Ja, we waren vrolijk, uitgelaten. De laatste dag zat er op. Lachend reden we bij school weg. Tot over zeven weken. De groeten. We wilden de stad in, wat drinken. Dit moest gevierd worden. Man, vrij voor een week of zes. Heerlijk. Ik nam een slok van mijn bier en keek tevreden over het plein. Na biertje nummer drie belde ik naar huis. Ik kwam niet thuis eten, dat deden we wel in de stad. Mijn moeder reageerde niet echt enthousiast, ze had op me gerekend. Toch wenste ze me veel plezier. Ik ging lekker onderuit zitten. Ja, ik was tevreden. Ik was over, met ruime punten, ik had vakantie, de zon scheen en ik had draadloos internet thuis waar ik na vandaag de hele dag gebruik van kon maken. Tot mijn moeder thuis kwam met haar deeltijdbaan natuurlijk. Maar als ik zorgde dat ik voordat ze thuis kwam naar Ruben ging, dan was er niets aan de hand. Ik kreeg er goede zin van. Maar toen belde mijn vader.
‘Waar ben je?’ vroeg hij meteen toen ik opnam.
‘Op het terras. Heeft mama je dat niet verteld?’
‘Met wie?’
‘Vrienden van school. Ook dat heb ik verteld.’
Er begonnen al wat jongens verbaasd te kijken.
‘Ik geloof er niets van.’
‘Toch is het zo.’
‘Is die Roelof er ook bij?’
‘Nee,’ zei ik, ‘die ging naar huis.’
Om me heen snapten ze er nu niets meer van.
‘Je komt nu naar huis.’
‘Dat dacht ik niet. We gaan zo ergens wat eten.’
‘Je komt nu gewoon naar huis zei ik.’
‘Vanavond. Eerst eten.’
Hij begon te tieren maar dat kapte ik af.
‘Tot vanavond,’ zei ik en drukte mijn telefoon uit.
Daar ging mijn goede zin. En daar ging mijn telefoon alweer. Ik drukte hem weg. Nog een keer. Dan maar uit. Als hij me zo graag wilde zien dan kwam hij me maar zoeken. Kon hij meteen zien dat ik met vrienden van school was, en niet met Ralf.
‘Wat was dat?’ vroeg Bram.
‘Mijn vader. Doet een beetje moeilijk.’
‘Nog steeds?’
Ik knikte. De rest begon ook vragen te stellen maar daar had ik geen zin in.
‘Kunnen we het ergens anders over hebben? Dank je.’
Ik klonk dwingend, beslist. Ze deden het ook nog. We leegden onze glazen en stonden op. Tijd om wat te gaan eten.
Ik ging de woonkamer niet meer in. Ik liep meteen door naar mijn slaapkamer. Ik hoefde niet zachtjes te doen, ze hadden me al in de straat zien komen aanfietsen. Ik gooide mijn cijferlijst op mijn bureau. Ik kon er niet meer blij mee zijn. Ik rekte me uit en trok mijn shirt over mijn hoofd. Douchen, en daarna op bed naar tv kijken. Mijn broek gooide ik op mijn shirt, ik liet mijn boxer zakken en stapte eruit. Ik trok mijn sokken uit en kneep met mijn tenen zodat ik mijn boxer van de grond op kon pakken. Ik zwaaide hem oomhoog, ving hem op en gooide hem op de rest van mijn kleren. Ik liep naar de badkamer en knipte het licht aan. Toen kwam mijn vader binnen.
‘Ja?’ vroeg ik met mijn hand voor mijn kruis.
‘Loop je nou alweer naakt rond?’
‘Jij zoekt altijd precies de tijd uit dat ik ga douchen, dat is mijn schuld niet.’
‘Waarom kwam je niet meteen naar huis?’
‘Omdat we ergens zouden gaan eten. Had ik allang met mama geregeld.’
‘Als ik zeg dat je meteen naar huis komt dan kom je meteen naar huis.’
‘Waarom?’
‘Dat weet je best.’
‘Vanwege Ralf? Denk je nou echt dat ik daar nog contact mee heb? Denk eens na! Ik heb geen internet, geen BlackBerry meer, hoe zou dat moeten?’
‘Je zult zijn nummer wel hebben.’
Ik schudde afkeurend mijn hoofd. ‘Dat heb ik niet. Bovendien, je hebt zelf zitten neuzen, je hebt zelf kunnen lezen dat hij verder niets met me wil. Denk je nou echt dat ik nog zin heb in zo’n loser?’
Ik wachtte het antwoord niet af. Ik knalde de deur dicht en deed hem op slot. Water aan, dan wist hij dat ik even niet terug zou komen. Ik hoorde hem nog wat zeggen maar ik ging gewoon onder de douche staan. Wat dacht hij wel niet? Wat een wantrouwen.
Goed, ik loog ook wel natuurlijk. Ik had wel internet. Ik wilde Ralf ook weer zien, ik had zijn nummer. Maar hij was er gewoon van overtuigd dat ik met hem in de stad was en niet met mijn vrienden van school. Hij kon het krijgen. Als hij er dan toch van overtuigd was? Ik kon maar beter gehoorzamen aan zijn manier van denken toch? Het was nu weekend, maar de komende week ging ik afspreken met Ralf. Ik rekte me uit op mijn bed en draaide op mijn zij, afstandsbediening in mijn hand. Er werd geklopt, voorzichtig. Dat was mijn moeder, dat kon niet anders. Ze keek om de hoek.
‘Jarno?’
‘Ja,’ zei ik verveeld.
‘Jarno,’ zei ze weer toen ze binnen was.
‘Mam, als je het wil hebben over dat ik niet meteen naar huis kwam, vergeet het. Doe geen moeite. Ik heb jou gebeld, ik heb uitgelegd waar ik was. Als hij me zo blijft wantrouwen, daar ga ik geen rekening mee houden.’
‘Zie je die jongen echt niet meer?’
‘Mam, na die ene avond heb ik hem echt niet meer gezien.’
Ze knikte.
‘Geloof me.’
‘Hou een beetje rekening met hem.’
Ik zuchtte om het gesprek af te sluiten. ‘Ik zeg er niets meer over. Jullie kennen mijn standpunt. Welterusten.’
Ze schudde haar hoofd en ging toen weer. Met mijn duim klikte ik op het pijltje naar boven. Volgende zender.
‘Wij gaan zo naar Ruben,’ zei mijn moeder de volgende dag. ‘Ga je mee?’
Nou was de verleiding heel groot om dat dus juist niet te doen, lekker dwars. Bovendien had ik dan even het huis voor mezelf alleen. En dus ook internet. Maar ik wilde hem wel zien, ik was er de dag ervoor ook al niet geweest.
‘Is goed,’ zei ik, ‘roep maar als jullie willen gaan.’
Ze glimlachte, was blij met mijn antwoord. ‘Doe ik. Half uurtje denk ik.’
‘Oké,’ zei ik vrolijk.
Ik ruimde nog wat dingen op, trok een ander shirt aan en spoot nog even snel een lekker luchtje op. Daarna riep mijn moeder. Lang geleden dat ik met mijn ouders bij Ruben was geweest. Ik ging meestal na school, zij in het weekend, op zaterdag of zondag. Ik zag Lisanne kijken toen we binnen kwamen. Ze knipoogde naar me. Ruben zat in zijn stoel naar buiten te kijken. Ongemerkt keek ik ook, maar er was niets te zien. Hij reageerde lauw, maakte even een geluid en liet zich kussen door mijn moeder. Mijn vader kneep even in zijn schouder. Geen reactie.
‘Hey, Ruben,’ zei ik.
Hij was afwezig. Ik kneep in zijn hand en legde mijn hand op zijn been. Hij keek me een keer aan. Dat veranderde wat in hem. Zijn mond ging open, zijn hand graaide naar me. Ik glimlachte. Ik bukte voorover en dat was genoeg. Hij bereikte mijn nek en trok. Ik knuffelde hem.
‘Lief,’ zei ik.
‘Lief,’ zei hij terug.
Ik wurmde zijn hand los en ging rechtop zitten. Er zat weer leven in Ruben. Lisanne kwam met koffie.
‘Wil jij ook wat,’ zei ze tegen Ruben. ‘Ja, wil jij ook wat?’
Ze lachte, Ruben lachte mee. Ik zag mijn vader kijken. Was het afkeurend? Hij vond het in ieder geval raar dat ze tegen hem praatte en een antwoord verwachtte.
‘Doe jij het?’ vroeg ze aan mij.
‘Is goed.’
‘Loop maar even mee.’
Ik volgde haar naar de keuken.
‘Raar hoor,’ zei ze daar terwijl ze een yoghurthapje uit de koelkast pakte. ‘Ik zie jullie hier nu samen terwijl ik weet wat er is.’
Ik glimlachte.
‘Ik… Nou, hier, lepeltje. Doekje ligt… Dat weet je trouwens wel.’
‘Wat wou je zeggen?’
‘Niets. Nou ja… Laat maar. Ik wou zeggen dat ik nu een nog grotere hekel aan hem heb, maar dat hoor ik niet te zeggen over familie van onze gasten.’
Ik lachte, ze keek terug met een samenzweerderige knipoog.
‘Laat maar eens zien wat je met hem kunt. Wat Ruben zelf kan.’
Ik pakte de stoel naast hem, hij had meteen in de gaten wat er ging gebeuren. Zijn armen reikten naar voren en weer terug.
‘Gaat dat, jongen,’ vroeg mijn moeder.
‘Ja hoor,’ zei ik. ‘Hè, Ruben?’
Ruben kraaide. Ik nam het eerste hapje zelf. Hij verwachtte het al niet meer, hij kende me. De tweede was voor hem. Na drie happen zat zijn kin al onder. Mijn moeder pakte het doekje en begon liefdevol te vegen.
‘Dat wordt zo toch een rommeltje?’
‘Dat is de helft van het plezier dat we hebben. Of niet dan, Ruben?’
Zijn handen graaiden al weer naar de volgende lepel. Ik voerde hem op mijn gemak. Ik keek naar mijn moeder. Ze zat vertederd te kijken.
‘Jij ook een keer?’
‘Nee,’ zei ze, ‘het gaat goed zo.’
Ik glimlachte. Ruben hapte maar hij schoof de helft van de lepel voordat het goed en wel in zijn mond zat. Ik pakte snel het doekje en hield het onder zijn kin. Mijn vader keek strak, vond het allemaal maar niets. Hij stond op en liep naar Lisanne, die een eind verder papieren zat in te vullen aan een tafel. Ze praatten. Hij vroeg, zij antwoordde, dat kon ik wel zien. Het ging vast over Ruben, over hoe het ging met hem. Het bakje was leeg.
‘Op,’ zei ik.
‘Ja,’ zei Ruben.
Mijn vader kwam samen met Lisanne teruggelopen.
‘Dus het is stabiel.’
Lisanne knikte, keek naar Ruben en lachte.
‘Wat maak je er weer een puinhoop van.’
Ik veegde zijn gezicht schoon en aaide een keer door zijn haar. Hij lachte.
‘Gekkie,’ grinnikte ik.
Ik kreeg een klap van hem, onbedoeld. Hij was iets te enthousiast.
‘Au,’ lachte ik. ‘Kijk je uit?’
Ruben keek een beetje verschrikt. Ik legde mijn arm om zijn nek en gaf hem een kus op zijn wang.
‘Lief,’ zei ik.
Ruben gaf me een natte kus terug. Hij drukte zijn lippen vlak bij mijn oor tegen mijn wang en schoof er mee door tot bijna aan mijn mondhoek.
‘Lief,’ murmelde hij.
Ik glimlachte en gaf hem een lange kus op zijn wang terug. Hij kraaide.
‘Het is zo wel goed Jarno,’ zei mijn vader, ‘hij wordt er alleen maar onrustig van.’
Ik ontplofte bijna maar hield me in.
‘Hij wordt er juist vrolijk van,’ zei ik.
‘Lief,’ zei Ruben ter bevestiging.
‘Zei hij nou lief?’ vroeg mijn moeder verbaasd.
‘Dat lijkt maar zo,’ zei mijn vader.
‘Ja,’ negeerde ik hem. Ik gaf Ruben nog een dikke kus. ‘Mijn lieve broertje, hè Ruben?’
Ruben kreeg er niet genoeg van, mijn wang werd nog natter.
‘Het is wel goed zo, Jarno.’
Lisanne keek afkeurend, maar zei niets. Ik liet Ruben een stukje los en keek naar hem. Ik zat naast hem en hield zijn hand vast. Mijn duim wreef over de bovenkant van zijn hand. Hij werd weer rustiger. Mijn moeder glimlachte. Ik keek naar mijn vader. Hij had een uitdrukkingsloos gezicht. Hij dacht na, zag ik. Waar zou hij aan zitten denken? Af en toe keek hij rond naar de andere bezoekers als Ruben een klank uitstootte. Schaamde hij zich nou? Net als even daarvoor, toen de yoghurt langs zijn kin liep? Wat ging er in zijn hoofd om? Ruben probeerde mijn aandacht te trekken. Ik zag mijn vader kijken. Ging ik daar rekening mee houden? Hij keek al weer afkeurend genoeg. Ruben rukte zijn hand los en zwaaide ermee naar me toe. Ik lachte en boog weer naar voren.
‘Ja,’ kraaide hij. Of zoiets.
Ik gaf hem nog een kus. Daar werd hij vrolijk van.
‘Jarno,’ hoorde ik mijn vader zeggen.
Ik trok me er niets van aan. Ruben en ik lachten, knuffelden. Hij ging steeds schever in zijn stoel hangen. Het werd tijd om te gaan. Mijn vader had zijn jas al weer aan. Hij kneep in Rubens schouder, maar die reageerde er bijna niet op. Mijn moeder gaf hem een kus, dat beviel hem al wat beter. Mij pakte hij vast. Hij protesteerde bijna toen ik wegging. Ik zwaaide naar Lisanne, ze knipoogde.
Mijn vader mokte. Hij was het er duidelijk niet mee eens hoe ik met Ruben omging, maar hij kon er de goede woorden niet voor vinden om het me te zeggen, leek het wel. Hij had het er wel met mijn moeder over. Ik kon het niet woord voor woord volgen toen we thuis waren, maar de toon van het gesprek was me wel duidelijk. Mijn moeder praatte het een beetje goed. Het kon me niet schelen. Het gaf me gewoon een goed gevoel dat ik een beter contact met Ruben had dan mijn vader. Sterker nog, ik had contact met hem, mijn vader helemaal niet. We waren zwijgzaam aan tafel. Zoals altijd sinds de ontdekking dat ik homo was. Mijn telefoon rinkelde in mijn broekzak. Ik gaf geen reactie. Mijn vader keek, maar zei niets. Deze keer bleef ik niet hangen, meteen nadat we gegeten hadden ging ik naar mijn kamer. Voor ik bij de deur was had ik mijn toestel al uit mijn broek gehaald en keek wie er gebeld had. Strakke blik van mijn ouders. Ik kreeg het wat warmer, het was Ralf geweest die gebeld had. Op mijn kamer belde ik hem meteen terug.
‘Hoi,’ zei hij.
‘Sorry dat ik net niet opnam, ik zat te eten.’
‘Geeft niks, hoe gaat het?’
‘Niet anders dan anders. Beetje stilzwijgend hier allemaal.’
‘Erg.’
‘Ja. Maar het is vakantie,’ zei ik meteen weer vrolijk.
‘Zeker. Zin om een keer wat leuks te gaan doen?’
‘Mij best,’ zei ik terwijl ik de schuifpui open maakte. Het piepte. ‘Iets in gedachten?’
‘Waar ben je?’ lachte hij.
‘Thuis, op mijn kamer. Ik loop nu net de tuin in.’
‘Kleren aan?’
Ik grinnikte. ‘Ja, deze keer wel.’
‘Jammer.’
Ik rekte me uit en lachte. ‘Ik zal de volgende keer bellen als ik net uit de douche kom.’
‘Dat wil ik een keer zien.’
‘Mij naakt of de tuin?’
‘Nou, ik ben ook wel benieuwd naar de tuin en dat privéterras.’
‘Waarom kom je niet kijken?’
‘Dat kan toch niet?’
‘Overdag wel. Ze werken allebei. Mijn moeder is altijd wat vroeger thuis, maar tot drie uur is hier niemand.’
‘Lijkt me leuk. Maar weet je dat zeker?’
‘Tuurlijk. Als je wil, kom maandag maar hierheen.’
‘Ik weet niet hoor, stel dat ze het ontdekken. Je hebt al genoeg problemen zo.’
‘Zelf weten. Na negen uur zijn ze weg.’
‘Dat is te vroeg.’
‘Gelukkig, ik heb ook vakantie. Elf uur?’
‘Oké,’ reageerde hij twijfelend.
Ik gaf hem mijn adres. ‘Je komt echt hè?’
‘Ik kom.’
Dat klonk al wat zekerder.
Ik was toch vroeg wakker. Ik had mijn kamer nog een keer extra opgeruimd en de twee ligstoelen afgedaan. Wat mij betreft kon hij komen. Ik had een short aangetrokken, het werd een warme dag. Ik dacht nog na over schoenen maar ik bleef gewoon op blote voeten lopen. Onrustig zat ik in de woonkamer naar de tv te kijken, zo kon ik meteen de straat in de gaten houden. Ging het me nou eigenlijk om Ralf of om mijn vader dwars te zitten? Ik wist het niet, maar bij elkaar voelde het goed. Het gaf me het gevoel dat hij me niet klein kon krijgen. Ik ging gewoon mijn eigen gang. Toch ging er even een schokje door me heen toen ik hem zag fietsen, zoekende blik naar het huisnummer. Ik stond op en zwaaide. Dat zag hij gelukkig. Hij glimlachte toen ik de deur open maakte.
‘Hey,’ zei ik, ‘kunnen vinden?’
‘Damn, wat een huis zeg.’
‘Ja,’ lachte ik, ‘het heeft wel wat.’
‘Mooi hoor,’ zei hij toen we door de hal naar mijn kamer liepen.
Ik stuurde hem naar mijn kamer. Hij keek rond, ik liep door naar de tuin.
‘Eigen badkamer, dat zou ik ook wel willen.’
‘Dat is wel lekker ja. Ga zitten joh.’
Ralf pakte een van de twee ligstoelen.
‘Ben zo terug,’ zei ik. ‘Wat wil je drinken?’
‘Maakt niet uit, als het maar geen koffie is. Heb ik al genoeg van op.’
‘Het is elf uur,’ lachte ik, ‘hoe lang ben jij al wakker?’
‘Uurtje of twee.’
Ik schudde mijn hoofd en liep naar de keuken. Ik dacht even na. Ralf was hier, op mijn kamer. Schijt aan alles.
Ralf schrok op toen ik zijn glas naast hem op het tafeltje zette. Ik schoof mijn stoel dichterbij.
‘Mooie tuin.’
‘Achter het hegje loopt het verder door naar links. Langs de woonkamer en de slaapkamer van mijn ouders. Maar die zit om de hoek.’
‘Echt gaaf. Alleen jammer dat er geen zwembad is,’ grapte hij.
‘Ja, vind ik ook. Maar een vriend van mij een paar huizen verder heeft er eentje.’
Ralf lachte. ‘Toe maar.’
‘Maak ik vaak genoeg gebruik van.’
‘Zou ik ook doen.’
Ik lachte.
‘Hoe gaat het nu met je?’
Ik haalde mijn schouders op. ‘Gaat. Het is een stilzwijgende oorlog. Zij zeggen niets, ik zeg niets. Maar als mijn telefoon gaat dan wordt ik meteen in de gaten gehouden, ze zijn nieuwsgierig wie er dan belt.’
‘En wat doe je dan?’
‘Niet opnemen. Gewoon om te fucken. Ik deed dat anders wel altijd.’
‘Maar je kunt toch zien wie er belt? Of het veilig is om op te nemen of niet?’
Ik schudde mijn hoofd. ‘Zelfs dat niet. Ik laat hem in mijn zak zitten. Worden ze alleen maar gekker van.’
Ralf schudde zijn hoofd.
‘Wat?’
‘Je zet het zo op scherp. Als je wil dat hij er aan went, aan het idee, dan moet je hem niet de hele tijd op zijn zenuwen werken.’
‘Hij wil er niet aan wennen.’
Ralf nam een slok. ‘Raar allemaal.’
‘Hoe ging het bij jou thuis dan?’
‘Gewoon. Ze dachten het al wel geloof ik. Ik ging dood van de zenuwen om het ze te vertellen hoor, maar dat was achteraf helemaal niet nodig.’
‘Gaaf.’
‘Nou ja, leuk vonden ze het niet echt volgens mij. Maar wat kun je er aan veranderen? Ze accepteren het, hopen dat ik gelukkig word.’
Ik dacht na. Zo wilde ik het ook wel. Waarom moest mijn vader nou weer zo idioot doen? Echt steun van mijn moeder hoefde ik niet te verwachten. Zij dacht er volgens mij net zo over. Iets meer begrip misschien, maar verder… Ze vond het volgens mij wel makkelijk dat mijn vader zo’n stelling nam, dan hoefde zij er niets meer aan toe te voegen. Ik had mijn ogen dicht.
‘Echt lekker hier,’ hoorde ik naast me.
Ik glimlachte en keek naar hem. Hij was anders dan die avond bij het feest. Ik had na dat feest het gevoel dat ik een eenmalig avontuurtje was voor een avond, maar hij was nu echt geïnteresseerd in me. Hij lachte terug.
‘Dat je hier af en toe ook naakt zit.’
‘Ja, och.’
‘Het kan makkelijk, niemand die je ziet.’
‘Precies. Niemand ziet me hier.’
Hij gaf me een begripvolle blik na mijn dubbelzinnige uitspraak. Ik rekte me uit en stond op.
‘Jij nog iets drinken?’
‘Graag.’
‘Ben zo terug.’
Ik had de fles in de wasbak op mijn badkamer staan, met een zooi ijsklontjes. Dat deed ik wel vaker, hoefde ik niet naar de keuken te lopen. Ik keek naar mezelf in de spiegel. Ik had het warm. Ik trok mijn shirt uit en gooide die door de deuropening met een boog mijn kamer in. Met de twee glazen liep ik terug.
‘Alsjeblieft,’ zei ik.
‘Dank je,’ hoorde ik.
Meteen daarna keek hij. ‘Warm?’
‘Vind jij van niet dan?’
‘Jawel,’ lachte hij.
Ik lachte mee, maar hij hield zijn shit wel aan. Ik rekte me uit.
‘Zeven weken vakantie.’
‘Ja,’ antwoordde hij tevreden. ‘Heerlijk. Ga je nog ergens naar toe?’
‘Drie weken Toscane.’
‘Mooi.’
‘Alweer,’ zei ik er achteraan.
Ralf lachte.
‘En jij?’ vroeg ik.
‘Portugal. Over twee weken gaan we.’
‘Wij volgende week al.’
‘Je klinkt niet alsof je er zin in hebt.’
‘Nou,’ zei ik onverschillig. ‘Ene kant wel, maar aan de andere kant…. Hier kan ik ze nog een beetje ontwijken. Daar niet.’
‘Je komt daar vast wel mensen tegen.’
‘O, jawel,’ zei ik terwijl ik opstond. ‘Ik hoop maar dat pa daar dan weer niets achter gaat zoeken. Even naar toilet.’
Ik keek weer naar mezelf in de spiegel. Ik krabde aan mijn schouder toen ik terug liep. Ik keek naar buiten en glimlachte. Zijn shirt hing over de armleuning naast hem. Mooie jongen. Strakke buik. Ik nam een slok en zette de rugleuning van mijn stoel wat verder achterover. Benen gestrekt, armen ontspannen op de armleuningen. Ogen dicht. Ik ging me ongemakkelijk voelen. Er vielen af en toe stiltes. Ik keek door een spleetje van mijn ogen en zag dat hij ook zijn ogen dicht had. Ik keek even goed. Ja, mooie jongen. Ik had wat om over na te denken onder de douche. Ik zuchtte.
‘We kunnen nog even de stad in gaan als je wil,’ zei ik.
Hij opende zijn ogen weer en keek me aan. ‘Nee, ik zit hier wel lekker. Schaduw, lekker rustig. Ik vind het goed zo.’
‘Je kunt ook gaan zonnen,’ zei ik met een knik naar het grasveld waar geen schaduw was.
Hij glimlachte. ‘Even kleurtje kweken?’
‘Ja, waarom niet.’
Hij zat al rechtop om op te staan.
‘Handdoek halen?’
‘Nee,’ zei hij, ‘ik ga zo wel in het gras liggen.’
Ik lag er eerder, kussen uit mijn stoel onder me. Hij had het kussen van hem toch ook maar gepakt. Hij legde die naast me neer en ging op zijn rug liggen.
‘Lekker dit.’
‘De zon brandt flink,’ zei hij.
‘Ja, inderdaad. Wel lekker toch?’
‘Moeten we ons niet insmeren?’
‘Ik heb geen zin om op te staan.’
Ralf lachte. ‘Ik ook niet.’
Hij trok de broekspijpen van zijn short wat verder omhoog. ‘Anders blijft het zo wit.’
Ik grinnikte.
‘Wat lach je?’
‘Ik lig vaak genoeg naakt te zonnen.’
‘Hmm, is ook een optie.’
‘Ik hou je niet tegen,’ plaagde ik.
‘Ja, dag. Dan jij ook.’
Ik lachte hem uit. Daarna was het stil. Durfde ik dat? Willen wel in ieder geval.
‘Je zegt niets meer,’ hoorde ik naast me.
Ik lachte weer.
‘Doen?’
Ik dacht na. Zonder iets te zeggen deed ik langzaam mijn short uit en bleef half zitten in mijn boxershort. Ik keek hoe hij zijn short losmaakte. Hij keek me aan.
‘Niet eerlijk.’
‘Wat?’
‘Jij hebt nog een boxershort aan, ik niet. Dit ding heeft een vaste binnenbroek.’
‘Jouw probleem,’ lachte ik.
Hij grijnsde. Ik gaf toe, terwijl hij zijn short verder uittrok duwde ik mijn boxer naar mijn voeten. Met een tevreden zucht ging ik weer op mijn rug liggen, handen achter mijn hoofd. Die tevreden ontspannen zucht speelde ik. Ik was doodnerveus. Zoiets had ik nog nooit eerder meegemaakt. Ik zag hem kijken. Hij glimlachte. Hij zat nog, met zijn voorkant naar me toe. Mooie pik met ballen. Hij wreef een keer over zijn voeten en ging toen liggen. Op zijn rug. Hij keek opzij.
‘Apart.’
Het klonk nuchter, grappig. Ik lachte.
‘Zeker nu met zijn tweeën.’
‘Met zijn tweeën, gewoon in een tuin. Er zijn dagen dat ik het niet meemaak.’
We lachten. Hij draaide zich op zijn zij, leunde op zijn elleboog. Ik keek opzij.
‘Wat kijk je?’ vroeg ik.
‘Gewoon. Mooi om te zien.’
‘Dank je.’ Ik bleef even stil. ‘Jij ook,’ zei ik toen.
Ralf boog voorover. Ik wist wat er ging gebeuren. Zijn hand raakte mijn borst, tegelijk met zijn lippen op mijn mond. Hij likte, ik likte terug. Daarna keken we elkaar aan met een grijns. Ik lag nog steeds stil op mijn rug.
‘Gaat het?’
Ik knikte. Alsof ik wakker werd. Ik streelde zijn arm, daarna zijn rug. Ik trok hem naar me toe. Ik wilde zoenen. Nu. Ik duwde mijn bekken omhoog, raakte met mijn stijve zijn been. Dat voelde hij. Zonder te stoppen met zoenen kroop hij op me. Hij was hard. Hij pakte me vast en draaide op zijn rug. Daarna stopte hij de kus en duwde mijn bovenlichaam omhoog. Ik keek meteen tussen ons in. Hij duwde een keer met zijn bekken. Ik sidderde van het gevoel. Ik duwde terug, begon hem langzaam te berijden. Ik leunde op gestrekte armen en gleed heen en weer. Korte bewegingen.
‘Lekker,’ kreunde Ralf.
Hij kwam wat omhoog voor een kus. Ik boog voorover, ging op hem liggen. Ralf trok zijn benen op en sloeg ze om me heen. Ik stootte traag door terwijl we zoenden. Hij hijgde.
‘Ga door,’ zei hij, ‘maak het af. Ik kom bijna.’
Ik duwde me weer iets omhoog en keek.
‘Jij ook?’ vroeg hij.
Ik knikte.
‘Kom hier dan.’
Hij trok me weer naar benden, hield me klem met zijn armen en benen. Hij kreunde. Ik voelde mijn orgasme komen.
‘Ik kom,’ hijgde ik.
‘Lekker.’
Hij kwam eerder. Hij trok zijn armen strakker, ik voelde zijn zaad tussen ons in. Warm, heet bijna. Daarna ontplofte ik. Mijn eerste straal trok een lijn over zijn buik. Met de laatste schokken lagen we weer stil. Hij kuste me weer.
‘Dat was lekker,’ zuchtte ik.
‘Zeker weten,’ grinnikte hij. Ik ging op hem zitten, zijn slappe piemel onder me. Ik zette mijn handen op zijn borst en kneedde zachtjes. Hij glimlachte, streelde mijn bovenbenen. Mijn buik zat onder het zaad. Dit voelde goed. Dit had ik veel eerder moeten doen. Dit was heerlijk. Ik had de perfecte eerste keer seks gehad. Wat mij betreft straks nog een keer. Het waaide zachtjes, bladeren ruisten. Rust, perfect. Ik sloot mijn ogen, ging helemaal recht zitten op hem en zuchtte tevreden. Toen ik mijn ogen weer opende schrok ik. In de open schuifpui van mijn kamer stond mijn vader, de rode vlekken in zijn nek.
© 2011 Oliver Kjelsson