Ze keek nog een keer rond.
‘Natuurlijk mag je dat vragen,’ zei ik.
‘Jij en Auke? Ehhh, niet boos worden hoor, maar wat hebben jullie samen?’
Ik verslikte me bijna in mijn bier. ‘Hoe bedoel je?’
‘Gewoon, jij en Auke. Jullie zijn niet zomaar goede vrienden.’
Ik keek haar alleen maar aan.
‘Jij en Kjeld, Jelle, jullie zijn gewoon goede vrienden. Dat zie je. Ook al die verhalen die Kjeld al verteld heeft over je. Maar jij en Auke, ik weet niet hoe ik het moet zeggen… Hoe jullie met elkaar omgaan, hoe jullie af en toe naar elkaar kijken.’
Ik wist even niet wat ik moest zeggen.
‘Oh god, ik heb het verkeerd hè? Sorry, ik heb niks gezegd.’
Ik schudde mijn hoofd. ‘Geeft niet. Zo ver zit je er niet naast. Ik wist alleen niet dat het zo zichtbaar was.’
‘Ik dacht het vorige week. Kjeld had het altijd over jou, al sinds dat ongeluk van die gast. Jij hebt hem zo geholpen, hij keek echt naar je op. Toen we verkering kregen wilde hij me meteen aan jou voorstellen.’
Ik glimlachte.
‘En toen kwam jij ineens met Auke aanzetten. Ik had zijn naam af en toe gehoord, maar niet zo vaak als Jelle, of Linda en Marloes. Ik snapte niet waarom hij er bij was, Kjeld wilde het allemaal nog een beetje geheim houden en ineens kwam Auke mee. Maar toen ik jullie zo zag zitten, en nu ook weer…’
‘Scherpe blik,’ grijnsde ik.
‘Weet Kjeld dit?’
Ik knikte. ‘Hij was de eerste die ik het vertelde.’
‘De eerste? Zijn er nog meer die het weten?’
‘Jelle,’ zei ik.
‘De rest niet?’
Ik schudde mijn hoofd.
‘Dat maakt dan eigenlijk ook niet meer uit.’
‘Nou,’ zei ik. ‘Martijn, de vriend van Marloes is Auke’s broer.’
‘Ai…’
‘Nou ja. Maar daar wil hij nog even mee wachten.’
‘Kan ik me voorstellen. Je hebt goede dingen gedaan voor Kjeld,’ veranderde ze ineens van onderwerp.
Ik haalde verlegen mijn schouders op.
‘Na dat ongeluk. Ik heb hem regelmatig gezien toen. Hij was niets meer waard. Jij hebt hem weer wat vertrouwen gegeven.’
‘Zoveel heb ik nou ook weer niet gedaan.’
‘Je hebt hem veranderd.’
We keken samen naar hem en Auke, bij de bar. Ze lachten, Kjeld stond hem te dollen, Auke grijnsde, Kjeld had erg goede zin. Hij was uitgelaten.
‘Jij ook,’ lachte ik. ‘Zo zien we hem niet vaak.’
‘Ik ook niet hoor.’
‘Goeie gast,’ zei ik voor me uit terwijl ik naar hem keek.
‘Lief,’ zei ze.
Ik glimlachte. Dat was hij zeker.
Kjeld en Lilian gingen op tijd weer weg. Hij moest haar nog naar huis brengen en daarna ook weer terug naar huis rijden.
‘Leuke meid,’ zei Marloes tegen me toen ze net weg waren.
‘Zeker weten. Ze passen bij elkaar.’
Martijn en Linda gaven ons gelijk.
‘Nou jij nog,’ zei Marloes.
‘Doe effe normaal.’
‘En Auke,’ kon Martijn niet laten om te zeggen.
Auke hield zijn mond, gaf Martijn een vernietigende blik. Jelle keek naar me en grijnsde. Ik wist niet waar ik moest kijken.
Kjeld belde me de volgende dag.
‘Ze weet het van jullie.’ Hij klonk nog steeds verbaasd.
‘Ze begon er ineens over. Ik schrok me even kapot. Maar toen ze me uitlegde waarom ze dat dacht kon ik het wel begrijpen.’
‘Ze vertelde het me toen we naar huis reden. Ik viel bijna van mijn fiets.’
Ik lachte.
‘Wat zei de rest toen we weg waren?’
‘Dat ze een leuke meid is. Dat jullie bij elkaar passen.’
Ik hoorde hem glimlachen.
‘Ze hebben gelijk, Kjeld. Ze is echt leuk. Jullie passen echt bij elkaar.’
‘Zo voelt het ook,’ zei hij zacht.
‘Zo ziet het er ook uit,’ lachte ik.
‘Jij en Auke ook,’ zei hij. ‘Vond Lilian ook.’
Het raakte me, dit wilde ik meteen aan Auke vertellen. Nadat we bij de schuur weg waren gegaan had ik hem verteld dat Lilian het geraden had. Ik had verwacht dat hij een beetje in paniek zou raken maar tot mij verbazing vond hij het meteen prima. Kjeld ophangen, Auke bellen.
‘Kjeld belde me net, ze vond dat we bij elkaar pasten.’
‘Gaaf,’ zei hij zacht. ‘Leuke meid. Het maakt me ook niet uit dat zij het weet. Kjeld weet het ook. We moeten snel weer een keer met ze afspreken. Is leuk met zijn vieren.’
Auke keek een beetje stuurs. Zijn hoofd zat vol met gedachten, dat zag ik wel. Niet gek natuurlijk, ik begreep het wel. Het werd al laat, ik moest echt naar huis. De volgende ochtend vertrok ik. Het was eindelijk vakantie, maar ik zou de hele week weg zijn. Ook hij ging op vakantie, maar hij bleef in Nederland. Ik ging naar Zwitserland. Niet dat hij dat nou zo’n probleem vond, maar ik ging naar mijn ex. Daar zat hij veel meer mee. Hij had me stevig vast, bij mij in de schuur, zijn gezicht in mijn nek. Ik voelde een kus, net onder mijn kaak.
‘Komt allemaal goed,’ zei ik, ‘bovendien heeft hij weer een vriend nu.’
‘Weet ik ook wel.’
Ik pakte zijn gezicht, kuste zijn mond. ‘Ik ga de hele week aan je denken.’
‘Ik ook aan jou,’ kuste hij me terug.
Ik zocht zijn tong, speelde er mee. Ik drukte me tegen hem aan, voelde zijn erectie. Lang duurde het niet, het was al laat. We lieten elkaar los, kusten elkaar nog een keer en gingen naar buiten. Auke pakte zijn fiets, gaf me naast ons huis nog een laatste kus.
‘Kijk je uit?’ vroeg hij voorzichtig.
Ik antwoordde niet, maar gaf hem nog een kus terug. Daarna was hij weg.
‘Ik kom terug,’ zei ik tegen zijn rug in de verte.
Het eerste stuk in de auto heb ik geslapen. We waren vroeg vertokken en ik had nog tot laat wakker gelegen. Ik had nog lang na liggen denken over Auke. Hij maakte zich zorgen, dat wist ik. Maar hij hoefde zich geen zorgen te maken, toch? Naast me zat Evelyn erg enthousiast te doen. Ik probeerde me er niet aan te ergeren. Ze had de avond ervoor nog met Ulrike zitten chatten, wist ik. Alweer. Dat had ze vanmorgen om 5 uur al tijdens het ontbijt verteld. Zo’n beetje het hele ontbijt lang. Man, wat had ik een jeumigkop, ik kon niet wakker worden. We reden al lang in Duitsland en ik besloot mijn ogen nog maar eens dicht te doen. Ik ging naar Peter; die jongen waar ik zo verliefd op ben geweest, die jongen met die mooie lach, dat mooie lichaam. Ver weg hoorde ik de autoradio, in het Duits hoorde ik dat het 10 uur was. Auke zat nu ook in de auto, wis ik. Die zat nu waarschijnlijk ook met zijn voorhoofd tegen de ruit, naar het asfalt te staren, of met zijn ogen dicht. Ik miste hem nu al. Ik wilde hem tegen me aan hebben, ik wilde zijn lippen in mijn nek, zoals alleen hij dan kon. Ik zuchtte een keer en draaide me meer in de hoek van de achterbank en de deur. Langzaam dreef ik weer weg, ik hoopte dat Auke dat ook deed. Op afstand aan elkaar denken.
Mijn moeder maakte me wakker. Tijd om wat te eten. We waren al ruim over de helft, de eerste bergen waren al in de verte te zien. Zuid Duitsland, ik begon langzaam in de stemming te komen. Ik herinnerde me de treinreis nog, ik kreeg hetzelfde gevoel weer. Het landschap veranderde, werd steeds ruiger. Ik zat naast mijn moeder op een bankje van een picknicktafel. Ik at zwijgend, mijn moeder keek een keer en ik glimlachte. Ik keek er naar uit om ze daar allemaal weer te zien. Niet alleen Peter, maar ook zijn ouders en Ulrike. Ik kreeg bijna haast, net zoals Evelyn, die al een paar keer gevraagd had hoe lang het nog ging duren voor we er zouden zijn. Mijn moeder ruimde alles weer op, ik hielp haar en niet veel later reden we weer. Het laatste stuk, zoals mijn vader zei.
Een paar uur later gingen we de snelweg af, lang zou het niet meer duren. Ik herkende het dorp waar ik aangekomen was met de trein, we volgden dezelfde weg als ruim een half jaar geleden. En tijdje later reden we het dorp van Peter binnen, ik zag het pension al. Evelyn werd wat onrustiger. Mijn vader parkeerde de auto op de parkeerplaats naast het pension en rekte zich naast de auto uit. Ulrike kwam al naar buiten en liep snel op mijn zusje af. Ze lachten, praatten honderduit. Ik kreeg een kus van haar op mijn wang. Haar ouders kwamen naar buiten, gaven ons allemaal een hand. Peter was nergens te bekennen. Mijn vader kreeg de sleutels van de caravan, ik drentelde een beetje rond.
‘Peter komt laat vanmiddag thuis,’ zei zijn moeder. ‘Hij is gisteravond gaan logeren bij een vriend van school.’
Ik glimlachte, wist wel wie dat was. Ik was een beetje teleurgesteld, ik had eigenlijk verwacht dat hij er zou zijn, op mij zou staan te wachten. Niet dus. Ik hielp mijn ouders met het leeghalen van de auto, droeg wat tassen naar binnen. We waren uitgenodigd om in de bar wat te komen drinken. Mijn ouders liepen voorop, ik volgde op een afstandje terwijl ik een berichtje stuurde naar Auke. Ik zat een beetje stil aan de bar, dronk wat van mijn glas, hoorde het gesprek van onze ouders zonder dat ik volgde waar het over ging. Evelyn zat met Ulrike aan een tafeltje te lachen. Een half uur later ging de deur achter de bar open. Ik keek meteen in de brede grijns van Peter. Zijn ogen glinsterden ondeugend. Ik wist het meteen; dit ging een zware week worden.
Hij liet zijn tas vallen, liep om de bar heen en sloeg zijn armen even kameraadschappelijk om me heen.
‘Hey,’ zei hij, ‘leuk om je weer eens te zien.’
Zijn vingers drukten even in mijn rug. Mijn hand kneep even in zijn heup.
‘Ruim je eerst even jouw tas op?’ hoorde ik achter me zijn moeder zeggen.
Hij grijnsde. ‘Loop je even mee?’
Dat deed ik, ik volgde hem de trap op, naar zijn kamer. Hij gooide zijn tas op zijn bed, haalde er wat kleren uit die hij bij de deur op de grond gooide. Er kwam nog een plastic tasje uit, opgerold, die hij meteen in zijn bureaula deed, ver achterin. Hij knipoogde een keer.
‘Die hoeft mijn moeder niet te vinden,’ zei hij grijnzend.
‘Wat zit er in?’
‘Condooms, glijmiddel.’
Mijn mond viel een stukje open. ‘Je bedoelt dat jullie…’
Hij knikte lachend. ‘lekkerste wat er is. Hebben jullie dat nog niet gedaan?’
Ik schudde mijn hoofd. ‘Komt nog wel.’
Ik voelde me ongemakkelijk op zijn kamer. Vooral omdat het meteen over seks ging. Hij lachte weer naar me met die onweerstaanbare lach.
‘Vertel, hoe gaat het met jou en… Hoe heet hij ook alweer?’
‘Auke. Gaat goed. Met jullie ook geloof ik,’ zei ik met een hoofdknik naar zijn bureaula.
Hij lachte weer. ‘Gaat super. Zoveel zien we elkaar niet buiten school, maar als we elkaar zien is het super.’
‘Ik geloof je meteen,’ grijnsde ik.
‘Hij is geil. Niet meer normaal. Net zoals jij toen.’
Ik glimlachte verlegen, voelde me nog ongemakkelijker. Hij liep weer naar de deur.
‘We gaan beneden wat drinken,’ zei hij, ‘ze zullen zich wel afvragen waar we blijven.’
Een beetje opgelucht liep ik achter hem aan, terug naar de keuken en de bar. Vlak voor hij de keukendeur open deed draaide hij zich om en gaf me onverwacht een kus op mijn mond.
‘Echt super dat je weer eens hier bent. We gaan er een mooie week van maken.’
‘Zeker weten,’ zei ik maar.
Hij knipoogde, kneep even in mijn heup, waar hij iets eerder al zijn hand op had gelegd. Ik lachte maar, duwde hem grijnzend de keuken in. Onder de mensen, niet alleen met hem blijven. In de bar gingen we aan een tafel zitten, glas fris voor onze neus, plannen maken voor de komende week. Hij moest zijn ouders veel helpen, maar ze hadden hem beloofd dat ze er voor zouden zorgen dat hij ook een paar dagen of middagen vrij zou zijn om met mij op te trekken.
‘We gaan een bergwandeling maken, zeker weten,’ zei hij enthousiast.
‘Lijkt me mooi om weer eens boven te gaan kijken.’
‘Morgen moet ik hier een hoop doen,’ zei hij een beetje teleurgesteld, ‘maandag misschien.’
‘We zien wel,’ zei ik, ‘ik ben er de hele week.’
Die twinkeling in zijn ogen, die grijns. De manier hoe hij in mijn ogen keek. Ik maakte me een beetje zorgen. Ik vroeg me op dat moment echt af of ik daar wel de hele week lang weerstand tegen kon bieden.
Die maandag gingen Evelyn en ik met onze ouders een dag weg. Dorpjes bekijken, terug naar wat plaatsten waar we al eens geweest waren. Ik vond het prima, even weg van hem. Ik had lang wakker gelegen in mijn bed. Ik wist niet wat ik allemaal dacht en voelde. Bovendien heb ik nog tot laat heen en weer berichtjes zitten sturen met Auke. Hij miste me. Dat kon ik me voorstellen. Hij vertrouwde het gewoon allemaal niet. Dit ging een lange week voor hem worden. Dinsdag ging Evelyn met Ulrike het dorp in, ze hadden afgesproken met wat vriendinnen van Ulrike. Mijn ouders vonden het prima dat ik met Peter de bergen in ging. Ik had het al aan hun gezicht gezien, die hadden zo ook een dag voor zichzelf. Peter was vrolijk die ochtend. Hij had al een rugzak klaar staan, ik laadde wat te eten in die van mij. Kort nadat we de camping af waren wist ik waar hij heen ging. Naar dezelfde top, waardoor we ook langs dat plateau zouden komen. Onderweg liep hij voor me, keek af en toe om met een brede grijns. Herhaling van de herfstvakantie. Onderweg stopte hij af en toe, dronk wat water uit een flesje en keek naar het dal. Hij praatte veel, bleef iedere keer vlak bij me staan. Zijn schouder raakte die van mij. Ik ging op mijn andere been staan, veranderde mijn houding zodat mijn schouder weer los kwam. Hij reageerde er niet op, sloeg een keer tegen mijn arm en liep weer door. Langzaam klommen we hoger, totdat hij even stil hield. Ik wist waar hij heen wilde. Hij liep van het pad af, tussen de bomen door. Niet veel later waren we bij het grasveldje. Ik verbaasde me weer over het uitzicht.
‘Nog net zo mooi als vorig jaar,’ glimlachte ik.
Peter lachte, zette zijn rugzak op de grond en maakte hem open. De bekende plaid kwam er uit, die hij op de grond uitspreidde. Ik ging naast hem zitten, haalde het eten uit mijn rugzak. Zwijgend en af en toe naar elkaar glunderend aten we. Daarna strekte hij zich uit en staarde naar de lucht. Ik ging naast hem liggen, met een brede tussenruimte.
‘Het is warm in de zon,’ zei ik.
‘Zeker weten,’ zei hij en ging weer zitten.
Hij trok zijn shirt uit en daarna zijn schoenen.
‘Trek je shirt ook uit, lekker bruin worden,’ zei hij.
Hij had gelijk. Bovendien was mijn shirt ook niet helemaal droog meer. Ik trok hem uit en legde hem over mijn rugzak in de zon. Ik was blij dat ik even mijn schoenen uit kon doen. Mijn sokken hing ik er overeen. Drogen. De plaid kriebelde een beetje aan mijn rug. Ik sloot mijn ogen, dacht aan Auke. Naast me hoorde ik dat Peter weer ging zitten. Ik hoorde de gesp van zijn broekriem rinkelen.
‘Mijn benen kunnen ook wel weer wat zon gebruiken,’ hoorde ik hem zeggen.
Ik keek even naar hem en grijnsde. Ik zag zijn borst, zijn benen, de bult in de losse boxer die hij aan had. De broekspijp stond wat open, ik zag de zijkant van zijn balzak, het begin van zijn pik. Ik kreeg het warm, en niet alleen door de zon die op mijn huid scheen. Ik deed mijn ogen weer dicht, droomde zacht weer verder. Het was warm. De stugge stof van mij spijkerbroek irriteerde me. Ik ging zitten, deed mijn broek uit die ik opgevouwen naast mijn rugzak legde. Ik zag Peter kijken en glimlachen. Ik had het nog steeds warm. Ik ging op mijn buik liggen, mijn hoofd op mijn armen en deed mijn ogen weer dicht. Langzaam viel ik in slaap. Ik wilde alleen nog maar aan Auke denken. Waar zou hij nu zijn? Wat zou hij nu aan het doen zijn? Waar dacht hij nu aan? Dacht hij ook aan mij? Ik zag hem voor me, naast me in zijn bed, zijn naakte lichaam tegen die van mij. Ik miste hem, wilde zijn armen om me heen. Ik had zijn handen nodig, mijn rug strelend. Ik drukte mijn heupen iets steviger tegen de grond aan, voelde de spanning in mijn kruis. Ik voelde het iets dikker worden. Waarom was Auke er nu niet? Ik raakte er opgewonden van, alleen al door aan hem te denken, om hem in gedachten naakt voor me te zien. Zijn glimlach, zijn ogen starend in die van mij. Ineens voelde ik een hand op mijn rug.
‘Waar denk je aan?’
‘Aan Auke,’ zei ik half slapend.
Ik hoorde hem glimlachen. Hij streelde mijn rug. Ik kon geen weerstand bieden.
‘Moe?’
Ik knikte. ‘Lang geleden dat ik een bergwandeling gemaakt heb.’
Hij ging op me zitten, masseerde mijn schouders.
‘Relax,’ zei hij zacht.
Dat probeerde ik. Zijn handen kneedden zacht mijn schouders, gleden traag over mijn rug. Hij ging verzitten, masseerde de achterkant van mijn benen. Ik dreef langzaam weg met mijn gedachten. Hij pakte mijn bovenbenen wat steviger vast en wilde me omdraaiden om de voorkant van mijn bovenbenen te doen. Ik liet me omdraaien, hield mijn ogen dicht. Zijn vingers knepen in mijn spieren, af en toe kwamen ze in de buurt van mijn kruis, maar geen enkele keer raakte hij mijn boxershort aan. Hij hield het netjes, gelukkig. Eigenlijk kon ik dit niet maken, maar het voelde goed aan mijn spieren. Zolang ik dat maar dacht was er niets aan de hand. Ik kreeg er ook geen erectie van, gelukkig. Anders had ik me allang weer omgedraaid. Even hield hij zijn handen stil, daarna masseerde hij mijn voeten, één voor één. Ik zuchtte een keer, voelde de spanning wegtrekken via mijn tenen. Hij masseerde mijn boevenbenen weer, terwijl hij op mijn onderbenen zat. Na een tijdje liet hij mijn bovenbenen los. Ik hoorde zijn rugzak vallen. Ineens zat hij een stuk hoger, ik hoorde dat hij zijn handen naast mijn hoofd had neergezet op de plaid. Hij schoof wat hoger, zat bijna op mijn kruis. Hij kneep een keer zacht in de zijkanten van mijn schouders, masseerde mijn bovenarmen. Ik voelde aan de druk op mijn bovenbenen dat hij voorover boog. Ik voelde zijn half harde erectie tegen mijn kruis en deed mijn ogen open. Ik schrok, hij had zijn boxer uitgetrokken en reed nu tegen de bult van mijn kruis. Geschrokken duwde ik hem weg.
‘Doe normaal.’
‘Wat?’
‘Dat weet je best. Dit kunnen we niet maken.’
‘Waarom niet?’
Ik keek hem verbaasd aan. ‘Ik heb een vriend, jij hebt een vriend. Lijkt me duidelijk.’
‘Claudio hoeft dit niet te weten. Wat niet weet…’
‘Dan blijft het nog steeds vreemdgaan.’
Peter haalde zijn schouders op. Ik pakte zijn boxershort die naast me lag en gooide die tegen hem aan.
‘Aankleden,’ zei ik kortaf, ‘we gaan verder.’
Peter ging met een zucht van me af. Ik pakte mijn broek en mijn shirt en had ze in een paar tellen aan. Naast de plaid zag ik condooms liggen en glijmiddel. Ik zei er maar niets van, maar het was me ineens wel allemaal duidelijk. Een beetje geërgerd stopte hij alles terug in mijn rugzak, en trok toen zijn kleren verder aan. Ik had de plaid uitgeklopt en propte die in zijn tas die naast me stond. Peter gooide hem zonder iets te zeggen over zijn schouder en keek me aan.
‘Sorry,’ zei hij.
‘Vergeet het. Het is niet gebeurd.’
Hij keek enigszins opgelucht en begon toen te lopen. Ik volgde weer. Zwoegend liep ik door, mijn kop vol met gedachten. Hoe had ik zo stom kunnen zijn? Het was ondertussen warmer geworden, ik zweette behoorlijk. Auke had gelijk gehad, Peter was niet te vertrouwen. Maar ik wel. Peter kon doen wat hij wilde, ik trapte er niet in. Was dat wel zo? Die massage was voor hem niet meer en niet minder dan een soort voorspel geweest. Toegegeven, als Auke dat had gezien was hij helemaal door het lint gegaan. Nog terecht ook. Ik zou precies zo gereageerd hebben. Toch betekende het voor mij niet meer dan een massage, als Jelle of Kjeld het gedaan zou hebben dan had ik het ook toegelaten, zonder er iets bij te voelen. Nou ja, bijna niets en dat verontrustte me, bouwde mijn schuldgevoel op. Ik keek even om me heen, de bomen werden minder, we zouden zo bij de top zijn. Gelukkig wel, ik was redelijk gebroken. Peter liep sneller, alsof hij de eindstreep zag. Ik bleef op mijn eigen tempo doorgaan, hij zat al toen ik eindelijk boven kwam. Hij keek naar me met een grijns.
‘Niet veel gewend in dat platte land van je.’
Ik grijnsde.
‘Je hebt geluk, het is helemaal helder vandaag.’
Ik keek rond in de verte.
‘Mooi dit.’
Peter lachte naar me, nam een slok uit een flesje en gaf die daarna aan mij. Ik nam dankbaar een paar slokken en ging naast hem zitten. Peter wees in de verte, zijn schouder tegen die van mij. En nog hogere berg, hij was er al eens geweest. Ik ontspande mijn beenspieren, genoot van het uitzicht. Ik zocht in mijn rugzak naar iets eetbaars en vond als eerste een stuk stokbrood. Ik trok er een stuk van af, gaf de rest aan hem. Naast elkaar kauwden we terwijl we niet zeiden en in de verte keken.
‘Straks langzaam naar beneden,’ zei hij. ‘We hebben tijd genoeg.’
‘Gelukkig wel,’ zuchtte ik.
Peter lachte. ‘Niets gewend.’
‘Lach niet,’ protesteerde ik.
Hij duwde me grinnikend, liet me lachend terug duwen. Ik was blij dat hij er niet meer over begon, niets meer probeerde. Alles was weer normaal nu. Een half uur later vertrokken we weer, dezelfde weg terug, naar beneden. Ik liep achter hem aan, mijn hoofd begon weer te malen. Ik had hem nooit moeten laten masseren, ik had hem meteen tegen moeten houden. Ik had het kunnen weten, Auke had me nog zo gewaarschuwd. Naïef, dat was het enige woord dat in me opkwam. Ik had beter moeten weten. Toen we bij de camping terug waren had ik spijt. En flink ook. Jeumig. Ik had het helemaal anders aan moeten pakken.
Laat in de avond sms-te Auke weer. De eerste keer toen ik nog met Peter aan een tafel zat in de bar, daarna nog een keer toen ik al in bed lag. Ik had hem een paar keer een berichtje terug gestuurd met heel veel kruisjes, alsof ik extra moest bewijzen dat ik van hem hield. Aan zijn reacties te zien was hij er erg blij mee. De dag erna waren Peter en ik al snel weer alleen, op zijn kamer. Hij probeerde weer toenadering te zoeken.
‘Peter, hou op,’ zei ik geërgerd.
‘Ik weet dat je het lekker vindt.’
‘Daar gaat het niet om. Ik heb een vriend thuis en die wil ik niet bedonderen.’
‘Hij weet toch van niets?’
‘Doe normaal,’ zei ik. ‘Hij vertrouwt me. Voel jij je niet schuldig tegenover Claudio dan?’
Hij haalde zijn schouders op. ‘Die weet van niks. Dus dat maakt niet uit.’
‘Niet?’ Ik vroeg het spottend.
‘Hé,’ zei hij geïrriteerd, ‘ik heb gewoon zin in seks, wat is daar mis mee. Ik zie hem maar heel af en toe alleen, altijd is er iemand bij. Dat is voor mij te weinig. En zo vaak krijg ik niet de kans om een keer seks te hebben. Ik grijp iedere kans die ik grijpen kan.’
‘Betekent hij dan niets voor je?’
‘Ik hou van hem.’
‘Dat is te merken,’ zei ik gemeen lachend.
‘Seks is iets anders dan houden van. Van hem hou ik, daar buiten is het gewoon seks.’
Ik schudde mijn hoofd.
‘Ruk jij nog wel eens, als je alleen bent?’
‘Vaak genoeg,’ zei ik.
‘Is dat geen vreemdgaan dan? Dat doe je toch ook terwijl hij er niet bij is? Vertel jij hem dat ook?’
Ik zweeg.
‘Nou dan. Zie je wel. Als je dat dan toch doet, kan je net zo goed iemand hebben die je daar mee helpt.’
‘Dat is heel wat anders. Bovendien was het niet alleen rukken wat je gisteren wilde.’ Ik dacht weer aan de condooms die ik had zien liggen. ‘Als het aan jou gelegen had hadden we ook nog…’
Ik kon het woord niet hardop zeggen. Hij keek naar me met een glimlach.
‘Ik heb dat ook nog nooit gedaan,’ zei ik.
‘Eens moet de eerste keer zijn. En het is super.’
‘Ik wil dat Auke de eerste is,’ zei ik zacht.
Hij keek denkend voor zich uit. Ik had het idee dat hij me begreep.
‘Ik had het inderdaad niet moeten doen gisteren,’ zei hij.
‘Ik had je bij die massage al moeten stoppen.’
‘Ik snap niet wat voor problemen jij daar mee hebt. Heb je spijt dan?’
‘Ja,’ zei ik zacht. ‘Als ik had geweten wat je nog meer van plan was…’
Hij schudde zijn hoofd, verbaasd bijna. ‘Houden van is wat anders dan gewoon seks, Mark.’
‘Voor mij niet,’ zei ik dwars.
‘Ik zie het probleem niet. Van hem hou ik, met jou wou ik gewoon seks.’
‘Dus ik beteken verder niets voor je?’
‘Jawel,’ zei hij meteen alsof hij zichzelf wou corrigeren, ‘natuurlijk wel. Daarom zou het ook heel speciaal zijn geweest. Toen wilde ik het al eens uit proberen met jou, maar dat kwam er toen niet van. Ik wilde het gewoon nog eens met je meemaken.’
‘Als ik dan toch nog speciaal voor je ben, dan is het toch niet helemaal eerlijk tegenover hem.’
Hij zweeg, zuchtte. ‘Jij bent hier toen gegaan, ik heb je zien vertrekken met het idee dat ik het nog een keer met je zou doen. Maar dat is er nooit meer van gekomen.’
‘Je ziet dit als een soort afsluiting?’
‘Misschien,’ zei hij twijfelend.
‘Als ik nou zou zeggen dat ik je terug wilde, zou je het dan uitmaken met hem?’
‘Meteen.’
Ik keek er van op. Dat zei hij wel erg snel.
‘En jij?’
Ik haalde mijn schouders op. ‘Denk het niet. Luister, je bent altijd speciaal voor mij geweest. Als we niet zo ver uit elkaar hadden gewoond dan was ik nooit iets met Auke begonnen want dan waren we nooit uit elkaar gegaan. Maar we wonen nou eenmaal ver uit elkaar, dit is misschien wel de laatste keer dat ik je zie.’
‘Jammer,’ zei hij serieus.
‘Stel nou,’ zei ik, ‘als wij nu weer iets met elkaar zouden hebben, dan kunnen we elkaar maar heel weinig zien. Hoe zou jij dat volhouden? Met seks bedoel ik.’
Hij keek betrapt, antwoordde niet.
‘Dat bedoel ik nou,’ zei ik.
Stilte.
‘Valt me van je tegen. Heb je toen tussendoor ook nog wel eens seks gehad met iemand anders, terwijl ik in Nederland zat?’
‘Nee. Ik zou niet weten met wie.’
‘Maar als je dat toen al geweten had van Claudio, dat hij ook homo was?’
Hij zweeg weer. Ik wist genoeg.
‘Je valt me tegen, Peter,’ zei ik.
Hij keek me nog een keer aan. Ik stond op. Ik wilde naar buiten.
‘Jij bent duidelijk anders dan ik,’ zei ik met de deur al open.
Ik liep redelijk kwaad de camping op, het bos in. Niet te ver, ik wilde bereik hebben met mijn telefoon. Op een boomstronk belde ik Auke. Hij reageerde verbaasd.
‘Ik wilde je gewoon even horen,’ zei ik.
‘Is alles goed?’ Hij vroeg het bezorgd.
‘Ja en nee. Ja, alles gaat goed, maar nee, ik mis je.’
‘Ik jou ook,’ zei hij zacht.
‘Ik kan niet te lang praten, da’s hartstikke duur.’
‘Maak niet uit. Leuk dat je even belt.’
‘Ik weet dat jij je zorgen maakt, ik wil gewoon even zeggen dat je dat niet hoeft te doen. Ik hou van je.’
‘Ik ook van jou.’
‘Ik moet weer hangen,’ kuste ik.
Ik hoorde een kus terug. ‘Doe voorzichtig.’
‘Altijd,’ zei ik en hing op.
Ik staarde even voor me uit. Ik ging zeker voorzichtig doen.
De volgende dag wilden mijn ouders een dag weg, met mij en mijn zusje. Zij sputterde nog tegen, ik was er zelfs blij mee. Even geen Peter om me heen. De rest van de dag ervoor was hij niet te houden geweest. Ik was kwaad uit zijn kamer weggelopen, maar diezelfde avond probeerde hij me toch weer te versieren. Ik snapte hem echt niet. Had hij nou helemaal geen gevoel? Dat waarschijnlijk wel, maar hij had wel erg ruime ideeën over relaties. Ik zat achter in de auto, mijn voorhoofd tegen de ruit en staarde naar buiten. Had ik me toen al zo erg in hem vergist? Ik kon het me niet voorstellen. Volgens mij was hij, doordat hij mij en later Claudio had leren kennen, zijn grenzen aan het verleggen. Alsof hij nu eindelijk wis wat het was en er niet genoeg van kon krijgen. Als dat zo was, moest ik blij zijn dat ik niets meer met hem had. De rest van de dag was ik stil. Mijn ouders zagen het, maar zeiden er niets van. De hele tijd dacht ik aan Peter en aan Auke. Ik wilde naar huis. Terug naar Auke. Terug naar mijn eigen vriendje.
De laatste avond werd een late. Er was veel volk in de bar, het was er gezellig. Peter en ik zaten aan de bar, we waren uitgelaten. Op een of andere manier voelde ik me op mijn gemak. Het kon niet anders, Peter had ook nagedacht, hij probeerde tenminste niets meer. Diep in de nacht liep ik terug naar de caravan, ik had flink gedronken, mijn gezicht gloeide.
‘Ik wens je nu alvast sterkte morgenochtend,’ grinnikte Peter naast me toen we alleen buiten stonden.
‘Ik slaap in de auto wel weer verder,’ zei ik grijnzend.
‘Ik heb nog veel nagedacht na ons gesprek,’ zei hij.
‘En?’
‘Ik vind het knap zoals jij dat doet. Ik zou het niet kunnen. Niet meer.’
‘Niet meer?’
‘Eerst dacht ik er ook zo over. Ook toen ik iets met jou had. Ik weet ook niet waarom ik veranderd ben daarin. Jij was toen mijn enige vriendje, mijn alles. Ik weet ook niet waarom ik dat gevoel met Claudio niet heb. Ik hou van hem, echt waar, ik wil hem ook niet kwijt. Maar zo speciaal als met jou zal het nooit worden.’
Dat raakte me. Ik keek naar hem, gaf hem een knuffel.
‘Jij blijft mijn eerste,’ zei ik. ‘Dat blijft speciaal als ik aan je terug denk.’
Hij glimlachte, gaf me een kus op mijn wang. Even keken we elkaar aan, daarna kuste ik hem terug.
‘Speciaal,’ fluisterde hij.
Ik kuste hem nog een keer kort op zijn wang en liet daarna mijn greep op zijn lichaam wat verslappen.
‘Ik vergeet je nooit,’ zei ik, alsof ik nu al wist dat ik hem nooit meer zou zien.
‘Zorg dat je Auke nooit kwijt raakt,’ zei hij. ‘Ik weet na deze week dat het heel speciaal is wat jullie hebben.’
Ik glimlachte. Dat was lief van hem, om dat te zeggen.
‘Maar ook al zien we elkaar misschien nooit meer, we moeten wel contact houden.’
‘Doen we,’ zei ik met een brok in mijn keel. We kusten voor een laatste keer, keken elkaar nog een keer aan en lieten elkaar toen los. Afsluiten, wat we toen niet hebben kunnen doen. Mijn hand gleed uit die van hem toen ik me omdraaide en naar de caravan liep.
De volgende ochtend nam ik nog een keer afscheid van hem, allebei met kleine oogjes. Hij had net zo’n kater als ik. Grijnzend pakten we elkaar nog een keer kameraadschappelijk vast.
‘Zorg dat Claudio net zo speciaal wordt,’ fluisterde ik in zijn oor.
Hij grijnsde toen ik hem daarna los liet. Ik zwaaide, stapte achter in de auto en bleef zwaaien tot hij uit het zicht was. Meteen daarna deed ik mijn ogen dicht en sliep. Tot bijna halverwege toe. We kwamen laat in de avond thuis. Auke was al langer thuis, wist ik. Ik zou hem de volgende middag zien, dat hadden we afgesproken. Wat zou ik hem vertellen? Niets, alleen onze gesprekken over hem en over Claudio. De rest hield ik voor mezelf. Misschien later nog een keer, maar niet nu. Hij zou zich alleen maar zorgen maken, terwijl er niets gebeurd was. Ik haalde mijn rugzak leeg, en vond onderin een plastic tasje. Ik grijnsde, wist wat er in zat. Ik keek er even in, een aantal condooms en een flesje glijmiddel. Hij had die toen kwaad in mijn rugzak gestopt, ik had het naderhand wel gezien, maar het uit kwaadheid niet terug gegeven. Ik wist nog niet wanneer, maar die ging ik een keer gebruiken. Als we er allebei klaar voor waren. Het was te laat om nog te bellen, ik stuurde Auke een berichtje die hij meteen vrolijk beantwoordde. We keken uit naar morgen. Daarna stuurde ik Peter nog een berichtje, om te vertellen dat ik weer thuis was. Zijn reactie verbaasde me.
Ik weet wat je gejat hebt van mij, maar heb het niet teruggevraagd. Maak er gebruik van, zorg dat je gelukkig met hem wordt. XXX
© 2007/2008 Oliver Kjelsson