Ging ik dit echt doen? Hij liep al twee stappen tussen de struiken. Ik keek beide kanten op of er niemand aankwam en ging toen achter hem aan. Ik herkende de plek wel, dat was blijkbaar het vaste plekje van Stijn. Of van hem. Hij draaide zich om en glimlachte. Ik bleef strak kijken. Daar ging mijn maag weer, mijn hart bonkte. Hij raakte mijn arm aan, streelde me.
‘Rustig maar, ontspan.’
Zijn hand ging in zijn broekzak.
‘Hier, twintig nu, twintig straks. Eerlijk is eerlijk.’
Ik knikte en stopte het meteen weg. “Eten,” dacht ik, “straks eten!”
Hij pakte me vast en knuffelde me.
‘Je bent zo mooi,’ zuchtte hij.
Daarna werd hij toch wat directer. Hij stuurde mijn hand naar zijn kruis. Ik streek over zijn broek, hij was al keihard. Ik bleef wrijven.
‘Ja, lekker,’ fluisterde hij. ‘Haal hem er maar uit als je wil.’
O, had ik een keus? Dan wreef ik nog even door.
‘Pak hem, haal hem er uit,’ zei hij.
Ik moest. Ik had zijn geld aangenomen, dus ik had daardoor met alles ingestemd. Ik maakte zijn broek los, zijn sjieke pantalon zakte meteen naar zijn enkels. Hij had de rand van zijn boxer al vast en sjorde die een stuk naar beneden. Ik moest kijken, of ik wilde of niet. Flinke pik, maar dat had ik al gevoeld. Ik dacht aan Ralf, aan de keer dat we samen in mijn tuin gelegen hadden. Ik kon wel raden wat hij lekker zou vinden. Ogen dicht, aan Ralf denken. Ik pakte hem vast, speelde wat treiterend met zijn voorhuid. Net over de rand van zijn eikel en weer terug. Hij kreunde. Ik voelde zijn hand aan mijn broek. Mijn gulp ging open, mijn boxer wat naar beneden. Ik was nog zo slap als het maar zijn kon. Hij voelde, zijn vingers speelden met mijn piemel. Ik trok hem gewoon door.
‘Laat me kijken,’ zuchtte hij hitsig.
Hij liet me wat los en keek.
‘Wat een mooie.’
Zijn vingers probeerden hem hard te trekken. Dat lukte niet echt. Ik concentreerde me nu op die van hem. Hoe sneller hij klaarkwam, hoe sneller dat dit voorbij zou zijn. Ik liet mijn duim en wijsvinger als een ringetje over de rand van zijn eikel stuiteren, in een aardig tempo.
‘Ja, lekker snel,’ zei hij gehaast.
Ik voelde zijn vingers nog steeds friemelen.
‘Wil hij niet hard worden?’
‘Ik ben moe,’ zei ik.
‘Wacht maar,’ zei hij.
Hij zakte door zijn knieën en keek glimlachend naar boven.
‘Het moet voor jou ook lekker zijn.’
Daarna zoog hij mijn slappe piemel naar binnen. Mijn god. Zijn warme zachte mond zoog er zachtjes aan, zijn tong ging rond mijn eikel. Die zat nog veilig onder mijn huid.
‘Toe maar jongen, laat je maar gaan.’
Ik sloot mijn ogen, probeerde aan Ralf te denken. Dat lukte me niet echt. Het gekreun van hem hield me bij waar ik was. Hij haalde hem een stukje uit zijn mond, zoog door op mijn eikel. Zachtjes. Zijn hand trok me af, voor zover dat ging. Mijn handen lagen op zijn hoofd. Hij had mijn broek al een stuk lager geduwd. Hij kneep met beide handen in mijn billen.
‘Laat maar,’ zei ik, ‘het lukt niet echt. Hoeft ook niet.’
‘Is goed, geeft niet.’
Hij bleef aan mijn piemel zuigen en begon zichzelf af te trekken. Hij zat nu op zijn knieën. Hij zoog en snoof door zijn neus. Eén hand bleef in mijn bil knijpen. Hij had een vinger in mijn bilnaad zitten. Heel even raakte hij mijn anus aan. Daar kreunde hij van. Ik keek naar beneden, zag mijn piemel in zijn mond. Mijn anus werd gemasseerd. En zijn andere hand bleef maar te keer gaan om zijn pik. Of ik wilde of niet, ik zwol een beetje op. Hij liet hem even uit zijn mond glijden. Hij stak halfhard een beetje naar voren.
‘O jongen, die wil ik nog eens helemaal stijf zien.’
Ik zuchtte maar een keer.
‘Lekker hè?’ vroeg hij en zoog me weer naar binnen.
Ik gaf nog maar een kreun. “Schiet op,” dacht ik.
Zijn hand ging sneller, hij kneep wat harder in mijn kont. Ineens zoog hij me helemaal zijn mond in en zoog nog wat harder. Hij hield zijn adem in en ik zag zijn pik spuiten. Een straal of vier kwam in het zand terecht. Even liet hij mijn half stijve pik gaan. Hij hijgde en keek naar boven.
‘Nu jij,’ zei hij en had me al weer in zijn mond zitten.
‘Nee,’ zei ik, ‘hoeft niet.’
‘Toe maar, het mag wel.’
‘Nee, laat maar.’
‘Trek je maar zelf af, als dat beter gaat.’
‘Nee, hoeft niet.’
‘Tientje extra,’ hijgde hij. ‘Ik wil je zo graag zien komen.’
Ah, zo werkte dat dus.
‘Ik weet niet of het lukt.’
‘Probeer maar,’ zei hij veel te lief.
Ik begon me af te trekken. Dat hielp. Ik had het ook al een dag of wat niet meer gedaan. Hij liet me los, ik sloot mijn ogen. Ik voelde hem kijken. Hij deed mijn shirt nog wat omhoog, ik stond nu bijna helemaal naakt. Ik trok me traag af, liet mijn voorhuid het werk doen.
‘Zo mooi,’ zuchtte hij.
Ik was nu helemaal hard. Ik hoorde hem bewegen en voelde ineens zijn mond weer om mijn eikel.
‘Laat je maar gewoon gaan jongen.’
Ik trok wat sneller, en nog sneller. Ik wilde klaarkomen. Ik wilde er van af. Het tintelde al, mijn ademhaling ging hijgend.
‘Ik kom bijna.’
Hij zoog me nog wat verder naar binnen, ging met zijn tong over het toompje onder mijn eikel. Ik zuchtte nog een keer, trok mijn huid strak naar achteren en spoot mezelf leeg. Ik hoorde hem gesmoord en tevreden kreunen.
Ik liet mijn pik los en keek naar beneden. Hij liet hem uit zijn mond glijden. Ik zag hem slikken.
‘Dat was zo lekker,’ zei hij zacht.
Mijn shirt was al gezakt, ik trok mijn broek weer omhoog. Hij ging door zijn knieën en trok zijn broek aan. Zijn hand ging weer in zijn zak. Hij gaf me nog een keer twintig euro. Hij zag me kijken en glimlachte. Zijn portefeuille kwam uit de binnenzak van zijn jasje. Daar kwam nog een tientje uit. Ik nam het aan en stopte het meteen weg.
‘Dank je wel,’ zei hij. ‘Je bent echt lekker.’
Ik knikte een keer en draaide me om. Wegwezen hier. Niet meer kijken, doorlopen. Ik sloeg wat takken opzij en liep daarna meteen naar de uitgang van het park. De stad in, eten. En wat drinken. Ik had een droge keel.
Ik zat verdwaasd aan een tafeltje in de Mc Donalds. Voor me een dienblad met flink wat eten erop. Friet, broodje kipburger, een bak sla. Vitamines. Nooit gedacht dat ik daar aan zou denken, laat staan dat ik er zin in had. Behoefte aan had zelfs. Ik nam een flinke slok cola. Daarna ging ik traag eten. Ik was eerst naar het toilet geweest en had flink mijn handen gewassen. Niet aan denken, anders had ik geen zin meer in eten. Mijn honger won het. Ik at door, terwijl ik alles nog eens door mijn gedachten liet gaan. Wat had ik gedaan? Ik had hem even afgetrokken, maar verder had hij het gedaan. Maar hij had me bijna helemaal uitgekleed en me gepijpt. Ik had mezelf voor hem afgetrokken en was klaargekomen in zijn mond. Voor geld. Ik was pas drie dagen van huis en ik had seks gehad voor geld. Ik baalde van mezelf. Ik voelde me smerig. Het leek alsof iedereen naar me zat te kijken hierbinnen. Ik had iets minder dan vijftig euro over. Ik moest eens zuinig gaan doen, anders was het zo op. Morgen zaterdag, dan zouden we op vakantie gaan. Dat had ik in ieder geval gehaald. Ik wist nog niet wat ik wilde. Dat ging ik ook nog niet beslissen. Kon ik eigenlijk wel naar huis? Mijn vader zou woest zijn, dat wist ik zeker. Ik at mijn laatste beetje salade op en dronk mijn beker verder leeg. Ik had genoeg gegeten, misschien zelfs te veel. Het was druk binnen. Ik stond op, gooide mijn rotzooi weg en vertrok. Terug naar het park. Stijn had gezegd dat hij nog zou komen, dus wilde ik er zijn.
De speeltuin was bijna leeg. Ik ging met een omweg naar onze plek toe. Ik wilde niet dat die ene gek me tegen zou komen. Dan zou hij me niet met rust laten, dat wist ik zeker. Ik kwam er veilig aan, voor de zekerheid keek ik nog even rond voor ik me tussen de struiken wurmde. Ik kwam aan op onze plek en zag dat Stijn er al was. Hij zat met zijn rug naar me toe.
‘Hoi,’ zei ik vrolijk toen ik me door de laatste takken heen wurmde.
Hij draaide meteen zijn hoofd om en keek me aan. Hij keek kwaad. Hij stond op, zette de twee stappen naar me toe en sloeg me keihard met zijn vuist in mijn gezicht.
‘Au! Godverdomme, wat heb jij ineens?’
‘Je zou niet in dat stuk park komen.’
Ik rook bloed. Ik voelde met mijn hand aan mijn neus en voelde bloed. Ik keek, mijn hand was rood.
‘Ik kwam die vent net tegen. Hij was onder de indruk van je.’
Ik keek schuldig.
‘Hij heeft je godverdomme gepijpt zei hij.’
‘Ik had geen geld meer.’
‘Dan vraag je geld aan mij. Je hebt al genoeg voor mij betaald.’
‘Ik had al een dag niet gegeten.’
‘Dan nog! Ik had je verboden daar heen te gaan.’
‘Waarom? Je doet het zelf ook.’
‘Dat zijn mijn zaken.’
‘Dit slaat nergens op.’
‘Jarno, die gasten zijn link. Je weet het nooit. Voor hetzelfde geld had je de verkeerde en heb je problemen. Je zult niet de eerste zijn die met een vent de struiken in gaat en dat je ineens gedwongen wordt dingen te doen die je niet wil. Staat er ineens nog een vent bij, weet je wel. Twee maanden geleden is er nog eentje helemaal in elkaar geslagen hier.’
Mijn mond viel open.
‘Jezus, jij leest echt nooit kranten hè?’
‘Nee, niet vaak.’
Stijn zuchtte. ‘Ik kende die jongen. Het bloed zat aan zijn reet. Zonder condoom ja. Binnenkort gaan ze hem testen, dat weet hij of hij er wat aan overgehouden heeft, als je begrijpt wat ik bedoel.’
‘Jezus.’
‘Jarno, ik meende het. Dat mag jou niet gebeuren. Je bent te onervaren hier. Had je condooms bij je?’
‘Sorry.’
‘Niet geaccepteerd,’ zei hij kwaad. ‘Je gaat nu weg. Ik wil je hier niet meer zien. Neem je rugzak mee.’
‘Waar moet ik dan heen?’
‘Naar huis.’
Het bloed liep langs mijn arm ondertussen. Stijn pakte mijn rugzak, keek erin en trok mijn boxer eruit. Ik ving hem en duwde hem tegen mijn neus. Stijn maakte mijn rugzak dicht en gooide die ook naar me toe.
‘En nou wegwezen. Ik ga zo ook weer naar huis.’
Ik wilde nog wat zeggen maar zag aan zijn gezicht dat hij het meende. Ik wist ook niet wat ik moest zeggen. Ik draaide me om, deed voorzichtig bij het pad en liep toen weg.
Ik had eerst op een verborgen bankje met mijn hoofd achterover gezeten en mijn neus dichtgeknepen. Toen het bloeden stopte ging ik het park uit. Stijn was er nog, ik had hem in ieder geval niet zien lopen. Het was nog vroeg in de avond. Ik had even geen opties meer. Mensen verklaarden me voor gek en Stijn was laaiend. Ik had het gevoel dat niemand me snapte. Op eentje na dan.
Het was een eindje lopen, maar ik was er. Het tehuis van Ruben. De man achter de receptie was gelukkig even ergens mee bezig, ik was snel doorgelopen en kwam nu op de afdeling van Ruben. Lisanne zat in haar kantoortje en zag me. Ze schrok. Ze stond meteen op en kwam naar me toe.
‘Wat zie jij er uit. Wat is er gebeurd?’
‘Klap gehad.’
‘Jezus. Kom mee.’
Ze sleepte me het keukentje in. Ze maakte een washandje nat en veegde voorzichtig mijn gezicht schoon. Ik zag de bruine vlekken van mijn opgedroogde bloed.
‘Waar ben je geweest?’
‘Niets bijzonders.’
Ze pakte mijn kin en keek me strak aan. ‘Jarno, jouw ouders hebben gebeld en gevraagd of je hier geweest was. Je bent al sinds woensdag niet meer thuis geweest. Ik heb beloofd ze te bellen als ik je hier zou zien. Waar ben je geweest? Bij dat vriendje van je?’
‘Nee, die weet niet eens dat ik thuis weg ben.’
‘Waar slaap je?’
‘Bij een vriend,’ loog ik voor de helft.
Was Stijn nog een vriend?
‘Dan heeft die geen douche zeker. Je stinkt Jarno, naar grond.’
Ik zuchtte.
‘Jarno, waar slaap je?’
‘Buiten.’
Lisanne schudde haar hoofd. ‘Wat is er allemaal gebeurd?’
‘Hij is helemaal gek. Er valt niet met hem te praten. Ik mag het huis niet meer uit en hij wil dat ik mee ga op vakantie. Ik moet er echt niet aan denken.’
Ze schudde haar hoofd.
‘Ga je nu met mijn ouders bellen?’
Ze knikte en glimlachte. ‘Pas als je weer weg bent. Ruben mist je.’
‘Ik ga naar hem toe.’
Ze dacht na. ‘Eerst douchen. Je stinkt. Je mag hier wel even douchen als je wil.’
‘Kan dat?’
‘Van mij wel. Ik ben hier vanavond toch alleen. Niemand die er wat van kan zeggen.’ Ze lachte. ‘Weet je wat? Ik maak een vrijwilliger van je. Heb je zin om Ruben in bad te doen?’
‘Met Ruben in bad?’
‘Hij gaat het te gek vinden, dat weet ik zeker.’
Ik glimlachte.
‘Nou, ga naar hem toe, laat ik het bad vollopen. Ik kom jullie zo wel halen.’
Ik liep de woonkamer in. Ruben zat in zijn stoel naar buiten te kijken.
‘Ruben,’ zei ik toen ik naast hem stond.
Hij reageerde meteen. Ik ging voor hem zitten, pakte zijn handen vast. Hij kraaide. Ik gaf hem een kus, ik kreeg er meteen eentje terug. Ik knuffelde hem. Zijn handen graaiden, hij was onrustig. Ik hield hem vast, suste hem. Hij bleef klanken uitstoten, probeerde mijn rug te aaien. Lisanne kwam naar ons toe.
‘Kom,’ zei ze vrolijk tegen Ruben, ‘in bad.’
Ruben lachte. Samen reden we hem naar de badkamer. Er hing een stoel naast. Lisanne deed zijn pantoffels uit en zijn sokken. Daarna sjorde ze zijn shirt over zijn hoofd.
‘We zetten hem zometeen in die stoel en takelen die in bad. Je kunt er bij gaan zitten en hem wassen.’
‘Oké.’
Ze maakte zijn broek los en trok hem uit.
‘Als je met hem in bad gaat zitten zou ik wat kleren uittrekken als ik jou was.’
Ik keek ongemakkelijk waardoor ze lachte.
‘Ik ga straks hoor, dan mag je jouw onderbroek uitdoen.’
Ik glimlachte.
‘Preuts manneke.’
‘Nou!’
Ik begon mijn schoenen los te maken, deed mijn shirt en broek uit. Ondertussen was zij bezig om Ruben zijn boxer uit te trekken. Ik was verbaasd. Flinke jongen geworden. Ruben keek naar mij en kraaide.
‘Til je even mee?’
Ik stond op mijn sokken en in mijn boxer naast hem. Samen tilden we hem in de andere stoel. Lisanne bond hem om zijn middel vast.
‘Niet losmaken, als hij onderuit glijdt dan heb je een probleem.’
‘Oké.’
‘Die knop zet het bubbelbad aan. Is goed voor zijn spieren.’
Ruben kraaide, zijn handen graaiden naar me toe.
‘Knuffel?’ lachte ik.
Ik boog voorover en hield hem vast.
‘Lief,’ zei ik.
‘Lief,’ zei Ruben.
Hij had me stevig vast in mijn nek, gaf me een kus. Ik streelde zijn rug en zijn schouder. In mijn ooghoek zag ik iets groeien. Mijn god. Lisanne zag me kijken.
‘Niet van schrikken. Hij is een gezonde jongen in de pubertijd. Al heeft hij er geen echt besef van. Dat oerinstinct gaat gewoon door.’
‘Maar…’
Lisanne lachte. ‘Hij zegt niet voor niets lief tegen je. Het is geen verliefdheid of zoiets. Denk ik. Zoiets kun je niet weten. Maar jij bent een van de weinigen waar hij vertrouwen in heeft, gevoel voor heeft.’ Ze glimlachte. ‘Hij heeft geen besef van verschil in jongetjes en meisjes. Dit is gewoon zijn gevoel.’
Ik voelde me niet gemakkelijk.
‘Het voelt misschien raar. Je hoeft er verder ook niets mee te doen. Knuffel is meer dan genoeg.’
‘Oké.’
‘Goed, daar gaat ie.’
Ik liet Ruben los onder zijn protest. Het stoeltje slingerde.
‘Hou zijn hand maar vast.’
Ik pakte zijn hand, mijn duim wreef over zijn vingers. Mijn andere hand aaide zijn schouder. Langzaam zakte de stoel in het bad. Ruben zakte in het water.
‘Niet schrikken als hij straks wegzakt. Het warme water en de bubbels ontspannen. Meestal valt ie in het begin in slaap.’
De stoel stond op de bodem. Lisanne aaide een keer over zijn hoofd.
‘Nou, je past er zo wel bij denk ik? Ik kom straks nog wel even om de hoek kijken of alles goed gaat. Rode knop is alarmbel. Dan kom ik meteen.’
‘Oké.’
Lisanne ging en deed zachtjes de deur dicht. Ik deed mijn sokken uit en mijn boxer. Ik stond naast het bad en zag Ruben kijken. Hij lachte. Ik stapte voorzichtig in het bad. Lekker warm water. Ruben spartelde een keer. Hij zat tot halverwege zijn borst in het water.
‘Ja!’
Ik glimlachte.
‘Lief.’
‘Ja, Ruben is lief.’
‘Ja.’
Ik slikte. Dit ging niet goed. Ik voelde mijn ogen branden. Ik boog voorover en pakte hem vast. Mijn gezicht in zijn hals, hij mocht niet zien dat ik huilde. Als hij dat merkte dan raakte hij misschien in paniek. Ik aaide zijn schouders, zijn arm. Ik voelde zijn hand over mijn rug gaan. Hij kwam tot rust. Achter zijn stoel zat de knop op de rand. Ik zette het bubbelbad aan. Dat maakte een behoorlijke herrie. Ik snifte, dat kon hij toch niet horen. Ruben had niets in de gaten en aaide me. Opvallend rustig. Ik ontspande. Er liepen nog wat tranen over mijn wangen, maar dat werden er steeds minder. Naast ons lag een spons en een fles badschuim. Straks, nu eerst even die luchtbellen hun werk laten doen. Ik ging tegen hem aan liggen, ik zat op mijn knieën voor hem en lag met mijn hoofd op zijn borst. Ruben schoof wat naar beneden, zijn buik raakte mijn borst. Ik kreeg een ongecontroleerde klap tegen mijn hoofd, maar dat vond ik niet erg. Daarna streelde hij mijn rug weer. Ik kon nergens bij, behalve zijn zij en zijn heup. Ik aaide hem rustig en dat hielp. Zowel hem als mij. Het was op het bubbelbad na helemaal stil. Hij zuchtte. Ik kreeg een kus op mijn hoofd. Ik zou zo uren kunnen blijven liggen. Het was raar. Ruben genoot. Ik ook. Wat er ook gebeurde, hij was mijn lieve broertje.
‘Wassen?’ vroeg ik na een tijdje.
Ruben kraaide. ‘Ja!’
Goede gok, jongen. Of wist hij wat ik vroeg? Ik zette de bubbels uit en pakte de spons en het badschuim. Ik waste zijn schouders, zijn borst. Zijn hand streek langs mijn gezicht. Ik zat op mijn knieën voor hem en waste zijn armen. Opvallend, als ik een arm waste hield hij die bijna stil. Ik liet de spons vallen en begon zijn arm en zijn hand te masseren. Ruben deed zijn ogen dicht, alleen zijn voeten trappelden wat, langzaam door het water. Zijn tenen raakten mijn kruis. Hij kraaide. Ik pakte zijn andere arm en deed hetzelfde. Hij had zachte handen, dat was me nog nooit eerder opgevallen. Meestal waren die bezig, maar nu had hij bijna slappe vingers. Hij stootte een langzame klank uit, een kreun bijna. Zijn mond hing half open. Hij keek naar me. Ik glimlachte.
‘Nu je rug,’ zei ik.
Ik hing wat voorover, trok zijn schouders naar me toe en waste zijn rug. Rustige draaiende bewegingen. Zijn hoofd duwde tegen mijn borst. Af en toe voelde ik een aai over mijn borst of mijn buik. Er prikte een vinger in mijn navel, ik schoot geschrokken en lachend terug. Ruben lachte nog harder.
‘Mij een beetje kietelen hè?’
‘Ha!’
Ik masseerde zijn schouders, probeerde voorovergebogen nog een stuk van zijn rug mee te nemen. Zijn hand gleed langs mijn heup, sloeg zacht tegen mijn borst. Weer had hij mijn navel te pakken. Ik lachte.
‘Ey! Gekkie. Niet doen.’
Ruben had door dat hij iets speciaals deed. Hij probeerde het weer. Lachend duwden we elkaar.
‘Ssst,’ suste ik hem en gaf hem een kus. ‘Rustig maar.’
Ik stond op mijn knieën voor hem en sloeg mijn armen om hem heen. Mijn vingers drukten zachtjes in zijn rug, van boven naar beneden en weer terug. Hij was weer wat rustiger, hij streelde mijn buik. En lager. Daar vonden zijn vingers wat. Ik merkte dat hij dat interessant vond. Hij pakte hem zelfs even vast. Ik kreeg een kus op mijn borst. Hij kraaide en kneep. Toen voelde ik pas waarom. Ik werd stijf, en flink ook. Ik schrok, wilde meteen zijn hand weghalen. Dat moest ik niet doen. Daar zou hij van schrikken, hij was net zo ontspannen. Ik pakte zijn hand en haalde hem van me af.
‘Niet doen,’ zei ik zachtjes en zo lief mogelijk.
‘Ja!’
Hij probeerde het weer. Door het water heen zag ik dat hij ook opgewonden was. Ik slikte. Dit was niet goed. Ik ging iets verder van hem afzitten. Lisanne klopte op de deur. Ik zakte iets verder in het water. Ze keek om de deur.
‘Gaat het?’
‘Ja,’ zei ik.
‘We zullen het bad leeg laten lopen en hem afsproeien.’
‘Straks.’
Ze hoorde het aan mijn toon dat er iets was.
‘Gaat alles goed?’
‘Jawel,’ zei ik met een rode kop.
Ruben kraaide.
‘Probleempje?’ vroeg Lisanne. ‘Had hij weer een eh…?’
‘Ja. Ik deed niets, echt. Maar ineens…’
‘Rustig maar Jarno, ik zei toch al dat zoiets gewoon kan gebeuren.’
‘Ja…’
‘Nou, als jij het bad leeg laat lopen, dan sproei ik hem zometeen af.
‘Ehh…’
‘O, preuts manneke. Moet ik buiten even wachten?’
‘Ja, eh… Doe maar.’
Ze grijnsde en ging naar buiten. Ik liet het water weglopen en hield Ruben nog even vast. Hij kreeg een kus op zijn voorhoofd. Daarna zette ik de douchekop aan, spoelde me af en stapte uit bad. Ruben graaide achter me aan.
‘Ik blijf hier,’ zei ik.
Ik pakte een handdoek en droogde me snel af. Ik had net mijn boxer aan toen Lisanne weer klopte.
‘Ja, kom maar,’ zei ik.
Lisanne kwam binnen en ging meteen Ruben helpen. Ik voelde me ongemakkelijk, schuldig bijna. Het was raar allemaal.
‘Je bent stil,’ zei Lisanne.
‘Ja.’
‘Pak even een handdoek, help me even mee.’
Ik pakte er eentje van de stapel en begon hem af te drogen. Dat vond hij lekker en dat was ook wel weer te zien.
‘Flinke jongen,’ zei ze toen hij stil bleef zitten om afgedroogd te worden.
‘Ja, inderdaad,’ zei ik met een blik naar benden.
‘Ook daar ja,’ lachte ze.
Ruben lachte, graaide met zijn hand naar zijn kruis. Hij liet zijn hand er op liggen, zijn vingers friemelden wat. Zachter werd hij er niet van.
‘Vind jij dat nou niet ongemakkelijk?’ vroeg ik.
‘Nee, het is mijn werk. En als je weet dat het gewoon een natuurlijke reactie is op prikkels, dan is er niets mis mee. Jij wel?’
‘Beetje. Het is gewoon mijn broer.’
Ze glimlachte en we kleedden hem verder aan. Pyjama maar meteen.
‘Leg je hem mee in bed?’
‘Is goed,’ zei ik.
Ik trok snel de rest van mijn kleren aan en tilde hem mee in zijn stoel. Samen legden we hem in zijn bed.
‘Ga er nog maar even bij liggen, hij slaapt snel na zo’n bad.’
Ik kroop er bij en hield hem vast. Ruben zuchtte en gaf me iets van een kus. Zijn hand streelde mijn rug, mijn zij. Hij was het bad nog niet vergeten leek het wel. Even kort zocht hij mijn kruis en aaide kort. Lisanne glimlachte.
‘Oerinstincten, oerinstincten,’ zei ze.
Ik schaamde me. Ruben sloot zijn ogen en niet veel later sliep hij. Ik gaf hem nog een kus en kroop toen voorzichtig uit bed. We keken nog even en gingen toen de gang op.
‘Hij is lief,’ zei ze.
‘Ja,’ zei ik.
‘Gebeurde dat net in bad ook?’
‘Wat?’
‘Dat hij je daar vastpakte.’
Ik knikte.
‘Je kijkt er moeilijk bij.’
‘Het kan toch niet? Hij is mijn broer.’
‘Jarno, Ruben weet niet wat hij doet. Tenminste, niet zoals wij denken hoe iets moet. Hij volgt gewoon zijn instinct. Hij merkt iets en wil weten.’
‘Ja, maar…’ Ik werd weer rood.
Ze glimlachte. ‘Reageerde jouw lichaam?’
‘Behoorlijk.’
‘Ook jij bent een gezonde jongen, Jarno. Dat hou je niet tegen.’
‘Maar…’
‘Bekijk het zo: ben blij dat je dat kreeg. Hij voelt van alles, misschien helpt het hem wel dat hij nu voelt en heeft gezien dat het bij anderen ook zo is. Je weet nooit wat er nou wel of niet in dat koppie rondgaat.’
‘Misschien.’
‘Hé, zit er niet zo over in. Zit goed. Ik vind het mooi wat je allemaal met hem doet en wat dat doet met hem.’
Ik gaapte.
‘Volgens mij moet jij ook zo eens gaan slapen.’
‘Ik denk het.’
‘Hoe graag ik ook zou willen, ik kan je niet hier laten slapen. Sorry.’
‘Hoeft ook niet.’
Ik stond op, pakte mijn rugzak en hing hem over mijn schouder.
‘Bedankt voor het douchen.’
‘Bedankt voor de hulp. Ik heb moeite om je te laten gaan.’
‘Ik red me wel, echt.’
‘Ik zal zeggen dat je er goed uit zag.’
Dat zei ik nou wel, dat ik me wel zou redden, maar waar moest ik nu naar toe? Ik had even geen idee waar ik een andere slaapplek moest gaan zoeken. Zonder er bij na te denken liep ik terug richting het park. Misschien kwam ik onderweg wat tegen. Die oude fabriek misschien. Ik liep rustig door, maar echt op mijn gemak voelde ik me niet. Het was al donker. Langer bij Ruben gebleven dan ik dacht. Ruben. Raar allemaal. Lisanne had wel gelijk, hij was gewoon op zijn manier nieuwsgierig. Ik moest er verder maar niets achter zoeken. Ook niet dat ik zelf een stijve kreeg. Het klopte ook wel, dat ding ging af en toe gewoon zijn eigen gang. Ik zag de fabriek al staan. Er stond een hek omheen, maar ik had al snel een gat gevonden. Ik kroop er doorheen, het was duidelijk dat ik niet de eerste was die dat deed. Bij een deur die op een kier stond bleef ik staan. Ik slikte. Het zag er onheilspellend uit. Veel anders dan overdag. En als dat gat in dat hek al zo groot was… Zou er al iemand binnen zijn? Ik zette een stap naar binnen, er knarste meteen iets onder mijn schoen. Ik stond meteen stil. Dit gebouw was onoverzichtelijk, ik kon beter een keer overdag gaan kijken. Ik liep terug, kroop weer door het hek. Stijn kon boos zijn wat hij wilde, ik ging gewoon weer op onze plek slapen. Morgen keek ik wel verder.
Het was donker in het park maar mij verrasten ze niet meer. Ik had een pad achterom ontdekt. Altijd uitkijken, als ik het paadje kende dan waren er meer die dat wisten, het lag er niet voor niets. Ik bereikte onze plek zonder iemand tegen te komen. Ik hoorde ze wel. Gelukkig ver genoeg weg. Er werd wat gelachen, iemand boerde. Ze hadden plezier, waarschijnlijk genoeg drank dus. Ze deden hun best maar, ik lag hier goed. Ik draaide me verder in de deken en sloot mijn ogen. Ik zag Ruben weer voor me. Langzaam viel alles wel een beetje op zijn plek in mijn hoofd. Al dachten mijn ouders dat hij al jaren stabiel was, gewoon dezelfde, mij verbaasde hij steeds weer opnieuw. Ongemerkt glimlachte ik. Hij was lief, mijn broertje. Ik draaide me op mijn andere zij. Morgen daar maar weer eens heen gaan. Gewoon weer iedere dag bezoeken, nu had ik de kans. Er knakte een tak. Ik zat meteen rechtop. Dat kon maar één ding betekenen. Ik luisterde, er kwam inderdaad iemand dichterbij, door de struiken heen. Mijn rugzak had ik al in mijn hand, eventueel kon ik daar een klap mee verkopen. Ik tuurde en zuchtte toen opgelucht. Het was Stijn. Tegelijk wist ik dat ik een probleem had. Dat kostte me wel mijn slaapplek. Stijn zag me en bleef staan. Hij zou wel kwaad worden als hij zag dat ik toch weer op zijn plek sliep. Maar hij zei niets.
© 2011 Oliver Kjelsson