Jaar: 2015

Ik had het kunnen weten, ik had dus niet veel geslapen. Ik zat chagrijnig achter in de auto, zei niet veel. De oversteek naar Engeland, waar ik naar uitgekeken had, kon me niet interesseren. Ik vond het maar een domme boot. Oké, hij ging hard. Voor een boot dan. Verder in Engeland probeerde ik weer te slapen achter in de auto. Dat lukte me ook nog zelfs. Voor even dan. Niet veel later maakte mijn moeder me wakker. We waren er, tijd om te helpen [ verder lezen ]

Auke en ik waren nerveus. Auke’s vader kon ieder moment komen om alle spullen op te halen. Mijn tentje was al ingepakt, de bungalowtent lag al plat. Jelle en ik stonden te kijken naar Auke, Martijn en Kjeld die hem aan het opvouwen waren. ‘Veel te snel voorbij zo’n week.’ ‘Veel te snel,’ lachte ik. ‘Ik heb geen zin om naar huis te gaan.’ ‘Kan ik me voorstellen. Denk je dat ze moeilijk gaan doen?’ Ik haalde mijn schouders op. ‘Eigenlijk kan ik me dat [ verder lezen ]

‘Godverde…’ Ik keek lachend naar Martijn die net deze kreet liet ontsnappen. ‘Jeumig heet zoiets, broer.’ Auke grijnsde toen hij het zei. Ons tentje stond net, we waren de laatste dingen aan het opspannen zodat hij goed strak stond. Daarnaast stond een hele grote bungalowtent. Stond, want hij zakte weer voor een groot deel in elkaar. Kjeld schudde een keer zijn hoofd en had besloten dat het argument van Martijn dat hij wist hoe het moest omdat het hun tent was, geen bal waard was. [ verder lezen ]

‘Wat zei hij?’ vroeg Jelle meteen de volgende ochtend op de fiets op weg naar school. ‘Niet veel. Alsof hij niets wilde zeggen eigenlijk.’ ‘Hij zei helemaal niets?’ ‘Nee. Hij vond het wel best zolang hij er maar niets van hoefde te zien.’ ‘Sorry, Mark. Echt.’ ‘Laat maar. Het is gebeurd, Jelle, dat draaien we niet meer om.’ ‘Ja, maar ik voel me schuldig, Mark. Als Marloes het weet dan weet zo iedereen het.’ ‘Ten eerste; Marloes zou zoiets niet doen. Zeker niet zo’n geheim. [ verder lezen ]

Auke liet zich op mijn bed vallen. ‘Wat zou dit te betekenen hebben?’ vroeg ik toen ik naast hem ging liggen. Auke sloeg zijn armen om me heen. ‘Daar wil ik nog even niet over nadenken. We zien het vanavond wel.’ Ik grinnikte, moest hem gelijk geven. Ik merkte nu pas hoe moe ik was. Tevreden en loom, dat was ik. Auke ook, merkte ik. Hij trok me tegen zich aan, ik hoorde hem zuchten. Ontspannen lagen we tegen elkaar. Ik streelde zijn gezicht, drukte [ verder lezen ]

Waarom moest alles nou zo moeilijk zijn? Er hing een enorme jeumigsfeer in onze vriendengroep en dat begon iedereen in de weg te zitten. Martijn werd er gek van en ik ook. We wilden Jelle niet laten vallen, maar ruzie met Marloes en Linda zagen we ook niet zitten. Martijn uiteraard al helemaal niet. Auke werd er chagrijnig van. Hij kwam Marloes regelmatig tegen bij hem thuis en werd een beetje moe van de sfeer alsof er helemaal niets aan de hand was. Voor haar [ verder lezen ]

Ik had als een blok geslapen. Die laatste avond in Zwitserland, die reis terug naar huis, dat gemaal in mijn kop over wat er allemaal gebeurd was de laatste week; ik was even op. Ik kwam pas aan het einde van de ochtend mijn bed uit. Gapend zat ik aan de tafel in de keuken, mijn moeder bekeek me met een grijns. Ik glimlachte maar een keer veelbetekenend terug. Met een blik op de klok wist ik dat ik nog tijd genoeg had, ik had [ verder lezen ]

Ze keek nog een keer rond. ‘Natuurlijk mag je dat vragen,’ zei ik. ‘Jij en Auke? Ehhh, niet boos worden hoor, maar wat hebben jullie samen?’ Ik verslikte me bijna in mijn bier. ‘Hoe bedoel je?’ ‘Gewoon, jij en Auke. Jullie zijn niet zomaar goede vrienden.’ Ik keek haar alleen maar aan. ‘Jij en Kjeld, Jelle, jullie zijn gewoon goede vrienden. Dat zie je. Ook al die verhalen die Kjeld al verteld heeft over je. Maar jij en Auke, ik weet niet hoe ik het [ verder lezen ]

Jelle lachte. ‘Leuk, Mark.’ Ik dronk mijn flesje verder leeg en zette het met een klap op tafel. ‘Doe er nog maar een,’ zuchtte ik. Jelle keek me aan met een serieuze blik. Ik keek terug en pakte het nieuwe flesje. ‘Het is zo, Jelle,’ zei ik toen zacht. ‘Jeumig…’ ‘Af en toe,’ probeerde ik te grijnzen. ‘Weet Auke dit?’ Ik knikte. ‘Je houdt je mond tegen iedereen hè?’ ‘Natuurlijk. Is hij ook eh…’ ‘Ja.’ ‘Vandaar dat jij zo vrolijk was de laatste tijd. Maar…’ [ verder lezen ]

Ik wist dat ik hem niet kon bellen. Die zat nu waarschijnlijk ergens in een kroegje of op de fiets met haar terug naar huis. Maar ik was nieuwsgierig. Zelfs Auke viel het op, hij keek maar vroeg wijselijk niets. Iedereen ging laat in de middag weer terug naar huis. We spraken af om elkaar die avond weer te zien, bij Martijn en Auke thuis. Ik beloofde om Kjeld te bellen. Ik reed nog een stukje met Auke mee. ‘Wat was dat net met dat [ verder lezen ]