Jaar: 2015

‘Mijn jongens,’ zei Jeroen’s moeder zacht. Nick en ik keken ze glimlachend aan. ‘Ik weet even niet wat ik moet zeggen,’ zei Jeroen’s vader. ‘Hoeft ook niet,’ zei ik. ‘Denk er eerst maar gewoon over na. We willen nu wel gezegd hebben dat jullie ons moeten behandelen zoals jullie dat bij iemand anders ook zouden doen. Geen vriendenprijsje of zoiets. En als het niet doorgaat, even goede vrienden. Maar dan kunnen we tenminste zeggen dat we het hebben geprobeerd.’ Nick tilde zijn glas op. Zachtjes [ verder lezen ]

Met een diepe zucht lieten we ons op bed vallen. Het was een beetje chaotisch begonnen, onze vakantie, maar we waren nu echt alleen. Onze bagage stond nog midden in de woonkamer, op de bank. Nick had het bed opgemaakt en had mij met zich meegetrokken, in een vrije val. Hij kuste me. Ik wreef met mijn neus langs zijn wang en kuste hem in zijn nek. ‘Dit voelt goed,’ grinnikte hij. ‘Tot vrijdag helemaal alleen, wij tweeën.’ ‘Die kop van hem,’ lachte hij. Ik [ verder lezen ]

Ik vloekte, tierde. Liep onrustig door de kamer heen. ‘Ik ga hem zoeken, ik maak hem af!’ schreeuwde ik. ‘En daarom vertelden we het je hier pas,’ zei Suzanne. ‘Ga even zitten.’ Ze stond op en gebaarde naar de plek die ze achterliet. Ik liet me in de bank vallen, sloeg mijn arm om Nick heen. Hij zat nog steeds met zijn gezicht in zijn handen en liet zich tegen mij aan vallen. Ik kuste zijn kruin. ‘Hebben jullie de politie gebeld?’ ‘Die zijn vanmiddag [ verder lezen ]

Suzanne en Bram waren tussen Steven en Jack in gaan staan, anders waren ze elkaar aangevlogen. Ik heb nog geprobeerd me er mee te bemoeien om alles te sussen maar dat hielp niet. De twee broers hadden ruzie zoals alleen broers dat konden hebben. Zwijgend keken we hoe ze vertrokken. Zonder ook nog maar iets tegen ons te zeggen. ‘Dat was niet handig, Jack,’ zei Suzanne toen ze weg waren. ‘Moet ie maar normaal doen.’ ‘Ik ga er morgen wel mee praten,’ zei Bram. Hij [ verder lezen ]

Suzanne’s stem in de telefoon haalde me uit mijn gedachten. ‘Wouter? Ben je er nog?’ Ik knipperde een keer met mijn ogen. ‘Ja,’ antwoordde ik verslagen. ‘Wie is die gek?’ ‘Collega van mij. Heel verhaal.’ ‘Is dat die collega waar je me toen eens iets over verteld hebt?’ ‘Ja die.’ ‘Hebben jullie iets met elkaar gehad?’ ‘Nee, maar het scheelde niet veel, zeg ik eerlijk. Het is dat Nick er tussendoor kwam.’ ‘En dat neemt die Jurgen nogal slecht?’ ‘Blijkbaar. Hij was af en toe [ verder lezen ]

Ik voelde me ongemakkelijk. Wilde eigenlijk weg maar wist dat het niet kon. Nick keek me hulpeloos aan. Alsof ik nog wel stevig in mijn schoenen stond. Dit kon alle kanten op. Of het ging laat worden, of we stonden binnen een paar minuten buiten. Misschien was dit wel de laatste keer dat ik met ze zou spreken. Wat zouden Trudy en Ben er van zeggen als ze dit hoorden? Zou dit een kloof tussen Nick en zijn broer betekenen? Mijn maag protesteerde. ‘Het ging [ verder lezen ]

Jan keek me onderzoekend aan maandagochtend. ‘Wat ben jij vrolijk?’ Ik glimlachte. ‘Leuk weekend gehad.’ ‘Met Jurgen?’ Hij keek me veelbetekenend aan met een grijns op zijn gezicht. ‘Nee, niet met Jurgen.’ ‘Hoe zit dat nou tussen jullie?’ ‘Gewoon, leuke collega.’ ‘Wouter, kom op. Ik zie jullie af en toe naar elkaar kijken, jullie hebben buiten het werk om contact… Het ziet er uit alsof er meer aan de hand is.’ ‘Jan, geloof me, dat is niet zo.’ ‘Maar wat niet is…?’ Ik schudde lachend [ verder lezen ]

‘Leef je nog?’ Ik glimlachte om de spottende manier waarop Robert het vroeg. Ik had hem een tijdje niet gezien, niets van me laten horen. Teveel met mijn gedachten ergens anders. ‘Jawel,’ antwoordde ik vrolijk, wetende dat hij het me niet kwalijk nam. ‘Alles onder controle wel?’ ‘Het gaat,’ zei ik ontwijkend. ‘Hmm, blijf zitten, ik pak nog wat te drinken en dan ga je me alles vertellen.’ Ik grijnsde naar hem. Ik kon ook niets verborgen houden. Hij had me altijd meteen door als [ verder lezen ]

Ik had geen zin om te antwoorden. Hield hem vast, gaf hem nog een kus. Dit voelde zo goed na zo’n lange tijd. Nick kuste me terug. Hield me weer wat steviger vast. Ik kuste hem weer. Hij liet het toe. Ik zag zijn ogen weer sluiten, voelde het puntje van zijn tong tegen mijn nog gesloten lippen. Gretig verwelkomde ik hem. Passionele zoen. Ontlading van een hoop frustraties. Lang duurde het niet. ‘Niet doen, Wouter. Dit kunnen we niet maken.’ Ik zuchtte en liet [ verder lezen ]

Ik stond als versteend in de gang, mijn jas al aan. ‘Je was wát?’ ‘Dit had ik je nooit moeten vertellen. Sorry.’ ‘Ik sta even met stomheid geslagen, Nick.’ ‘Ik had mijn mond moeten houden, sorry. Ga nu maar.’ Ik trok mijn jas weer uit. ‘Nee. Je begint er niet voor niets over. Als je wilt praten blijf ik. Jij mag het zeggen.’ Hij zei niets maar liep de woonkamer weer in. Ik hing mijn jas op en volgde. Nick zat met zijn hoofd in [ verder lezen ]