Maand: oktober 2015

Jan keek me onderzoekend aan maandagochtend. ‘Wat ben jij vrolijk?’ Ik glimlachte. ‘Leuk weekend gehad.’ ‘Met Jurgen?’ Hij keek me veelbetekenend aan met een grijns op zijn gezicht. ‘Nee, niet met Jurgen.’ ‘Hoe zit dat nou tussen jullie?’ ‘Gewoon, leuke collega.’ ‘Wouter, kom op. Ik zie jullie af en toe naar elkaar kijken, jullie hebben buiten het werk om contact… Het ziet er uit alsof er meer aan de hand is.’ ‘Jan, geloof me, dat is niet zo.’ ‘Maar wat niet is…?’ Ik schudde lachend [ verder lezen ]

‘Leef je nog?’ Ik glimlachte om de spottende manier waarop Robert het vroeg. Ik had hem een tijdje niet gezien, niets van me laten horen. Teveel met mijn gedachten ergens anders. ‘Jawel,’ antwoordde ik vrolijk, wetende dat hij het me niet kwalijk nam. ‘Alles onder controle wel?’ ‘Het gaat,’ zei ik ontwijkend. ‘Hmm, blijf zitten, ik pak nog wat te drinken en dan ga je me alles vertellen.’ Ik grijnsde naar hem. Ik kon ook niets verborgen houden. Hij had me altijd meteen door als [ verder lezen ]

Ik had geen zin om te antwoorden. Hield hem vast, gaf hem nog een kus. Dit voelde zo goed na zo’n lange tijd. Nick kuste me terug. Hield me weer wat steviger vast. Ik kuste hem weer. Hij liet het toe. Ik zag zijn ogen weer sluiten, voelde het puntje van zijn tong tegen mijn nog gesloten lippen. Gretig verwelkomde ik hem. Passionele zoen. Ontlading van een hoop frustraties. Lang duurde het niet. ‘Niet doen, Wouter. Dit kunnen we niet maken.’ Ik zuchtte en liet [ verder lezen ]

Ik stond als versteend in de gang, mijn jas al aan. ‘Je was wát?’ ‘Dit had ik je nooit moeten vertellen. Sorry.’ ‘Ik sta even met stomheid geslagen, Nick.’ ‘Ik had mijn mond moeten houden, sorry. Ga nu maar.’ Ik trok mijn jas weer uit. ‘Nee. Je begint er niet voor niets over. Als je wilt praten blijf ik. Jij mag het zeggen.’ Hij zei niets maar liep de woonkamer weer in. Ik hing mijn jas op en volgde. Nick zat met zijn hoofd in [ verder lezen ]

Het hele weekend speelde nog lang door mijn hoofd. Goed gevoel. Ik had ook gewoon bij zijn ouders langs moeten gaan. Stom dat ik dat niet gedaan heb. Maar vooruit, het leven ging verder. Dat deed het zeker. Mijn werk slokte het grootste gedeelte van mijn tijd op. Weinig tijd om na te denken. Zo had ik het het liefste. Voorwaarts! Robert en ik deden vaak in het weekend leuke dingen. Borrel pakken in het centrum, dagje weg. Dat soort dingen. Bijna iedere vrijdagavond speelde [ verder lezen ]

Met een zucht nam ik de afslag en reed richting het dorpje wat ik zo goed kende. Ik was er niet meer geweest sinds ik daar definitief gegaan ben. Het viel me zwaar. Alles was zo herkenbaar. Alles zat zo vol herinneringen. Goede herinneringen en slechte. Vooral de goede kwamen nu weer boven. Het blije gevoel als ik over deze weg reed, wetende dat ik hem snel weer zou zien. Ik schrok van dat blije gevoel. Lang niet meer gevoeld. Alles voorbij. Het bedrijf tussen [ verder lezen ]

‘Alex?’ David duwde me een beetje van zich af toen hij het zei. Tussen ons in voelde ik hem hard worden. ‘Wat?’ kuste ik zijn schouder. ‘Wat doe je?’ Ik glimlachte. ‘Geen vragen stellen nu. Ik zal je één ding zeggen; dit is één van de redenen dat ik bij mijn vrouw weg ben. En nee, Olav weet nergens van.’ ‘Maar?’ ‘David, stil. Mijn laatste relatie heette Stef. Ik vond je vanaf het begin al interessant, maar vond dat ik het niet kon maken. Niet [ verder lezen ]

We gingen het regelen. Ik had geen keus. Olav had me smekend aan gekeken, David had alleen maar gegrijnsd. Dus waren we op weg naar Interlaken om dingen te boeken. Daarna zou David ons wat laten zien van Interlaken, met een restaurant om de dag af te sluiten. Olav wilde als eerste naar het kantoortje van de organisatie die alles organiseerde. De muren hingen er vol met posters van de meeste spannende dingen. ‘Je kunt hier ook raften,’ zei Olav. ‘Nu beslissen,’ lachte ik. ‘Je [ verder lezen ]

Beneden zagen we elkaar weer. In het centrum, ze waren een flink eind weg geland. De grijns op zijn gezicht sprak boekdelen. David glunderde niet minder. Hij grijnsde toen Olav naar me toe kwam gerend en me omhelsde. ‘Het was supergaaf, pap. Echt.’ ‘Mooi zo,’ lachte ik, ‘het zag er ook super uit.’ ‘Jij moet echt ook een keer. Ik weet zeker dat je het gaaf vindt.’ ‘Vergeet het, kerel. Echt niet.’ Olsen verstond ons niet, maar lachte vrolijk mee. Krista keek opgelucht. Hij leefde [ verder lezen ]

Ik kon mijn gezicht strak houden. Ik had er zelf nog niet eens zo over nagedacht. Tenminste, niet aan het vergelijk met Stef. Dat David leuk was dat was me ook allang opgevallen, daar had ik Olav’s opmerking niet voor nodig. Ik wilde er ook niet aan denken. David had net zijn relatie verbroken, maar dat was zijn probleem. Ik wilde het niet toelaten. Niet nu. Niet waar Olav bij was. Niet nu ik twee weken kwaliteitstijd had met mijn zoon die ik toch al [ verder lezen ]