Maand: oktober 2015

Ik zat de hele vrijdag zwaar in gedachten op mijn werk. Wat was er nou eigenlijk gebeurd de avond ervoor? Het was leuk geweest, gezellig en het laatste kwartier was intens geweest. Wat zou hij nu denken? Wat zou hij nou voelen? Was dit vooraf ook zijn opzet geweest of had ik hem echt overvallen? Had hij zich mee laten voeren door de sfeer van het moment? De zin “dit is raar” gonsde nog door mijn hoofd. Hij had nog nooit eerder een man gezoend. [ verder lezen ]

‘Goed weekend gehad, Ruben?’ Ik glimlachte, stond met mijn collega bij de koffieautomaat. ‘Zeker weten.’ Hij rekte zich uit en gaapte. Ondertussen liep zijn beker vol met zwarte koffie. ‘Zo? Koffie zwart?’ lachte ik. ‘Wat heb jij gedaan?’ ‘Weekend met de hele familie weg. Dodelijk vermoeiend.’ ‘Had je verteld ja. Leuk geweest?’ Hij pakte zijn beker van het rekje en nam een voorzichtige slok. ‘Och…’ ‘Niet dan?’ ‘Zoals ik al zei: vermoeiend. De eerste dag gaat nog wel, maar daarna wordt het een hel. De [ verder lezen ]

28 delen, looptijd meer dan een jaar…. Ik vraag me af of ik ooit nog eens zo’n project durf te beginnen. Hoe begint zoiets? Het begon allemaal met de berichten in het nieuws dat de overheid de illegale bierketen wilde gaan aanpakken. Oude caravans waar jongeren bij elkaar komen en bier drinken. Hun eigen vrijstaat. Dat vond ik een interessant gegeven en ik wilde dat gebruiken voor een verhaal. Niet als hoofdonderwerp, maar als rode draad. Langzaam kreeg het idee vorm op mijn vakantie in [ verder lezen ]

‘Peter, ik ben zo terug, mijn telefoon gaat.’ Ik klikte op de verzendknop en duwde de muis een eindje weg. Ik griste mijn telefoon van mijn bureau en nam op zonder te kijken. ‘Mark.’ ‘Hoi, met Jeroen. Hoe is het?’ ‘Jeumig. Auke is behoorlijk over de zeik, en ik eigenlijk niet minder.’ Jeroen zuchtte. ‘Ik kan het me voorstellen. De sfeer werd er niet beter op toen jullie weg waren.’ ‘De sfeer is altijd beter als wij er zijn,’ probeerde ik leuk te doen. Jeroen [ verder lezen ]

Ik had het kunnen weten, ik had dus niet veel geslapen. Ik zat chagrijnig achter in de auto, zei niet veel. De oversteek naar Engeland, waar ik naar uitgekeken had, kon me niet interesseren. Ik vond het maar een domme boot. Oké, hij ging hard. Voor een boot dan. Verder in Engeland probeerde ik weer te slapen achter in de auto. Dat lukte me ook nog zelfs. Voor even dan. Niet veel later maakte mijn moeder me wakker. We waren er, tijd om te helpen [ verder lezen ]

Auke en ik waren nerveus. Auke’s vader kon ieder moment komen om alle spullen op te halen. Mijn tentje was al ingepakt, de bungalowtent lag al plat. Jelle en ik stonden te kijken naar Auke, Martijn en Kjeld die hem aan het opvouwen waren. ‘Veel te snel voorbij zo’n week.’ ‘Veel te snel,’ lachte ik. ‘Ik heb geen zin om naar huis te gaan.’ ‘Kan ik me voorstellen. Denk je dat ze moeilijk gaan doen?’ Ik haalde mijn schouders op. ‘Eigenlijk kan ik me dat [ verder lezen ]

‘Godverde…’ Ik keek lachend naar Martijn die net deze kreet liet ontsnappen. ‘Jeumig heet zoiets, broer.’ Auke grijnsde toen hij het zei. Ons tentje stond net, we waren de laatste dingen aan het opspannen zodat hij goed strak stond. Daarnaast stond een hele grote bungalowtent. Stond, want hij zakte weer voor een groot deel in elkaar. Kjeld schudde een keer zijn hoofd en had besloten dat het argument van Martijn dat hij wist hoe het moest omdat het hun tent was, geen bal waard was. [ verder lezen ]

‘Wat zei hij?’ vroeg Jelle meteen de volgende ochtend op de fiets op weg naar school. ‘Niet veel. Alsof hij niets wilde zeggen eigenlijk.’ ‘Hij zei helemaal niets?’ ‘Nee. Hij vond het wel best zolang hij er maar niets van hoefde te zien.’ ‘Sorry, Mark. Echt.’ ‘Laat maar. Het is gebeurd, Jelle, dat draaien we niet meer om.’ ‘Ja, maar ik voel me schuldig, Mark. Als Marloes het weet dan weet zo iedereen het.’ ‘Ten eerste; Marloes zou zoiets niet doen. Zeker niet zo’n geheim. [ verder lezen ]

Auke liet zich op mijn bed vallen. ‘Wat zou dit te betekenen hebben?’ vroeg ik toen ik naast hem ging liggen. Auke sloeg zijn armen om me heen. ‘Daar wil ik nog even niet over nadenken. We zien het vanavond wel.’ Ik grinnikte, moest hem gelijk geven. Ik merkte nu pas hoe moe ik was. Tevreden en loom, dat was ik. Auke ook, merkte ik. Hij trok me tegen zich aan, ik hoorde hem zuchten. Ontspannen lagen we tegen elkaar. Ik streelde zijn gezicht, drukte [ verder lezen ]

Waarom moest alles nou zo moeilijk zijn? Er hing een enorme jeumigsfeer in onze vriendengroep en dat begon iedereen in de weg te zitten. Martijn werd er gek van en ik ook. We wilden Jelle niet laten vallen, maar ruzie met Marloes en Linda zagen we ook niet zitten. Martijn uiteraard al helemaal niet. Auke werd er chagrijnig van. Hij kwam Marloes regelmatig tegen bij hem thuis en werd een beetje moe van de sfeer alsof er helemaal niets aan de hand was. Voor haar [ verder lezen ]