Ik was al weer vroeg wakker. Luc sliep nog naast me, dicht tegen me aan. Ik keek op mijn horloge, 8 uur. Ik sloot mijn ogen en draaide me op mijn rug. Luc kreunde een keer zachtjes en bewoog wat. Ik keek naar hem maar hij sliep rustig door. Ik lag te denken aan het gesprek van gisteravond. Het zat me nog niet helemaal lekker. Luc’s arm lag over me heen, zijn vingers bewogen een beetje. Ik hoorde hem zuchten en wist dat hij wakker ging worden. Hij opende zijn ogen en keek me glimlachend aan. Hij kuste mijn voorhoofd.
‘Kom, we staan op,’ zei ik.
Luc keek me teleurgesteld aan. ‘Ga je weg dan?’
‘Weet ik niet. Dat ligt aan jou. Maar wat we ook beslissen, dat hotel wordt me te duur. Ik moet voor 10 uur mijn kamer uit zijn daar.’
‘Hoezo, dat ligt aan mij?’
‘Hallo, jij wou alleen zijn, weet je nog? Dus jij beslist wat ik verder ga doen deze week. Of ik hier blijf of terug ga.’
‘Hier in het appartement?’
‘Of in een goedkoper hotel dan dat ik nu heb,’ glimlachte ik.
We liepen de woonkamer in en Luc maakte een simpel ontbijt. We zwegen, er hing een kleine spanning tussen ons in. Ik merkte aan Luc dat hij er niet over wilde praten, maar dat liet ik niet gebeuren. Dat kende ik ondertussen van Luc maar daar kwam hij deze keer niet mee weg. Ik dronk mijn thee leeg en keek hem aan.
‘Ik ga zo mijn spullen even halen. Beslissen we daarna wel wat we gaan doen.’
Luc knikte. Ik gaf hem een kus en trok mijn schoenen aan. Zonder iets te zeggen ging ik op weg naar het hotel. Ik was kwaad op een of andere manier. Luc duwde alles weer gewoon weg, alsof er niets aan de hand was. Terwijl ik wist dat het nog lang niet voorbij was. Ik wilde afspraken hebben, praten zou hij! Als we dit niet verder door zouden praten hadden we over een tijdje weer hetzelfde probleem. Ik liep het hotel in en pakte op mijn kamer alles bij elkaar. Ik keek een keer rond of ik niets vergeten was en liep naar de receptie. Bij het afrekenen schrok ik nog een keer van de prijs. Vooruit, het was dan ook wel goed verzorgd allemaal. Ik gooide alles in de auto en reed terug naar boven. Binnen een half uur stond ik weer bij Luc binnen. Hij keek me onderzoekend aan toen ik binnen kwam en sloeg zijn armen om me heen. Ik liet het maar gebeuren en zuchtte.
‘Je hebt jouw bagage in jouw auto laten staan,’ concludeerde hij ineens.
‘Klopt,’ zei ik kort.
‘Wil je niet blijven?’
‘Wil jij dat ik blijf?’
‘Natuurlijk, waarom niet?’
‘Omdat jij er ineens tussenuit knijpt voor twee weken zonder iets te zeggen.’
‘Ik was even in paniek, Maarten.’
‘Nu niet meer dan?’ lachte ik schamper.
‘Nee, nu niet meer,’ zei hij zacht en gaf me een kus.
‘Daar ben je dan ook snel overheen.’ Ik zei het iets te bot en had er meteen spijt van.
Luc liet me los en zuchtte. Hij keek me vragend aan.
‘Heb je er nu ineens wel al het vertrouwen in dat het goed zal gaan? Ben je nu ineens niet meer bang om op je bek te gaan?’
Luc haalde zijn schouders op.
‘Mooi, dat dacht ik al. Waarom doe je dan alsof er niets meer aan de hand is?’
‘Ben je kwaad, dat ik daar bang voor ben?’
‘Ja en nee.’
‘Hoe bedoel je?’
‘Nee, ik ben niet kwaad dat je daar bang voor bent. Ik kan er zelfs begrip voor opbrengen dat je in paniek weggaat zonder iets te zeggen. Maar ik ben nu hier en je stopt het meteen weer weg, Luc, alsof er niets aan de hand is. Praat nou eens, als je iets dwars zit. Alsjeblieft?’
Luc staarde naar de grond.
‘Luc? Als je weer net blijft doen alsof er niets is, zitten we over een tijdje weer met hetzelfde probleem. Laat het me nou eens weten als je het moeilijk hebt. Geef me dan ook een eerlijke kans om te laten zien dat je niet bang hoeft te zijn. Ik wil je helpen, Luc, ik hou van je, weet je nog?’
Hij glimlachte en keek me aan.
‘Afgesproken?’
‘Afgesproken,’ zei hij en pakte mijn hand.
We kusten elkaar en hielden elkaar stevig vast.
‘Blijf je hier?’ Luc vroeg het onzeker.
Ik knikte en glimlachte. Het gesprek had wel weer lang genoeg geduurd. Ik pakte zijn telefoon die op tafel lag en stak mijn hand naar hem uit.
‘Je gaat nu je broer bellen. Die wil weten of je nog leeft.’ Ik grijnsde.
Luc zuchtte en keek me ongemakkelijk aan.
‘Je zult wel moeten, Luc, dat kun je niet maken. Zij hebben zich net zo’n zorgen gemaakt.’
Luc drukte het nummer in en wachtte tot hij contact had. Ik zat vlak naast hem en hoorde de stem van Sven opnemen. Ik stond op en liep naar de deur. Met mijn mond maakte ik overdreven het woord ‘bagage’ en knipoogde. Ik snapte wel dat hij dit liever alleen deed. Hij zat nog te praten toen ik met mijn tas terug boven kwam. Luc nam afscheid van zijn broer en beloofde hem de groeten te doen. Ik keek hem glimlachend aan.
‘Is ie gerustgesteld?’
Luc keek me aan en liet een traan op zijn wang lopen. Ik ging naast hem zitten en sloeg mijn arm om hem hen.
‘Alles komt goed, Luc,’ fluisterde ik.
Luc zuchtte en snikte glimlachend. Hij gaf me een kus.
‘Dank je, Maarten.’
‘Kom,’ zei ik, ‘we gaan een stukje lopen. Frisse lucht.’
Luc liet zich uit de bank trekken en trok zijn schoenen aan. Hij pakte zijn autosleutels en liep met me naar buiten. Hij trok me mee de garage in en liep naar zijn auto.
‘Gaan we het dorp niet in?’
‘Ik wil je iets mooiers laten zien,’ glimlachte Luc geheimzinnig.
Ik haalde mijn schouders op en stapte bij hem in de auto. We reden de garage uit en het dorp in. Luc stopte op het plein en stapte uit.
‘Blijf maar zitten, ik ben zo terug.’
Hij liep een winkeltje in en kwam na een paar minuten met twee plastic tassen weer naar buiten. Achter me hoorde ik hem de tassen in de auto zetten en de klep weer dichtslaan. Grijnzend kwam hij weer naast me zitten en startte de motor weer. Hij gaf gas, het dorp uit, smalle bergweggetjes omhoog, slingerend tussen open vlaktes en bomen. Af en toe had ik uitzicht op het dal en het dorp beneden, maar dat werd iedere keer snel geblokkeerd door bomen of het draaien van de auto langs de berg omhoog. Luc stuurde de auto de berm in en trok aan de handrem.
‘We zijn er.’
Ik keek om me heen en zag bomen en een kleine grasvlakte. Luc had alles al achter uit de auto gehaald toen ik uitstapte. Ik gooide deur dicht en keek hem verbaasd aan. Hij grijnsde en liep het gras op. Het liep schuin naar beneden en ineens kwam het dal met het dorp in zicht.
‘Uitzicht genoeg zo?’
Ik knikte glimlachend. Luc ging in het gras zitten en haalde wat dingen uit de tassen. Broodjes, allerlei beleg en een fles wijn. Hij viste zijn zakmes uit zijn broekzak en trok de kurk uit de fles. Hij nam een slok uit de fles en gaf die aan mij.
‘Ik heb geen glazen, je zult het zo moeten doen.’
Ik ging zitten en gaf hem een kus. De wijn was lauw, maar dat maakte me helemaal niets meer uit. Luc de romanticus had het weer helemaal voor elkaar. Hij grijnsde en gaf me een kus terug. Met het ene zakmes dat hij bij zich had belegden we af en toe een broodje en zaten zwijgend en etend naar het dorp beneden te kijken. Ik nam nog een slok wijn, Luc had voor zichzelf een flesje water opengemaakt.
‘Ik haal de drank wel in vanavond.’
‘Trekken we gewoon nog een fles open,’ lachte ik.
Ik zuchtte en ging achterover in het gras liggen met mijn ogen dicht. Dit was lekker. Ideaal temperatuurtje, een zacht windje waaide over me heen. Ik voelde een schaduw over mijn gezicht gaan en opende mijn ogen. Luc lag naast me op zijn zij en boog zich over me heen. Hij streelde mijn gezicht met zijn vingertoppen. Zijn lippen kusten zacht mijn voorhoofd. Ik liet mijn hand langs zijn zij glijden en aaide over zijn rug. Hij kwam half op me liggen en drukte zijn lippen op de mijne. Zijn tong was zacht en koud van het bronwater. Ik liet hem gretig toe en kreunde. We speelden traag met elkaar, zijn hand gleed over mijn buik naar beneden. Ik gniffelde, zijn vingers kietelden. Mijn hand gleed onder zijn shirt en zocht zich een weg naar beneden. Ik voelde hoe mijn broek losgemaakt werd en keek hem diep in zijn ogen. Kon dat hier wel? Ik liet hem maar gaan, geen zin om daar verder over na te denken. Mijn kruis groeide in zijn hand, die hem stevig beetpakte. Met mijn broek half open masseerde hij me. Ik draaide me op mijn zij zodat ik er bij hem ook beter bij kon. Samen trokken we elkaar langzaam naar dat ene hoogtepunt waar we allebei behoefte aan hadden. Luc zocht mijn mond weer op en drong zijn tong naar binnen. Ze speelden snel een ronddraaiend spel. Zijn adem schokte steeds sneller, ik voelde zijn paal nog wat harder worden. Hij zuchtte en spande zijn spieren. Hij kneep hard in mijn pik toen hij met een kreun klaarkwam. Zijn hand bleef bewegen en zorgde er voor dat de tinteling steeds heviger werd. Ik begon te hijgen, hij keek me diep in mijn ogen. Terwijl ik verdronk in zijn ogen voelde ik mijn explosie naderen. Hij bespeelde me precies op een manier die ik lekker vond. Ik zuchtte en liet mijn zaad in het gras vallen. We draaiden iets weg van de witte plekken in het gras en zoenden elkaar. Naast elkaar op onze rug keken we naar de lucht.
‘Ik blijf hier de hele middag liggen,’ zuchtte Luc.
Ik grinnikte. ‘Het is hier heerlijk.’
Na een uur zijn we opgestaan en heeft Luc me een rondrit gegeven door de bergen heen. Hij genoot zichtbaar en ik genoot er van om hem even zonder zorgen te zien. Even, ja. De volgende dag was hij weer een stuk stiller. We waren een paar dorpen verderop met een stoeltjeslift naar boven gegaan en hadden een flink eind gelopen. Luc praatte niet veel tijdens die wandeling. Ik bekeek hem terwijl hij met een dampende kom soep tegenover me zat, op een terras vlak bij de stoeltjeslift die ons weer naar beneden zou brengen. Hij staarde over de kale vlakte. Wild gras met een hoop rotsen. Af en toe blies hij afwezig in zijn lepel met gloeiend hete soep voordat hij het in zijn mond stak, hij keek er niet eens naar. Ik zwaaide een keer met mijn hand in zijn blikveld. Zijn wenkbrauwen kwamen wat omhoog en hij keek me glimlachend aan.
‘Waar denk je aan?’
‘Niets bijzonders.’
Ik keek hem vol ongeloof aan.
‘Nee, echt niet,’ zei hij en glimlachte naar me.
‘Je was zo ver weg,’ zei ik en begon ook mijn kom leeg te lepelen.
Luc pakte even mijn hand en kneep er in. Ik liet het maar zo, daar kon ik nu toch geen woord uit krijgen. Luc zat weer op slot. Toen we terug naar beneden gingen sloeg ik af en toe een arm om hem heen of gaf hem een kus op zijn wang. Gewoon om hem te laten voelen dat ik van hem hield. Hij liet het glimlachend toe, het deed hem zichtbaar goed. Die avond, we lagen net in bed, kwam hij ineens los.
‘Raar eigenlijk, dat ik zo twijfel.’
‘Hoe bedoel je?’
‘Gewoon, ik hou van jou, jij houdt van mij, je hebt me nog nooit laten vallen, je was er altijd voor mij. Waarom ben ik dan toch bang dat het een keer fout zal gaan?’
‘Daar heb ik geen antwoord op, jongen. Dat zul je zelf moeten ontdekken. Ik kan alleen maar zeggen dat je er niet bang voor hoeft te zijn.’
‘Ik weet ook wel dat ik er niet bang voor hoef te zijn, maar toch knaagt het. Ik ben een piekeraar, een rare twijfelaar.’
‘Probeer het van je af te zetten, Luc, als je twijfelt moet je vooral denken aan hoe het eigenlijk gaat, hoe goed we het hebben.’
‘Weet ik ook wel, maar af en toe komt die angst weer.’
‘Dat is op zich ook niet gek, je bent een paar keer flink voor de gek gehouden. Maar dat slijt wel weer, Luc, dat heeft tijd nodig.’
Luc zuchtte en kroop dicht tegen me aan.
‘Hou me vast,’ fluisterde hij.
Ik sloeg mijn armen stevig om hem heen en kuste hem boven op zijn hoofd. Zo vielen we in slaap.
We hebben nog een paar gezellige dagen gehad in Oostenrijk, waarbij we weer een stuk dichter bij elkaar zijn gekomen. Ik was er zelf ook vrolijker van geworden, ik had echt het gevoel dat alles een stevigere basis had. Het gevoel van 10 jaar geleden; wij tegen de wereld, we konden alles aan! We reden achter elkaar aan met twee auto’s terug naar huis en besloten meteen bij Sven langs te gaan. Die was erg blij ons weer te zien. Sylvia keek me veelbetekenend aan en ik liep achter haar aan de keuken in.
‘Goed gegaan?’ vroeg ze toen we in de keuken waren.
‘Best wel eigenlijk. Al is hij af en toe nogal stil. Je ziet hem piekeren.’
‘Dat zal ook niet zomaar in één keer over zijn, Maarten.’
‘Weet ik. Maar hij praat tenminste.’
Sylvia trok haar wenkbrauw op.
‘Nou ja, af en toe.’
Ze schoot in de lach. ‘Ik ben blij dat hij jou weer heeft gevonden. Als je hem ooit bedonderd kom ik je eigenhandig wurgen. Als Sven het al niet gedaan heeft.’
Ik grijnsde. ‘Maak je maar geen zorgen.’
Sylvia wreef een keer over mijn rug. ‘Kom, we gaan de broers eens storen.’
Luc stond net op en liep naar het toilet. Sven gaf me een knipoog.
‘Dank je wel, Maarten,’ zei Sven.
‘Waarvoor?’
‘Voor het terugbrengen van mijn broertje,’ glimlachte hij.
‘Alsof ik zelf niet in de zorgen heb gezeten.’
‘Misschien nog wel meer dan wij, da’s waar.’
‘Ik hou hem wel in de gaten de komende tijd.’
‘Wat dacht je van ons?’
Luc kwam terug de kamer in en bekeek ons onderzoekend.
‘Klaar met roddelen over mij?’ vroeg hij spottend.
We glimlachten wat.
‘Sorry voor alles wat ik gedaan heb de afgelopen weken.’
‘Je mag van ons best een weekje naar Oostenrijk,’ zei Sven droog.
‘Nou ja, ik bedoel…’
‘Maar vertel het ons dan voortaan voor je gaat, maken we ons wat minder zorgen.’
Luc glimlachte verlegen en nam een slok van zijn koffie.
‘Doe ik. Dan willen jullie wel mee zeker?’
‘Spontane vakantie?’ vroeg Erik grijnzend maandagochtend.
Theo keek me schuldig aan. ‘Hij heeft me onder druk gezet.’
‘Het was even spannend,’ zei ik.
‘Dat vermoeden had ik al. Esther en ik vonden dat er iets niet klopte. Dat hadden jullie ons anders wel verteld. Ik zag aan Theo’s gezicht dat hij meer wist. Ik ben maar een beetje door gaan vragen.’
‘Hij is gemeen,’ klaagde Theo. ‘Hij speelde met mijn geweten.’
‘Hoe is het nu met hem?’ vroeg Erik.
‘Gaat wel goed. Hij heeft een paar tikken gehad in het verleden, vooral met die laatste keer dat ze een ander had. Hij was geknakt. En toen is hij voor alles en iedereen gevlucht. Was ook niet de eerste keer.’
‘Nee?’ Erik keek verbaasd.
‘Vorig jaar ook al een keer, net nadat hij me weer was tegen gekomen.’
‘Djeez, Lau.’
Ik haalde mijn schouders op. ‘Ik snap het ook wel. Maar ik wou dat hij wat meer van zich af praatte.’
‘Wij ook,’ zei Theo ineens.
Ik keek hem vragend aan.
‘We hebben een week hier gezeten zonder dat we wisten hoe het met jullie ging. Had je niet even kunnen bellen toen je hem gevonden had?’
‘Sorry.’ Ik zei het schuldbewust.
Theo schoot in de lach. ‘Ik maakte maar een geintje, maar ik meen het wel.’
Erik klopte me op mijn schouder.
‘Ik ga weer eens naar beneden. Goed dat je weer terug bent. Komend weekend komen jullie een borrel pakken bij ons. En zeg geen nee, het moet van Esther.’
Ik glimlachte en voelde een warme gloed door mijn lichaam gaan. Vrienden.
Weken gingen voorbij, met Luc ging het de goede kant op. Zijn stille momenten werden minder, al kon hij af en toe nog flink voor zich uit staren en piekeren. We keken uit naar de reünie van school, die zou over drie weken zijn. Van Esther wisten we dat er veel oude klasgenoten zouden komen, een grote opkomst. De school had de aula ter beschikking gesteld en er zouden ook een hoop leraren zijn. Ik had er nu al zin in. Ik was benieuwd of De Jonge er zou zijn, en of Rick en Leo er zouden zijn, Karin, Tom. Esther had het er al weken over. Maar eerst had ik nog een verjaardag van een oude bekende van mij.
Geert. Hij had me gebeld en uitgenodigd voor zijn verjaardag. Hij was weer vrijgezel, na een relatie van een paar maanden. Er zouden meer mensen komen die ik nog kende uit de tijd dat Geert en ik een stel waren. En ik zou blijven slapen. Daar was Luc minder gelukkig mee. Ik zag aan zijn gezicht wat hij dacht. Ik kon praten wat ik wilde, hij bleef piekeren over mij en Geert, dat ik bij een oude vriend op bezoek ging, en dat ik nog bleef slapen ook.
‘Kom op, Luc,’ zei ik zuchtend, ‘ik heb jou toch? Je denkt toch niet dat ik vreemd ga dat weekend?’
Hij haalde zijn schouders op. ‘Nee, weet ik ook wel.’
‘Ben je jaloers?’ Dat was een gemene steek onder water.
‘Nee hoor,’ zei hij zo gewoon mogelijk.
Geert had nog voorgesteld om Luc mee te nemen, maar dat had ik geen goed idee gevonden. Het zou een avond worden van oude herinneringen ophalen, bijpraten met zijn vrienden die ik al een hele tijd niet meer had gezien. Luc zou er niets aan hebben. Bovendien vond ik het wel een goede test. Ik snapte ook wel dat hij, met zijn eerdere ervaringen, er moeite mee had maar ik vond dat hij er maar aan moest wennen. Hij zou dat weekend zich helemaal suf piekeren en zorgen maken, maar daarna zou hij zien dat hij me volledig kon vertrouwen. Een soort liefdesverklaring door een weekend weg te blijven. Dat dat ook een deel van het plan was had ik hem niet verteld. Om eerlijk te zijn, ik had eigenlijk geen zin om te blijven slapen daar. Ik reed net zo lief diezelfde avond terug naar huis. Maar ik wilde Luc eens voor het blok zetten. Hij moest er maar aan wennen dat hij me kon vertrouwen.
En zo gebeurde het ook. Ik was vrijdagnacht bij Luc blijven slapen en ik vertrok vanuit zijn huis naar Dordrecht. Mijn tas stond al in de gang toen ik mijn schoenen en jas aan trok. Luc drentelde een beetje door zijn huis. Ik stond op om te vertrekken.
‘Ik zie je morgen.’
‘Hoe laat ben je weer terug?’
‘Geen idee, ergens in de middag denk ik. Ligt er aan hoe laat ik wakker ben.’
Ik gaf hem een kus en liep naar de gang. Luc liep met me mee.
‘Doe je voorzichtig?’
‘Tuurlijk,’ zei ik, ‘jij ook?’
Luc probeerde te glimlachen. Ik zag hem denken. Ik gaf hem nog een kus. Luc sloeg zijn armen om me heen en hield me even stevig vast.
‘Tot morgen,’ zei hij zachtjes.
Hij zwaaide me uit tot hij me niet meer kon zien. Ik reed naar Dordrecht en werd hartelijk ontvangen door Geert met drie kussen. We vertrokken naar ons restaurant om te gaan eten. Net als vroeger. We waren op tijd terug in zijn huis voor de rest van het bezoek kwam. Halverwege de avond zat zijn kamer vol en het werd erg gezellig. En laat. Ik merkte dat ik genoeg gedronken had en plofte zuchtend op bed midden in de nacht. Ik keek nog even naar mijn mobiel en zag dat ik een sms had gehad. Luc, dat kon niet missen. Verstuurd om 11 uur.
Hoop dat je een leuke avond hebt.
Ik typte een berichtje terug.
Was erg gezellig. Hou van je!
Ik drukte op verzenden en keek hoe laat het was. Half 4. Ik ging liggen en sloot mijn ogen. Ik miste hem.
Na een ontbijtje in het begin van de middag ging ik weer terug naar Luc. Geert keek me lachend aan. Ik had hem verteld over de problemen van Luc en mijn plannetje achter het logeren bij Geert.
‘Ga je loverboy maar eens gerust stellen,’ lachte hij.
Ik grijnsde.
‘Als ie het nog steeds niet vertrouwt dan laat hem mij maar bellen. En de volgende keer komt hij maar gewoon mee.’
‘Deal,’ lachte ik.
We namen afscheid met een kus op de wang en ik stapte mijn auto in. Geert zwaaide nog een keer en stak zijn duim omhoog. Het was niet druk onderweg, voor ik het wist reed ik bij Luc de straat in. Ik hoefde niet aan te bellen, Luc had me aan zien komen en deed de deur al open. Ik gaf hem meteen een kus toen ik binnen was. Hij hield me stevig vast.
‘Hoe was het?’
‘Erg gezellig. Er waren een hoop mensen die ik al een tijd niet meer had gezien. Je krijgt de groeten van Geert.’
Hij keek me een keer onderzoekend aan. Ik grijnsde.
‘Ja, ik heb teveel gezopen gisteren.’
‘Niet veel geslapen?’
‘Ik heb je nog een berichtje gestuurd en daarna ben ik in slaap gevallen. Half 4 ongeveer. Ik werd net na de middag wakker.’
‘Ik heb ook niet veel geslapen,’ zei Luc.
Ik pakte zijn gezicht tussen mijn handen en gaf hem een kus.
‘Luc, er is niets gebeurd. Geloof me.’
‘Ik geloof je.’
‘Vertrouw je me nu in het vervolg?’ Ik glimlachte.
Luc grijnsde terug en gaf me een kus. ‘Tuurlijk.’
‘Ik jou ook, Luc, en dat is maar goed ook. Volgende week loopt Karin los rond op die reünie, je weet maar nooit.’
Luc schoot in de lach en gaf me een duw.
De dag van de reünie belde Esther mij op. Luc was na zijn werk meteen naar mij gekomen. We zouden samen met Erik en Esther naar school toe fietsen, we zaten al klaar om te vertrekken.
‘Hee, Lau. Verandering van plannen. We moeten Marleen nog naar mijn ouders brengen en dat wordt wat later. We zien jullie wel bij de reünie.’
‘Mij best. Hoe laat zijn jullie er?’
‘Geen idee. Het begint om 8 uur, wij zullen er rond negen zijn, denk ik.’
‘Zien we jullie daar.’
Luc keek me vragend aan toen ik opgehangen had.
‘Verandering van plannen?’
‘Yep. Ze gaan eerst nog Marleen wegbrengen, ze zijn er rond 9 uur.’
‘Gaan wij ook rond die tijd?’
‘Ik denk het wel, rond die tijd zal het wel vollopen.’
‘Bak koffie dan nog maar?’
‘Goed idee, we hebben nog wel even.’
Luc liep mijn keuken in en kwam even later terug. Hij plofte in de bank en nam een slok.
‘Ik ben benieuwd wie er allemaal zullen zijn vanavond, en of ik ze allemaal nog herken.’
Ik glimlachte. ‘Ik ook ja.’
De aula van de school was al goed gevuld toen we tegen 9 uur binnenliepen. Marieke kwam op ons toe gelopen toen ze ons zag.
‘Alleen gekomen?’
‘Esther belde op dat ze Marleen nog weg moesten brengen. Ze komen wat later.’
Marieke grijnsde. Ze haalde nog wat te drinken terwijl Luc en ik een naamplaatje opspelden. Raar om zo rond te lopen, maar het was wel makkelijk ter herkenning van iedereen. Ze kwam terug met een paar glazen en we gingen zitten. Even later kwamen Erik en Esther binnen en glimlachten naar Marieke.
‘Wat zitten jullie te grinniken?’ vroeg Luc.
‘Zomaar,’ zei Esther.
‘Ik geloof er geen bal van,’ zei ik. Het was mij ook al opgevallen dat Marieke en Esther iets te verbergen hadden.
Er kwamen wat oud klasgenoten bij zitten en al snel zat iedereen te vertellen wat ze tegenwoordig allemaal deden. Plots tikte er iemand op mijn schouder.
‘Dag naamgenoot,’ hoorde ik achter mij en met een ruk draaide ik me om.
‘Maarten!’ Ik stond op en sloeg mijn arm om hem heen.
‘Dit wisten jullie,’ zei ik tegen Esther.
‘Hij slaapt bij ons vanavond, vandaar. Het moest een verrassing blijven.’ Ze grijnsde.
‘Hoe is het met je?’
‘Goed,’ zei Maarten, ‘heel erg goed. En jij?’
‘Met mij gaat het uitstekend.’
Ik bekeek hem eens goed. Hij had een bruinverbrande kop en een brede lach.
‘Ik wist niet dat je hier zou zijn,’ zei ik.
‘Erik belde me een tijdje geleden op na een jaar en vertelde me van deze reünie. Ik wou toch een keer terug voor een maand om mijn ouders te bezoeken. Het leek me te gek om het met dit te combineren. Het was Esther’s idee om niets tegen jou te zeggen. Ik ben gisteren aangekomen en naar mijn ouders gegaan. Vanavond blijf ik maar bij Erik slapen, geen zin om mijn ouders lastig te vallen als ik aangeschoten thuis kom vannacht.’ Hij grijnsde.
Luc stond een eindje verderop met een paar mensen te praten en had niet in de gaten dat Maarten er was.
‘Luc is er ook, zie ik. Straks even mee gaan praten. Heb jij hem al gesproken?’
Ik schoot in de lach. ‘We zijn alweer een tijdje bij elkaar, hij slaapt bij mij vannacht.’
‘Dat hebben ze mij dan weer niet verteld,’ lachte Maarten, ‘ik word nog eens gek van Esther met haar maffe ideeën. Maar hoe hebben jullie elkaar weer leren kennen? Je was hem toch helemaal uit het oog verloren?’
‘Vorig jaar kwam ik hem tegen op het festival hier.’
‘En van het één komt het ander?’
‘Zoiets, al heeft het toen nog wel even geduurd hoor.’
Marieke kwam bij ons staan en gaf Maarten een kus.
‘Hoe was je reis?’
‘Goed en oersaai. Hoe is het met je?’
‘Goed hoor.’
‘Nog steeds met Ed?’
‘We wonen samen.’
‘Dat wist ik. Gelukkig?’
‘Heel gelukkig.’
‘Mooi zo,’ zei Maarten en sloeg een arm om haar heen. ‘Het moet goed gaan met mijn oude meisje.’
Marieke schoot in de lach en hield hem even stevig vast. ‘En jij?’
‘Ik heb nu een half jaar een vriendin. Ze woont nu een jaar in Australië.’
‘Waar komt ze vandaan dan?’ vroeg ik.
‘Limburg.’
We schoten in de lach.
‘Hoe krijg je het voor elkaar,’ lachte Marieke.
‘Wat je van ver haalt is lekker zeggen ze,’ grijnsde Maarten.
Luc keek een keer mijn kant op en ik wees naast me met een knipoog. Luc zijn mond viel lachend open en kwam naar ons toe.
‘Maarten,’ zei hij verbaasd en gaf hem drie kussen op de wang.
‘Luckie,’ zei Maarten en pakte hem stevig vast.
Erik en Esther kwamen er bij staan en er werd flink gepraat en gelachen. Luc stootte me op een gegeven moment aan en knikte in de richting van de bar. Daar stonden ze, Rick en Leo. Ik glimlachte, Luc keek me grijnzend aan.
‘Ze zijn dus nog bij elkaar,’ zei hij.
Ik knikte. ‘Praatje gaan maken?’
‘Uiteraard,’ zei Luc en liep voor me uit naar de bar.
Leo zag ons als eerste en lachte.
‘Hoe is het met jullie? Nog steeds bij elkaar zie ik,’ zei Leo.
‘Jullie ook,’ zei ik.
‘Daar komt niemand tussen,’ zei Rick met een grijns.
‘We zijn getrouwd ondertussen,’ zei Leo, ‘jullie ook?’
‘Nee,’ zei Luc.
‘Samenwonen dus,’ zei Rick.
‘Ook niet,’ zei ik, ‘we zijn elkaar een tijdje kwijt geweest, sinds vorig jaar zijn we weer bij elkaar.’
De disc-jockey draaide muziek uit de tijd dat we op school zaten. Er was een klein dansvloertje gemaakt waar weinig mensen gebruik van maakten. Er werd een langzaam nummer gedraaid, hetzelfde als 10 jaar geleden toen Rick en Leo ineens samen de dansvloer op gingen. Ik zag Esther onze kant op kijken, die herkende het nummer dus ook.
Dit kunnen we niet laten liggen’ zei Rick en trok Leo mee.
Luc keek me aan en grijnsde. ‘We moeten nu wel mee.’
Luc had zijn hoofd tegen mijn schouder gelegd en hield me stevig vast. Langzaam schuifelden we over de vloer heen.
‘Alle herinneringen komen zo wel weer boven he?’ zei Luc zachtjes.
‘Heerlijk,’ fluisterde ik.
Ik keek even om me heen en zag dat er meer mensen de vloer op waren gegaan. Ik voelde een duw en zag het lachende gezicht van Maarten. Marieke had haar armen om zijn middel.
‘Even weer net als vroeger,’ zei hij spottend. ‘Vind Ed toch wel goed hoop ik?’
‘Edje moet niet zeiken,’ lachte Marieke.
Toen het nummer afgelopen was keek ik nog een keer rond. Ik keek in het lachende gezicht van een oudere man. De Jonge! Ik had hem nog helemaal niet gezien. Hij liep naar ons toe en gaf ons een hand.
‘Als vanouds, jongens, heerlijk om te zien dat jullie nog bij elkaar zijn.’
‘U nog steeds aan het les geven hier?’
‘Nog even, ik ga er over een paar jaar maar eens mee ophouden.’
Ik gaf hem wat te drinken en feliciteerde hem met het feit dat hij pas geleden opa was geworden. We dronken stevig door en de sfeer begon al aardig melig te worden. Luc kwam dicht tegen mij aanhangen terwijl we zaten te praten met Marieke en Maarten.
‘Ik vind dat we met zijn allen iets moeten gaan doen morgen,’ zei Marieke.
‘Wat?’ vroeg ik.
‘Weet ik veel, strand, pretpark, maakt me niet uit. Lekker eten naderhand.’
‘Edje mee?’ vroeg Maarten.
‘Ik kan hem niet altijd thuis laten,’ lachte ze.
‘Ken je Ed?’ vroeg ik.
Maarten knikte. ‘Goede vriend van mij geweest vroeger. Zo heeft ze hem ook leren kennen. Toen wij uit elkaar gingen en ik naar Australië was vertrokken zijn ze elkaar later weer eens tegengekomen, met het bekende resultaat.’ Hij lachte. ‘Ik kwam niet meer bij toen hij me belde en het grote nieuws vertelde. Het leek er op of hij toestemming wilde vragen aan mij.’
‘Raar idee lijkt me,’ zei Luc.
Maarten haalde zijn schouders op. ‘Ik baalde wel toen Marieke het uit maakte, dat geef ik eerlijk toe. Achteraf gezien, ik ben nu oud en wijs, had ze groot gelijk. Maar ik blijf altijd een zwak houden voor haar. Als er één iemand is die goed voor haar zal zorgen dan is het Ed wel. Heb ik hem ook gezegd trouwens. Als hij haar ooit pijn doet, pak ik het eerste vliegtuig terug en ram hem in elkaar. Het moet goed gaan met mijn oude meisje.’
Marieke glimlachte en bloosde. ‘Je bent de beste ex die ik heb.’
Maarten schoot in de lach. ‘Wat een compliment he, jongens?’
Esther en Erik kwamen er bij zitten.
‘Ik had het er net over dat we morgen iets met zijn allen moeten gaan doen,’ zei Marieke.
‘Goed idee,’ zei Esther, ‘wat wou je gaan doen?’
‘Geen idee, strand, pretpark of zoiets.’
‘Gaaf,’ zei Erik, ‘de Efteling. Het wordt tijd dat Marleen ziet dat kabouters echt bestaan.’
‘Dat halen we nooit,’ zei Esther, ‘voor we Marleen opgehaald hebben bij mijn ouders is het al te laat om daar nog naar toe te gaan.’
‘Uitwaaien op het strand dan?’ vroeg Luc.
‘Goed idee,’ zei Marieke.
De afspraken waren snel gemaakt en aan het eind van de ochtend zaten we in twee auto’s op weg naar de kust. Maarten zat naast Erik in de auto, Luc en ik zaten achter in de auto van Ed. Marieke had erg goede zin. Het deed haar zichtbaar goed dat Maarten zo goed omging met haar en Ed. Vanaf het moment dat hij naar Australië was vertrokken had ze geen contact meer met hem gehad. Het leek wel alsof ze al die tijd had gewacht op een soort goedkeuring van Maarten dat ze nu iets had met een oude vriend van hem. Oude schuldgevoelens opgeruimd.
De zon scheen, het waaide zachtjes. Ed had een grote plaid achter uit de auto gehaald. Marleen zat in het midden te spelen, wij zaten in een kring er omheen. Erik trok een fles wijn open en man een slok.
‘Op ons allemaal,’ zei hij plechtig en gaf de fles aan Ed.
Die nam een slok en gaf hem aan mij. Ik nam een flinke slok en duwde de fles in de hand van Luc. Luc was vrolijk. Hij zette de fles aan zijn mond en strekte zijn hand naar Maarten. De dames zouden terug rijden, ze deelden samen een fles water. Luc hing tegen me aan en gaf me een kus. Esther keek me grijnzend aan.
Erik had een bal meegenomen, nadat de fles leeg was trapten hij, Maarten en Luc een balletje tegen elkaar.
‘Hoe is het nu met hem?’ vroeg Esther toen Marieke en Ed zich met de anderen gingen bemoeien.
‘Op zich wel goed,’ zei ik.
‘Op zich wel goed. Hmm, klinkt vaag, Lau.’
‘Nee, het gaat wel goed. Af en toe heeft hij een dip, maar hij heeft het wel onder controle voor een groot gedeelte.’
Esther legde haar hand op mijn knie en gaf me een kus. ‘Zorg goed voor hem.’
‘Wat dacht je dan,’ lachte ik.
‘Wat jij volgens mij niet weet, denk ik, hij heeft zijn hele verhaal een tijdje geleden aan Erik verteld.’
Ik keek haar verbaasd aan.
‘Een week of wat nadat jij hem bent gaan zoeken heeft Erik hem een keer gebeld, hoe het met hem ging. Als ouwe maat van vroeger, weet je wel. Luc gooide er alles uit.’
‘Dat verbaast me, dat doet hij niet zo snel.’
‘Dat beseften wij ons ook. Erik heeft hem het hele verhaal laten vertellen. Wat heeft die jongen veel mee moeten maken,’ zuchtte ze.
Ik knikte. ‘Dat heeft hij zeker. Ik vind het ook niet gek dat hij af en toe zo piekert. Zou ik ook doen denk ik.’
‘Ik zou helemaal gek geworden zijn, denk ik.’
‘Ik ook. Maar hij doet het allemaal toch maar. Vorige week ben ik naar de verjaardag van Geert geweest, en blijven slapen. Gemeen van me misschien, maar ik vond dat hij het door moest maken, als test. Hij moet me kunnen vertrouwen, anders hou ik het ook niet vol.’
‘Gemeen, Lau, maar slim. Hoe ging het?’
‘Toen ik terug kwam hield hij de deur al voor me open,’ lachte ik.
‘Die was dus op van de zenuwen?’
‘Kun je wel stellen ja. Maar volgens mij is de boodschap wel doorgekomen.’
Esther wreef een keer over mijn rug. ‘Mooi stel zijn jullie.’
Ik keek haar lachend aan.
‘Dat meen ik, Lau. Jullie mogen nooit meer uit elkaar gaan.’
‘Dat waren we ook niet van plan.’
We keken naar de rest die nog steeds met elkaar aan het voetballen waren. Marleen was in slaap gevallen. Luc had weer die rode wangen van de inspanning, die ik nog kende van de vele keren dat ik naar zijn wedstrijden ben gaan kijken. Hij keek me een keer aan en grijnsde. Ik voelde een knoop in mijn maag, een vlaag van verliefdheid zoals ik die vroeger zo vaak had gloeide door mijn lichaam. Mijn vriend, mijn Luc.
Ik staarde wat voor me uit naar de zee toen Luc ineens naast me zat. Marleen sliep nog, Esther was zich met het voetballen gaan bemoeien. Hij kuste me op mijn wang.
‘Wat denk je?’
Ik schrok op uit mijn gedachten. ‘Niets eigenlijk.’
Helemaal niets?’ vroeg Luc vol ongeloof.
‘Gewoon, iedereen weer bij elkaar, net als vroeger. Het voelt gewoon goed, deze dag.’
Luc kuste me weer en glimlachte. ‘Je hebt gelijk, het voelt goed vandaag.’
Ik keek een keer naar de rest en zuchtte.
‘Ik heb veel na zitten denken sinds vorige week,’ zei Luc ineens serieus.
Ik keek hem in zijn ogen. Luc was weer aan het strand, tijd om dingen te overdenken. Ik grijnsde.
‘Je hebt me een mooie test gegeven,’ zei hij. ‘Ik had het niet meer, jij naar je ex, blijven slapen. Toen je terug was besefte ik me wat ik aan je had, hoe jij over me denkt. Hoe jij over ons samen denkt.’
‘Dat wist je toch al, gek.’
‘Jawel, maar toch piekerde ik weer.’
‘Moet je ook eigenlijk niet doen he?’ Ik gaf hem een kus.
Luc glimlachte en kuste me terug. ‘Vorige week heb je me echt gerust gesteld.’
‘Gelukkig maar. Dat was ook de bedoeling.’
Luc keek me vragend aan.
‘Ik was eigenlijk niet van plan om daar te blijven slapen. Maar toen je meteen vragen begon te stellen toen ik vertelde dat ik naar de verjaardag van Geert zou gaan, vond ik dat ik dat toch moest doen. Ik werd er een beetje balorig van, Luc. Je moest maar eens voelen dat je me gewoon moest vertrouwen. Volgens mij heb je mijn sms meteen gelezen toen hij binnenkwam om half 4 in de nacht. Klopt?’
Luc knikte.
‘En deed het een beetje zeer, zo lang wakker liggen?’ Ik keek hem grijzend aan toen ik het vroeg.
Luc grijnsde terug. ‘Best wel.’
‘Mooi. Daarna toch wel tot de conclusie gekomen dat het helemaal niet nodig was geweest, hoop ik?’
‘Helemaal.’
‘Het past wel helemaal bij Rick en Leo om te trouwen, vind je ook niet?’ Luc veranderde ineens van onderwerp.
‘Inderdaad. Ik had ook niet anders verwacht.’
‘Ik vind het een beetje onzin.’
‘Om te trouwen?’
Luc knikte.
‘Ik ook. Of zit je nu te vissen hoe ik er over denk, terwijl je stiekem ook wilt?’
‘Nee, ik hoef echt niet te trouwen. Ik weet zo ook wel dat je van me houdt.’
Ik gaf hem een kus, Luc antwoordde met een lange zoen terug.
‘Niet boos worden, ik heb vanmorgen iets van je gejat.’
Ik keek hem verbaasd aan.
‘Een tijdje geleden moest ik iets uit het kastje naast je bed pakken en toen kwam ik iets tegen.’
‘En dat is?’
‘Vertel ik je zo wel.’ Hij zocht met zijn hand in zijn broekzak en keek me lachend aan. ‘Doe je ogen eens dicht.’
Ik sloot mijn ogen, me afvragend wat hij ging doen. Ik voelde hoe hij mijn hand pakte en voelde iets rond mijn vinger.
‘Trouwen willen we dan wel niet,’ zei hij grinnikend, ‘maar wil je met me samen gaan wonen?’
Ik deed mijn ogen open en zag de ring die we op het festival jaren geleden hadden gekocht aan mijn vinger. Ik wou iets zeggen maar Luc legde zijn wijsvinger op mijn mond.
‘Voor je iets zegt,’ lachte hij en deed zijn hand weer in zijn broekzak. Hij stopte iets in mijn hand en ik wist meteen wat het was. Hij had hem ook nog al die tijd bewaard! Ik schoof de ring aan zijn vinger.
‘Ja, ik wil,’ grinnikte ik fluisterend in zijn oor.
We zoenden elkaar tot we Esther’s stem hoorden achter ons.
‘Romantisch momentje, heren?’
‘Jazeker,’ zei ik en keek Luc diep in zijn ogen.
Mijn vriend, mijn Luc.
Luc keek terug en gaf antwoord zonder Esther aan te kijken terwijl hij in mijn ogen bleef staren.
‘We gaan samen een huis kopen.’
© 2004 Oliver Kjelsson