Maand: februari 2020

Ik zuchtte, Ian glimlachte. ‘Ik heb echt even geen zin om naar huis te gaan.’ ‘Eet je mee?’ ‘Is goed,’ zei ik dwars. ‘Ik maakte een grapje Valentijn. Maar het kan wel hoor.’ Ik keek hem aan en grijnsde. ‘Ik denk dat er sowieso niets geregeld is om te eten bij mij thuis na dat hele gedoe.’ Ik pakte mijn telefoon en belde mijn moeder. ‘Valentijn, waar zit je?’ vroeg ze onderzoekend, niet boos. ‘Bij Ian. Ik kan hier blijven eten als ik wil.’ Ik [ verder lezen ]

‘Met Valentijn.’ Toen ik zag dat het mijn moeder was nam ik toch maar op. ‘Dag jongen. Waar ben je?’ ‘Ik ben even bij Ian, je weet wel, die jongen die me met die boodschappen had geholpen. Ik kwam hem tegen, heb hem even geholpen met de tassen.’ ‘Kom je zo wel naar huis?’ ‘Doe ik.’ ‘Fijn. Tot straks.’ Ik keek Ian aan die het mes langs de rand van de snijplank haalde en daarna in de gootsteen mikte. ‘Mijn moeder, waar ik bleef.’ Ian [ verder lezen ]

Martin keek me aan toen ik op maandag binnen kwam. ‘Niets?’ Ik schudde mijn hoofd. ‘Dan had ik je wel gebeld.’ Hij glimlachte. In de aula keken een hoop mensen mijn kant op. De conciërge had de Alert opgehangen achter het raam van zijn kantoortje bij de ingang zag ik. Dit had ik wel verwacht, ik was expres wat later gegaan om niet te lang in die aula te moeten blijven zitten. Geen zin in iedereen die maar wat zat te kijken. De eerste bel [ verder lezen ]

Ik bleef nog even beneden, was er bij toen mijn moeder mijn mentor belde en alles uitlegde. Ze keek me aan toen ze opgehangen had. ‘Sterkte,’ zei ze, terwijl ze nog naar haar telefoon keek. Ik glimlachte maar een keer. ‘Ik ga weer terug naar bed,’ zei ik nadat ik mijn kommetje leeg had en een kop thee. Ze knikte. Op de trap kwam ik mijn vader tegen. Hij zag me op mijn sokken en met mijn rugzak de trap op komen. Halverwege de trap [ verder lezen ]

Daar was hij weer! We zaten met zijn vieren in de Mac en ik zag hem meteen zitten. Luc, Sem, Colin, Emiel, hoe hij ook heette. Diederik en François liepen voorop en gingen best een stukje bij hem vandaan zitten helaas. Ik had wel een stoel te pakken waardoor ik hem kon zien zitten. Hetzelfde meisje weer bij hem. Vast zijn vriendin, maar wat nou als het gewoon een vriendin van hem was? “Een”, niet “de”. Het frustreerde me, ik kon niet naar hem toe, [ verder lezen ]