‘Hoe lang is dit al?’ vroeg Jan nieuwsgierig verder.
Hij klonk oprecht geïnteresseerd, niet op zoek naar sensatie.
‘Al een tijdje, nadat ik een paar keer met jullie ben gaan stappen.’
Jan schudde zijn hoofd. ‘Ik kan er echt nog niet met mijn verstand bij. Ik ken je al zo lang, ik heb goddomme dat hele pesten toen meegemaakt. En ik heb nooit geweten waarom.’
‘Je was er ook niet bij, bij dat pesten, dat gebeurde op mijn school.’
‘Maar dan nog. Je hebt nooit iets verteld.’ Hij keek naar Jeroen. ‘Mij dan in ieder geval.’
Jeroen lachte. ‘Jij steunde hem alleen maar. Deed je goed.’
Colin knikte.
‘Maar ik stelde daarnaast ook nog kutvragen,’ ging Jeroen grijnzend verder, ‘dat was het verschil.’
Jan lachte en sloeg zijn arm om de schouders van Colin. ‘Niemand komt aan onze Colin,’ zei hij. ‘Nou ja, jij dan wel Rem. Maar dat vindt ie niet erg geloof ik.’
Colin lachte hoorde ik. Hij stond een beetje gebukt door de stevige arm van Jan in zijn nek. Hij keek schuin omhoog naar mij. Ik knipoogde en kreeg een gloed door me heen van zijn verliefde en lachende blik. Rianne keek naar ons. Ze hing tegen Freek aan, die haar met een brede grijns vast had. Zijn duim op haar heup streelde. Ik zette de paar stappen naar ze toe.
‘Rem,’ zei hij als een soort begroeting.
Ik glimlachte alleen maar.
‘Gaat goed?’
Ik knikte. ‘Dank je.’
Hij lachte.
‘Ik snap nu waarom hij mee deed aan dat GSA-project,’ zei Rianne. ‘Hij had me helemaal niets over jullie verteld.’
Freek en ik keken naar elkaar met een blik van verstandhouding.
‘Dank je,’ zei ik nog een keer.
‘Mij moet je niet bedanken. Je hebt het helemaal zelf gedaan.’
‘Dan nog. Het gevoel van de steun achter je.’
‘Daar gaat nou dat hele project over.’
‘Ik moet eigenlijk gewoon meedoen.’
‘Jouw keus. Als je dat nog niet wil, snap ik dat helemaal. Maar ik heb je wel nodig. Tips kan ik altijd gebruiken.’
Ik knikte. ‘Gaan we zeker doen.’
We keken samen naar Colin, Jan en Jeroen. Colin keek vrolijk, zelfverzekerd.
‘Ja, was een goed idee van Jeroen,’ zei Freek.
‘Hoe zijn jullie er op gekomen eigenlijk?’
‘Jeroen heeft zitten zoeken op internet, hij wilde meer weten over jullie, zeg maar. Toen kwam hij de site over de Gay Straight Alliance tegen. Hij stuurde me meteen een link over MSN. Samen naar gekeken, en toen zijn we naar de decaan gestapt.’
‘Gaaf. Echt.’
‘Opzet geslaagd,’ lachte Freek.
‘Dat project gaat toch wel gewoon door hè?’
‘Natuurlijk. Ik kan me niet voorstellen dat jij de enige bent op onze school.’
‘Voorbeeldfunctie, joepie.’
‘Hé, Rem, niets moet hè? We zetten het gewoon op, samen met leraren en decaan. Als er meer leerlingen bij komen is dat goed, maar geen verplichting.’
‘Zo voelt het wel.’
‘Ja, als je dat zo voelt,’ zei hij onschuldig, ‘dan moet je gewoon meedoen.’
We grijnsden naar elkaar. Ik zag Colin kijken. Mijn vriendje. Hij wenkte me.
‘Ik ga nog wat te drinken halen,’ zei hij. ‘Loop je mee?’
Samen hingen we aan de bar, glas in onze hand.
‘Ik ben blij,’ zei hij.
‘Ik ook.’
Zijn schouder duwde tegen me aan. ‘Ik wil bij je slapen vannacht.’
‘Dat kunnen we vast nog wel regelen.’
‘Bij mij of bij jou?’
Ik haalde mijn schouders op.
‘Bij jou,’ zei hij. ‘Wij krijgen morgen familiebezoek waar ik geen zin in heb.’
Ik lachte. ‘Mij best.’
Colin wurmde zijn telefoon uit zijn broekzak en begon te bellen, met een vinger in zijn oor. Gebukt, alsof dat hielp in een volle kroeg, praatte hij met zijn ouders. Niet veel later drukte hij zijn toestel uit en grijnsde.
‘Geregeld. Moet jij niet bellen?’
‘Ik sms wel even.’
Ik drukte een berichtje in en hoefde niet lang te wachten op antwoord.
‘Geregeld.’
Colin sloeg even zijn arm om mijn middel en kneep zachtjes. Zijn schoen wreef langs mijn voet.
‘Ik wil gewoon bij je blijven vannacht.’
Ik had hem het liefste willen zoenen, lang en wild. Niet goed in een volle kroeg. Dat deden we straks wel, thuis. Ik zag Joris en Senna met hun jas aan en keek op mijn horloge. Dat was vroeg. Voor ik iets kon doen liepen ze al naar de deur. Joris stak van een afstandje zijn hand even naar ons op en was weg. Ik keek naar de rest en duwde me van de bar af.
‘Wat hebben die ineens?’ vroeg ik toen ik bij Jeroen stond.
‘Geen idee.’
‘Lijkt me wel duidelijk,’ zei Ankie.
‘Wat bedoel je?’
‘Nah, op school maakten ze al eens opmerkingen. Ze snappen het allemaal nog niet zo goed geloof ik.’
‘Joris?’ vroeg Jan verbaasd.
‘Senna vooral. Niets bijzonders op zich, kan allemaal wel meevallen, maar ik vind het geen toeval dat ze nu ineens al zo vroeg weg zijn.’
‘Kut,’ zei ik zonder er bij na te denken.
‘Schijt aan hebben Rem,’ zei Jan.
Jeroen knikte. ‘Ik kan me trouwens niet voorstellen dat Joris iemand daarom zou laten vallen.’
Aan het gezicht van Ankie kon ik aflezen dat ze daar nog niet zo zeker van was.
‘Laten we nou niet meteen conclusies trekken,’ zei Freek.
‘Ja, ze kunnen ook gewoon gruwelijk veel zin in seks hebben,’ lachte Jan.
Daar kon iedereen om lachen. Colin keek uitdagend naar me.
Ik stapte met een uitgelaten Colin de garage binnen. Ik sloot de deur, draaide me om en stond meteen oog in oog met hem. Hij stond vlak voor me. Uitgelaten was hij niet meer. Hij keek serieus, pakte me vast en kuste me.
‘Ik laat je niet meer los.’
‘Mij best,’ grinnikte ik.
We zoenden, lang, wild. Langzaam kwamen we tot rust.
‘We gaan naar boven,’ zei ik.
Zonder al teveel licht aan te doen slopen we de trap op en glipten mijn kamer in. Ik deed het lampje naast mijn bed aan. Colin had zijn schoenen al uit. Hij keek naar de handdoek die mijn moeder voor hem had klaargelegd.
‘Ze hebben geen extra matras op de grond gelegd voor je,’ grinnikte ik.
Colin grijnsde, trok zijn shirt uit. Niet veel later stonden we in boxershort tegenover elkaar.
‘Kom hier,’ zei ik half zuchtend.
Colin sloeg zijn armen om me heen en kuste me. Ik zette een paar stappen achteruit, tot we bij de rand van mijn bed waren. Mijn handen streelden zijn rug, met mijn voet schoof ik achter me mijn dekbed weg. Colin trok het meteen over ons heen en kroop tegen me aan. We zoenden. Ik voelde zijn hand over mijn rug gaan en onder mijn boxer schieten. Langzaam gleed die verder over mijn benen. Niet veel later lag hij op me, boxers lagen toen al ergens aan de rand van mijn bed. Ik voelde ze tussen ons in, hard tegen elkaar. Colin kreunde tevreden. Hij reed op me, traag.
‘Colin…’
‘Niet praten nu,’ fluisterde hij.
Ik sloeg mijn benen om hem heen, drukte zijn heupen steviger tegen me aan. Hij duwde. Hij tilde zijn hoofd op en keek in mijn ogen. Hij glimlachte, het blonk tussen zijn lippen door. Ik tilde mijn hoofd op en kuste hem. Hij kuste terug. Het begon te glijden tussen ons in. Hij keek me weer aan en duwde zich toen met zijn armen omhoog. We keken tegelijk. Ze zaten dicht tegen elkaar, zijn eikel kwam bij iedere beweging van hem traag tevoorschijn. Hij ging zitten, en pakte ze samen met één hand vast. Hij trok ons af. Ik lag nog steeds op mijn rug, mijn vingers knepen in zijn knieën, meer kon ik niet doen. Hij grijnsde. Ik voelde mijn orgasme komen en strekte mijn benen. Zijn grijns verdween, zijn ogen gingen wat dichter, zijn ademhaling sneller. Zijn mond zakte een stukje open. Ik kwam eerder dan hij. Mijn buik ging hijgend op en neer toen zijn hand nog sneller ging en hij met een zachte kreun zijn zaad op mijn buik liet vallen. We glimlachten naar elkaar. Hij boog voorover en kuste me. Ik trok hem dicht tegen me aan en draaide op mijn zij. Zo wilde ik in slaap vallen.
‘Goedemorgen jongens,’ lachte mijn vader uitdagend.
Goed, het was net een paar minuten na twaalf uur, ik vond dat het nog ochtend was. Ik lachte. Colin keek verlegen.
‘Goedemorgen,’ zei hij timide.
Hij voelde zich al eventjes ongemakkelijk. Ik had hem mee onder de douche getrokken. “Kan dat wel,” had hij gevraagd. Ik gaf antwoord door de deur op slot te draaien. In de douche was ik tegen hem aan gaan staan. Hij zoende nerveus. Toch vond hij het niet erg dat ik langzaam door mijn knieën zakte, zijn borst en buik kuste en hem daarna langs zijn ballen likte. Ik zoog hem naar binnen en pijpte hem tot hij in mijn haren kneep en zuchtend ontlaadde. Hij deed bij mij hetzelfde. Daarna werd hij weer gehaast. Vroeg zich af of we niet te lang onder de douche stonden. Zijn schuldgevoel werd groter toen ik een nieuwe tandenborstel uit de verpakking trok voor hem. Goed, ik had er niet bij moeten zeggen dat die eigenlijk voor mijn vader was.
‘O ja,’ zei ik tegen mijn vader terwijl ik twee placemats uitrolde op tafel, ‘ik heb hem jouw tandenborstel gegeven.’
‘Welja,’ protesteerde hij lachend. ‘Toch wel die nieuwe hoop ik?’
Colin glimlachte.
‘Wat wil jij?’ vroeg ik toen ik een keukenkastje open trok.
‘Maakt niet uit. Wat eet jij?’
Ik pakte een pak hagelslag. ‘Dit denk ik.’
‘Laat je niet voor de gek houden Colin. Normaal bakt hij een eitje op zondagochtend.’
Colin glimlachte.
‘Kan ook,’ zei ik.
‘Hoeft niet hoor.’
‘Wat eet jij normaal ’s ochtends dan?’
‘Meestal bakken we broodjes of croissants.’
‘Hm, volgende keer blijven we bij jou slapen. Nou, wil je een eitje?’
‘Lekker.’
Ik pakte een pan en haalde twee eieren uit de koelkast. Mijn vader lachte vanuit de bank. Mijn moeder kwam de trap af.
‘Hé, jongens. Al wakker?’
‘Ja, net.’
‘Ik hoorde de douche stromen ja.’
Colin kleurde, daar hadden we een half uur onder gestaan. Ze glimlachte naar hem, om te laten zien dat ze het allemaal wel best vond.
‘Lekker geslapen Colin?’
‘Ja hoor.’
‘Mooi zo. Niet te heet die pan, Remco.’
‘Ik weet wel hoe je een ei moet bakken hoor.’
‘Maar zo wordt ie…’
‘Lekkerder ja,’ onderbrak ik haar meteen.
Ze schudde lachend haar hoofd en liet me verder begaan. Colin stond naast me en keek naar het kruidenrekje. Ik volgde zijn blik en keek hem vragend aan.
‘Met kerrie is lekkerder.’
Ik haalde mijn schouders op. Hij griste het potje van het rekje en strooide lachend met zijn schouder tegen die van mij het gele poeder over de eieren in de pan. De boter kleurde geel. Colin zei niets, pakte het potje met paprikapoeder en gooide dat er ook nog overheen.
‘Geloof me, is lekker,’ zei hij nadat ik een beetje verbaasd had staan kijken.
‘Heel of twee kanten?’ vroeg ik.
‘Twee kanten.’
Ik prikte de dooiers door om ze later om te gooien.
‘Het goede antwoord,’ grinnikte ik. ‘Ik wil wel wat te kauwen hebben.’
‘Die glibberige zooi,’ zei hij afkeurend.
‘Alleen lekker in het wit,’ zei ik.
Colin grijnsde. Daarna keek hij toch heel even om naar de woonkamer, naar mijn ouders.
‘Volgens mij zijn ze bijna klaar,’ zei ik.
Ik pakte de zak brood uit de kast en legde op ieder bord twee sneetjes.
‘Meer?’
Colin schudde zijn hoofd. ‘Is wel even genoeg.’
‘Als je boter wil moet je snel zijn.’
Colin pakte een mes en keek.
‘Koelkast,’ zei ik lachend. ‘Waar denk je anders.’
Ik schudde een keer met de pan, draaide het vuur laag en keek naar Colin die de koelkast afspeurde naar de boter.
‘Smeer die van mij ook even.’
Colin werd er vrolijk van. Hij ontspande langzaam, wende aan het idee en genoot. Samen ontbijtje maken. Half glunderend ging hij tegenover mij aan tafel zitten.
‘Smakelijk,’ hoorde ik mijn moeder zeggen.
Ik keek op langs Colin en glimlachte.
‘Dank je.’
Wat Colin niet zag was de glimlach van mijn moeder, ze keek geamuseerd naar hoe wij daar samen zaten te eten.
‘Was gaaf gisteren,’ zei ik tegen Colin.
Hij knikte met een volle mond.
‘Mooi hoe Jan reageerde.’
Hij knikte weer, met een glimlach nu.
‘Moeten we niet iets leuks doen voor Jeroen en Freek? Ze hebben toch aardig hun nek uitgestoken voor ons.’
‘Ik weet niet wat.’
‘We verzinnen wel iets,’ zei ik. ‘Het hoeft ook niet meteen vandaag.’
Ik zag mijn moeder kijken. Daarna mijn vader. Ze keken vragend, vrolijk ook. Ik knikte.
‘De rest weet het,’ zei ik.
‘Mooi jongens,’ zei mijn moeder.
Ze stond op en kwam bij ons aan tafel zitten, samen met mijn vader.
‘Hebben jullie goed gedaan.’
Ik haalde mijn schouders op. ‘Jeroen en Freek hebben het voor ons bespreekbaar gemaakt. Ze hebben een Gay Straight Alliance opgestart op school.’
‘Mooi,’ zei mijn vader. ‘Goed initiatief.’
‘Weet jij wat dat is dan?’ vroeg ik lachend en ongelovig.
‘Ik heb ook internet hoor jongen.’
Ik glimlachte.
‘En als je van je zoon hoort… Dan zoek je wel eens wat op.’
‘Heb jij daar op zitten googlen?’
‘Ja, dat heb ik.’ Hij lachte. ‘Ik wil dan wel een beetje weten wat daar allemaal voor is. Ik had die site al gezien, wilde het er nog eens met je over hebben, maar dat hoeft niet meer merk ik.’
‘Dat hebben Jeroen en Freek al gedaan.’
‘Ga je meedoen?’
‘Weet ik nog niet. Echt niet. Eerst maar eens kijken wat de algemene reacties zijn en dan kijk ik wel.’
Mijn vader knikte. ‘Het zou wel goed zijn als je het deed.’
‘Ja,’ zei ik verveeld, ‘dat weet ik ook wel. Maar er hangt wel even wat meer aan vast.’
Hij knipoogde. ‘Je hebt ook gelijk.’ Hij keek naar Colin. ‘Is er bij jou op school ook zoiets?’
Colin schudde zijn hoofd. ‘Nee.’
Hij keek even snel naar mij.
‘Ik heb ze verteld dat ze je daar om gepest hebben op school,’ zei ik.
‘Ja, ik zie het dus niet zomaar gebeuren bij ons. Ik ga er in ieder geval niet mee beginnen.’
Mijn vader knikte, legde zelfs even een hand op zijn schouder. ‘Dat snap ik jongen.’
Ik schoof mijn bord wat van me af, pikte met een vinger nog wat broodkruimels op met mijn wijsvinger.
‘Gelukkig dat je nu in ieder geval een vriendenkring hebt waar je van op aan kunt,’ zei mijn vader toen hij weer op stond.
‘Ja,’ zei Colin.
Ik wreef met mijn voet over die van hem en keek hem aan. Hij glimlachte, keek toen serieus.
‘Op Joris na dan,’ zei hij, zacht genoeg zodat mijn ouders het niet hoorden.
‘We zullen zien. Het kan ook toeval zijn geweest.’
‘Misschien,’ zei Colin.
Niets misschien. Het was wel duidelijk. Joris ontweek me. Maandagochtend voor de lessen begonnen, daarna in de pauze. Senna bleef bij hem in de buurt. Jeroen maakte zich kwaad.
‘Dat zet ik hem betaald.’
‘Jeroen,’ zei ik. ‘Je laat het. Ik ga met hem praten.’
‘Hoe?’
‘Door hem op te zoeken,’ zei ik, ‘en dan mijn mond open te doen.’
Hij kon er niet om lachen.
‘Jeroen, ik meen het. Dit doe ik zelf.’
Jan stond er bij en keek net zo strak als Jeroen.
‘Waar is Joris?’ vroeg Freek toen hij met Rianne bij ons kwam staan.
‘Binnen,’ zei Jan strak.
‘De homofoob,’ hoorde ik Ankie achter me zeggen.
Ik draaide me om. Die keek net zo als Jan en Jeroen.
‘Laat nou maar. Als hij er niets mee te maken wil hebben dan doet hij zijn best maar. Maar dat mag hij dan wel eerst aan mij uitleggen.’
‘En aan ons,’ zei Jeroen.
‘Ik eerst,’ zei ik beslist.
In de middagpauze kwam ik hem tegen op de gang. Ik was op weg naar buiten, hij duidelijk naar de kantine.
‘Hey, Joris,’ zei ik zo normaal mogelijk.
‘Hey, Rem,’ antwoordde hij net zo luchtig. ‘Hoe gaat ie?’
‘Kan ik beter aan jou vragen.’
‘Hoe bedoel je?’ Nog steeds die onschuld.
‘Colin en ik vertellen zaterdag hoe het zit en dan ben je ineens weg, vroeger dan normaal. Dat kan, maar hier ontwijk je me lijkt het wel.’
Hij bleef stil.
‘Geef nou maar gewoon toe.’
Senna kwam er bij staan, maar die zei helemaal niets. Joris keek me aan, strak.
‘Ik ben verbaasd, Joris,’ zei ik. ‘Had ik niet van je verwacht.’
Joris verplaatste zijn gewicht van zijn ene been naar zijn andere. Ik had het warm, ik was nooit goed in confrontaties. Onopvallend veegde ik mijn klamme hand langs mijn broek.
‘Ik vind het gewoon raar,’ zei hij ineens.
‘Ja, en? Het is niet dat jij het ook moet worden of zo.’
‘Nee, dat moest er nog eens bijkomen.’
Ik schudde mijn hoofd. Het deed zeer dat hij zo reageerde. Ik was ook blij dat ik het hem toen nooit verteld heb, dan was hij helemaal gek geworden.
‘Het is…’ Hij keek rond. Er liepen veel mensen om ons heen. ‘Kom,’ zei hij, ‘naar buiten.’
Hij was in ieder geval discreet. Schreeuwde het niet van de daken. We liepen naar buiten. De rest kwam op ons af. Joris liep duidelijk van ze weg. Hij keek naar me, waardoor ik een gebaar maakte tegen de rest dat ze weg moesten blijven. Dit was iets tussen Joris en mij.
‘Vertel op,’ zei ik toen we alleen stonden, ‘leg maar uit.’
‘Ik vind het gewoon raar, Rem, dat is alles.’
‘Jij hebt er toch verder geen last van? Ik vind het al belachelijk dat je het raar vindt, maar wat maakt dat jou nou uit? Het is mijn leven.’
Ik zei het fel, en dat maakte indruk. Maar hij werd er ook feller van. Waar was Senna eigenlijk gebleven?
‘Wat het mij uitmaakt?’ Hij keek naar me. ‘Toen ik het van jou hoorde werd me ineens zoveel duidelijk.’
‘Wat bedoel je?’
‘In het begin… Jij bent verliefd op me geweest hè?’
Ik had twee dingen kunnen doen. Toegeven of overdreven weglachen. Ik deed geen van beiden. Ik bleef er tussenin hangen. Ik deed verbaasd.
‘Ik?’ zei ik zo onschuldig mogelijk.
‘Ja. Jij.’
Ik zweeg, en stemde dus eigenlijk toe.
‘Raar, Remco. Ik blijf het een raar idee vinden en ik weet niet hoe ik daar mee om moet gaan. Het idee dat een jongen verliefd op me is… Dat die ehhh…. Nou ja, aan mij heeft liggen denken, als je begrijpt wat ik bedoel. Sorry, maar dat trek ik niet.’
‘Nee, dat deed je jammer genoeg niet nee,’ flapte ik eruit.
‘Gadverdamme Rem.’
‘Joris, kom op man, grapje. Sorry.’
‘Begrijp me goed Rem, ik heb niks tegen homo’s. Echt niet,’ zei hij er meteen achter aan toen hij me zag kijken. ‘Echt niet. Maar dit komt wel heel erg dichtbij.’
‘O ja. “Ik heb niets tegen homo’s als ze maar van mij afblijven en normaal doen”. Ik zal afstand houden,’ zei ik cynisch. ‘Bovendien, jij hebt Senna, ik iets met Colin. Al zou je willen… Dan nog niet.’
‘Ik zou er ook niet op rekenen, of ik nou wel of niet iets met Senna heb.’
‘Doe ik ook niet. Deed ik toen ook niet.’
‘Niet?’
‘Nou, die foto’s van vrouwen op jouw Hyves zeiden me wel genoeg.’
Hij grijnsde. ‘Dat je dat niet mooi vindt. Ik kan het echt niet begrijpen.’
‘Het heeft niets te maken met mooi of niet mooi, Joris.’
‘Zal best, maar ik begrijp het niet. Hoe dan ook, probeer nooit iets met me, want dan heb je echt een probleem.’
‘Ik zal me inhouden. Moeilijk hoor. Leuke jongens die normaal doen of een gast die meteen gaat hyperventileren als hij het woord homo hoort in zijn buurt.’
‘Je bent een goede jongen Rem, vind ik echt. Je had alleen niet verliefd op me moeten worden.’
‘Dat is al lang voorbij, Joris, maak je geen zorgen.’
‘Mooi.’
‘Kunnen we nu dan weer gewoon normaal doen met zijn allen?’
Hij haalde zijn schouders op. ‘Misschien.’
Ik schudde mijn hoofd. Joris stak zijn hand uit.
‘Ik beloof je er moeite voor te doen. Maar ik moet er nog wel aan wennen.’
Ik keek hem aan en dacht na. Daarna pakte ik zijn hand en schudde hem. Ik liet weer los en keek naar mijn hand.
‘Oe,’ zei ik overdreven, ‘ik heb je een hand gegeven. Ik beloof je dat ik hem niet af zal likken.’
Daarna draaide ik me om en liep weg. Ik was kwaad. Teleurgesteld. Ik zag de rest staan kijken. Wat moest ik die nu weer vertellen? Ik kon toch moeilijk alles uitleggen, dan moest ik ze ook vertellen wat ik voor Joris had gevoeld. Goed, Roos wist er van, haar kon ik alles wel uitleggen. Maar de rest?
‘En,’ vroeg Jeroen, ‘wat had hij te zeggen?’
‘Hij vindt het een raar idee allemaal, moet er nog aan wennen. Dat heeft tijd nodig.’
‘En Senna?’ vroeg Ankie.
‘Geen idee. Niet over gehad.’
‘Zij heeft er voor gezorgd dat hij zo raar doet.’
‘Daar zou ik niet zo zeker van zijn.’
‘Hoezo, wat zei hij dan allemaal?’
‘Laat maar, is tussen hem en mij. Ik geef hem gewoon de tijd.’
‘Ik ben nieuwsgierig,’ zei Jan.
‘Jan, vergeet het. Ik heb met hem gepraat, ik weet nu hoe hij denkt. Ja, daar baal ik van, maar dat kan ik niet veranderen. Punt. Laat het nou maar.’
‘Waarom wil je dat ons niet vertellen?’
‘Daarom niet Jan. Is tussen hem en mij.’
‘Dan heeft hij iets over zichzelf verteld.’ Jan begon te lachen. ‘Dat kan eigenlijk maar één ding betekenen. Hij is zelf eigenlijk homo maar wil dat niet toegeven.’
Ik lachte en keek Jan daarna serieus aan. ‘Geloof me Jan. Joris is géén homo.’
Jeroen schudde zijn hoofd. ‘Jij bent veel te begripvol.’
‘In dit geval wel ja,’ zei ik beslist.
Freek trok zijn wenkbrauwen omhoog. Zo bleef hij kijken totdat we weer naast elkaar in de klas zaten. Kon ik het hem vertellen? Als ik Freek al niet meer kon vertrouwen…
‘Ik leg het je nog wel uit,’ zei ik tegen hem.
‘Ik snap niets van die gast.’
‘Ik eigenlijk wel.’
‘Nu helemaal niet meer. Het moet wel erg apart zijn wil je daar begrip voor op kunnen brengen.’
‘Hij heeft een paar dingen bij elkaar opgeteld, en de juiste conclusie getrokken,’ zei ik zachtjes, zodat de rest van onze klasgenoten het niet konden horen.
‘Wat dan?’
‘Er was een tijd,’ zei ik en wachtte.
Het was even heel stil in de klas. Ik keek zo neutraal mogelijk naar voren. Economie. Van Aspen schreef wat op het bord en maakte er weer een heel verhaal van. Ik zag Jan grijnzen. Hij keek achterom en kneep in zijn neus toen van Aspen met zijn nasale stem weer een conclusie stond te trekken. Ik grinnikte, Freek naast me kuchte een keer. De klas roerde zich, iemand hoestte, een stoel verschoof.
‘Er was een tijd dat ik Joris wel heel erg leuk vond,’ fluisterde ik, half naar Freek toe hangend.
Zijn mond zakte even open en hij keek me aan.
‘Echt?’ Hij glimlachte. ‘En daar heeft hij moeite mee, met dat idee?’
‘Hij zegt van wel.’
Freek schudde zijn hoofd.
‘Maar,’ ging hij na de les in de gang verder, ‘dat is toch al een tijd geleden?’
‘Ja,’ zei ik. ‘Maar hij blijft het raar vinden. Ik wist niet eens dat hij het doorhad van mij.’
‘Ik in ieder geval niet. Jij en Joris, dat had je kunnen weten dat dat niet ging werken.’
‘Daar ben ik ondertussen al lang achter ja,’ zuchtte ik.
‘Zijn er hier op school nog meer jongens waar je…’
‘Gaat je geen bal aan,’ grijnsde ik.
‘Ik ook?’ vroeg hij alsof hij ineens een enorme ontdekking had gedaan.
‘Nee, Freek. Maak je geen zorgen.’
Hij reageerde beledigd. ‘Wat is er nou mis met mij?’
Ik lachte. ‘Niets. Als goede vriend niet in ieder geval.’
Hij grijnsde. ‘Je hebt geen smaak Rem.’
‘Ik vind van wel.’
‘Eikel.’
Samen liepen we het volgende lokaal in. Joris keek een keer, maar zei niets. Onbedoeld keken Freek en ik hem aan. Hij voelde zich ongemakkelijk.
‘Hoe was het met Joris?’ vroeg Colin meteen toen ik mijn jas uit trok.
‘Ingewikkeld.’
Hij gaf me een lange zoen. ‘Ingewikkeld?’
Ik knikte. ‘Vertel ik je zo wel.’
We liepen de kamer in, zijn moeder zat in de bank, zijn vader achter aan tafel achter zijn laptop.
‘Hallo,’ zei ik.
‘Hoi Remco,’ zei zijn vader. ‘Wat hoorde ik? De vrienden weten het nu ook?’
Ik glimlachte. ‘Ja.’
Zijn moeder keek me aan en lachte terug. ‘Je kijkt er net zo enthousiast bij als Colin.’
‘Ben ik ook,’ lachte ik.
Colin had ze dus niets verteld over Joris en Senna. Geen paniek zaaien. Dat losten we zelf wel op. Het viel stil omdat ik er aan dacht. Colin was ondertussen weer in de keuken. Ik draaide me om en ging naar hem toe.
‘Hoezo ingewikkeld? vroeg hij nog voor we op zijn kamer waren.
‘Hij vindt het raar allemaal.’
‘Alsof hij ineens homo moet zijn.’
‘Dat zei ik ook, maar het zit ingewikkelder.’
‘Wat is er nou ingewikkeld aan?’
Ik moest het hem toch vertellen. Ik kon er niet omheen.
‘Hij heeft door dat ik verliefd op hem ben geweest. En daar heeft hij moeite mee.’
Colin keek verrast en verbaasd. ‘Jij? Verliefd op Joris?’
‘Ja,’ zei ik schuldig. ‘Sorry.’
Colin schudde zijn hoofd. ‘Hoe kom je daar nou weer bij?’
Ik haalde mijn schouders op.
‘Goed, hij ziet er goed uit, dat snap ik nog.’ Hij lachte. ‘Maar kom op, die is zo hetero als het maar zijn kan. Dat zie je toch zo?’
‘Ik weet het, ik weet het.’
Colin lachte nog steeds. ‘Ik snap je smaak hoor.’
‘Jij ook ooit verliefd op hem geweest dan?’
Colin schudde zijn hoofd. ‘Daar heb ik niet eens over nagedacht. Ik zag zo wel dat het absoluut geen kans van slagen had.’
‘Tsja…’
‘Sukkel,’ grinnikte hij.
‘Zeg! Kan ik er wat aan doen?’
Hij trok me lachend naar zich toe en kuste mijn wang.
‘Maar goed, dat vindt hij dus raar,’ zei ik. ‘Hij heeft moeite met dat idee. Hij heeft niks tegen homo’s verder.’
‘Zolang ze maar niet in de buurt komen en normaal doen.’
Ik lachte. ‘Ja. En dat heb ik hem ook zo gezegd. Bekrompen zak dat ie is.’
‘En nu?’
‘Geen idee. Ik weet het niet. Ik heb gevraagd of we verder gewoon vrienden konden blijven, en hem verzekerd dat ik niets meer voor hem voel. Hij zou het proberen, maar dat heeft tijd nodig.’
‘En Senna?’
‘Kan ik geen hoogte van krijgen. Ankie is daar veel duidelijker in, volgens haar is Joris opgestookt door Senna.’
‘Maar als hij het raar vind dat jij… Dan heeft Senna er niets mee te maken.’
‘Nee, dat denk ik ook niet. Ik vraag me eerlijk gezegd af of ze dat wel weet. Hij is gelukkig heel voorzichtig, toen we het er over hadden zorgde hij dat niemand het kon horen. Senna was er ook niet bij.’
‘Da’s op zich mooi. Maar waar doet hij nou moeilijk over? Goed, jij was het, maar hij heeft Senna nu, jij iets met mij, het is allemaal geweest, achter de rug. Niet meer.’ Colin kuste mijn oor. ‘Toch?’ vroeg hij zachtjes en voorzichtig.
‘Nee, daar ben ik al lang overheen,’ zei ik.
We zoenden, Colin had me stevig vast.
‘Paniek om niks van hem dus.’
Zijn voet wreef aan de binnenkant van mijn been, zijn hand kneep zachtjes in mijn bil. Hij duwde zijn kruis tegen die van mij. Ik voelde zijn telefoon zitten. Hij liet me los en keek me aan.
‘Hij denkt gewoon teveel na,’ zei ik.
‘Ja, dat vind ik ook.’
‘Hij zei het niet zo direct, maar hij heeft volgens mij een beeld van mij dat ik me lag af te trekken terwijl ik aan hem dacht.’
Colin grinnikte. ‘Gekke gast. Nou ja… Op zich vind ik dat geen verkeerd beeld. Die heb ik ook wel eens als ik alleen in bed lig.’
‘Ook voordat je het van mij wist?’
Hij keek bijna schuldig, maar de balorigheid won het. ‘Dezelfde dag toen ik je voor het eerst had gezien.’
‘Ik dacht dat ik abnormaal was met die dingen.’
Colin schudde zijn hoofd met pretoogjes. ‘Volgens mij is het heel normaal.’
Ik was laat de volgende ochtend. Ik trapte snel naar school, dan kon ik het nog makkelijk halen. De rest was er al. Ik zag ze staan, net naast de ingang. Raar, daar stonden we anders nooit. Toen ik dichterbij kwam zag ik dat er meer aan de hand was. Ik hoorde ze nu ook praten, al kon ik niet verstaan waarover precies. Ze stonden op een kluitje. Roos stapte wat achteruit en toen schrok ik. Jan had Joris vast bij zijn kraag en keek kwaad. Dit kon maar over één ding gaan. Ik versnelde.
‘Je gaat vanaf nu gewoon normaal doen,’ hoorde ik Jan zeggen. ‘Ouderwetse lul dat je bent. Rem en Colin horen nu gewoon bij elkaar en daar gaan wij met zijn allen niet moeilijk over doen.’
‘Ik heb helemaal niets tegen homo’s,’ verweerde Joris zich.
Dat kwam niet over. Slap excuus.
‘Nou dan?’ Jan praatte steeds harder. ‘Ey, ik moet er ook niets van hebben, mijn maag draait bijna om als ik er aan denk om het met een jongen te doen, maar…’
Jan stopte half in zijn zin toen hij merkte dat Joris strak naar mij keek. Hij draaide zich om en zag me.
‘O, eh, hoi Rem,’ zei hij verschrikt.
‘Het is ook niet verplicht het met een jongen te doen Jan.’
‘Ja, sorry.’
‘Geeft niet, ik heb Colin al,’ zei ik spottend.
Joris keek me aan. Hij had het moeilijk. Een beetje in paniek. Zijn ogen smeekten me. Hij zocht hulp.
© 2011 Oliver Kjelsson