Maand: augustus 2015

Terence zat niet ver van het kantoortje vandaan. Aan het einde van de gang zat hij op een stoel naar buiten te staren. Ik liep zachtjes naar hem toe, legde mijn hand op zijn schouder. Met een ruk draaide hij zich om, maar toen hij zag dat ik het was werd hij weer rustig en keek weer naar buiten. ‘Gaat het?’ Hij haalde zijn beroemde schouders op. ‘Zal ik even een glaasje water halen?’ ‘Nee, hoeft niet.’ Ik aaide een keer door zijn haar achter [ verder lezen ]

Luc en ik waren er stil van. Wisten niet meer wat we moesten zeggen. Terence was weer wat rustiger. Hij wilde naar bed. Ik kon hem zo niet laten gaan. ‘Wat er ook gebeurd, Terence,’ knuffelde ik hem, ‘onthoud dat er altijd meer mensen zijn die je wel accepteren zoals je bent.’ Hij glimlachte verlegen. ‘Weet ik ook wel.’ Ik knipoogde. ‘Welterusten, jongen.’ ‘Welterusten,’ zei hij. Bij de deur draaide hij zich ineens om. Binnen een paar stappen was hij naast me en gaf mij [ verder lezen ]

Maarten’s vrouw was er niet bij. ‘Waar is Erica?’ vroeg Esther. ‘Bij haar ouders in Limburg. Die had ze nog niet gezien.’ Ze keken elkaar veelbetekenend aan. ‘Kom,’ zei Maarten, nadat hij zich had voorgesteld aan Terence en Yannick, ‘we gaan.’ Met drie auto’s reden we achter elkaar aan. Halverwege keek ik naar achteren en zag dat ze allebei sliepen. Ik grijnsde. Laat maar drijven. Vlak voor we er waren werden ze wakker. ‘Zijn we er bijna?’ hoorde ik achter me. ‘Minuutje of tien,’ zei [ verder lezen ]

Yannick keek nog steeds schuldig. ‘Jezus, Terence,’ zuchtte Luc. Hij liep op hem af en sloeg zijn armen om hem heen. Terence begroef meteen zijn hoofd in de trui van Luc en hield hem stevig vast. ‘Jongen,’ fluisterde Luc. Terence zuchtte een keer diep. ‘Beloof me dat je dat nooit zal doen, Terence.’ ‘Die tijd is geweest, toen had ik niemand,’ zei Terence zacht. ‘Niemand maakt me nog zo gek. Echt niet. Niet zolang ik jullie allemaal ken.’ Yannick stond er onbeholpen bij, veegde een [ verder lezen ]

Luc zag aan mijn gezicht dat er iets was. ‘Bereid je maar alvast voor, we gaan zo een diep gesprek hebben,’ zei ik droog. ‘Hoezo? Wat is er?’ ‘Ze waren net uit bad, ze stonden elkaar zoenend af te drogen toen ik de deur open deed.’ Luc keek me lachend aan. ‘En dan trek jij gewoon de deur open?’ ‘Hé,’ zei ik verontschuldigend, ‘ik hoorde muziek uit zijn kamer en er was geen licht aan in de badkamer.’ ‘Zaten ze in het donker?’ Ik schudde [ verder lezen ]

Ik kon het niet laten, ik moest even kijken. Met de kans dat ik betrapt zou worden keek ik even om de hoek. Ik zag meteen dat ik me daar geen zorgen over hoefde te maken. Ze hadden alleen nog maar aandacht voor elkaar. Yannick hing met zijn rug tegen de muur, Terence hing tegen hem aan. Hun lippen stevig tegen elkaar aan gedrukt, het was wel duidelijk dat hun tongen flink met elkaar speelden. Yannick had een hand een stukje achter in de broek [ verder lezen ]

Terence was rond een uur of 7 thuis. Vrolijk. Luc maakte nog een grapje en vroeg hoe de meiden de film hadden gevonden. Terence had er zuchtend op gereageerd. Vond het flauw. Ik las zijn lichaamstaal meer dan anders, maar ik kon niets merken. Ik was nieuwsgierig maar wist dat ik niets moest vragen. Dat zou trouwens ook geen enkel nut hebben gehad. Luc lag die avond naast me in bed naar het plafond te staren. ‘Wat denk je?’ ‘Van alles,’ zuchtte hij, ‘zou Yannick [ verder lezen ]

Ik glimlachte nadat ze wat te drinken hadden gepakt en weer naar boven waren gegaan. Ik kon niet wachten tot Luc thuis zou komen. Ik was nieuwsgierig naar zijn gezicht als hij dit zag. Na een half uur kwam hij binnen en gaf me een kus. ‘Hoe was jouw dag?’ vroeg hij veelbetekenend. ‘De mijne goed, maar aan jouw stem te horen…’ ‘Hou op,’ zuchtte hij. ‘Puinhoop.’ ‘Het is weekend,’ kuste ik hem. Hij lachte en stak triomfantelijk zijn armen omhoog. ‘Lekker!’ Hij keek naar [ verder lezen ]

Terence ging een weekend naar zijn moeder. De psycholoog vond het een goed idee dat hij voor twee dagen naar huis ging, vooral om te kijken hoe dat zou gaan. Hij vond dat Terence zoveel vorderingen had gemaakt dat het tijd werd om het contact weer voorzichtig op te bouwen. Voor Terence kwam het wel goed uit. Hij kon zo niet mee naar de uitwedstrijd. Hij was wel weer gaan kijken bij de training. De jongens hadden hem gevraagd waar hij na de wedstrijd was [ verder lezen ]

‘Lucht weer een beetje opgeklaard tussen jullie?’ vroeg ik toen Terence naar bed was. ‘Zo ongeveer.’ Terence had Luc nog een keer bedankt en ons welterusten gewenst toen hij naar boven was gegaan. ‘Nog over het akkefietje gehad?’ ‘Kort. Hij begreep het allemaal wel van mij, geloof ik, maar dat wilde hij niet toegeven. Ik heb hem wat tips voor zijn rug gegeven. Door die blauwe plekken verkrampt hij en daardoor schiet het in zijn onderrug vast.’ ‘Het moeten flinke klappen zijn geweest.’ Luc haalde [ verder lezen ]