Auke liet zich op mijn bed vallen.
‘Wat zou dit te betekenen hebben?’ vroeg ik toen ik naast hem ging liggen.
Auke sloeg zijn armen om me heen. ‘Daar wil ik nog even niet over nadenken. We zien het vanavond wel.’
Ik grinnikte, moest hem gelijk geven. Ik merkte nu pas hoe moe ik was. Tevreden en loom, dat was ik. Auke ook, merkte ik. Hij trok me tegen zich aan, ik hoorde hem zuchten. Ontspannen lagen we tegen elkaar. Ik streelde zijn gezicht, drukte een kus op zijn voorhoofd. Auke had zijn ogen dicht en bewoog niet meer. Ik kroop nog wat dichter tegen hem aan en sloot mijn ogen. Ik voelde me goed, al was ik moe. Auke’s vingers bewogen af en toe op mijn rug, maar verder was het stil.
‘Niet in slaap vallen,’ fluisterde ik.
Hij glimlachte. ‘Weet ik. Maar ik zou wel willen.’
Ondanks dat ik het had gezegd deden we het toch. We schrokken tegelijk wakker van de deur beneden. We gingen meteen rechtop zitten, lachten naar elkaar. Auke stond op, ging op mijn bureaustoel zitten, ik trok het dekbed recht. Op mijn bureau stonden nog steeds twee volle glazen, ik pakte er een en nam een slok terwijl ik Auke door zijn haar streek.
‘Stellen ze geen vragen over die handdoek?’
‘Die is wel droog zometeen, hoop ik.’
‘Ik ga zo maar eens naar huis.’
‘Ik zie je vanavond,’ zei ik en bewoog met mijn wenkbrauwen.
‘Ik vraag me af wat ze te vertellen hebben.’
‘Anders ik wel,’ lachte ik.
Samen liepen we naar beneden, Auke groette mijn ouders en ging naar buiten. Ik zwaaide hem uit en ging terug naar binnen.
‘Hoe laat gaan we eten?’ vroeg ik.
‘Over een uur.’
‘Ik ga nog weg vanavond,’ zei ik, ‘ik ga nog even douchen.’
Zonder verder iets te zeggen ging ik terug naar boven. Ik pakte mijn telefoon en las het berichtje nog een keer. Hoopvol, dat was het. Ik dacht ineens aan mijn voicemail en luisterde hem af. Kjeld had inderdaad ingesproken.
“Mark, met Kjeld. Je ligt toch niet nu te…. Nou ja, als je dit hoort moet je me terug bellen.”
Ik zocht zijn nummer op en drukte op het groene knopje. Ik hoorde hem overgaan, maar niemand nam op. Ik kreeg zijn voicemail.
‘Hey,’ zei ik na de pieptoon, ‘nu lig jij zeker te ehh…. Ik zie je vanavond wel. Doei.’
Lachend gooide ik mijn telefoon op mijn bed en kleedde me weer uit. Ik douchte snel, droogde me af met dezelfde handdoek en kleedde me weer aan. Geen vragen over een handdoek. Wel dom dat ik daar niet over had nagedacht, daar moest ik nog eens wat op verzinnen de volgende keer. Niet meer doen, waarschijnlijk. Ik zuchtte. Rare afsluiting van een te gekke middag. Ik voelde een gloed door me heen stromen, ik hield meer van Auke dan ooit.
Dat gevoel had ik nog steeds toen ik bij hem binnen liep diezelfde avond. Ik niet alleen, hij net zo goed als ik. Ik merkte het aan hem. In de keuken schoot Martijn ons even snel aan.
‘Kjeld belde me vanmiddag, hij kon je niet bereiken.’
‘Ik had mijn telefoon op stil staan,’ loog ik meteen.
‘Onze ouders zijn toch niet thuis, dus we hebben hier maar afgesproken.’
‘Goed nieuws, of niet?’
‘Geen idee. Maar het klinkt hoopgevend. Kjeld en Lilian komen straks ook nog, geen idee wat Linda en Jelle doen. Die zullen wel wat te bepraten hebben lijkt me.’
‘En zij daar weet van niets?’ zei Auke met een knik van zijn hoofd naar de woonkamer.
‘Nope,’ zei Martijn balorig.
Lachend liepen we de kamer in.
‘Hé, Marloes,’ zei ik vrolijk.
‘Ha, Mark,’ zei ze net zo vrolijk terug.
Ik liet verder niets merken, zo goed gingen we anders niet met elkaar om de laatste tijd. Auke kwam naast me zitten met de breedste grijns op zijn gezicht die ik ooit had gezien. Hij glunderde nog steeds, raakte zelfs af en toe met zijn schouder die van mij aan. Het verbaasde me dat Martijn en Marloes niets door hadden. Samen staarden we naar de tv, terwijl ik iedere keer weer naar buiten keek of ik Kjeld al aan zag komen. Martijn deed hetzelfde. Kjeld liet zich niet opjagen. Pas tegen half 10 kwam hij aanzetten. Alsof er niets aan de hand was kwam hij met Lilian achterom de keuken binnen, gezicht op de meest onschuldige blik die je je kon voorstellen. Maar ik zag een grijns. Ik keek even onderzoekend naar hem, toen Marloes even niet keek stak hij knipogend zijn duim omhoog. Ik wilde alles weten, maar kon niets vragen. Dat begreep ik ook nog wel. Alsof er niets aan de hand was keken we naar de tv, praatten, lachten. Kjeld keek af en toe naar me en grijnsde. Ik dacht dat hij dat deed vanwege de ontmoeting met Jelle en Linda, maar even later kreeg ik door waarom hij lachte. Hij keek naar mij en dan weer naar Auke. Hij had het niet voor niets gezegd in de voicemail, hij had ons door. Een half uur later hoorden we de keukendeur weer. Marloes vond het steeds gezelliger worden, keek naar achteren wie binnen kwam. Daarna betrok haar gezicht. Jelle kwam de keuken binnen.
‘Hé, Jelle,’ zei Auke vrolijk terwijl hij naar de keuken liep.
‘Hey, Auke,’ hoorde ik Jelle vrolijk zeggen.
Ik keek even naar Marloes, die keek nog steeds verbaasd, en daarna naar Kjeld en Lilian. Die grijnsden alleen maar. Jelle kwam naast me zitten in de bank.
‘Mark,’ zei hij met een klap op mijn been.
‘Jelle,’ sloeg ik terug.
Hij lachte.
‘Vertel op,’ zei Martijn.
‘Moet dat,’ zei Jelle.
‘Ja,’ zeiden we bijna allemaal tegelijk.
Jelle knikte naar Lilian. ‘Begin jij maar.’
Lilian keek achterom toen ze Auke op haar schouder voelde tikken. Ze nam het bierflesje aan en nam een slok.
‘Ik zat vanmorgen met een paar meiden uit mijn dorp bij elkaar, toevallig eigenlijk. Ze vroegen wie die jongen was die nogal vaak bij me was.’ Ze wees naast zich naar Kjeld. ‘Hij hier, ja. Dus ik vertellen, waar hij woonde en zo. Toen vertelde een meisje ineens dat ze een jongen had leren kennen, maar dat ze niet wist wie het was. Ze vond hem wel leuk, hij kwam uit dit dorp, ze wilde weten of ik hem misschien kende. Een vriendin lachte en zei iets over de zuigzoen die ze hem gegeven had. Toen ging er een lampje branden. Dus ik doorvragen, wanneer dat was en zo, hoe hij er uit zag. Toen wist ik zeker dat het om Jelle ging. Ik heb haar verteld wat er hier gebeurd was en toen voelde ze zich erg schuldig. Ze wist niet dat hij een vriendin had. Ik heb Kjeld gebeld en overlegd wat we konden doen.’
Marloes keek alleen maar, zonder uitdrukking op haar gezicht.
‘We hebben ze bij elkaar gebracht, net, vanavond. Waarbij ze Linda verteld heeft dat het van haar uit kwam, gewoon omdat ze hem leuk vond, meer niet.’
Jelle keek even naar me en glunderde. Hij keek opgelucht.
‘Dus alles is nou weer gewoon goed?’ vroeg Marloes verbaasd.
‘Ze gelooft me nu,’ zei hij, ‘laten we het daar even op houden.’
Mijn blik schoot naar Jelle, die even kort zijn schouders ophaalde.
‘We hebben veel gepraat,’ zei hij voor zich uit. ‘Meer gaat jullie niet aan.’
‘Groot gelijk,’ zei Lilian.
‘Maar het is nu in ieder geval duidelijk dat je niet bent vreemd gegaan,’ zei Auke uitdagend.
‘Gelukkig wel,’ zei Jelle.
Marloes keek voor zich uit naar de tv, die begreep ook wel dat die opmerking half voor haar bedoeld was.
‘Tsja, wat kunnen we zeggen?’ zoog Auke door.
‘Gelukkig maar?’ speelde Martijn het spelletje mee.
‘Zeg dat wel,’ zei Jelle met een zucht.
Marloes keek alleen maar. Ik keek haar aan en bleef kijken.
‘Wat wil je nou dat ik zeg?’ vroeg ze ineens.
‘Sorry?’ zei Auke.
‘Jongens, laat nou maar,’ zei Jelle dwingend voor Marloes iets kon zeggen. ‘Het is goed zo. Ik heb het er net de hele tijd met Linda over gehad. Het was allemaal ook wel erg verdacht en ik had het allemaal heel anders aan moeten pakken. Maar,’ ging hij met een blik naar Marloes verder, ‘Linda en ik zijn het er wel over eens dat jij je iets minder met ons had kunnen bemoeien. Dat sloeg echt nergens meer op. Zand er over, het enige dat Linda en ik nu willen is dat we met zijn allen weer gewoon door kunnen gaan. We willen het er niet meer over hebben. Punt.’
‘Ik hoop dat jullie weer gewoon bij elkaar komen,’ zei Marloes voor zich uit.
‘Daar gaan we ook zeker aan werken.’
‘Mooi,’ zei Martijn. ‘Ik hoop het echt.’
Jelle glimlachte. Lilian kroop tevreden tegen Kjeld aan. Ze sloeg een keer op zijn been.
‘Mooi gedaan,’ zei Jelle tegen hem. ‘Dank je wel.’
‘Het was leuk om te doen,’ zei Kjeld. ‘Bovendien had ik nog wat terug te doen voor haar.’
Ik keek even naar hem, hij keek serieus.
‘Kjeld, hou op,’ zei Jelle. ‘Dat zei je vanavond ook al, en zo ziet Linda dat helemaal niet.’
‘Hoeft ook niet, als ik het zo maar zie.’
Lilian kneep nog een keer in zijn been. Kjeld zuchtte een keer en nam een flinke slok uit haar flesje.
‘Pak je eigen bier,’ zei Lilian gespeeld beledigd.
Kjeld lachte weer. Gelukkig.
De sfeer was weer veranderd. Eindelijk. In de pauze op school zaten we weer gewoon met zijn vijven bij elkaar. Linda en Jelle nog een beetje onwennig met de nieuwe situatie. Ze deden gewoon tegen elkaar, maar je zag dat er meer aan de hand was. Ze hoorden gewoon bij elkaar vond ik, maar er was teveel gebeurd om dat zomaar te vergeten. Ik vond het nog knap dat ze in de pauzes zo met elkaar omgingen. Kjeld hield het allemaal goed in de gaten. Marloes ook. Verder bemoeide ze zich er niet mee. Verstandig geworden, gelukkig. Ze liet wel merken dat ze blij was dat Linda en Jelle weer een beetje normaal met elkaar omgingen, ze liet zelfs tegen mij een keer vallen dat ze hoopte dat alles weer goed zou komen tussen die twee. Ik had er wel vertrouwen in. Het had gewoon zijn tijd nodig. Jelle liet niets merken, deed zo normaal mogelijk. Tegen Linda, tegen ons. Aan het einde van de week kwam hij dan ook vrolijk de schuur binnen, alsof hij nooit was weggeweest. Jeroen speelde het spelletje gelukkig mee.
‘Biertje?’ Meer zei hij niet toen Jelle binnen kwam en naar de bar liep.
Jelle knikte dankbaar, nam het flesje in ontvangst en hield hem naar mij omhoog. Ik knipoogde, nam tegelijk een slok. Jelle lachte, Jelle vertelde grappen. Jelle was gewoon Jelle. Auke stond vlak naast me, hield zijn hand tegen mijn rug en lachte mee. Wie ook mee lachte was Linda. Ze bleef bij ons staan, beter gezegd; bij Jelle. Kjeld en Lilian kwamen binnen, liepen meteen naar ons toe. Niet veel later kwamen Martijn en Marloes ook binnen lopen.
‘Pa en Ma niet thuis?’ vroeg Auke terwijl hij demonstratief op zijn horloge keek.
Marloes lachte en prikte haar vinger tussen zijn ribben.
‘Ik weet genoeg,’ zei Auke grijnzend en nam een slok, leunend tegen de bar.
‘Erg leuk broer,’ lachte Martijn.
Linda lachte weer om iets wat Jelle zei. Kjeld stootte me aan.
‘Had ik gelijk vorige week?’ vroeg hij toen de rest niet luisterde.
‘Wat?’
‘Dat jij de telefoon niet opnam.’
Auke naast me kuchte een keer opvallend met een brede grijns.
‘Je zou zo maar eens gelijk kunnen hebben,’ grinnikte ik. ‘En hoe was het bij jou toen ik terug belde?’
Kjeld grinnikte.
‘En we weten weer genoeg,’ lachte ik.
‘Wat vertellen jullie elkaar allemaal eigenlijk?’ vroeg Auke.
‘Dat zou ik nou ook wel eens willen weten,’ zei Lilian nieuwsgierig.
‘We zijn toevallig samen condooms gaan halen,’ zei ik. ‘dat schept een band.’
‘Big deal,’ zei Lilian spottend.
‘Dan haal jij ze de volgende keer,’ zei Kjeld.
‘Ja,’ zei ik tegen Auke.
Kjeld lachte. ‘Adres hebben?’
Auke lachte, gaf geen antwoord. Ik keek even rond. Martijn en Marloes stonden met Jeroen te praten. Jelle en Linda waren nergens meer te bekennen. Marloes vond mijn blik. Grijnzend keken we naar elkaar. Dit ging helemaal goed komen deze avond. Een uur later kwamen ze pas weer terug naar binnen. Jelle had een brede grijns op zijn gezicht, maar ook Linda straalde.
‘Jammer dat er geen zolder meer is?’ vroeg ik spottend.
‘Buiten is het ook goed te doen hoor. Het is geen winter meer.’
‘Ik geloof je op je woord,’ lachte ik.
Auke grijnsde, keek me even diep in mijn ogen. Ik voelde meteen wat hij dacht. Op tijd naar huis. Ik werd geil van dit blije gedoe om ons heen.
Ik heb Jelle niet meer gezien de rest van het weekend. Op maandag na school reden we samen terug naar huis. Hij nodigde me uit om nog wat bij hem te komen drinken. Ik vond het prima. Was er zelfs blij mee.
‘Hoe voel je je nu?’ vroeg ik in de keuken bij hem thuis.
‘Wat denk je?’ glunderde hij.
Ik lachte. ‘Mooi dat jullie weer bij elkaar zijn. Echt.’
Jelle glimlachte naar me. ‘En jij en Auke?’
‘Gaat goed,’ zei ik. ‘Uitstekend zelfs.’
‘Ik merk er helemaal niets van. Ik snap niet hoe jullie dat doen.’
‘Gewoon voorzichtig zijn,’ zei ik voor me uit.
‘Word je daar gelukkig van?’
Ik schudde mijn hoofd. ‘Niet echt. Maar ik weet dat het voor tijdelijk is.’
Jelle keek naar me met opgetrokken wenkbrauwen.
‘Nou ja, hoop ik.’
‘Ik wou net zeggen. Hoe lang denk je dat nog vol te kunnen houden?’
‘Weet ik niet Jelle. Nou ja, jij en Kjeld weten het, en Lilian. De rest komt wel een keer. Ik weet ook niet wanneer.’
‘En jouw ouders?’
‘Komt vanzelf wel goed. Ik kan me niet voorstellen dat die moeilijk gaan doen.’
‘En de rest van het dorp?’
Ik zuchtte. ‘Daar wil ik nog even niet aan denken.’
‘Als er iemand moeilijk gaat doen krijgen ze met mij te maken.’
Ik keek even verbaasd naar hem.
‘Ik meen het.’
‘Dank je,’ zei ik.
Het zette me aan het denken. Zou het echt zo’n probleem kunnen worden?
In het weekend belde Auke me.
‘Mijn ouders zijn niet thuis vanavond.’
‘Hmm,’ grinnikte ik.
‘Vergeet het,’ lachte hij. ‘Iedereen komt. Heeft Martijn geregeld.’
‘Is ook gezellig. Denk ik.’
Auke lachte nog harder. ‘Ik zie je vanavond.’
Ik was de eerste. Langzaam druppelde iedereen binnen. De tv stond aan, er werd gelachen. Linda en Jelle hingen tegen elkaar aan op de bank. Martijn zat in de hoek, Marloes zat bij hem op de grond, zijn hand speelde met haar haren. Kjeld en Lilian zaten in twee fauteuils, tussen de stoelen in hingen hun vingers in elkaar. Auke en ik zaten op de grond, discrete afstand. De laatste weken van school waren we al aan het aftellen.
‘Nog een paar weken,’ zei Martijn.
‘Gelukkig wel,’ lachte Jelle.
We praatten over de vakantie, waar iedereen naar toe zou gaan. Kjeld en Lilian verbaasden ons door te vertellen dat ze samen met haar ouders op vakantie zouden gaan. Jaloerse blikken, niet in de laatste plaats bij Auke en mij.
‘Is het geen idee,’ zei Martijn ineens, ‘om in de eerste week van de vakantie samen weg te gaan?’
‘Samen?’ vroeg Marloes.
‘Met zijn allen. Weekje naar een camping of zo. Auke, wij hebben die bungalowtent toch nog?’
Jelle reageerde meteen enthousiast.
‘Waar wou je dan naar toe?’ vroeg Kjeld.
‘Geen idee. Niet ver. Een eind verderop, bij het meer bijvoorbeeld.’
‘Passen we daar allemaal in, in die tent?’ vroeg Linda.
‘Het is een zespersoons,’ zei Martijn.
‘Da’s dus niet groot genoeg,’ zei Marloes.
‘Ik heb nog een tweepersoons tentje,’ zei ik.
Iedereen keek een keer glunderend rond, we zagen het wel zitten. Auke grijnsde even kort naar me, hij wist wat dat tentje ging betekenen. Samen slapen, een hele week. Er werden plannen gemaakt, wie wat zou meenemen, hoe alles geregeld zou moeten worden.
‘Wil jij wel met Auke in een tentje slapen?’ vroeg Martijn lachend aan mij. ‘Hij snurkt als een gek.’
Auke protesteerde lachend.
‘Ik sla hem één keer, dan snurkt ie nooit meer,’ grijnsde ik.
Auke lachte nu nog harder. Kjeld knipoogde naar me. Lilian zat lachend achteruit in de stoel naar me te kijken. Auke en ik keken elkaar even aan en lachten. Dat kwam vanzelf wel goed.
‘Snurk jij echt zo hard?’ vroeg ik aan Auke toen iedereen weg was.
Hij pakte me nog wat steviger was en lachte. ‘Hij lult. Hij snurkt meer dan ik als hij gedronken heeft.’
‘Weet Marloes dat?’
Auke grinnikte. ‘Geen idee of ze dat al ontdekt heeft.’
Ik lachte en gaf hem een kus. ‘Een hele week met jou op een luchtbed. Al snurk je de hele wereld bij elkaar, ik ga er van genieten.’
Mijn moeder keek me zuinig aan de dag erna.
‘Met zijn allen?’ vroeg ze toen ik van het kampeeridee vertelde.
‘Ja,’ zei ik enthousiast. ‘Met zijn achten.’
‘In één tent?’
‘Martijn en Auke hebben een grote bungalowtent. En als ik mijn tentje meeneem hebben we plek genoeg.’
‘Vinden de ouders van Linda en Marloes dat goed dan? Ik ken de moeder van Lilian niet hoor, maar ik kan me niet voorstellen dat ze dat allemaal goed vinden. Wie slaapt er bij jou in de tent dan?’
‘Auke.’
‘Van mij mag je hoor, maar ik zou er maar rekening mee houden dat niet alle ouders dat zomaar goed vinden.’
Ik zuchtte. ‘Kun jij niet een keer gewoon iets leuk vinden zonder eerst alle negatieve dingen op te noemen?’
Ze glimlachte. ‘Nee. Ik waarschuw je alleen maar. Jij denkt dat alles al geregeld is, ik probeer je een teleurstelling te besparen.’
‘Dat is verder hun probleem,’ mokte ik terwijl ik ook wel begreep dat ze best eens gelijk kon hebben. ‘En anders gaan Auke en ik wel alleen.’
‘Welja, natuurlijk,’ zei ze spottend.
‘Wat?’ vroeg ik geërgerd.
‘Niks, jongen, niks,’ lachte ze.
Ze liet me verbaasd achter. Ze had me wel aan het denken gezet. Leuke idee, dat weekendje, maar ik vroeg me af of het wel door zou gaan. Teleurgesteld ging ik naar mijn kamer. Met een zucht zette ik mijn computer aan en logde in op MSN. Binnen een paar tellen schoot rechtsonder een schermpje omhoog. Peter online.
‘Hey,’ las ik, ‘lang geleden. Hoe is het?’
‘Goed,’ typte ik terug.
Zijn webcam ging aan. Ik klikte op het icoontje van die van mij en een paar tellen later zaten we naar elkaar te glimlachen. Hij bleef speciaal.
‘Hoe is het met Claudio?’
‘Goed hoor. En ook de seks is nog steeds super.’
Ik lachte.
‘Heb je mijn condooms al gebruikt?’ Hij grijnsde naar me.
Ik schudde mijn hoofd.
‘Niet?’ Hij keek verbaasd.
‘Ik heb nieuwe gekocht,’ typte ik met een ondeugende blik naar de camera.
‘Nieuwe?’
‘Ik vond dat ik niet die van jou moest gebruiken. Heel verhaal, laat maar.’
‘Maar hebben jullie al wel…?’
Ik knikte met een brede grijns. ‘Zeker weten.’
‘Lekker, of niet?’ Hij knipoogde.
‘Super,’ lachte ik terug.
‘Heeft hij jou, of jij hem geneukt?’
‘Allebei. Achter elkaar.’
Zijn mond viel een stukje open. ‘Cool! En nou willen jullie niets anders meer zeker?’
‘Zoveel gelegenheid hebben we niet.’
‘Moet je maken.’
‘Makkelijk gezegd.’
Hij grijnsde weer. ‘Je wilt niet weten waar Claudio en ik het allemaal doen.’
Ik keek vragend zijn scherm in.
‘Het leukste was wel op het toilet van school.’
Mijn mond viel open. ‘Meen je niet?’
‘Aan het einde van de pauze. Niemand had wat door.’
‘Wist je wel zeker dat er niemand binnen kon komen?’
‘Nee. Er kwam ook iemand binnen, maar we bleven stil. Nou ja, we maakten geen geluid. Ik ging gewoon traag door.’
Ik schudde mijn hoofd.
‘Ik moest moeite doen om niet klaar te komen. Ik dacht dat hij nooit weg zou gaan.’
‘Ik zou dat nooit doen.’
Hij grijnsde weer. ‘Claudio was ook nerveus.’
‘Dat hij dat goed vond.’
‘Hij dacht ook dat ik alleen maar wilde zoenen toen ik hem dat toilet in trok. Maar ik had er zo’n zin in.’
‘Ik zou je een klap voor je kop gegeven hebben. Dat is toch gevaarlijk om te doen? Stel nou dat ze jullie ontdekt hadden?’
‘Gewoon stil zijn.’
Ik schudde mijn hoofd. ‘Bij mij was je dat niet gelukt.’
‘Claudio wilde eigenlijk ook niet, maar ik heb hem gewoon gek gemaakt. Ik maakte zijn broek los en begon hem te pijpen. Daar werd ie geil genoeg van. Binnen een minuut zat ik er bij hem in.’
Ik schudde mijn hoofd nog steeds. ‘Jij bent echt gek.’
Hij grijnsde. ‘Maar het blijft lekker om te doen.’
Ik lachte. Daar had hij wel gelijk in. Ik voelde het groeien in mijn broek, ik kreeg er ongelooflijk veel zin in.
‘Ik zie aan jouw ogen dat je er zin in hebt.’
‘Goed gezien,’ lachte ik.
Hij verzette zijn webcam, ik zag hem in zijn kruis knijpen. Ik zag zijn erectie zitten.
‘Zullen we samen even?’
Hij maakte zijn broek al open, ik zag zijn eikel aftekenen in zijn boxer short. Ik was nu helemaal hard, voelde wat voorvocht.
‘Doe normaal,’ zei ik.
‘Kom op man, doe niet zo flauw.’
Ik schudde mijn hoofd. ‘Vergeet het.’
Peter ging door met zijn hand, wreef over de bult in zijn short. Zijn eikel kwam af en toe boven de rand uit. Ik zuchtte, klikte zijn webcam weg.
‘Wat doe je?’ las ik.
‘Afsluiten,’ typte ik. ‘Ik zie je de volgende keer wel weer.’
Geërgerd klikte ik hem weg en sloot af. Maar mijn erectie bleef. Ik kon het niet tegen houden, ik moest er wat mee doen. Met Auke in gedachten voor me, toen ik mijn ogen sloot en klaarkwam.
Dat hele gesprek met Peter bleef in mijn kop spoken. Ik vertelde er niets over tegen Auke, maar ik wilde hem. Zo snel mogelijk. Ik wilde hem voor me zien, naakt, zonder kleren, zo mooi als hij was. Ik wilde zijn handen voelen, ik wilde hem langzaam in me voelen glijden. Ik dacht er aan toen ik op school zat, Jelle naast me had niets in de gaten maar ik voelde mijn broek knellen door de erectie die echt niet weg wilde gaan. Ik was er met mijn gedachten niet bij, liet de verhalen van de lerares langs me af glijden. Ik zuchtte, ging verzitten om mijn kruis wat meer ruimte te geven. Na de les ging ik naar het toilet, hoopte dat mijn erectie ondertussen wat minder zou worden als ik door de gangen zou lopen. Dat deed hij. Een beetje dan. In het toilet pakte ik mijn telefoon en stuurde een berichtje naar Auke. Ik miste hem. Hij mij ook, las ik buiten. Ik glimlachte. Het liefste zou ik nu weg gaan, Auke bellen en ergens afspreken. Ik glimlachte om mijn eigen onmogelijke wens.
‘Waar denk je aan?’ vroeg Marloes toen ik, nog steeds met een grijns op mijn gezicht, bij haar kwam staan buiten.
‘Nergens aan,’ zei ik, nog steeds in gedachten.
‘Weet jij al of haar ouders het goed vinden?’ vroeg Linda aan Kjeld.
‘Die vonden het best, een leuk idee zelfs.’
Ik had nog even niet door waar ze het over hadden.
‘Dan gaat het gewoon door, die week vakantie,’ hoorde ik Marloes zeggen.
‘Gaaf,’ zei Jelle naast me. ‘Niet dan, Mark?’
‘Huh?’ schrok ik.
‘Die week kamperen. Gaat door. Ouders vinden het een goed idee. Je weet wel, met tentjes en zo. Jeumig, waar zit jij met je gedachten?’
Ik glimlachte.
‘Hoe heet ze?’ Dat was Marloes. Wie anders? ‘Gaat er nog iemand mee dan misschien?’
‘Nee joh, doe normaal,’ lachte ik.
Ik was weer aanwezig.
‘Zou toch kunnen?’ zei Marloes.
‘Zou kunnen,’ lachte ik. ‘Maar het is niet zo.’
‘Jammer.’
‘Ik vermaak me zo best,’ zei ik.
Jelle en Kjeld glimlachten. Ze snapten me. Ik vermaakte me wel. Alleen had ik Auke nu liever bij me gehad. Desnoods op het toilet. Ik wilde hem. Ik had hem nodig.
Diezelfde avond was ik bij hem. Weinig huiswerk, tijd genoeg. We zaten achter in de tuin, zijn ouders waren binnen. Kort daarvoor waren we nog even op zijn kamer geweest. Even alleen, even elkaar vasthouden. Maar nu zaten we buiten, zorgen dat er geen vragen kwamen. Martijn was niet thuis, die was naar Jelle. Geen idee waarom eigenlijk. Auke en ik zaten onderuit, wat plannen te maken voor de vakantie. Komend weekend gingen we met zijn allen een camping uitzoeken op internet. Auke had al wat ideeën en een paar dingen uitgeprint. We zaten ze samen te bekijken. Er was een camping bij die direct aan het meer lag, en die had onze voorkeur. Het was alleen de vraag of ze jongeren zouden toelaten. Bij veel campings hadden we al gezien dat ze dat niet deden, dus die vielen al meteen af. Auke hing achterover, met zijn ogen dicht.
‘Ik heb er zin in,’ zuchtte hij.
‘Nog vier weken.’
Hij keek me met een grijns aan. ‘Ik ben nou al aan het aftellen.’
‘Een week later vertrek ik naar Engeland,’ zei ik voor me uit.
‘En ik naar Frankrijk.’
‘Daar heb ik dan weer geen zin in.’
Hij lachte. ‘Ik ook niet.’
Mijn telefoon ging.
‘Ha, Jelle,’ zei ik.
‘Mark, ik heb iets doms gedaan.’
‘Wat dan?’
‘Zit jij bij Auke?’
‘Ja, hoezo?’
‘Ik heb jullie per ongeluk verraden bij Martijn.’
‘Wat?!’
‘Sorry. Het schoot er uit voor ik er erg in had.’
‘Maar…’
Auke keek me verbaasd aan.
‘Het spijt me echt. Eerlijk,’ ging Jelle in mijn oor door. ‘We hadden het er over dat we met zijn allen in die grote tent gaan slapen, en dat hij het lullig vond dat jij en Auke apart zouden liggen in dat tentje van jou. En toen zei ik lachend dat hij zich daar maar geen zorgen over hoefde te maken.’
‘Wat zei hij?’
‘Hij keek me meteen aan met zo’n blik van… Weet ik veel. Hij had meteen door wat ik bedoelde in ieder geval. Hij begon meteen vragen te stellen. Ik kon niet meer ontkennen Mark.’
‘Jeumig.’
‘Hij is onderweg naar huis. Ik waarschuw maar even.’
‘Wat zei hij er van?’
‘Niet veel eigenlijk. Hij werd niet kwaad of zo hoor.’
Ik staarde voor me uit, Auke keek niet meer verbaasd maar bezorgd.
‘Jezus, Jelle,’ ging ik verder. Meer wist ik ook niet te zeggen.
‘Sorry, Mark,’ zei hij schuldig. ‘Echt.’
‘We zien wel,’ zei ik. ‘Je hoort het morgen wel.’
Hij hing op met nog een ‘sorry’, daarna keek ik Auke aan.
‘Wat was dat?’
‘Hou je vast. Hij heeft per ongeluk bij Martijn laten vallen wat we hebben, en die is nu onderweg naar hier.’
Auke zei niets meer, keek alleen benauwd.
‘Wat doen we?’ vroeg ik.
‘Weet ik veel,’ zei hij in paniek. ‘Hij zal wel vragen hebben.’
‘Wil je dat ik er bij blijf, of praat je liever alleen met hem?’
Hij schudde zijn hoofd. ‘Blijf maar hier. Alsjeblieft.’
Hij keek me smekend aan, allebei een strak gezicht. Achter me hoorde ik Martijn het tuinpad op rijden.
‘Daar gaat ie dan,’ zei Auke.
Martijn reed ons voorbij, naar de schuur. ‘Hey, Mark,’ zei hij vrolijk.
Ik lachte terug, met een zenuwachtige ondertoon. Martijn rommelde wat in de schuur, kwam terug, liep langs ons af en ging naar binnen. Auke keek me aan. Ik haalde mijn schouders op. Martijn kwam weer naar buiten, met een glas fris. Hij pakte een stoel en ging zitten.
‘Ik heb Jelle net vreselijk ingemaakt op de computer,’ lachte hij.
Auke en ik glimlachten nerveus.
‘Jullie nog naar een camping gezocht op internet?’
Auke schudde zijn hoofd, keek weer even naar mij. Ik trok even snel mijn wenkbrauwen op.
‘Martijn,’ zei Auke voor zich uit, ‘je hoeft geen toneel te spelen. Jelle heeft Mark net gebeld.’
Martijn staarde voor zich uit. ‘O.’
Het bleef stil, iedereen zweeg met zijn eigen gedachten. Strategie bepalen waarschijnlijk.
‘Hij voelde zich schuldig dat hij ons verraden had,’ zei ik.
‘Hij had wel even een rode kop, ja,’ zei Martijn.
Ik schatte de situatie in. Hij lachte er niet bij. Ik keek naar hem. Hij keek verdedigend terug.
‘Wat willen jullie nu dat ik zeg? Leuk jongens?’
‘Zeg in ieder geval iets,’ zei Auke.
‘Ik weet even niet wat ik moet zeggen, Auke. Het maakt misschien wat dingen duidelijk, weet ik veel. Wat moet ik er verder mee?’
‘Je kunt toch wel zeggen wat je er van vind?’ zei Auke geërgerd.
‘Nee, dat kan ik niet,’ reageerde Martijn.
Auke en Martijn keken even naar binnen. Hun ouders zaten naar de tv te kijken. Hard praten ging niet, al wou Martijn dat wel had ik het idee. Auke misschien ook wel. Auke had een reactie verwacht, hij had er geen rekening mee gehouden dat Martijn er niets over zou zeggen, er gewoon niets over wílde zeggen.
‘Je zult wel verbaasd zijn,’ zei ik maar.
‘Kun je wel zeggen. Hoe lang is dit al?’
‘Januari,’ zei Auke strak voor zich uit.
Ik dacht aan de reactie van Jelle, dit ging een beetje op dat gesprek lijken.
‘Jezus,’ zei Martijn, ‘zo lang al?’
We knikten.
‘Wie weten het eigenlijk allemaal?’
‘Kjeld en Lilian,’ zei ik, ‘en Jelle.’
‘Weten pa en ma het?’
Auke schudde zijn hoofd. ‘Komt nog wel een keer.’
‘Nou ja, jullie moeten het zelf weten.Zolang ik het maar niet zie.’
Auke zuchtte. ‘We zullen je niet in de slaapkamer uitnodigen.’
Ze keken naar elkaar en bij allebei kwam een grijns op hun gezicht.
‘Martijn?’ vroeg Auke.
Zijn broer keek hem vragend aan.
‘Wat je er ook van vindt, hoe je er ook over denkt, zou je nog even niets tegen Marloes willen zeggen?’
Martijn keek even van Auke naar mij en weer terug.
‘Nee, natuurlijk niet,’ zei hij. ‘Dat mogen jullie zelf doen.’
© 2007/2008 Oliver Kjelsson