Ik was gaan slapen met één besluit: ik moest Joris zo snel mogelijk uit mijn hoofd zetten. Toen ik wakker werd dacht mijn ochtendstijve daar anders over. Of ik wilde of niet, ik moest er aan toegeven. Met gesloten ogen trok ik me af. Mijn gedachten dwaalden en Joris maakte het karwijtje verder af. En ik bij hem. Dat voelde toch goed. Het voelde vertrouwd. Ik deed het ook al een flinke tijd samen met hem. Dat vergeet je niet zo snel. Nadat ik ons zaad had opgevouwen in het zakdoekje bleef ik nog even liggen. Ik had nog een paar minuten voordat ik echt op moest staan. Nieuwe dag, nieuwe kansen. Ik rekte me uit, trok mijn overgordijnen open en achter de beschutting van de glasgordijnen keek ik naar buiten terwijl ik aan mijn boxer krabde. Mensen kwamen hun flat uit, gingen naar hun werk. Op de eerste verdieping kwam een man naar buiten met een laptoptas en een klein rugzakje. Blauwe Peugeot, wist ik. Ik zag hem bijna iedere ochtend, man van de klok. Net zoals ik. Ik gaapte, voelde nog een keer aan mijn ondertussen weer half opgezwollen pik en draaide me om. Net op het laatste moment zag ik de jongen van vier hoog naar buiten komen. Die hoefde ik niet te volgen, die ging zeker niet met de auto naar school. De uitgangen van de fietsenbergingen op de begane grond zaten aan de zijkanten dus ik kon ook niet zien wat voor een fiets hij had. Mijn nieuwe erectie stond alweer half vooruit. Had ik daar nog tijd voor? Niet echt, maar ik kon het toch niet laten. Joris. Dat ging nog een heel gedoe worden om die uit mijn gedachten te krijgen. Niet aan denken, niet nu hij me weer vast had en ik hem. Staand, met de rug naar het raam trok ik me af, mijn arm voor mijn gezicht, hand krioelend in mijn nek. Ik kuste hem, likte. Mijn boxer lag al bij mijn enkels. Even snel nu, anders moest ik echt haasten bij het ontbijt. Ik was het zakdoekje vergeten, bedacht ik. Geen tijd meer voor, doorgaan nu. Ik hield mijn hand er onder en liet Joris in mijn hand klaarkomen. Ik grijnsde, kuste hem in gedachte nog een keer en likte toen alles op. Hij smaakte goed. Zoals altijd.
Joris grijnsde toen hij me zag op school.
‘Leuke foto heb je op je Hyves staan,’ lachte ik.
‘Ja, goed hè?’
‘Rare vrienden heb je.’
‘Ik weet het. Maar wat doe je er aan?’
Ik grinnikte.
‘Sommigen hebben een hele rare tong ook,’ daagde hij me verder uit.
‘Ik zag het.’
‘Och ja, die mooie meiden compenseren de zaak een beetje.’
‘Inderdaad.’
Hij grijnsde weer en schopte zacht tegen mijn schoen. ‘Ik ga naar binnen.’
Hij liet me alleen achter, niet veel later kwam Freek aan lopen.
‘Morgen,’ zei ik.
‘Morgen Rem. Wakker?’
Ik rekte me uit. ‘Ja, helemaal.’
‘Ik zag je niet op MSN gisteravond, aan het gamen geweest?’
Ik knikte. ‘En op Hyves zitten kijken.’
Freek lachte. ‘Laat me raden.’
‘Ik sta er mooi op.’
‘Heb je die andere foto’s bekeken bij hem?’
‘Ja, gezien.’
‘Zitten mooie tussen, of niet?’ Freek klonk enthousiast.
‘Zeker, zeker.’
Ja, dat had ik wel verwacht, dat Freek zoiets kon waarderen. Ik glimlachte. Mij deed het echt helemaal niets. Ze konden me gestolen worden, die Shakiras en Yolanthes. Als ze nou eens een foto van Justin Bieber zouden hebben, dan wilde ik nog wel even blijven kijken. Hoe zouden ze reageren als ik op Hyves een map aan zou maken met foto’s van hem? Ik durfde nog niet eens hardop te zeggen dat ik naar zijn muziek luisterde. Ik had wel alle nummers op mijn pc staan. Apart. Weggeborgen.
‘Je staat er nu nog aan de denken zie ik.’
Ik keek naar Freek. ‘Zoiets,’ lachte ik.
Ik bekeek Joris met andere ogen. Als ik bij hem was dan, als ik alleen was dan werd dat weer anders. Het voelde raar, ik stuiterde tussen twee verschillende gevoelens heen en weer. Ik moest er van af wist ik, maar ik wist niet hoe. Zomaar vergeten ging niet. Waarschijnlijk moest ik wachten tot er iemand nieuws was, een andere leuke jongen. Dat kon nog wel even duren. Op school kon ik er zo niet eentje verzinnen eigenlijk. Hoewel, ik moest ook wat meer rondkijken. Ik keek alleen maar naar Joris. En wat maakte het eigenlijk ook uit. Ik wist dat het niets kon worden, maar hij hielp me toch dagelijks. Zonder dat hij het zelf wist, en dat was alleen maar goed. We waren ondertussen een vast groepje geworden in de pauze. De drie J’s met Freek en mij er bij. Dat kwam toch vooral door Joris en mij, we trokken erg naar elkaar toe. Gewoon gezellig, lachen samen. Deze middag was apart, hij zou met me mee naar huis fietsen. Het wond me op, de avond ervoor had ik al het een en ander opgeruimd op mijn kamer. Ook op mijn computer. Geen idee wat we gingen doen, waarschijnlijk wat games spelen maar ik moest er niet aan denken dat hij bij toeval bij de map kwam met zijn foto’s die ik van internet had geplukt. Of die van Justin Bieber met zijn muziek. Ik schaamde me dood als hij die zou vinden. Na school reden we samen naar huis, hij praatte en lachte, ik niet minder. Totaal op mijn gemak. Van buiten dan, van binnen vond ik het allemaal wel erg speciaal.
‘Mooi huis,’ zei hij toen hij binnen was. ‘Gaaf dat hoge plafond hier in de woonkamer.’
Ik glimlachte. ‘Wat wil je drinken?’
Hij haalde zijn schouders op. ‘Cola of zo, maakt niet uit.’
Ik schonk twee glazen in en wenkte hem. Hij liep achter me aan naar boven. Ik liep voor hem uit mijn slaapkamer in, zette de glazen op mijn bureau en schoof de gordijnen open. Daarna opende ik de ramen, die van het plafond tot aan de grond liepen.
‘Gaaf!’
Ik draaide me lachend om. Hij kwam naast me staan en leunde met zijn armen op het hekwerk. ‘Kunnen ze vanuit die flat niet binnen kijken?’
‘Als ik de ramen dicht heb en de glasgordijnen dan zien ze niets.’
Hij grijnsde. ‘Uitgeprobeerd?’
‘Ik ben eens gaan kijken, lang geleden alweer.’
‘Je zult maar naakt uit de badkamer komen en de overbuurvrouw komt net thuis.’
Ik lachte. ‘De enige overbuurvrouw die ik vaak zie lopen is bejaard. Dat overleeft ze niet, als ik naakt door mijn kamer loop.’
Hij grinnikte. ‘Geen mooie meiden?’
‘Nee. Er wonen eigenlijk alleen ouderen en vrijgezellen. Er wonen er wel wat van onze leeftijd hoor, maar niet veel. Of ze wonen te hoog, die zie ik niet door de bomen.’
‘Alleen een oude vrouw om voor te showen?’
Ik lachte. ‘Zoiets. Maar dan hou ik mijn gordijnen wel dicht.’
‘Wie weet komt ze wel naar beneden en belt ze aan.’
‘Alsjeblieft zeg!’
Lachend draaide hij zich om en keek mijn kamer nog een keer rond.
‘Gave kamer, Remco.’
Ik haalde mijn schouders op. Voor mij was het allemaal heel gewoon, ik had hem tenslotte al jaren. Hij zakte door zijn knieën en bekeek de spellen die ik bij mijn playstation had liggen.
‘Mario blijft toch gaaf,’ zei hij zonder mij aan te kijken.
‘Spelen?’
Hij keek over zijn schouder en knikte. Ik nam nog een slok van mijn glas en ging naast hem zitten. Ik klikte mijn tv aan, startte de spelcomputer op en gaf hem een controller. Ik schoof naar achteren en ging met mijn rug tegen de rand van mijn bed zitten. Joris schoof naar achteren tot hij naast me zat. Ik keek even naast me, naar de controller in zijn handen liggend op zijn bovenbenen, vlak bij de bult in zijn broek. Als ik die toch eens…
‘Starten?’ hoorde ik naast me.
Ik knikte en keek naar het scherm. Het spelletje begon. Joris was zeker niet slecht, maar ik bleef op hem vooruit. Ik had het ook al zo vaak gespeeld, ik kon het bijna blindelings. Naast me bewoog Joris mee met het figuurtje op het scherm. Af en toe raakte zijn schouder me aan. Het duurde niet lang voor ik de eerste level gewonnen had.
‘Nog een keer.’ Dat klonk als iemand die revanche wilde.
Ik lachte en legde mijn controller naast me op de grond. ‘Oefen maar een keer, ik ben even naar het toilet.’
Hij lachte en startte het spel op voor één speler. Ik pakte de twee lege glazen, keek bij de deur nog een keer om en liep naar beneden. Ik schonk ze weer vol in de keuken en ging daarna naar het toilet. Ik zag Joris weer zitten tegen mijn bed en voelde dat mijn penis wat dikker was geworden. Joris, in mijn kamer, tegen mijn bed, helaas nog met kleren aan. Ik zou er alles voor over hebben om hem daar… Het beeld wat ik al zo lang in mijn gedachten had zitten was helemaal aanwezig. Niet gaan rukken nu, dat duurde te lang. Ik spoelde het toilet door, pakte de twee glazen van het aanrecht en liep terug naar boven. Terug in mijn kamer zette ik de twee glazen op het kastje naast mijn bed. Joris was op mijn bed gaan liggen. Op zijn zij, leunend op een elleboog staarde hij naar het scherm, zijn vingers klikten snel op de knopjes van het ding in zijn hand. Zijn benen gestrekt, zijn voeten met zijn schoenen hingen over de rand. Ik kon verder niet echt iets zien, zijn broek zat laag en losjes om hem heen. Ik zag een stukje van zijn boxer er boven uit steken, met een klein streepje van zijn buik. Alsof hij wist dat ik keek krabde hij een keer, zijn blik naar de tv, en gaf me zicht op de huid van zijn zij en buik. Ik knipperde met mijn ogen en trok mijn blik er van af. Hij deed het goed op het scherm.
‘Alleen lukt het je nog best aardig,’ daagde ik hem uit.
Hij keek naar me en lachte. Op het scherm plofte zijn figuurtje uit elkaar. Met een ruk keek hij weer naar het scherm.
‘Wel blijven opletten,’ zei ik.
‘Lul.’
‘Hebben ja.’
‘Weet jouw overbuurvrouw alles van.’
‘Zou ze willen.’
Hij grinnikte weer. ‘Nog een rondje doen?’
‘Is goed.’
Ik liep voor hem langs, nam een slok en pakte mijn controller van de grond. Hij keek naar het kastje, reikte met zijn hand en dronk voorzichtig, om niet te knoeien.
‘Ander spel doen?’
‘Is goed.’
Ik startte iets anders op en ging op de rand van het bed zitten.
‘Schuif eens op.’
Joris wurmde met zijn voeten zijn schoenen uit en schoof verder op mijn bed. Ik keek naast me, zag zijn voeten in zijn sokken.
‘Klaar?’
Ik knikte. Het begon weer. Ik schoof nog wat verder naar achteren, zijn benen lagen achter me tegen me aan. Hij trok ze wat verder op, zodat zijn knieën naast mijn heup lagen. Zijn onderbeen drukte tegen mijn billen. Ik zat voorover, ellebogen op mijn benen, handen voor me uit. We lachten. Vooral ik, ik maakte hem weer in. Hij vond het niet echt erg geloof ik. We hadden gewoon lol, half liggend op mijn bed. Ik was wat meer achterover gaan zitten, leunde bijna tegen de muur, zijn benen zaten er alleen nog tussen.
Joris trok zijn benen wat verder op. ‘Ow, sorry.’
Ik glimlachte en ging onderuit met mijn rug tegen de muur zitten. Hij schoof wat verder op, zijn arm leunde op mijn kussen. Hij was lui. In een pauze nam hij nog een slok en keek naar het scherm. We gingen verder, zijn hoofd lag nu op mijn kussen zelfs, zijn armen voor hem uit, drukke vingers op knopjes. Mij hart klopte in mijn keel. Ik had nu wel over hem heen willen kruipen, zijn handen naast zijn hoofd willen duwen, willen kussen, terwijl zijn benen zich strekten, half onder me, zijn erectie die ik voelde zitten tussen ons in, tegen die van mij. Het geluid op de tv vertelde me dat hij me te pakken had. Hij lachte. Game over. Hij keek triomfantelijk, ik had dan wel de totaalscore gewonnen, maar hij had me daar mooi te pakken. Hij pakte zijn telefoon en keek erop.
‘Ik moet zo eens gaan.’
‘Is het al weer zo laat?’
‘Ja, en ik heb nog een stukje te fietsen.’
Terwijl ik nog zat werkte hij zich omhoog. Zijn voeten duwden tegen mijn heup, daarna strekte hij ze over mijn benen heen en ging zitten. Hij klom half over me heen en bukte om zijn schoenen te pakken. Zittend naast me trok hij zijn schoenen weer aan. De geur van zijn lichaam hing in mijn neus. Samen liepen we naar beneden, hij pakte zijn jas en zijn rugzak.
‘Was gaaf. Doen we snel nog een keer.’
Ik glimlachte. ‘Zeker.’
Hij deed de deur open, pakte zijn fiets en reed weg. Ik zuchtte. Mijn ouders waren er nog niet, ik verwachtte mijn moeder over een kwartier pas thuis. Ik liep snel de trap weer op, naar mijn kamer. Het dekbed was nog een beetje warm van zijn lichaam. Ik trok gehaast mijn shirt over mijn hoofd, maakte de riem en mijn broek los. Ik was al hard. Ik drukte mijn gezicht in mijn kussen, snoof zijn geur op. Ik voelde de warmte tegen mijn huid. Dit was heerlijk. Ik was al hard, bij de voordeur al. Lang duurde het niet. Ik griste snel een zakdoekje uit het pakje en liet me gaan. Nog nazuchtend trok ik mijn broek weer terug omhoog, trok mijn shirt aan en duwde mijn gezicht weer in mijn kussen.
Dit moest ophouden, ik moest hier van af. Joris was niet zo, ik zou nooit iets met hem kunnen krijgen. Het was ook niet eerlijk tegenover hem, dat wist ik ook wel. Aan de andere kant, als hij van niets wist, wat was er dan erg aan? Ik mocht gewoon niets laten merken, dan kon het ook geen kwaad. Ik zette me aan mijn huiswerk. Raam en gordijnen open. Het was nog lang warm. Aan de overkant liep de oude vrouw weer over de galerij waardoor ik glimlachte. Ik hield mijn broek maar aan, daar zat ze waarschijnlijk niet op te wachten. Ze keek ook nog niet eens. Ik zat voorover gebogen te schrijven en hoorde stemmen. Ik keek naast me naar buiten en zag op de derde verdieping een jonge gast met zijn vriendin lopen. Ze gingen naar de trappenhal met de liften in het midden van de flat. Ik kon niet verstaan wat ze zeiden. Ze woonden er nog niet zo lang, twee maanden geleden heb ik ze een vrachtwagen uit zien laden met een hoop meubels. Ze lachten en verdwenen. Ik hoefde verder niet te kijken, na een minuut zouden ze beneden de flat uit komen en naar een groene golf gaan. Ik rekte me een keer uit en ging een nieuw glas drinken halen beneden. Nog een paar dingen en dan was ik klaar. Hooguit een kwartiertje werk nog. Toen ik terug op mijn kamer kwam zag ik de jongen weer lopen op de vierde verdieping. Hoe lang woonde hij daar al? Nog niet lang volgens mij. Ik had hem nog niet eerder gezien, pas de laatste paar weken of zo. Ik ging voor mijn open raam staan en keek hem na. Blond haar, ik schatte hem van mijn leeftijd. Ongeveer dan, zo goed kon ik hem niet zien vanaf de overkant van de straat. Hij stond voor zijn deur, haalde sleutels uit zijn broekzak. Bij de buren ging de deur open. Zijn buurvrouw kwam naar buiten. Ze zei iets, hij keek en zei iets terug. Dat was volgens mij de eerste keer dat ik zijn gezicht zag. Hij lachte, ik hoorde zijn stem toen hij iets terug zei. Zijn buurvrouw bleef staan en praatte tegen hem. Ik wist niet waar het over ging, maar het was iets leuks. Dat kon ik wel zien aan zijn gezicht. Zijn tas hing over zijn schouder, hij had ondertussen de deur al open gemaakt maar hij bleef nog even staan praten. Open gezicht, vrolijk. Ik kon niet anders zeggen: leuke jongen. Mooie jongen ook. Hij stak zijn hand op naar zijn buurvrouw, aan haar houding kon ik zien dat ze op het punt stond zich om te draaien en naar de trappenhal te gaan. Hij lachte nog een keer, en draaide zich toen naar zijn deur. Zij liep naar de lift, ik bleef kijken. Hij keek nog een keer om, alsof hij voelde dat ik keek. Heel even keken we elkaar aan, daarna liep hij naar binnen en sloot de deur achter hem. Ik bleef stokstijf staan. Ik voelde me betrapt. Traag nam ik een slok uit mijn glas, keek nog even naar zijn appartement. Daarna draaide ik me om en ging weer achter mijn bureau zitten. Nog een kwartiertje werk.
Diezelfde avond werd ik beziggehouden door Joris en Freek, op MSN. Ik dacht tegelijkertijd weer terug aan die middag, aan zijn geur die nog aan mijn kussen zat. Aan Joris, die zo ontspannen bij mij op bed lag. Ik wilde op tijd gaan slapen, ik wilde met mijn hoofd op het kussen liggen waar hij had gelegen, zijn geur weer in mijn neus. Ik sloot af, onder protest van Freek, en ging douchen. Ik wilde mijn bed in. Ik liet het lampje naast mijn bed aan, liet mijn boxer op de grond liggen. Naakt schoof ik onder mijn dekbed. Ik rook hem weer. Mijn gezicht drukte in mijn kussen, ik wilde zoveel mogelijk opsnuiven. Mijn hand gleed naar mijn buik en lager, ik hoefde hem bijna niet aan te raken om al helemaal hard te worden. Mijn andere hand kneep in mijn billen, terwijl ik me aftrok. Ik zag Joris weer liggen op mijn bed, zijn grijns, zijn lach. Het begon al te tintelen. Ik haalde mijn hand van mijn bil en legde die voor me neer. Ik wilde het opvangen. Snel trok ik door. Vaak stelde ik het uit, om het gevoel zo lang mogelijk te laten duren, maar daar had ik nu geen zin in. Ik wilde komen, en flink ook. Mijn neus duwde hard in mijn kussen, het enige ademhalen wat ik kon had zijn lucht. Mijn ogen waren dicht, mijn orgasme liet niet lang meer op zich wachten. Mijn ademhaling ging sneller, ik hijgde zijn geur mijn longen in. Ik was er bijna. Mijn eikel duwde tegen de palm van mijn hand. Ik riep het beeld weer op van Joris, naast me. Ik zag die jongen lachen, naar me kijken vanaf de galerij. Toen spatte mijn zaad tegen mijn hand. Hij bleef kijken, ik was verbaasd. Zuchtend ontspande ik, ik draaide op mijn zij, hield de hand voor mijn hoofd. Mijn lippen kusten de palm van mijn hand, mijn tong likte alles naar binnen. De jongen keek nog steeds. Met de geur van Joris nog in mijn neus, de smaak van mezelf zacht in mijn mond zag ik alleen maar hem. Ik slikte, zocht met mijn hand naar de boxer op de grond. Ik trok hem aan, ging zitten en liep naar het raam. Ik schoof mijn gordijnen een stukje open en keek naar zijn flat. Op de slaapkamer aan de voorkant ging net het licht uit. Zou hij daar liggen? Zou hij nu ook…? Ik krabde aan mijn boxer, hij was nog half hard. Ik kneep aan de basis, trok mijn hand naar het einde en haalde met mijn wijsvinger een laatste druppel van het topje van mijn eikel. Teruglopend naar mijn bed likte ik het van mijn vinger af en verdeelde het met mijn tong door mijn mond. Hij lachte weer naar me. Ik ging liggen, deed het licht uit, en sloot mijn ogen. Ik wilde meer weten van die jongen.
De volgende morgen was ik onrustig. Ik ontbeet snel en ging terug naar mijn kamer. “Nog even wat spullen pakken.” Het enige wat ik deed was voor het raam staan. Kijken, misschien zag ik hem nog. Tegen de tijd dat ik echt moest vertrekken gaf ik het op. Ik zag hem niet meer. Misschien was hij het eerste uur vrij of zo. Dit ging ik morgen weer doen. Ik herkende dit, op dezelfde manier probeerde ik zoveel mogelijk van Joris te weten te komen. Bij hem had ik het niet meer nodig, ik kende hem goed genoeg, ik kwam alles vanzelf wel te weten. Maar die jongen… Ik moest geduld hebben. Ik zag hem vanzelf wel weer. Ik was laat op school. Joris stond Freek te vertellen over de middag ervoor, bij mij thuis. Freek kende mijn huis wel, hij glimlachte.
‘Als je van Remco al niet kunt winnen,’ lachte hij toen ik er bij kwam staan, ‘dan is het erg met je gesteld.’
Joris protesteerde, ik ook.
‘Zo slecht ben ik niet,’ zeiden we tegelijk.
Freek lachte nu nog harder. Hij had wel gelijk, hij was goed, ik won net zo vaak als hij.
‘Dat zullen we nog wel eens zien,’ ging hij verder.
‘Volgende keer bij mij,’ zei Joris.
‘Afgesproken,’ zei ik. ‘Zeg maar wanneer.’
‘Morgen zijn we vroeg genoeg uit.’
Ik keek naar Freek. ‘Kun jij dan ook?’
Hij knikte. ‘Mij best.’ Hij keek even uitdagend. ‘Als jullie ingemaakt willen worden tenminste.’
‘Je gaat er aan,’ besloot ik het gesprek. ‘Vergeet het maar.’
Ik keek er nu al naar uit. Ik wilde de kamer van Joris wel eens zien. Ik was nieuwsgierig. Kijken hoe zijn kamer er uit zag, wat voor bed hij had. Waar hij sliep. Alles voor in mijn gedachten. Voor het beeld, het totaalplaatje.
Dat viel tegen. Alles stond beneden en daar bleven we dan ook. Het zat wel lekker in de bank, maar zijn bed bekijken kon ik wel vergeten. Freek kreeg nog gelijk ook met zijn grote bek. Het eerste spelletje won hij, en bij het tweede was hij aardig op weg om dat weer te doen. Joris klaagde lachend.
‘Doe er wat aan, Rem, maak hem in.’
‘Wat denk je waar ik mee bezig ben.’
Freek lachte. Hij was onoverwinnelijk, leek het wel. Zo klonk hij tenminste. Joris zat vlak naast me, spoorde me aan om Freek te grazen te nemen. Ik lachte. En genoot. Hij zat dicht tegen me aan, alsof dat hielp. Nou, het hielp wel op een andere plek. Ik rook hem weer, en dat zorgde ervoor dat er wat begon te knellen in mijn broek. Met de concentratie ging het een stukje minder. Freek won weer, glansrijk. Joris legde zijn hand op mijn been.
‘Pak hem, ik ga nog wat te drinken halen.’
Freek grijnsde, ik bloosde bijna. Ik kreeg geen kans om veder na te denken, Freek was alweer begonnen. Ik keek alleen nog maar naar de tv, ik moest deze ronde winnen. Voor mijn eigen eer, maar ook om indruk te maken op Joris. Aan het gemopper te horen naast me had Freek het een stuk lastiger. Ik kreeg een glimlach op mijn gezicht, ik had het ritme te pakken en gaf hem geen millimeter ruimte. Joris was weer naast me komen zitten, hij zei niets, hij keek alleen maar. Aan het einde van het level had ik Freek verslagen. Joris sloeg triomfantelijk een arm om me heen. “Nu een kus,” dacht ik maar die kwam uiteraard niet. Het maakte me ook niet uit. Ik voelde me goed.
Lachend reed ik naast Freek terug naar huis. Ik bleef hem treiteren met dat verloren potje. Dat hij er ook nog een stuk of drie gewonnen had dat vergat ik maar even voor het gemak. Hij kon het wel hebben. Hoe dichter we bij huis kwamen hoe stiller ik werd. Misschien zag ik die jongen wel weer. Ik had nog eens goed rond gekeken in de pauze, maar bij ons zat hij niet op school. Had ik ook niet verwacht, dan was hij me wel eerder opgevallen. Freek groette me en sloeg af, ik reed door naar huis. Ik was bijna op het punt om linksaf te slaan, mijn straat in, maar ik moest even uitkijken voor de bus die bij de bushalte stond. Er stapte iemand uit. Ik dreef uit zonder te trappen, de bus vertrok alweer, die kon ik niet voorbij. Toen hij weg reed zag ik maar één iemand staan. Ik kreeg het meteen warm: de jongen, met zijn rugzak over zijn schouder. Hij ging met de bus! Dat moest betekenen dat zijn school verder weg was. En hij waarschijnlijk ook eerder vertrok dan ik. We keken elkaar nog even aan. Zou hij me herkennen van de keer dat we elkaar aan gekeken hadden, hij vanaf de galerij, ik vanuit mijn kamer? Ik kon het me niet voorstellen. Ik keek maar kort, langer durfde ik niet. Ik reed traag naar mijn huis. Al was de kans maar heel klein dat hij me interessant vond om te volgen, ik wilde dat hij zag waar ik woonde. Bij de deur van de garage bleef ik nog even staan en keek om. Hij liep over de parkeerplaats, was al bijna bij de deur van de centrale hal. Hij keek nog even. Ik bloosde weer. Had ik nu teveel staan staren, omdat hij terug keek? Ik deed de deur open, zette mijn fiets binnen en liep via de binnendeur de hal binnen. Mijn moeder was al thuis.
‘Hoi!’
‘Ha, jongen. Gezellig geweest?’
Ik mompelde knikkend, kauwend op een appel die ik uit de schaal had gegrist.
‘We gaan zo eten hoor.’
Ik haalde mijn schouders op en slikte. ‘Ja, en?’
Ze schudde lachend haar hoofd.
‘Ik gooi even mijn tas boven neer.’
‘Half uurtje,’ zei ze.
Ik was al bij de trap toen ze dat zei. Ik duwde de deur van mijn kamer dicht, liet mijn tas naast mijn bureau op de grond vallen en liep naar het raam. Nu even geen gordijnen open. Ik keek door de vitrage naar buiten, waziger beeld dan zonder, maar ik zag genoeg. De lamellen op zijn kamer stonden een stukje open. Was dat zijn kamer wel? Als ik nou wist op welke school hij zat, dan kon ik misschien nog achter zijn naam komen. Waarschijnlijk eerder andersom. Ik glimlachte. Het maakte het allemaal spannend. De jacht is mooier dan de vangst, had ik wel eens gehoord of gelezen. Ik bleef nog even staan maar er was verder geen beweging. Mijn vader kwam de straat in rijden, hij draaide de auto voor het huis. De koplampen gingen uit, de deur open. Hij zag me niet staan, rammelde met zijn sleutels om de goede te kunnen pakken en ging naar binnen. Via mijn slaapkamerdeur hoorde ik de voordeur dicht gaan. Niet veel later riep mijn moeder. Tijd om te eten.
Veel huiswerk had ik niet. Ik had er ook geen zin in. Ik deed wat ik af moest hebben voor de volgende dag en verder liet ik het liggen. Ik slofte de trap af en ging bij mijn ouders voor de tv zitten. Niet nadenken, lekker dom voor de buis hangen. Met een schuin oog hield ik de flat in de gaten. Ik zat nu een verdieping lager, ik keek vanuit een andere hoek en zag zijn flat wat beter. Onder de takken door van de bomen. Vanuit mijn kamer hingen die er een beetje voor. Het bleef er rustig, geen beweging. Ik zuchtte, er was niet veel op tv. Toch bleef ik zitten. Ik had geen zin in computer, geen zin in games.
‘Jij nog wat drinken jongen?’
Ik knikte naar mijn moeder. ‘Ik pak het zo zelf wel.’
Ik stond op en liep naar het toilet. De jongen zat nog steeds in mijn gedachten. Ik had hem nu van dichtbij gezien. Nog steeds mooi, nog steeds leuk. In gedachten schonk ik in de keuken mijn glas vol en slenterde de kamer weer in. Ik zette mijn glas op tafel en keek staande voor de bank naar buiten. Er stond iemand bij de ingang van de flat, half gebukt stond hij bij de onderste bellen een naam te zoeken, dat kon je duidelijk zien. Dat was het! Ik moest kijken wat zijn achternaam was! Meteen was ik onrustig, ongeduldig. Ik kon nu niet meer zomaar naar buiten, dat zouden mijn ouders nooit begrijpen. Kon ik een smoes verzinnen, zeggen dat ik nog ergens heen moest? Daar was het al te laat voor. Met tegenzin ging ik weer zitten, met het besef dat ik dat pas de volgende dag kon doen. Maar het bood wel kansen. Ondanks de onrust kreeg ik er wel erg goede zin van.
Eerst moest ik kijken welk huisnummer hij had. Zou ik dat kunnen zien vanaf de straat? Ik hoopte het maar. Mijn moeder was altijd nog thuis al ik naar school ging, dus even er vlak langs rijden ging niet. Maar op de hoek van de straat zag ik bij de andere helft van de flat dat de huisnummers naast de voordeuren goed te zien waren, ook op de vierde verdieping. Dat ging ik die middag uitzoeken. Het gaf me naast dat ongeduldige gevoel ook goed zin. Ik was vrolijk, de hele dag door. Ik was gelukkig vrij vroeg uit en reed snel richting huis. Vlak bij de straat ging ik langzamer fietsen. Ik werd nerveus. Stel je voor dat hij net aan kwam lopen. Net op het moment dat ik bij zin deurbel stond te kijken. Ik reed voor mijn huis langs, draaide de parkeerplaats van de flat op en keek omhoog. Nummer 59. Ik reed door, remde bij de ingang en keek naar het tableau met bellen. Naast iedere drukknop stond het huisnummer met een klein naamplaatje. Maaike Vermeulen, stond er. Ik hoorde een bus stoppen en keek de straat in. Hij stond al stil bij de halte. Ik wachtte niet langer en reed weg. Toen ik de parkeerplaats aan de andere kant weer af reed keek ik om. Hij was niet uitgestapt. Ik was niet gezien. Ik zuchtte toen ik de garagedeur achter me dicht deed. Ik had gekeken, had mijn informatie. Nou ja, ik wist hoe zijn moeder heette. Waarschijnlijk. Ik ging naar mijn kamer en zette mijn pc aan. Zoeken dan maar. Wat moest ik anders? Ik typte haar naam in op Google. Tot mijn verbazing had ze Hyves. Daar begon ik maar. Ik bekeek haar profielfoto en herkende haar. Ik had haar al eens vaker zien lopen. Geen idee welke auto van haar was. Ik klikte haar fotoalbum open. Ik bladerde er doorheen en bleef hangen bij een foto met de titel ‘mijn zoon’. Daar was hij, onmiskenbaar. Ik sloeg de foto meteen op. Eronder stond een reactie. Van hem zelf. Meteen klikte ik er op en zag zijn profiel in beeld komen. Gelukkig verder niet geblokkeerd. Best veel vrienden, veel berichtjes en foto’s. Bovenaan stond ik dikke zwarte letters zijn naam.
Kaj.
© 2010 Oliver Kjelsson