me, glimlachte iedere keer als hij dat deed. Veel zeiden we niet, ieder zijn eigen gedachten. Ik zag hem steeds meer ontspannen, hij moest er echt mee gezeten hebben. Het verbaasde me aan de ene kant, maar aan de andere kant was het wel iedere keer ik geweest die het initiatief had genomen. Raar eigenlijk, hij had toch ook fantasie? Samen liepen we door de winkelstraat en besloten eerst dat boek te gaan halen, we konden het maar gehad hebben. Auke keek vrolijk, voelde zich op zijn gemak. Daardoor ik ook. Ik was de winkel bijna voorbij gelopen, lachend trok hij me aan mijn arm mee naar binnen. Het was redelijk stil binnen, mensen keken naar ons toen we grinnikend naar zijn boek zochten. Ik stond schuin achter hem, hij keek met een schuin hoofd naar de titels op de rug van de boeken. Hij stond ineens stil, pakte een boek en draaide zich om.
‘Hebbes.’
Ik glimlachte. Ik volgde hem door de winkel, bij de wand met romans bleef hij staan. Hij keek even, wees toen naar een kaft.
‘Dat is een mooi boek,’ zei hij.
Ik hem aan met een blik die zei: “O ja?”.
Hij glimlachte. ‘Moet je eens lezen.’
‘Waar gaat het over?’
‘Zeg ik niet. Gewoon een keer lezen. Ik heb het thuis staan, leen het maar een keer.’
‘Is goed.’
We liepen door naar de kassa, hij rekende af waarna we weer naar buiten liepen. Hij keek me vragend aan, hij liet mij beslissen wat we gingen doen. Ik zocht een cafeetje op waar we iets konden drinken. Binnen zochten we een tafeltje achteraan, ik ging zitten en wurmde mijn jas uit. Auke haalde wat te drinken.
‘Lees jij veel?’ vroeg ik toen hij terug was en tegenover mij was gaan zitten.
‘Valt wel mee, denk ik.’
‘Waar gaat dat boek nou over?’
Hij lachte. ‘Jongen die verliefd wordt op een andere jongen. Meer zeg ik niet.’
‘En dat boek heb jij thuis gewoon op de plank staan?’ vroeg ik verbaasd.
‘Nee,’ grijnsde hij. ‘Dat ligt goed verstopt in de kast.’
‘In de kast…’ zei ik voor me uit.
‘Ja…’ zei Auke met een strak gezicht.
‘Sorry,’ glimlachte ik, ‘ik wil het graag een keer lezen.’
‘Ik geef het je wel een keer.’
Auke keek nog steeds strak. Ik tikte met mijn schoen een keer tegen zijn voet.
‘Lach eens.’
‘Het moet allemaal zo in het geheim,’ zuchtte hij.
‘Als je nou een vriendin had gehad, had je het thuis dan meteen verteld?’
‘Denk het niet.’
‘Nou dan.’
‘Je snapt best wat ik bedoel,’ mokte hij. ‘Niemand weet het. Als iemand er achter komt hebben we een hoop uit te leggen.’
‘Dat denk ik wel. Maar Kjeld weet het, die doet toch ook normaal?’
Hij glimlachte. ‘Ja, Kjeld…’
Ik glimlachte terug.
‘Als iedereen toch eens zo als Kjeld kon zijn,’ zuchtte hij.
‘Daar denkt Kjeld zelf heel anders over.’
‘Dat komt ook alleen maar door die lul van een Hendrik.’
Ik schudde mijn hoofd. ‘Niet alleen daardoor, Auke.’
‘Jij weet veel meer, geloof ik.’
Ik knikte.
‘Dacht ik al wel. Niet vertellen, ik neem tenminste aan dat hij jou dat in vertrouwen heeft verteld.’
‘Yup.’
‘Is veel waard. Hij weet tenslotte ook genoeg over jou,’ grijnsde hij. ‘En mij,’ zei hij er meteen achteraan.
‘Zo zou iedereen moeten zijn.’
Auke knikte, staarde naar me.
‘Ik vraag me wel eens af hoe ze zouden reageren.’
‘Wie?’ vroeg hij.
‘Gewoon, iedereen. Jelle bijvoorbeeld. Ik ken hem al zo lang.’
‘Wat denk je?’
Ik haalde mijn schouders op. ‘Weet ik niet. Ik denk dat hij het wel accepteert, misschien dat hij een beetje beledigd is als hij hoort dat ik het hele verhaal van Peter in Zwitserland wel aan Kjeld heb verteld, maar niet aan hem.’
Auke glimlachte. ‘Kon je wel eens gelijk in hebben.’
‘Linda gaat net zoals Jelle reageren.’
‘Hoe bedoel je?’
‘Als hij het oké vindt, dan vindt zij het ook goed. Ze weet dat hij een goede vriend van mij is, daar gaat zij niet tussen zitten. Bovendien heb ik haar een keer iets horen zeggen over Kjeld.’
‘Over Kjeld?’
‘Veel mensen twijfelen wel eens of Kjeld homo is of niet. Daar zei ze een keer iets over. Waarna ze meteen zij dat Kjeld gewoon Kjeld zou blijven, dat het niet uit zou maken.’
‘Mooi,’ zei Auke zacht.
‘Marloes wordt helemaal gek,’ grijnsde ik, ‘die wil meteen alles weten.’
Auke lachte. ‘Dat weet ik zeker. Die is nieuwsgierig genoeg. Ze hoort mij ook regelmatig uit over welk meisje ik nou leuk vind.’
‘Ik heb Martijn er ook wel eens wat over horen zeggen. Die snapt niet waarom jij dat ene meisje niet zag zitten. Hoe zou hij reageren als hij van ons hoort?’
Auke staarde strak voor zich uit. ‘Ik zou het niet weten. Het is mijn eigen broer, maar ik heb geen idee. Erg eigenlijk.’
‘Als hij lullig doet heeft hij grote ruzie met Marloes.’
Auke grijnsde. ‘Als zij er geen probleem van maakt en ons steunt dan moet Martijn uitkijken met wat hij zegt.’
‘Komen wij nou tot de conclusie dat het met hun allemaal wel meevalt?’
‘Het ziet er naar uit,’ glimlachte hij.
‘En jouw vrienden?’ vroeg ik.
Hij zuchtte. ‘Ik zou het niet weten, echt niet. Er zijn er een paar die niet moeilijk zouden doen, denk ik. Maar er zijn er ook een paar…’
‘Zoals?’
‘Die jongen die de laatste keer gevochten heeft in de schuur bijvoorbeeld.’
‘Wim?’
Auke knikte. ‘Die is zo bekrompen, dat wil je niet weten.’
Ik keek voor me uit.
‘Waar denk je aan?’
‘Hoe zouden onze ouders reageren?’ vroeg ik.
‘Hij haalde zijn schouders op. ‘Geen idee. Maar volgens mij kunnen ze niet moeilijk doen. Vrienden kunnen weglopen, ouders zullen er wel iets mee moeten. Ik zie ze niet zover gaan dat ze ons het huis uit zetten.’
‘Ik ben bang dat ze ineens gaan begrijpen waarom ik zo graag naar Zwitserland wilde.’
Auke lachte. ‘Dat zal best.’
Ik grijnsde.
‘Spreek je hem nog wel eens?’ vroeg hij ineens.
Ik keek naar hem, probeerde in zijn blik te lezen wat hij dacht. Ik moest eerlijk zijn, vond ik.
‘Gisteren toevallig,’ zei ik. ‘Ik heb hem een hele tijd niet meer gesproken, op nieuwjaardag heb ik hem over jou verteld, daar kon hij niet om lachen. Gisteren was de eerste keer weer sindsdien dat ik hem online had. Ik heb hem gisteren verteld hoe het gaat tussen ons. Hij vroeg er naar.’
‘Wat zei hij?’
‘Hij vond het leuk voor me. Ik heb hem die foto van ons op dat bankje laten zien.’
Auke glimlachte.
‘Hij vond jou er goed uitzien.’
Nu glunderde hij.
‘Kjeld ook trouwens. Ik had hem wel eens over hem verteld. Hij wou zijn nummer hebben.’
‘Hij wordt snel verliefd die jongen,’ zei Auke een beetje spottend.
Ik lachte, dronk mijn glas verder leeg.
‘Zo maar eens verder gaan?’ keek hij me vragend aan.
Ik knikte. We stonden op, liepen weer naar buiten. Meteen trok ik mijn jas weer dicht, het was koud, de wind trok flink door de straat heen, het werd ook donkerder. Auke liep vlak naast me, keek af en toe even. Hij keek verliefd waar ik het dan weer warm van kreeg. Ik voelde me goed, had het idee dat ik straalde. Misschien deed ik dat ook wel, Auke glimlachte als hij naar me keek. We dachten hetzelfde, dat wist ik zeker. Ik wilde hem kussen, maar we liepen midden in een drukke winkelstraat. Het begon te regenen, niet hard, maar het spatte. Auke keek me weer aan.
‘Hier naar binnen?’
Ik knikte en liep snel achter hem aan het warenhuis binnen. We liepen de trap op naar boven. Auke zocht de CD afdeling, dat was duidelijk. Halverwege trok ik aan zijn jas. Hij keek verbaasd om. Ik zette een stap omhoog zodat ik op dezelfde tree stond en gaf hem grijnzend een kus.
‘Had ik zin in,’ zei ik balorig.
Hij grijnsde en kuste me verlegen terug. Ik trok hem dichter tegen me aan en likte langs zijn lippen. Voorzichtig liet hij me toe, ik zag in mijn ooghoek dat hij met zijn blik rond spiedde. Ik zoog op zijn tong, draaide er omheen. Een verdieping lager hoorden we voetstappen. Auke liet me los, grijnsde een keer verlegen en liep toen door. Glimlachend volgde ik, keek omhoog naar zijn rug. Tussen de rekken, terwijl we naar cd’s stonden te kijken raakte ik met mijn hand die van hem. Hij keek naar me, glimlachte maar keek ook rond of niemand het zag. Mijn vingers speelden door. Even hing hij met zijn schouder tegen me aan. Ik keek een keer en kuste hem snel. Hij lachte. Ik wilde eigenlijk naar huis, nog even met hem alleen zijn. Het was net middag, we hadden nog tijd genoeg. Ik werd er onrustig van, greep zijn hand nog een keer. Hij kneep terug. Zijn gezicht keek nog naar het rek voor ons maar zijn ooghoek staarde naar mij. Ik knipoogde, kneep harder. Hij deed het terug, kwam dichter tegen me aan staan. Ik rook zijn luchtje weer. Even duwde ik snel mijn neus tegen zijn oor en ademde sneller. Hij grinnikte. Ik drukte snel een kus in zijn nek en liet daarna zijn hand gaan.
‘Zullen we iets gaan eten?’ vroeg hij.
Ik knikte.
‘Ik wil ergens met je gaan zitten,’ zei hij grijnzend.
Op de trap naar benenden draaide ik me om en kuste hem weer toen ik op mijn tenen ging staan. Hij stond een tree hoger, graaide kort door mijn haar en kuste me terug. Hij trok me tegen zich aan, mijn gezicht verdween in zijn jas die hij half open had hangen. Ik pakte hem stevig vast, kreunde zachtjes. Daarna liet ik hem los en ging verder de trap af. Er stroomde een raar soort energie door me heen. Gejaagd, onrustig. Ik wilde meer maar wist dat het hier bij zou blijven. Tenminste, als we in de stad bleven en niet naar huis zouden gaan. Auke had uiterlijk nergens last van, hij keek vrolijk, keek verliefd. Bleef verliefd kijken tegenover me aan het tafeltje in de Mc Donalds. Onder tafel voelde ik zijn voet de mijne zoeken. Even drukte hij mijn tenen klem, daarna streelde hij de zijkant. Hij had er dus net zo’n last van als ik, leek het wel. Langzaam kroop zijn voet langs mijn been een stukje omhoog en weer terug.
‘Hou op,’ grijnsde ik.
‘Niet leuk?’ vroeg hij uitdagend.
‘Als je zo door gaat, sleep ik je meteen mee naar huis.’
Hij grijnsde ondeugend, wreef nog een keer uitdagend met zijn voet langs mijn been. Ik voelde het groeien in mijn broek. Niet alleen door zijn been, maar vooral ook door hem zelf, hoe hij naar me keek, hoe hij lachte. Ik zocht zijn been met mijn voet en deed hetzelfde terug. Hij grinnikte, zoog aan het rietje van zijn cola. Hij keek naar me, zijn lippen om het witte plastic met rode en gele streepjes, zijn ogend starend onder zijn wenkbrauwen door. Ze glinsterden, straalden. We bleven lang zitten en zochten daarna een café op. Gewoon, zitten, praten, maar vooral naar elkaar kijken. Halverwege de middag reden we terug naar huis. Het regende zachtjes, maar voor we thuis veilig binnen zaten waren we goed doorweekt. Auke wreef over zijn benen.
‘Zeiknat,’ zei hij.
‘Die van mij ook.’
‘Ik ga even een droge broek aan trekken.’
Zonder iets te zeggen liep ik met hem mee. Het was de eerste keer dat ik op zijn kamer was. Ik keek een keer rond, grote kamer. Auke trok een broek uit de kast en draaide zich om. Ik grijnsde, liep naar hem toe en pakte hem vast. We zoenden terwijl ik zijn riem losmaakte. Zijn vingers gleden door mijn natte haren. Ik knoopte zijn broek los en wurmde mijn handen achter in zijn broek. Hij liet me los, trok zijn broek verder uit wat niet makkelijk ging door de natte stof. Hij gooide hem over een stoel en keek naar me Ik trok hem dicht tegen me aan en kuste hem weer. Mijn natte been kwam tegen die van hem, hij lachte.
‘Koud,’ zei hij.
Ik maakte mijn broek los, legde hem over zijn bureaustoel en zette die voor de verwarming. Ik sloeg mijn armen om zijn middel en begon zijn trui uit te trekken. Hij liet het toe. Niet veel later stonden we midden in de kamer, dicht tegen elkaar aan, alleen nog in boxer.
‘Ik heb het koud,’ zei ik zachtjes.
Hij keek even snel naar zijn bed maar zei niets. Ik zag het, kuste hem en trok hem mee. Ik kroop onder zijn dekbed en hield het omhoog voor hem. Hij kwam naast me liggen en hield me stevig vast. Mijn hand streelde over zijn rug, onder zijn boxer kneep ik in zijn bil. Ik stroopte hem naar zijn benen. Auke stopte met zoenen, keek me aan. Ik duwde door, hij tilde zijn lichaam iets op. Ik duwde zijn boxer verder naar beneden.
‘Hoe laat komt er iemand thuis?’ vroeg ik.
‘Op zijn vroegst over een uur,’ fluisterde hij.
Hij trok zijn boxer verder uit, ik volgde hem snel. Hij kroop weer tegen me aan, dekbed over ons heen. Ik duwde hem iets van me af, tilde het dekbed op.
‘Ik wil je zien,’ fluisterde ik.
Hij zei niets, maar hij keek ook. Ik ging zitten, bekeek zijn lichaam dat naast me lag op zijn rug. Ik glimlachte, ging op zijn benen zitten en hing iets voorover. Hij was hard. Ik bukte verder voorover, kuste hem en ging toen op hem liggen, dekbed over me heen. Hij kreunde, duwde zijn voet tegen mijn been. Ik bewoog zachtjes heen en weer. Auke draaide me op mijn zij en keek me aan.
‘Niet doen,’ zei hij zachtjes en kuste me.
Ik kuste hem terug, glimlachte.
‘Gewoon even liggen, ik wil je gewoon vasthouden.’
Ik liet zijn armen om me heen komen, me tegen zijn lichaam aan trekken.
‘Je ruikt lekker,’ zei ik.
Hij glimlachte en kuste mijn voorhoofd, even trok hij me met zijn armen stevig tegen zich aan. Na een zucht verslapten zijn armen weer een beetje en keek hij me aan. Zijn hoofd lag op zijn kussen, zijn gezicht vlak voor die van mij. Hij glimlachte en streelde mijn gezicht. Ik voelde dezelfde gloed weer door me heen die ik ook in de winkel voelde. Had ik dit ooit eerder bij Peter gevoeld, zo diep? Hij kuste mijn voorhoofd, waardoor ik mijn ogen dicht deed en verder tegen hem aan kroop. Mijn neus lag in zijn nek, hij aaide achter over mijn hoofd. Ik voelde zijn erectie tegen die van mij, maar het kwam niet in mij op om daar iets mee te doen. Hij vertroetelde me, verwende me. Hij zorgde voor me en dat voelde goed. Ik liet het over me heen komen, streelde zachtjes met mijn hand over zijn rug. Ik ontspande, pas toen ik even met mijn heupen drukte merkte ik dat mijn stijve verdwenen was, net als die van hem. Ik wrong even met mijn lichaam, sloeg een been over die van hem heen. Zijn hand gleed weer van mijn wang naar de achterkant van mijn hoofd. Weer een kus op mijn voorhoofd. Nog een kus terug op de overgang van zijn nek naar zijn borst. Ik zuchtte tevreden. Auke streelde mijn hele bovenlichaam, kuste me af en toe. Ik voelde mezelf een beetje wegzakken.
‘Mark,’ fluisterde hij een tijdje later, ‘we moeten ons zo weer aankleden, voor Martijn of mijn ouders thuis komen.’
Traag deed ik mijn ogen open, keek in die van hem en glimlachte. ‘Is goed.’
Hij knuffelde me nog een keer en liet me toen langzaam los. Ik trok hem weer tegen me aan, kuste hem. We zoenden steeds wilder. Daarna duwde hij me lachend van zich af, kuste me nog een laatste keer en draaide zich toen om. Hij ging zitten, met zijn voeten op de grond naast zijn bed. Ik streelde zijn rug nog net voor hij opstond. Ik ging zitten en gaapte. Hij zocht zijn boxer.
‘Auke, wacht.’
Hij draaide zich om met een vragend gezicht. Dat was wat ik nog wilde zien voor we ons weer aan zouden kleden.
‘Je bent mooi,’ zei ik.
‘Jij ook.’

Thuis wachtte mijn moeder me op. Ik zat met mijn gedachten bij Auke en bij de afspraak die we voor de volgende dag gemaakt hadden.
‘De politie is hier geweest voor je.’
Ik schrok. ‘De politie?’
Ze knikte. ‘Je moet morgenmiddag op het bureau komen.’
Daar ging mijn afspraak. ‘Waarom?’
Ik vroeg het argwanend, beetje angstig zelfs waardoor mijn moeder begon te glimlachen.
‘Omdat jij bij die demonstratie midden in het dorp bent geweest.’
‘Waarom moet ik daarvoor op het bureau komen?’
‘Omdat het jouw idee was.’
Ik vertrouwde het niet en dat was aan mijn gezicht te zien. Mijn moeder lachte weer. Ze legde haar hand op mijn schouder en kuste mijn voorhoofd.
‘Ze gaan met Jeroen en zijn vader overleggen wat ze kunnen regelen voor de schuur. Mevrouw van Gelder is er ook, als vertegenwoordigster van de dorpsbewoners, samen met iemand van de gemeente. Ze willen jouw mening ook hebben.’
Ik glimlachte opgelucht.