Ik had heerlijk geslapen. Ik had ook een waanzinnige dag achter de rug. Lekker alleen op pad geweest met de jongen waar ik verliefd op was. En uiteindelijk ook nog heerlijk met hem liggen zoenen. Ik was zo gelukkig als je maar zijn kon. Ik zat ondertussen op de fiets, op weg naar het fietspad dat door het bos liep. Daar zou ik hem weer zien. Luc. Hij was helemaal het einde. Toch zat ik ondertussen niet meer zo rustig op de fiets. Wat nu als hij er niet zou zijn? Misschien heeft hij er wel spijt van? Wou hij alleen maar uitproberen hoe het was om met een jongen te zoenen? Ik werd gek van die onzekerheid van mij. Waarom kon ik er niet gewoon op vertrouwen dat die leuke jongen mij ook gewoon leuk vond? Dat hij net zo verliefd was als ik? Als het op dit soort dingen aankwam twijfelde ik altijd. Daar was het bos al. Ik zag hem in de verte al staan met zijn fiets. Hij zwaaide.
‘Hoi,’ zei hij toen ik bij hem stopte.
Ik stond vlak bij hem stil. Ik wilde nog iets terug zeggen, maar hij had zijn hand in mijn nek gelegd, trok mijn hoofd naar zich toe en kuste me. Ik gaf hem een kus terug en onze tongen vonden elkaar. Zie je nou wel, dat zit helemaal goed.
‘Kom, fietsen we die kant op,’ zei hij en begon te trappen.
Ik fietste naast hem en we stopten weer bij hetzelfde grasveldje als gisteren. We gingen in het gras zitten en kusten elkaar weer.
‘Ik heb je gemist,’ zei Luc.
‘Ik jou ook.’
Hij trok me naar zich toe en liet zich in het gras vallen. Ik lag half bovenop hem en we verloren ons in een lange tongzoen.
‘Heb jij nog een beetje geslapen?’ vroeg hij toen hij me een beetje losliet.
‘Ik heb heerlijk geslapen’, zei ik, ‘alleen duurde het even voor ik in slaap viel.’
Hij lachte.
‘Toch weet ik niet wat ik er mee moet, Maarten.’
Ai! Zie je nou wel…..
‘Hoe bedoel je?’ vroeg ik geschrokken.
‘Gewoon, ik vind je waanzinnig leuk, dat is het niet. Maar wat doen we met de rest? Het is allemaal wel erg nieuw voor mij en ik zie het niet zitten om het maar meteen iedereen te gaan vertellen.’
Lichte opluchting.
‘Ik ook niet. Ik wil het de komende tijd lekker voor onszelf houden. Ik wil er nog even niet aan denken hoe mijn ouders zouden reageren.’
‘Of mijn broer,’ lachte hij.
‘Ik weet ook niet hoe het verder zal gaan, Luc, maar één ding weet ik zeker: ik wil je niet kwijt.’
Hij lachte verlegen en keek even naar de grond. Hij kuste me in mijn nek.
‘Ik jou ook niet’ fluisterde hij.
‘We laten het gewoon even zo, dit hoeft nog niemand te weten.’ Ik streelde door zijn haar toen ik dat zei. ‘Al moet je er rekening mee houden dat je het niet helemaal geheim kunt houden.’
‘Hoezo?’ Hij keek me verbaasd aan.
‘Esther.’
‘Esther? Die heeft het snel door, denk je dat? Jullie zijn wel heel erg close, he?’
‘Jaloers?’ vroeg ik met plagende stem en keek hem grijnzend aan.
‘Nou, een beetje wel eigenlijk.’
Hij keek me niet aan toen hij het zei. Ik vertelde hem het hele verhaal, hoe ik haar had leren kennen, de avond van het schoolfeest en de gesprekken daarna. Ook het verhaal over Karin vertelde ik, en dat ik daardoor eigenlijk mezelf had verraden.
‘Dat is wel een speciale band die jullie hebben,’ zei hij.
‘Gerust gesteld?’ vroeg ik.
Hij knikte en lachte naar me.
‘Dus zij weet hoe het zit tussen ons?’
‘Nou, zij weet wat ik voor je voel. Het was geloof ik niet helemaal toevallig dat ik achter je zat in de bus, en naast je zat in die achtbaan. Ze heeft het allemaal een beetje gestuurd. Maar zij weet niet wat er gisteren allemaal gebeurd is.’
‘Dat laat je nog even zo?’
‘Ik denk niet dat ik dat lang geheim kan houden voor haar. Ze heeft het meteen door. Ze heeft ons ook samen weg zien gaan op school, en toen keek ze me ook al veelbetekenend aan. Die hangt dit weekend nog aan de telefoon, reken daar maar op.’
Luc keek een beetje moeilijk.
‘He, niet over piekeren. Ze weet geheimen te bewaren. Zelfs Marieke of Maarten weten van niets.’
Hij leek wat gerust gesteld.
‘Goh,’ gniffelde hij, ‘dus Karin had ook een oogje op jou?’
Ik tilde mijn hoofd op en keek hem aan. ‘Op jou ook?’
Hij lachte. ‘Nog niet eens zo lang geleden. Ze was ineens wel erg vriendelijk tegen me. Op het laatste schoolfeest bleef ze maar in mijn buurt hangen. Die zaterdag belde een vriendin van haar mij ineens op. Je weet wel, ze zitten altijd bij elkaar, Ingrid heet ze geloof ik. Of ik zin had om mee naar de film te gaan. Haar vriend zou meegaan en Karin natuurlijk. Ik moest er wel om lachen.’
‘En? Ben je meegegaan?’
‘Nee. Ze bleef maar aandringen, dat Karin dat heel erg leuk zou vinden, je kent het wel. ‘Vind je haar niet leuk dan?’ vroeg ze ook nog. Ik heb gezegd dat ik haar wel aardig vond, maar meer ook absoluut niet.’ Hij lachte. ‘Het is een overdreven meid.’
Ik knikte. Ik voelde me enorm op mijn gemak bij hem. Het leek wel of we elkaar al jaren kende.
‘Ik moet je wel teleurstellen,’ zei hij. ‘Ik moet een beetje op tijd weer naar huis. We gaan nog naar familie vanavond en ze willen op tijd weg rijden.’
De tijd vloog voorbij. We hebben de rest van de middag in het gras liggen zoenen en liggen knuffelen. Hij had gevoel! Hij kon op een manier over je rug strelen tijdens het zoenen waardoor je helemaal van de wereld was. We reden op tijd weer terug naar huis, voor ons gevoel veel te snel. Bij de rand van het bos omarmden we elkaar weer intens. Een lange tongzoen was het gevolg.
‘Ik zie je maandag pas weer,’ zuchtte hij een beetje teleurgesteld.
‘Feestje!’
Hij lachte. ‘Ik zal er zijn.’
‘Ik zal Erik ook vragen of hij zin heeft om te komen, als het een beetje mee zit maken ze nog een dansje.’
‘Dat zou wel leuk zijn. Voel ik me iets meer op mijn gemak denk ik. Zo goed ken ik die andere Maarten en Marieke nou ook weer niet.’
We fietsten weer door.
‘Spreek je dit weekend Esther nog?’
‘Daar zal ik niet aan kunnen ontkomen denk ik.’
‘Ga je het haar vertellen?’
‘Die heeft me meteen door. Ik vind het ook niet erg om het haar te vertellen. Tenzij jij dat niet ziet zitten. Moet je me eerlijk vertellen, dan houd ik mijn mond.’
‘Zie maar,’ zei hij, ‘ik vertrouw haar wel.’
We waren vlak bij zijn huis.
‘Ga maar niet mee de schuur in straks, ze zullen wel in de tuin zitten.’
‘Ik wil nog een kus van je voor ik weg ga.’
Hij glimlachte. Hij stopte aan het eind van de straat. Hij zette zijn fiets tegen de zijkant van een garage.
‘Als er niemand door de straat komt, ziet niemand ons hier’ zei hij.
Hij stak zijn hand uit en ik pakte hem vast. Ik kuste hem en hij kuste mij. We openden onze monden en onze tongen draaien even rond elkaar. Hij duwde tegen mijn rug en ik stond strak tegen hem aan. Hij duwde zijn kruis wat naar voren en ik voelde de bult in zijn broek. Ik raakte behoorlijk opgewonden en wilde hem niet meer laten gaan. Toch kon het niet lang duren, het risico was ook te groot dat er iemand langs zou komen.
‘Ik zal je missen, Maarten,’ zei hij zachtjes.
‘Ik jou ook. Maar we zien elkaar maandag weer.’
Hij lachte naar me. Hij gaf me nog een kus en pakte zijn fiets. Hij stapte op en gaf me nog een kus. En nog één. En nog één. We lachten er om.
‘Nou, ga,’ zei hij, ‘anders kom ik hier nooit weg.’
Ik gaf hem nog een kus en fietste weg. Hij fietste zijn straat in en ik rechtdoor. We keken nog even om en staken onze hand onhoog. Ik trapte snel door naar huis. Ik voelde me gelukkig. Alle twijfel was nu wel weg. Ik had hem weer gezien, ik wist nu ook zeker hoe hij er over dacht. Mijn weekend kon niet meer stuk.
Ik kwam thuis en liep de keuken in. Dorst.
‘Ah, ben je daar weer?’ zei mijn moeder. ‘Die Esther heeft weer gebeld. Of je terug wilt bellen.’
‘Zal ik zo wel even doen.’
‘Leuk meisje, die Esther?’ vroeg ze veelbetekenend.
‘Een heel leuk meisje, mam, maar niet zoals jij nu denkt.’
‘Ik vraag maar,’ zei ze gniffelend.
‘Het is een goede vriendin van Marieke en ze heeft met sommige proefwerken wat moeite. En daarom belt ze me op.’
‘Ja, natuurlijk, jongen.’ Ze lachte.
Mijn vader was ondertussen ook de keuken in gelopen.
‘Wanneer krijgen we haar te zien?’ zei hij plagend.
‘Nooit, wij mogen zijn vriendinnetjes nooit zien’ lachte mijn moeder.
‘Klopt’ zei ik ‘die hou ik mooi voor mezelf. Daarom kan ze ook rustig met Maarten en Marieke meekomen maandagmiddag.’
‘Komt ze ook maandag? Gezellig,’ zei mijn moeder en keek mijn vader aan. ‘Nee, ze mag hier binnen van hem dus het is niet zijn vriendin.’
Ze klopte een keer op mijn schouder en lachte. Ze plaagden me graag, maar ik kon het wel hebben. Ze bedoelden het niet slecht. Ik liep de keuken uit naar de telefoon en belde Esther op. Ze nam zelf op.
‘Heee, Lau, waar was je nou?’
‘Eindje fietsen.’
‘Alleen?’
‘Nee.’
Mijn moeder was ondertussen de kamer in gekomen dus dat werd in code praten.
‘Ik hoor dat je niet alleen in de kamer zit.’
‘Klopt.’
Ze lachte. ‘Kun je vanavond even hierheen komen, natuurkunde he?’
Ik lachte. ‘Is goed hoor, ik kom wel even.’
Ik wilde ook mijn verhaal wel even kwijt.
‘Rond 7 uur?’
Ze vond het best.
‘En? Is het nog wat geworden?’
Ik zei even niets.
‘Je wilt het nu niet vertellen zeker?’
‘Ehh, nee.’
‘Ik wil alles horen vanavond.’
‘Is goed. Ik zie je vanavond.’
‘Tot straks’ zei ze en hing op.
Ik ging even op bed liggen en staarde naar het plafond. Ik dacht aan Luc en aan wat hij nu aan het doen zou zijn. Ik voelde me gelukkig. Er werd onder aan de trap geroepen dat het eten klaar was en ging naar beneden. Na het eten ging ik naar Esther. Ze zat in de tuin met het natuurkundeboek op tafel. Ze keek me lachend aan toen ik aan kwam lopen. Ik ging naast haar zitten en ze sloeg het boek open.
‘Ik heb hier geen vragen over, maar laat ze binnen maar denken dat ik ineens de zin heb gekregen veel aan schoolwerk te gaan doen.’ Ze lachte. ‘Vertel. Wat zijn jullie gaan doen gisteren nadat jullie weggingen?’
‘Toen jullie allemaal nog in het lokaal zaten vroeg hij me wat ik ging doen verder die dag. Hij vroeg of ik zin had een eindje te gaan fietsen. En dat hebben we dus gedaan.’
‘Het zag er leuk uit, toen hij je half stiekem vroeg om te gaan.’
Ik lachte. ‘Viel het erg op?’
‘Niemand had iets in de gaten, maar ik kijk toch anders naar jullie. Maar verder. Details, Lau, ik wil details.’
‘Tsja, het was wel lekker weer om te fietsen’ lachte ik.
Ze gaf me een duw.
‘Kom op, vertel verder. Ik zie aan je gezicht dat er meer gebeurd is.’
‘We zijn het bos in gefietst en op een gegeven moment op een afgelegen grasveldje gaan zitten om iets te drinken. Gewoon gezellig zitten praten. Maar ondertussen was ik doodnerveus. Op een gegeven moment lag hij op zijn rug met zijn ogen dicht. Ik ben hem uit gaan dagen door met een grassprietje in zijn gezicht te gaan kietelen en van het één kwam het ander.’
Ze keek me lachend aan. ‘Hebben jullie zitten zoenen?’
Ik knikte en glimlachte.
‘Gaaf Lau. Vertel, hoe kwam het zo?’
‘Ik zat hem in zijn gezicht te kietelen en opeens gooide hij gras in mijn nek en toen stoeiden we wat. Op een gegeven moment hadden we elkaars armen vast en keken we elkaar in de ogen. Hij liet me los en wilde weer gaan. Ik ben toen op mijn rug gaan liggen en heb gezegd dat ik zo wel lekker lag. Ik heb mijn ogen dichtgedaan en toen begon hij met een grassprietje hetzelfde te doen. Opeens lag zijn been tegen mijn been aan. Ik heb mijn hand achter op zijn schouder gelegd en hem langzaam dichterbij geduwd. Hij liet het grassprietje vallen en streelde mij met zijn vingers over mijn gezicht. Toen wist ik wel genoeg.’
‘Ja, en toen?’
‘Toen hebben we elkaar gekust.’
‘Dat was het?’
‘Zeg, ik ga je niet alle details geven hoor. We hebben lekker liggen zoenen daar in het gras.’
‘En vanmiddag dus weer?’
‘Yep.’ Ik keek haar lachend aan.
‘Ik gun het je, Lau. Echt gaaf.’
‘We hebben het ook nog over jou gehad.’
‘Over mij?’
‘Ja, hij wil het nog een tijdje geheim houden, eerst zelf maar even wennen aan het idee en ik heb gezegd dat het moeilijk zou worden.’
Ze lachte.
‘Ik heb hem verteld dat we het voor jou niet geheim konden houden en heb hem uitgelegd wat voor een band wij eigenlijk hebben. Daar was hij wel nieuwsgierig naar. Dus dat heb ik maar uitgelegd.’
‘Heb je hem alles verteld?’
Ik knikte.
‘Ook over onze vrijpartij na het schoolfeest?’
‘Ik zei toch, alles? Volgens mij is hij je ook wel een beetje dankbaar dat je het een beetje gestuurd hebt die dag in dat pretpark. Hij vertrouwt erop dat je tegen niemand iets zou vertellen.’
‘Natuurlijk niet. Ik houd mijn mond.’
‘Dank je, ook namens hem trouwens.’
‘Komt hij ook maandag?’
‘Wat dacht je?’ lachte ik. ‘Natuurlijk komt hij maandag. Ik heb hem beloofd dat ik Erik ook nog uit zou nodigen. Kunnen Maarten en hij dat dansje nog eens over doen.’
Ze lachte. ‘Dat is gezellig, Het was een leuk groepje met zijn zessen in dat park.’
‘Wist jij trouwens dat Karin ook een oogje op hem heeft gehad?’
‘Op wie niet? Sinds die Ingrid een vriend heeft is ze erg op zoek. Een enorme lul trouwens, die vriend van Ingrid. Zit een klas hoger. Mislukte macho.’
Ik keek haar vragend aan.
‘Hij staat wel eens bij ons te praten in de pauze, maar ik snap niet wat ze in hem ziet. Hoewel, ze passen wel bij elkaar.’
‘Volgens mij moet je haar niet zo, of heb ik het verkeerd?’
‘Nou, valt eigenlijk wel mee hoor, maar die twee kunnen zo overdreven doen. Als Karin en zij bij elkaar zijn, zijn ze niet te houden, terwijl als je met ze alleen praat ze heel gezellig kunnen zijn. Maar dat komt niet vaak voor. Die vriend van Ingrid springt volgens mij een gat in de lucht als Karin ook een eigen vriend heeft. Kunnen ze nog kleffer gaan doen.’
‘Wat dat betreft hebben Maarten en Marieke het goed voor elkaar.’
‘Dat is nou nog eens een perfect stelletje. Toen zij verkering kregen heeft Marieke me nooit in de steek gelaten. Natuurlijk zien Marieke en ik elkaar wat minder, maar dat is normaal, ze willen ook wel eens iets romantisch met zijn tweetjes doen. Net als in dat pretpark. Vroeger konden Maarten en Erik het goed met elkaar vinden op de lagere school. Dan komen ze elkaar weer tegen bij de achtbaan en dan hebben ze weer het grootste plezier met elkaar. Dat moet toch kunnen? Veel meiden willen dan toch de hele tijd hun vriendje voor zichzelf houden.’
Ik knikte.
‘Hij had groot plezier met Erik, en Marieke en ik vermaakten ons ook wel. En jij en Luc natuurlijk.’
Bij die laatste zin keek ze me spottend aan. Ik lachte. Het begon al wat donker te worden en ik moest weer eens gaan. Ze liep met me naar mijn fiets. Ze gaf me een kus op mijn wang.
‘Gefeliciteerd, Lau.’
‘Dank je. Voor alles.’
Ze stompte zacht tegen mijn arm. ‘Het was niets. Kleine moeite.’
Ik fietste weg. Moordwijf. Ze ging er zo normaal mee om.
Maandagochtend was ik vroeg op school. Maarten kwam net aanfietsten toen ik mijn fiets in de stalling zette.
‘Heee, feestvarken! Gefeliciteerd!’
Hij gaf me een hand. Esther en Marieke kwamen ook aanfietsen en ze kusten me allebei. Sommige anderen feliciteerden me ook. Luc kwam aanlopen met Erik. Ze gaven me allebei een hand en feliciteerden me.
‘Dankjewel, dankjewel,’ zei ik, ‘kom vanmiddag ook even wat drinken, Erik. Kunnen jij en Maarten nog een dansje doen of zo.’
‘Ehhh, ik weet niet of ik vanmiddag wel tijd heb zomaar ineens,’ zei hij lachend.
‘Wanneer houden jullie nou eens op over dat dansje,’ bromde Maarten.
‘Ik denk nooit,’ lachte Esther, ‘het heeft ook ontzettend veel indruk gemaakt.’
‘Ik zal er zijn,’ zei Erik, ‘alleen durft hij het nooit te doen.’
‘En bedankt,’ mompelde Maarten.
Hij lachte. De bel ging en het was tijd om naar binnen te gaan. Ik liep schuin achter Luc. Ik gaf hem een por in zijn rug.
‘Ze weet het,’ zei ik.
Hij keek schuin naar mij en glimlachte. Knipoog.
‘Ik zie je straks buiten wel,’ zei hij, ‘kijken wie het eerste buiten is?’
‘Ik denk Erik,’ lachte ik.
Natuurkunde was niet Erik’s favoriete vak. Hij snapte het nooit helemaal, en zou zo snel mogelijk het vak vaarwel zeggen als hij de kans kreeg. Luc lachte.
‘Ik heb gisteren nog even bij hem gezeten met het boek op tafel. Je zou bijna medelijden krijgen met hem.’
We liepen het lokaal binnen en gingen naar onze tafels. Hij streek even licht langs mijn been toen hij voorbij liep. Het proefwerk was erg makkelijk. Dit moest zelfs voor Erik te doen zijn. Ik wilde net opstaan om mijn antwoorden in te leveren toen ik een eindje achter mij nog een stoel hoorde schuiven. Ik stond op en keek om. Luc. Hij lachte naar mij. We leverden onze blaadjes in en liepen het lokaal uit. Samen liepen we door de gang en ik liep naar het toilet. Ik ging naar binnen en Luc kwam achter me aan. Hij duwde me een hokje in en deed de deur dicht.
‘Kan ik je eindelijk fatsoenlijk feliciteren.’
‘Ga je gang,’ zei ik spottend.
Hij lachte. ‘Gefeliciteerd Maarten.’
Hij kuste me op mijn lippen en ik pakte hem stevig vast.
‘Dank je wel,’ fluisterde ik.
We begonnen te tongzoenen. Hij aaide door mijn haar, over mijn rug en armen. Ik wreef over zijn rug en zijn billen. Ik kneep er in. Hij kreunde een beetje. Hij staarde met zijn blauwe ogen naar me en kuste me weer.
‘Het cadeau komt vanmiddag, maar ik heb nu alvast wat voor je.’
Hij pakte en envelop uit zijn tas en gaf die aan mij. Hij kuste me.
‘Gefeliciteerd.’
Ik werd er verlegen van.
‘Thuis openmaken,’ zei hij en deed de deur open om weg te gaan.
Ik trok hem terug en gaf een kus.
‘Dank je wel.’
‘Kom, voor ze ons hier zo zien. Krijgen we een hoop vragen over.’
We gingen weer op ons ondertussen vertrouwde plekje zitten in de zon en Luc pakte een blaadje uit zijn tas.
‘Terug in de bewoonde wereld, laat maar eens zien wat je er van gemaakt hebt.’
‘Ik vond het erg simpel,’ zei ik terwijl ik het kladblaadje uit mijn tas haalde.
Ik zag de envelop weer en werd toch wel nieuwsgierig.
‘Ik ook ja, zul je zien dat we iets over het hoofd gezien hebben.’
We zaten net met onze schouders tegen elkaar de antwoorden te vergelijken toen Maarten aan kwam lopen.
‘Dat viel erg mee,’ zei hij toen hij op de grond ging zitten.
We lachten. Het was inderdaad een cadeautje. Esther en Marieke kwamen ook al naar buiten en zelfs Erik was ruim voor het einde van de tijd klaar. Breed grijnzend kwam hij aanlopen.
‘Deze proefwerkweek kan niet meer stuk’ lachte hij.
Luc draaide zijn hoofd naar mij en wees met zijn duim naar Erik.
‘Hij ziet er een stuk vrolijker uit dan gisteren.’
‘Dat is wel een dansje waard zeker?’zei Marieke.
Maarten keek haar zogenaamd kwaad aan.
‘Jij steunt me ook altijd he?’ lachte hij.
We stonden op om naar huis te gaan.
‘Tot vanmiddag,’ zei ik en fietste naar huis.
Mijn moeder was thuis en we dronken samen wat. Ik ging even later naar mijn kamer. De envelop zat nog steeds in mijn rugzak en haalde hem tevoorschijn. Ik maakte hem open en er zat een leuke kaart in. En een brief. Ik vouwde hem open en zag dat hij een mooi handschrift had. Ik begon te lezen.
Lieve Maarten.
Als eerste natuurlijk gefeliciteerd met jouw verjaardag. Welkom in de club van 15 jarigen!
Ik heb twee waanzinnige dagen met je beleefd. Het was echt gaaf en super lekker. Ik hoop dat er nog veel van dit soort dagen mogen komen. Ik denk de hele dag aan je, en aan de momenten dat je mij zachtjes kust. Jouw strelende handen op mijn rug zijn het einde! Ik voel me goed bij je, en helemaal op mijn gemak. Ik wil alles met je ontdekken wat er maar te ontdekken valt. Maar wel rustig aan. Ik wil van ieder moment met jou genieten. Zoveel ervaring heb ik niet op dat gebied, dus alles lekker rustig aan. Ik heb (zoals je misschien wel weet) wel een tijdje verkering gehad met een meisje, maar verder dan wat zoenen zijn we nooit gegaan. Met jou wil ik de rest ontdekken. We zien wel wanneer. Het is nu zondagavond en ik mis je ontzettend. Ik wil je vast houden, dicht tegen mij aan, jouw armen om me heen. Ik ben eigenlijk wel blij dat Esther al wat weet, het geeft het gevoel dat we er niet helemaal alleen voor staan. Ik wil het voor de rest nog wel geheim houden. Ik hoop dat je dat begrijpt. Ik heb geen idee wanneer ik er klaar voor ben om het bekend te maken, maar nu nog even niet. Ik weet nog niet zo lang van mezelf dat ik op jongens verliefd kan worden, dus ik wil eerst zelf wennen aan het idee. Het is allemaal nog zo nieuw voor me. Maar met jou durf ik het aan! Wat wij vrijdag deden, liggend in het gras op elkaar, dat wil ik vaker meemaken. Zoiets heb ik nog nooit gevoeld. Ik hoop dat je dinsdagmiddag tijd hebt, ik wil weer met je naar ons grasveldje, en alles opnieuw meemaken. Ik verlang er naar om je vast te houden onze lichamen dicht tegen elkaar aan. Ik wil jouw lippen op die van mij voelen, jouw armen om me heen. Ik hoop dat je kunt. Laat me even iets weten. Ik heb je nodig!
Tot morgen, lieve Maarten.
Ik hou van je!
Luc. XXX
Daar was dat heerlijke gevoel weer in mijn buik. Ik las zijn brief nog een paar keer. Natuurlijk wilde ik morgen weer met hem naar het bos. We waren de hele dag vrij, en voor de proefwerken van woensdag, engels en nederlands, viel toch niet veel te leren. Ik pakte een pen en papier en begon te schrijven.
Lieve Luc!
Ik schrijf even een kort briefje want ik heb weinig tijd. Straks komen jullie hier al op bezoek dus dit moet even snel. Ik heb jouw brief net een paar keer gelezen, en zo voel ik het ook. Het was erg lekker met zijn tweeën en ik wil ook alles met jou ontdekken. Ik heb er ook helemaal geen ervaring mee, maar ik kan niet wachten om het met jou te ontdekken. Natuurlijk doen we rustig aan, en we vertellen nog maar even niets. Alles op zijn tijd. Ik wil je morgen zien, ik zal morgen om 10 uur weer bij het fietspad staan, dan hebben we een lekkere lange dag.
Ik zal blij zijn om je straks weer te zien, ook al kunnen we niets laten merken. Mij maakt het niet uit, zolang ik je maar kan zien! Tot morgen.
Dikke kus,
Ik ook van jou.
Maarten XXXX
Ik las het nog een keer over, vouwde het op en stak het in mijn broekzak. Straks maar kijken wanneer ik het onopgemerkt aan hem kon geven. Ik deed zijn brief en de kaart weer in de envelop en verstopte het op een veilige plaats. De deurbel ging.
‘Maarten!’ riep mijn moeder. ‘Bezoek voor je!’
Ik liep de trap af en zag Maarten, Marieke en Esther in de gang staan. Ze feliciteerden me weer.
‘Het cadeau komt zo, dat heeft Luc bij,’ zei Marieke.
‘We hebben samen geld bij elkaar gelegd en Luc is het gaan halen, dat hoop ik tenminste.’
We lachten en gingen de tuin in. Ik schonk wat te drinken in en zette de glazen met gebak op de tuintafel. De deurbel weer.
‘Ik doe wel open,’ riep mijn moeder en even later kwamen Erik en Luc de tuin in lopen. Ze feliciteerden me.
‘Zoenen!’ riep Esther.
‘Ja, dag!’ zei Erik en ging zitten.
‘Dat durven de mannen dan weer niet, he?’ lachte ze.
Ik liep naar de keuken om nog wat te drinken voor hen te halen.
‘Even helpen met dragen?’ vroeg Luc en liep achter mij aan de keuken in.
We stonden met zijn tweeën in de keuken en keken elkaar aan.
‘Nee, dat durf ik dus niet,’ zei hij.
Ik lachte terwijl ik twee glazen volschonk.
‘Het kan af en toe zo’n trut zijn,’ grijnsde ik.
Hij stond achter mij en grinnikte.
‘Kunnen ze ons hier zien?’ vroeg hij en keek even rond.
‘Nee, net niet.’
‘Dan durf ik het hier wel,’ zei hij en kuste me in mijn nek.
Ik draaide me om en kuste hem op zijn lippen. Ik gaf hem de twee glazen en pakte het briefje uit mijn broekzak. Vlak voor hij naar buiten liep stopte ik het in de achterzak van zijn spijkerbroek. Hij keek om.
‘Briefje,’ zei ik en pakte het gebak voor hem en Erik.
Verliefde blik op zijn gezicht. Knoop in mijn maag.
‘Ja lekker, daar kwam ik voor,’ zei Erik toen ik het gebak op de tafel zette.
Esther lachte.
‘Cadeau!’ zei Maarten en Luc haalde het uit zijn rugzakje.
‘Luc zei dat hij wel wist waar je van hield, dus is hij het gaan halen. Ik weet nu al dat ik het niet wil kopiëren.’
Ik haalde het papier er vanaf en het was de CD waar Luc het vrijdag over had gehad.
‘Je had er nog nooit van gehoord, dus ik dacht: ‘die heeft hij vast nog niet’. Ik weet zeker dat je het leuk vindt.’
‘Gaaf. Dank je wel.’
Ik sloeg hem zachtjes tegen zijn arm. Even in elkaars ogen kijken. Glimlachen.
‘Ja, dacht ik al. Takkeherrie,’ zei Maarten nadat hij de CD bekeken had.
Luc lachte.
‘Het valt wel mee hoor, als je het een paar keer gehoord hebt,’ zei Erik, ‘het is even wennen.’
Maarten houdt van compleet andere muziek dan ik. Hij houdt meer van trance. Dat kan ik op zich ook nog wel volhouden, maar als ik zelf thuis een CD opzet, is het toch wat steviger. Luc stond op en liep richting het huis.
‘WC?’ Hij keek me vragend aan.
‘In de gang links’ zei ik.
‘Mooi,’ zei hij en krabde een keer met zijn hand over de broekzak waar het briefje in zat.
Ik stond met mijn rug naar de rest en stak het puntje van mijn tong even naar hem uit. We lachten. Even later kwam hij weer terug en keek vrolijk.
‘Hebben jullie daar ook vissen in zitten?’ vroeg Erik en keek naar de vijver.
Eén van de grote hobby’s van mijn vader. Hij kon uren bezig zijn in de tuin en dat kon je wel zien ook. Hij had achter in de tuin een klein vijvertje gemaakt.
‘Ja hoor, ga maar kijken.’
We stonden op en liepen naar de vijver. Esther en Luc liepen mee. Af en toe kwam er een vis aan de oppervlakte kijken.
‘Leuk hoor,’ zei Erik.
‘Ach,’ zei ik, ‘ze zeggen alleen zo weinig.’
We lachten. Esther en Erik zaten op hun hurken in de vijver te kijken en Luc en ik liepen terug naar de stoelen.
‘Dank je,’ zei hij, ‘was een lief briefje.’
‘Die van jou ook.’
Hij lachte verlegen. ‘Wordt morgen een leuke dag.’
Ik keek hem even aan en ging weer zitten. Esther en Erik kwamen ook weer terug gelopen.
‘Is het misschien een goed idee om te gaan zwemmen morgen met zijn allen?’ vroeg Maarten.
‘Leuk,’ zeiden Esther en Erik bijna tegelijk.
‘Mooi,’ zei Maarten.
‘Ik kan niet morgen,’ zei Luc, ‘sorry’.
‘Lau?’ vroeg Maarten.
‘Ik moet helaas weg morgen.’
‘Da’s jammer. Morgen om 11 uur dan maar?’
Hij keek Esther en Erik aan. Die vonden het prima. Ze spraken af om te verzamelen bij Maarten thuis. Van daar uit zouden ze naar het buitenzwembad gaan. Esther keek Luc even aan en gaf hem een knipoog. Hij lachte terug. Ze wist weer genoeg. Het werd al snel later en Maarten en Marieke gingen er weer vandoor.
‘Ik stap ook maar eens op,’ zei Erik en tikte Esther tegen haar arm.
‘Tot morgen.’
‘Ja, tot morgen,’ zei Esther.
Ik liep met ze naar de voordeur en zwaaide ze uit. Toen ik terug kwam in de tuin zaten Esther en Luc te praten. Ik kon wel raden waar ze het over hadden.
‘Ik zeg net tegen Luc dat jullie er leuk uitzien met zijn tweeën.’
Luc lachte wat verlegen.
‘En, wat gaan jullie morgen met zijn tweeën doen?’
Ik lachte. ‘We gaan een eindje fietsen. Ik had het erg gezellig gevonden om met jullie te gaan zwemmen, maar in dit geval gaan we liever even zonder jullie weg.’
Luc keek me even aan.
‘Jullie hebben groot gelijk,’ zei Esther, ‘maar dat blijven jullie niet doen hoop ik? We hebben een leuk groepje zo en dan moeten jullie je niet teveel af gaan zonderen hoor.’
‘Volgende keer gaan we mee,’ zei Luc ‘maar morgen willen we nog even samen wat gaan doen. Laat me even wennen aan het idee. Ik vond het net best wel raar, we zitten gezellig bij elkaar, maar de helft weet niet wat er aan de hand is.’
‘Doe nou maar rustig aan,’ zei Esther, ‘dat komt allemaal vanzelf wel een keer. Ik moet trouwens ook gaan.’
Ik stond op om met haar mee te lopen.
‘Groetjes, Luc, tot woensdag.’
‘Tot woensdag. Veel plezier morgen.’
‘Ja, dank je,’ zei ze, ‘dat zal wel lukken.’
We liepen naar de deur en we stonden nog even wat te praten.
‘Je ziet er gelukkig uit, Lau.’
‘Ben ik ook.’
‘Het werkt aanstekelijk.’
‘Hoezo?’
Het was even stil.
‘Gewoon, als het goed gaat met jou, dan gaat het ook goed met mij. Jullie zijn leuk om naar te kijken.’
‘Dank je. Veel plezier morgen.’
Ze zat al op haar fiets.
‘Ja, jullie ook,’ riep ze nog toen ze het tuinpad al af was.
Ik liep terug naar de tuin.
‘Nou zou ik je wel willen kussen, maar ik heb geen idee waar mijn moeder ergens is.’
Hij lachte. ‘Maakt niet uit. Halen we morgen wel in.’
We keken elkaar diep in de ogen. Hij raakte met zijn schoen even die van mij aan.
‘Ik ga zo ook maar eens,’ zei hij terwijl hij op zijn horloge keek.
Ik stond op.
‘Ik loop even met je mee.’
We stonden met zijn tweeën in de gang. Ik hoorde mijn moeder bezig op zolder. Ik sloeg mijn armen om hem heen en begon hem te zoenen. Hij zat overal met zijn handen, op mijn rug, langs mijn armen, mijn billen, door mijn haar.
‘Luc……..’
Ik zuchtte een keer. Hij keek mij even aan.
‘Ik hou van je, Luc.’
Hij kuste me.
‘Ik van jou, Maarten.’
We zoenden weer en onze tongen speelden een wild spel met elkaar. We lieten elkaar los en ik deed de deur open. Mijn moeder kwam de trap af lopen.
‘Dag Luc,’ zei ze.
‘Tot ziens,’ zei Luc tegen haar.
‘Tot de volgende keer,’ zei ze en verdween de huiskamer in.
Hij kuste me nog een keer en liep naar buiten.
‘Tot morgen.’
‘Tot morgen, Luc.’
Ik keek hem na totdat hij de straat uit was.
‘Dat jullie dat muziek noemen,’ zei mijn moeder even later.
Ze schudde met haar hoofd. Ik had de CD op gezet die ik gekregen had. Het klonk goed. Ik had één nummer al wel eens op de radio gehoord, maar wist niet dat het van deze band was. Luc had een stevige smaak van muziek.
‘Hee, alles goed?’ vroeg mijn moeder.
Ik zat inderdaad voor me uit te staren.
‘Ja hoor,’ zei ik.
‘Leuk meisje, die Esther,’ zei ze plagend.
‘Mam,’ zei ik verveeld op een toon alsof ik wilde zeggen: ‘hou daar nou eens over op’.
‘Ik mag haar toch wel aardig vinden?’
‘Dat wordt nooit wat, mam,’ zei ik, ‘vergeet het.’
‘Dat mag ik zeker niet jammer vinden?’ Ze grinnikte.
‘Ja hoor, moet je zelf weten. Je verandert er alleen niets mee.’
Ik liep naar mijn kamer en nam de CD mee. Ik draaide hem boven weer opnieuw en pakte de kaart van Luc weer. Ik las het briefje weer voor de zoveelste keer. ‘Lieve Maarten’, ‘jouw armen om me heen’, ‘Ik heb je nodig’, ‘Ik hou van je! Luc XXX’. Ik kon het niet genoeg zien staan in zijn handschrift. Hij hield van mij! Weer dat gevoel in mijn buik. Ongeduld, het kon niet snel genoeg morgen worden. Die avond kwam er nog wat familie op bezoek en het was best gezellig. Een neef van mij, ongeveer dezelfde leeftijd, had net een vriendin en praatte er honderduit over, waar mijn oom en tante natuurlijk niet bij waren.
‘Heb jij een vriendin?’ vroeg hij.
‘Nee,’ zei ik.
Dat was toch ook zo? Ik dacht aan Luc. Die zit nu thuis. Zou hij nu ook aan mij denken? Mijn neef ratelde aan één stuk door. Ik hoorde maar de helft.
Ik stond al vroeg op. Sprong onder de douche en keek voortdurend naar de klok.
‘Ga je nog weg vandaag?’ vroeg mijn moeder.
‘Ik ga een stukje fietsen,’ zei ik.
‘Alleen?’ vroeg ze.
Wat zou ik daar nou eens op zeggen? Dat deed ik anders nooit, alleen een eindje fietsen.
‘Nee, met Luc,’ zei ik.
Daar hoefde ze toch niets achter te zoeken? Zo eerlijk mogelijk blijven.
‘Dat vind ik nou nog eens een aardige jongen,’ zei ze.
Ze moest eens weten. Maar leuk dat ze hem aardig vond. Dat gaf me toch wel een blij gevoel.
‘Veel plezier,’ zei ze toen ik de deur uitging.
‘Tot vanmiddag,’ riep ik en reed weg.
Het was nou al een flink aantal dagen lekker weer. Het was zelfs warm vandaag. Nu al. Ik had een korte broek aangetrokken, zo’n lekker losse wijde broek met twee grote zakken op de zijkant. Veel te warm voor een spijkerbroek. Hij stond er nog niet toen ik aankwam. Ik keek op mijn horloge. Ik was ook wel erg vroeg. Iets na 10 uur kwam hij hijgend aangefietst.
‘Even nog snel een boodschapje doen voor mijn moeder,’ hijgde hij toen hij bij mij stopte.
Hij keek me lachend aan en gaf me een kus.
‘Nog gezellig geweest gisteravond?’
‘Ja hoor,’ zei ik, ‘nog wat familie op bezoek geweest.’
We fietsten snel door naar het grasveldje. We zetten onze fietsen tegen een boom en gingen in het gras liggen. We omarmden elkaar en onze tongen draaiden wild om elkaar heen. Zijn blote onderbeen raakte die van mij. Huid op huid. Hij streelde door mijn haar en over mijn rug.
‘Mmmm,’ zei hij, ‘hier kan ik geen genoeg van krijgen.’
Ik kuste hem weer. Even niets zeggen nu. Ik wilde hem alleen maar dicht bij me voelen. Af en toe draaiden onze tongen snel rond elkaar om daarna weer langzaam met elkaar te spelen. Ik voelde af en toe zijn adem door zijn neus tegen mijn wang. Ik streelde weer over zijn rug. Ik ging wat lager met mijn hand en ging onder zijn T-shirt weer omhoog. Ik voelde op mijn wang dat hij diep zuchtte. De huid van zijn rug voelde lekker warm. Hij ging bovenop mijn liggen zodat ik beter bij zijn rug kon. Ik zocht ieder plekje van zijn rug. Hij had zijn been iets op getrokken, zijn schoen van zijn voet laten vallen en de onderkant van zijn blote voet tegen mijn kuit gezet. Hij bewoog zijn voet een klein stukje heen en weer. Hij duwde met zijn heup naar beneden. Ik voelde zijn hard geworden pik naast die van mij liggen. Ik kreunde. Dit was lekker. Dit mocht nooit meer ophouden. Ik had zijn T-shirt wat omhoog geduwd en streelde zijn hele rug. Ik bewoog mijn kruis wat heen en weer. Zijn adem stopte even en blies daarna met een stoot hard tegen mijn wang. Hij stopte met zoenen en keek mij aan. Met één hand steunde hij op de grond en met de andere streelde hij mijn gezicht. Een kus. Een glimlach. Ik tilde een hand op en streelde zijn voorhoofd en zijn haren.
‘Even verder fietsen?’ vroeg hij. ‘Een stukje verder is een cafeetje met een terras. Ik lust wel iets.’
Ik haalde mijn schouders op met een gebaar van ‘mij best’. We pakten onze fiets en reden een stukje verder. We gingen aan een tafeltje zitten in de schaduw en bestelden wat te drinken en twee tosti’s. Ik had ook wel wat honger eigenlijk.
‘Wat voor smoes heb jij gebruikt vandaag?’ vroeg hij lachend.
‘Ik heb geen smoes gebruikt,’ zei ik, ‘ik heb gewoon gezegd dat ik een eindje ging fietsen. Toen ze vroeg of ik alleen ging heb ik gezegd dat ik met jou op pad ging. Is toch ook helemaal waar?’
‘Eerlijk?’ vroeg hij. ‘Ik heb het niet over jou gehad. Maar ik ga wel vaker alleen een stuk fietsen, dus dat vond mijn moeder niet zo raar.’
‘Ze vond je een aardige jongen’.
Hij keek me aan en trok zijn wenkbrauwen omhoog.
‘Ja, dat zei ze vanmorgen toen ik vertelde dat ik met jou weg ging vandaag.’
Hij keek een beetje verlegen.
‘Leuk toch?’ zei ik.
Hij knikte.
‘De anderen zitten nu lekker in het zwembad,’ zei hij, ‘ze moesten eens weten.’
Ik lachte. ‘Komen ze nog wel eens achter.’
‘Dat zou het een stuk makkelijker maken.’
Hij staarde wat voor zich uit toen hij dat zei. Ik sloeg een keer met mijn hand op zijn knie.
‘Komt allemaal vanzelf goed, Luc.’
Hij glimlachte. ‘Vast wel.’
We fietsten nog een eindje verder en kwamen langs een klein meertje. We zetten de fietsen tegen een boom en gingen aan de waterkant zitten. We zaten naast elkaar en hij sloeg een arm om mij heen.
‘Mooi hier,’ zei hij.
Ik knikte. Ik streelde over de binnenkant van zijn onderbeen. Hij had zijn knieën opgetrokken. Ik ging verzitten en draaide me wat naar hem toe. Mijn ene been opgetrokken achter zijn rug, de andere onder zijn benen door. Ik kuste hem op zijn wang en keek hem aan. Ik legde mijn hoofd op zijn schouder. Zijn hoofd kwam tegen die van mij te liggen. Hij aaide over mijn rug. Ik streelde zijn bovenbeen en ging met mijn hand langs de binnenkant wat naar beneden. Ik streelde zijn hele bovenbeen en ging steeds lager met mijn hand. Ik ging zijn broekspijp in en streelde zijn been verder. Hij deed zijn benen iets verder uit elkaar en zuchtte. Hij schuurde met zijn hoofd langs die van mij. Ik zat nu toch al redelijk diep. Het gevoel in mijn buik werd steeds heftiger en mijn pik begon al weer aardig te groeien. Ik voelde de stof van zijn boxershort en ging nog een stukje verder. Ik kwam aan bij zijn lies en voelde zijn haartjes kriebelen. Ik streelde zijn been weer en draaide mijn hand iets, gleed nog een stukje door en voelde dat ik tegen zijn balzak aankwam. Ik aaide met een vinger langs zijn ballen en pakte die toen zachtjes vast. Hij zuchtte weer. Ze waren lekker stevig en zacht tegelijk. Ik ging nog iets hoger met mijn hand en voelde dat hij helemaal hard was. Ik streelde lang zijn paal met een vinger en wilde hem vastpakken. Hij pakte mijn arm vast.
‘Niet doen Maarten.’
Ik liet los.
‘Niet nu. Sorry.’
‘Maakt toch niet uit?’ zei ik.
Hij keek me aan. ‘Jawel, maakt wel uit.’
Ik glimlachte. ‘Dat bedoelde ik niet. Je zei ‘sorry’, je hoeft toch geen sorry te zeggen.’
Hij kuste me.
‘Alles op zijn tijd, Luc, maakt niet uit.’
Hij kuste me nog een keer. Ik had mijn hand weer een stuk hoger op zijn been liggen, vlak onder zijn knie. Ik legde mijn hoofd weer op zijn schouder en keek over het water. Mijn andere hand gleed onder zijn T-shirt over zijn rug. Zo bleven we nog een tijdje zitten, een beetje over het water starend. Zijn hand streelde onder mijn shirt over mijn blote rug. Dat voelde goed. Zijn hand voelde zacht aan op de huid van mijn rug. Ik liet mijn hoofd nog zwaarder op zijn schouder liggen, ik duwde bijna. Hij duwde zijn hoofd tegen die van mij. Ik streelde de binnenkant van zijn been tot bijna aan zijn kruis. Af en toe voelde ik zijn nagels over mijn rug krassen.
‘Doe dat nog eens,’ fluisterde ik.
‘Wat?’
‘Die nagels.’
Ik voelde zijn nagels weer en kreunde.
‘Lekker?’
Als antwoord krabde ik zachtjes met mijn nagels over zijn rug.
‘Vind jij van niet dan?’
Hij glimlachte.
‘Je doet lekkere dingen, Maarten.’
‘Jij niet dan?’
We kusten lang en hevig. De tijd vloog voorbij en we moesten weer richting huis. Op de hoek van zijn straat bleven we nog even staan. Ik stond met mijn rug tegen de garage aan. Hij kwam even tegen mij aanhangen. Zijn hand streelde over mijn heup en ging naar mijn kruis. Hij kneep even zachtjes in de bult die daar langzaam een beetje groter werd. Hij kuste me.
‘Sorry van vanmiddag, maar dat ging me even te snel,’ zei hij.
‘Geeft niet, Luc.’
‘Als we dat gaan doen wil ik me helemaal op mijn gemak voelen en dat lukt me niet daar. Straks worden we nog een keer betrapt door iemand.’
Ik lachte. ‘Ik wil er niet aan denken.’
Hij glimlachte en keek me in mijn ogen.
‘Ik hou van je,’ fluisterde hij.
Ik had mijn hoofd een beetje naar beneden en keek hem onder mijn wenkbrauwen door aan. Ik glimlachte.
‘Ik van jou.’
Ik streelde over zijn zij. Hij liet me los en pakte zijn fiets.
‘Toch moeten we eens een andere plek zoeken voor dit afscheid. Iedereen kent me hier.’
Ik lachte en gaf hem een laatste kus.
‘Ik zal eens rondkijken,’ riep ik toen ik wegfietste.
Nadat we gegeten hadden ging de telefoon. Ik nam op.
‘Met Maarten Lauwers.’
‘Hoi, alles goed?’ Esther.
‘Ja hoor, met jou ook?’
‘Best wel. Kun je vanavond langskomen? Ik ben alvast met aardrijkskunde begonnen voor overmorgen, kun je helpen?’
Ik lachte.
‘Ja, ja..’ zei ik wantrouwend, ‘ik kom wel even. Over een uurtje?’
‘Zie maar. Ik zie je wel verschijnen.’
We hingen op.
‘Ik ben straks nog even weg vanavond,’ zei ik tegen mijn moeder die net de kamer binnenkwam.
‘Doe haar de groeten,’ lachte ze.
Ik stak lachend even mijn tong uit. Ik was niet van plan om alles weer te gaan vertellen tegen Esther. Ik vond eigenlijk wel dat die dingen haar verder niets aangingen. Ik wil best vertellen dat het goed gaat met ons, maar ze hoeft niet ieder detail te weten. Ik belde aan en haar moeder deed open.
‘Hallo, Maarten, ze zit achter in de tuin.’
Ik liep de tuin in en ging zitten. De boeken lagen al weer op tafel. Haar vader zat erbij.
‘Dag Maarten,’ zei hij lachend, ‘jij gaat later zeker voor leraar studeren?’
Ik lachte.
‘Ik zal jullie verder niet storen,’ zei hij toen hij opstond. ‘Ik wil nog wel zeggen dat we het waarderen dat je haar wilt helpen met studeren. En we zijn nog gelukkiger dat ze eindelijk eens iets aan haar huiswerk wil doen, nietwaar Esther?’
Hij klopte haar lachend op haar schouder.
‘Leuk, pap, erg leuk,’ zei Esther lachend.
Ze sloeg haar boek open.
‘Leuke dag gehad?’ vroeg ze.
‘Ja hoor,’ zei ik, ‘jij ook?’
‘Het was erg gezellig.’
Ze was een beetje uitgelaten.
‘Wat doe je vrolijk?’ zei ik en keek haar vragend aan.
Ze keek me veelbetekenend en lachend aan.
‘Wat heb jij?’vroeg ik.
Er was iets. Ze keek nog even om en ging met haar hoofd boven haar boek hangen alsof ze iets zat te lezen. Ik boog me ook voorover om zogenaamd mee te lezen.
‘Aardkorst, continenten, corrosie’, las ik. Daar was ik hier niet voor. Ik keek haar even aan.
‘Vertel op.’
‘Ik ben een beetje verliefd geloof ik.’
Ik keek lachend in haar ogen.
‘Ik heb hem gekust vanmiddag.’
‘Wie?’ Het bleef even stil. Ze keek over het boek heen de tuin in.
‘Erik.’
Ik grinnikte.
‘Lach niet.’
‘Waarom niet. Is toch leuk?’ Ze glimlachte.
‘Hoe komt dat nou zo ineens?’ vroeg ik.
‘Is jouw schuld’zei ze.
‘Wat heb ik nu weer gedaan?’
‘Als jij niet verliefd was geweest op Luc hadden we nooit achter hem in de bus gezeten, hadden we nooit met zijn allen in die achtbaan gezeten, hadden we niet samen op dat grasveld gezeten en had ik hem nooit beter leren kennen.’
‘Ja hoor,’ lachte ik, ‘zo kan ik het ook uitleggen.’
‘Als jij niet jarig was geweest, hadden we ook niet met zijn allen in de tuin bij jou gezeten. Maarten en Marieke, jij iets met Luc, en Erik en ik alleen. Dat zet je aan het denken, Lau. Ik zat met hem even alleen bij die vijver naar die vissen te kijken. Ik heb hem eens goed bekeken. Hij is gewoon leuk.’
Ze keek me aan en lachte.
‘Leuk Esther, echt. Ik gun het je.’
‘Dank je. Vind je ons een beetje bij elkaar passen?’
‘Ja hoor, ik vind van wel. Het is een toffe gast,’ zei ik, ‘en hij kan leuk dansen.’
Ze gaf me een stomp in mijn zij. Ze lachte. Ik duwde even tegen haar schouder.
‘Kom op, details!’
Ze keek weer over haar boek de tuin in.
‘We zijn naar het zwembad geweest en het was erg gezellig. Veel gelachen. Beetje aan het stoeien in het water, je kent het wel. Maarten heeft me een keer boven het water uit getild en weer terug gegooid en meer van dat soort dingen. Gewoon gezellig met zijn vieren. Maarten en Marieke gingen op een gegeven moment het water uit en Erik en ik bleven nog even. We stoeiden nog wat en toen ging het eigenlijk vanzelf. Hij duwde mij onder water en ik probeerde hem onder water te duwen. Hij had opeens mijn polsen vast dus ik kon niets meer. Ik hield mijn handen stil en we keken elkaar aan. We keken in elkaars ogen, kwamen dichter bij elkaar en begonnen vanzelf te zoenen.’
‘Goh, jij en Erik.’
‘We hebben ook nog een tijdje zitten praten. Hij heeft eerst nog een tijdje gedacht dat wij iets met elkaar hadden, totdat we in dat pretpark waren.’
‘Dat denken er volgens mij wel meer.’
Ze knikte. ‘Is op zich ook niet zo gek dat ze dat denken.’
‘Zelfs mijn moeder denkt het. Je krijgt de groeten van haar.’
Ze lachte. ‘Echt? Ha, ze moest eens weten.’
Ze keek weer vooruit. ‘We hebben het over zijn fantastische schoolresultaten gehad en dat hij denkt dat hij dit jaar toch gaat halen en hij vroeg hoe het hier thuis ging.’
Ik keek haar vragend aan.
‘Hij had gehoord van Maarten dat ze hier nogal streng waren als het om de jongens gaat.’
‘Hmm,’ zei ik, ‘hij heeft dus al eens navraag over jou gedaan bij Maarten’.
Ze lachte. ‘Dat viel mij ook op, ja. Maar daar hebben we heel goed over zitten praten. Hij was heel begripvol. Je zou het zo niet zeggen, hij doet altijd heel losjes alsof er nooit problemen zijn, maar als je wat langer met hem praat weet je dat hij wel zeker nadenkt over dingen, heel gevoelig ook. Hij is echt lief.’
Ik keek lachend voor me uit.
‘Wat zit je nou te lachen?’
‘Gewoon. Ik vroeg me al af waarom ik hier naar toe moest komen.’
‘Ik wou het je zelf vertellen, voor je het zou horen van Maarten morgen.’
‘Die weten het ook? Hebben ze jullie van een afstandje in de gaten zitten houden?’
‘Hallo, we lagen de hele dag in de zon, Erik heeft me ingesmeerd met faktor 30 en op zijn gemak mijn hele rug gemasseerd. Hij gaf me toen ook nog een kus op mijn wang, toen ik op mijn buik lag en hij op mijn rug zat. Daar konden ze niet omheen kijken.’
Ik lachte. ‘Het is duidelijk.’
‘Spreek jij Luc nog vanavond?’
‘Nee, hoezo?’
‘Als dat zo was dan had je je mond moeten houden. Het is de beste vriend van Erik op school en die wil hij het zelf vertellen morgen als ze naar school komen. Hij weet ook dat ik het jou vanavond zou vertellen.’
‘Mag ik het nou eens zeggen?’
‘Wat?’
‘Je ziet er gelukkig uit, Esther.’
Ze glimlachte. ‘Ben ik ook. En hier hoeven ze nog even niets te weten. Ik zal ze langzaam voorbereiden.’
‘Komt vanzelf wel goed.’
‘Denk het ook wel. Dat gedoe om jongens valt ook wel mee hier. Ze zijn alleen een beetje streng met het laat thuiskomen. Met jou waren ze toen vooral kwaad omdat ik wat te laat was, en toen zagen ze me ook nog eens voor de deur staan zoenen. Dat was net even te veel. Als ik ze nou rustig voorbereid met het verhaal dat ik een vriendje heb, dan schrikken ze de volgende keer niet zo als ze me weer eens betrappen.’
Ze lachte. Het was tijd om weer te gaan. We stonden bij de voordeur nog wat te praten.
‘En tot die tijd moeten Erik en ik maar een andere plek zoeken om samen te zijn. Net zoals jullie.’
Ik lachte en stapte op mijn fiets.
‘Je moet me toch eens vertellen waar dat grasveldje van jullie is.’
‘Ja, daaag, daar blijf je mooi van af. Je zoekt je eigen plekje maar,’ zei ik lachend en reed weg.
‘Heb je het al gehoord, Lau? Je hebt wat gemist, jongen.’
Maarten stond me lachend aan te kijken toen ik aan kwam lopen. Erik stond er met een brede grijns bij.
‘Ik heb het gehoord gisteren. Gefeliciteerd Erik. En je bent zuinig op haar, anders krijg je met mij te doen,’ zei ik lachend.
Esther gaf me een knuffel.
‘En als jij voortaan van haar afblijft dan,’ beet hij terug en begon lachend met me te stoeien.
We dwaalden wat van de rest af en Erik liet me weer los.
‘Pik ik toch maar mooi jouw vriendinnetje in,’ zei hij.
Ik lachte.
‘Nee, even serieus. Ik zat daar wel mee. Jullie kunnen het zo goed met elkaar vinden. Wist ik veel. Misschien wilden jullie wel maar had het gewoon nog wat tijd nodig. Daar wou ik eigenlijk niet tussen komen. Maar toen ze zelf begon te zoenen in dat zwembad….’
Hij stopte met zijn zin en keek me veelbetekenend aan.
‘Je bent een goede gozer,’ glimlachte ik. ‘Esther en ik kunnen het heel goed met elkaar vinden, gewoon als goede vrienden. Maar verkering zou niet werken denk ik. Hebben we volgens mij binnen de kortste keren slaande ruzie.’
Hij sloeg me op mijn schouder.
‘Dank je wel, Lau’.
Ik keek hem vragend aan.
‘Ik wou er gewoon even met je over praten. Ben blij om te weten hoe je er over denkt.’
Ik sloeg hem terug op zijn schouder.
‘Het is al goed.’
De bel was al gegaan en Erik en ik liepen naar binnen. Luc zat al en keek mij aan toen ik binnenkwam. Hij tikte op zijn horloge alsof hij zeggen wou ‘kijken wie het eerste buiten is’. Ik maakte met mijn hand een gebaar; ‘rustig aan, jongen, ik laat me niet opjagen’. Hij lachte naar me. Luc was eerder. Hij zat buiten al tegen de muur aan en ik ging naast hem zitten. Schouders tegen elkaar en blaadjes in de hand. Lang waren we daar niet mee bezig.
‘Toch grappig, van Erik en Esther,’ zei hij.
Ik lachte. ‘Ik kreeg gisteren telefoon of ik even wilde helpen met aardrijkskunde.’
‘Het was het eerste wat hij vertelde vanmorgen op de fiets. Hij is door het dolle heen.’
Ik keek om me heen en zag dat we helemaal alleen waren. Ik gaf hem snel een kus op zijn wang.
‘Zijn we voortaan met drie stelletjes,’ zei ik.
Hij glimlachte. Daarna keek hij serieus voor zich uit.
‘Ik denk dat we niet lang moeten wachten met het hun te vertellen, Lau.’
Hij bleef strak voor zich uitstaren.
‘Nee, dat denk ik ook niet.’
‘Ik vraag me af hoe ze zullen reageren.’
‘Ik heb geen idee. Maar als het echte vrienden zijn zullen ze het accepteren.’
‘Als het echte vrienden zijn wel, ja.’
Hij staarde nog steeds voor zich uit toen hij dat zei.
‘Hee, Luc, kop op jongen. Het zal wel goed gaan. Bovendien, als er iemand er moeilijk over doet krijgen ze meteen met Esther te maken.’
Hij glimlachte en keek me aan.
‘Hoe gaan we het vertellen dan?’ vroeg hij.
‘Weet ik veel. Gewoon een geschikt moment afwachten of heb jij een ander idee?’
‘Ik niet,’ zei hij, ‘maar dat moment komt vanzelf.’
Maarten en Esther kwamen samen aan lopen en kwamen er bij zitten. Even een korte pauze en dan daarna nog nederlands. Dat proefwerk zat lastig in elkaar. Een lastige tekst. Ik had bijna de hele tijd die we er voor kregen nodig. Ik zat net buiten toen Luc aan kwam lopen.
‘Pittige tekst,’ zei hij toen hij naast me kwam zitten.
‘Ik vond het ook tegen vallen, ja,’ zei ik.
Hij kneep me even in mijn been. Ik liep even terug naar binnen naar de toiletten. Ik had dorst en zette de kraan open. Echt koud was het water niet, maar het was toch lekker. Ik liep weer terug en aaide een keer door zijn haar voor ik ging zitten. Hij keek omhoog en streelde even de binnenkant van mijn been. Meteen daarna kwam Maarten om de hoek. Oef, die had net niets gezien. Ik had hem niet aan horen komen. Ik keek Luc aan, hij trok zijn wenkbrauwen even omhoog. Dat scheelde niet veel. De rest kwam ook naar buiten. Erik was erg vrolijk.
‘Was goed te doen hè,’ zei hij, ‘het was wel veel, maar niet echt moeilijk.’
Iedereen lachte. Hij blijft je verbazen af en toe. Esther stond op en ze gingen samen meteen weg.
‘Daar gaan de tortelduifjes,’ zei Marieke, ‘leuk he?’
Ze keek me vragend aan. Ik lachte.
‘Het is een leuk stel bij elkaar.’
Maarten en Marieke reden weg en Luc en ik liepen naar onze fiets.
‘Dat scheelde net niet veel,’ zei hij.
‘Ik schrok er wel van,’ zei ik en keek hem aan.
‘Dit moet niet te lang meer duren, Maarten, hier worden we gek van.’
Ik knikte.
‘Maar niet gaan fietsen vanmiddag?’
Ik schudde mijn hoofd. Er moest flink gewerkt worden nog, maar het zat er gelukkig bijna op. We fietsten naar huis. Hij wilde stoppen bij de garage op de hoek maar ik fietste een stukje verder. Hij keek me vragend aan.
‘Ik heb even rondgekeken gisteren toen ik naar huis ging,’ zei ik en lachte.
Een eindje verder hield de straat op. Er stond een hoge heg naast de voortuin van het laatste huis daar. Daarachter was een muur van de garage. De heg was zo dik dat die muur van de garage vanaf de straat bijna niet te zien was. Hij bleef op zijn fiets zitten en ik hing tegen hem aan. We kusten elkaar. Zijn hand ging aan de voorkant onder mijn T-shirt en hij streelde mijn buik. Ik kuste hem en duwde het puntje van mijn tong tegen zijn lippen. Zijn mond opende meteen en onze tongen vonden elkaar. Zijn hand ging omhoog en streelde me. Zijn hand was zacht en teder. Ik aaide onder zijn shirt zijn rug. Zijn hand ging lager en gleed over mijn broek naar mijn kruis. Hij kneep een keer zachtjes, ik voelde zijn hand om mijn ballen. Hij kuste me en grinnikte.
‘Kom,’ zei hij, ‘er moet nog gewerkt worden vandaag.’
Ik kreeg een kus op mijn wang en we fietsten naar huis. Bij het kruispunt gingen we uit elkaar.
‘Tot morgen,’ riep ik.
‘Tot morgen. Prima plekje!’
Hij lachte en stak zijn duim omhoog.
De rest van de dagen vlogen voorbij. Vrijdag aan het eind van de middag zaten we met zijn allen tevreden in de zon tegen de muur van de gymzaal. Het zat er op. De volgende week moesten we nog naar school om de punten op te halen en meer van dat soort dingen.
‘Heb je het gezien,’ zei Erik toen hij naar buiten kwam, ‘de foto’s van die dag in dat pretpark hangen achter het raam van de conciërge. Je kunt ze bijbestellen.’
We liepen er naar toe en stonden te lachen om de foto’s.
‘We staan er mooi op Maarten,’ zei Erik en wees naar de foto die gemaakt was van het belachelijke dansje.
Maarten lachte.
‘Die moet ik hebben,’ zei Marieke.
‘Daar was ik al bang voor,’ zei Maarten en gaf haar een kus.
Ik zag hem meteen hangen, een foto van Luc. Dat was die klik achter mij. Ik dacht dat er een foto gemaakt werd van Maarten en Erik maar daar zat hij. Benen opgetrokken, zijn armen er omheen. Hij zat te lachen. Die lach op zijn gezicht waar ik nog steeds warm van werd. Luc stond schuin achter mij.
Ik hing even achterover en fluisterde: ‘Bestel die eens voor mij.’
‘Als jij die bestelt,’ zei hij en wees naar een foto een rij lager.
Ik wist niet eens dat die gemaakt was. Ik zat met één been opgetrokken en de andere gestrekt vooruit. Mijn ene arm hing over mijn knie met de andere leunde ik schuin achter mij op de grond. Ik keek nog vrolijk ook, dat komt niet vaak voor met mij op foto’s. Je kon niet zien waar ik naar zat te kijken maar ik wist het nog wel. Luc. Die twee foto’s moesten kort na elkaar genomen zijn. We bestelden de foto’s samen met een foto waar we met zijn zessen opstonden en gingen weer buiten zitten.
‘Morgen zwemmen?’ vroeg Maarten.
Ik keek Luc even snel aan.
‘Is goed,’ zei ik, ‘zeg maar hoe laat.’
We spraken een tijd af om bij Maarten te verzamelen. We stonden op om te gaan. We liepen naar de stalling en gingen er vandoor. Het was al laat geworden. Op de hoek van de straat gaven we elkaar snel een kus.
‘Tot morgen. Denk je aan mij vannacht?’ Hij vroeg het lachend.
‘De hele dag, Luc.’
Ik kuste hem en fietste weg. Thuis gekomen gooide ik mijn tas in de hoek en pakte wat te drinken uit de koelkast. Na dat we gegeten hadden ging ik naar mijn kamer. Ik zette de CD weer op die Luc voor me uitgekozen had en deed mijn tas open om alle dingen van school er uit te halen. Die had ik een aantal weken niet meer nodig. Ik pakte er een stapeltje papieren uit. Er zat een envelop tussen. Ik glimlachte. Die moet hij in mijn tas gestopt hebben toen ik naar de WC ging om wat uit de kraan te drinken. Er zat een kaart in. Twee beertjes erop die tegen elkaar aan de waterkant zaten. Ik keek binnen in de kaart.
LieveMaarten!
Zomaar een kaartje om je te bedanken voor een te gekke middag aan het water. Ik mis je.
Hou van je,
Luc XXX
Ik keek nog een keer naar de voorkant van de kaart en las de binnenkant nog maar een keer. Knoop in mijn buik.
De volgende ochtend zaten we in de tuin bij Maarten. Erik kwam als laatste aanfietsen. Hij aaide Esther een keer door haar haar.
‘Beetje laat, sorry, zullen we gaan?’ zei hij.
We stonden op en waren een kwartier later bij het zwembad. Er waren wel kleedhojes, maar daar maakte eigenlijk niemand gebruik van. Thuis zwembroek al aan en meteen het grasveld op. Net zo makkelijk. We legden onze handdoeken achteraan op het veld in een hoekje neer. Het was heet die dag. Ik trok mijn T-shirt uit en ik voelde dat Luc keek. Ook Luc trok zijn shirt uit en ik keek naar zijn bruine rug. Hij draaide zich om en lachte naar me. Hij zag er goed uit. We doken meteen het water in. Maarten had een bal meegenomen en daar werd al snel flink om gevochten. Erik en Esther vochten het hardst om de bal, elkaar zoveel mogelijk aanrakend. Goede tactiek, daar moest ik ook maar eens aan beginnen. Luc had de bal vast en ik sprong op zijn rug. Hij liet zich niet kennen en klemde de bal in zijn armen. We stoeiden flink en genoten er van. Marieke was dichterbij gekomen en stootte ineens de bal uit zijn armen en was er meteen vandoor. Ik hield Luc nog even vast. Zijn rug tegen mijn borst. Huid op huid. Glad van het water.
‘Leuke kaart’ zei ik en kneep onder water even in zijn bil.
Ik voelde zijn hand even op mijn kruis.
‘Voor een leuke jongen,’ lachte hij en worstelde zich los.
Hij draaide zich om en keek mij lachend aan. Plotseling duwde hij mij achterover en zwom weg. Moe gestoeid lagen we even later op de handdoeken op te drogen. Erik zat weer bij Esther op haar rug.
‘Die olie is onderhand wel uitgesmeerd, Erik,’ lachte Marieke.
Hij draaide zijn hoofd naar haar en keek haar lachend aan. Esther bewoog zich even en ging er eens goed voor liggen.
‘Volgens mij ben je mijn linkerschouder nog vergeten,’ lachte ze.
Hij ging meteen met zijn knedende handen naar haar schouder. Esther keek over haar arm mij aan en trok haar wenkbrauw omhoog en lachte. Ik knipoogde. Marieke keek mij aan en knikte met haar hoofd naar het zwaar verliefde stel. Ik bewoog mijn mond en zei ‘Leuk he’ zonder geluid te maken. Ik lachte.
‘Wanneer jij, Lau?’ vroeg Maarten.
Ik keek hem vragend aan. ‘Hoe bedoel je?’
‘Nou, een vriendin bedoel ik.’
Ik wist even niets te zeggen. Luc lag naast mij op zijn buik, met zijn gezicht de andere kant op. Hij keek voor zich uit en zei droog ‘Hij is al voorzien. Wist je dat niet?’
Esther tilde meteen haar hoofd op en keek mij aan. Haar mond viel open en haar ogen werden zo groot als ze maar konden worden.
‘Wat?’ vroeg Maarten lachend.
‘Daar wisten wij niets van,’ zei Marieke verbaasd.
Iedereen was even stil. Zelfs Erik hield op met masseren. Luc draaide zich om en ging zitten. Ik keek iedereen een keer aan en kreeg een knalrode kop. Hij had helemaal gelijk. Geschikt moment. Maar ik had het even niet meer. Daar ging ie dan. Het hoge woord eruit. Dat idee gaf me een soort gevoel van trots. Ik ging het zeggen, ik hield van Luc en hij van mij! Wat de rest er ook van zou denken. En Esther, mijn beschermengel, was er bij. Maarten was de eerste die weer wat zei.
‘Vertel op Lau, sinds wanneer?’
‘Vorige week vrijdagmiddag.’
Ik keek Maarten triomfantelijk aan.
‘En dat horen we nu pas? Sinds wanneer houden wij dit geheim voor mij? Wist jij hiervan Esther?’
Esther knikte. ‘Ik wist het meteen die zaterdag al.’
Esther keek achterom omhoog en Erik keek haar verbaasd aan. Hij ging naast haar zitten zodat Esther zich om kon draaien. Ze keek even naar beneden naar haar benen en zei zogenaamd serieus tegen Erik ‘Die kant moet straks ook nog.’
Hij lachte. Maarten keek mij verbaasd aan. Ik glimlachte alleen maar.
‘Nou vertel op,’ zei Marieke, ‘hoe heet ze?’
Ik zei nog even niets, keek naar het gras.
‘Kennen we haar?’ vroeg ze toen.
Ik knikte glimlachend.
‘Naam, Lau, we willen een naam,’ zei Maarten.
Ik keek Maarten en Marieke nog een keer strak aan. Ik deed mijn mond open maar ik gaf nog geen geluid. Ademhalen. Toen kwam het er uit, trots en zelfverzekerd terwijl ik ze aankeek.
‘Luc.’
Niemand zei iets en zat alleen maar verbaasd naar mij te kijken en dan weer naar Luc. Esther keek iedereen aan met een spottende glimlach op haar gezicht. Maarten zei als eerste weer wat.
‘Dat meen je niet.’
‘Jawel, dat meen ik wel.’
‘Je houdt me voor de gek, Lau.’
Hij keek me onderzoekend aan. Hij wist echt niet of ik het nou meende of niet. Hij keek naar Luc. Die zat hem spottend aan te kijken. Hij knikte een paar keer naar Maarten.
‘Nou zit ik even zonder woorden,’ zei Maarten, ‘daar heb ik nou echt niets van gemerkt.’
‘Goh,’ zei Marieke, ‘nou zijn we gezellig met drie stelletjes.’
Iedereen lachte om die opmerking. Het ijs was gebroken. Dank je wel Marieke.
‘Dat jij dat de hele tijd al wist,’ zei Erik tegen Esther.
‘Ik heb het zelfs een beetje gestuurd, anders hadden ze nou nog om elkaar heen gelopen,’ lachte ze.
‘En ik maar denken dat we geen geheimen voor elkaar hadden,’ mopperde Erik met een lach op zijn gezicht.
Ze prikte met haar vinger in zijn zij.
‘Hebben we ook niet, maar zij wel, en dan hou ik mijn mond.’
Daarna kwamen de vragen los. Nee, onze ouders wisten van niets, zij waren nu nog de enige. Ja, wij waren dinsdag met zijn tweeën weg terwijl zij in het zwembad lagen. Erik keek Luc een keer aan en Luc lachte terug. Erik knikte een keer alsof hij wilde zeggen ‘goed voor elkaar, jongen’.
‘Ik had dat nou nooit achter je gezocht, Lau,’ zei Maarten. ‘Als jij er gelukkig mee bent sta ik achter je. Zolang je verder maar van je afblijft.’
‘Homo’s vallen op echte mannen,’ zei Marieke, ‘dus daar hoef jij niet bang voor te zijn.’
‘Wat ben je toch weer aardig voor me, Marieke.’ Hij lachte.
‘Is hij ook zo tegen jou?’ vroeg Maarten aan mij en knikte naar Luc.
‘Af en toe,’ zei ik en keek naar Luc.
Hij gaf me een duw en keek me lachend aan.
‘Kom, Lau,’ zei Maarten, ‘we gaan wat te drinken halen. Dit moet gevierd worden.’
Maarten en ik liepen samen weg.
‘Wanneer heb je het Esther verteld eigenlijk?’
‘Kort nadat ze zich zorgen maakte of het wel goed ging met me, weet je nog?’
‘Ik begin steeds meer van die band van jou en Esther te begrijpen,’ lachte hij.
‘Ik zeg het je eerlijk, ik zou er zelf niet aan moeten denken, maar ik vind het gaaf voor je. Luc is een aardige jongen.’
‘En lekker.’ Ik lachte.
‘Ik wil het niet weten, Lau, ik wil het niet weten.’
Hij sloeg even een arm om me heen. Kameraadschap. Dat voelde goed.
‘Mond houden op school zeker?’ Hij keek me aan.
‘Wat dacht je,’ zei ik, ‘daar wachten we nog een tijdje mee. Je had ons trouwens bijna betrapt afgelopen woensdag toen je ineens om de hoek kwam aanzetten.’
Hij lachte.
‘Toen hadden we al zoiets van ‘dit moet zo niet lang meer duren’. Jij met Marieke en toen ook nog Esther en Erik, we werden er gek van.’
‘Ik kan het me voorstellen, dan is het zo toch een stuk beter, of niet dan?’
Ik knikte. Ik klopte een keer op zijn schouder.
‘Dank je, Maarten.’
‘Waarvoor?’
‘Dat je er zo op reageert. Dat je er zo mee omgaat.’
‘Ik laat vrienden niet zomaar vallen, dat weet jij ook wel.’
‘Toch bedankt.’
Ik gaf hem een kus op zijn wang en keek hem spottend aan.
‘Dat had nou ook weer niet gehoeven, Lauwers. Maar ik snap wat je bedoeld. Graag gedaan.’
Hij lachte. We liepen terug met de blikjes fris en gingen weer zitten. Maarten en Marieke lagen met zijn tweeën elkaar te aaien, Erik was de voorkant van Esther’s benen aan het masseren en ik lag op mijn buik, leunend op mijn ellebogen. Luc lag half op zijn zij naast me. ‘Even bijgepraat met Maarten?’
Ik knikte. ‘En? Wat zei hij?’
‘Hij snapte wel dat we op school nog niets willen zeggen, maar hij vindt het leuk voor ons, al moest hij er zelf niet aan denken.’
Luc lachte. ‘Gelukkig maar.’
Ik keek hem aan.
‘Ik ruil je voor niemand in hoor, ben maar niet bang.’
Hij streelde een keer door mijn haar.
‘Toen jullie net weg waren kwam Erik nog even naast me zitten. De twee dames zaten met elkaar te kletsen. Hij vond het wel gaaf voor me. Ergens had hij wel een voorgevoel, al wist hij ook niet waardoor.’
‘Het is een aparte.’
‘Hij laat het niet altijd zien, maar het is een geweldige gast.’
Ik knikte.
‘Dat had ik al van Esther gehoord. Ze hebben die middag in het zwembad ook heel serieus zitten praten over allerlei dingen.’
We keken een keer naar de rest. Maarten en Marieke hadden alleen maar oog voor elkaar en Erik was maar weer begonnen aan de rug van Esther.
‘Vrienden’ zei ik zacht.
‘Inderdaad,’ hoorde ik Luc achter mij zeggen en kuste mij achter op mijn schouder.
‘Hee Esther,’ zei Luc, ‘Erik moet ook nog ingesmeerd worden.’
Ze keek hem boos aan.
‘Hou je mond, breng hem niet op ideeën.’
Erik hield op met masseren. Ze draaiden om en Erik ging op zijn buik liggen. Esther kneep in de fles boven zijn rug en begon hem te masseren. Hij had zijn armen boven zijn hoofd en keek even schuin naar ons. Hij lachte en stak zijn duim omhoog.
‘Dank je wel voor de tip, Luc.’
We lachten. Luc kwam dicht bij mij liggen. We lagen toch achter op het veld en we hadden verder nog niemand gezien van school. Zijn vinger ging over mijn arm. Het tintelde. Dit voelde goed. Eindelijk konden we gewoon doen tegen elkaar waar de rest bij zat. ‘Zwemmen?’ vroeg hij.
Ik knikte. We stonden op en namen de bal mee. Beetje stoeien kon geen kwaad. We doken het water in en vochtten om de bal. Ondertussen raakten we elkaar zoveel mogelijk. Wat was hij mooi. Hij kon me op een manier uitlachen als hij de bal te pakken had dat er voor zorgde dat ik wegsmolt. Zijn natte blonde haren piekte alle kanten op, en zijn lichaam glom van het water. Hij was leuk. Hij was lekker. Af en toe ging een hand onder water naar een been, één keer kneep hij me zelf een keer in mijn kruis. Het lukte zelfs elkaar een kus te geven. Op weg naar huis stonden we nog even bij de heg en de garage. We praatten nog wat na over de dag waarin toch veel gebeurd was.
‘Ik ben blij dat ze het weten, Maarten.’
Kus.
‘Ik ook. Ik ben ook blij dat ze zo goed gereageerd hebben.’
Luc keek naar boven.
‘Ik voel me gelukkig,’ zuchtte hij.
Ik kuste hem op zijn wang.
‘Ik heb een idee,’ zei Luc ineens.
‘Wat?’
‘Ga je nog even wat mee drinken bij mij thuis?’
Ik keek hem aan.
‘Ik heb jouw moeder al eens gezien, en ze hebben al een paar keer jouw naam gehoord toen ik ze vertelde over Erik en Esther, en dat jij vandaag mee ging zwemmen.’
Ik twijfelde.
‘Kom,’ zei hij en ging op zijn fiets zitten. Ik keek hem aan.
‘Waarom ook niet’ dacht ik en we reden weg.
Ze zaten in de schaduw in de tuin. Luc stelde me voor aan zijn ouders en zijn broer Sven die twee jaar ouder was dan Luc. Luc liep naar de keuken om wat te drinken te halen en liet mij alleen achter met zijn familie. Ik ging zitten en voelde me absoluut niet op mijn gemak. Zijn broer zei niet veel, maar zijn ouders begonnen gezellig tegen me aan te praten. Natuurlijk over het zwemmen van die dag en over school, of het goed was gegaan met mijn proefwerken. Luc was terug gekomen met twee glazen en ging schuin tegenover mij zitten. Het werd een gezellig einde van de middag waarbij Luc me af en toe half lachend zat aan te kijken. Toen ik naar huis ging liep Luc met mij mee naar mijn fiets.
‘Nou, viel mee toch?’
‘Alsof jij het niet spannend vond mij mee naar huis te nemen zo ineens.’
Hij lachte. ‘Ging toch goed?’
We stonden aan de zijkant van het huis, niemand die ons kon zien. Ik gaf hem snel een kus.
‘Ik zie je maandag pas weer, denk ik, ik ben morgen de hele dag weg.’
‘Ik hou het wel vol,’ zei hij en gaf me een kus terug. ‘Hou van je.’
‘Ik van jou.’
Ik ging fluitend naar huis. Ik voelde me gelukkig. Ik fietste op mijn gemak. Banden van de grond. Zweven.
© 2004 Oliver Kjelsson