Het was al weer een maand of wat geleden dat Laurens uit het team was gezet. Veel is er sinds die tijd niet gebeurd. Luc had het prima naar zijn zin in het voetbalteam. De resultaten waren niet echt goed, maar ze stonden nu in de middenmoot. Niet dat Luc dat wat uit maakte. Hij had er gewoon plezier in en dat vond hij het belangrijkste. Erik had er meer moeite mee. Hij had meer een strijdlustig karakter, en kon echt balen als er een wedstrijd verloren werd. Esther en ik waren iedere thuiswedstrijd aanwezig en stonden trouw aan de zijlijn. Op een veilige afstand van de giechelende groep meisjes, dat wel. Erik en Esther hadden het nog steeds goed bij elkaar, ze waren met haar ouders een week op vakantie geweest, en hadden samen op een kamer geslapen in het hotel. Ik moest toegeven, ik was jaloers geweest. Luc niet minder. Dat hadden wij ook wel eens mee willen maken, een hele week samen slapen. Met Maarten en Marieke ging het een stuk minder. Het leek er wel op dat ze op elkaar uitgekeken waren. Ze gingen steeds meer hun eigen ding doen. Dat was vooral lastig voor Esther en Erik, het bleef toch de beste vriendin van haar en Maarten een goede vriend van Erik. Luc en ik stonden er een beetje buiten en dat wilden we zo houden. Maarten praatte er met mij niet zoveel over, hij duwde het een beetje weg. Hij deed net of er niets aan de hand was maar als je goed keek kon je wel zien dat het hem niet lekker zat. Het enige wat wij konden doen was zo gewoon mogelijk doen tegen alle twee. Met Luc en mij ging alles lekker. We hadden het goed samen, geen problemen. Op school waren we nog steeds niet uit de kast en dat vonden we prima. Het verbaasde me af en toe dat niemand iets in de gaten had, we waren eigenlijk altijd samen. Toch waren we samen op een punt gekomen dat het ons niet zou interesseren of het bekend zou worden of niet. We stonden stevig in onze schoenen, vooral na dat gedoe met Laurens bij de voetbalclub en de goede afloop daarvan. We hadden het gevoel dat we de hele wereld aan konden wat dat betreft. Maar zolang er geen aanleiding was om het te vertellen, deden we dat ook niet.
Op een middag in de pauze kwam er een jongen op me af lopen. Ik stond op dat moment alleen, Luc zat met Erik binnen te worstelen met een vraagstuk van natuurkunde. Tenminste, Erik worstelde en Luc probeerde het uit te leggen. De jongen keek me nog een keer aan en kwam toen bij me staan.
‘Jij bent Luc toch?’ vroeg hij.
Ik schudde mijn hoofd.
‘Ik ben Lau, Luc zit binnen.’
‘Ook goed,’ zei hij, ‘mag ik je wat vragen?’
Ik keek hem aan.
‘Ga je gang.’
Hij keek even rond en liep toen langzaam naar een plek waar het rustiger was. Ik liep automatisch met hem mee. Toen we op een plek stonden waar niemand in de buurt was keek hij me nog een keer aan.
‘Jullie zijn homo, he?’ vroeg hij toen ineens direct.
Ik wist even niet wat ik moest zeggen en keek hem verbaasd aan. Hij glimlachte.
‘Dat weet ik van Tom’ zei hij toen.
Ik was een beetje op mijn hoede.
‘Ja, en?’ vroeg ik voorzichtig.
Ik vond dan wel dat we stevig in onze schoenen stonden, maar ik kreeg het nu toch wel een beetje benauwd.
‘Klopt toch?’ vroeg hij.
Ik knikte. Ontkennen had geen zin. Hij glimlachte.
‘Ik ook.’
Lichte opluchting van binnen. Ik zei nog steeds niets.
‘Ik woon naast Tom, vandaar. Hij heeft mij pas geleden betrapt.’
Ik lachte. Ik begon het nu een beetje te begrijpen.
‘Heb je een vriend?’ vroeg ik.
Hij knikte lachend.
‘Maar niemand weet het nog. Ik schrok me dood toen Tom ineens om de hoek van onze schuur kwam fietsen.’
‘Dat kan ik me voorstellen’ lachte ik.
Hij grinnikte.
‘Ik heb Tom daarna toch maar een keer aangesproken. Of hij het stil wilde houden. Hij vertelde dat hij nog twee jongens kende. Ik heb daarna nog een paar keer met hem er over gepraat, dat onze ouders het nog niet weten en zo.’
‘Spannende tijd,’ zei ik.
‘Inderdaad en toen zei Tom dat ik maar eens met jullie moest praten.’
‘Zit jouw vriend ook hier op school?’
Hij knikte.
‘Een klas lager, hij is vorig jaar blijven zitten. Maar hij durfde niet naar jullie toe te gaan.’
‘Mag best hoor. Hoe lang hebben jullie nu iets met elkaar?’
‘Zes weken nu. Maar we zijn al een hele tijd goede vrienden van elkaar. Ik was al een tijd stiekem verliefd op hem maar dat durfde ik niet te zeggen. We hebben nooit iets aan elkaar gemerkt. Maar ineens gebeurde het gewoon. We zaten naast elkaar achter de computer, onze gezichten dicht bij elkaar. Er gebeurde iets geks in het spel en we schoten in de lach. We keken elkaar aan en voor we het wisten kusten we elkaar.’
‘Gaaf,’ lachte ik.
Hij glunderde.
‘Dat was het zeker. En lekker!’
We lachten. De bel ging en we moesten terug naar binnen.
‘We praten er nog wel een keer verder over,’ zei ik.
‘Graag,’ zei hij, ‘jullie ouders weten het toch al?’
Ik knikte.
‘Ik wil alles weten over hoe dat gegaan is en hoe jullie het verteld hebben.’
We waren al weer bij de deur om naar binnen te gaan.
‘Hoe heet je eigenlijk,’ vroeg ik.
‘Rick,’ zei hij en keek naar een jongen die op een afstandje stond te kijken. ‘En dat is Leo,’ lachte hij er achter aan.
Ik glimlachte naar Leo en stak mijn duim omhoog. Leo lachte terug en liep naar zijn lokaal. Ik klopte Rick op zijn schouder.
‘We zien elkaar nog.’
‘Zeker,’ lachte hij.
Maarten zat al in het lokaal en ik ging naast hem zitten. Zijn gezicht stond op onweer. De les begon en ik pakte een blaadje. Ik schreef wat op en schoof het zijn kant op.
-Vertel
-Wat?
-Nee, je kijkt altijd zo vrolijk……
-Niks aan de hand.
-Ik ben er voor je als er iets is
-Fijn. Maar er is niets.
Ik stopte het briefje in mijn tas en keek hem een keer aan. Hij staarde in zijn boek. Dat ging niet goed. Nadat de lessen afgelopen waren liep ik met Maarten naar buiten. Luc kwam naar ons toe gelopen.
‘Tot morgen,’ zei Maarten zonder te stoppen.
‘Maarten,’ riep ik.
Hij stond stil en draaide zich even om.
‘Laat me nou maar, Lau,’ zuchtte hij en liep weer door.
Luc keek hem na.
‘Gaat niet goed met die twee’ zei hij.
Ik schudde mijn hoofd.
‘Jammer’ zei Luc.
‘Dat is het zeker,’ zei ik, ‘maar als hij er niet over wil praten, wat moeten we dan?’
‘Komt nog wel’ zei Luc ‘let maar op.’
Rick kwam naar buiten gelopen en lachte naar me. Leo liep vlak achter hem. Rick kwam bij ons staan.
‘Luc, mag ik je voorstellen,’zei ik, ‘dit is Rick.’
Luc gaf hem een hand.
‘Zullen we ergens iets gaan drinken?’ vroeg Rick.
Luc keek mij vragend aan.
‘Ik heb wel tijd,’ zei ik. ‘Jij Luc?’
Hij zag mijn lachende gezicht.
‘Ehh, ja hoor, ik wel.’
Leo schudde me de hand en glimlachte verlegen. We liepen naar de fietsenstalling en ik klopte Luc op zijn schouder.
‘Ik leg het je onderweg wel uit.’
Op weg naar het winkelcentrum vertelde ik Luc wat er in de pauze gebeurd was. Hij moest er wel om lachen.
‘Die Tom. Moeten wij nou wijze raad gaan geven?’ grinnikte hij.
Ik lachte.
‘Dat zal wel meevallen, toch? Maar ze zijn wel nieuwsgierig naar hoe het bij ons gegaan is, denk ik.’
We kochten in het winkelcentrum wat blikjes en gingen op een bankje zitten. Hetzelfde bankje waar ik Esther verteld had dat ik verliefd was. Op Luc. Rick begon meteen vragen te stellen.
‘Hoelang hebben jullie al iets met elkaar?’
‘Sinds de proefwerkweek, net voor de vakantie,’ antwoordde ik.
‘Hoe hebben jullie het jullie ouders verteld?’
‘Gewoon een goed moment afgewacht eigenlijk,’ zei Luc. ‘Mijn broer maakte een keer aan tafel een grap, dat wij wel homo’s leken. En toen heb ik zoiets van ‘ja, nou en’ gezegd.’
‘Toen was het wel duidelijk’ lachte ik.
Rick en Leo lachten.
‘We hebben niet een bepaald moment gekozen,’ zei ik, ‘gewoon het juiste moment gebruikt, wachten tot het onderwerp die kant op ging. Mijn moeder begon over de ideale schoondochter en toen heb ik maar een vergelijking met Luc gemaakt.’
‘Zijn er al veel mensen die het weten?’ vroeg Rick.
‘Al aardig wat,’ zei ik, ‘de goede vrienden van ons weten het, nog eerder dan onze ouders.’
‘En mijn voetbalteam weet het,’ zei Luc, ‘maar dat was eigenlijk nog niet de bedoeling.’
‘Hoezo?’ vroeg Rick.
‘Nou,’ lachte Luc, ‘iemand van het team heeft ons zien zoenen in het zwembad. En daar begon hij tijdens de training over te zeiken.’
‘Deed hij moeilijk?’ vroeg Leo.
Die had tot op dat moment alleen nog maar geluisterd.
‘Nogal,’ zei Luc, ‘en hij is door de trainer het team uitgezet, samen met nog twee andere.’
‘Maar niemand weet het al van jullie?’ vroeg ik.
‘Nee,’ zei Rick, ‘Tom weet het en nu jullie. Dat is het.’
‘Wil je het al aan jullie ouders vertellen?’ vroeg Luc.
‘Ik weet het niet,’ zei Leo, ‘aan de ene kant wel, maar aan de andere kant eigenlijk niet.’
‘Kan toch altijd nog,’ zei ik.
‘We zien het wel,’ zei Rick, ‘maar als de ouders van de een het weten, moeten de andere het ook snel weten. Ze kennen elkaar al jaren.’
‘Ja,’ zuchtte Leo en zei verder niets.
Die zat er nog erg mee, dat kon je wel zien.
‘Het klinkt misschien gek wat ik zeg,’ zei Luc, ‘maar je moet het pas gaan vertellen als je zelf aan het idee gewend bent.’
Leo keek hem vragend aan.
‘Zorg eerst maar dat het tussen jullie helemaal goed zit, dat je zelf aan het idee gewend bent dat je verkering hebt met een jongen. Als dat gewoon en normaal voelt, dan sta je sterk om het aan mensen te gaan vertellen.’
Leo haalde zijn schouders op. Ik keek hem lachend aan.
‘Geloof me Leo, als je het aan een paar mensen verteld hebt die je daar in steunen, dan gaat het snel.’
Hij haalde zijn schouders op.
‘Zie dit als een eerste stap,’ zei Luc, ‘het is een heel verschil of je het alleen uit moet zoeken of dat je met een paar mensen er over kunt praten. Wij, Tom, maak daar gebruik van. Je weet dat je ons kunt vertrouwen.’
‘Gaan mensen het op een gegeven moment niet aan ons merken?’ vroeg Leo.
‘Heb jij ooit iets aan ons gemerkt?’ vroeg ik.
Hij schudde zijn hoofd.
‘Wij staan vaak met zessen bij elkaar, heb je ooit iets gemerkt aan die vrienden van ons? Die weten het toch allemaal al lang.’
Leo keek al wat vrolijker. Luc klopte hem een keer op zijn schouder.
‘Alles op zijn tijd, jongen.’
Rick stond op.
‘Ik moet zo weer naar huis.’
Leo stond ook op.
‘Bedankt’ zei hij.
‘Graag gedaan’ zei ik.
‘Als er iets is,’ zei Luc, ‘dan kun je altijd praten. En we willen wel op de hoogte blijven hoe het verder gaat met jullie natuurlijk.’
Rick lachte. ‘Afgesproken.’
Ze liepen naar hun fietsen en gingen weg. Luc keek me lachend aan.
‘Kom. Gaan we ook maar eens naar huis.’
We fietsten naar zijn huis en hielden elkaar stevig vast in de schuur. Ik kuste zijn nek. Hij pakte mijn gezicht en drukte een kus op mijn lippen. Een wilde tongzoen volgde.
De volgende dag ging het nog niet veel beter met Maarten. Esther en ik liepen samen met Erik en Luc in de pauze richting de fietsenstalling. Daar stonden we tenminste alleen. Ik keek Esther een keer aan.
‘Ik zeg niks,’ zei ze, ‘dat heb ik Marieke beloofd.’
‘Die praat tenminste, Maarten zegt helemaal niets,’ zuchtte ik.
‘Tegen jou dus ook niet?’ vroeg Erik.
Ik schudde mijn hoofd.
‘Wij kunnen er toch niet aan doen,’ zei Luc, ‘dat ligt helemaal bij hen.’
Esther knikte.
‘Waar zijn ze eigenlijk?’ vroeg ik.
‘Daar achter ergens, ze stonden te praten,’ mompelde Esther. ‘Ik vind het zo jammer he,’ zei ze ineens fel.
We knikten allemaal. De bel ging. We liepen het schoolgebouw in voor de laatste lessen van die dag. Ik liep het lokaal in, Maarten kwam net iets later binnen en ging naast me zitten. Hij pakte een briefje en schoof dat mijn kant op.
-Het is over
-Helemaal?
Ik keek even naar hem. Hij knikte. Ik pakte het briefje weer.
-Kut.
-Heel erg kut.
-Straks even praten?
Hij haalde zijn schouders op en stopte het briefje weg. Dat moest ik nog zien. Ik liet hem nu niet alleen staan. Na de laatste les liep ik met hem naar buiten. Esther liep mij voorbij.
‘Ik zie je vanavond bij de training’ zei ze.
Die wou dus praten. We gingen anders nooit bij de trainingen kijken. Ik hield Maarten in de gaten, Luc haalde ons in.
‘Foute boel?’ vroeg hij.
Ik knikte.
‘Fiets maar met hem mee, ik zie je straks wel,’ zei Luc.
Ik gaf hem een knipoog en hij sloeg me op mijn schouder. Maarten en ik stapten op de fiets en reden weg. Stilte. Wat zeg je op zo’n moment? Hij begon zelf.
‘Het zal wel beter zijn zo.’
‘Heeft zij het uit gemaakt?’
‘Ze vond dat we uit elkaar groeiden.’
Stilte. Hij verbrak die weer.
‘Misschien heeft ze wel gelijk. Ze wilde ook goede vrienden blijven, het lag niet aan mij zei ze.’
‘Dat is al wat.’
Hij lachte sarcastisch.
‘Ja nou, dat is een hele troost.’
Ik klopte een keer op zijn schouder.
‘Geef het tijd, Maarten.’
‘Ik zal wel moeten’ zuchtte hij.
‘Kom je nog even bij mij thuis wat drinken?’ vroeg ik.
‘Nee, laat mij maar even. Bovendien, het was wel duidelijk dat dit zou gebeuren. Dank je Lau, maar ik red me wel.’
Ik keek hem even aan, hij glimlachte.
‘Ik zie je morgen wel,’ zei hij en sloeg rechtsaf naar zijn huis.
Ik stak mijn duim even omhoog en trapte door. Toen ik thuis aankwam stond Luc voor de deur te wachten. Ik gaf hem een kus.
‘Niemand thuis?’ vroeg ik.
‘Nee, ik heb aangebeld, maar er was niemand.’
Ik zette mijn fiets in de schuur en deed de keukendeur open. We pakten wat te drinken en liepen naar boven, naar mijn kamer.
‘Het is nu dus uit?’ vroeg Luc.
Ik knikte.
‘Marieke heeft het uit gemaakt, ze vond dat ze uit elkaar gegroeid waren.’
‘Hoe is het met Maarten?’
‘Ik weet het niet. Hij doet er redelijk nuchter over, hij zag het aan komen, maar hoe het diep van binnen zit, ik heb geen idee.’
Luc duwde mij op mijn bed en kwam naast me liggen. Hij sloeg zijn armen om me heen en kuste me. Hij hield me stevig vast.
‘Dat doen wij nooit he?’ fluisterde hij.
‘Jou wil ik nooit kwijt,’ zuchtte ik en gaf hem een lange zoen.
Onze tongen vonden elkaar en draaiden langzaam om elkaar heen. Zijn hand verdween onder mijn shirt en streelde mijn rug. Zijn nagels krasten zacht over mijn huid. Ik streelde zijn rug onder zijn shirt door, Luc zuchtte. We hoorden beneden de keukendeur open en dicht gaan, Luc kuste me. Ik riep een keer hallo naar beneden en zocht met mijn tong die van Luc. Ik kneep in zijn rug en genoot van een langzame tongzoen. Als we mijn moeder de trap op hoorden komen hadden we nog tijd genoeg om te gaan zitten. Luc lag boven op mij en duwde met zijn kruis tegen die van mij. Hij bewoog langzaam op en neer, ik kreunde. Ik graaide door zijn haar, mijn mond liet die van hem niet los. Ik hoorde voetstappen de trap op komen en liet Luc los. Mijn moeder kwam de kamer in.
‘Hoe was het vandaag op school?’ vroeg ze.
‘Hmm,’ mompelde ik en haalde mijn schouders op.
‘Niet goed?’ vroeg ze verbaasd.
‘Het is uit tussen Maarten en Marieke, dus leuk is anders,’ antwoordde ik.
‘Ach,’ zei ze, ‘wat jammer. Ze zagen er zo leuk uit samen.’
‘Dat vonden wij ook,’ zei Luc, ‘maar je doet er niets aan.’
‘Nee, dat is zo jongen,’ lachte mijn moeder.
Luc stond op om naar huis te gaan.
‘Ik heb nog wat huiswerk, en vanavond de training,’ zei hij.
‘Ik kom kijken,’ zei ik.
Luc keek me verbaasd aan.
‘Esther komt ook, die zal wel even willen praten over het gedoe.’
‘Ik dacht al,’ lachte Luc, ‘ik kon me al niet voorstellen dat je voor mij kwam.’
Mijn moeder lachte en ging weer naar beneden. Ik kneep Luc in zijn zij.
‘Ik kom je wel ophalen, fietsen we samen,’ grinnikte ik.
Hij sloeg zijn arm om me heen en kuste me.
‘Is gezellig,’ zei hij en liep naar beneden.
Ik leunde tegen een hek naast het veld, Esther zwaaide naar mij toen ze aan kwam lopen. Een eindje verder stonden een paar meisjes naar de trainende jongens te kijken. Esther kwam naast me staan en keek naar Erik.
‘Maarten nog iets gezegd?’ vroeg ze.
‘Niet echt. Ik heb begrepen dat Marieke het uitgemaakt heeft omdat ze vond dat ze uit elkaar gegroeid waren.’
Esther knikte.
‘Ja, ik snap haar ook niet helemaal. Het ligt ook niet aan Maarten zei ze, maar helemaal aan haar zelf. Ze vertelde ook dat Maarten het heel erg vond.’
‘Dat zal wel, ja,’ zei ik, ‘maar dat laat hij niet merken. Tenminste, hij zegt er weinig over.’
‘Het is een binnenvetter, Lau.’
‘Ik weet het. Diep van binnen gaat hij door de grond volgens mij. Is er nog kans op een redding, denk je?’
‘Nu niet in ieder geval, daar is Marieke heel duidelijk in. Ik vraag me wel eens af of er iets gebeurd is tussen die twee.’
‘Wie zal het zeggen, Esther. Daar hoor je ze niet over. Gaat ons ook geen bal aan eigenlijk.’
‘Nee, inderdaad. Volgens mij is er ook niets speciaals gebeurd. Het blijft klote. Het was altijd wel gezellig met z’n allen,’ zuchtte ze en schoot in de lach.
Erik was uitgegleden op het natte veld. Luc stak lachend zijn hand uit en hielp Erik weer overeind.
‘Toch ben ik benieuwd hoe het verder zal lopen’ zei Esther.
‘Anders ik wel.’
De training was afgelopen en Luc kwam samen met Erik naar ons toe gelopen. Erik gaf Esther een kus.
‘Vond je wel leuk om mij uit te zien glijden zeker?’ lachte hij.
Esther grinnikte en gaf hem een kus terug. Luc streek een keer over mijn rug. We liepen naar de fietsenrekken en gingen naar huis.
‘Drink je nog wat bij mij?’ vroeg Luc.
‘Is goed,’ zei ik, ‘even dan, ik maak het niet te laat.’
We praatten nog wat over Maarten en Marieke bij hem thuis, maar meer dan er zijn voor die twee de komende tijd konden we toch niet doen. Ik hoopte dat het weer goed zou komen met die twee.
Weken gingen voorbij. Het was nog steeds uit tussen Maarten en Marieke, maar ze praatten wel weer gewoon met elkaar. Op een middag begon Maarten er over te praten. We zaten samen in de aula van de school, er was een les uit gevallen. Hij staarde een beetje voor zich uit.
‘Ik blijf een leeg gevoel houden,’ zei hij ineens.
Ik keek hem aan. Hij glimlachte.
‘Ik zal je er niet mee lastig vallen.’
‘Doe dat eens wel. Verveel me eens.’
Hij keek me lachend aan.
‘Val me eens lastig, Maarten, ik wil het.’
Ik grinnikte en keek hem spottend aan. Hij lachte en gaf me een duw. Daarna keek hij serieus voor zich uit.
‘Ik mis haar, Lau.’ Hij zuchtte. ‘En niet zo’n beetje ook.’ Hij keek me een keer aan. ‘Als ik nou wist wat er aan de hand was. Ja, ik merkte ook wel dat het niet lekker liep, maar zij vond gewoon dat we uit elkaar gegroeid waren. Wat moet ik daar nou tegen doen?’
‘Iets geks, iets speciaals? Ik weet het ook niet, Maarten. Had zij dan geen idee waar het aan lag?’
Hij schudde zijn hoofd.
‘Nee, gewoon uit elkaar gegroeid volgens haar. Ik had er nog wel moeite voor willen doen, maar ja…’ Hij haalde zijn schouders op. ‘Als zij niet wil…’
‘Ik ben wel blij dat jullie gewoon met elkaar om kunnen gaan’ zei ik.
‘Dat is waar, ben ik ook wel blij mee, maar het is niet gemakkelijk hoor,’ zuchtte hij.
‘Kan ik me voorstellen, Maarten. Ik heb me proberen voor te stellen dat het zou gebeuren met Luc en mij, maar ik zou toch behoorlijk in paniek raken.’
‘Niet doen, Lau, niet doen. Word je gek van.’
Ik klopte hem op zijn schouder. Hij glimlachte.
‘Af en toe ben ik wel jaloers op jullie,’ zei hij, ‘en Erik en Esther.’
‘Sorry,’ zei ik.
‘Ben jij nou gek,’ lachte Maarten, ‘daar moet je je niet schuldig over voelen.’
De les was afgelopen en de aula stroomde vol. Het was pauze. Luc liep naar ons toe.
‘Bedankt, Lau,’ zei Maarten voor dat Luc bij ons kwam zitten.
‘Altijd, Maarten, onthoud dat. Als je wilt praten kan dat altijd he?’
Hij glimlachte. Luc zag aan ons gezicht dat we een serieus gesprek hadden gehad en kon wel raden waarover. Maarten stond op.
‘Ik ga even naar buiten,’ zei hij en verdween.
Luc kwam naast me zitten en klopte op mijn been.
‘Zei ik toch al, dat hij wel een keer zou praten?’
Hij lachte naar me.
‘Je hebt gelijk, Luc. Hij zit er wel erg mee.’
‘Is ook niet gek, toch?’
‘Nee, zeker niet, maar het blijft lullig.’
Rick kwam aanlopen en ging bij ons aan tafel zitten.
‘Hee, Rick,’ zei ik, ‘hoe is het?’
‘Goed,’ lachte hij, ‘we hebben het een paar goede vrienden verteld.’
‘Gaaf,’ zei Luc. ‘En? Goed op gereageerd?’
‘Ja hoor,’ zei Rick, ‘dat viel reuze mee. Komend weekend willen we het thuis gaan vertellen.’
‘Wow, heftig,’ zei Luc.
Rick lachte.
‘Leo is op van de zenuwen. Die maakt zich er grote zorgen om.’
‘Zet er geen druk op, Rick, geef hem de tijd als hij dat nodig heeft,’ zei ik.
‘Doe ik ook wel, hij wil het zelf ook wel, maar hij piekert er meer over dan ik.’
Rick stond weer op.
‘Hou ons op de hoogte,’ zei Luc, ‘en sterkte dit weekend.’
Rick lachte en liep weg.
‘Pfoe,’ zei Luc, ‘waar ze zin in hebben. Vooraf plannen om het te vertellen. Moet je toch een heel serieus gesprek gaan beginnen vanuit het niets.’
Ik glimlachte.
‘Ik ben blij dat wij dat niet zo gedaan hebben,’ zei ik.
‘Iedereen op zijn eigen manier,’ zei Luc, ‘maar ik zou het niet kunnen.’
We keken Rick na en zagen Marieke binnen komen. Ze lachte naar ons en kwam bij ons zitten.
‘Hoe is het?’ vroeg ik.
‘Gaat wel’ zei ze.
‘Ik moet wel zeggen dat ik een beetje verbaasd was,’ zei Luc, ‘nooit gedacht dat het ooit uit zou gaan tussen jullie.’
‘Ik ook niet,’ zei ze, ‘maar op een gegeven moment was het allemaal zo gewoon, er was niets speciaals meer aan.’
‘Ja,’ lachte ik, ‘is dat niet altijd zo, je raakt aan elkaar gewend, dat is toch normaal?’
‘Jawel,’ zei Marieke terwijl ze voor zich uit zat te staren, ‘maar het werd zo’n sleur.’
Luc keek me even aan en haalde zijn schouders op.
‘Ik weet het verder ook niet,’ zuchtte ze, ‘het ligt ook niet aan hem. En er is ook geen ander, wat een hoop mensen hier denken. Word ik eigenlijk ook niet goed van.’
Ik lachte.
‘Ik geloof je, Marieke. Van dat geroddel zou ik me niets aantrekken als ik jou was.’
‘Er was zelfs iemand die dacht dat ik nu iets met jou had, Lau,’ grinnikte ze.
‘Ha, dat meen je niet. Echt?’
Ze knikte.
‘Hoorde ik ook maar via via, geen idee wie dat nou eigenlijk was.’
‘Als dat waar was had je grote ruzie gehad met Esther denk ik.’
Ze lachte.
‘Dat weet ik wel zeker.’
De bel ging en ze stond op. Ze aaide een keer door mijn haar en kuste me op mijn voorhoofd.
‘Zo, ik hoop dat ze het gezien hebben, kunnen ze weer door roddelen.’
Luc schoot in de lach.
‘Bedankt voor het praten jongens, en dat jullie gewoon blijven doen tegen Maarten en mij.’
‘Graag gedaan,’ zei Luc, ‘maar dat is toch normaal? Als jullie dat zelf doen, waarom wij dan niet?’
Ze kuste hem op zijn voorhoofd.
‘Zo, snappen ze het helemaal niet meer.’
Ze grijnsde. Haar humor was ze in ieder geval nog niet kwijt.
De volgende maandagochtend fietsten Luc en ik samen naar school. In de fietsenstalling kwamen we Leo tegen die net zijn fiets op slot zette.
‘Hee, Leo,’ zei Luc, ‘hoe is het gegaan?’
Leo glunderde.
‘Goed, man, echt goed. Zaterdag zijn we eerst naar zijn thuis gegaan en het verteld. Rick en ik zaten in de woonkamer met zijn ouders en Rick begon zomaar ineens. Hij begon te vertellen dat wij iets wilden zeggen en toen kwam het er ineens uit. ‘Wij hebben verkering.’ Ik was doodnerveus.’
Hij lachte. Luc keek me even schuin aan met een veelbetekenende blik.
‘En, hoe reageerde ze?’ vroeg ik.
‘Goed. Ze waren even stil, maar ze pakten het goed op. Diezelfde avond zijn we naar mijn ouders gegaan en daar ging het ongeveer hetzelfde. Mijn moeder zei dat ze dat altijd al wel gedacht had, dat het iets zou worden tussen ons.’
Hij glunderde nog steeds.
‘Gaaf man,’ zei Luc, ‘gefeliciteerd.’
‘Dank je,’ zei Leo, ‘maar ik ga even verder. Rick zit al binnen, denk ik.’
Hij pakte zijn tas van zijn fiets en liep naar het schoolgebouw.
‘Het lijkt wel of hij doordraait, of mag ik dat niet zeggen?’ zei Luc.
Ik lachte.
‘Het lijkt er wel op. Eerst was hij er erg onzeker en verlegen over, en nu kan hij de hele wereld aan.’
Luc haalde zijn schouders op.
‘Iedereen op zijn eigen manier.’
‘Zo is het’ zei ik en sloeg een keer op zijn rug.
‘Kom, we gaan naar binnen, het is koud buiten.’
We liepen weg van de fietsenstalling.
‘Ja, hee, kunnen jullie niet even wachten?’
Ik draaide me om. Esther keek me lachend aan, Erik was bezig zijn tas van zijn fiets te halen.
‘Ik had jullie niet aan zien komen,’ zei ik.
‘Je was druk in gesprek zag ik’ lachte ze.
Erik liep naast Luc naar binnen en had het over de wedstrijd van afgelopen weekend. Erik was nog steeds enthousiast, ze hadden dan ook dik gewonnen.
‘Wie was dat eigenlijk?’ vroeg Esther. ‘Ik heb hem en een vriend van hem al een paar keer met jou en Luc zien praten.’
Ik glimlachte.
‘De vriend van hem, Esther, DE vriend van hem.’
Ze keek me lachend aan.
‘Joh, dat wist ik niet. Soort zoekt soort, merk ik?’
Ik gaf haar een duw.
‘Die vriend van hem is een buurjongen van Tom, en die heeft ze een keer betrapt. Niemand wist er toen nog van, en Tom heeft ze verteld van Luc en mij, dat ze maar eens met ons moeten praten.’
‘Leuk,’ zei Esther, ‘hebben jullie ook wat aan.’
‘Ze hebben het afgelopen weekend thuis verteld, ze zijn volgens mij door het dolle heen.’
Esther lachte.
‘Ik kan me er iets bij voorstellen. Ik zal ze eens in de gaten gaan houden’ grinnikte ze.
‘Je laat het he? Ze hebben het ons ook in vertrouwen verteld.’
‘Ik kon me al moeilijk voorstellen dat jullie de enige waren hier op school.’
‘Maar iedereen houdt zijn mond er over.’
‘Da’s waar, Lau. Zeg wat heb ik gehoord?’ lachte ze. ‘Ben je vreemd gegaan met Marieke?’
Ik gaf haar en duw en schoot in de lach.
‘Van wie heb jij dat nou weer?’
‘Ze heeft je zelfs gekust in de aula, hoorde ik.’
‘Ja, hoor, goed nieuws gaat snel.’
Esther keek me spottend aan.
‘Marieke vertelde het me zelf afgelopen weekend. We hebben er goed om zitten lachen met zijn tweeën.’
‘Is ze bij jou geweest?’
‘Erik moest toch uit spelen met voetballen, die was de hele middag weg, dus zijn Marieke en ik samen gaan shoppen zonder geld uit te geven. Nou ja, we hebben ergens gezeten en een kop thee met appeltaart zitten eten.’
‘Gaat weer een beetje goed met haar geloof ik?’
Esther keek me veelbetekenend aan.
‘Nou, dat lijkt maar zo. Af en toe zit ze er wel mee, denk ik. Ze hadden ook wel heel lang iets met elkaar natuurlijk. Ze zegt wel dat het goed gaat, maar dat zegt ze wel erg vaak. Ze heeft het er veel over. Beetje te veel, als je het mij vraagt. Hoor jij nog wel eens wat van Maarten?’
‘Hij praat er niet veel over, je kent hem. Toevallig begon hij er vorige week ineens over, hij baalt er nog steeds van, het zit erg diep bij hem.’
Esther keek me aan.
‘Hier hou je wel je mond over tegen Maarten he?’
Ik glimlachte.
‘En jij tegen Marieke.’
‘Wij begrijpen elkaar’ lachte ze.
Rick kwam naar me toe gelopen. Esther zag hem en begreep dat hij even wilde praten.
‘Ik zie je straks nog wel’ zei ze en gaf me een knipoog.
‘Heb je het gehoord?’ vroeg Rick aan mij toen Esther weg was.
‘Ja, gefeliciteerd. Voelt goed he?’
Hij glimlachte.
‘Het voelt keigoed. Zijn moeder had het altijd al gedacht.’
‘Ik hoorde het, ja. Maar dat zeggen ze wel vaker achteraf.’
‘Waarom hebben jullie het nog niet hier op school verteld?’ vroeg hij ineens.
‘Gewoon, is er nog niet van gekomen. Bovendien is het toch wat anders dan dat je het thuis of tegen goede vrienden vertelt. Als zo’n grote groep het weet, heb je er geen controle meer over. En we zijn een beetje voorzichtig met die dingen.’
‘Wij willen het binnenkort toch wel overal gaan vertellen,’ zei Rick.
Ik keek hem verbaasd aan.
‘Het gaat snel met jullie, is het niet?’
Hij knikte lachend.
‘Vorige week praatten jullie nog heel anders. Doe maar gewoon rustig aan, Rick. Zorg eerst maar eens dat jullie vrienden het weten, lijkt me wel belangrijk.’
‘Doen we ook wel. Maar van ons mag iedereen het weten. Ik zie je nog wel, we houden jullie op de hoogte,’ lachte hij en weg was hij weer.
Luc kwam naast me staan.
‘Die zweven op een flinke roze wolk.’
Ik glimlachte.
‘Dat kun je wel stellen, ja. Misschien hebben ze wel gelijk.’
‘Als ze ons er maar buiten laten vind ik het best’ mompelde Luc.
De bel ging en we liepen naar onze lokalen. Maarten kwam naast me zitten. De les was pas net aan de gang toen Maarten een briefje naar me toe schoof.
-Er gaan roddels rond.
-?
-Dat jij iets zou hebben met Marieke.
-Heb ik ook gehoord, Marieke vertelde het me. Van wie hoorde jij het?
-Iemand waarschuwde me, vroeg me of ik het wel wist.
-Hoe verzinnen ze het?
-Belachelijk.
-Zo gaan die dingen. Ze heeft me vorige week en kus gegeven in de aula, kunnen ze weer roddelen…..
Maarten las het en grinnikte. Schreef wat op en schoof het mijn kant op.
-Typisch Marieke.
-Inderdaad, af en toe zo gek als een deur.
Hij las het en glimlachte. Meteen daarna staarde hij wat somber voor zich uit. Ik wou dat ik iets voor hem kon doen. Hij stopte het briefje weg en volgde de uitleg van de leraar. Ik dwaalde met mijn gedachten wat af naar afgelopen zomer, toen we gewoon met zessen in het zwembad lagen. Hoe Luc en ik het hun daar verteld hadden, hoe hij en Marieke altijd samen in het gras lagen. Ik zuchtte een keer. Toch jammer allemaal.
Die week ging snel voorbij. Niet alleen voor ons, maar vooral voor Rick en Leo. Ze hadden het wat meer vrienden verteld en kwamen daarmee trots naar Luc en mij. Ze raakten er niet over uit gepraat. Luc en ik lieten het een beetje gelaten over ons heen komen. Zaterdag na de voetbalwedstrijd zaten we samen op zijn kamer.
‘Wat vind jij er nou van?’ vroeg Luc mij.
‘Ik weet het niet,’ zei ik, ‘ze gaan wel erg hard.’
‘Dat vind ik nou ook. Binnenkort weet de hele school het.’
‘Tsja,’ zuchtte ik, ‘misschien hebben ze wel gelijk. Gewoon eruit gooien, heb je er het miste last van, hoef je nooit meer stiekem te doen.’
‘Lijkt me heerlijk,’ zei Luc, ‘maar als ik terugdenk aan ons toen we net iets met elkaar hadden, ik moest er toen niet aan denken.’
Ik grinnikte en kuste hem.
‘Nee, ik ook niet. Iedereen is anders. Ik voel me goed bij hoe wij het doen. Ik heb bij hun een beetje het idee dat ze te ver doordraven, niet meer nuchter nadenken.’
‘Misschien,’ zei Luc, ‘in het begin was vooral Leo nogal verlegen, maar Rick is altijd wat directer geweest.’
Hij kuste me en keek me aan.
‘Zou jij het erg vinden als ze het van ons zouden weten op school?’ vroeg hij terwijl hij in mijn ogen keek.
Ik haalde mijn schouders op.
‘Ik denk het niet. Maar ik krijg er toch wel een nerveus idee van als ik er aan denk. Geen idee hoe sommigen gaan reageren. Aan de andere kant…. Ze doen maar. Er zijn er genoeg die achter ons zouden staan.’
‘Zoiets als bij de voetbal?’
‘Zoiets ja, Luc. Dat gevoel.’
‘Ik heb toch nog steeds geen zin om net zoals zij een datum te prikken, zo van; ‘dan gaan we het vertellen aan iedereen’. Jij?’
‘Nee,’ lachte ik, ‘ik moet er niet aan denken. Er zal vast wel eens een moment komen. Eigenlijk vind ik het raar dat nog niemand al eens een vraag heeft gesteld aan ons daarover.’
Luc lachte.
‘Zou wel een mooie aanleiding zijn.’
Hij kuste me en hield mij stevig tegen zich aan. Ik opende mijn lippen een beetje en zocht met mijn tong een weg naar binnen. Hij beantwoorde mijn zoen. Ik zuchtte. Ik was gelukkig met hem. Ik kon me niet voorstellen dat ons hetzelfde zou gebeuren als tussen Maarten en Marieke.
‘Ik wil weer eens met je slapen,’ zuchtte hij.
Ik liet hem een beetje los en keek hem aan.
‘Misschien over twee weken,’ fluisterde ik geheimzinnig.
Hij keek me verbaasd en lachend aan.
‘Vertel.’
‘Mijn ouders gaan dan misschien een weekend weg, al vanaf vrijdagmiddag. Maar dat is nog niet helemaal zeker.’
‘Dan hebben we ook schoolfeest,’ zei Luc, ‘zou mooi zijn. Eerst feest en daarna samen bij jou thuis slapen.’
Ik glimlachte.
‘Ik hoop het Luc.’
Ik kuste hem weer, lang en langzaam.
Aan het eind van de week hadden mijn ouders de knoop doorgehakt. Ze gingen de week erna het hele weekend weg. Luc en ik hadden al plannen gemaakt voor dat weekend. We zouden wat films huren en voor eten was gezorgd. Dat konden we wel aan mijn moeder overlaten. Mijn ouders zouden vrijdagmiddag vertrekken en zondagavond weer thuis komen. We hadden het hele weekend voor onszelf en daar keken we erg naar uit. De dag voordat ze zouden vertrekken stond ik met Esther en Marieke buiten tegen de muur van de school. Er scheen een flauw zonnetje, niet gek voor de tijd van het jaar.
‘Morgen feest Lau, ik heb er zin in,’ zei Esther.
‘Anders ik wel. Het hele weekend trouwens, mijn ouders zijn weg vanaf morgenmiddag.’
‘Welja,’ lachte ze, ‘dat wordt dubbel feest voor jullie. Het hele weekend?’
‘Tot zondagavond, ja.’ grinnikte ik.
‘Je hebt het maar goed,’ lachte ze.
‘Je hoort ons niet klagen, Esther.’
Marieke glimlachte een keer en liep naar binnen.
‘Die is ook stil de laatste paar dagen,’ zei ik.
‘Kun je een geheim bewaren?’ vroeg Esther.
‘Nee, ik nooit,’ zuchtte ik, ‘vertel op.’
‘Ze heeft er een beetje spijt van.’
‘Waarvan?’
‘Maarten. Ze zei gisteren dat ze hem nooit had moeten laten gaan.’
Ik glimlachte.
‘Is dat goed nieuws?’ vroeg ik.
‘Geen idee, Lau. Dat zal ze zelf moeten regelen. Ik kan me zo voorstellen dat Maarten er niet zomaar weer aan begint zonder toch een paar vragen te willen stellen.’
Ik knikte.
‘Ik zou dan toch ook wel wat zekerheid willen hebben voor ik weer op mijn bek zou gaan.’
‘Precies, en dat heb ik haar ook gezegd. En wij gaan dat niet voor haar uitzoeken, dat mag ze mooi zelf doen.’
Ik lachte.
‘Maarten valt om als hij het hoort.’
‘Dat denk ik ook. Hij zal het wel merken binnenkort. Als ze het doet. Ze denkt dat ze het gewoon verknald heeft, en dat hij niet meer wil. En als ze er over begint is ze bang dat ze dan de vriendschap die ze toch nog hebben op het spel zet.’
‘Ik denk dat hij het wel weer zou willen proberen,’ zei ik, ‘jij niet?’
Esther glimlachte.
‘Volgens mij ook wel, ja, als ik van jou zo hoor hoe hij er over denkt.’
‘Geef haar maar een klein duwtje,’ lachte ik, ‘zou leuk zijn als ze weer bij elkaar zouden zijn.’
‘Ach, we hebben een feestje morgen,’ zei ze veelbetekenend en liep naar binnen.
Rick en Leo kwamen bij me staan.
‘Ook zo’n zin in het feest morgen?’ vroeg Rick.
‘Jazeker,’ lachte ik, ‘en het hele weekend wel. Mijn ouders zijn het hele weekend weg.’
‘Wow,’ zei Leo, ‘en Luc blijft bij jou logeren?’
Ik knikte.
‘Twee dagen en nachten het hele huis voor ons zelf.’
‘Dat zou ik nou ook wel eens willen,’ zuchtte Rick met een jaloerse stem.
Luc kwam er bij staan.
‘Zo, mazzelaar,’ zei Rick.
Luc schoot in de lach. Hij begreep meteen waar Rick het over had. Maarten kwam ook aanlopen, Rick en Leo liepen naar binnen.
‘Ha, jongens,’ zei Maarten en sloeg Luc tegen zijn schouder.
‘Ook naar het feest morgen?’ vroeg Luc.
Maarten haalde zijn schouders op.
‘Ik zie wel, weet ik nog niet.’
‘Kom op, man,’ zei ik, ‘je gaat toch wel mee?’
‘Ik zie wel, Lau.’
Hij staarde stuurs voor zich uit.
‘Waarom niet?’ vroeg Luc. ‘Het wordt toch gezellig? Iedereen is er.’
‘Niet zeiken, Maarten,’ zei ik, ‘we komen je wel ophalen.’
Hij glimlachte.
‘Ga je me meeslepen?’
‘Als het moet,’ zei ik.
Hij lachte.
‘Ik zal er over denken.’
De volgende dag ging snel voorbij. Iedereen had het de hele dag over het feest van die avond. Maarten zei niet veel. Hij stond de hele dag een beetje voor zich uit te staren. Esther had hem nog gekieteld, maar dat hielp ook niet veel. Haar opmerking dat ze wel een keer met hem wilde dansen die avond zorgde ervoor dat hij even had gelachen. Nadat de lessen waren afgelopen liepen Luc en ik samen naar onze fietsen. We zouden zijn spullen voor het weekend op gaan halen en daarna naar mijn huis gaan. Mijn ouders zouden dan al weg zijn. Ik had die ochtend nog een heel lijstje van mijn moeder gekregen, waar ik alles kon vinden en waar ik op moest letten. ‘Boter weer gewoon in de koelkast, mam?’ had ik nog gevraagd waarop mijn vader in de lach was geschoten. We pakten onze fiets en wilden net wegrijden toen Maarten aan kwam lopen.
‘Hoe laat komen jullie me ophalen?’ vroeg hij.
Hij glimlachte.
‘Toch maar wel?’ vroeg ik lachend. ‘Mooi zo, Maarten, een uur of acht?’
‘Is goed,’ zei hij, ‘zie ik jullie vanavond wel.’
‘Mooi,’ zei ik tegen Luc toen we weggefietst waren, ‘goed dat hij meegaat.’
‘Inderdaad’ zei Luc.
Hij zag mij lachen.
‘Wat is er?’
‘Ik hoorde gisteren van Esther dat Marieke een beetje spijt heeft dat ze het uit gemaakt heeft. Mondje dicht he?’
Luc grijnsde.
‘Vandaar. Esther was al een beetje aan het vissen bij hem of hij zou komen vanavond.’
‘Dat kan ze toch niet laten,’ lachte ik.
We haalden Luc zijn tas op bij hem thuis.
‘Veel plezier vanavond,’ had zijn moeder nog gezegd.
‘Bedoelde ze nou het feest of vannacht?’ grinnikte Luc toen we in de schuur stonden.
Hij bond zijn voetbaltas achter op de fiets, de rest zat in een rugzak op zijn schouder.
‘Allebei denk ik,’ lachte ik en gaf hem een kus.
We fietsten naar mijn huis en liepen de keuken in. Er lag een briefje op de keukentafel met het zelfde lijstje dat ze me die ochtend ook al had verteld. Ik zuchtte een keer toen ik het zag en Luc lachte er om. Ik maakte wat te eten klaar en we aten het samen in de bank op. Ik zette alles daarna in de vaatwasser en Luc sjouwde zijn tassen naar mijn kamer. Ik liep achter hem aan naar boven.
‘Ik wil nog wel even douchen voor we gaan vanavond,’ zei hij en gaf me een kus.
Ik keek op mijn horloge.
‘Het is net 6 uur geweest. We hebben nog tijd genoeg,’ fluisterde ik in zijn oor.
Ik hing tegen hem aan en streelde met mijn hand langs zijn been. Hij trok mijn trui omhoog en streelde mijn borst. Ik kuste hem. We kleedden elkaar langzaam uit en liepen naar de badkamer.
‘Bad of douche?’ vroeg ik.
‘Hmm, bad lijkt me wel lekker, we hebben toch nog tijd zat.’
Hij kuste me in mijn nek terwijl ik de kraan van het bad opendraaide. Hij had zijn armen om mijn middel geslagen, zijn buik tegen mijn rug. Ik liet wat badolie in het water lopen. Ik draaide me om en begon een tongzoen. Dat bad duurde nog wel even voor het vol was. Zijn handen streelden mijn heupen, mijn kruis begon langzaam te groeien. Ik voelde zijn harder wordende paal langs mijn been omhoog kruipen. Ik zuchtte. Dat was alweer een tijd geleden, samen naakt tegen elkaar. Hij kuste mijn nek, mijn schouders. Mijn handen graaiden door zijn haar. Zijn vingertoppen streelden langzaam mijn hard geworden pik. Tintel. Zijn handen gleden naar mijn billen en hij trok mij dicht tegen zich aan. Hij kneep zachtjes. Onze opgewonden warmte klem tussen ons in. Mijn tong gleed langs zijn lippen, langs zijn tanden en streelde zijn zachte tong. Hij kreunde. Het water begon al flink te stijgen in het bad. Ik liet hem een beetje los en stapte achteruit het bad in met een been. Hij stapte met me mee en we lieten ons langzaam in het warme water zakken. Hij lag op zijn rug in het water, ik kroop dicht op hem en draaide de kraan dicht. Korte stilte. Onze naakte lichamen gleden over elkaar door de olie, iets teveel gebruikt merkte ik. Mijn pik gleed langs die van hem, ik bewoog langzaam op en neer. Hij kuste me lang, en we zoenden door terwijl ik langzaam op hem lag te rijden. Zijn harde kruis masseerde die van mij, en andersom. Zijn handen knepen in mijn billen en hij trok me nog dichter tegen zich aan. Ik streelde zijn gezicht terwijl we zoenden. Hij grinnikte.
‘Ik moet ineens denken aan die ene keer onder de douche.’
Ik keek hem vragend aan. Hij zei niets maar duwde me iets omhoog. Hij pakte mijn paal en stopte die tussen zijn benen, net onder zijn kruis. Ik glimlachte, wist wat de bedoeling was. Ik bewoog langzaam mijn heupen op en neer, mijn pik gleed tussen zijn benen. Hij zoende me lang, mijn adem stootte tegen zijn wang. Zijn handen waren overal, die van mij graaiden door zijn haar. Onze monden waren half open, ik likte zijn tong en lippen waar ik maar kon. Hij kneep in mijn billen, met hetzelfde ritme als mijn trage stoten. Ik kreunde. Het water klotste zachtjes in het bad. Ik voelde de tinteling omhoog komen, hier had ik veel te lang naar verlangd. Zijn naakte lichaam tegen de mijne, huid tegen huid, zijn handen overal tegelijk. Alles glad van het water. Ik genoot van hem. En hij hoorbaar van mij. Hij kreunde zachtjes. De tinteling was overal, ik voelde hoe dat gevoel steeds meer bij elkaar kwam op die ene centrale plek. Ik begon sneller te ademen, hij kneep zijn benen wat dichter tegen elkaar, wat het gevoel in mijn paal alleen maar sterker maakte. Ik kreunde nu bij iedere beweging, hij kneep wat harder met zijn benen en met zijn handen. De tinteling werd sterker, iedere vezel in mijn spieren spande zich. Met een laatste diepe beweging voelde ik dat ik klaarkwam. De tinteling was nu op een hoogtepunt, ik voelde het warme vocht uit mijn pik komen. Met een diepe zucht ging ik zwaar op hem liggen. Ik ademde snel, mijn paal schokte na tussen zijn benen. Hij kuste me op mijn voorhoofd. Ik streelde zijn haar en keek hem even aan. Ik kuste hem en draaide toen om. We worstelden samen in het bad en even later lag ik op mijn rug en hij boven op mij. Ik pakte zijn harde kruis en deed hetzelfde bij hem. Zijn paal tussen mijn benen. Ik spande mijn beenspieren en kneep in zijn billen. De rollen omgedraaid. Hij glimlachte en begon langzaam te stoten. Ik voelde zijn warme paal tussen mijn benen glijden, zijn schaamhaar kriebelde langs mijn ballen als hij diep naar beneden stootte. Hij zuchtte. Ik kneep bij iedere beweging in zijn billen en dat vond hij merkbaar lekker. Hij begon wat sneller te bewegen, en kreunde hard. Hij zocht mijn mond met die van hem, ik deed mijn lippen van elkaar en gaf hem wat hij zocht. Zijn handen streelden mijn gezicht en haar. Hij legde zijn hoofd tegen mijn schouder en zuchtte diep bij iedere beweging. Met korte kreunen ging hij steeds sneller, ik spande mijn benen nog wat meer. Ik klemde zijn glijdende paal nog meer waardoor hij zich nog sneller naar een hoogtepunt werkte. Ik zette mijn nagels in zijn billen, ik wilde dat hij kwam, dat hij alles zou geven. Hij stopte heel even met bewegen en met een laatste harde stoot kwam hij, kreunend, ik trok zijn heupen nog dichter tegen mij aan. Zijn lichaam verslapte en lag zwaar op mij. Hij kuste mijn nek en keek me toen aan. Hij glimlachte en gaf me een kus. Ik kuste zijn hele gezicht en opende zijn mond met mijn lippen. Een lange zoen volgde, we draaiden langzaam op onze zij en hielden elkaar stevig vast. Luc zuchtte.
‘Dit heb ik gemist’ fluisterde hij.
Ik kuste zijn voorhoofd.
‘En we hebben nog een heel weekend,’ grinnikte ik.
Hij streelde mijn heup en billen en glimlachte. We lagen samen in elkaars armen, het water werd langzaam kouder.
‘Kom,’ zei ik, ‘even snel onder de douche.’
Hij duwde zich omhoog en klom uit het bad. Ik trok de stop uit het bad en kroop bij hem onder de douche. Hij had de kraan al open gedraaid en het warme water stroomde over ons heen. Hij sloeg zijn armen om me heen, onze lichamen gleden langs elkaar. Ik voelde zijn kruis weer wat groeien en grinnikte.
‘Vanavond weer, Luc,’ fluisterde ik, ‘rustig aan.’
Hij kuste mijn nek en lachte.
‘Zo te voelen heb jij er ook wel zin in,’ lachte hij en pakte zachtjes mijn pik, die langzaam een beetje groeide.
Ik kuste hem en liet het water alles van me af spoelen. Hij streelde mijn rug.
‘Kom,’ zei ik, ‘straks komen we nog te laat.’
Ik draaide de kraan dicht en stapte uit de douche. Ik pakte een handdoek en sloeg die om Luc heen. Hij liet mij hem afdrogen, ik masseerde zijn rug stevig met de handdoek. Hij legde zijn handen op mijn heupen en keek me lachend aan. Ik pakte een tweede handdoek en droogde mezelf af. Luc nam hem over en wreef ruw over mijn rug. Ik kreunde. We liepen naakt naar mijn slaapkamer, Luc liep voor me en ik keek naar zijn billen. Ik streelde ze met mijn hand, op mijn kamer draaide hij zich om en pakte me stevig vast. Een wilde tongzoen volgde, naakte huid stevig tegen naakte huid. We kleedden ons aan en liepen naar beneden. Ik trok mijn schoenen aan en zocht mijn sleutels. Luc pakte zijn schoenen en jas en liep achter mij aan naar de deur. Bij de deur kusten we elkaar en liepen toen naar buiten.
Tegen acht uur waren we bij Maarten, hij zat al te wachten. Maarten fietste naast mij, Luc trapte achter ons aan. Slimme zet, vooral zorgen dat Maarten niet het idee had dat hij alleen was. Maarten had goede zin, hij zag het feestje toch wel zitten. Toen we binnen kwamen zaten Esther, Erik en Marieke al bij elkaar. Ik haalde wat te drinken voor ons en ging bij ze zitten.
‘Toch maar gekomen,’ lachte Erik naar Maarten.
‘Zonder mij is het niet gezellig he?’ grijnsde Maarten terug.
‘Da’s waar,’ zei Marieke.
Ik zag Maarten kijken met een blik van: ‘wat moet ik daar nu mee’. Esther keek me een keer schuin aan en grijnsde. We zaten gezellig met elkaar te praten en er kwamen nog een paar klasgenoten bij zitten. Ik zag een eindje verderop Rick en Leo staan, ze lachten naar me en ik knipoogde terug. Luc zat met Erik en Tom te praten over de wedstrijd van de volgende dag, Esther zat naast me Maarten en Marieke in de gaten te houden. Ze zaten samen te praten, en aan het serieuze gezicht van Maarten kon ik zien dat het niet zomaar een gesprekje was.
‘Dat ziet er veelbelovend uit,’ zei Esther.
‘Je bemoeit je er verder niet mee he?’ lachte ik.
‘Nee, natuurlijk niet. Maar ik zou het wel willen.’
Ze keek me lachend aan. Er kwamen nog wat mensen bij ons zitten. Op een gegeven moment stootte Esther mij aan.
‘Waar zijn ze gebleven?’
Ik had Maarten en Marieke niet meer in de gaten gehouden dus ik had geen idee. Ik haalde mijn schouders op. Ze draaide zich om en stootte Erik aan.
‘Heb jij Maarten en Marieke nog gezien?’
‘Die gingen net samen naar buiten,’ grijnsde hij.
‘Shit, gemist,’ zei Esther en wilde opstaan.
Erik hield haar tegen.
‘Je laat ze met rust he? Bovendien, ze had zijn hand vast, dus maak je geen zorgen.’
Esther glimlachte. Ik keek naar Luc en die gaf me lachend een knipoog.
‘Gaat goed,’ lachte hij.
Een half uurtje later kwamen ze naar binnen. Er draaide een langzaam nummer en ze liepen meteen de dansvloer op. Ze kusten elkaar en hielden elkaar stevig vast. Esther klopte een keer zacht op mijn rug.
‘Mooi zo,’ zei ze.
Ik lachte en keek naar Luc en Erik. Ik knipoogde naar Luc, hij knipoogde terug. Erik stak zijn duim omhoog. Luc kwam naast mij zitten.
‘Eindelijk,’ lachte hij, ‘ik ben blij dat ze weer bij elkaar zijn.’
‘Ik ook, Luc, veel gezelliger zo. En ze horen gewoon bij elkaar.’
Hij raakte de zijkant van mijn been even aan. We zaten nog even naar Maarten en Marieke te kijken die verder geen idee hadden dat wij hen lachend in de gaten hielden. Ik ging nog wat te drinken halen. Toen ik terug kwam, stond ik met mijn rug naar de vloer toe en gaf Luc zijn glas. Ineens tikte Esther hard tegen mijn been aan.
‘Moet je nou eens kijken, Lau,’ zei ze.
Ik draaide me om.
‘Wat?’
‘Daar,’ zei ze en wees naar de dansvloer.
Mijn mond viel open en ik stootte Luc aan. Die wist ook niet wat hij zag. Daar stonden ze, elkaar stevig vasthoudend, Rick en Leo. Leo had zijn hoofd op Rick’s schouder liggen.
‘Djeez,’ mompelde Luc.
‘Ieder op zijn manier, Luc,’ grinnikte ik.
‘Inderdaad,’ lachte hij.
Ik keek de zaal eens rond. Iedereen stond er ondertussen naar te kijken. De meeste keken alleen maar stomverbaasd, anderen stonden te praten terwijl ze keken.
‘Wat een lef,’ zei Esther.
Ik knikte. Luc stond op en ging naast me staan. We keken nog eens de zaal rond. Sommige stonden lachend te kijken, maar veel keken toch wel met een blik van bewondering, dat ze dat zo maar durfden.
‘Het is wel een moment natuurlijk,’ mompelde Luc naast me.
Ik keek hem aan. Hij glimlachte. Vragende blik. Mijn vragende blik terug. Zijn ogen keken diep in die van mij met een blik die zei; ‘zullen we?’
‘Het is wel een moment ja,’ grijnsde ik.
‘Ideaal moment,’ zei Luc, ‘en we steunen hun ook meteen een beetje.’
‘En zij ons.’
Luc glimlachte. Er startte een nieuw langzaam nummer. Maarten en Marieke lieten elkaar nog steeds niet los, Rick en Leo schuifelden gewoon door. Tom liep met zijn vriendin de dansvloer op.
‘Durven we?’ vroeg ik zachtjes.
‘Dat weten we nooit als we het niet doen,’ zei Luc.
Ik pakte voorzichtig zijn hand, hij kneep er in en trok me langzaam de vloer op. We liepen richting Rick en Leo. Ik voelde alle ogen naar me kijken, het zweet brak me uit. Luc draaide zich om en sloeg zijn armen om mijn middel. Ik sloeg mijn armen om zijn schouders en ging dicht tegen hem aan staan. We schuifelden langzaam over de vloer. Ik keek even in de richting van Esther. Ze stond glunderend te kijken, Erik stond schuin achter haar, een hand op haar heup. Hij stak grijnzend zijn duim omhoog en kuste Esther zachtjes in haar nek. Luc wreef zachtjes over mijn rug, mijn hoofd lag op zijn schouder. Mijn hart klopte in mijn keel. Hij liet me iets los en keek me even aan. Hij glimlachte. Hij kuste me kort en voorzichtig. Onze wangen gleden langs elkaar, ik zag een hoop klasgenoten verbaasd kijken. Rick keek me even lachend aan en knikte een keer.
‘En, valt het mee?’ fluisterde Luc.
‘Gaat wel. Jij?’
‘Ik weet niet wat ik meemaak. Maar het blijft een goed moment.’
Ik grinnikte, mijn hoofd kwam weer wat tot rust. Ik voelde een zachte duw tegen me aan. Ik keek op en zag Maarten en Marieke lachend naast ons staan.
‘Wat dacht je, het werd eens tijd?’ lachte Maarten.
‘Nee, bij jullie niet dan?’ grinnikte Luc terug.
Marieke hield Maarten nog wat steviger vast.
‘Gedenkwaardige avond, Lau,’ lachte Maarten, ‘toch maar goed dat ik mee ben gegaan.’
Ik schoot in de lach. Esther en Erik schuifelden onze kant op.
‘Sterke zet, jongens,’ lachte Erik.
Ik knipoogde een keer naar Esther. Ze lachte terug. Luc keek me nog een keer in mijn ogen, neus tegen neus, voorhoofd tegen voorhoofd.
‘Mooi moment om nog eens te zeggen dat ik van je hou?’ vroeg hij zachtjes.
Ik glimlachte naar hem.
‘Ik van jou, Luc.’
We drukten onze wangen weer tegen elkaar. Luc zuchtte een keer diep en hield me stevig vast. Mijn duim streelde zijn rug. Het nummer was afgelopen en Luc liet me langzaam los.
‘Ik vind het wel weer even mooi geweest’ zei hij.
Ik lachte. Ik ook. We waren wel weer genoeg bekeken, en wilden ook ze snel mogelijk de dansvloer weer af. We haalden nog wat te drinken en gingen weer zitten. Esther en Erik kwamen bij ons zitten. Rick en Leo waren niet te stoppen, die schuifelden nog even door. Maarten en Marieke waren we weer kwijt. Die hadden wat in te halen.
‘Hadden jullie niet even kunnen waarschuwen dat jullie dat van plan waren?’ vroeg Esther lachend.
‘Hadden we ook niet gepland, Esther. Maar toen we Rick en Leo zagen, konden we niet achter blijven,’ lachte Luc.
Aan de andere kant van de zaal zag ik mijnheer de Jonge naar ons kijken. Hij glimlachte en knipoogde naar me. Ik lachte terug. Ik stootte Luc even aan en wees zijn richting uit. Luc lachte terug toen de Jonge naar hem glimlachte. Maarten en Marieke kwamen weer naar binnen en kwamen bij ons zitten.
‘Ik wist even niet wat ik zag, Lau,’ zei Maarten, ‘wist jij dat van die andere twee?’
Ik knikte.
‘Sinds kort. Ik keek er trouwens wel van op toen ik ze zo zag staan.’
Marieke lachte.
‘Met jullie ook alles weer in orde?’ vroeg Luc.
Maarten knikte glunderend. Marieke gaf hem een kus. Er kwam een vriendin van Marieke bij ons zitten, samen met een andere jongen uit onze klas.
‘Jullie weer bij elkaar?’ vroeg ze aan Marieke.
‘Goed he?’ lachte Marieke naar haar.
‘Mooi zo,’ zei ze en keek naar ons. ‘Dat had ik nou nooit achter jullie gezocht, Lau. Was het nou een geintje omdat die andere twee daar zo stonden of niet?’
‘Nee hoor,’ zei ik, ‘wij hebben al langer iets samen dan die twee.’
‘Sinds wanneer dan?’ vroeg de jongen.
‘Voor de zomervakantie al, eigenlijk tijdens de laatste proefwerkweken.’
Luc stootte me aan.
‘Karin zit al een hele tijd verbaasd naar ons te kijken.’
Ik grinnikte.
‘Kijkt ze jaloers?’
‘Nou, eerder teleurgesteld geloof ik,’ lachte hij.
Ik draaide mijn hoofd en keek even in haar richting. Ik voelde een kus in mijn nek. Ze keek meteen de andere kant op. Ik hoorde Luc lachen achter me. Ik keek nog even rond en zag Rick en Leo naar buiten gaan. Sommigen keken onze kant op, maar het viel me op dat er niemand iets zei. Ik had eigenlijk meer reacties verwacht. Zouden ze het nou gewoon normaal vinden of waren ze te verbaasd om iets te zeggen? Het zou wel een combinatie zijn van die twee dingen. Dat hoopte ik maar. Luc hing zachtjes tegen mij aan, schouder aan schouder, alsof we buiten tegen het muurtje aan zaten tijdens de proefwerken.
‘Moeten wij ook niet naar buiten?’ grinnikte hij.
Ik glimlachte.
‘Behoefte aan?’ vroeg ik.
‘Neuh, dat doen we vanavond wel.’
Maarten en Marieke stonden op.
‘We gaan,’ zei Marieke.
‘Nou al?’vroeg Esther spottend.
Maarten grijnsde. Hij sloeg tegen mijn schouder.
‘Tot maandag Lau.’
‘Veel plezier nog vanavond,’ lachte ik.
Hij trok een overdreven glimlach op zijn gezicht en pakte de hand van Marieke. Erik trok Esther de vloer op, er draaide een langzaam nummer en hij pakte haar stevig vast. Luc en ik zaten te kijken hoe een hoop stelletjes stonden te schuifelen.
‘Wou je ook nog?’ grinnikte ik.
Luc lachte.
‘Je kunt ook overdrijven natuurlijk.’
Zijn hand streelde over mijn rug. Dat verliefde gevoel sidderde weer door mijn lijf. Knoop in mijn buik. Ik voelde me goed. Tien minuten later flitsten de TL-balken aan. Tijd om te gaan. Buiten bij de fietsen namen we afscheid van Esther en Erik.
‘Tot morgen,’ zei Esther.
Ik keek haar vragend aan.
‘Voetbal? Wedstrijd? Morgenmiddag?’ lachte ze.
‘O ja’ zei ik ‘natuurlijk.’
Ze schoot in de lach.
‘Ik kom je morgen wel ophalen, de jongens gaan toch een uur vroeger.’
‘Is goed,’ zei ik, ‘tot morgen.’
Erik keek Luc aan.
‘Ik moet je zeker morgen bij Lau ophalen?’
Luc lachte.
‘Lang aanbellen zeker?’ grinnikte Erik.
‘Doe maar,’ zei Luc, ‘op een gegeven moment doen we wel een keer open.’
We fietsten naar huis, zette de fietsen in de schuur en liepen de keuken binnen. Ik deed wat lichten aan en pakte Luc vast.
‘Kom eens hier,’ fluisterde ik en gaf hem een kus.
‘Viel mee he?’ vroeg ik.
‘Ik werd bijna gek van de zenuwen,’ lachte Luc, ‘ik voelde iedereen kijken.’
Ik glimlachte. Zijn voorhoofd tegen de mijne, neus tegen neus, zijn heldere blauwe ogen vlak bij die van mij. Hij raakte met zijn lippen even mijn mond aan.
‘Ik heb er een goed gevoel bij,’ fluisterde hij.
‘Ik ook Luc. Ben wel benieuwd wat ze maandag zullen zeggen.’
‘Ik kan daar even niet mee zitten. Dit voelde goed, en dit wil ik vasthouden.’
Hij kuste me. Wie liepen naar boven en hielden elkaar daar stevig vast. Luc trok langzaam mijn kleren uit en ik die van hem terwijl we midden in mijn kamer stonden te zoenen. Hij trok me naar mijn bed en we lieten ons vallen. Ik trok het dekbed over ons heen. Hij kuste me en streelde mijn hele lichaam. Ik zocht met mijn handen alle plekjes van zijn huid. Na een lange tijd knuffelen vielen we samen in slaap. Tevreden. Diepe zucht. Samen zweven.
© 2004 Oliver Kjelsson