Op gevoel (deel 8)

‘Barbecue?’ vroeg ik met een schuine blik naar Elijah. ‘Vanavond?’
Elijah draaide zijn gezicht naar me toe. Mijn telefoon gloeide in mijn hand. Ik wilde Elijah vragend aankijken, maar dat had geen nut.
‘Of ik vanavond gezellig met mijn vrienden wil barbecueën?’
Ik pakte zijn kin en bewoog hem eerst knikkend en daarna schuddend heen en weer.
‘Is dat zo’n gekke vraag?’ hoorde ik Ivar lachen.
‘Nee, is geen gekke vraag,’ zei ik twijfelend.
Elijah haalde zijn schouders op.
‘Ik bel je er zo over terug,’ zei ik toen maar.
Ivar grinnikte. ‘Teun?’
‘Ja?’
‘Was je van plan naar Elijah te gaan? Of ben je daar?’
‘Nee. Die zit hier.’
‘Ah. Hij is welkom hoor.’
‘Ik overleg even. Bel je zo wel terug.’
Ik drukte mijn toestel uit en keek naar Elijah. Hij keek ongemakkelijk.
‘Als je mijn broer wel even genoeg vond dit weekend, dan moet je het zeggen hoor.’
‘Ik weet niet, ik wil Hester niet alleen laten hier. Wil ik ook voor jouw huis niet,’ zei hij er lachend achteraan.
‘Dan gaat ze mee.’
‘Kan dat?’
‘Denk het wel. Kan ik toch vragen?’

Binnen vijf minuten belde ik Ivar terug.
‘We slaan even over, Ivar, sorry.’
‘Nee, geen probleem, Ik snap het wel.’
‘Hij is net hier, en hij heeft vanmiddag Wil al moeten ontmoeten.’
Ivar schoot in de lach. ‘De enige echte?’
‘Yup. Die stond ineens aan de deur hier.’
‘Ik snap het, ik snap het.’
‘Sorry, volgende keer.’
‘Doen we.’
Ik keek naar Elijah. Hij keek een beetje strak. Ik had de knoop doorgehakt, niet hij. Ik merkte aan alles dat het allemaal wel een beetje heel erg snel ging voor hem. Een hele avond barbecue was teveel van het goede. Ik boog me naar hem toe en kuste zijn wang.
‘Wij gaan gewoon lekker uit eten,’ zei ik.
Hij glimlachte. ‘Lekker.’ Daarna pakte hij mijn hand, legde zijn hoofd tegen mijn schouder. ‘Sorry.’
Ik sloeg mijn arm om hem heen. ‘Hé, geen sorry zeggen. Ik vond het zelf ook allemaal een beetje teveel.’
‘Jawel, maar het zijn gewoon jouw vrienden. Die gezellig gaan barbecueën. Zonder jou nu.’
‘Ja.’
‘Door mij.’
‘Elijah… Door mij. Mijn keus. En ze kunnen best een avondje zonder mij.’
Hij haalde zijn schouders op.
‘Zonder mij kan het ook gezellig zijn hoor.’
Hij glimlachte. Ik kuste hem, trok hem dicht tegen me aan.
‘Ophouden met piekeren jij.’
Hij glimlachte weer, kneep in mijn been. We zakten onderuit, hij lag half op me. We zoenden, streelden.

‘De wijn wordt zo wel lauw,’ grinnikte ik een kwartier later.
‘Pak het even dan,’ daagde hij uit.
‘Als je zo half op me ligt gaat dat niet lukken.’
Hij lachte, duwde zich iets omhoog. Ik wurmde me onder hem uit, pakte de glazen en gaf er eentje aan hem. Hij hing meteen weer licht tegen me aan, keek uit om niet te knoeien.
‘Ik kan zo uren blijven zitten,’ zuchtte hij tevreden.
‘Is dat uit eten dan wel een goed idee?’
‘Ga je koken?’
‘Nee, of we moeten nog boodschappen doen. En dan kunnen we net zo goed in de stad gaan eten.’
‘Dan moeten we in de stad gaan eten.’
‘Of we bellen wat?’
‘Bellen? Hm…’
‘Ik hoor een goedkeurende “Hm”,’ grinnikte ik.
Elijah lachte.
‘Ik trek er straks mijn laptop wel even bij.’
Elijah zette zijn glas op tafel, kroop weer tegen me aan. ‘Straks.’

Een uur later ging de deurbel. Ik maakte me van hem los, liep naar de gang. Ik zag de man van de Griek door de ruit heen.
‘Elijah,’ lachte ik, ‘hij heeft een doos bij.’
Ik deed de deur open.
‘Hoi.’
Hij lachte naar me, doos op zijn hand, twee plastic tassen bungelden aan zijn vingers. Hij strekte zijn arm.
‘Alstublieft, de bestelling.’
Ik nam het hele gedoe over. ‘Dank je wel,’ zei ik verbaasd.
‘Smakelijk,’ zei hij grijnzend.
‘Dat zal wel lukken denk ik.’
Hij draaide zich lachend om, stak zijn hand op. Ik kwam terug de kamer in, Hester stond nieuwsgierig bij me te kijken.
‘Hé, rustig jij,’ lachte ik. ‘Dat is niet voor jou. Hoewel… Ik denk dat we wat gaan overhouden Elijah.’
‘Is het zoveel?’
Hij stond op, liep naar de tafel. Hij voelde.
‘Flinke tas.’
Ik maakte hem open. ‘Dat is de friet en de rijst. Andere tas is,’ ik keek er in, ‘de salade. Die doos is de schotel.’
‘Doos? Het is echt een doos?’ lachte Elijah.
Hij tastte op tafel, ik pakte zijn hand en legde die erop.
‘Doos.’
Hij voelde. ‘Zit die helemaal vol?’
‘Nee, door het ruitje te zien zit er een ovale schaal in. Maar hoe dan ook, het is veel.’
Elijah lachte.
‘Ik dek even snel de tafel,’ zei ik, ‘ga zitten.’
Elijah keek afwachtend.
‘Wat wil je?’ vroeg ik.
Ik legde uit wat er allemaal voor vlees was, schepte op voor hem.
‘Is dit niet heel lullig voor Hester?’ vroeg ik.
‘Hoezo?’
‘Ze zit verwachtingsvol te kijken, verlekkerd bijna.’
‘Echt?’
‘Ze piept nog net niet volgens mij,’ lachte ik.
Ik keek naar haar, knipoogde. Dat werkte niet goed, ze had door dat ze aandacht had en wilde die nu ook volledig.
‘Ik ga wat te vreten voor haar in een bak doen,’ zei ik, ‘dit kan ik niet aanzien.’
Ik hoefde verder niets te zeggen, ze volgde me meteen de keuken in.
‘Kom,’ zei ik, ‘eten,’ nadat ik wat voor haar in een bak had gedaan.
Ze viel meteen aan.
‘Zo, wij eten, zij eten,’ lachte ik.
Elijah glimlachte, zocht mijn voet met die van hem. Hij had zijn bord bijgeladen zag ik.

‘We gaan nog wat leuks doen vanmiddag, voor ik je naar huis breng,’ zei ik de ochtend erna.
‘Wat?’
‘Geen idee, stukje wandelen met Hester.’
‘Niet te ver.’
Ik lachte, gaf hem een kus. ‘Nee, na die wijn van gisteren ga ik geen gruwelijk eind lopen.’
Hij glimlachte, knuffelde.
‘Als we nou straks alles inladen, ergens een stukje gaan wandelen, dan breng ik je daarna naar huis en eten we ergens onderweg.’
‘Goed idee.’
‘Doen we dat. Maar eerst koffie.’
Ik maakte me los van hem, ging de keuken in. Ik was bezig toen hij ineens in de deuropening stond.
‘Wat we ook kunnen doen,’ begon hij twijfelend.
‘Nou?’
‘Zometeen naar huis rijden, en met Hester gaan wandelen waar we de vorige keer geweest zijn.’
‘Kan ook.’
Hij glimlachte. Keek hij nou opgelucht? Ik kon er niet achter komen, vond het allemaal prima. Het maakte me niet zoveel uit. Ik klikte het apparaat aan, liep naar Elijah en kuste hem.
‘Doen we,’ zei ik.

‘Fijn weekend gehad?’ vroeg ik toen ik de mand van Hester weer op haar plek legde.
Ze liep er meteen naar toen en ging tevreden liggen.
‘Was leuk,’ zei hij.
‘Zelfs met Wil?’
Elijah lachte. ‘Je hebt een leuke broer.’
‘Het is een aparte. Maar wel een lieve aparte.’ Ik boerde. ‘Prima restaurantje was dat net.’
Elijah lachte. ‘Wil je nog koffie?’
‘Nee, even niet. Heb ik daar al op.’
‘Nou moet je straks weer dat hele stuk terug.’
‘Geeft niet. Ik maak het ook niet te laat.’
Elijah pakte me vast. Mond een stukje open. ‘Hoe laat moet je weg?’
‘Het is niet dat ik een trein moet halen of zo…’
Ineens zoende hij me. Wild. Hij trok aan me, wilde me naar de slaapkamer hebben. Ik volgde, liet me achter hem aan op bed vallen. Elijah was niet te houden, hij pulkte aan mijn kleren.
‘Jeetje, wat heb jij?’
‘Je gaat zo weg.’
‘Ja?’
‘En volgende week zien we elkaar niet.’
‘Klopt.’
‘Ik wil je gewoon,’ hijgde hij half.
‘Pakken dan,’ grinnikte ik.
Dat deed hij. Mijn shirt werd over mijn hoofd getrokken.
‘Mijn bril,’ protesteerde ik lachend.
‘Leg weg.’
Man, hij had echt haast. Hij rukte mijn broek over mijn enkels. Daarna verdwenen zijn kleren, opvallend snel. Hij greep me vast, maakte zoveel mogelijk contact met mijn lichaam. Hij duwde tegen mijn heup, een plek voorvocht achterlatend. Zijn handen knepen in mijn borst, hij likte over mijn buik en zoog me krachtig naar binnen. Oké, hij kon het krijgen. Ik greep zijn haren, tilde mijn benen op en klemde zijn hoofd tussen mijn dijen. Hij kreunde tevreden. Hij wist precies was hij deed, ik voelde mijn orgasme al komen.
‘Elijah, wacht… Effe rustig.’
‘Nee.’
Ik voelde hem zoeken met zijn vinger, hij duwde. Ik pakte zijn hand, stak zijn vingers in mijn mond en liet ze weer los. Daar was hij weer, recht op zijn doel af. Traag gleed hij bij me binnen, en weer terug. Ik siste tussen mijn tanden, kneep in zijn haren. Ik kreunde.
‘Elijah…’
Daarna ontplofte ik. Bij mijn eerste stuiptrekking duwde hij diep naar binnen. Ik verkrampte wat, ontspande daarna iets. Elijah kreunde tevreden, liet me uit zijn mond glijden, trok zijn vingers terug en kroop tegen me aan. Ik graaide naar zijn kruis, was verbaasd dat hij niet helemaal hard was, en vochtig. Hij pakte mijn hand en haalde hem weg. Hij grinnikte.
‘Doe geen moeite. Net, tegelijk met jou.’
Hij kuste me, zoende, steeds trager.

Ik zat een beetje verdwaasd in mijn auto. Onder de indruk zelfs. Zo had ik hem nog niet echt meegemaakt. Ik kreeg er weer een halve erectie van als ik er aan terug dacht. Wat ging er in die kop van hem rond? Ik kon hem soms niet helemaal peilen. Hij had zich af en toe niet helemaal op zijn gemak gevoeld. Begrijpelijk, het was allemaal nieuw en hij zag niets. Stiekem twijfelde ik zelfs even of hij het allemaal wel leuk vond, het met mij nog wel zag zitten. Maar na die uitbarsting in bed maakte ik me nergens zorgen over. We hielden van elkaar, we waren gek op elkaar. Ik zag hem pas na twee weken weer, maar dat maakte eigenlijk niet uit. Ik voelde dat het goed zat tussen ons. Daar kon een verjaardag van Max over een week niets aan veranderen.

‘Teun!’
Ik lachte, ging naar Ivar en Simone toe.
‘Hoe is het jongen?’
‘Goed,’ grijnsde ik.
‘En met Elijah?’
‘Goed.’
Ik had hem nog een paar keer aan de telefoon gehad, en het voelde goed.
Simone glimlachte. ‘Mooi man.’
‘Zeker,’ zei ik tevreden.
Max kwam er bij staan en zette een flesje voor mijn neus. ‘Bier?’
‘Lekker.’
Hij lachte en sloeg tegen mijn schouder. Simone keek hem na toen hij door liep.
‘Waar is Eugenie?’ vroeg ik terwijl ik rond keek.
‘Die zal zo wel komen denk ik.’
Ik nam een slok.
‘Jammer dat je er niet was vorige week,’ zei Ivar.
‘Ja, vond ik ook. Maar…’
‘Ik snap het wel.’
‘Ik had hem wel mee willen nemen hoor, maar voor hem is het allemaal net even anders.’
Ik kreeg van achteren twee armen om me heen.
‘Hé, Teun.’
Ik lachte. Eugenie liet me los en kwam naast me staan.
‘Je hebt gelijk,’ zei ze.
‘Stiekem mee staan luisteren?’
‘Jouw laatste zin. De rest kan ik raden.’
Ik knuffelde haar.
‘Je kijkt gelukkig.’
Dat raakte me. ‘Ben ik ook.’
Ze lachte. Ivar keek naar me en knipoogde.
‘Wanneer zie je hem weer?’ vroeg Simone.
‘Volgende week.’
‘Ga je naar hem toe?’
Ik knikte. Ik ging wat vrienden van hem ontmoeten, was de bedoeling. Gewoon, een middagje in de kroeg. Dat vertelde ik ze maar niet. Voelde niet goed, ze hadden me uitgenodigd voor die barbecue bij Ivar en ik was niet gekomen, maar ik ging wel met zijn vrienden de kroeg in. Het was allemaal uit te leggen, dat wist ik ook wel, maar toch. Mijn telefoon trilde in mijn broekzak. Elijah waarschijnlijk. Ik was verbaasd, hij zou bij zijn ouders zitten en dan had hij niet echt de mogelijkheid om via zijn telefoon een berichtje te versturen. Ik keek toch.
‘Zal je hem hebben,’ grinnikte Ivar.
Ik grijnsde en tikte mijn scherm aan. Het was William. “Ben je thuis?” Ik glimlachte, typte terug dat ik bij Max op zijn verjaardag was. Ik wilde mijn telefoon terug stoppen in mijn broekzak toen hij weer trilde. “Morgen?” Dat zag er dringend uit. Ik liep iets weg bij de rest en belde hem.
‘Hey, broertje, is er iets?’ vroeg ik toen ik opnam.
‘Nah… Maar ben je thuis morgen?’
‘Ik wou naar jullie toe komen morgen. Truus is er ook toch?’
‘Uhu,’ klonk het licht teleurgesteld.
‘Wil, is er iets?’
‘Nee. Nou ja…’
‘Vertel op.’
‘Nee, laat maar. Vertel ik nog wel.’
‘Je kunt morgen moeilijk eerst naar mij toe komen. Slaap Truus thuis dit weekend?’
‘Ja.’
‘Dan kun je niet weg zonder dat ze dat door heeft.’
William lachte. ‘Nee.’
‘Wil, we verzinnen morgen wel een momentje. Maar dan ga je me wel vertellen wat er is.’
‘Is goed.’
We wilden al ophangen tot hij nog wat zei.
‘Er is een jongen verliefd op me en hij denkt nu dat we iets hebben. Ik leg het morgen wel uit.’
‘Ho, ho, ho. Wat?’ lachte ik.
‘Ja.’
‘Hoe krijg je dat voor elkaar?’
‘Het is een hele goede vriend van mij, je hebt hem wel eens gezien. Damian. Nou ja, die blijkt dus homo te zijn en verliefd op me. Is hij blijkbaar al een hele tijd en vanmiddag had hij eindelijk de moed verzameld om het me te zeggen. Vlak voor we uit elkaar gingen, we waren in de stad. Ik wist niet wat ik moest zeggen. Dus ik heb een arm om hem heen geslagen, om te laten weten dat het wel oké was.’
‘En toen?’
‘Dat vatte hij verkeerd op geloof ik. Hij was ineens weg, zei dat ik hem blij had gemaakt en reed weg. Hij stuurt me al de hele tijd berichtjes nu, ik weet echt niet wat ik er mee moet.’
‘Mooie situatie. We hebben het er morgen wel over.’
William zuchtte. ‘Ik had hem nooit een kus moeten geven.’
Ik begon te lachen. ‘Je hebt wát?’
‘Ey, wist ik veel. Ik wilde hem alleen maar gerust stellen, dat het wel oké was.’
‘Jongen,’ lachte ik.
‘Teun, hou op me lachen. Dit is echt shit.’
Ik liep terug naar de tafel en pakte mijn biertje. ‘Weet je wat je doet, kom morgenochtend naar mij. Eten we nog wat tussen de middag en dan rijden we naar huis. Zeg maar dat we dat hebben afgesproken omdat ik jouw hulp nodig heb met een kast te verzetten.’
‘Cool,’ zei hij opgelucht.
‘Mooi, zie ik je morgen. Tien uur.’
‘Thanks.’
‘Is goed.’
‘Teun?’
‘Uhu?’
‘Elf uur.’
Ik lachte. ‘Lamme tak. Elf uur.’
Lachend stopte ik mijn telefoon weg.
‘Dat was niet Elijah,’ zei Ivar.
‘Nee, mijn broer.’
Ivar grijnsde. ‘Af en toe mist hij zijn grote broer?’
‘Alleen als hij er een puinhoop van maakt,’ lachte ik. ‘Komt wel goed. Even een ochtend zonder ouders. En zonder grote zus.’
Van binnen lachte ik nog steeds. Dit was weer helemaal Wil. Goed bedoeld, losjes, ontwapenend naar iedereen. Ik kom me die Damian nog wel voor de geest halen. Lichte verbazing, nooit achter hem gezocht. Ik had een beetje medelijden met hem. Hoe kwam Wil ook op het idee om… Nou ja, ik ging het hele verhaal nog wel horen.

Ik schrok van de deurbel. Ik liep in mijn boxer naar de voordeur en liet William binnen.
‘Môgge,’ mompelde ik.
Hij keek naar me en lachte. ‘En dan mij uitlachen dat ik tien uur te vroeg vind.’
‘Bakkes broer. Ik weet het. Ga zitten, ik douche even snel. Koffie?’
‘Cola ook goed?’
Ik liep hoofdschuddend de keuken in. ‘Leer toch eens koffie drinken man.’
Ik zette het apparaat aan, schonk een glas cola in en zette het op tafel. Ik gooide de afstandsbediening naar hem toe.
‘Hier, zappen jij. Ik ben zo terug.’
Wil grijnsde, ik ging douchen. Daar knapte ik van op. Net iets teveel gedronken de avond ervoor. Ik fietste nog wel recht naar huis, maar daar was ook alles mee gezegd. Ik droogde me af, trok wat kleren uit de kast en ging terug de kamer in.
‘Hm, koffie,’ zei ik.
Met een mok en een plak ontbijtkoek ging ik in de stoel zitten.
‘Nou, vertel op loverboy,’ grijnsde ik.
William zuchtte. ‘Het was zo raar. We waren in de stad, beetje hangen, gezellig ouwehoeren. Er waren er meer bij. Iedereen ging, dus wij lopen met z’n tweeën terug naar de fietsenstalling, gaat ie ineens raar doen, treuzelen en zo. Begint ie ineens over jou. Gave broer, en dat je homo was. Ik nog niks door, dus ja… Ik zeg zoiets van zeker, dat je een vriend hebt tegenwoordig en zo. Hij keek me al raar aan, zegt ie ineens “ik denk dat ik het ook ben”. Mijn mond viel open Teun, dat had ik nooit van hem verwacht. En ineens praat ie snel verder, dat ik een hele goede vriend ben en zo, en dat hij hoopt dat hij me zoiets in vertrouwen kan vertellen, en dat niemand het weet… En ineens komt er achteraan “ik weet het ook wel zeker, en ik vind je leuk”. Ik nu echt verbaasd, dus ik vraag nog: “je bedoelt…”.Hij knikken, zegt dat ie me heel leuk vind, al een hele tijd. Ik vraag nog: “echt verliefd?” en hij knikken. Meteen kijkt ie bang, alsof ik uit mijn vel ga springen, maar, hey, je kent me, ik vind het allemaal cool, jij bent ook zo, het is niet dat ik nog nooit een homo heb gezien. Maar hij kijkt echt afwachtend, zorgelijk, dus ik zeg van “Damian, het is oké.” Hij vraag nog: “vind je het niet erg?” Dus ik lachen en zeg “nee, ik vind het helemaal cool”, en ik sla een arm om hem heen en geef hem een kus op zijn wang. Hij glunderen, echt opgelucht hè? En ineens pakt ie zijn fiets, en rijdt weg terwijl hij zegt “je hebt me echt blij gemaakt. Zie je.” En weg was ie.’
Ik zat geamuseerd te kijken naar mijn broer de waterval.
‘Nou ja, en toen begon ie WhatsAppjes te sturen. Hij wilde snel weer eens samen afspreken. Hier, kijk maar.’
William pakte zijn telefoon, zocht het bericht op en gaf het aan mij.
‘Wil, mag ik dit lezen?’
‘Tuurlijk, doe maar.’
Ik haalde mijn schouders op en begon te lezen.
“*blij* wil snel met je afspreken. xxx”
“Cool, zeg maar wanneer. xxx”
Iets je later: “Kun je morgen? xxx”
“Weet ik nog niet. Maandag na school? xxx”
“Kun je vanavond niet? Ik wil je zien xxxxxxxxxxx” Er zat een blozende smiley bij.
“Vanavond? Moet ik even overleggen. xxxxxxxxx”
‘Cool. Ik wil je weer zien. xxxxxxxxxxxxxxxxxx”
William had een knipogende smiley terug gestuurd, met de nodige kruisjes.
“Je krijgt nog een kus terug van mij tenslotte.” Met een hele lange rits kruisjes, en een paar knipogende en blozende smileys.
Daarna bleef het even stil, zag ik aan de tijdstippen. Na een kwartier ging het verder.
“Gaat niet lukken, sorry. Ik zie je maandag.”
“Oké,” had Damian terug gestuurd. Teleurgestelde smiley en kruisjes erbij.
Ik keek op van zijn telefoon. ‘Hoe lang gaat dit nog door? Je hebt net gezegd tot maandag.’
‘Kijk maar.’
Ik las verder, en het was helemaal duidelijk, William begon wat afstand te nemen, Damian ging gewoon door op zijn roze wolk, waarvan “Ik ga van je dromen vannacht” wel de duidelijkste was.
Ik lachte. ‘Vanaf wanneer had je door dat hij meer wilde?’
‘Vanaf die opmerking dat ik nog een kus terug tegoed had.’
Ik schudde mijn hoofd en lachte. ‘Daar pas?’
‘Ja?’
‘Jezus, Wil. Vanaf bericht één is het toch al wel duidelijk? En je stuurt vrolijk kusjes terug.’
‘Hé, wist ik veel. Hij wist toch dat ik iets met Melanie gehad heb? Ik bedoel…’
‘Ja, jongens van jouw leeftijd proberen wel eens wat uit. Heeft hij nooit een vriendinnetje gehad?’
William zuchtte.
‘Ja dus. En je had nooit iets door? Er is nooit iets tussen jullie voorgevallen?’
‘Nee. Nou ja…’
‘Vertel?’
William zuchtte. ‘Nee. Nou… Oké, toen ik iets met Melanie begon te krijgen hebben we het er wel over gehad. Niet over Melanie zelf, dat wist hij toen nog niet. Maar over zoenen en zo. Hadden we nog nooit gedaan, nieuwsgierig, dat je geen dom figuur wil slaan bij de eerste keer en zo…’
Ik keek hem spottend aan, wenkbrauwen omhoog. William keek terug en aarzelde.
‘Nou ja, ehm, toen kwam het idee om samen te oefenen.’
Ik lachte.
‘Hey, dat doen meiden ook wel eens heb ik gehoord. En Damian is cool, daar durf ik dat wel mee.’
‘Heb je toen helemaal niets aan hem gemerkt?’
‘Nee, niet speciaal.’
‘Was het lekker?’ grinnikte ik.
Nu grijnsde hij toch. ‘Zekers.’
‘Niet betrapt?’ Ik stond op en pakte zijn lege glas en mijn mok. ‘Nog eentje?’
‘Ja, lekker.’
‘Maar,’ riep ik vanuit de keuken, ‘niet betrapt?’
‘Nee, het was op mijn kamer.’
‘O?’
Ik kwam terug de kamer in.
‘Jouw kamer? Staand, zittend?’ lachte ik.
‘Liggend.’
‘Op bed?’
‘Uhu.’
‘Zal ie lekker gevonden hebben.’
‘Dat denk ik wel ja.’
Ik grinnikte. ‘Dat weet ik wel zeker.’
‘Nou ja… Ik merkte wel dat hij eh, opgewonden was, zeg maar,’ zei William met even een korte knik naar beneden, ‘maar dat was bij mij ook wel. Gewoon van de spanning, weet je wel.’
‘Uhu, natuurlijk Wil,’ plaagde ik, ‘weet je zeker dat je Damian stiekem niet ook heel leuk vindt?’
Zijn ogen werden groot, hij bloosde.
‘Wil? Ik maakte een grapje. Twijfel je echt?’
‘Nee. Nou… Nee. Ik weet niet. Teun? Hoe kwam jij er achter?’
‘Er was een jongen op school waar ik altijd een enorme stijve van kreeg,’ lachte ik.
‘Teun, serieus.’
‘Ik ben serieus. Ik kon alleen maar aan hem denken. Als ik met mezelf, nou ja, je weet wel, dan dacht ik aan hem.’
‘Ivar?’
Mijn ogen werden groot.
Hij grijnsde. ‘Ik wist het wel.’
‘Zeg, we hebben het nu over jou,’ lachte ik. ‘Damian. Vertel op.’
‘Damian is cool. Gewoon echt een goeie vriend. Weet je, ik zou het denk ik niet erg vinden om met hem samen een keer…’ Hij keek naar me, sprak het niet uit. ‘Gewoon voor de fun. Dat zoenen op bed vond ik ook helemaal niet erg.’
‘Dat er toen niet meer gebeurd is zeg.’
‘Je kent Damian. Af en toe is hij wel heel erg verlegen. Ik dacht er toen wel aan maar ik wist eigenlijk wel zeker dat hij zou flippen als er meer ging gebeuren.’
‘Hij had een stijve!’
‘Ja, hallo, dat hou je sowieso niet tegen. Dat zegt niks.’
‘Nou…’
‘Kom op. Heb jij nooit zoiets met Ivar gehad? Die heeft nu ook gewoon een vriendin.’
‘True.’
‘Nou dan.’
‘Maar, jij en Damian?’
William haalde zijn schouders op.
‘Je haalt alleen maar dingen naar voren waarom het niet zo is. Je zoent met hem, raakt daar opgewonden van, je zou best eens wat meer willen met hem. Ben je verliefd?’
‘Damian is speciaal. En nu hij me verteld heeft dat hij verliefd op me is helemaal.’
‘Ben je daardoor gaan twijfelen?’
‘Ik denk er wel over na “wat als…”.’
‘Zou het kunnen?’
‘We zouden geen ruzie krijgen, dat weet ik zeker.’
‘Oe, happy couple,’ grinnikte ik.
William staarde voor zich uit.
‘Ik daag je uit nu hè? Twijfel je omdat ik ook homo ben? Dat het misschien in de familie zit?’
‘Misschien.’
‘Zie jij jezelf oud worden met een vent naast je? In één huis?’
William keek me vragend aan.
‘Anders: hoe zie jij jouw toekomst? Vrouw, kinderen, hondje er bij?’
‘Nee. Een kat.’
Ik lachte. ‘Maar die eerste twee?’
‘Ja, denk het wel. Is wel burgerlijk hoor.’
‘Dan ben je geen homo Wil. Tenzij je tijdens het rukken de hele tijd aan Damian denkt.’
‘ Nee.’
‘Melanie?’
‘Niet meer.’
‘O, wie dan tegenwoordig?’
‘Grappig Teun, niemand. Meisjes.’
‘Maak je geen zorgen Wil.’
‘Maar… Het is toch gek dat ik dan wel met Damian heb liggen zoenen en dat leuk vond?’
Ik zuchtte. ‘Ik ga je nu iets vertellen dat vertrouwelijk is.’
Hij glimlachte, vol aandacht.
‘Ik heb wel eens staan zoenen met iemand, onder de douche, we hebben elkaar afgetrokken en al. Hij wist dat ik verliefd op hem was, en ik wist eigenlijk wel dat hij hetero was. En toch gebeurde het. Goede vrienden onder elkaar. Stappen, dronken, het gebeurde gewoon. Is verder gelukkig nooit een probleem geweest.’
‘Echt?’
Ik knikte.
‘Ivar?’ vroeg hij verbaasd.
Ik stond weer op en pakte mijn mok en zijn glas.
‘Niet teveel vragen broertje.’
Hij grijnsde toen ik de keuken in liep om bij te schenken.
‘Cool,’ hoorde ik achter me.

Ik mikte wat ragoutbroodjes in de oven, ik wist dat hij die lekker vond. Nadat die op waren reden we naar mijn ouders.
‘Twee dingen,’ zei ik toen we wegreden. ‘Nee, drie.’
‘Wat?’
‘Als eerste bedankt voor de hulp met die kast in de extra kamer. En die is al verzet, dan weet je dat.’
William lachte.
‘Twee: je houdt tegen iedereen je muil over Ivar. Dat weet niemand, en dat houden we zo. Ik heb ook nooit gezegd dat het Ivar was trouwens.’
‘Got it.’
‘Drie: ga met Damian praten. Leg het uit. Zeg hem hoe je over hem denkt, dat het nooit een serieuze relatie kan worden. Dat snapt hij best wel. Niet mee wachten, eerlijk zijn.’
‘Je hebt gelijk denk ik. Doe ik.’
‘Tenzij dat je wel iets met hem wilt,’ zei ik er achteraan.
William keek me aan. Hij glimlachte alleen maar.

‘Broertje!’ zei mijn zus blij toen ik binnen kwam.
Ze stond op en gaf me een kus.
‘Truus,’ zei ik droog, wat een grijns van William opleverde.
‘Hebben jullie nog lang over gedaan, die kast.’
‘We hebben meteen wat gegeten.’
‘Ik wou mee, maar dat mocht niet van Wil. Mannenwerk, zei hij.’
Ik keek hem aan en knipoogde. ‘Klopt, heeft hij helemaal gelijk in.’
‘Hoe is het verder met je?’
‘Goed.’
‘Alles?’ vroeg ze veelbetekenend.
‘Truus, ze weten van Elijah,’ zei ik met een blik naar mijn ouders. ‘En ja, daar gaat het ook goed mee.’
‘O?’ Dat klonk teleurgesteld. ‘Is hij al hier geweest?’
‘Nee, ik heb het ze verteld, meer niet. Rustig maar, niet jaloers worden.’
‘Gelukkig.’
Ik keek naar William, die lachte. Ik knipoogde.
‘Wil heeft hem wel gezien vorige week.’
Tineke’s mond viel open. ‘Wat?!’
Ik lachte, William lachte mee. ‘Ja, hij was vorige week bij mij, en Wil stond ineens voor de deur.’
‘Niet eerlijk!’
Ik lachte haar uit. ‘Hij komt tenminste zomaar spontaan bij mij op bezoek, dat heeft zo af en toe zijn voordelen.’
Ze keek naar William, sloeg een arm om hem heen. ‘Jij gaat me nu alles vertellen.’
William worstelde zich lachend onder haar arm vandaan. ‘Teun, help.’
Mijn vader lachte, mijn moeder keek tevreden. We waren weer compleet, met al onze kuren. Vol huis. Maar ze was net zo nieuwsgierig.
‘Vertel maar,’ zei ik.
‘Hij heft een hele lieve hond. Echt leuk, mam. Golden retriever, echt een mooi beest. En lief, niet normaal. Hij doet alles wat Elijah zegt.’
‘Ze,’ zei ik.
‘Wat?’
‘Ze. Hester is een ze.’
‘O, nou ja. Echt leuk.’
Ik lachte, wat me een duw van Tineke opleverde.
‘En Elijah?’ vroeg ze nieuwsgierig en dwingend aan William.
Hij haalde zijn schouders op. ‘O, die is ook wel oké.’
Ik schoot in de lach, William grijnsde.

Het werd een gezellige middag. Relaxed met zijn allen samen, borreltje erbij, William en ik die af en toe een blik van verstandhouding met elkaar wisselden. Zeker toen af en toe zijn telefoon piepte. Hij las snel, typte snel wat terug en keek dan naar mij. Ik glimlachte, begreep de spanning tussen die twee. Stiekem zou ik het helemaal niet erg vinden. Ik kende die Damian wel, had hem vaker bij mij thuis gezien. Leuke jongen, om eerlijk te zijn: mooie jongen ook. Maar ik kon me met de beste wil van de wereld niet voorstellen dat William homo was. Al twijfelde hij misschien. Ik nam een slok van mijn wijntje, er kwamen al lekkere luchtjes uit de keuken. Thuis, daar rook het vooral naar. Heerlijk om af en toe in weg te zakken. Mijn moeder keek ook tevreden toen we aan tafel zaten, het hele gezin compleet. Stiekem vond William het ook wat hebben zag ik, al zou hij dat nooit hardop zeggen. Mijn telefoon trilde in mijn broekzak, dat las ik na het eten wel. William zat schuin tegenover mij, naast Tineke. Ma naast me, Pa aan het hoofd van de tafel. Zoals vroeger. Af en toe keken we naar elkaar en grijnsden. Mijn telefoon zoemde nog een keer, vlak daarna die van hem. We wisten het van elkaar. Ik knipoogde. Na het dessert rekte ik me uit.
‘Koffie?’ vroeg mijn vader.
‘Lekker,’ zei ik en keek naar mijn zus. ‘Ga je vanavond nog naar huis, of morgen?’
‘Vanavond.’
‘Straks op het station afzetten?’
‘Als je dat wil doen, lief.’
Ik bukte me over haar stoel en heen knuffelde. ‘Voor mijn lieve zusje doe ik alles.’
‘Gadverdamme, slijmbal.’
Ik lachte en ging zitten. Ik pakte mijn telefoon tikte het scherm aan. Toch even die berichtjes lezen. Ik zag William kijken en knipoogde lachend. Daarna keek ik naar mijn telefoon en vertrok mijn gezicht.
‘Wat de fuck?’ stamelde ik.
© 2014 Oliver Kjelsson