Maand: maart 2020

‘Nou,’ zei ik droog, de volgende dag bij mijn kluisje, ‘ze had ons dus wel door.’ ‘Wie, jouw moeder?’ Ik knikte. Ian keek een beetje zorgelijk. ‘Damn.’ ‘Heel gesprek gisteravond.’ ‘Problemen?’ ‘Nee,’ glimlachte ik. ‘Maar ze zijn nogal…. Nou ja, zweverig. Dus dat werd ook een heel gesprek over “hoe ik me voel” en dat soort dingen.’ Ian grinnikte. ‘En? Hoe voel je je?’ Ik glimlachte breed, keek hem recht in zijn ogen. ‘Blij.’ En dat was ik ook. Ik wilde na school ook meteen [ verder lezen ]

‘Oké, er is meer,’ gaf ik maar meteen toe. ‘Sinds wanneer?’ ‘Eergister, zaterdag. Vrijdag eigenlijk al.’ Hij glimlachte. ‘Damn.’ ‘Martin, ik…’ ‘Ik vroeg het me al langer af Valentijn. Hoe jullie met elkaar omgingen, naar elkaar keken.’ Ik bloosde weer. Wist niet wat ik moest zeggen. ‘Hé, het is oké hè?’ Ik keek hem met een ruk aan. We glimlachten. ‘Dank je.’ ‘Weet nog niemand zeker?’ ‘Nee.’ ‘Pepijn waarschijnlijk, die zat ook wel erg te kloten vandaag.’ Ik knikte. We lachten tegelijk. ‘Als dit bekend [ verder lezen ]

Ik weet niet hoe lang we daar tegen de muur van de keuken gestaan hebben. In ieder geval tot mijn telefoon trilde omdat mijn moeder wilde weten waar ik bleef. Ian grinnikte erom, tot hij zag hoe laat het was. ‘Ik moet zo de stad in, anders ben ik te laat.’ ‘Ik moet ook naar huis.’ Met een kus duwde ik me van hem af. Langzaam liepen we naar de deur, voor hij die open deed hield hij me nog even vast. Ik wilde niet [ verder lezen ]

‘Okidoki jongens.’ Roel keek tevreden. Dat was nog snel gegaan. De bewoners waren dik tevreden over het eindresultaat, “en zo lekker snel ook”. Roel regelde alles verder, Martin en ik begonnen de spullen alvast naar de bus te sjouwen. We waren een beetje aan het kloten, de hele stoep stond vol met spullen, met een hoop flauwe grappen en gelach gaf ik hem dingen aan die hij opruimde in de bus. ‘Hey,’ hoorde ik achter me. Ik keek om en zag Pepijn en Ian bij [ verder lezen ]