‘Wat is er gebeurd, Auke?’
‘Niks bijzonders. Wim had woorden met die gasten van Hendrik, en dat liep uit de hand. Ik ben er tussen gesprongen, dat is alles.’
Martijn keek naar zijn voorhoofd. ‘Zo te zien valt het wel mee.’
‘Dat doet het ook. Klein gaatje, verder niets.’
Martijn keek naar de proppen papier die rood waren van het bloed. Auke volgde zijn blik.
‘Dat stop ik zometeen wel onder in de afvalbak. Hou je mond maar tegen pa en ma. Je weet hoe ze zijn.’
Martijn lachte. Ik nam een slok van mijn glas, waar ik nog niets van gedronken had. Ondertussen ruimde ik alles weer op, stopte alles weer terug in de verbandtrommel. Auke stond op en legde de trommel weer in de kast. Hij ruimde al het papier op en propte het onder in de afvalbak.
‘Zo, er is niets gebeurd,’ zei hij droog.
Ik glimlachte. Martijn lachte mee. Hij rekte zich uit.
‘Ik ben benieuwd hoe dat verder gaat aflopen.’
‘Ik ook,’ viel Auke zijn broer bij. ‘Stelletje sukkels dat het zijn, ze hadden gewoon niet moeten reageren.’
‘Het zijn jouw vrienden.’
Auke lachte schamper. ‘Kan wel zijn. Ze hadden na moeten denken.’
‘Die vrienden van Hendrik krijgen wat ze verdienen. Het wordt eens tijd dat ze leren normaal te doen.’
‘Niet over de rug van iedereen,’ zei Auke dwars.
‘Ik ga naar bed,’ zei Martijn.
‘Ik ook zo,’ zei ik.
Auke keek me meteen aan.
‘Eerst mijn glas nog leeg,’ ging ik meteen verder.
‘Zie je,’ zei Martijn.
Hij stond op, sloeg even tegen mijn rug en ging naar boven. Auke glimlachte en knipoogde. Ik sloeg mijn glas achterover en stond op. Auke schoof zijn stoel naar achteren en bleef mij aankijken. Ik pakte mijn jas, wilde naar buiten. Hij stond achter me, wikkelde zijn armen om me heen.
‘Blijf nog even binnen,’ hoorde ik zachtjes tegen mijn achterhoofd.
Ik draaide me glimlachend om, sloeg mijn armen om zijn nek. Ik kuste hem, hij liet het voorzichtig toe.
‘Is er iets?’ vroeg ik.
Even bleef hij stil, staarde me aan. ‘Nee, niets,’ zei hij daarna.
Hij keek weer, glimlachte. Ik kreeg een voorzichtige kus. Hij bleef maar glimlachen, alsof hij iets wilde zeggen maar niet wist hoe. Ik kuste hem terug, daarna liet hij zich gaan. Onze lippen bleven op elkaar, we zoenden. Wild in het begin, af en toe rustig tussendoor. Zijn handen zaten onder mijn jas, streelden over mijn trui. Van mij mocht hij ze daar wel onder duwen, maar dat deed hij niet. Ik kneep in de haren op zijn hoofd, duwde zijn gezicht dichter tegen die van mij waardoor we weer wilder zoenden. Hij ademde onrustig door zijn neus. Ik drukte mijn lichaam helemaal tegen die van hem, ik wilde zijn kruis voelen. Weer deed hij voorzichtig, alsof ik niet mocht voelen hoe opgewonden hij was. Maar dat deed ik wel. Het voelde goed, even zaten ze hard tegen elkaar maar hij trok zijn bekken snel iets terug. Ik liet mijn hand over zijn rug gaan, daarna streelde ik zijn zij en gleed naar zijn heup. Ik kneep, zocht een weg naar voren. Ik was er bijna toen hij onze zoen verbrak.
‘Niet doen,’ fluisterde hij ‘niet nu.’
Mijn hand lag weer op zijn heup, ik kneep en zoende hem weer. Jammer, ik had graag gevoeld, zachtjes geknepen, kijken of ik in zijn broek kon komen. Ik liet het maar zo, wilde het niet verpesten. Mijn hand streek omhoog, ik zorgde ervoor dat mijn vingers onder zijn trui kwamen. Hij zoende door, iets wilder nu. De huid van zijn zij en zijn rug kwam eerder dan ik dacht, er stroomde een verrassende gloed door me heen. Snel ging ik verder, aaide over zijn onderrug. Hij kreunde even, hield me steviger vast.
‘Ik moet zo gaan, anders krijg ik vragen thuis.’
Hij knikte. Mijn vingertoppen gleden traag over zijn huid. Hij glimlachte. Ik kuste hem, wilde helemaal nog niet weg gaan. Ik schuurde mijn schoen langs zijn been, aaide met dezelfde bewegingen over zijn rug. Ik trok hem nog een keer dicht tegen me aan, voelde zijn kruis en gaf hem een laatste kus.
‘Welterusten,’ fluisterde ik.
Hij kuste me welterusten terug. Daarna lieten we elkaar los, langzaam gleden onze handen weer tevoorschijn, we glimlachten. Helemaal los lieten we elkaar niet, zijn hand speelde met mijn vingers toen ik naar buiten liep. Ik pakte mijn fiets, stapte op en keek naar hem toen hij vlak naast me stond. Ik sloeg mijn arm weer rond zijn nek, trok zijn mond tegen mijn lippen. Ik wilde zoenen, de hele nacht door als het kon. Er was even niets meer over van Auke’s voorzichtigheid. Ik zat klem in zijn armen. Eventjes maar. Daarna liet hij me weer los, keek naar me met een rare blik in zijn ogen.
‘Ik wil een keer met je afspreken, wij alleen,’ zei ik zacht.
‘Zonder dat de rest het weet.’
Ik knikte.
‘Ik weet niet hoe,’ zei hij een beetje teneergeslagen.
‘Ik ook niet.’
‘We verzinnen wel iets.’
Dat wilde ik horen. Ik kuste hem nog een keer en reed toen weg.
‘Mark?’
Ik remde, keek achterom. Hij liep naar me toe, pakte mijn arm.
‘We moeten voorzichtig zijn.’
Ik knikte. Daarna kreeg ik nog een laatste kus van hem.
Ik had maandag de hele dag een raar gevoel. Auke had maar kort op mijn sms-jes gereageerd, meer dan drie kruisjes konden er niet van af, Peter was niet online gekomen, die was dus duidelijk kwaad en Kjeld zijn gezicht beviel me niet. Natuurlijk werd er gepraat over de kleine vechtpartij in de schuur, zijn gezicht had een paniekerige blik. Ik had het met hem te doen, hij maakte zich teveel zorgen vond ik. Maar goed, dat deed ik ook, al ging dat niet om die vechtpartij. Auke had afstand gehouden, ik had hem graag nog gezien op zaterdag of zondag, maar dat was dus niet gelukt. Hij had andere dingen te doen. Dat snapte ik wel, maar het knaagde toch. Ik wilde hem bij me hebben, vasthouden, praten. Vooral dat laatste. Ik wist ook niet waarom. Er was iets met hem en ik wilde weten wat. Ik voelde Kjeld kijken, ik keek hem aan en glimlachte. Ik kreeg een wrange glimlach terug, daarna was het tijd voor de lessen. Ik was er niet helemaal bij, Jelle zat naast me en liet me. Tussen twee lessen, op weg naar een ander lokaal liep hij naast me.
‘Ik wilde het niet vragen waar Kjeld bij was, maar hoe was het nou met Auke?’
‘Goed, het was eigenlijk niks. Klein gaatje boven zijn oog, maar het bloedde even als een gek.’
‘Martijn was echt pissed.’
‘Waarom? Niks van gemerkt toen hij thuis kwam.’
Jelle schudde zijn hoofd. ‘Hij had het niet verwacht van Auke waarschijnlijk. Maar hij zei dat Auke de laatste tijd veranderd was, chagrijniger. Beetje snel uit zijn humeur. Hij vroeg zich af of het daar mee te maken had, dat hij daarom in die vechtpartij gesprongen was.’
‘Ik denk het niet,’ zei ik terwijl we in het volgende lokaal gingen zitten, ‘hij maakte zich alleen zorgen dat het te ver uit de hand zou lopen, wilde die vechtpartij juist stoppen.’
‘Dat zeiden wij ook tegen hem, maar hij vond het allemaal maar raar. Hij was in ieder geval blij dat jij bij hem was.’
Ik glimlachte, wilde nog wat zeggen maar de les begon.
Ik fietste naast Kjeld naar huis. Hij zei niet veel. Vlak voor de hoek van zijn straat keek hij alleen maar. Ik knikte, groette de rest en reed met hem mee. Hij zweeg nog steeds, maar ik wist dat hij wel zou gaan praten als we bij hem thuis waren. We reden langs de zijkant van zijn huis, zijn moeder zwaaide. Kjeld zwaaide vrolijk terug. We dronken eerst wat in de keuken, gingen daarna naar buiten. Het was koud, maar het vroor nog net niet. Zwijgend vulden we het water in de flesjes, verdeelden het voer.
‘Ik ben blij dat ik er niet was vrijdag,’ zei hij ineens.
‘Kan ik me voorstellen.’
‘Dan hadden ze mij weer moeten hebben, dat weet ik zeker.’
‘Kjeld, daar ging het niet om. Er was gevochten bij het monumentje op oudejaarsavond, ze kwamen elkaar weer tegen in de schuur. Dat had niets met jou te maken.’
Hij zweeg, keek even naar me.
‘Het waren vrienden van Auke,’ zei ik om maar iets te zeggen te hebben.
‘Weet ik. Dat vertelde Linda mij vandaag. Was Auke er ook bij?’
Ik knikte. ‘Hij sprong er tussen, om het te sussen, maar dat is maar voor een klein deel gelukt.’
‘Heb jij ook gevochten?’
‘Nee, ik moest van Auke bij de bar blijven staan.’
Kjeld keek me aan en glimlachte.
‘Wat lach je nou?’
‘Hij is bezorgd om je.’
Ik haalde mijn schouders op, maar ik voelde me goed door dat idee.
‘Andersom ook,’ zei ik.
‘Kan ik me voorstellen.’
‘Ik ben met hem naar huis gefietst, heb zijn hoofd verzorgd, pleister geplakt.’
Kjeld’s mond viel open. ‘Hoezo?’
‘Er was een meid uit die groep, die had hem gekrabd net boven zijn oog.’
Kjeld mompelde iets wat klonk als een vloek. Ik keek verbaasd.
‘Waarom heb ik nog steeds het gevoel dat het mijn schuld is?’
‘Kjeld, doe normaal.’
‘Ik meen het, Mark. Met mij is het allemaal begonnen.’
‘Kjeld, zo belangrijk ben je nou ook weer niet.’
Hij keek me verstoord aan, ik glimlachte.
‘Kjeld, Hendrik is altijd een lul geweest, het was altijd gezeik met hem, al voor jij hier kwam wonen.’
‘Maar door mij is hij er niet meer, door mij is dit nu allemaal aan de gang.’
Ik schudde mijn hoofd, sloeg een arm om hem heen. Hij keek strak, aaide het konijn dat hij in zijn handen had.
‘Kjeld, zet dat uit je hoofd, alsjeblieft.’
‘Lukt niet.’
‘Maar…’
‘Je hebt gelijk, Mark, diep van binnen weet ik dat ook wel. Maar als dit soort dingen gebeuren, dan schiet ik in paniek.’
Hij tilde het beest wat op, duwde zijn neus in de vacht, wreef hem even heen en weer. Ik glimlachte, aaide het beest.
‘Probeer te blijven denken dat het niet aan jou ligt, Kjeld. Hij heeft het helemaal zelf gedaan.’
Hij zuchtte een keer, zette het beest terug. Hij keek even naar me en glimlachte. Ik glimlachte terug, kneep een keer in zijn schouder.
‘Maar jij hebt zijn wond verzorgd?’
Ik knikte glunderend.
‘Waren jullie alleen?’
Weer knikte ik.
‘Hebben jullie nou iets?’
Ik haalde mijn schouders op. ‘Denk het wel.’
‘Weet je het niet zeker?’ Hij vroeg het bezorgd.
‘We hebben gezoend, maar hij doet zo… ik weet niet. Hij houdt afstand. Volgens mij moet ik je dit ook helemaal niet vertellen. Hij is zo voorzichtig…’
‘Is ook niet gek, op zich. Hij is bang dat iemand in dit dorp er achter komt. Jij niet dan?’
‘Jawel… Maar hij doet anders. Ik heb het idee dat er meer is, maar ik weet niet wat.’
‘Jij wilt alles tegelijk.’
‘Kjeld, ik ben helemaal gek van hem, ik wil hem zien, bij me hebben, vasthouden…’
Ik kreeg een rood hoofd, geloofde zelf niet dat ik dat gezegd had. Kjeld glimlachte.
‘Kom, we gaan naar binnen. Lust je nog wat te drinken?’
Ik knikte, tilde de zak voer op en nam hem mee naar binnen. Kjeld zette hem in de kast, schonk nog wat in. Zijn moeder kwam de keuken in toen we aan tafel zaten.
‘Ik heb die nieuwe zak voer in de kelder gezet, reken straks maar af met me,’ zei ze. ‘Alles goed, Mark?’
‘Ja hoor,’ zei ik zo vrolijk mogelijk.
Ze knipoogde en vertrok weer.
‘Moet jij dat voer zelf betalen?’ vroeg ik een beetje verbaasd.
Kjeld lachte. ‘Wat dacht je dan? Ik verdien ook genoeg aan die beesten.’
‘Verdien jij daar geld mee?’
‘Ik fok er mee, Mark. Dacht je echt dat ik alles hield? Dan had ik er nu al honderden gehad, na al die jaren. Ik verkoop ze, via een man in mijn oude dorp. Die fokt ook, we wisselen konijnen uit, hij verkoopt ze ook. Ik krijg daarna mijn deel.’
‘Verkopen? Aan wie?’
‘Mensen die konijnen willen. Veel kinderen. Hij kent ook een paar dierenwinkels.’
Ik keek hem lachend aan. Hij verbaasde me weer.
Tot mijn verbazing konden we gewoon naar de schuur die vrijdag. Jeroen had er moeite voor moeten doen, maar toen zijn vader de zekerheid had dat de vrienden van Hendrik niet binnen kwamen, en die Wim niet, had hij toch toegegeven. Toen Kjeld zeker wist dat de vrienden van Hendrik er niet zouden zijn, wilde hij toch mee. We waren nog geen tien minuten in de schuur die vrijdag of er was meteen sensatie. Politie, met vier agenten kwamen ze binnen. Kjeld keek meteen in paniek naar mij. Ik haalde mijn schouders op. De muziek ging uit, er gingen meer lichten aan. Jeroen’s vader stond er meteen bij. Ik kon niet volgen waar ze het over hadden. Het was een aardige discussie. Twee agenten praatten met hem, de andere twee keken rond, in de schuur, naar de ruimte achter met de trap naar de zolder. Ze kwamen weer terug, vroegen een jongen om zijn identiteitskaart. Auke stond achter me, zijn hand pakte die van mij. Ik kreeg het warm, totdat ik voelde dat hij mijn bierflesje uit mijn hand pakte.
‘Je bent nog geen 16,’ siste hij in mijn oor.
Ik keek om me heen, meer jongens zetten onopvallend hun flesje weg. Kjeld stond naast me, ik pakte zijn fles uit zijn hand en gaf die achter me aan Auke. Ik hoorde hem grinniken.
‘Denk je nou echt dat ze geloven dat ik drie flessen tegelijk drink?’
‘Je ziet er bezopen genoeg uit,’ grijnsde ik.
‘Zeg,’ lachte hij achter me en gaf me een por in mijn rug.
Ik hing even achterover en lachte. Mijn rug leunde tegen zijn borst, ik voelde zijn hand even tegen mijn heup. Dit voelde goed. Hier en daar werd om legitimatie gevraagd, vooral aan duidelijk jongere jongens. Jelle liepen ze voorbij, Martijn ook. Mij moesten ze weer hebben. Kleine Markje. Zuchtend haalde ik mijn kaart uit mijn portemonnee en liet hem zien.
‘Bijna 16,’ zei de agent verbaasd.
Ik knikte.
‘Bier gedronken?’
‘Nee.’
Hij keek me even ongeloofwaardig aan, glimlachte een keer en gaf toen mijn kaart terug. De andere twee agenten gaven Jeroen’s vader vriendelijk een hand en wenkten de anderen dat ze weer gingen. Het licht werd gedimd, de muziek ging weer aan. Hier en daar werden flesjes terug gepakt van de bar.
‘Kwam je goed weg,’ zei Auke.
‘Bedankt,’ zei ik en strekte mijn hand voor mijn flesje.
Auke hield hem vast. ‘Nou ik weet dat je nog geen 16 bent mag ik je dat niet geven,’ zei hij treiterend.
Hij gaf Kjeld zijn flesje terug, zette die van mij en hem op de bar. Ik wilde hem pakken maar hij hield me tegen. Hij stond ineens achter me, arm om mijn middel, ik kon met mijn gestrekte arm net niet bij de bar komen.
‘Niet doen, is nog niet goed voor je,’ lachte hij.
Ik stribbelde tegen, maar zijn kruis drukte tegen me aan, dus zoveel tegengas gaf ik niet. Hij mocht me zo nog wel even vasthouden. Jelle bekeek het lachend, nam nog een slok van zijn flesje. Auke kietelde me, maar zorgde er wel voor dat ik dicht tegen hem aan bleef. Ineens draaide ik me om, kietelde terug. Hij lachte, sloeg zijn arm om mijn nek en trok mijn hoofd naar beneden. Ik hoorde zijn adem in mijn oor.
‘Nou, vooruit dan,’ zei hij en liet me los.
Ik lachte en pakte de fles van de bar. Auke pakte de andere en nam een slok tegelijk met mij. Hij keek me glunderend en lachend aan.
‘Je hebt mijn flesje,’ zei hij ineens tegen mij, vlak naast mijn oor.
‘Weet ik,’ grinnikte ik. ‘Lekker.’
Auke grijnsde, maar bloosde ook. De rest had niets in de gaten. Kjeld keek maar liet niets merken. Auke begon te beseffen wat we gedaan hadden en begon tegen Martijn te praten. Ik hield er een raar gevoel aan over. Alsof ik niet bestond. Kjeld hield me wel bezig, samen met Jelle. Er werd om me heen veel gepraat over het bezoek van de politie. Jeroen’s vader was weer weg, iedereen vroeg aan Jeroen wat er aan de hand was. Hij hield zich op de oppervlakte; ‘gewoon een controle, niets aan de hand.’ Jelle stond rond te kijken en leuke meisjes aan te wijzen voor mij en Kjeld. Ik lachte er om, Kjeld vond het minder grappig. Hij glimlachte verlegen, wilde er niets van weten. Ik speelde het spelletje wel mee, al liet ik bij ieder meisje dat Jelle aanwees wel duidelijk merken dat ik het niets vond. Het was gezellig, het leidde af. Mijn onrustige gevoel was verdwenen. Auke ook. Ik zag hem ineens nergens meer. Zou hij naar huis zijn? Ik keek onderzoekend de schuur rond, maar zag hem nergens.
‘Wie zoek je?’ vroeg Jelle.
‘Niemand,’ haalde ik mijn schouders op, ‘gewoon, kijken wie er zijn.’
Een half uur later kwam hij weer binnen, met een vriend van hem. Strak gezicht, maar hij glimlachte naar me toen hij naar me toe kwam lopen. Het was een gemaakte glimlach vond ik, overduidelijk zo’n blik waarmee je net wilt doen alsof er niets aan de hand is. Ik vroeg er maar niet naar. Niet hier in de schuur, met Jelle en Kjeld naast me en met Martijn dicht in de buurt. Linda en Marloes stonden met hem te lachen. Auke kwam bij me staan, bestelde nog een flesje.
‘Jij nog een?’
‘Nog eentje,’ zei ik.
Hij glimlachte.
‘Daarna ga ik naar huis.’
‘Goed idee,’ grijnsde hij.
Hij gaf me mijn flesje, tikte er met die van hem tegenaan en keek even diep in mijn ogen. Ik kreeg het warm, voelde mijn wangen gloeien. Ik hoopte maar dat niemand het zag. Ik dronk snel, ik kreeg haast. Auke zag het en grijnsde weer. Met een klap zette Auke zijn lege flesje op de bar. Hij was sneller dan ik.
‘Ik ga er vandoor,’ zei hij tegen ons.
‘Zie je,’ zei Jelle.
Auke zwaaide naar zijn broer en vertrok, maar niet voordat hij me nog even doordringend had aangekeken. Ik dronk mijn flesje verder leeg, trok mijn jas aan. Kjeld werd bezig gehouden door Marloes, ze lachten, ze had hem stevig vast. Ik zwaaide en ging de koude buitenlucht in. Ik pakte mijn fiets, twijfelde even wat ik moest doen. Auke was weg. Ik snapte wel dat we elkaar nog zouden zien, maar waar was hij heen? Ik reed rustig naar huis, ergens moest ik hem tegen komen. Een straat verder stond hij, onder een boom, ik zag hem bewegen toen ik voorbij reed. Ik liet mijn fiets uitdrijven en wachtte tot hij naast me fietste. We keken naar elkaar, zo te zien dacht hij hetzelfde als ik.
‘Jouw huis,’ zei hij, ‘ik wil Martijn niet thuis zien komen.’
Ik glimlachte. ‘Ik hoop dat mijn ouders al naar bed zijn.’
Auke glimlachte maar keek bezorgd.
‘Wat is er?’ vroeg ik, maar verwachtte eigenlijk geen antwoord.
‘Ik maak me zorgen om de schuur,’ zei hij voor zich uit.
‘Hoe bedoel je?’
‘Dat bezoek van de politie. Ik heb gehoord dat ze morgen terug komen om met de vader van Jeroen te praten.’
‘Van wie?’
‘Vriend van mij, die stond er vlak bij, hij ving zoiets op. Hij vertelde het me net, buiten.’
Dus daar was hij heen en daarom keek hij zo. Gek genoeg was ik opgelucht, ook al was het slecht nieuws.
‘Gaan ze het sluiten? Waar moeten we dan heen?’
‘Dat weet niemand. Het is ook niet zeker dat ze het willen sluiten, maar dat er iets aan de hand is, dat is wel zeker.’
‘Zou het met de vechtpartij van vorige week te maken hebben?’
‘Vast wel. Het is mooi kut in ieder geval.’
‘Jeumig.’
‘Whatever.’
Het licht was uit bij mij thuis, gelukkig. Ik zette mijn fiets in de schuur, toen ik me omdraaide had Auke me al vast. Ik kuste hem, liet zijn tong die van mij vinden. Ik kreunde even zachtjes, speelde met zijn mond. Ik graaide door zijn haar, duwde mijn andere hand onder zijn jas. Auke pakte mijn gezicht, keek me even aan en trok mijn gezicht naar zich toe. Met twee handen op mijn wangen staarde ik in zijn ogen. Hij kuste me, langzaam, voorzichtig bijna. Mijn handen hingen naast mijn lichaam, ik kon even niets doen. Bij zijn tweede kus tilde ik ze iets op, legde ze op zijn heupen. We zoenden weer, ik kneep zachtjes in zijn heupen en in zijn billen. Hij gniffelde. Ik trok hem tegen me aan, voelde dat hij het lekker vond. Dat liet hij niet te lang toe, daarna liet hij me weer wat los.
‘Ik moet zo gaan.’
Ik knikte, snapte het wel. Als Martijn eerder thuis zou zijn dan zou hij vragen krijgen.
‘Ik ben morgen de hele middag alleen thuis,’ fluisterde ik. ‘Kom je langs?’
Ik zag hem nadenken.
‘Alsjeblieft?’
Hij glimlachte en knikte. ‘Ik zal er zijn.’
Ik was mezelf niet. Ik had snel mijn kamer wat opgeruimd, keek de hele tijd op de klok. Mijn ouders en mijn zusje zouden rond half een weg zijn, Auke zou wat later komen. Eindelijk met hem alleen in huis. Niet stiekem achter een schuur of een garage. Mijn moeder keek onderzoekend naar me waarna ik besloot maar naar mijn kamer te gaan. Uit het zicht blijven. Zorgen dat ze geen vragen stelden. Eindelijk, ze gingen. Ik werd er wel nerveus van. Ik keek in de badkamer nog een keer in de spiegel, streek mijn hand nog een keer door mijn haar. Het zat wel. Ik wierp nog een blik in mijn slaapkamer, alles zag er goed uit. Ik hobbelde de trap af, ging op de bank zitten. Ik zette de tv aan, zapte wat door de kanalen en zette hem weer uit. Even later zat ik in de keuken, keek eens rond. Zou ik alvast twee glazen klaar zetten? Ik zette ze op het aanrecht om ze drie tellen later weer terug in de kast te zetten. Onzin, dat kon straks ook wel. Ik ging weer terug de kamer in, keek naar de bank en stormde de trap op naar mijn kamer. Ik ging op bed liggen, mijn gezicht naar het plafond.
Mijn ouders waren nog geen 10 minuten weg.
Ik stond vijf minuten later weer op, trok mijn dekbed recht en ging de trap af. Ik liep net de keuken in toen ik hem langs het huis zag rijden. Ik kreeg het warm, maar vond dat ook weer onzin van mezelf. Hij glimlachte naar me toen hij de keuken binnen kwam.
‘Hey.’
‘Hoi,’ zei ik en gaf hem een kus.
Hij kuste terug, maar daar bleef het bij.
‘Iets drinken?’
Hij knikte. ‘Lekker.’
Ik pakte de twee glazen weer en schonk ze vol. Auke ging aan de keukentafel zitten, nam een slok en staarde voor zich uit.
‘Raar dit,’ zei hij.
Ik glimlachte.
‘Mark,’ zei hij zuchtend.
‘Wat?’
Hij haalde zijn schouders op.
‘Nerveus?’
‘Ik weet niet hoe ik het moet noemen.’
‘Wat zit jou dan dwars?’
‘Wat nou als ze er achter komen?’
‘Daar wil ik nog helemaal niet aan denken. Hoe moeten ze er achter komen?’
‘Het gaat ze denk ik snel genoeg opvallen dat wij steeds meer met elkaar omgaan. Vrienden van mij stelden al vragen, het viel ze op dat ik vaak bij jullie sta in de schuur.’
‘Nou en? Martijn is jouw broer, zo gek is dat toch niet?’
‘Heb ik ze ook al gezegd. Maar dan nog. Jullie zijn een stuk jonger.’
Ik lachte. ‘Zoveel scheelt dat toch niet?’
‘Niet dat die vrienden van mij me zoveel interesseren,’ zei hij wrang.
Ik keek hem verbaasd aan.
Hij haalde zijn schouders op. ‘Ze gaan vaak de stad in, stappen, achter de meiden aan. Ik heb daar geen zin in.’
‘Is toch ook niet verplicht?’
Hij schudde zijn hoofd. ‘Weet ik ook wel. Maar pas ik wel in die vriendenkring van jullie dan? Ik denk dat ze raar op zullen kijken als ik steeds meer met jullie op zou trekken. Maar als ik dat niet doe, hoe vaak zien we elkaar dan eigenlijk?’
‘Natuurlijk pas jij er tussen, je bent de broer van Martijn, betere smoes heb je niet. Jij en Marloes kunnen het ook goed met elkaar vinden, Jelle vindt je een toffe gast. En Kjeld…’
‘Kjeld?’
‘Die snapt het allemaal wel,’ grijnsde ik.
Hij glimlachte flauw. ‘Hij weet het echt van ons he?’
Ik knikte. Hij haalde een keer zijn schouders op.
‘We zien het allemaal wel,’ zei ik, ‘alles hoeft toch niet meteen geregeld te zijn?’
‘Nee.’
Ik glimlachte, stond op om nog twee glazen te vullen. Ik kuste hem boven op zijn hoofd. Eindelijk, hij lachte weer. Ik schonk de glazen vol en zette ze op tafel. Ik streelde een keer door zijn haar en keek hem aan. Hij draaide zijn hoofd, keek schuin omhoog naar me. Er zat een wit vlekje op zijn voorhoofd, waar ik vorige week nog een pleister op had geplakt. Hij legde zijn hand tegen mijn been, liet zich kussen. Ik pakte zijn hand, trok hem omhoog. Even hielden we elkaar vast, zoenden. Daarna liet ik hem los, pakte zijn hand weer en trok hem mee. Toen hij zag waar ik naar toe ging keek hij weer nerveus. Ik was op weg naar de trap, naar mijn kamer. Hij zei er niets van, volgde me braaf. Ik duwde de deur van mijn kamer dicht, trok hem weer tegen me aan. Ik drukte mijn mond op die van hem, likte zijn lippen. Hij zoende terug, onrustig. Zijn ademhaling ging snel, zijn handen trilden zachtjes op mijn rug. Ik pakte de kraag van zijn trui bij zijn hals en trok hem met me mee, naar mijn bed. Ik wilde tegen hem aan liggen, op hem, onder hem. Hij viel met me mee, ging naast me liggen op zijn zij en keek naar me, voorzichtig glimlachend. Ik trok hem tegen me aan, sloeg mijn been over die van hem. De hiel van mijn voet wreef tegen de achterkant van zijn benen, mijn hand drukte tegen zijn rug. Hij lag redelijk stil, zoende me traag, maar verder bewoog er niets. Even later verborg ik mijn neus in zijn nek en bleef stil tegen hem aan liggen, zijn arm beschermd om me heen. Hij zuchtte.
‘Volgens mij kunnen we elkaar veel te weinig zien zonder dat ze vragen gaan stellen.’
‘We zijn nu toch ook alleen?’
‘Zo vaak zal dat niet zijn.’
‘Auke, dat zal wel meevallen.’
‘Denk je?’
‘Ja. Vergeleken met die 900 km afstand die ik eerst had zeker.’
Hij lachte. ‘Hoe ging dat nou?’
‘Wat? Met die jongen? Hij woonde daar, dat pension en die camping waren van zijn ouders. Zo hebben we elkaar leren kennen. Ik bleef naar hem kijken en hij naar mij. Hij heeft me een keer meegenomen de bergen in. We zijn gaan zwemmen in een beekje, en daar gebeurde het. Bijna als vanzelf. Voor ik het wist zoenden we elkaar.’
‘En de herfstvakantie dan? Had niemand iets in de gaten dan?’
Ik grinnikte. ‘Niemand.’
‘Hoe deden jullie dat dan? Als niemand iets mocht merken?’
‘We sliepen in een caravan, die hadden we voor onszelf.’
Hij keek me even aan met grote ogen. ‘Jullie hebben samen geslapen?’
‘Zeker weten.’
Hij zuchtte. ‘Jij bent veel verder dan ik.’
‘Hoe bedoel je?’
‘Wat hebben jullie allemaal gedaan?’
‘Gewandeld, gewerkt.’
‘In bed, bedoel ik. Alles?’
‘Bijna alles.’
Hij zuchtte weer.
‘Jij nog nooit?’
‘Met wie zou ik dat dan moeten hebben doen?’
‘Weet ik niet. Jij hebt toch ook wel eens leuke jongens gezien?’
‘Jawel. Maar nog nooit gedurfd daar iets mee te doen.’
Ik ging op mijn buik liggen, leunde op mijn ellebogen en keek hem aan.
‘Wie?’
‘Hoezo; wie?’
‘Wie vond je leuk?’
‘Hier in het dorp?’
‘Of op vakantie.’
‘Op vakantie af en toe, gewoon een leuke jongen die je ziet lopen, maar daar durfde ik toch nooit iets tegen te zeggen, zeker niet dat ik hem leuk vond.’
‘En hier in het dorp?’
‘Eentje. Al een tijd eigenlijk.’
‘Wie?’ Ik vroeg het lachend, nieuwsgierig.
Auke keek me even ondeugend aan. ‘Jij,’ zei hij toen.
‘Ik? Hoe lang al?’
Hij knikte. ‘Al twee jaar misschien.’
‘Toen was ik dertien?’
‘Ik vond het ook heel raar. Maar als jullie bij ons waren, Martijn, Jelle, jij… De manier waarop je lachte, hoe jij grappen maakte. Ik heb altijd een zwak voor je gehad.’
‘Ik heb er nooit iets van gemerkt.’
‘Ik liet ook nooit iets merken. Ik vond ook dat het niet kon, jij was veel te jong toen. Ik snapte het ook niet. In het begin vond ik je gewoon een grappige jongen.’
‘Als een klein broertje.’
‘Ja zoiets. Later merkte ik dat het meer was. Door jou ben ik er achter gekomen dat ik homo was.’
Ik keek naar hem, kuste zijn wang. Hij glimlachte.
‘Ik had het bijna helemaal verdrongen, maar op mijn verjaardag was het ineens helemaal terug. Jij had een vriendin, je was ouder. En ik kreeg het warm van de manier waarop je keek.’
‘Toen begon het bij mij.’
Hij glimlachte weer, kuste mij nu.
‘Maar ik vond nog steeds dat het niet kon. Ik pas er niet tussen, bij die groep waar jij mee omgaat.’
‘Onzin,’ zei ik en kuste hem.
Ik sloeg mijn arm om hem heen, draaide me half op hem. We zoenden, ik duwde zijn trui omhoog. Zijn handen verdwenen onder die van mij. Ik ging op mijn knieën zitten, trok hem weer tegen me aan. Ik duwde zijn trui verder omhoog, hij deed bij mij hetzelfde. Ik liet hem los, deed mijn armen omhoog. Hij twijfelde. Ik deed het zelf maar. Ik liet mijn trui en tegelijk mijn T-shirt achter me op bed vallen. Hij keek naar me, van mijn buik naar mijn gezicht en weer terug. Ik pakte de rand van zijn trui en trok hem omhoog. Hij aarzelde maar liet me doen. Zijn trui viel op die van mij, Ik legde mijn hand op zijn schouder en duwde hem weer achterover. Ik ging op hem liggen, voelde zijn huid tegen die van mij. Hij keek me met wijde ogen aan, streelde mijn rug voorzichtig. Ik kuste hem, wilde traag zoenen. Ik leunde op mijn arm, mijn hand in zijn haar, mijn andere hand streelde zijn zij, van zijn broek tot aan zijn arm. Hij rilde even.
‘Lekker?’ vroeg ik.
Hij knikte. Ik ging helemaal op hem liggen, voelde zijn harde kruis.
‘Ik voel het,’ grinnikte ik.
Hij keek verlegen. Ik kuste hem, kuste zijn schouder, zijn borst. Zijn handen klauwden in mijn haren. Ik kuste zijn buik, steeds lager. Mijn hand gleed naar zijn kruis, door de stof heen pakte ik hem. Hij was hard, en flink ook. Ik kuste zijn buik weer, peuterde met mijn hand aan zijn broekriem. Ik maakte het knoopje los, daarna de rits. Ik streelde zijn kruis weer, met nu alleen de dunne stof van zijn boxershort er nog tussen. Ik kuste weer lager.
‘Mark, niet doen.’
Ik keek omhoog.
‘Dit gaat me te snel, sorry.’
Ik ging weer recht liggen, kuste hem weer. Ik maakte mijn broek los, duwde hem wat naar beneden en ging op hem liggen, drukte mijn kruis tegen de zijne, even hard. Dunne stof er tussen. Hij kreunde. Traag bewoog ik heen en weer. Misschien wilde hij het wel tegen houden maar dat kon hij niet. We zoenden traag. Even probeerde ik nog met mijn hand in zijn boxer te komen, maar op het laatst hield hij me tegen. Ik vond het prima, dat kwam nog wel. Rustig aan, als hij dat wou. Hij kneep in mijn billen, een hand op mijn boxershort, de andere had per ongeluk mijn boxer onhoog geschoven en streelde de naakte huid. Ik kreunde, voelde mijn kruis vochtig worden. Ik duwde wat harder, langzaam gleed ik uit mijn boxer. Ik voelde hem tegen de huid van zijn buik. Hij ook, hij stopte met zoenen, zijn ogen gingen open. Hij glimlachte, keek even tussen ons in. Daarna sloot hij ze meteen weer, zoende me wild. Ik probeerde op dezelfde manier zijn boxer weg te werken, wat me nog lukte ook. Hij gleed tegen die van mij. Ik tilde me iets op, keek. Ze lagen tegen elkaar, het meeste nog verborgen door de textiel. Ik duwde met mijn bekken, gleed traag heen en weer. Ik zag zijn huid af en toe half over zijn eikel glijden. Hij stopte mijn heupen met zijn handen. Ik kuste hem weer. Beneden ging de keukendeur open. Verschrikt keken we elkaar aan. Ik draaide me van hem af, hij ging zitten waardoor zijn hele kruis vrij kwam. Ik pakte zijn schouder vast, kuste zijn wang en liet hem weer los. Daarna werd ik snel, broek weer dicht, trui aan.
‘Jeumig,’ zei Auke toen hij zijn trui achterstevoren aan trok.
Ik lachte. ‘Zei jij nou Jeumig?’
Hij grijnsde. Ik hielp hem met zijn trui, gaf hem een kus.
‘Zie je nou wel dat je gewoon bij die vrienden van mij past?’
© 2007 Oliver Kjelsson