Ik had er voor gezorgd dat we met zijn vieren waren, Noah en Bram gingen met Melle en mij op pad. Ik had Noah nog een beetje bedenkelijk naar Melle zien kijken, maar ik dacht dat het wel goed zou komen. En dat ging het ook wel. Melle begon zelfs om dingen te lachen. Tot we tijdens een pauze weer allemaal bij elkaar zaten. Ik begon het te snappen. Hij en zijn ouders zaten al een week alleen maar dicht op elkaar. We waren halverwege de middag weer terug. Noah en Bram wilden gaan zwemmen. Ik zag Melle weer aan de rand van het terras voor zich uit staren.
‘Hey, Noah en Bram willen gaan zwemmen. Zin om mee te gaan?’
‘Ga jij?’
Ik haalde mijn schouders op. ‘Als jij gaat.’
Hij keek even rond en knikte. ‘Is goed.’
Ik zocht mijn spullen bij elkaar, propte het in een rugzakje. Niet veel later kwam Melle ook naar boven. Hij rommelde wat in zijn tas, liep daarna met mij mee naar beneden.
‘Ga je ook mee?’ vroeg Noah.
Melle knikte.
‘Cool.’
Er waren al wat meer mensen van onze groep in het zwembad, met hun kinderen. Job kwam meteen naar Noah en mij toe. Noah vond het nog oké ook. Melle liep het water in en begon een baantje te trekken. Achterin bleef hij even hangen. Niet veel later hing ik naast hem.
‘Je kunt hier ook naar buiten,’ zei hij met een blik over zijn schouder.
‘Ja,’ zei ik.
Hij glimlachte, zwom weer weg, naar de opening waardoor je naar buiten kon zwemmen. Hij ging buiten tegen de rand hangen, hoofd achterover, ogen dicht. Ik waadde naar hem toe. Mooi lichaam. Luchtbel in zijn broek helaas. Hij moet me gehoord hebben, hij deed zijn ogen open en keek me aan. Hij glimlachte.
‘Ze hebben daar ook ligstoelen,’ lachte ik.
‘Ik drijf liever.’
Ik ging naast hem hangen.
‘Ontspannend dit,’ hoorde ik naast me.
‘Echt wel.’
‘Was leuk dat fietsen.’
‘Even afleiding?’
‘Ook dat.’
Ik glimlachte.
‘Wat was dat gister met jouw moeder?’
‘Huh? Wat bedoel je?’
‘Toen ze vertelde over die jongen op jouw werk. Je was nogal fel.’
‘Ja, begint ze zomaar ineens te vertellen over die jongen.’
‘Schaam je je ervoor?’
‘Nee, tuurlijk niet. Maar hij wil het zelf gewoon verborgen houden, begint zij er ineens over te vertellen. Gelukkig was Noah een eindje verder, die weet van niks.’
‘Heftig verhaal wel.’
‘Ja, dat is het zeker. Ik wist eerst ook van niets. Wilde hij zelf zo, gewoon als jongen ergens binnenkomen. Was voor hem de eerste keer dat hij dat kon doen.’
‘Maar hij lijkt gewoon op een jongen?’
‘Nee, het is gewoon een jongen eigenlijk. Oké, in het lichaam van een meisje. Ik had echt niets in de gaten in het begin.’
‘Helemaal niets?’
‘Echt niet. Hij is wat klein, maar goed, dat kan.’
‘Hoe oud is hij?’
’15.’
‘Knap dat hij zover is.’
‘Hij vertelt me er steeds meer over. Is wel zwaar hoor, allemaal. Hij kan er ook niet tegen als iemand hem teveel aanraakt en zo. Net als dit, zwembad, dat doet hij niet. Dan zie je meteen dat er iets is.’
Melle blies lucht uit. ‘Erg.’
‘Borsten, geen bult in de zwembroek.’
‘Daar heb je toch zo’n namaakbult voor?’
‘Klopt. Heeft hij ook sinds kort eentje.’
‘Nice.’
‘Hij zei ineens op het werk tegen mij “Ik heb een lul gekocht”. Supertrots.’
Melle lachte. ‘Snap ik. Lijkt me ook raar. Hoe zoek je zoiets uit?’
Ik keek voor me uit en dacht aan de avond dat hij wilde weten hoe het voelde.
‘Wat kijk je ineens raar?’
‘Nah…’
‘Heeft ie jou om advies gevraagd?’
‘Erger.’
‘Wat?’ Hij lachte. ‘Nee!’
‘Hij wilde weten hoe het voelde.’
‘Nice. Heb je hem dat laten doen?’
Ik knikte. ‘En die kennis heeft hij gebruikt bij het kopen.’
‘Gaaf.’
‘Dus hij heeft nou de perfecte lul,’ grinnikte ik.
‘Uhu, tuurlijk,’ antwoorde Melle spottend.
We lachten toen Noah en Bram naar buiten kwamen.
‘Ander onderwerp,’ zei ik.
Ze kwamen onze kant op. Noah ging naast me hangen.
‘Kom erbij hangen,’ zei ik.
‘Man, wat zijn ze druk.’
Ik lachte. ‘Gewoon lekker chillen Noah. En als ze naar buiten komen onder water duiken.’
Melle ontdooide langzaam verder. In het restaurant ging hij meteen bij mij zitten, zo ver mogelijk van zijn ouders vandaan. Afleiding, niet teveel aan zijn eigen situatie denken. Maar hij was vrolijker, een stuk vrolijker zelfs dan toen hij vrijdagmiddag binnen kwam. Ik zag de oude Melle ook weer terug, voor zover mijn herinneringen gingen. En dat beviel me wel. Noah en Bram bleven bij ons hangen, zo ver mogelijk van de kleinere kinderen af. Noah zat naast me, Bram zat naast Melle.
‘Morgen alweer naar huis,’ zei Noah.
‘We hebben morgen nog een hele dag,’ zei ik.
‘Maandag weer naar school.’
Ik lachte.
‘Waar ga jij nu naar school?’ vroeg hij ineens aan Melle.
‘Nog nergens. Over een week.’
‘Dus jij bent gewoon nog een hele week vrij?’
Melle knikte.
‘Cool.’
Melle haalde zijn schouders op.
‘Maar jij woont nu in een vakantiepark?’
‘Ja, tijdje nog, tot het huis klaar is.’
‘Gaaf, iedere dag naar het zwembad en zo.’
‘Het is daar niet zo groot, niet veel te doen.’
‘Dan nog.’
‘En straks een heel eind van school af.’
‘Hoe ga je dat doen?’ vroeg ik.
‘Mijn ouders brengen ons met de auto. Ik heb nog niet eens een fiets. Die zit nog in de container.’
‘Wat doe je dan de hele dag?’ vroeg Bram.
‘Niks. Fiets gehuurd om eens weg te kunnen, maar verder niets. Internet. Ik heb daar wel wifi gelukkig.’
‘Raar,’ zei Noah.
‘Ja,’ zei Melle serieus. ‘Raar. Dat is het.’
‘Af en toe heeft mijn broertje fijne vragen,’ zei ik toen we terug liepen van het restaurant.
Melle grijnsde. ‘Geeft niet, snap ik ook wel.’
‘Dan nog.’
‘Zag ik hem nou af en toe naar Mirthe kijken?’
‘Wie? Noah?’
Melle lachte. ‘Doe je ogen eens open Levy.’
‘Echt?’
‘Ja. Niet dat ze terug kijkt…’
‘Ahh…’
‘Die jongen bij jou…’
‘Joep?’
‘Ja. Stomme vraag misschien, maar valt hij nou op jongens of meisjes?’
‘Jongens.’
‘Die zal wel genoten hebben toen hij mocht voelen,’ grijnsde hij.
Ik lachte.
‘En jij?’
‘Wat? Dat hij bij mij voelde? Dat was raar.’
‘Raar?’
‘Oké, en ik vond het niet vervelend,’ grinnikte ik.
‘Zouden jullie…?’
‘Hij wil geen relatie. Te ongemakkelijk.’
‘Maar dan zou hij nooit een relatie hebben?’
‘Later misschien. Nu nog niet in ieder geval. “Dan moet er eerst nog een hoop aan mij gebeuren”, zegt hij zelf.’
Melle was stil.
We gingen weer laat slapen, later dan de dag ervoor. Melle lag iets eerder in bed dan ik. Ik werd nerveus van hem. Wilde niet kijken. Hij keek wel.
‘Die Joep op jouw werk heeft een prima bult in zijn broek,’ lachte hij toen ik naast het bed stond in mijn boxer.
Ik keek op, Melle lag op zijn zij, leunend op zijn arm. Hij glimlachte.
‘Thanx,’ wist ik half lachend uit te brengen.
Ik dook snel onder mijn dekbed.
‘Zou hij verliefd op je zijn?’
‘Joep? Ik denk niet dat hij dat kan. Te ongemakkelijk.’
‘En jij?’
‘Ik? Op Joep? Hoezo,’ ontweek ik.
‘Ja.’ Hij glimlachte. ‘De manier waarop je over hem praat.’
Ik zuchtte. Gig ik hem dat allemaal vertellen? ‘Ik weet het niet. Oké, ja, dat was ik. De eerste dag dat ik hem zag al. Maar daarna? Ik weet dat het niets kan worden. Hij is daar gewoon niet aan toe. Dus nee denk ik, hij is gewoon een hele goede vriend van mij geworden. Een hele speciale ook, door alles.’
‘Hij vertrouwt jou echt hè? Als ik hoor wat hij je allemaal vertelt.’
‘Klopt.’
‘En vraagt.’
‘Ik ben volgens mij de eerste jongen waar hij er mee over kan praten. En ik heb dingen die hij niet heeft. En wel wil hebben. Hij probeert zoveel mogelijk een jongen te zijn, en hij wil weten hoe dat is, voelt.’
‘Kan ik me voorstellen.’
‘Toen hij die packer voor het eerst had zei hij dat het op die van mij leek.’
‘Heb je gevoeld?’
‘Ja.’
‘En?’
‘Raar. Net echt. Denk ik, heb nog nooit bij een andere jongen in zijn kruis zitten voelen. Hadden we nog een discussie over. Toen ik dat zei vond hij dat onzin. Ik heb het vaak genoeg bij mezelf gevoeld. Hij nog nooit. Nooit eentje in levende lijve gezien.’
‘Zou je hem dat laten zien als hij dat vroeg?’
‘Weet ik niet.’
Melle grijnsde. ‘Niet?’
‘Het is gewoon een hele goede vriend van mij geworden. Ik weet niet, maar het lijkt me raar. Zou jij dat wel doen dan?’
Hij haalde zijn schouders op. ‘Geen idee. Denk het wel.’
Hij gaapte en draaide zich op zijn rug. Zijn dekbed draaide mee, ik zag zijn lichaam er half onderuit. Hij bleef even zo liggen. Volgens mij zag hij me kijken. Hij draaide meteen door op zijn andere zij.
‘Truste.’
‘Truste,’ mompelde ik.
Geen contact meer, Melle wilde slapen en volgens mij deed hij dat ook vrij snel. Ik lag nog lang wakker. Wat was dit? Hij stelde wel heel veel vragen. Zou hij…? Ik keek naast me, ik zag zijn blote rug, zijn billen in zijn boxer. Damn. Dit was ongemakkelijk. Alsof hij me voelde kijken, hij draaide zich weer om. Dat maakte het alleen nog maar erger. Joep kon wel klagen dat hij het nog nooit gevoeld of gezien had, maar dat had ik ook nog nooit bij iemand anders. Ik was nieuwsgierig naar Melle, verpakt in een strakke boxer voor me. Ogen dicht, Levy, slapen.
Melle deed raar de volgende ochtend. Stil, afstandelijk. Hij zei…, nee, hij mompelde goedemorgen, stapte uit bed en verdween. Maar niet voordat hij zich half uitrekte naast het bed en mij een prima uitzicht gaf. Hij was half hard zag ik, net als ik meestal iedere ochtend. Alsof ik hem doorhad, ik duwde mijn dekbed weg, rekte me uit en liet hem kijken. Ik was harder dan hij ondertussen. Daarna was hij weg. Niet veel later kwam hij terug, iets rustiger in zijn broek. Hij liet zich weer voorover op zijn bed vallen. Ik stond op, moest ook gruwelijk naar het toilet. Hij keek, ik voelde zijn blik, ik voelde mezelf. Toen ik terug kwam was hij weg. Beneden zag ik hem weer, buiten, op een stoel, eindje van de rest. In gedachten, dat zag ik wel. Ik liet het maar even zo, ik wist het zelf ook niet meer.
Het was warm. De kinderen wilden weer naar het zwembad. Ik had zin om mee te gaan. Noah riep nog naar Melle, maar die bleef zitten. Ik keek hem een keer vragend aan, maar hij haalde zijn schouders op en draaide zich weer om, telefoon in zijn hand. Dan niet. Ik liep naar boven, pakte mijn zwembroek. Ik kleedde me alvast om, stond half naakt in de kamer, alleen mijn shirt aan. Ik zag een boxer van hem op de grond liggen. Als hij ineens binnen zou komen… Ik zou het niet erg vinden. Met een zucht trok ik mijn zwembroek aan, schoot in mijn schoenen en propte een handdoek in een tas. Misschien was het maar beter als hij niet mee ging. Even rust in mijn kop.
Hij kwam wel, nog geen half uurtje nadat we er waren. Ik zag hem binnen komen, hij keek me aan en glimlachte flauwtjes. Daarna ging hij naar buiten. Daar zag ik hem weer, aan de rand van het buitenbad, armen op de rand, hoofd achterover, af en toe kwamen zijn tenen boven het water uit. Ik zwom naar hem toe, ging naast hem hangen, raakte per ongeluk zijn elleboog aan met die van mij.
‘Hey,’ zei hij toen hij even zijn ogen open deed.
‘Hey. Toch maar gekomen?’
‘Ja.’
‘Alles goed?’
‘Hm.’ Hij keek even voor zich uit. ‘Sorry dat ik zo door zat te vragen gister.’
‘Geeft niet.’
‘Sorry.’
Ik glimlachte. ‘Geeft niet.’
‘Eigenlijk ben ik stikjaloers op die Joep.’
Ik keek verbaasd. ‘Hoezo? Het is niet niks waar hij doorheen moet. Ik zou niet willen ruilen.’
‘Nee, ik ook niet.’ Melle keek me even kort aan en grijnsde. ‘Maar hij heeft wel aan een lul kunnen voelen.’
‘Het was op mijn broek, niet erin.’
‘Dan nog.’
Mijn hoofd tolde, maar ik moest toch lachen.
‘Weet je, er was een jongen daar bij mij op school. Echt een leuke jongen. Maar alles lekker bekrompen daar, dus ik heb nooit iets laten merken. Ik bleef maar grenzen verleggen. Ik wilde hem zien, wat na het sporten en douchen ook wel lukte. Maar dat was dan ook weer niet genoeg. Net als Joep, ik wilde hem voelen, hard zien worden. Het was voor mij nooit genoeg. Best wel goede vriend van mij geworden. Vlak voor ik ging kwam hij ineens los. Niets meer gebeurd, helaas.’ Hij zuchtte. ‘Als ik daar nog gewoond had…’
‘Damn.’
‘Ik was er zo dicht bij.’
‘Als je niet weg zou gaan, zou hij je dat dan ooit verteld hebben?’
‘Geen idee. Niet meteen misschien, maar we groeiden steeds dichter naar elkaar toe.’
‘Da’s kut, Melle.’
Hij zuchtte. ‘Best wel. Nou ja, dus ben ik jaloers op die Joep.’
Ik grinnikte, waardoor hij ook lachte.
‘En jaloers op jou.’
‘Op mij?’
‘Hallo. Was het lekker, dat er iemand aan je pik voelde?’
Nu lachte ik hardop. ‘Zeker wel.’
‘Dat bedoel ik.’
Ik keek hem aan, hij grijnsde terug.
‘Kneep ie hard?’
‘Nee, zachtjes voelen, kneden. Daarna ook op mijn boxer.’
‘Hou op.’
Het knetterde in mijn hoofd. Voor hij kon reageren ging ik onder water met mijn hand naar hem toe. Ik had meteen beet. Hij was zacht, maar zwol snel op toen ik zachtjes kneedde. Zijn ogen sperden open, hij grijnsde. Toen hij bijna hard was liet ik hem los. Ik duwde me van de kant en dreef van hem vandaan.
‘Zo voelt dat dus,’ grijnsde ik.
Hij lachte, bleef aan de kant hangen. Maar hij keek wel toen ik me op mijn rug omhoog duwde en ik mijn zwemshort om me heen voelde plakken. Ik stond net weer gewoon in het water toen Noah ineens in mijn nek sprong. Net op tijd.
Ik liep samen met Melle terug naar de kleedkluisjes. Ik trok mijn shirt en mijn handdoek eruit, samen met mijn schoenen.
‘Is dat alles wat je bij hebt?’
‘Had mijn zwembroek thuis al aangetrokken. Kleed me daar wel weer om.’
‘Kan ik ook wel doen eigenlijk. Handig.’
Ik wist wat er ging gebeuren. Het tintelde. Samen liepen we terug, gingen meteen naar boven. Melle deed de slaapkamerdeur dicht. Hij keek naar me, deed alsof er niets aan de hand was. Maar we wisten wel beter. Ik trok mijn shirt uit, terwijl ik mijn schoenen uit trapte. Alsof het de normaalste zaak van de wereld was trok ik het koordje van mijn zwembroek los en trok hem uit. Toen ik weer op keek was Melle ook al zover. En half hard, net als ik. We keken naar elkaar, met het bed tussen ons in. Hij grijnsde. Ik pakte mijn handdoek en droogde mijn kruis verder af. Ik werd harder.
Melle grijnsde. ‘Dat heb ik zo nog nooit bij Jake gezien.’
Ik liep naar de muur tegenover het bed, zocht in mijn tas naar een nieuwe onderbroek. Melle deed hetzelfde, stond naast me. We keken elkaar aan en zonder iets te zeggen pakte ik hem vast. Hij zuchtte. Ik zag en voelde zijn hand. Hij kneep zachtjes, ging heen en weer.
‘Nou wil ik het ook afmaken,’ zuchtte hij.
‘Ik ook.’
Het ging snel, ondanks dat we rustig bewogen. Hij kwam iets eerder dan ik.
‘Levy?’
Ik schrok van de stem van Noah. Ik trok snel mijn boxer aan, Melle deed hetzelfde en liet zijn handdoek op de vlekken op de vloer vallen op het moment dat de deur open ging.
‘Wat?’ vroeg ik half geërgerd.
‘Bram en ik gaan voetballen op het veldje. Gaan jullie mee?’
‘Straks misschien.’
Noah keek half teleurgesteld, half onderzoekend. Had hij iets door? Hij deed de deur wel weer achter zich dicht. Toen hij weg was schoot Melle in de lach. Hij wreef met zijn voet de handdoek over de vloer en liet hem zo liggen. Hij trok zijn shirt aan, zijn broek en ging op bed zitten om zijn schoenen weer aan te doen.
‘Gaan we nog met ze voetballen?’
‘Ja,’ zei ik maar.
En weg was het moment. Weg was ook het moment dat we alleen waren. Overal was wel iemand. Er werd friet gehaald, na het eten ging ik naar boven om mijn tas in te pakken. Ik ritste net mijn tas dicht toen Melle de kamer op kwam. Ik wilde het bed afhalen, om alles in een sloop te proppen.
‘Laat maar, dat doe ik morgen wel.’
‘Blijven jullie?’
Melle knikte. ‘Morgenochtend. Wij ruimen het hier mee op.’
‘Thanks.’
Hij glimlachte. Ik wist niet wat ik moest zeggen.
‘Mag ik je telefoonnummer?’
Ik glimlachte, we wisselden nummers uit. Ik hoorde mijn moeder roepen beneden.
‘Levy? Kom je nog wat mee drinken?’
‘Jaaa,’ riep ik verveeld.
Melle lachte, daarna keek hij me aan. ‘Was gaaf dit weekend, dank je wel.’
Ik keek verlegen, Melle ook.
‘En lekker,’ grijnsde hij.
‘Zeker weten.’
Daarna liepen we naar beneden, en voor ik het wist zat ik in de auto naar huis.
“Naar huis!” appte ik naar Tessa.
“Zie je morgen!” kreeg ik terug.
Niet veel later: “Nog spannende dingen met die Melle gebeurd?”
“Dat wil je niet weten”, stuurde ik terug.
Ik stopte mijn telefoon terug in mijn broekzak. Ik voelde mijn telefoon een paar keer trillen, deed mijn ogen dicht en glimlachte. Wat een weekend. Dat vertelde ik haar morgen wel.
© 2021 Oliver
Ik ben altijd nieuwsgierig naar jullie reacties. Klik op de link en laat eens een berichtje achter op het forum of facebook!