Ik had geen idee van de wereld om me heen. Ik lag in een tuinstoel in de zon, mijn ogen dicht. Af en toe sliep ik wat, maar het meest van de tijd had ik geen besef of ik nou wakker was of niet. Geen idee of die geluiden echt waren, of dat ik het droomde. Ik lag te denken aan eergisteren, de dag dat we samen bij Luc thuis aan tafel hadden gezeten, en verteld hadden dat we een relatie hadden. Ik zag de gezichten weer voor me, die van zijn broer Sven nog het meest. Wat was hij verbaasd geweest. Ik glimlachte.
‘Waar denk je aan?’ hoorde ik ineens zacht een stem fluisteren in mijn oor.
Ik deed mijn ogen een beetje open, het felle licht van de zon zorgde dat ik ze meteen weer bijna helemaal dicht kneep. Ik zag het lachende gezicht van Luc door mijn wimpers. Hij kuste me.
‘Slaapkop,’ zei hij nu wat harder.
Hij lachte.
‘Hoe laat is het?’ vroeg ik.
‘Drie uur, ik kom net van school.’
Ik trok de rugleuning van de stoel wat omhoog en keek hem aan.
‘Hoe gaat het?’ vroeg hij.
Ik haalde mijn schouders op.
‘Ik verveel me,’ zuchtte ik.
Mijn moeder kwam de tuin in lopen en lachte naar Luc.
‘Kon je hem makkelijk wakker krijgen?’
Luc lachte terug.
‘Morgen naar de huisarts,’ zuchtte ik, ‘benieuwd wat die te vertellen heeft.’
‘En een nieuwe fiets kopen,’ zei mijn moeder, ‘het wordt eens tijd dat je weer een eigen fiets hebt.’
Mijn oude fiets stond nog in de schuur, helemaal krom. Het was een flinke klap geweest met die auto, en het irriteerde me dat ik me er nog steeds niets van kon herinneren.
‘Als het dit weer blijft, gaan we zaterdag zwemmen,’ zei Luc, ‘ga je mee?’
Ik knikte. Daar had ik wel zin in. Mijn moeder pakte haar fiets uit de schuur.
‘Ik ben zo weer terug,’ zei ze en fietste weg.
Luc lachte naar me.
‘Je ziet er duf uit.’
‘Zo voel ik me ook.’
‘Daar zal ik eens wat aan doen,’ grinnikte hij en liep naar me toe.
Hij zette zijn handen in mijn zij en kietelde me. Daar kon ik dus absoluut niet tegen. Ik verweerde me maar hij won. Ik stopte het kietelen door hem een kus in zijn nek te geven. Hij keek me even aan en gaf me een kus op mijn lippen. Ik sloeg mijn armen om hem heen en drukte mijn mond op die van hem. Onze tongen draaiden om elkaar, zijn vingers graaiden door mijn haar. Mijn hand verdween onder zijn shirt en streelde de blote huid van zijn rug. Het genot was van korte duur. We hoorden al snel mijn moeder weer terug komen en Luc ging weer in zijn stoel zitten. Ze kwam er bij zitten en we praatten over de dingen die Luc op school had meegemaakt.
‘Volgende week beginnen maandag de gewone lessen weer,’ zei Luc, ‘ben jij er dan ook weer?’
‘Geen idee, ik voel me goed, maar eerst morgen kijken wat de dokter er van zegt.’
Ik keek mijn moeder aan toen ik het zei.
‘We zien het wel,’ zei ze en liep het huis in.
Luc keek op zijn horloge en schrok.
‘Ik moet opschieten, ik zou om 5 uur thuis zijn.’
Ik liep met hem mee naar zijn fiets en gaf hem een kus.
‘Succes morgen,’ zei hij, ‘ik kom morgenmiddag wel kijken hoe het gaat.’
Ik glimlachte. Ik maakte me er toch een beetje zenuwachtig voor. Ik wilde verder, dus ik hoopte maar dat alles goed zou zijn. Hij kuste me op mijn lippen.
‘Tot morgen,’ fluisterde hij en fietste weg.
De volgende ochtend moest ik al vroeg bij de huisarts zijn. Hij las de brief die ik meegekregen had van de arts in het ziekenhuis en knikte.
‘Als ik dit zo lees, heb je geluk gehad met dat ongeluk,’ zei hij.
Ik knikte.
‘Laat maar eens kijken,’ zei hij, ‘kun je jouw shirt en broek even uittrekken?’
Ik trok ze uit en hij bekeek de schaafwonden op mijn benen en armen.
‘Dat geneest goed. Heeft flink gejeukt zeker?’ lachte hij.
Ik lachte.
‘Nogal, ik werd er gek van.’
‘Hoe gaat het bewegen?’
‘Ik ben de eerste dagen zo stijf als een plank geweest, maar het gaat steeds beter.’
‘Hoofdpijn?’
Ik schudde mijn hoofd.
‘Nog wel eens misselijk of duizelig geweest als je druk bezig bent geweest?’
‘Nee,’ zei ik, ‘af en toe snel moe.’
Hij knikte.
‘Kleed je maar weer aan hoor’ zei hij.
‘Verveel je?’
Ik lachte.
‘Een beetje wel, ja.’
‘Dat is een goed teken,’ lachte hij, ‘als je wilt en denkt dat je het aankunt mag je van mij weer gewoon de dingen gaan doen waar je zin in hebt. Wel een beetje voorzichtig doen, je bent nog niet helemaal de oude.’
Ik zuchtte. Dat was mooi.
‘O ja, bij die leuke dingen hoort helaas ook school natuurlijk.’ Hij lachte. ‘Ik zal je een briefje meegeven voor de sportleraar, dat hij je niet meteen de 100 meter horden laat lopen.’
Hij gaf me een brief en hij stond op.
‘Fietsen mag natuurlijk ook weer?’ vroeg mijn moeder. ‘Dan gaan we nu meteen een nieuwe fiets kopen’ zei ze er meteen achteraan zonder op een antwoord te wachten.
De dokter lachte.
‘Succes, jongen,’ zei hij en gaf mij en mijn moeder een hand.
Buiten sloeg mijn moeder een arm om me heen.
‘Ik ben toch wel opgelucht dat alles goed is,’ zei ze.
Ik glimlachte. We reden met de auto naar het winkelcentrum en zochten een fiets uit. Het werd bijna dezelfde als die ik had, die beviel goed. Hij moest nog even klaar gemaakt worden, maar ik kon hem aan het eind van de middag ophalen.
De volgende dag kon ik met een eigen fiets naar het zwembad toe. Ik had hem die middag ervoor met Luc opgehaald, op de heenweg bij hem achterop. Erik en Esther waren er al. Ze lagen samen in het gras en zagen ons niet aankomen. Teveel met elkaar bezig. We legden onze handdoeken bij hen in het gras en ik trok mijn shirt uit.
‘Jeetje, Lau, wat zie je eruit,’ mompelde Esther.
Een hoop korsten van de schaafwonden waren er af, en lieten witte plekken achter. Ik lachte.
‘Trekt wel weer weg,’ zei ik.
‘Achteraf was het niet slim om in de zon te gaan zitten de hele week,’ lachte Erik.
Luc lachte. Ik ging zitten en zag dat Maarten en Marieke er net aan kwamen lopen. Maarten keek een keer naar mijn huid en lachte.
‘Daar moet je geen grappen over maken,’ zei Marieke, ‘maar dit valt nog mee Lau. Ik ken iemand die is in de zon in slaap gevallen met de hand van zijn vriendin op zijn rug.’
‘Nee, niet ik,’ lachte Maarten, ‘haar broer.’
Marieke schoot in de lach.
‘En dan moet je net mijn vader hebben, die kwam niet meer bij toen hij het zag.’
Ik zag het inderdaad voor me. We doken het water in. Luc en ik stoeiden om de bal die Maarten meegenomen had. Dat was al weer even geleden, zijn lichaam bijna helemaal naakt tegen die van mij. We genoten van elkaar. Een half uurtje later zaten we weer in het gras met een blikje fris.
‘Maandag beginnen de trainingen weer,’ zei Erik.
Luc knikte.
‘We zitten weer bij elkaar in hetzelfde team.’
‘En zaterdag meteen weer de eerste wedstrijd,’ zei Erik, ‘ik ben benieuwd.’
Luc haalde zijn schouders een keer op.
‘We zien het wel.’
‘Ga je volgende week zaterdag mee kijken?’ vroeg Esther aan mij.
‘Ik vind het best,’ lachte ik, ‘eens kijken of ze er iets van kunnen.’
Luc gaf me een douw.
‘Wij zijn ontzettend goed, daar twijfel je toch niet aan?’
Hij schoot in de lach.
‘Wat ga je maandag doen?’ vroeg Maarten.
‘Gewoon naar school, gelukkig,’ lachte ik.
Maarten en Erik fronsten hun wenkbrauwen.
‘Gelukkig?’ vroeg Erik. Hij lachte. ‘Verder alles wel goed met je, Lau?’
‘Thuiszitten is leuk, totdat je het moet. Ik verveelde me te pletter de afgelopen week.’
Maarten lachte.
‘Ik kan het me bijna niet voorstellen.’
Ik ging achterover in het gras liggen, Luc lag naast me op zijn zij. We zeiden niets we keken alleen maar naar elkaar. Eigenlijk baalde ik er een beetje van, maandag zou de school weer beginnen, en het gewone leven weer nadrukkelijk aanwezig zijn. De laatste weken konden we doen wat we wilden, vanaf maandag moesten we toch weer een beetje uitkijken bij wat we deden. Niemand op school wist van onze relatie, en dat moest ook zo blijven de komende tijd. Luc keek me aan.
‘Waar denk je aan?’ vroeg hij.
Ik haalde mijn schouders op.
‘Gewoon, aan hoe het zal gaan de komende tijd. Beetje stiekem doen op school, uitkijken dat niemand iets merkt.’
Hij glimlachte.
‘We kunnen toch gewoon bij elkaar zijn, net als Maarten en Marieke? En laat ze maar denken dat wij goede vrienden zijn, is toch niets mis mee? Goed, we kunnen elkaar niet kussen, maar zou je dat wel doen als ze wel iets zouden weten? Er lopen waarschijnlijk meer stelletjes rond die niet willen dat iemand anders het weet.’
Hij streek een keer door mijn haar. Ik glimlachte. Hij had eigenlijk wel gelijk. Ik piekerde weer teveel. Wat zeurde ik nou eigenlijk? Onze vrienden wisten het, onze ouders, en die hadden er allemaal geen problemen mee. Zelfs zijn broer had er goed op gereageerd. Ik keek Luc nog een keer lachend aan. Hij wist me altijd weer op te vrolijken. Ik streelde met mijn hand langs zijn arm.
‘Kom,’ zei Erik, ‘ik ga wat te drinken halen.’
Ik stond op.
‘Ik loop wel even mee. Jij ook iets Luc?’
Hij knikte.
‘Een cola zou lekker zijn.’
Maarten gaf wat geld aan Erik en we liepen samen naar het restaurantje.
‘Ik ben blij dat je weer normaal rondloopt, Lau,’ zei Erik.
Ik lachte.
‘Onkruid vergaat niet, Erik.’
‘Luc was zich anders wel rot geschrokken, hoor.’
Ik glimlachte.
‘Ik ook, Erik.’
‘Hij belde me meteen in paniek op. Hij was echt over de rooie.’
We kochten wat blikjes en liepen langzaam weer terug.
‘Hij is diezelfde dag nog bij mij geweest, ik heb hem even geknuffeld om hem te troosten, vind je toch niet erg he?’ lachte hij.
Ik glimlachte.
‘Je bent geweldig, Erik.’
‘Beetje bonje gehad vlak daarvoor, hoorde ik?’
Ik knikte.
‘Hij voelde zich een beetje schuldig alsof dat de oorzaak was van jouw ongeluk,’ zei Erik.
Ik keek Erik vragend aan. Dat had Luc mij niet verteld.
‘Ik heb het maar meteen uit zijn hoofd gepraat,’ zei Erik, ‘en hij zag ook wel in dat het onzin was.’
‘Ik had gewoon uit moeten kijken,’ zuchtte ik, ‘maar ik zag geen bal door die regen.’
‘Dat heb ik ook gezegd, maar hij was even zo in paniek. Je hebt er een goede vriend aan, Lau.’
‘Dat heb ik zeker, Erik. Ik wil hem ook voor geen goud meer kwijt.’
Erik lachte. We waren weer aangekomen bij de rest. Luc zag me aankomen, dus het plan om het koude blikje plotseling op zijn rug te leggen mislukte helaas. Hij grinnikte, alsof hij aan mijn gezicht kon zien wat ik van plan was.
‘Ik dacht al, ik moet op tijd omdraaien,’ lachte hij.
Ik trok een onschuldig gezicht, en keek hem grijnzend aan.
‘Je krijgt het nog een keer, jongen,’ lachte ik, ‘ik weet alleen nog niet wanneer.’
Aan het einde van de middag zijn we naar huis gegaan. Ik bleef bij Luc eten, zijn ouders zouden die avond weg zijn. Sven ging nadat we gegeten hadden meteen weg, naar vrienden van hem. Luc en ik zaten op de bank toen zijn ouders weg gingen. Toen ze weg waren kwam Luc tegen me aan liggen. Ik streelde zijn haren en keek hoe hij zijn hoofd op mijn schoot legde en zijn ogen dicht deed. Hij glimlachte.
‘Denk je aan?’ vroeg ik.
‘Eigenlijk nergens aan,’ zei hij zacht, ‘ik lig gewoon lekker.’
Ik streek zijn haar plat en lachte. Zijn hand lag bij zijn gezicht op mijn been, zijn vingers aaiden langzaam mijn broek. Het kietelde een beetje.
‘Heb je er zin in maandag?’ vroeg hij.
‘Nee,’ lachte ik, ‘weer de hele dag in het lokaal zitten terwijl het buiten lekker weer is. Maar ik heb er wel zin in om weer gewoon iets te kunnen gaan doen, als is het naar school.’
Hij glimlachte.
‘Ik zou nog wel een keer op vakantie willen,’ zuchtte hij, ‘maar dan wel met jou erbij.’
Hij draaide zijn hoofd en keek me lachend aan. Ik streelde zijn voorhoofd. Hij kwam wat omhoog en kuste me. Ik kuste terug en hij ging weer liggen. Zijn hoofd lag op mijn kruis, en hij bewoog langzaam heen en weer. Ik kreunde. Hij zat me uit te dagen, mijn kruis groeide een beetje. Mijn hand gleed over zijn schouder en zijn rug. Ik ging wat verder onderuit liggen en kuste hem op zijn hoofd. Hij kwam wat omhoog en gaf mij de ruimte naast hem te komen liggen. Hij sloeg zijn arm om me heen en begon me te zoenen. Onze tongen vonden elkaar en speelden traag met elkaar. Zijn been sloeg om mij heen, hij trok mij dicht tegen zich aan. Mijn hoofd lag tegen zijn schouder, zijn kin op mijn hoofd. Beschermend. Ik zuchtte en voelde me goed. Plotseling voelde ik een steek in mijn zij. Ik schrok, hij lachte. Zijn vinger porde nog een keer. Ik schoot uit zijn armen en ik graaide naar zijn middel. Hij slaakte een kreet, ik had hem op precies de goede plek. We stoeiden en vielen van de bank. Op de grond kietelden we elkaar verder. Hij lachte. Ik hield mijn handen even stil en kuste hem. Hij hield zich rustig en kuste me terug. Mijn vinger prikte en nu was het zijn beurt om te schrikken. We rolden over de vloer en lachten.
‘Je begint al weer aardig soepel te worden,’ grinnikte hij.
‘Met een beetje hulp kom ik een heel eind,’ lachte ik.
Ik kuste hem. We gingen in de bank liggen en dicht tegen elkaar aan hebben we een film liggen kijken op tv. Het was een lange film, en nadat die was afgelopen was het tijd voor mij om naar huis te gaan. Na een dichte omhelzing en een lange zoen ging ik de deur uit.
Maandagochtend stond Luc al op tijd voor de deur. We fietsten samen naar school. Ik kwam mijn klasgenoten weer tegen en moest natuurlijk een paar keer uitleggen wat er gebeurd was. Zelfs Karin kwam speciaal naar me toe om te vragen hoe het met me ging. Ze bleef maar tegen mij aanpraten, en Luc stond op een afstandje grijnzend naar mij te kijken. De rest van de week was een week zoals alle andere. Raar dat je na een aantal weken vakantie weer zo snel gewend bent aan het ritme van de dag. Voor we er erg in hadden was het al weer weekend. Zaterdagmiddag kwam Esther naar mij. We gingen samen naar het sportpark. Erik en Luc moesten er al eerder zijn voor de wedstrijd. Esther ging in het gras zitten en ik liep naar de kantine om wat te drinken te halen. Cola voor mij, jus voor haar. Het was er druk, veel jongens met natte haren van het douchen, veel voetbaltassen in de hoek. Ik liep weer naar buiten en ging naast haar zitten. We waren wat vroeg, Erik en Luc waren in de kleedkamer, het zou nog een kwartiertje duren voor de wedstrijd begon. De zon scheen, het was lekker buiten.
‘Ik heb absoluut geen verstand van voetbal,’ lachte Esther.
‘Ik ook niet,’ grinnikte ik, ‘het kan me ook niet echt boeien.’
‘Jij komt hier dus alleen maar om jouw vriendje in een korte broek te zien?’
Ze schaterde van het lachen toen ze dat zei. Ik gaf haar een duw en lachte.
‘Jij niet dan?’
Ze trok een overdreven onschuldig gezicht.
‘Neeeeee, natuurlijk niet.’
Ze lachte weer. De twee teams kwamen aanlopen. Luc knipoogde even naar mij en liep het veld op. Het zal op zich een spannende wedstrijd zijn geweest, maar ik kon het niet volgen. Ik heb alleen maar naar Luc gekeken. Om ons heen ouders die een stuk fanatieker waren. Een hoop geschreeuw, beste stuurlui aan de wal. Luc zag er geconcentreerd uit, af en toe zag je de spanning op zijn gezicht. Felle blik in zijn ogen. Knoop in mijn buik. Hij zag er leuk uit, ook zo. Rood gezicht van de inspanning, haren wat nat van de warmte. De hele wedstrijd heeft hij niets gezegd of geroepen. Erik wel. Die bemoeide zich overal mee, riep om de bal als hij hem kon gebruiken, gaf complimenten en commentaar. Ik keek naar Esther en glimlachte.
‘Hij is lekker,’ lachte ze.
Ik gniffelde. Tot aan de rust was er nog geen doelpunt gevallen. Erik en Luc gingen bij de rest van het team aan de kant zitten en dronken wat uit waterflessen. De trainer gaf nog wat aanwijzingen. Hij zei nog een paar dingen apart tegen Erik die naar de grond keek terwijl hij luisterde. Hij knikte een paar keer. De trainer keek nog een keer naar Luc en zei tegen hem ook nog wat. Ik kon niet horen wat er gezegd werd. Het zal wel iets tactisch geweest zijn. De tweede helft begon en ze liepen weer het veld op. Erik keek een keer naar ons en lachte. Luc knipoogde weer naar mij. Ik knipte terug en glimlachte. Zijn haren piekten alle kanten op. Hij had zijn gezicht even afgedroogd met een handdoek en de haren boven zijn voorhoofd stonden recht overeind. Rode gloed op zijn wangen. Luc en Erik liepen naast elkaar het veld op en zeiden nog wat tegen elkaar. Erik sloeg Luc nog een keer op zijn rug en zocht zijn plek op het veld op. Luc draaide zich om en liep achteruit verder, kijkend naar de spelers van de tegenstander. De tweede helft begon. Al vrij snel had Luc de bal te pakken en liep er mee naar voren. Een eind verder op het veld liep Erik mee en hield hem in de gaten. Mensen om me heen riepen van alles. De trainer schreeuwde.
‘Doorgaan, Luc, doorgaan!’
Esther keek me even aan.
‘Dat roep ik ook wel eens, maar nooit zo hard,’ zei ik droog terwijl ik naar Luc bleef kijken.
Ze schoot in de lach en keek weer naar het veld. Luc liep net voor zijn tegenspeler uit, die hem langzaam inhaalde. Net op tijd trapte hij de bal weg, richting Erik. Die nam hem mee, verder naar voren. Erik ontweek nog een speler en schoot op het doel. Ik moet zeggen, dat deed hij goed, trefzeker. En hard. De keeper kon er niet meer bij, de bal stopte in het net. Gejuich om me heen, applaus. Ik moet toegeven, ook ik juichte, en Esther al helemaal. Erik rende door naar Luc en sloeg zijn armen om hem heen. Luc klopte Erik op zijn rug. Ze liepen terug naar hun eigen helft en Erik stak zijn duim omhoog naar Esther. Luc keek me even glunderend aan. Ik stak naast mijn lichaam even mijn duim omhoog. Hij glimlachte. Het zou bij dat ene doelpunt blijven. Na de wedstrijd feliciteerde de trainer Erik en Luc. Ze kwamen nog even naar ons toe gelopen en Esther sloeg haar armen om Erik heen en kuste hem. Hij grijnsde. Ik klopte Luc een keer kameraadschappelijk op zijn schouder. Hij keek me glunderend aan.
‘Ik ga even douchen, blijf je nog even hier?’ vroeg hij.
Ik knikte.
‘Esther en ik wachten hier wel,’ zei ik, ‘we zien je zo wel.’
De volgende wedstrijd begon alweer op het veld. Luc en Erik liepen met de rest van het team naar de kleedkamer en Esther en ik gingen weer in het gras zitten. Na een kwartier kwamen ze weer naar buiten. Ze liepen van de kleedkamer naar de kantine. Luc maakte een drinkgebaar en wees vragend naar mij. Ik knikte en stak mijn duim omhoog. Hij lachte. Hij kwam terug met twee flesjes en kwam bij ons zitten. Erik sjokte achter hem aan en gaf Esther een kus toen hij naast haar ging zitten.
‘Goed gedaan, jongen,’ zei ze en streek door zijn haar.
‘Hij daar maakte het mogelijk,’ zei Erik en wees naar Luc.
Luc glimlachte. Ik raakte hem even aan met mijn hand en keek hem aan. Zijn ogen keken diep in die van mij.
‘Mooi gedaan,’ zei ik.
Er kwamen nog een paar jongens van het team bij ons zitten en keken naar de wedstrijd die aan de gang was. Na een half uur gingen we er vandoor.
‘Zwembad morgen?’ vroeg Esther.
‘Zolang het nog goed weer is lijkt me dat een goed plan,’ zei Luc.
‘Ik bel wel naar Marieke,’ zei Esther.
Erik en Esther fietsten weg en Luc pakte zijn fiets. We stapten op en gingen naar het huis van Luc. Daar aangekomen gaf hij me een lange zoen in de schuur.
‘Dat had ik net al willen doen eigenlijk,’ lachte hij.
Ik gaf antwoord door hem lang te kussen.
De volgende dag lagen Luc en ik al op tijd in het gras bij het zwembad. Even later kwamen Erik en Esther aan lopen.
‘Maarten en Marieke zijn weg vandaag. Ze gingen nog uit eten met zijn ouders,’ zei Esther toen ze ging zitten.
‘Ha, man van de wedstrijd,’ zei Luc.
Erik lachte. Het was druk in het zwembad. In het water kwamen we nog een jongen tegen uit het team, ik had hem gisteren ook al gezien. Hij was daar met zijn vriendin. Luc en Erik gingen wat te drinken halen toen we uit het water kwamen, Esther en ik gingen op onze handdoeken liggen. We lagen weer op ons vertrouwde plekje, achter op het veld in de hoek. Ik bleef in de gaten houden waar Luc bleef, ik had geen zin in een koud blikje op mijn rug. Hij grijnsde toen hij aan kwam lopen en kwam naast me zitten.
‘Vertrouw je me niet als ik blikjes vast heb?’ lachte hij.
We dronken wat en keken het veld rond.
‘Het is weer druk’ zei Luc.
Ik knikte. Ik ging op mijn buik liggen, Luc kwam naast me liggen op zijn zij. Hij keek me aan en glimlachte. Esther lag op haar buik en liet zich masseren door Erik.
‘Het wordt weer eens tijd dat jouw ouders naar Groningen gaan,’ fluisterde Luc vlak naast me.
Ik grinnikte.
‘Inderdaad.’
We keken elkaar aan en die knoop in mijn buik was er weer. Ik had zin in die jongen. Ik wilde hem vasthouden, zijn huid tegen die van mij. Ik ging met mijn gezicht iets naar die van hem en kuste hem. Hij gaf me een lange kus terug en legde zijn hoofd op zijn handdoek. We bleven elkaar aankijken, en zagen alleen nog maar elkaar. De spanning groeide tussen ons, zonder elkaar aan te raken. Mijn lichaam zat vol verlangen, ik zag aan zijn ogen dat hij hetzelfde voelde. We konden op dat moment niets doen. In mijn hoofd zat ik te bedenken hoe we dat nog op konden lossen die dag. Hij glimlachte, alsof hij mijn gedachten kon lezen.
‘Op tijd gaan?’ vroeg hij zachtjes.
Ik knikte lachend.
‘Ik wil je vandaag nog vasthouden, en lang,’ zuchtte ik.
‘Mijn ouders zijn thuis, en die van jou?’
Hij keek me vragend aan.
‘Ik heb eigenlijk geen idee,’ zei ik.
‘Gaan we straks naar jou thuis, dan zien we wel.’
Hij glimlachte en kuste me. Esther en Erik hadden het ook wel snel gezien in het zwembad. We vertrokken op tijd, Luc en ik fietsten naar mijn huis. Esther en Erik reden door.
‘Tot morgen,’ riep Erik toen Luc en ik stopten.
We zwaaiden. Mijn ouders zaten in de tuin.
‘Hee, nou al thuis?’ vroeg mijn moeder toen we de tuin in kwamen lopen.
‘Het was veel te druk,’ zei ik, ‘we gaan nog even achter de computer.’
We liepen de keuken in en pakten wat te drinken mee naar boven. De deur tussen de keuken en de gang deed ik dicht. Ik zette mijn slaapkamerdeur op een kier en zette de computer aan. Ik sloeg mijn armen om Luc heen en gaf hem een tongzoen. Ik dwaalde met mijn handen onder zijn shirt. Zijn vingers knepen in mijn billen. Hier had ik de hele dag naar verlangd. Ik wilde hem dicht tegen mij aan en niet meer loslaten. Hij dacht er precies hetzelfde over. Ik zuchtte. Zijn nagels gingen over mijn rug.
‘Als we de deur beneden horen,’ fluisterde hij in mijn oor, ‘hoeveel tijd hebben we dan nog?’
‘Net genoeg om ons shirt weer aan te trekken,’ grinnikte ik.
Hij trok mijn shirt omhoog en streelde mijn naakte huid. Ik trok zijn shirt uit en kuste zijn borst. Hij graaide door mijn haar, mijn lippen gingen door zijn nek. Hij trok me naar beneden, op de grond kwam hij op mij liggen. Zijn naakte huid op mijn naakte huid. Eindelijk. Zijn kruis was hard, net als die van mij. Hij bewoog wat op en neer, hetzelfde gevoel als de eerste keer op het grasveldje. Ik kreunde zachtjes. Mijn handen gleden over zijn rug, zijn billen en door zijn haar. We waren hitsig met de extra spanning van het idee dat we betrapt konden worden door mijn ouders die beneden in de tuin zaten. Hij draaide op zijn zij en keek me aan. Zijn hand gleed over mijn zij en mijn heup. Hij trok de rand van mijn broek wat naar beneden en gleed met zijn hand onder de stof. Hij ging direct op zijn doel af en pakte mijn hard geworden paal zachtjes vast. Hij gaf me een tongzoen terwijl hij langzaam mijn kruis masseerde.
‘Wacht,’ fluisterde ik en stond op.
Ik pakte de papieren zakdoekjes en legde die naast ons neer. Die hadden we nog nodig, onvermijdelijk. Hij pakte me meteen weer vast en ging door waar hij mee bezig was. Mijn hand gleed onder zijn broek en vond zijn warme kruis. Ik trok zijn broek wat verder naar beneden, ik wilde zien wat mijn hand deed. Zijn harde paal lag losjes in mijn hand, hij glom. Onze opwinding was groot, hij pakte een zakdoekje en legde dat tussen ons in. Hij zuchtte zachtjes. Langzaam verdween de wereld om ons heen, we voelden en zagen alleen nog elkaar. Heel ver weg hoorde ik mijn ouders in de tuin praten. Hij begon wat zwaarder te ademen en bewoog zijn hand wat sneller. Ik volgde zijn ritme, de tintel kwam al opzetten. We waren niet meer te stoppen en ademde zwaar. We kwamen kort na elkaar klaar, zonder geluid. Geen kreun, alleen een diepe zucht. Broek terug omhoog voor de zekerheid, zakdoekje opgevouwen in mijn broekzak. Hij hield mij stevig vast en kuste me, rust in ons lichaam. Zijn hand ging langzaam over mijn blote rug. Wangen tegen elkaar, zijn adem in mijn oor. Kus op de huid van zijn schouder. We lagen stil, ogen open, luiterend naar elkaars ademhaling. Zijn hoofd bewoog lichtjes, zijn wang aaide die van mij. Ik trok mijn hoofd naar achteren en keek hem diep in zijn ogen. Glimlach maal twee, een kus. Hij ging zitten. Ik zat tegenover hem en trok hem naar me toe. Ik had nog steeds niet genoeg van dat gevoel. Onze benen over elkaar langs elkaar heen, zijn borst tegen mijn borst. Tongzoen, diepe zucht van Luc. Hij streelde mijn haar en mijn gezicht. Ik streelde zijn rug en legde mijn hoofd op zijn schouder.
‘Dit had ik even nodig, Luc,’ fluisterde ik.
Hij hield me even stevig vast.
‘Ik ook.’
Hij zuchtte. Het was al snel later geworden, en het was tijd voor hem om te gaan.
‘Ik wil nog niet weg,’ kreunde hij zachtjes.
Ik glimlachte.
‘Ook nog wat huiswerk te doen?’
‘Daar wil ik nu even niet aan denken.’
Hij kuste me weer. Ik pakte achter mij zijn shirt en hij deed zijn armen naar voren. Ik trok hem zijn shirt aan en kuste hem lang. Hij stond op en ik trok mijn shirt aan. Hij sloeg zijn armen om me heen en hield me stevig vast. Ik kneep in zijn billen en toen liet hij mij los.
‘Ik moet nu gaan’ fluisterde hij.
Ik kreeg nog een kus en we liepen naar beneden. Hij groette mijn ouders en we liepen naar de voordeur. Nog een tongzoen.
‘Ik hou van je, Maarten,’ zuchtte hij.
‘Ik van jou Luc’
Een laatste kus, en ik deed de deur open. Hij stapte op zijn fiets en knipoogde voor hij wegfietste.
De volgende dag op school kwam Meneer de Jonge naar me toe in de pauze.
‘Hoe is het, Lau?’ vroeg hij.
‘Gaat wel goed,’ zei ik, ‘alleen moet ik nog rustig aan doen van de dokter.’
‘Mooi zo,’ zei hij, ‘ik keek er wel van op toen ik het hoorde.’
Ik glimlachte.
‘Verder alles goed?’vroeg hij.
‘Ja hoor, alles gaat prima.’
‘Met Luc ook? Het is dat ik het weet, maar ik merk bijna niets aan jullie hier. Het is toch nog wel aan, hoop ik?’
Ik lachte.
‘We hebben het super samen. Onze ouders weten het nu ook en dat is een hele opluchting.’
Hij gaf me een klop op mijn schouder.
‘Mooi zo, jongen. Als ik jullie ergens mee kan helpen, hoor ik het wel.’
Hij liep weer verder en Luc kwam bij me staan.
‘Aardige vent,’ zei Luc.
Ik knikte.
‘Hij vroeg even hoe het met me ging, en hoe het tussen ons ging. Hij merkte zo weinig aan ons.’
Luc lachte.
‘Mooi toch?’
‘Zeker, ik heb ook verteld dat onze ouders het nu weten, en dat alles super gaat met ons.’
Luc raakte met zijn hand even mijn arm aan en keek me in mijn ogen. We glimlachten. Erik kwam er bij staan.
‘Vanavond fijn trainen,’ zei hij tegen Luc.
Luc lachte.
‘Daar heeft hij altijd zo’n zin in,’ zei hij tegen mij.
Erik trok een verveeld gezicht. Niet dus.
‘Ik kom je vanavond wel ophalen,’ zei hij tegen Luc en liep weer naar binnen.
De bel ging en de lessen begonnen weer. Aan het eind van de dag fietsten Luc en ik samen naar huis. Hij dronk nog wat bij mij thuis en ging er toen weer vandoor. Bij de deur gaf hij me nog een kus.
‘Ik zie je morgen.’
Diezelfde avond ging de telefoon. Mijn moeder nam op en praatte even. Ik zag aan haar gezicht dat het serieus was. Af en toe knikte ze en zei kort ‘ja, O, wat vervelend, natuurlijk’. Ze gaf de hoorn aan mij. De moeder van Luc aan de telefoon.
‘Kun je even naar hier toe komen Maarten?’
‘Wat is er’ vroeg ik geschrokken.
Ik kon aan haar stem horen dat er iets aan de hand was.
‘Dat vertel ik je straks wel. Er waren wat problemen op de voetbal. Kom nou maar gewoon even hier heen.’
Ik hing op en keek naar mijn moeder.
‘Ga nu maar, we zien je wel weer straks.’
‘Maar wat is er dan?’ vroeg ik ongeduldig.
‘Dat is een lang verhaal, Luc vertelt het je zelf wel. Ik weet het ook niet precies.’
Ik had ondertussen mijn jas aan en ze gaf me een kus op mijn voorhoofd.
‘Tot straks jongen, kijk uit onderweg.’
Ik mompelde nog wat en vertrok. Ik trapte zo snel ik kon naar het huis van Luc. Er maalde van alles door mijn hoofd. Wat kon er gebeurd zijn? Ik belde aan en zijn moeder deed meteen open. Ik hing mijn jas op en liep de huiskamer binnen. Luc zat in de bank, vuurrode en waterige ogen. Erik zat er naast, met een wilde blik. De trainer van het team zat er ook. Hij keek een beetje naar de grond en wist zo te zien niet wat hij er mee aan moest. Ik ging naast Luc zitten en sloeg een arm om hem heen.
‘Hee, wat is er?’ vroeg ik bezorgd.
Er liepen wat tranen over zijn wangen en hij haalde zijn schouders op. Hij kon geen woord uitbrengen.
‘Ze weten het in het team, Lau,’ mompelde Erik.
‘Wat?’ vroeg ik verbaasd.
Ik keek naar Luc. Die keek terug met een hulpeloze blik in zijn ogen.
‘Hoe kan dat?’ vroeg ik.
‘Kun jij je Laurens nog herinneren?’ vroeg Erik. ‘Hij was afgelopen weekend in het zwembad met zijn vriendin.’
Het verhaal werd me in één keer duidelijk. Die heeft ons dus zien zoenen op het grasveld. Shit.
‘Die heeft jullie dus zien liggen daar. De training was nog geen tien minuten aan de gang, Luc trapte een bal verkeerd. Hij begon meteen te schelden, ‘homo’ riep hij. Luc en ik keken elkaar aan, nog geen paniek, dat roepen we wel vaker naar elkaar.’ Erik keek me aan. ‘Dus we wilden gewoon verder, eigenlijk lachten we nog naar elkaar met zo’n blik van ‘hij moest eens weten’.’
Luc haalde een keer diep adem.
‘Hij wist het dus’ zei hij zachtjes.
‘Nee, he?’ zuchtte ik.
‘Jawel,’ zei Erik, ‘Hij ging maar door. ‘Ik heb jullie wel zien zoenen zondag’, riep hij. Hij zag wel aan het gezicht van Luc dat ie hem klem had. De lul.’
‘En toen?’
‘De rest van het team stond er wat lacherig bij. Beetje roepen ‘Luc heeft een vriendje, Luc is een flikker’ je kent het wel. Laurens zat de zaak verder op te stoken Hij wilde niet meer met hem douchen, hij moest maar in een ander kleedhok omkleden, hij moest maar een homo-elftal zoeken en meer van dat soort flauwekul.’
Erik praatte nog steeds met woede in zijn stem. Dat moet flink uit de hand gelopen zijn, dat merkte ik wel.
‘Het ergste was,’ ging Erik verder, ‘dat er meer jongens met hem mee begonnen te praten, een stuk of vijf. Ik heb ze helemaal verrot gescholden. Een paar jongens trokken partij voor ons, maar de meesten hielden hun mond. Toen schold Laurens mij ook nog uit natuurlijk, volgens hem was ik zijn holmaatje, we zouden zeker een triootje doen en meer van dat soort dingen.’
Ik keek Erik aan. Moordgozer, dat hij het zo voor Luc op had genomen.
‘En dat vind ik op zich best,’ grinnikte Erik, ‘maar ik denk dat ik ruzie met Esther krijg als we dat doen.’
Ik grinnikte en keek even naar Luc, die glimlachte zelfs even. Typische opmerking van Erik.
‘En nu?’ vroeg ik.
‘Nou, de training was voorbij, dat snap je. Die zes willen niet verder zolang Luc nog in het team zit. En dan hebben we dus geen compleet team meer, dan houdt het gewoon op.’
‘Dus ga ik weg’ zei Luc beslist.
‘Sodemieter op,’ riep Erik, ‘je laat je toch niet wegjagen?’
‘Ik heb er op deze manier gewoon geen zin meer in,’ zei Luc fel.
‘Daar heb ik toch problemen mee, Luc,’ zei de trainer ineens.
We keken hem aan.
‘Dit is voor mij de eerste keer dat ik zoiets meemaak bij de club, laat ik daar mee beginnen. Maar ik kan het niet toestaan dat een paar jongens het voor elkaar krijgen dat ze op deze manier iemand uit het team werken. Bovendien wil ik niet werken met jongens die er zulke ideeën op nahouden. Als ik jou laat gaan, en hen in het team houd, dan keur ik het op een of andere manier nog goed ook. En dat doe ik dus niet.’
‘Maar dan hebben we geen compleet team,’ zei Luc.
‘Dat zien we dan wel weer. Ik ga morgenavond bij die jongens langs, of ze maken hun excuses, of ze liggen eruit, die hoeven dan niet meer terug te komen bij de club. En die Laurens ligt er zeker uit. Die kan zijn shirt meteen inleveren. Daar ga ik als eerste naar toe.’
Luc haalde zijn schouders op. De trainer stond op.
‘Ik moet weer eens gaan. Ik kom morgen wel weer langs, als ik bij die zes ben geweest. Ik hoop dat je blijft, Luc, denk er alsjeblieft nog even over na. Laat het maar even bezinken.’
Hij gaf Luc een schouderklopje en mij een hand. Hij keek me vragend aan.
‘Kom je woensdagavond ook naar de training? Ik kan je misschien wel gebruiken, we zullen er als team toch over moeten praten.’
Ik knikte. Hij gaf me een schouderklopje.
‘Het zou mooi zijn. Bedankt Erik, als jij niets had gezegd was iedereen stil gebleven. Tot morgenavond, Luc,’ zei hij en liep de kamer uit.
Luc’s moeder liep met hem naar de deur. Luc kwam tegen mijn aanhangen en ik sloeg mijn arm weer om hem heen. Hij zuchtte. Er liep een traan over zijn wangen.
‘Als jij er mee ophoudt, stop ik ook,’ zei Erik dwars.
Luc keek hem aan.
‘Wat zei Tom eigenlijk?’
‘Die zei helemaal niets,’ zei Erik, ‘die keek alleen maar verbaasd rond.’
Ik keek Erik vragend aan.
‘Tom nooit gezien? Zit bij ons op school, bij Luc en mij in de klas.’
‘Zou hij wat zeggen morgen denk je?’ Luc vroeg het met iets van angst in zijn stem.
‘Ik heb geen idee,’ zuchtte Erik, ‘ik kan nooit zo goed hoogte krijgen van die jongen.’
Luc keek verdwaasd voor zich uit. Ik begon me ook zorgen te maken. Dit kon alle kanten op. Zijn moeder kwam de kamer in.
‘Aardige man, die trainer. Hij heeft wel gelijk, Luc.’
Luc haalde zijn schouders weer op.
‘Ik weet het niet.’
‘Luc, kom op man!’ Erik was nog steeds fel. ‘Als je niet blijft dan geef je hen hun zin.’
‘Ik zie wel.’
We zaten zo nog even na te praten en het was al flink laat geworden. Het was hoogste tijd om naar huis te gaan. Erik pakte zijn jas en ging.
‘Tot morgen,’ mompelde hij nog en was weg.
Luc en ik stonden nog even samen in de gang. Hij hing een beetje verdwaasd tegen mij aan. Ik kuste hem op zijn voorhoofd en wist niet wat ik moest zeggen. Ook ik maakte me zorgen. Geen idee hoe dit zou aflopen.
‘Ik wil naar bed,’ zuchtte Luc.
Ik gaf hem een kus. Hij pakte mij nog even stevig vast.
‘Ik hou van je,’ zuchtte hij en gaf me een kus.
Warme gloed door mijn lichaam. Ik voelde dat we hier samen uit zouden komen. Ik gaf hem een kus en ging. Ik was de straat nog niet uit toen ik een fiets achter me hoorde.
‘Zo, dat duurde lang,’ hoorde ik Erik lachend zeggen.
Ik keek hem verbaasd aan.
‘Ik dacht ‘ik wacht even’.’
Ik lachte.
‘Gaat het een beetje?’ vroeg hij.
Ik haalde mijn schouders op.
‘Ik ben benieuwd hoe dit afloopt.’
‘Anders ik wel,’ zei Erik, ‘maar ik wil er morgen wel bij zijn als de trainer morgen naar Luc gaat.’
Ik knikte.
‘Ik ook ja.’
‘Afgesproken,’ lachte Erik, ‘we trekken Luc er wel doorheen.’
Hij sloeg me op mijn schouder.
‘Dank je Erik, voor wat je gedaan hebt.’
‘Ik moet hier links, tot morgen,’ lachte hij en ineens was hij weg.
Typisch Erik. Ik kwam thuis en kreeg een knuffel van mijn moeder.
‘Gaat het?’ vroeg ze.
Ik haalde mijn schouders op.
‘Vertel op,’ zei mijn vader.
Ik deed het hele verhaal. We hebben er nog een flinke tijd over na zitten praten en het was erg laat. Ik ging naar bed en kon niet meteen slapen. Ik dacht aan Luc, aan de hele situatie en aan de volgende dag. Hoe zou dit allemaal aflopen?
De volgende ochtend ging al vroeg de telefoon. Luc’s moeder.
‘Luc gaat vandaag niet naar school, hij heeft bijna niet geslapen en net nog zijn ontbijt er weer uit gegooid.’
Ik zuchtte.
‘Gaat het met jou nog wel?’ vroeg ze bezorgd.
‘Weet ik eigenlijk niet,’ zei ik ‘Ik zie het wel vandaag.’
‘Sterkte vandaag, jongen,’ zei ze.
‘Erik en ik willen er vanavond bij zijn als de trainer weer komt.’
‘Dat is een goed idee, Maarten. Tot vanavond.’
‘Wens hem beterschap van mij. Zeg maar dat ik aan hem denk.’
Ik hing op en stapte op mijn fiets. Ik trapte naar school en liep met lood in mijn schoenen de fietsenstalling uit. Niemand die mij aankeek, niemand die iets zei. Tot zo ver goed. Ik liep richting Maarten en Marieke toen een jongen me tegenhield. Tom. Natuurlijk, ik herkende hem van de wedstrijd.
‘Jij bent Lau, toch?’ vroeg hij.
Ik knikte en probeerde de uitdrukking van zijn gezicht te peilen.
‘Hoe is het met Luc?’
‘Gaat wel, maar hij komt vandaag niet naar school.’
‘Ik wou alleen maar zeggen dat ik het belachelijk vond wat er gisteren gebeurd is. Doe hem maar de groeten van mij.’
‘Doe ik, dank je wel.’
Hij keek me aan.
‘En ik hou hier mijn mond wel.’
Ik glimlachte. Opluchting.
‘Dank je.’
Ik sloeg hem tegen zijn schouder. Hij glimlachte en liep weer door. Erik liep achter mij.
‘Wat zei hij?’ vroeg hij nieuwsgierig.
‘Dat hij het belachelijk vond, en ik moest Luc de groeten doen.’
‘Is Luc er niet?’
Ik schudde mijn hoofd.
‘Niet geslapen, net nog gekotst, die ligt in bed.’
Erik zei niets maar je zag aan zijn gezicht dat hij nog kwaad was om het hele gedoe.
‘Tom zei trouwens dat hij zijn mond hier zou houden.’
Erik glimlachte.
‘Dat is mooi, Lau.’
De bel was al gegaan en we liepen naar binnen. Maarten zat naast me de eerste les. Ik liep als laatste het lokaal binnen en ging naast hem zitten. Er schoof een briefje mijn kant op.
-Problemen?
-Yep, grote.
-Vertel….
-Het team weet het van ons.
-Da’s kut.
-Nogal, een hoop gezeik.
-En?
-Heel verhaal, vertel ik straks wel.
Maarten pakte het briefje en stopte het weg. Hij knikte naar me.Ik kon mijn hoofd niet bij de les houden. Ik maakte me zorgen, om Luc en om de hele situatie. In de pauze kwamen Maarten, Marieke en Esther meteen naar mij en Erik toe. We vertelden het hele verhaal. Esther vloekte.
‘En nu?’
‘Vanavond komt de trainer, en dan maar kijken hoe het verder gaat’ zei ik.
Esther gaf me een knuffel.
‘De helft is voor jou, geef je de rest door vanavond?’ lachte ze.
‘Doe ik.’
Ik gaf een knuffel terug.
‘Die mag je helemaal zelf houden. Dank je wel.’
Ze keek me aan. Ik zuchtte.
‘Gaat het wel, Lau?’ Ik haalde mijn schouders op.
‘Ik weet het niet. Tom zit ook bij hen in het team, maar die houdt gelukkig zijn mond hier op school. Daar ben ik wel blij mee. Hij had het net zo goed hier aan iedereen kunnen vertellen. Daar heb ik toch wel van waker gelegen vannacht.’
Ze aaide een keer over mijn rug.
‘Weet je,’ zei ik, ‘ik moet er de hele tijd aan denken hoe hij zich gevoeld moet hebben op dat veld. Ik ben zo blij dat Erik meteen zijn mond open heeft getrokken, anders had hij er helemaal alleen voor gestaan.’
‘Fijn vriendje heb ik he?’ lachte ze.
Ik glimlachte.
‘Het is een moordgozer, Esther.’
Ik keek op mijn horloge. Nog een paar minuten.
‘Ik ga Luc nog even bellen.’
Esther klopte me op mijn rug.
‘Doe hem de groeten.’
Ik liep naar binnen en vroeg de conciërge of ik even kon bellen. Ik draaide zijn nummer, Luc nam zelf op.
‘Hee, wakker?’
‘Net. Hoe is het op school?’
‘Daar bel ik voor. Tom kwam meteen naar me toe.’
‘En?’ vroeg hij nieuwsgierig.
‘Hij vond het lullig wat er gebeurd is, je krijgt de groeten van hem. En hij beloofde hier zijn mond te houden.’
‘Gelukkig’ zuchtte hij.
‘We staan er niet alleen voor, Luc.’
Hij was even stil.
‘Hoe is het nu met je?’ vroeg ik.
‘Gaat wel. Nu ik gehoord heb dat Tom zijn mond houdt ben ik wel opgelucht eigenlijk. Het spookte de hele ochtend al door mijn kop.’
De bel ging.
‘Ik moet zo gaan, Luc.’
‘Ik hoor het. Succes’ grinnikte hij.
Hij kon alweer wat lachen, dat deed me goed.
‘Doe rustig aan, ik kom straks even naar je toe als ik uit ben.’
‘Graag, ik wil je even zien.’
Ik hoorde een kus.
‘Van hetzelfde’ lachte ik ‘tot straks.’
Ik hing op en liep naar het lokaal.
‘Hoe gaat het met hem?’ vroeg Maarten in de gang.
‘Gaat wel. Hij is een stuk rustiger dan gisteren.’
Hij sloeg me op mijn schouder en we liepen het lokaal binnen. Voor mijn gevoel gingen de lessen langzaam voorbij. Ik wilde weg, naar Luc. Nadat ik klaar was stapte ik meteen op de fiets en vertrok naar Luc. Hij zat in de tuin wat te lezen. Ik gaf hem een kus en hij lachte naar me.
‘Hoe is het?’ vroeg ik.
‘Het gaat wel weer. Ik ben benieuwd wat de trainer te vertellen heeft.’
‘Erik en ik zijn er ook vanavond, als je het niet erg vindt.’
Hij glimlachte.
‘Graag.’
‘Je gaat toch wel door, he?’ vroeg ik.
Hij haalde zijn schouders op.
‘Ik weet het niet. Ik zie wel.’
Ik merkte aan hem dat ik er even niet op door moest gaan, ik moest hem niet onder druk zetten. Hij zuchtte.
‘Hou me even vast,’ zei hij en kwam op de stoel naast me zitten.
We bogen naar elkaar toe en ik sloeg mijn armen om hem heen.
‘Alles komt goed, Luc.’
Hij kuste mijn nek.
‘Ik hou van je, Maarten.’
Ik streelde zijn rug. We zeiden niets, hielden elkaar alleen maar vast. Zijn moeder kwam de tuin in lopen.
‘Blijf je eten, Maarten?’
‘Ik denk het niet, ik heb nog wat huiswerk, en ik kom daarna naar hier als de trainer er is.’
‘Wat je wilt,’ zei ze, ‘fijn dat jij en Erik er bij zijn vanavond.’
Ze glimlachte naar me.
‘Ik ga zo maar weer,’ zei ik tegen Luc, ‘anders haal ik het niet vanavond.’
Hij glimlachte. Ik gaf hem een kus. Hij stond op en liep met me naar de deur. We omarmden elkaar. Hij gaf me een lange zoen. Mijn tong vond die van hem, ze draaiden langzaam om elkaar heen. Zijn adem door zijn neus tegen mijn wang. Zij handen over mijn rug. Ik liet hem half los en keek hem aan. Ik aaide door zijn haar.
‘Tot straks’ zei ik en gaf hem een kus.
‘Tot straks’ fluisterde hij en glimlachte.
Die avond waren Erik en ik weer op tijd bij Luc thuis. Erik had me nog gebeld, hij was mij thuis op komen halen. Luc zat in de bank, zijn vader was nu ook thuis. Sven hing onderuit in de stoel en zat naar de tv te kijken. Halverwege de avond kwam de trainer. Hij gaf de vader van Luc een hand en ging zitten.
‘Hoe is het?’ vroeg hij een keek Luc aan.
‘Gaat wel,’ zei Luc kort.
‘Nou,’ zei de trainer, ‘ik heb een heel rondje gemaakt vanavond. Gisteravond hebben twee jongens mij al gebeld, om te vragen hoe het met je was. Ze voelden zich behoorlijk schuldig. Ze maakten eigenlijk maar een grapje, zoals ze dat noemen, en beseften later pas dat ze jou daar toch flink mee hadden geraakt. Die hebben dus spijt als haren op hun hoofd. Ik heb met ze afgesproken dat ik ze morgen op de training wel weer zou zien, die ben ik niet meer op gaan zoeken.’
Luc keek voor zich uit.
‘Ik heb de voorzitter van de club eerst gebeld, en alles uitgelegd en ben daarna eerst bij Laurens langs geweest en hem verteld dat hij niet meer welkom was. Zijn ouders waren verbaasd en zullen nog wel een hartig woordje met hem spreken volgens mij. Hij was het er niet mee eens dat hij uit het team is gezet, maar dat is zijn probleem. De voorzitter regelt dat verder met hem. Daarna de andere opgezocht. Eén jongen had hetzelfde verhaal als die twee die me gebeld hadden, hij was er toch wel van geschrokken dat het zo serieus bleek te zijn. Die is er morgen dus ook weer. Blijven er nog twee over, en om het even kort te houden, die zien we ook niet meer. Twee grote vrienden van Laurens, en ze blijven bij hun belachelijke idee. Als Laurens niet terug mag komen, komen zij ook niet. Daar heb ik de voorzitter al over gebeld, en die regelt dat verder. Opgeruimd staat netjes, zullen we maar zeggen.’
‘Wat een eikels,’ zei Sven terwijl hij naar de tv bleef kijken.
‘Sven….’ zei zijn vader.
‘Ik ga wel even boven naar tv kijken,’ zei Sven en stond op.
Erik glimlachte.
‘Dat was het verhaal eigenlijk in het kort,’ zei de trainer, ‘dus ik hoop dat je morgen gewoon komt.’
Luc haalde zijn schouders op.
‘Luc,’ zei zijn vader, ‘kom op jongen. Dat kun je eigenlijk niet maken, nu de trainer het zo geregeld heeft.’
Luc keek naar de grond.
‘Ik moet nog wat toegeven,’ zei de trainer, ‘ik heb iedereen van het team gebeld vanmiddag en vanavond. Ze waren het allemaal met me eens dat ik Laurens eruit heb gezet, en ze wilden allemaal weten hoe het met je ging.’
Luc keek hem aan.
‘Ze willen allemaal dat je blijft, Luc.’
Ik zag de ogen van Luc een beetje rood worden.
‘Ik weet het niet,’ mompelde hij.
‘Kom op nou man,’ zei Erik fel.
Luc keek weer naar de grond.
‘Als je niet blijft geef je eigenlijk toe dat je niet normaal bent. Dat is toch onzin?’ zei Erik, nog feller. ‘Je hoort er gewoon bij.’
‘Hij heeft wel gelijk, jongen,’ zei zijn moeder.
Luc keek naar mij. Ik keek hem glimlachend aan en knikte met mijn hoofd.
‘Als je het niet doet,’ zei Erik, ‘dan geef je die lul van een Laurens alsnog zijn zin.’
Ik aaide een keer over Luc’s rug. Hij keek me nog een keer aan.
‘Ik doe het,’ zei hij toen.
Er kwam een glimlach op zijn gezicht. Die laatste opmerking van Erik had hem over de streep getrokken. En zo voelde ik het ook wel. Dat gunde ik Laurens niet.
‘Gelukkig,’ zei de trainer, ‘ik ben blij dat je blijft.’
‘Maar,’ zei Luc, ‘er zijn er drie weg. Dan hebben we er toch minstens één te weinig?’
‘Dat is mijn probleem, jongen,’ lachte de trainer, ‘daar verzin ik wel wat op. Desnoods leen ik er wel een paar van een ander team.’
Luc’s ouders keken elkaar even lachend aan.
‘Ik wil het er morgen aan het begin van de training wel even over hebben met het hele team, ik wil het helemaal duidelijk hebben voor iedereen. Jij bent er morgen ook, Maarten?’
Ik knikte. Eerlijk gezegd werd ik wel een beetje nerveus van het idee, maar dat gevoel moest Luc ook hebben. En ik moest er voor hem zijn op dat moment.
‘Mooi zo,’ zei de trainer. Hij stond op. ‘Ik ga maar weer eens, het was een druk avondje.’
Hij gaf ons allemaal een hand en bedankte Luc nog een keer.
‘Komt helemaal goed,’ zei hij tegen Luc.
‘En jij,’ zei hij streng tegen Erik, ‘op tijd naar bed, want ik knijp je helemaal uit morgen. Die conditie van jou kan veel beter.’
Hij lachte.
‘Hoera,’ lachte Erik spottend.
Hij stond ook op en ging met de trainer mee naar buiten.
‘Kan ik nog fijn wat aan mijn huiswerk doen,’ lachte hij.
Zijn moeder kwam de kamer weer in toen ze weg waren en schonk nog wat te drinken in.
‘Ik ben trots op je, jongen,’ zei zijn vader.
Luc glimlachte tevreden.
‘Het was ook heel wat,’ zei zijn moeder.
Ik ging op tijd naar huis, het was toch al laat geworden de avond ervoor. Bij de deur hielden we elkaar nog even vast.
‘Ik zie wel een beetje op tegen morgenavond,’ zei Luc.
‘Ik ben bij je,’ fluisterde ik.
Hij zei niets meer en kuste me lang. Een wilde tongzoen volgde. Hij trok zijn armen samen en kneep me bijna fijn.
‘Tot morgen, ik fiets morgen wel met je mee naar school.’
‘Dat is mooi,’ zei ik, ‘zie ik je morgen.’
Ik gaf hem nog een kus en vertrok. Naar bed. Slaap. Het had me meer vermoeid dan ik had gedacht.
De volgende dag fietsten we samen naar het voetbalveld. Luc had de hele dag goede zin gehad, Maarten, Marieke en Esther hadden laten merken dat ze blij waren dat hij er weer was, en Tom had nog even met hem staan te praten. Hij had gezegd dat hij blij was dat Luc weer gewoon op de training zou komen. Nu we op de fiets zaten keek hij alweer wat strakker. Ik voelde me ook niet echt op mijn gemak, ik was benieuwd hoe het zou gaan lopen. We zetten onze fietsen in het rek en liepen richting de velden. Hij zuchtte een keer.
‘Daar gaat ie dan,’ zei hij en keek me aan.
Ik glimlachte flauw en knipoogde. De meeste jongens van het team stonden op het veld bij elkaar. Luc liep er naar toe, ik bleef bij de zijlijn staan.
‘Je mag wel hallo zeggen hoor,’ hoorde ik ineens naast me.
Ik draaide mijn hoofd en Esther keek me lachend aan.
‘Hee, ik had je niet gezien.’
‘Ik vond dat ik even moest komen kijken,’ zei ze, ‘sta je hier niet zo alleen.’
Ik keek weer naar Luc. Hij liep over het veld naar de groep, alleen, dat moet een lange weg zijn geweest voor hem. Tom kwam naar hem toegelopen en gaf hem een hand. Ze zeiden wat tegen elkaar maar ik stond er te ver vanaf om het te kunnen horen. De trainer keek even naar mij en wenkte me. Ik liep het veld op en ging bij de groep staan. Esther kwam wat dichterbij zodat ze kon horen wat er gezegd werd.
‘Voor we beginnen met de training wil ik het eerst even hebben over afgelopen maandag,’ zei de trainer en keek de groep rond. ‘We weten allemaal wat er gebeurd is en het is ondertussen wel duidelijk dat zoiets niet geaccepteerd wordt bij onze club. Laurens en zijn twee maatjes komen niet meer terug. Ik heb gisteren een gesprek met ze gehad en het was me al snel duidelijk dat ik ze niet meer kon gebruiken in ons team. Anderen hebben hun excuses aangeboden en daar moeten we respect voor hebben, het doet er niet toe wie dat zijn geweest, wat mij betreft is daarmee de zaak afgedaan.’
De jongens waar hij het over had keken naar de grond. Eén keek op en keek naar de trainer.
‘Maar wij willen er nog wel wat over zeggen’ zei hij.
De trainer trok zijn wenkbrauwen op en keek hem aan.
‘Luc,’ zei de jongen, ‘allereerst willen we sorry zeggen. We hadden in het begin niet helemaal door dat het ernst was, en maakten een geintje. Daarna was het te laat. Het spijt ons dat we jou daar pijn mee gedaan hebben.’
Luc knikte en stak zijn hand uit. Ze gaven elkaar een hand.
‘Mooi dat je blijft,’ zei de jongen, ‘sorry.’
Luc klopte hem tegen zijn schouder.
‘Het is al goed.’
‘Zoals jullie zien heb ik nog iemand laten komen vanavond,’ zei de trainer en keek naar mij, ‘en dat is niet zo maar. Ik wil jullie voorstellen aan Maarten, al heb ik Tom ook al de naam Lau horen gebruiken.’
Luc glimlachte.
‘Hoe hij ook heet, hij is de vriend van Luc, dan weten jullie tenminste hoe hij er uit ziet en dat hij net als Luc ook maar een gewone jongen is.’
De jongens keken me aan en een paar zeiden ‘hallo’ of knikten een keer naar me.
‘Jullie zullen hem dus wel eens hier langs de kant zien staan bij de wedstrijden, zoals de meeste vriendinnen van jullie dat doen. Al hoop ik wel dat jij wat minder staat te giechelen dan die meiden van de jongens hier.’
Hij keek me spottend aan. Een paar van de jongens begonnen te lachen.
‘Als je ze dat kunt afleren, zijn we je dankbaar’ zei één van de jongens tegen mij.
Ik lachte, Luc keek me trots aan.
‘Ik zal kijken wat ik kan doen,’ zei ik.
De jongen grijnsde.
‘Mooi,’ zei de trainer lachend, ‘daar zijn we allemaal mee geholpen. Blijft er nog een klein probleempje over, we komen wat mensen te kort.’
Hij keek even in de richting van de fietsenstalling.
‘Maar daar zul je ze hebben. Ik heb even overlegd met de trainer van het andere elftal en we mogen ze lenen.We hebben nu wel een wisselspeler minder, maar dat moet lukken.’
De twee jongens kwamen er bij staan.
‘Jullie kennen ze al, ze hebben wel eens meer in ons team gestaan als we teveel afmeldingen hadden. Welkom jongens.’
De twee jongens keken de groep rond.
‘Ik heb ze uitgelegd wat er gebeurd is en ze vonden het een eer om ons uit de brand te helpen, nietwaar?’
De twee jongens lachten.
‘Jullie zullen wel wat moeite hebben met ons hoge niveau, maar dan loop je maar wat harder.’
Iedereen lachte. Het team waar ze vandaan kwamen stond inderdaad wat lager in de competitie maar zoveel verschil was er nou ook weer niet.
‘Goed,’ zei de trainer, ‘dan gaan we zo maar eens beginnen. Voor we warm gaan lopen wil ik nog één ding kwijt denk ik.’
Hij keek naar Luc en mij.
‘Ik heb begrepen dat ze op de school van hun nog van niets weten, op een paar goede vrienden na, en dat willen ze nog even zo houden. Dat heb jij goed door gehad, Tom. Als ze het op school willen vertellen dan beslissen ze dat zelf wel, en het lijkt me wel zo eerlijk dat ze dat dan ook zelf vertellen. Kortom, we hebben er nu over gepraat en wat mij betreft was dat het ook. Als niemand er verder nog iets over wil zeggen dat laten we het hierbij. Luc was Luc en blijft gewoon Luc. Vragen iemand?’
Iedereen schudde zijn hoofd.
‘Mooi, lopen dan maar mannen, rustige looppas voor de komende vijf minuten.’
De groep zwermde uit en liep achter en naast elkaar het veld rond. De trainer keek me aan.
‘Heb ik het een beetje mooi gezegd zo?’
Ik glimlachte.
‘Dank U wel.’
‘Graag gedaan jongen en je bent altijd welkom om naar de wedstrijden te komen kijken.’
‘Doe ik,’ zei ik.
‘Maar ik waarschuw je. Ik maakte er net wel een grapje over maar die meiden kunnen er echt wat van. Die giechelen wat af. Ik wens je sterkte.’
Ik lachte. Hij keek naar Esther.
‘Zij trouwens niet. Prettige uitzondering op de regel. Waar hoort zij bij?’
Hij keek me lachend aan.
‘Da’s de vriendin van Erik’ zei ik.
‘Ik had het kunnen weten,’ lachte hij.
‘Nou blijf rustig kijken, ik zal ze eens flink laten zweten vanavond.’
Hij grijnsde naar me en ik liep naar de rand van het veld. Ik lachte naar Esther toen ik naar haar toe liep. Ze lachte terug.
‘Toffe vent,’ zei Esther toen ik naast haar ging zitten. Ik knikte.
‘Hele aardige vent.’
‘Goed opgelost zo?’ vroeg ze en keek me aan.
‘Ik denk het wel. Het ging in ieder geval goed vond je niet?’
‘Heeft de trainer leuk gedaan,’ zei ze en keek naar Erik.
De trainer had wat pylonen neer gezet en deelde de groep op. Er werden wat tactische dingen uitgeprobeerd. Luc had het naar zijn zin en lachte de hele training door. Ik moet er glimlachend naar hebben gekeken want Esther stootte me op een gegeven moment aan.
‘Gaat weer goed met hem zo te zien.’
Ik knikte.
‘Je weet niet half hoe blij ik daar mee ben.’
Ze aaide een keer over mijn rug. Ik voelde me goed, kijkend naar het team en hoe de rest zo gewoon met Luc omging. Luc keek af en toe mijn richting op, en knipoogde. Hij glunderde. Na de training zijn we samen naar huis gefietst, hij ging enthousiast het huis binnen om zijn ouders te vertellen hoe het gegaan was. Zijn moeder gaf hem een knuffel en was blij dat alles weer goed ging. Toen ik naar huis ging hield hij me stevig vast bij de voordeur.
‘Hoe voel je je nu?’ vroeg ik.
‘Ik kan de hele wereld aan,’ lachte hij, ‘jij niet dan?’
Ik grinnikte.
‘Ik ook Luc, ik ook.’
We gaven elkaar een stevige tongzoen.
‘Maar ik ben blij dat het zo is afgelopen, Maarten, het had net zo goed anders kunnen zijn.’
Ik knikte. Dat besefte ik me ook wel. Niet meer aan denken nu, dit gevoel vasthouden. Nog één kus, daarna stapte ik op mijn fiets.
Twee weken gingen voorbij. De ouders van Luc zouden het hele weekend weg zijn, een weekendje in een hotel aan de kust. Sven ging een avond stappen met wat vrienden en bleef daar ook slapen. Luc en ik keken er naar uit, het was alweer een flinke tijd geleden dat we samen geslapen hadden. Esther belde bij mij aan om naar het voetbalveld te gaan. Deze zaterdag speelden ze thuis, en Esther en ik waren dan trouwe toeschouwers. Ik had mijn tas met wat spullen voor het weekend achter op mijn fiets zitten. Na de wedstrijd zouden we naar zijn huis gaan. We waren wat laat, de jongens stonden al op het veld zich wat op te warmen. Het groepjes giechelende meiden stond ook weer bij elkaar. De trainer had gelijk gehad, ze konden er wat van. Esther en ik stonden meestal een eindje verder. Daar wilden we niet de hele wedstrijd bij staan. We hadden er wel contact mee, maar daar bleef het gelukkig ook bij. Luc keek wat rond en zag ons aankomen. Hij stak zijn hand op en keek wat zorgelijk. Ik keek hem vragend aan. Hij wees even kort en knikte met zijn hoofd naar de groep van het andere team. Erik was al naar ons toegelopen.
‘Laurens speelt bij het team van de tegenstander,’ zei hij fel.
‘Als hij moeilijk doet schop ik hem onderuit.’
Esther pakte even zijn arm vast.
‘Je houdt je rustig, Erik.’
‘Niet doen Erik,’ zei ik, ‘dat is hij niet waard. Hij zal het wel uitlokken, geef hem dat plezier niet. Gewoon laten doen.’
Hij haalde zijn schouders op.
‘Dat zei Luc ook al.’
‘Laat het dan ook,’ zei ik, ‘voor Luc. Je maakt het anders alleen maar moeilijker.’
Hij knikte. Laurens keek een keer spottend naar ons. Ik keek Luc aan en knipoogde. Ik stak mijn duim omhoog alsof ik wilde zeggen ‘je kunt hem aan’. Hij glimlachte. De wedstrijd begon rustig. De trainer stond een eindje verderop en zag ons staan. Hij haalde een keer zijn schouders op. Die had dit dus ook niet verwacht. Na de rust begon Laurens wat uit te dagen. Beetje schelden, af en toe schouders tegen elkaar als ze om de bal vochten. De scheidsrechter had er al een keer voor gefloten, en Laurens een waarschuwing gegeven. Halverwege de tweede helft kreeg Luc de bal en ging er mee naar voren.
‘Kap die homo af,’ riep Laurens naar zijn teamgenoten.
Ze liepen met drie man op hem af maar Luc was net iets sneller. Laurens kwam hard aan gelopen en ging er vol in. Hij beukte met zijn schouder tegen die van Luc, het gebeurde vlak voor ons.
‘Vuile flikker,’ hoorde we hem zeggen, ‘je gaat eraan.’
Luc bleef nog net overeind, hij zette zijn voet even op de bal en stopte plotseling. Laurens stopte een pas later. Luc tikte de bal achter Laurens door en draaide van hem weg. Hij liep achter hem langs met de bal en stormde op het doel af. Twee verdedigers stonden tegenover hem.
‘Pak die homo,’ riep Laurens nog.
Luc tikte de bal richting Erik, die schoot hem meteen terug achter de twee langs. Luc ontweek ze, ving de bal op en schoot ineens naar het doel. De keeper dook er net overheen. Die zat! De mensen langs de kant juichten, Erik vloog Luc om zijn nek. Laurens vloekte een keer. Hij draaide zich om en liep weer naar zijn eigen helft.
‘Hee!’ schreeuwde Luc ineens kort.
Laurens draaide zich om en keek naar Luc.
‘Niet slecht voor een homo, of wel?’ riep Luc hard.
Hij keek Laurens grijnzend aan, Erik lachte mee. De trainer stak zijn duim op naar Luc. Laurens zei niets en draaide zich weer om. Luc keek me glunderend aan toen hij voorbij liep. Ik glunderde terug. Kort daarna werd Laurens gewisseld, zijn trainer had ook wel door dat dit uit de hand ging lopen. Hij liep naar de kleedkamer en we hebben hem niet meer gezien. Helaas maakte de tegenstander nog een tegendoelpunt zodat de stand gelijk eindigde. Dat deed er niet toe, voor ons gevoel hadden we dik gewonnen. Na het eindsignaal liep Luc het veld af en kwam meteen naar mij toe. Hij sloeg zijn armen om me heen.
‘Dat voelde super,’ lachte hij.
Ik kuste stiekem kort in zijn nek.
‘Ik heb genoten,’ fluisterde ik.
De rest van het team kwam voorbij gelopen en klopte Luc op zijn schouder of graaide een keer door zijn haar.
‘Ik ga even douchen,’ zei hij en liet me los. ‘Ik ben zo terug.’
Hij liep weg en draaide zich nog een keer om.
‘Cola ja, lekker,’ lachte hij en verdween de kleedkamer in.
Ik grinnikte en liep naar de kantine. Ik kocht drie flesjes en een jus voor Esther. Ik ging naast Esther in het gras zitten. Twee van de giechelende meisjes kwamen bij ons zitten.
‘Dat was lachen, die opmerking van Luc,’ zei één van hen.
Ik glimlachte.
‘Dat gezicht van die Laurens,’ giechelde de ander, ‘en ik mag het misschien niet zeggen, maar ik heb het altijd al een sukkel gevonden.’
Esther schoot in de lach.
‘Gelukkig ben ik niet de enige, hoor ik. Mislukte macho.’
De meisjes giechelden wat. Esther keek me even schuin aan en grijnsde. Luc en Erik kwamen aanlopen en kwamen bij ons zitten.
‘Dag dames,’ lachte Erik en pakte het flesje aan.
Luc kwam naast me zitten en nam een slok. Hij had nog steeds een glimlach op zijn gezicht. Ik vroeg me af of die er vandaag nog af zou gaan. Tom kwam aanlopen en ging naast één van de twee meisjes zitten. Hij gaf haar een kus. Hij keek naar Luc en lachte.
‘Je hebt hem mooi voor lul gezet, Luc.’
Luc grinnikte.
‘Toch schrok ik wel even toen ik hem zag staan in het shirt van de tegenstander,’ zei hij.
De twee meisjes stonden op.
‘We zijn zo terug, even wat te drinken halen,’ zei de vriendin van Tom.
‘Wil jij ook wat?’
Ze bukte en gaf hem een kus.
‘Lekker,’ zei hij. Ze liepen naar de kantine.
‘En dat wisten wij dan weer niet’ lachte Erik.
Tom haalde zijn schouders op.
‘We hebben nog niet zo lang iets,’ zei hij, ‘heb je haar nog nooit gezien op school? Ze zit een klas lager. Dat willen wij nou nog even stil houden op school.’
Hij lachte.
‘Maar daar kan ik jullie wel in vertrouwen, lijkt me. Karin raakt in paniek als ze het hoort denk ik.’
Luc en ik schoten tegelijk in de lach.
‘Jij ook al?’ schaterde Luc.
Tom keek ons lachend aan.
‘Wie niet,’ grinnikte hij.
‘Jou ook?’
Luc kikte.
‘En hem’ zei hij toen hij naar mij wees.
Tom schoot in de lach.
‘Eigenlijk best erg,’ zei hij, ‘ze is wel heel wanhopig op zoek.’
We zaten nog wat na te praten en na een half uur zijn we gegaan. Het was al bijna avond. Luc en ik haalden een pizza voor we naar zijn huis gingen. We namen de dozen mee naar huis en aten ze in de bank voor de tv op. Hij kwam daarna tegen mij aan liggen en kuste me.
‘Ik voel me super,’ lachte hij. ‘Die Laurens baalde flink.’
Ik grinnikte. Ik kuste hem en streelde zijn gezicht. Hij sloot zijn ogen en zuchtte.
‘Kom,’ zei ik, ‘ik wil naar boven.’
Hij stond op en liep voor me de trap op. Op zijn kamer omhelsden we elkaar.
‘Goh,’ lachte ik, ‘geen extra matras op de grond?’
Luc grinnikte.
‘Ze had wel door dat die toch niet gebruikt zou worden.’
We verloren de tijd in een tongzoen, onze handen waren overal. Hij maakte de knoop van mijn broek los en liet hem langzaam zakken. Ik trok aan zijn shirt en liet de zoen los. Ik trok zijn shirt over zijn hoofd en deed snel die van mij uit. De zoen ging weer verder, mijn huid tegen die van hem. Zijn handen over mijn blote rug, zacht krassende nagels. Ik kreunde. Ik vond de knoop van zijn broek die snel daarna naar beneden zakte. We vielen op bed en kropen dicht tegen elkaar aan. We genoten nu al van het idee dat we elkaar niet meer los hoefden te laten die nacht. Niemand moest nog terug naar huis, samen bij elkaar blijven, de hele nacht. Ik voelde zijn harde kruis tegen mijn buik, hij kreunde. Mijn pik begon snel te groeien, een natte plek in mijn boxershort. Hij trok mijn short langzaam naar mijn enkels, mijn handen verdwenen onder die van hem en streelden zijn billen. Zijn short schoof naar beneden. Hij ging even zitten om hem verder uit te trekken, ik deed hetzelfde. Voor hij weer kon gaan liggen had ik mijn armen om hem heen geslagen. Ik deed mijn benen om hem heen, die van hem langs mijn lichaam met de knieën opgetrokken. Hij kuste me, onze stijve palen stonden tussen ons in. Hij streelde met de toppen van zijn vingers langs mijn stijve, een heerlijke tinteling langs de hele lengte. Hij streelde mijn ballen, mijn hand vond die van hem. We masseerden elkaar langzaam, zijn vingertoppen streelden langzaam mijn eikel bloot. Ik zuchtte. Ik voelde een kus op mijn voorhoofd, in mijn nek, op mijn schouder. Zijn hand aaide door mijn haar. Zijn andere hand had mijn stijve nu helemaal vast en ging langzaam op en neer. We masseerden elkaar, langzaam samen naar een hoogtepunt. Luc kwam als eerste, ik voelde kort daarna hoe zijn hand er voor zorgde dat mijn onderlichaam begon te tintelen. Zijn duim en wijsvinger als een ringetje langs de rand van mijn eikel, zijn lichaam tegen dat van mij. Onze wangen wreven tegen elkaar, zijn adem stootte vlak bij mijn oor. Ik kreunde en voelde mijn zaad omhoog komen. Toen ik klaarkwam hield ik hem nog steviger vast, zoveel mogelijk zijn huid tegen die van mij. Ik kreunde met iedere beweging van zijn hand. Onze spieren verslapten, we lagen ontspannen in elkaar armen. Hij kuste me en keek me aan.
‘Het was een mooie dag,’ zei hij zacht.
Ik glimlachte.
‘En een mooie nacht’ zei ik.
Ik kroop dicht tegen hem aan, ik voelde de warmte van zijn lichaam. Hij zuchtte een keer tevreden en streelde mijn rug.
‘Willen wij nog douchen?’ grinnikte hij.
‘Neuh,’ zei ik zacht en kuste hem.
Ik glimlachte. Ik lag veel te lekker zo, ik wilde het bed niet meer uit. Ik draaide hem op zijn buik en ging op zijn benen zitten. Ik masseerde zijn schouders en kneep zachtjes. Hij kreunde. Mijn handen gleden over zijn rug, mijn vingertoppen duwden op zijn spieren. Hij ontspande zich en legde zijn armen omhoog bij zijn hoofd. Ik concentreerde me weer op zijn nek en schouders. Hij glimlachte en lag te genieten. Mijn handen gingen langzaam naar beneden, ik kneedde zijn billen lang en stevig. Ik schoof wat op en masseerde zijn bovenbenen. Mijn duimen aan de binnenkant van zijn benen, langzaam omhoog tot aan zijn ballen. Hij ademde even zwaar, zijn ogen bleven dicht. Ik streelde zijn billen en zijn onderrug. Ik duwde nu wat steviger met mijn handen, af en toe kreunde hij hard, en lachte. Ik ging zachtjes verder. Hij deed zijn ogen open en wilde zich omdraaien. Ik kwam wat omhoog, hij draaide zich op zijn rug en strekte zijn armen naar me uit. Ik boog voorover en kwam op hem liggen. Hij sloeg zijn armen om me heen en kuste me lang en hevig. Zijn handen waren overal op mijn rug. We draaiden ons op onze zij en lagen naar elkaar te kijken, onze vingers streelden elkaars gezicht. We kropen dicht tegen elkaar en streelden elkaar langzaam en zachtjes. We knuffelden elkaar in slaap. Ik hoorde aan zijn ademhaling dat hij in slaap gevallen was en bekeek hem op mijn gemak. Hij had een lichte glimlach op zijn mond en ademde rustig. Ik kuste zijn voorhoofd en deed mijn ogen dicht. Niet lang daarna droomde ik weg.
© 2004 Oliver Kjelsson