‘Hey loverboy, hoe is het?’
Ik keek lachend naar Tessa, maar zag ook de blik van Adam die vlak achter haar liep.
‘Loverboy?’ vroeg hij. ‘Mis ik iets?’
Ik zag Tessa een beetje verschrikt kijken.
‘Toch die app-boy?’
‘Nee, doe me een lol zeg.’
‘Hoor je daar nog wel eens iets van?’ vroeg Tessa.
‘Nou je het zegt, nee. Al even niet meer,’ zei ik zelf verbaasd.
Joep had me zo bezig gehouden dat ik er verder niet meer aan gedacht had, maar Mitchel was eigenlijk meteen gestopt met appen nadat ik hem had gezegd dat ik er gek van werd.
‘Is er een nieuwe dan?’ ging Adam verder.
Die liet niet los.
‘Nee,’ zei ik.
‘Ik zei dat zomaar,’ vulde Tessa aan.
Adam lachte, maar ik zag aan zijn gezicht dat hij het maar half geloofde.
‘Ik dacht al, die is ineens wel heel erg op zoek.’
‘Nee hoor.’
‘Je hebt mij toch?’
Ik lachte. ‘Zo is dat Adam.’
Ik kreeg weer een arm om me heen. Kort, strak. Ik zag Tessa kijken. Hij liep door naar binnen.
‘Af en toe hè,’ zei Tessa terwijl ze hem na keek, ‘twijfel ik wel eens aan hem.’
‘Tes, nee. Dan had hij me dat wel verteld toch?’
‘Zou je wel denken. Maar misschien worstelt hij er nog mee.’
‘Tes, doe normaal. Nee. Geloof ik niks van.’
Ze glimlachte. ‘Ik ook niet.’
De manier waarop ze het zei, waarop ze keek toen ze wegliep.
‘Tes! Doe normaal!’
Ze keek om en wachtte tot ik haar ingehaald had.
‘Hoe was het gister?’
‘Met Joep?’
‘Uhu.’
‘Goed. Vrolijk. Bedankte me nog een keer voor zaterdag. En hij heeft een sneaky idee van ons gejat.’
‘Hoezo?’
‘Gister was zijn beste vriendin ineens “toevallig” in de supermarkt.’
Tessa lachte.
‘Hij had ons door hè, toen jij er was.’
‘Echt? Nou ja, ook niet gek eigenlijk.’
‘Ik kreeg het wel benauwd toen hij daar een grap over maakte. Hij wilde ook precies weten wat ik gezegd had waardoor jij kwam kijken.’
Tessa lachte. ‘Ik vraag me serieus af hoe lang jij dat verborgen kunt houden.’
‘Ik ook Tessa, ik ook.’
‘Kom je wat mee drinken?’ vroeg Joep toen we na het werk naar buiten liepen.
‘Ik wil douchen, en daarna iets eten.’
‘Daarna?’
‘Vanavond?’
‘Uhu.’
‘Is goed.’
Hij keek vrolijk. ‘Zie ik je vanavond.’
Ik reed vrolijk naar huis. Ik had er zin in. Dan werd het maar lastig en ongemakkelijk. Maar ik wilde hem gewoon zien.
‘Hey,’ zei ik vrolijk toen ik binnenkwam.
‘Ha, jongen. Hoe was het?’
‘Druk. Ik ga douchen.’
‘We gaan over een uurtje eten.’
Ik rook aan mijn shirt. ‘Dan ben ik net schoon denk ik.’
Mijn moeder lachte. ‘Smeerlap.’
‘Tot straks.’
Met een zucht liet ik het warme water over me heen stromen. Ik dacht aan Joep. Hij was uitgelaten geweest, grappen maken met mij, met Mo, zelfs met Martin. Hij had het echt naar zijn zin op het werk. Opvallend naar zijn zin, maar dat snapte ik ook wel. Hier kon hij helemaal zichzelf zijn. Tenminste, hij kon er gewoon die jongen zijn die hij wilde zijn. Die hij was. Zonder dat “dingetje”, wat het natuurlijk toch was. Ik keek naar beneden. Ik pakte hem vast en streelde. Dat had hij niet. Dat moest hij allemaal missen terwijl hij dat wel heel graag had gehad, leek me. Dat leek me raar, niet voor te stellen. Nu ik er toch aan dacht… Nu ik hem toch vast had… Ik trok me hard, dacht aan Joep. Ik had niet veel tijd nodig.
Ik lachte toen ik de woonkamer in liep. Twee borden op tafel, met nog een stuk pizza, een halfvolle zak chips, lege fles cola. Thijs lag onderuit in de bank.
‘Je hoeft niet te raden,’ grijnsde Joep, ‘ouders zijn niet thuis.’
‘Totaal herkenbaar. Hey Thijs.’
‘Hey, Levy.’
Joep keek naar me. ‘Wil je wat drinken?’
‘Lekker.’
‘Jij ook Thijs?’
‘Nah, ik ga zo weg.’
‘Weg?’
‘Ja, chillen bij Frank. Kan zijn dat ik daar blijf slapen trouwens.’
Joep grijnsde naar me, keek daarna weer naar zijn broer. ‘Ouders zijn een weekendje weg. Als je maar op tijd terug bent, anders gaan ze zeiken.’
‘Ja…’
Ik ging in een bank zitten, glimlachte naar Joep toen hij het glas voor mij op tafel zette. Hij ging naast me zitten en voor mijn gevoel nog best dichtbij. Ik zag Thijs kijken. Ik wilde niets laten merken, draaide me iets schuin zodat ik ze allebei aan kon kijken. Joep keek naar mijn been, af en toe ook wat hoger volgens mij. Ik kreeg het warm. Straks ging Thijs weg. Ik nam een slok en verslikte me bijna. En Thijs bleef maar kijken.
Het was even stil, toen Thijs weg was.
‘Nog wat drinken?’
‘Ja, lekker.’
Hij stond weer op, toen hij terug kwam zat hij net iets verder van mij af.
‘Mo en David hebben echt niets door hè?’
‘Nee, volgens mij niet.’
Joep lachte, keek daarna naar de tafel. ‘Ik vraag me af hoe lang?’
‘Dat ze het niet weten? Geen idee.’
‘Vroeg of laat zullen ze er toch achter komen.’
Ik haalde mijn schouders op. ‘Misschien. En wat dan nog? Ze dealen er maar mee toch?’
‘Ik voel me er af en toe een beetje schuldig over. Alsof ik ze voor de gek aan het houden ben.’
‘Doe normaal. Waarom? Het is best wel iets persoonlijks, dat is aan jou om te vertellen, niet aan hun. En er verandert verder niets aan, het blijft gewoon werken in een supermarkt, vakken vullen. Als je nou moet gaan douchen samen naderhand…’
Joep knikte.
‘Hoe doe jij dat op school?’
‘Niet. Ik kleed me ook in het toilet om.’
‘Is dat niet vervelend?’
Hij haalde zijn schouders op. ‘Het andere is lastiger.’
Ik zag hem serieus kijken, zo zag ik hem niet vaak.
‘Omkleden in de kleedkamer zelf?’
Hij knikte. ‘Dan sla ik helemaal dicht.’
‘Je bent altijd vrolijk en uitgelaten.’
‘Dan niet hoor. Ik ben op zich ook heel lastig in contacten.’
‘Jij?’
‘Echt contact. Aanraken en zo.’ Hij zuchtte. ‘Daarom wil ik ook geen relatie. Dan wordt ik helemaal gek. Als iemand te dicht in de buurt komt, me aanraakt…’
‘Ik heb je wel eens tegen je arm geslagen en zo.’
‘Dat kan nog wel, maar als het intiemer wordt…’ Hij keek me indringend aan. ‘Ik schaam me gewoon voor mijn lichaam. Sorry.’
‘Maar…’
‘Als iemand mijn hand vast pakt dan raak ik al in paniek. Bang dat er meer van komt.’
‘Vervelend.’
Joep haalde zijn schouders op. ‘Komt nog wel. Eerst door wat dingen heen.’
‘In je hoofd?’
‘Ook. Maar ook mijn lichaam. Als iemand over mijn rug wrijft ben ik altijd meteen bang dat ze mijn binder voelen.’
‘Binder?’
‘Soort sport-bh, maar dan strakker. Die drukt alles lekker plat.’
‘Lijkt me niet comfortabel.’
‘Is het ook niet. Maar in mijn hoofd wel als ik een T-shirt aan heb.’
‘Het werkt. Het was mij niet opgevallen.’
Hij grijnsde. ‘Die jasjes op het werk zijn ideaal, lekker stug, die verstoppen alles. Maar net als Thijs, die blijf vanavond gewoon bij vrienden slapen. Ik zou dat niet kunnen. Sta ik de hele avond strak. Ik denk dat iedereen het ook altijd kan zien. Daaraan, aan mijn broek.’
‘Aan jouw broek?’
‘Ja hallo, daar zit niks. Geen bult, niets.’
Ongemerkt keek ik toch.
‘Niet kijken.’
‘Sorry.’
‘Nou ja, dat dus. Ik heb wel eens zakdoeken geprobeerd en zo, maar dat blijft niet zitten. Of het verschuift, heb ik ineens iets helemaal onder me zitten, of op mijn heup.’
Of ik wilde of niet, ik moest lachen. Joep lachte mee.
‘Ik ben blij dat ik het hier zo met jou over kan hebben,’ zei hij daarna serieus.
‘Tuurlijk.’
‘Tot nu toe was Eline de enige, maar cool dat ik het er ook eens met een jongen over kan hebben.’
‘Ik ben blij dat je me vertrouwt.’
Joep glimlachte verlegen. ‘Dat doe ik zeker.’
Ik tilde mijn glas op en nam een slok.
‘Oké, ik ga je nu iets vertellen… Niet lachen.’
‘Vertel.’
‘Ik ga binnenkort met Eline een packer kopen.’
‘Een wat?’
‘Google maar.’
‘Nee, zeg gewoon.’
‘Nee, ik schaam me kapot.’
Ik pakte mijn telefoon en zocht. Het werd me al snel duidelijk.
‘Een soort professionele zakdoek?’
Joep lachte. ‘Zo zou je het kunnen noemen.’
Ik keek nog steeds op mijn telefoon. ‘En hoe blijft dat dan… O, wacht, ik zie het al. Speciale boxer met vak waar ie in kan.’
‘Precies.’
‘Ik ken dildo’s, wist niet dat ze die ook eh, “in rust” verkochten, zeg maar.’
‘Daar zijn ze ook niet voor. Niemand loopt de hele dag met een stijve in zijn broek rond.’
‘Nee. Nou, soms…’
Joep lachte. ‘Nou, dus gewoon voor de bult.’
‘Nice.’
‘Lijkt me echt te gek. Iedereen zegt wel dat niemand daar op let, maar ik voel het altijd wel zo.’
Ik kuchte.
‘Wel?’
‘Ik wel. Als ik een leuke jongen zie kijk ik wel altijd even.’
‘En?’
‘Negen van de tien keer zie je niets.’ Ik grijnsde. ‘Helaas. Nee, vaak zie je niets. Maakt ook niet uit.’
‘Mij wel.’
‘Jij kijkt wel altijd?’
‘Altijd. Maar ik denk ook wel dat dat komt omdat ik dat zelf niet heb, en kijk dan bij anderen, hoe dat er uit ziet.’
Joep sloeg zijn handen voor zijn gezicht en ging achterover in de bank hangen. ‘Dit heb ik nog nooit aan een jongen vertelt zoiets.’
Het bleef even stil. Joep zat voor zich uit te kijken.
‘Wat denk je?’
Hij keek stuurs. ‘Niets.’
Ik grinnikte. ‘Wel, ik zie het aan je.’
‘Nee, laat maar. Ga ik het niet over hebben.’
‘Joep, ik dacht dat je me alles kon vertellen. Mag. Gewoon doen.’
‘Dit niet.’ Hij lachte en schudde zijn hoofd. ‘Te erg.’
‘Zelf weten. Van mij mag je alles vragen. Als ik je daar mee kan helpen.’
‘Nee, kan ik niet maken. Ik doe zelf moeilijk als iemand al naast me wijst bij wijze van spreken, dan ga ik dit niet vragen.’
‘Nou heb je me nieuwsgierig. Vertel op.’
Hij bloosde, keek bijna verlegen. ‘Hoe voelt eh…’
‘Wat?’
‘Die bult. Ik heb geen idee hoe dat voelt.’
‘Het voelt eigenlijk ook niet. Het zit er gewoon. Valt me zelf nooit zo op.’
‘Nee, maar… Als je het vast pakt, je hand erop. Hoe voelt dat?’
‘Eh, zacht?’
‘Oké.’
‘Dus ja. Niets bijzonders denk ik.’
‘Dat vind jij. Maar gewoon zacht? Voel je nog verschil tussen zeg maar je ballen en je lul?’
‘Dat wel.’
‘Oké.’
Het bleef hangen, het verhaal, de vraag. Joep keek me alleen maar aan.
‘Wat?’
‘Nee, niks.’
‘Joep…’
‘Nee, laat maar. Ik ga het niet vragen.’
‘Zelf weten,’ zei ik terwijl ik mijn glas van tafel pakte en een slok nam.
‘Ik zou het wel eens willen voelen,’ hoorde ik naast me.
‘Je bedoelt… Wil je…?’
Joep werd rood. ‘Laat maar. Ik heb het niet gevraagd. Het is alleen dat, waarom ik het vroeg, nou ja, als ik voor dat ding ga, hoe weet ik dan of het klopt?’
‘Dat zie je ook wel denk ik, je zei net zelf dat je bij anderen kijkt.’
‘Sorry. Oneerlijke vraag ook.’
‘Nee, ik snap het wel, geeft niet.’
Joep pakte onze glazen van tafel en liep naar de keuken. Hij bleef lang weg. Ik stond op en ging kijken waar hij was. Hij stond tegen het aanrecht geleund, staarde naar buiten.
‘Sorry,’ zei hij zonder me aan te kijken. ‘Ik had er niet over moeten beginnen.’
‘Ik snap het wel.’
‘Sorry.’
‘Het mag wel.’
Hij keek me met een ruk aan. ‘Wat?’
‘Ik snap waarom je dat wil doen. Mag.’
Ik ging dicht bij hem staan. Hij keek me aan.
‘Echt?’
Ik knikte. Als ik dit voor hem kon doen, dan vond ik het meer dan goed. Hij strekte voorzichtig zijn arm, voor ik het wist voelde ik zijn hand. Hij kneedde zachtjes. Ik voelde hem zoeken waar alles zat. Hij liet snel daarna los.
‘Thanx. Echt.’
‘Op zich voel je eigenlijk niet eens zo veel, door die spijkerbroek.’
Hij keek me aan, meteen toen ik het gezegd had snapte ik eigenlijk pas wat ik gezegd had. Joep keek me vol ongeloof aan. Daarna herpakte hij zich.
‘Ja,’ probeerde hij te lachen, ‘met alleen een boxer is het anders natuurlijk.’
‘Klopt,’ antwoorde ik redelijk nerveus.
We keken elkaar aan, zonder iets te zeggen maakte ik mijn broek los.
‘Jezus, Levy, weet je dit heel zeker?’
‘Alles voor de wetenschap,’ grijnsde ik onhandig.
Ik liet mijn broek een stukje zakken, het eerste wat Joep deed was alleen maar kijken.
‘Dat jij dit durft,’ zei hij zacht, ‘ik zou compleet gek worden als ik dit voor iemand zou moeten doen.’
Ik glimlachte nerveus.
‘Mag ik…?’
Ik knikte. Zijn hand was er snel, zacht, knedend, voelend. Mijn kop ontplofte. Dit had nog nooit een jongen bij me gedaan. Ik zag zijn verwonderde gezicht, voorzichtige glimlach, twinkelende ogen. Het liet me niet koud. Ik werd langzaam harder. Hij voelde het, kneedde nog even grijnzend door en liet me toen los. Maar toen was ik al hard.
‘Sorry.’
‘Nee, is goed,’ zei ik onhandig terwijl ik mijn spijkerbroek weer dicht maakte.
Om de nerveuse spanning eraf te halen grinnikte hij.
‘Weet ik ook meteen hoe dat eruit ziet.’
Hij pakte mijn volle glas en gaf het aan mij. Samen liepen we terug naar de kamer.
‘Bedankt Levy, echt.’
‘Is goed,’ zei ik.
Ik voelde me schuldig. Dit was gewoon lekker. Onhandig ook.
We praatten nog lang door, over zijn zoektocht, maar ook andere dingen. Bij de deur pakte hij me ineens vast toen ik naar huis ging. Ik hield mijn handen op zijn rug.
‘Niet te hoog,’ mompelde hij met zijn voorhoofd tegen mijn schouder. ‘Dank je wel Levy. Echt.’
‘Het is oké Joep. Vragen als je wilt, gewoon doen.’
‘Dank je wel.’
Hij keek me even aan en gaf me een kus op mijn wang. Zijn hand drukte in mijn nek. Ik hield een beetje afstand met mijn heupen, dat hoefde hij dan weer niet te voelen.
Ik was nog zwaar in gedachten toen ik thuis kwam.
‘Hey, hoe was het met Joep?’ vroegen mijn ouders vrolijk.
‘Goed,’ zei ik net iets te afwezig.
Ze keken me onderzoekend aan.
‘Echt heftig,’ zuchtte ik, ‘waar hij allemaal mee moet dealen.’
‘Dat lijkt me ook.’
‘Hij vertelt er steeds meer over.’
‘Dat is mooi, dat hij iemand kan vertrouwen.’
Mijn vader glimlachte naar me toen hij dat zei.
‘Hij heeft een hele goede vriendin die volgens mij alles weet.’
‘Maar jij bent een jongen,’ zei mijn moeder half lachend, ‘waar hij jongensdingen mee kan bespreken.’
‘Dingen waar vrouwen niets van snappen,’ zei mijn vader met een knipoog.
Mijn moeder protesteerde, ik lachte. Maar hij had wel gelijk, besefte ik. Ik was voor Joep volgens mij de eerste waar hij dit soort dingen aan kon vragen. Van mij mocht hij.
‘Nodig hem eens een keer uit,’ zei mijn vader.
‘Ja,’ zei mijn moeder, ‘ik ben benieuwd naar hem. In de supermarkt zie ik hem nooit, want ik mag niet komen winkelen van jou als jij er bent.’
Ik grijnsde. ‘Gênant.’
Ze aaide een keer door mijn haar. ‘Wat? Bang dat mama je een knuffel geeft midden in de winkel?’
‘Mam!’
Ze lachte. ‘Is al goed jongen.’
Ik ging tevreden slapen. Joep was speciaal. Leuke gast, maar het was speciaal. Dit was een band aan het worden die ik nog nooit zo diep met iemand had gehad. Zelfs Tessa vertelde ik niet alles. Ik kreeg het idee dat hij dat bij mij wel wilde. En langzaam ook steeds meer durfde. Het maakte het speciaal. Ik snapte zijn punt, waarom hij geen relatie wilde. Waarom ik hem ook niet zomaar mee kon nemen naar dat vriendenweekend van mijn ouders bijvoorbeeld. Als dit het was, als het hier bij bleef vond ik dat prima, meer hoefde misschien niet eens. Maatjes. Ik lag in bed en voelde zijn hand weer. Ik kneep mezelf, zachtjes, zoals hij dat deed. En dat voelde goed. Meer dan goed zelfs.
© 2021 Oliver
Ik ben altijd nieuwsgierig naar jullie reacties. Klik op de link en laat eens een berichtje achter op het forum of facebook!