‘Tes,’ zuchtte ik. ‘Help.’
Ze lachte toen ze mijn grijnzende gezicht zag en sloeg een arm om me heen.
‘Ik heb beetje ruzie met die Mitchel gehad.’
‘Ruzie? Heb je hem nog gezien dan?’
‘Nee, via appjes.’
‘Nee!’ Ze keek me gespeeld boos aan. ‘Lompe lul! Je hebt het uitgemaakt via WhatsApp?’
Ik lachte. ‘Zoiets.’
‘Wat is er gebeurd?’
‘Ik had je toch verteld dat hij vrijdag naar de film wilde, maar dat ik al met Adam en Jayden en zo had afgesproken om te gaan?’
‘O ja! De film. Hoe was ie?’
‘Leuk, geen idee of jij hem ook leuk zou vinden. Maar hij heeft me blijkbaar gezien, en begon te appen. Stelde zelfs vragen wie die leuke jongen bij me was. Of ik daar iets mee had en zo. En daar bleef hij maar over doorgaan.’
‘Jeetje.’
‘En toen ben ik zaterdag na het werk een beetje ontploft.’
Ze lachte.
‘Tessa, ik werd er echt gek van. Hij had geappt of het mijn vriendje was maar dat zag ik pas een half uur later. En toen ging hij er helemaal iets achter zoeken. Halve verwijten op een gegeven moment. Hij had zaterdagmiddag nog geappt, maar toen was ik aan het werk. En dat wist hij. Begon hij daar weer over, dat ik niet reageerde.’
Tessa schudde haar hoofd.
‘Ik heb er zaterdagavond nog even mee zitten bellen, vroeg hij half voor de grap of ik hem misschien niet meer wilde zien. En toen heb ik er “nee” uitgeflapt.’
‘Vroeg hij nog waarom?’
‘Tuurlijk. Heb gezegd dat ik niet tegen zoveel appjes kon, dat ik het gevoel had dat ik geclaimd werd, nadat ik hem maar één keer gezien had.’
‘En? Wat vond hij er van?’
‘Geen idee. Beledigd kreeg ik het idee. Maar goed, sorry, niet mijn probleem.’
‘Groot gelijk. Tinder weer aangezet?’
‘Ha ha, nee, gek.’
Ze grijnsde.
‘Tessa? Ik zei net “help”.’
‘Wat?’
‘Joep.’
Ze trok vragend haar wenkbrauwen omhoog.
‘Ik heb hem dat app-gedoe met Mitchel uitgelegd en hij weet dat ik homo ben.’
‘Ja…..?’
‘Daar reageerde hij apart op. Dat hij het oké vond, dat hij verbaasd was omdat hij het niet gegokt had maar dat hij dat meestal wel kon zien aan mensen. Dat hij er een soort zintuig voor had.’
‘Interessant. En dan vraag jij niet door of hij het ook is?’
‘Nee.’
Ze lachte. ‘Sukkel.’
‘Toen we weg gingen zei hij buiten nog dat hij blij was dat ik hem inwerkte, en niet David, terwijl die dat normaal gesproken doet. “Jij bent leuker”, zei hij.’
‘Oe…’
‘Ja.’
‘Interessant. Als je hem leuk vindt tenminste.’
‘Tes, hij is echt leuk.’
‘Nou, dan weet je wat je moet doen. Beter leren kennen, inpakken, strik eromheen en meenemen.’
‘Ja, Tes, zo makkelijk is dat nou ook weer niet.’
Nee, maar je ziet hem regelmatig, dus rustig aan werken.’
Ik zuchtte. ‘Ja ja.’
‘Levy?’
‘Ja,’ antwoordde ik vanuit de gang.
‘Ben je al thuis?’
‘Nee,’ lachte ik.
‘Zo vroeg al, bedoelde ik.’
Ik pakte een glas en keek de kamer in. ‘Is normaal op maandag hoor.’
Ik zag mijn moeder even nadenken.
‘Ja, is ook zo. Wist niet dat het al zo laat was.’
‘Jij ook wat?’
Ze hield haar glas omhoog. ‘Lekker.’
‘Wat zat er in?’
‘Water. Met bubbels.’
Ik schonk ze vol en liep terug de kamer in.
‘Kijk eens mee.’
Ik zette de glazen op tafel en trok de stoel naast haar naar achteren.
‘Deze gaat het worden.’
Ze schoof haar laptop schuin naar me toe.
‘Wow? Hoe groot is dat?’
Ze lachte. ‘Groot. 24 personen, 12 tweepersoons kamers.’
‘Dus Noah en ik krijgen een eigen huisje ernaast?’ grinnikte ik.
Ze keek me bestraffend aan en glimlachte. ‘Nee, je doet de deur van jullie slaapkamer maar gewoon dicht.’
‘Waar is het?’
‘Drenthe. Zwembad erbij, groot speelparadijs waar je de kinderen kunt dumpen.’
‘Mooi, klinkt ideaal.’
Ze sloeg tegen mijn achterhoofd. ‘Ik denk niet dat ze daar handboeien hebben, Levy.’
‘Kunnen we meenemen,’ zei ik serieus.
Daarna zaten we samen te lachen.
‘De rest vindt het ook mooi, dus we gaan dit boeken.’
‘Wanneer gaan we?’
‘Maandje of wat. Exacte weekend zijn we nu aan het overleggen.’
Ik keek nog een keer naar de foto’s en de plattegrond. ‘Mooi, echt.’
‘Ik heb tegen de rest gezegd dat dit wel ideaal was, in plaats van losse huisjes. We kunnen zo gezellig bij elkaar gaan zitten en tegelijk de kinderen in de gaten houden. Die hebben daar de ruimte. Ik heb gezegd dat we deze keer geen kinderoppas in de vorm van jou hebben, dus dat we er zelf voor moeten zorgen deze keer.’
‘Dat heb je niet gezegd,’ lachte ik.
‘Jawel, dat heb ik wel.’ Ze gaf me een kus op mijn wang. ‘En ze snapten dat helemaal.’
Ik lachte verbaasd.
‘Ze schrokken wel even, vroegen of je niet mee ging. Maar ik heb het uitgelegd en ze geven je helemaal gelijk.’
‘Dus ik moet gewoon mee?’ probeerde ik met een grijns.
‘Ja, Levy. Je moet gewoon mee.’
Woensdag zag ik Joep weer. Ik betrapte me erop dat ik er naar uitkeek. Martin kwam naar ons toe toen ik binnen kwam.
‘Levy, Joep, jullie doen de versafdeling vandaag.’
‘Hé,’ protesteerde Mo lachend, ‘Dat is mijn afdeling.’
‘Jammer Mo, volgende keer mag jij weer.’
‘Maar ik heb mijn dagelijkse vitamientjes nodig.’
Martin keek naar een kar, trok er een doos met potjes vitaminepillen uit en duwde die in zijn handen. ‘Begin maar met deze kar dan.’
‘Dat wist je dat die er tussen zaten! Scherp, scherp…’
‘Alsof ik niet weet wat ik bestel,’ lachte Martin. ‘Nooit je baas voor de gek proberen te houden Mo, ze pakken je meteen terug.’
Hij liep terug naar zijn kantoor en keek nog een keer grijnzend om. Mo zette lachend de doos weer terug op de kar en trok hem naar voren.
‘Doen jullie lief tegen mijn appeltjes?’
‘Ja, Mo,’ lachte ik.
Joep liep naar een kar met fruit.
‘Eerst de gekoelde dingen,’ zei ik.
‘Hm, klinkt logisch.’
Hij liep achter me aan, vrolijk. Ik voelde me ongemakkelijk, wist me geen houding te geven. Damn, hij had me nog meer geraakt dan ik al dacht. Joep was zich van geen kwaad bewust. Hij was gewoon zichzelf, de vrolijke Joep die ik kende. Alsof er niets aan de hand was. Hoe kon hij ook weten dat er iets aan de hand was? En wat maakte ik mezelf nou wijs? Gewoon normaal blijven doen. Het was ook gewoon gezellig werken met hem. En hij wist van aanpakken. Hij werkte snel, en goed. Ik moest hem hier nog een paar dingen uitleggen, maar verder had hij het allemaal wel door. Voor ik er erg in had konden we al met twee lege karren terug. Het werd een klein gevechtje met karren in het magazijn. Hij duwde met die van hem mijn kar aan de kant, waarop ik hem aan zijn arm naar achteren trok. We lachten, ik zag Martin glimlachend kijken.
‘Laat elkaar wel heel hè?’
Joep grinnikte. ‘Ja hoor.’
‘Mo heeft net de pleisters meegenomen.’
Ik had de nieuwe kar al vast.
‘Kom, ouwehoeren doe je maar in je eigen tijd.’
‘Tsssk.’
Hij gaf me nog een duw, en liep toen met me terug de supermarkt in.
‘Vlees.’
Ik knikte. ‘Vitamines.’
Joep lachte, trok een vitrinedeur open.
‘Mag ik iets vragen?’ hoorde ik achter me.
Die stem herkende ik uit duizenden. Tessa. Trut, die kwam naar Joep kijken, dat kon niet missen.
‘Nee,’ zei ik terwijl ik me omdraaide, ‘jij komt hier wekelijks, je moet onderhand zelf weten waar alles staat.’
Ze lachte, ik zag Joep kijken. Hij stond iets verderop maar kwam terug om het volgende uit de kar te pakken. Hij grijnsde.
‘Wat zei je net nog tegen mij Levy? Ouwehoeren doe je maar in je eigen tijd?’
‘Ja zeg, jij bent de nieuwe hier. Jij moet het nog leren. Hop. Doorwerken.’
Hij liep lachend terug naar de openstaande deur.
‘En alles netjes rechtzetten hè?’
‘Ja baas.’
Ik lachte, keek toen weer naar Tessa. Ze keek hoe hij op zijn hurken de onderste plank aanvulde.
‘Wat kwam je doen?’ vroeg ik spottend.
‘Even wat dingetjes halen,’ zei ze ontwijkend.
‘Lul niet, Tes.’
‘Oké, gewoon even kijken of je gelijk had.’
‘En?’
Ze glimlachte. ‘Je hebt gelijk. Hij is leuk.’
‘Afblijven,’ grijnsde ik.
‘Voor jou bedoelde ik ook. Voor jou.’
Ik lachte. ‘Ik moet wel weer verder,’ zei ik harder zodat Joep het kon horen, ‘anders krijg ik op mijn donder van hem daar.’
Joep werkte gewoon door maar lachte.
‘Is goed, ik moet ook weer verder. Zie je morgen.’
‘Morgen.’
Ze keek even naar hem, hij keek net op tijd om.
‘Doei.’
Joep glimlachte. ‘Doei.’
Ik keek haar na, schudde een keer lachend met mijn hoofd en pakte de volgende spullen uit de kar. Op mijn hurken, naast Joep.
‘En dat was?’
‘Tessa, goede vriendin van mij.’
‘Verder niets?’
Ik lachte. ‘Nee.’
‘Ze weet het van jou?’
‘O, zeker wel. Gewoon een goede vriendin.’
‘Nice. Heb ik ook eentje.’
Bedoelde hij daar nou iets mee?
‘Probleem is dat mijn broer haar wel heel erg leuk vindt,’ ging hij meteen verder zodat ik er niet langer over na kon denken.
Ik lachte.
‘Lach maar, ik moet er niet aan denken. Gaat heel raar worden als die twee…’
‘Gelukkig is mijn broertje pas 12. Nou ja, bijna 13. Maar dat zou inderdaad ook wel raar zijn als zij en hij…’
‘Bij mij zou het kunnen. Hij is net zou oud als ik.’
‘Tweeling?’
‘Yup.’
Mijn god, er liep er nog zo eentje rond.
‘Twee-eiige tweeling, we lijken niet echt op elkaar,’ leek hij mijn gedachten te kunnen lezen. ‘Maar wel een leuke gast, we kunnen het goed met elkaar vinden.’
‘Mijn broertje en ik ook.’
Joep lachte. ‘Zolang ze er maar niet met onze vriendin vandoor gaan.’
Martin riep me terug toen we onze jas al aan hadden.
‘Levy, heb je nog even?’
Ik keek naar Joep. ‘Zie je zaterdag.’
‘Tof. Zie je zaterdag!’
Die glimlach ook. Damn. Ik draaide me om en liep naar het kantoor.
‘Gaat goed met hem, of niet?’
‘Heel goed zelfs.’
‘Hij werkt beter dan jij,’ hoorde ik Mo achter me zeggen. ‘Best knap, nadat jij hem ingewerkt hebt.’
Ik lachte. ‘Bakkes, Mo.’
Mo grijnsde. ‘Leuke gast die Joep. Hij heeft me net nog even geholpen met de laatste dingetjes.’
Ik knikte.
‘Mooi,’ zei Martin. ‘Laat hem zaterdag maar alleen werken, kijken hoe dat gaat.’
‘Dat gaat meteen goed denk ik,’ zei Mo.
Ik knikte. ‘Denk het ook wel.’
‘Mooi, dan doen we dat. Af en toe even kijken of het goed gaat, maar laat hem maar gewoon zijn werk doen.’
‘Fijne avond nog,’ zei Mo.
Hij liep het kantoor uit, ik volgde hem.
‘Levy?’
Ik draaide me om naar Martin, bleef in de deuropening hangen.
‘Hij past er echt wel tussen ook hè?’
‘Zeker wel, leuke gast, werkt goed.’
Martin knikte, keek me daarna aan. ‘Jullie kunnen het echt goed met elkaar vinden, of zie ik dat verkeerd?’
‘Zeker,’ antwoordde ik enthousiast.
Ik zag Martin even nadenken. ‘Dat is mooi,’ zei hij toen nadenkend.
Ik glimlachte.
‘Zie je zaterdag.’
‘Tot zaterdag,’ zei ik.
Ik liep naar buiten, pakte mijn fiets en reed naar huis. Wat bedoelde Martin daar nou weer mee? Had hij me door?
‘Moet ik je nog vragen wat je van hem vindt?’ vroeg ik de dag erna op school.
Tessa lachte. ‘Nee, hij is leuk Levy. Volgens mij ook leuke humor.’
‘Dat heeft hij zeker.’
‘Lekker vrolijke onbezorgde gast. Pretoogjes ook.’
‘Uhu.’
‘Ik zeg doen.’
‘Tes, ik weet niet eens of hij…’
‘Ga daar eens achter komen dan.’
‘Ja ja ja…,’ protesteerde ik
‘Wanneer werkt hij weer?’
‘Ga ik je niet zeggen. Je laat het,’ lachte ik.
‘Ik gun je gewoon een leuke vriend.’
Adam stond ineens naast me, ik had hem niet gezien. Hij grijnsde.
‘Jongen van de appjes? Hoe heette hij ook alweer?’
‘Nee,’ zei ik, ‘die is buiten beeld.’
‘Ow?’
‘Teveel appjes. Hij heeft ons trouwens gezien vrijdag. Hij dacht dat jij mijn stiekeme vriendje was.’
Adam lachte, sloeg een arm om me heen. Hij gaf me een kus op mijn wang.
‘Is toch ook zo?’
‘Zeker Adam, ik hou van je.’
Hij lachte, liep verder door naar binnen. Tessa keek hem na.
‘Jammer dat hij hetero is.’
Ik grinnikte. ‘En dat zeg jij als meisje?’
‘Wat? Ik en Adam? Neeeeee…..’
‘Waarom niet?’
‘Omdat het mijn typ niet is.’
‘Ook de mijne niet.’
Ze keek me uitdagend aan. ‘Echt niet?’
‘Tes, hou op. Daar hebben we het al vaak genoeg over gehad. Nee. Adam is gewoon een hele goede vriend, meer niet.’
Ze lachte.
‘Hey Joep,’ lachte ik.
Ik had hem meer gemist dan ik dacht.
‘Hey, Levy.’
Hij was er blijkbaar net zo vrolijk over als ik.
‘We gaan het anders doen vandaag. Je mag het alleen gaan doen.’
‘O?’
‘Ja, kun je wel.’
‘Oké, cool.’
‘Pak die kar met de groene paprikapoeder maar,’ wees ik.
Hij grijnsde.
‘Ik ben één gang verder, als er iets is dan roep je maar.’
‘Oké,’ antwoordde hij vrolijk.
Ik liep achter hem aan met een tweede kar. Op zich jammer. Ik was graag bij hem in de buurt gebleven. Straks in de pauze dan maar. Martin liep een keer door de winkel en knipoogde naar me toen hij uit de gang van Joep kwam. Hij stak zijn duim omhoog. Ik glimlachte, wilde graag zelf gaan kijken. Toen mijn kar leeg was duwde ik hem door zijn gang terug naar het magazijn. Hij was al weg, ik kwam hem in het magazijn weer tegen. Vrolijk gezicht.
‘Lukt het?’
‘Ja hoor.’
Ik zag hem af en toe stuntelen bij hogere planken. Af en toe zocht hij steun met zijn voet op de stootrand onder bij de vloer.
‘Joep? Ik heb iedere keer die hogere planken gedaan, maar het is misschien handig als je een trapje meeneemt nu je het zelf moet doen.’
‘Lukt wel.’
Hij kreunde terwijl hij zich uitrekte.
‘Ik zie het.’
Hij keek me grijnzend aan.
‘Controleer je ook even de datum van die dingen achteraan?’
Hij keek me vernietigend aan, maar lachte wel.
‘Trapje Joep, gewoon doen.’
We gingen snel, voor ik er erg in had was het tijd om even wat te gaan drinken. Daarna nog een paar karren. De laatste deden we samen.
Joep rekte zich nog een keer uit, met één voet op de rand. Ik had ook expres de dingen uit de kar gepakt die laag stonden.
‘Je doet het erom hè?’
Ik lachte. ‘Ja.’
‘Hé, hallo,’ hoorde ik ineens.
Joep keek op en zuchtte.
‘Nee hè?’ mompelde hij.
‘Bekenden?’ grijnsde ik.
‘Mijn oma.’
Ze was al bij ons. ‘Wat leuk dat ik je hier zie.’
Ze knikte naar me.
‘Hallo,’ zei ik maar.
Ik kende haar wel, nooit geweten dat dat de oma van Joep was.
‘Hallo oma,’ zei Joep vrolijk, duidelijk gespeeld.
Hij keek ongemakkelijk, nerveus.
‘Zie ik je ook eens werken. Leuk, jouw eerste baantje. Zo ben je nog oma’s kleine meid, en nu al zo volwassen aan het werk.’
Joep pakte de volgende doos.
‘Ik zal je niet van jouw werk houden. Zie je morgen Olivia.’
Ik zag Joep krimpen. Ik stond met mijn mond open. Er flitste van alles door mijn hoofd.
“Oma’s kleine meid”?
“Olivia”?
© 2021 Oliver
Ik ben altijd nieuwsgierig naar jullie reacties. Klik op de link en laat eens een berichtje achter op het forum of facebook!