Ik had het koud toen ik terug kwam. Marloes zag me binnen komen.
‘Hou me eens vast,’ zei ik zielig, ‘ik heb het koud.’
‘Ben je gaan lopen?’ vroeg ze toen ze me stevig in haar armen had.
‘We hadden geen andere keus.’
Ik keek even rond, nam een slok van een flesje die Jeroen me gegeven had. Linda stond met een jongen te praten. Hm, die houding, zowel van haar als van hem. Dat ging Jelle niet leuk vinden. Ze keek even naar me, kwam naar ons toe.
‘Is hij veilig thuis?’
Ik knikte lachend. ‘Je krijgt de groeten van hem.’
Even keek ze verbaasd maar lachte toen toch. Had ik dat wel moeten zeggen? Had ie maar niet zoveel moeten drinken, de sukkel. Marloes hield me weer even stevig vast. Ik zag Jeffrey langs lopen.
‘Jij bent zo voorspelbaar,’ zei ik terwijl ik me los duwde.
‘Ja, sorry. Hij raakt me gewoon.’
‘Wat zie je nou eigenlijk in die gast?’
‘Dat snap jij toch niet. Hij kijkt hoe een jongen moet kijken. Zijn ogen, Mark.’
Ik keek een keer. Ik snapte zoiets maar al te goed, maar bij hem zag ik het niet.
‘Ik snap niet wat je in hem ziet.’
‘Omdat jij een jongen bent, Mark.’
‘Dan nog.’
Ik lachte van binnen. Ze moest eens weten. Ik dronk mijn flesje leeg, deed mijn jas weer dicht.
‘Ga je?’
Ik knikte. ‘Het is mooi geweest.’
We knuffelden nog een keer, ik zwaaide naar Linda en vertrok. Ze stond weer bij een paar vriendinnen en niet meer bij die jongen, bedacht ik toen ik alweer op de fiets zat. Ik grinnikte nog een keer om Jelle. Sukkel. Even zag ik hem weer voor me, liggend op zijn bed en ging wat sneller trappen. Het was koud buiten.
Mijn ouders waren nog wakker toen ik thuis kwam. Niets over Jelle vertellen, dat gaf alleen maar gezeik.
‘Hoe was het?’ vroeg mijn moeder zoals gewoonlijk.
‘Gezellig,’ zei ik vrolijk. ‘Ik ga naar bed. Welterusten.’
‘Kom nog even zitten,’ zei mijn moeder. ‘We hebben telefoon gehad van de vader van Peter.’
Dat trok meteen mijn aandacht. Waar ging dit over?
‘Hij had gehoord van jullie idee dat jij daar heen zou gaan in de vakantie.’
Ik glimlachte. Peter had ook niet stil gezeten, merkte ik.
‘Hij vond het wel een goed idee, hij kon je ook goed gebruiken. Jij bent er al geweest, je hebt ook goed gewerkt in de zomer.’
‘We hebben even overlegd, je moeder en ik,’ ging mijn vader verder, ‘en we denken dat je wel kunt gaan. Als wij laten weten met welke trein je komt, komen zij je ophalen.’
‘Gaaf?’ riep ik uit.
‘Hij vertelde ons dat er veel moet gebeuren, maar als jullie het samen doen dan heeft Peter ook nog een paar dagen gewoon vrij en kunnen jullie samen leuke dingen doen.’
Ik glunderde.
‘Peter weet nog van niets, we hebben gezegd dat we er nog even over na wilden denken, we bellen ze morgen weer op, dan spreken we het verder af.’
Ik wist niet meer wat ik moest zeggen. Dit was wel een hele grote verrassing. Ik gaf mijn moeder een kus en ging naar bed. Met een draaiend hoofd ging ik liggen. Ik ging hem weer zien over een paar weken? Ik pakte mijn telefoon en tikte snel een berichtje.
‘Ik kom in oktober? XXX’
Hij sliep waarschijnlijk al want ik kreeg er de volgende ochtend pas weer eentje terug.
‘Je mag? Cool? Super?’
Met een brede grijns reed ik die ochtend weg. Even Jelle helpen met zijn fiets te gaan halen.
Jelle keek minder vrolijk.
‘Kater?’ vroeg ik spottend.
‘Lach niet.’
Dat deed ik dus toch.
‘Man, wat voel ik me jeumig.’
Ik lachte nu echt, ook bij hem kwam er nu een grijns op zijn gezicht.
‘Kun jij niet even die fiets voor me halen?’
Voor ik iets kon zeggen kwam zijn vader de kamer in gelopen.
‘Nee, Jelle, die haal je mooi zelf. Beetje pijn lijden kan geen kwaad. Weet je de volgende keer meteen dat je niet zo veel moet drinken. Ik vind het eigenlijk al bezopen dat Mark je brengt met de fiets.’ Hij keek even naar ons en lachte toen. ‘Bezopen,’ zei hij nog een keer spottend en verdween toen weer.
Ik grinnikte. ‘Zullen we? Je kunt het maar gehad hebben. Bovendien is de frisse buitenlucht goed voor je.’
‘Erg grappig, Mark.’ Hij stond op en kneep zijn ogen samen. ‘Jeumig, wat heb ik een kop.’
‘Ben je nog misselijk?’
‘Beetje.’
‘Kun je jezelf weer rechthouden achterop?’
‘Natuurlijk.’
‘Nou,’ lachte ik toen we wegreden, ‘zo natuurlijk was dat gisteren niet meer.’
‘Ik weet er niks meer van.’
‘Ook niet dat je gekotst hebt?’
‘Heb ik gekotst. Waar?’
‘Eh, even wachten… Hier. Het ligt er nog.’
Hij keek naar het gras tussen het fietspad en het voetpad. ‘Is dat van mij?’
‘Helemaal,’ lachte ik.
Ik hoorde een kreun achter me. Ik stuurde de plaats van Jeroen op, Jelle stapte voorzichtig af. Jeroen was bezig op te ruimen.
‘Hé, leeft ie weer?’
‘Half,’ lachte ik. ‘Moeten we nog even helpen?’
Jeroen schudde zijn hoofd. ‘We zijn bijna klaar.’
Ik stak mijn hand op, wachtte tot Jelle zijn fiets had gepakt en reed naast hem weer terug.
‘Weet iedereen dat ik zo bezopen ben geweest?’
‘Als je op de grond tegen de bar aan zit en wartaal uitslaat zodat ze me komen roepen… ja, dan hebben de meeste dat wel gezien denk ik.’
‘Linda ook?’
‘Ah, Llindaa,’ zei ik overdreven.
‘Wat heb ik gedaan?’ vroeg hij half wanhopig.
‘In de schuur niet veel. Maar onderweg had je het nergens anders over. Je zou haar gaan bellen deze ochtend.’
Hij lachte. ‘Heb ik dat gezegd?’
Ik knikte. ‘Jij weet echt niets meer he?’
‘Ik ben een heel stuk kwijt.’
‘Ik moest haar nog de groeten doen van je, toen ik je in bed had gelegd.’
‘Heb jij mij in bed gelegd?’
Ik knikte lachend.
‘Ik heb mezelf toch wel uitgekleed he?’
‘Nee, dat heb ik gedaan, dat lukte je niet meer.’
‘Dit ga jij aan niemand vertellen.’
‘Ben maar niet bang, Jelle. Maar ik heb Linda wel de groeten gedaan van je toen ik terug was in de schuur.’
Hij liet zuchtend zijn hoofd zakken. ‘Nee he?’
We reden het pad naar zijn huis weer op en stapten af.
‘Jij bent wel overdreven vrolijk, of ligt dat aan mij?’ vroeg hij toen we weer binnen waren.
Ik glunderde. ‘Nee, ligt niet aan jou, ik ben echt vrolijk.’
‘Hoe komt het?’
‘Ik weet sinds gisteravond dat ik in de herfstvakantie naar Zwitserland ga.’
‘Vuile geluksvogel.’
Ik grijnsde alleen maar. Mijn telefoon ging. Ik keek op het schermpje. Marloes.
‘Hoi.’
‘Ha, Mark. Nog iets van Jelle gehoord?’
‘Die zit hier weer levend voor me.’
Ze lachte. ‘Gaan jullie nog iets doen vanmiddag?’
‘Weet niet. Misschien nog even het dorp in. Als Jelle dat aankan.’
‘Wij zijn er in ieder geval, zie maar.’
Ik hing op en keek Jelle aan. ‘Ga je mee?’
Hij haalde zijn schouders op. Ik stond op, Jelle volgde. Vlak voor het centrum zaten Marloes, Linda en Kjeld op een muurtje bij de cafetaria. We gingen er bij zitten, ik keek naar binnen.
‘Alles goed, Jelle?’ vroeg Marloes spottend.
‘Mwoh.’
We lachten, Jelle grijnsde mee. Ik keek nog een keer naar binnen.
‘Goed idee,’ zei ik.
Kjeld liep mee. Samen bestelden we wat en kwamen even later weer buiten zitten. Jelle zat naast me, rook mijn broodje frikadel en keek moeilijk.
‘Dat je dat nu weg krijgt.’
‘Hoezo?’ vroeg Kjeld en hield zijn broodje voor zijn neus.
‘Rot op,’ zei Jelle, maar hij lachte.
Linda keek en lachte. Ik wou dat Jelle het me nooit verteld had. Ik bleef haar nu in de gaten houden. Wat Jelle deed, wat haar reactie was. En waarom? Dat ging toch nooit lukken.
‘Mark, haal die grijns van je bek,’ zei Jelle ineens.
Ik slikte mijn laatste hap door en lachte. ‘Sorry.’
‘Wat is er?’ vroeg Linda.
‘Die lul gaat in de herfstvakantie naar Zwitserland.’
Ik glunderde alleen maar. Marloes keek me lachend aan.
‘Gaan jullie weer een weekje terug?’ vroeg Linda.
Ik schudde mijn hoofd. ‘Ik ga alleen.’
Kjeld en Linda keken verbaasd, Marloes keek me met een ongelovige blik aan.
‘Hoe heb je dat voor elkaar gekregen?’ vroeg ze verbaasd.
‘Hij moet een hoop klussen doen daar op de camping, ik ga helpen.’
‘Hij?’ vroeg Jelle.
‘D’r broer,’ herstelde ik snel. ‘Mooie dekmantel toch?’
‘Slim,’ zei Marloes, ‘erg slim.’
Daar had ik me mooi uit gered. Ik moest toch beter opletten.
‘Mis ik iets?’ vroeg Linda.
‘Ja,’ zei Jelle, ‘meneer daar gaat zijn vakantieliefde opzoeken zonder dat haar ouders er erg in hebben.’
‘Heb je nooit iets over verteld,’ zei Linda.
Ik glimlachte alleen maar. Marloes sloeg een arm om me heen.
‘Gaaf man.’
‘Zeker weten,’ zei ik.
Kjeld keek me aan en grijnsde. Alsof hij me begreep.
Ik wist het, ik wist het, het duurde nog drie weken. Ik kon bijna niet wachten. Peter ook niet. Ik had hem ondertussen weer online gehad en we hadden elkaar de eerste minuut eigenlijk alleen maar stralend aan gekeken. Hij had er net zoveel zin in als ik. Hij was enthousiast, vertelde me wat we allemaal moesten doen en dat we nog genoeg dagen over hadden om leuke dingen te doen.
‘Bergbeekje,’ typte ik knipogend.
Hij lachte. ‘Dan kijk ik wel als jij er in springt. Dat is dan veel te koud.’
‘Dan gaan we maar veel douchen.’
‘Er zijn dan niet veel gasten meer, zo druk hebben mijn ouders het niet. We zullen op moeten letten. Maar we verzinnen vast wel iets.’
‘Slaap ik op jouw kamer?’
Ik zag zijn ondeugende blik weer. ‘Wat dacht je? Waar anders?’
Ik kuste de lucht. Hij leunde met zijn ellebogen op zijn bureau en staarde naar het scherm. Hij typte niets meer.
‘Kijk je naar?’
‘Jou.’
Ik glimlachte verlegen.
‘Ik kan nog steeds niet geloven dat je echt hierheen komt.’
‘Wen er maar aan,’ lachte ik.
Jelle werd met gelach verwelkomd in de schuur op vrijdag.
‘Biertje, Jelle?’
‘Grappig, Jeroen. Erg grappig.’
Jeroen lachte.
‘Maar doe er maar eentje, lekker. Geef Mark er ook eentje, die ben ik hem wel schuldig.’
Ik tilde mijn flesje een keer omhoog als bedankje en nam een flinke slok. Het was gelukkig al weer weekend. Nog twee weken, dacht ik ineens. Martijn kwam er bij staan, sloeg Jelle een keer op zijn rug.
‘Geen rum deze keer, dank je,’ zei Jelle.
‘Heb ik ook niet bij me. Ze hebben me verlinkt bij Jeroen, dat ik dat bij me had. Omdat jij ineens zo zuur naar huis ging. Jeroen heeft me even apart genomen, als zijn vader er achter komt, mag hij me niet meer binnen laten.’
‘Verstandig,’ zei ik spottend.
Jelle wierp me een vuile blik toe, maar lachte daarna toch. ‘Ik kijk voortaan wel uit.’
De broer van Martijn kwam er bij staan.
‘Goede nieuws al gehoord?’
We keken hem vragend aan.
‘Niet teveel over lullen, er lopen hier vrienden van hem rond, maar Hendrik heeft die baan. Vanaf volgende maand zijn we hem alvast drie weken kwijt.’
‘Top,’ zei Jelle, ‘dat het hem maar goed bevalt en hij nooit meer terug komt.’
‘Een weekje per maand moet toch wel kunnen?’
‘Is te doen,’ zei Martijn lachend.
‘Hij is er zelf in ieder geval blij mee. Het verdient ook goed en dat mag iedereen weten. Hij heeft een motor gekocht.’
‘Ik zie hem al helemaal voor me, showen met dat ding en zijn arrogante kop,’ zei Jelle.
Auke lachte. ‘Laat hem maar doen.’
Ik zag Linda staan, die mocht dit wel weten. Ze zag me kijken en kwam naar me toe.
‘Heb je het ook al gehoord?’ vroeg ze voor ik iets kon zeggen.
‘Van Hendrik? Heb ik net gehoord ja. Goed nieuws.’
‘Ik hoorde het vanmiddag. Kjeld was er ook erg blij mee.’
‘Kan ik me voorstellen.’
‘Vertel eens wat meer over jouw vriendin. Ik heb Marloes al proberen uit te horen, maar ze zei dat ik dat jou maar moest vragen.’
Ik glimlachte, pakte mijn telefoon en zocht de foto op die ik ook aan Marloes en Jelle had laten zien.
‘Leuk meisje, Mark. Wie is dat naast haar?’
‘Haar broer.’
‘Lekker ding. Die mag je wel eens uitnodigen hier.’
Ik schoot in de lach. ‘Je bent nummer twee al die dat zegt. Vergeet het maar.’
‘Marloes zeker?’
Ik knikte.
‘Hoe heet ze?’
‘Ulrike.’ Ik zei het bijna verliefd ook nog. Ik begon me steeds beter in die rol te verplaatsen.
‘En hij?’
Ik lachte. ‘Peter.’
‘Als je daar bent, vergeet dan niet om hem een foto van mij te laten zien. Beter nog, geef me zijn nummer, dan regel ik het zelf wel.’
‘Vergeet het.’
Ze lachte. ‘Leuk voor je, echt, meen ik.’
‘Dank je.’
Ze ging naast me tegen de bar hangen. ‘Maar is dat nou niet lastig, een vriendin op zo’n afstand?’
‘Best wel. Maar daar wil ik nu nog niet aan denken. Over twee weken zie ik haar weer. Daarna zien we wel weer verder.’
Ze knikte glimlachend, ze was in gedachten. ‘Je zoekt het zo ver. Terwijl er hier toch genoeg meiden zijn die nu jaloers zijn op die Ulrike.’
‘Zou je denken? Merk ik weinig van.’
‘Mark… Jij hebt altijd meiden om je heen hangen.’
‘Omdat ik zo’n lief klein jongetje ben, zo lekker knuffelbaar. Zo een waar je gewoon tegen kan blijven doen omdat hij verder toch niets met je wil.’
‘Denk je echt dat ze zo over jou denken?’
‘Niet dan?’
Ze schudde haar hoofd. ‘Kijk eens wat beter rond, jongen.’
‘Wat weet jij wat ik niet weet?’
‘Ik zeg verder niets. Vanmiddag zaten we met een stel meiden bij elkaar in het dorp, Marloes en ik hadden het even over jou, dat je naar Zwitserland gaat. Toen bekend werd waarom dat je gaat, kwamen er meteen vragen. En niet van eentje, maar van meer.’
Ik schrok er een beetje van. ‘Zeg, doe me een lol. Mijn ouders weten van niks, mijn en haar ouders denken dat ik ga om daar haar broer te helpen. Dat wilden we graag zo houden. Als ze er achter komen wat er echt aan de hand is, dan kan ik die week wel op mijn buik schrijven.’
‘Geen paniek. Komt goed.’
Ze klopte een keer op mijn schouder en liet me alleen achter bij de bar. Dit ging niet goed. Als mijn ouders dit hoorden dan had ik nog heel wat uit te leggen. Ulrike was net 14, dat wist hier verder niemand, maar mijn ouders wel. Bovendien, zij kenden Ulrike, en ze wisten dat er dan iets niet klopte. Zoveel had ik niet met haar opgetrokken daar. Dat was alleen Peter geweest. Dat geouwehoer hier ook altijd in dit jeumigdorp. Jelle kwam bij me staan.
‘Wat kijk jij moeilijk?’
‘Het gaat als een lopend vuurtje rond van mij en Ulrike.’
‘Ja, zo gaat dat hier.’
‘Mijn ouders weten van niets, weet je nog. Als ze dat te horen krijgen…’
‘Ben je gek. En anders ontken je toch? Zij weten ook wel dat verhalen hier altijd opgeblazen worden. Die heb je zo omgeluld.’
‘Je kunt hier ook niets geheim houden. Af en toe heb ik zo genoeg van dit kutdorp.’
‘Jeumigdorp.’
‘Sorry, jeumigdorp,’ lachte ik.
Hij had ook wel gelijk. Mijn ouders ergerden zich ook altijd aan die verhalen die maar voor de helft klopten. Die kon ik wel overtuigen, als dat nodig mocht zijn.
‘Marloes nog gezien?’ vroeg Jelle ineens.
Ik keek even rond. ‘Nou je het zegt…’
‘Nou roddel ik misschien zelf, maar ik zag haar net met die Jeffrey praten. En nou zijn ze allebei weg.’
‘Nee he?’
Jelle knikte.
‘Jeumig.’
Jelle knikte nog maar een keer.
‘Ze zoekt het maar uit. Ik heb haar genoeg gewaarschuwd. Dan gaat ze maar op haar bek.’
Mijn nichtje kwam met haar buurjongen terug van achteren. Die waren boven geweest, dat kon ik wel raden.
‘He, neefje,’ zei ze en aaide een keer door mijn haar. ‘Hoe is het?’
‘Goed hoor. Marloes toevallig nog gezien?’
Ze glimlachte. ‘Die was net nog boven, met Jeffrey. Dikke mik weer, tussen die twee.’
Ik schudde mijn hoofd.
‘Jaloers?’
‘Ik? Nee, alsjeblieft.’
Ze glimlachte weer, liet me staan, hij stond aan haar arm te trekken. Ze gingen naar buiten. Dit ging Marloes nog van me horen. Hoewel, kon ik me daar wel mee bemoeien? Eigenlijk niet. Ik ging weer eens fijn mijn mond houden. Broertje wist zijn plaats. Ik bestelde nog een nieuw flesje en ging naar de groep meiden waar ik altijd bij ging zitten. Ik moest meteen tussen hen in komen zitten. Gezellig. Er zaten er vast een paar tussen waar Linda het net nog over had. Maar wie?
Marloes heb ik die avond niet meer gezien. Ik zag haar maandag op school pas weer. Ze keek me schuldig aan, ze zag aan mijn gezicht dat ik wist dat ze met Jeffrey was gaan zolderen.
‘Zeg maar niets, ik weet hoe je er over denkt,’ zei ze toen ze in de pauze bij me kwam staan.
‘Jij gaat zo vreselijk op je bek met die gast.’
‘Misschien. Zie ik dan wel weer.’
Ik schudde mijn hoofd. ‘Zelf weten. Zeg, heb jij het met Linda over mij gehad waar anderen bij waren?’
Ze glimlachte geheimzinnig. ‘Heeft Linda jou verteld?’
Ik knikte.
‘Er zijn er een paar jaloers, dat wil je niet weten.’
‘Fijn, jij gaat me verder ook niets vertellen, merk ik?’
‘Nee. En wat maakt het ook uit. Jij hebt Ulrike toch?’
Ik glimlachte. Ze had gelijk. Wat konden mij die meiden schelen.
Het was eindelijk zo ver. Bijna dan. De treintickets waren binnen. Mijn tas was gepakt, ik zou zaterdagochtend vertrekken. Nog even naar de schuur, niet te laat maken en dan zaterdagochtend eindelijk naar Peter. Jelle zag me binnenkomen en grijnsde.
‘Klaar voor de reis?’
‘Helemaal. Ik maak het niet te laat vanavond.’
‘Je straalt.’
‘Vind je het gek?’
‘Ik ben jaloers.’
Marloes hing tegen Jeffrey aan. Dat ging al een week goed, een record. Leuk voor haar. Had ik me misschien toch vergist? Ze zag dat ik keek, ik knipoogde een keer waardoor ze vrolijk terug lachte. Linda kwam bij me staan.
‘Morgen vertrekken?’
Ik knikte. ‘Eindelijk.’
Ze lachte, gaf me een kus op mijn wang. ‘Gaaf voor je. Echt. Doe die Peter de groeten van me, niet vergeten. O ja, ik moest van Kjeld zeggen dat hij je veel plezier wenste.’
‘Bedank hem maar.’
Het raakte me. Aparte jongen, ik kon niet anders zeggen. Ik hing een beetje rusteloos aan de bar, dronk mijn flesje leeg. Ik wilde naar huis. Slapen. Hoe sneller het zaterdag was, hoe beter. Jelle hield me tegen toe ik ging.
‘Maak er een mooie week van, Mark.’
‘Doe ik,’ grijnsde ik.
Hij stopte wat in mijn hand. ‘Kun je wel gebruiken denk ik.’
Ik keek even snel, schoot in de lach. Ik stopte de condooms in mijn zak.
‘Bedankt, maat.’
Hij knipoogde grijnzend.
De wekker ging vroeg, maar ik was meteen wakker. Ik sprong uit bed, onder de douche en naar beneden. Mijn ouders zaten al aan de keukentafel. Ik at snel. Ik wilde weg. Nog een uur voor mijn trein ging. Ze brachten mij naar het station, een gewone trein, darna de trein naar Zwitserland. Mijn telefoon piepte vlak voor ik thuis vertrok. Peter.
‘Goede reis, tot straks. XXX.’
Ik glimlachte. Mijn moeder was nerveus, vroeg of ik echt alles in mijn tas had zitten. Alsof ze die zelf niet een paar keer gecontroleerd had. Mijn vader deed alsof het allemaal normaal was, maar ik wist wel beter. Die vond het ook spannend. Ik gaf mijn zusje nog een knuffel, daarna reden we naar het station. Met de zware tas over mijn schouder liep ik het perron op. Mijn ouders achter me aan. Ik was nerveuzer dan zij. Mijn moeder pakte me nog even vast.
‘Kijk uit onderweg jongen.’
‘Tuurlijk, mam.’
‘Bel even als je daar aangekomen bent.’
Ik knikte en stapte de trein in.
‘Goede reis, jongen,’ zei mijn vader terwijl ik in de deuropening stond.
Ik glimlachte maar een keer. Het fluitje klonk, met een sis gingen de deuren dicht. De trein kwam in beweging, we zwaaiden tot wel elkaar niet meer konden zien. Ik liep de coupe in en zocht een plaats. Ik zuchtte. Ik was onderweg? Eindelijk. Na een uur moest ik overstappen, daarna nog een keer. Ik kreeg echt de kriebels toen ik de internationale trein instapte. Eindbestemming Basel. Vlak na de grens piepte mijn telefoon. Berichtje. “Welkom in Duitsland.” Ik glimlachte. Nu was ik echt onderweg. Mijn telefoon piepte nog een keer. Marloes.
‘Ik zat op zolder, heb je net gemist. Goede reis en veel plezier. Ook namens Jeffrey.’
Ik grinnikte. Viel me nog mee van die lul. Ik sloot mijn ogen, hier bleef ik nog wel even zitten. Ik was moe. Ik had niet veel geslapen van de spanning. Ik was dan ook sneller in Basel dan ik had gedacht. Daar moest ik door de paspoortcontrole die gelukkig niet veel voorstelde. Ik zocht de trein die ik moest hebben. Nog een uur, dan zou ik Peter weer zien. Ik werd nerveus, het kon me niet snel genoeg gaan met die trein. Ik hield goed in de gaten waar ik er uit moest. Nog een paar minuten. Eindelijk, de trein minderde vaart, ik trok mijn tas uit het bagagerek. Ik stond al lang bij de deur voor de trein bij het stationnetje stopte. Ik zag zijn vader als eerste staan, Peter stond er vlak naast. Ulrike was er ook bij. Ik zwaaide, toen ik bij ze was gaf zijn vader mij een hand. Peter volgde, kneep een keer flink in mijn hand en omhelsde me kameraadschappelijk. Ulrike gaf me een kus op mijn wang. Mooi. Als ze naderhand gingen vragen wat Ulrike als eerste deed toen ze me weer zag kon ik eerlijk antwoorden dat ze me een kus gaf. Dat scheelde weer een leugen. De vader van Peter zette mijn tas achter in de auto. Ik mocht voorin, Peter en Ulrike op de achterbank. Jammer. Maar ik zou hem snel genoeg alleen zien. Dat duurde wat langer dan gedacht. Het was nog een aardig ritje naar het pension, daarna werd ik eerst begroet door zijn moeder. Er moest wat gedronken worden en ik moest vertellen hoe de reis was gegaan en hoe het met mijn ouders was. Dat herinnerde me, ik moest even naar huis bellen.
‘Ben je er, jongen?’ Dat was het eerste wat mijn moeder zei toen ze opnam.
Ik glimlachte. ‘Alles is goed gegaan, mam.’
We hielden het kort. Ik zou weer bellen als ik vertrok. Ik had honger. Ik rook het eten al. Peter bleef me grijnzend aankijken. Peter’s vader at niet mee, er zaten gasten in het restaurant waar voor gezorgd moest worden. Het smaakte me, na die reis. Ik was ook moe al had ik de hele dag alleen maar gezeten. Na het eten werd het tijd om mijn tas naar boven te brengen. Peter grijnsde. Ik snapte waarom toen bleek dat hij geregeld had dat we de hele week in een stacaravan op de camping zouden slapen. Ik kon mijn gezicht redelijk strak houden toen zijn moeder me vertelde dat het wel een goed idee was van Peter, dat het beter zou slapen dan een hele week op een luchtbed op zijn slaapkamer. En het was zo ook gezelliger, toch? Peter nam me mee naar buiten, ik volgde hem met de tas over mijn schouder. Hij liet me de caravan zien, met de slaapkamer waar het bed al was opgemaakt met lakens en dekbed van het pension. Ik liet mijn tas van mijn schouder glijden, keek hem aan en grijnsde. Eindelijk alleen. We grepen elkaar vast, drukten meteen onze lippen op elkaar. We zoenden, wild. Ik had dit zo gemist. Zij handen waren overal. Ik kneep in zijn billen, kuste zijn nek. Hij keek naar het plafond, graaide door mijn haren.
‘Ik wil douchen,’ zuchtte ik.
‘Kan hier. Maar ik kan niet mee, ze zullen zo wel komen kijken hoe het gaat. Maar je mag je wel uitkleden nu als je wilt.’ Hij keek me weer aan met die blik die er nu veel beter uitzag dan via een webcam.
‘Help me maar,’ grinnikte ik.
Hij trok mijn shirt omhoog, streelde mijn zij. Hij kuste mijn schouder, mijn borst. Ik maakte ondertussen mijn broek los. Zijn hand verdween in mijn boxershort, kneep zachtjes. Hij hijgde toen hij me hard voelde worden.
‘Ga douchen,’ fluisterde hij, ‘ik wacht wel.’
Ik pakte mijn handdoek uit mijn tas en ging de douche in. Peter deed de gordijnen van de caravan dicht, trok de deur van de douche open en keek naar me. Hij glunderde. Ik liet me bekijken terwijl het water over me heen stroomde. Peter knipoogde en deed toen de deur dicht. Kort daarna hoorde ik hem met zijn moeder praten.
‘Hij staat onder de douche,’ hoorde ik hem zeggen. ‘Ja, we komen zo nog.’
Daarna was het even stil en trok hij de deur weer open.
‘We moeten zo nog even wat komen drinken. Morgen gaan we de bergen in. Wij tweeën, alleen.’
Ik glimlachte, draaide de kraan dicht en sloeg mijn handdoek om me heen. Ik droogde me af terwijl Peter keek.
‘We drinken wat en daarna gaan we snel terug,’ zei hij.
Ik vond alles best. Ik zocht mijn kleren, terwijl Peter me kuste op mijn rug. Daarna gingen we terug naar het pension. Het was niet druk in de bar, ik zat naast Peter met een groot glas fris. Ik dronk snel, beantwoordde ondertussen vragen van zijn ouders. Het was gezellig, ik voelde me meteen thuis. Anders dan op vakantie. Toen was ik meer een gast, nu hoorde ik er gewoon bij. Goed gevoel. Ik gaapte.
‘Slaap?’ vroeg zijn moeder lachend. ‘Kan ik me voorstellen. Ga zo maar lekker slapen, kun je er morgen weer tegenaan. Ik heb begrepen dat Peter je een flinke wandeling laat maken.’
Ik glimlachte, wenste iedereen welterusten en ging met Peter naar buiten. In de caravan deed hij meteen de deur op slot, duwde me de slaapkamer in en begon aan mijn kleren te trekken. Binnen een paar tellen stonden we naakt tegenover elkaar. Hij was mooi. Nog steeds. Ik sloeg mijn armen om hem heen, voelde zijn huid tegen mijn lichaam, van boven tot onder. Eindelijk. Hier had ik zolang op gewacht. We kropen onder het dekbed, dicht tegen elkaar aan. Ik zuchtte.
‘Moe?’
‘Beetje.’
We zoenden. Zijn harde kruis drukte tegen die van mij. Ik greep tussen ons in, trok ons tegelijk af. Hij hijgde in mijn oor. Ik draaide op mijn rug, hij bewoog heen en weer, zijn kruis gleed langs die van mij. Niet stoppen nu, dacht ik, doorgaan. Ik sloeg mijn benen om hem heen, duwde met mijn voeten tegen zijn billen. Ik voelde ze spannen. Hij kreunde.
‘Mark,’ zuchtte hij in mijn oor.
‘Ik heb je gemist.’
‘Ik jou ook.’
Hij bewoog sneller. Met een kreun voelde ik zijn zaad op mijn buik. Hij ging op zijn knieen zitten en pakte me vast. Snel trok hij me naar mijn hoogtepunt. Ik had het niet meer. Wilde komen. Ik spande alles en liet me gaan met een zucht. Hij glimlachte weer met die blik van hem toen hij het op mijn buik zag vallen. Hij veegde alles daarna weg en kwam op me liggen. Hij kuste me, ik liet zijn tong toe en zoende terug. Ik duwde hem van me af zodat hij naast me lag op zijn rug.
‘Ik wil naar je kijken.’
Hij grinnikte.
Ik lag op mijn zij, streelde met een vinger over zijn borst en zijn buik. Hij was ontspannen, af en toe lachte hij als mijn vinger kietelde. Ik leunde met mijn hoofd op mijn hand, keek hem in zijn ogen.
‘Hoe kwam je op het idee van deze caravan?’
Hij haalde lachend zijn schouders op. ‘Weet ik niet. Ik was er vorige week eentje aan het opruimen en toen dacht ik er gewoon ineens aan. Zo vonden het meteen een leuk idee.’
Ik grinnikte, bukte voorover en kuste hem. Ik gaapte.
‘Slaap?’
Ik knikte. Hij glimlachte, trok me tegen zich aan.
‘Samen in slaap vallen, dat kon in de vakantie niet.’
Ik draaide me tevreden in zijn armen.
‘Draai je eens om.’
Ik draaide mijn rug naar hem toe, hij kwam tegen me aan liggen, arm om me heen, zijn benen opgetrokken tegen die van mij. Ik voelde een kus in mijn nek. Zijn borst en buik lagen tegen mijn rug gedrukt, zijn kruis tegen mijn onderrug. Ik pakte zijn hand die tegen mijn buik lag, kneep een keer. Zijn vingers speelden met mijn hand, hij kuste mijn schouder. Daarna drukte zijn neus in mijn nek.
‘Welterusten,’ fluisterde hij.
© 2007 Oliver Kjelsson